장음표시 사용
351쪽
mniatoria Poeta ων poemata Audum um lenocinia, quibus opimnacti ad magina assurgenti Principum inviti illudunt, acerrime perfringuntur. Arti us aulafamiliarib- , mutui ue dolis Argenis O Selenissa interse certant.
DUMQUE Dunalbius, Antenor, Nicopompus, vel fastidio aversantur recordationem insulsae superbiae. vel indignari audent quod ejusmodi auxiliatori Sicilia gratias deberet; subridens Hieroleander, Quid si, inquit, hominem hoc mane vidissetis 3 Impia adulatione elatus, carmina quaedam de se conseripta apud suos laudabat, quae Poeta non condidissed, 'nisi aut alio quam Apollinis furore insanus, aut utique illum cui scribebat, scivisset in senire. Finem poematis descripsi. Ex eo de toto conjicite:
Tu si terribiles in pratia μυ jugalas
Exigis, 'Odrysos confuso pectore Mavors Damnat equos I 'Dxtramque suam. Si terga subibis Quadrupedis, cuplet 'streto tua Cyllarus Astro Di pertu O' Sardis volitare superbior agris. Et cum lentato volhcres aptare sagittas Instituis nerro cedunt Phoebusque 'dolensque Amphitrroniades. Quod ni te pelle putaret Arte sua' vinci, tibi cederet ipse Cupido. At
3 Dextrampis I tm. J Bellieas attesti sortitudinem. Spreto Calgaννι astra, Equus Poli eis , postposito suo astro, id est, uo do. mino Polluce, amabit a te regi. Plures dicunt Cyllarum esse Castoris equuIn. 3 Cedunt Phoebus ue.J Solem quadrigis coeli orbem percurrere fingit, cum ovid. l. a. Μetam. 6 Dolensique Amphitooniades Hercules putatus filius Amphytrionis mariti Alcmenae, dolens se superiorem habere Radirobanem. 1 Ae, Isi aut alta quam Apoctini far . ιγιλὶ Cum non alius sit Poeta-atum furor, quam qui a Phoebo excitatur, juxta Claudianum , l. I. de raptu Proserp. Iam μνον humanos nostro de corporesen fu Expulit, O totum spirant praeordia
352쪽
: Α R G E M I s LIB. I II. 32r At Maia genitus, cum tu rosea ora resolvis, Astupet, atque omnes subicit jam stigidus alas, Cedit o ingento Pallas, 'formaque Lyaeus, Jura triumphatis cum sobria dividit Indis Pulcher, o intonsos distinguunt serta capillos. . 'quid domito quod stana mari tu clasiibus unus imponis, sceptroque tuo' Neptunia sceptra Summisere apices e ' o nobis aurea rursus Saecula, s tantum pronus tibi fulmina credat 3vpiter, ' ct cunctis unum stes numen in aris. Omnes de sacrilega Poetae solertia praedam his carminibus au spicantis riterunt. Quamquam Nicopompus, icipse Poeta hanc nonnihil invidiam levabat; Quippe ira
esse poeseos genium, ut ad aurium voluptatem exerre LeItra verum , eo quidem licentius quod cum sciat sibi non credi, quicquid sngit, innocentis potius ludi, quam in-a verecundi mendacii res est. Praeterea & saeculum ita ferre, ut immodicis apud Reges laudibus jam omnes Poetae lant. Nam nec istum Radirobanem esse cui haec larva illulerit. ipsum quoque soculis, nutuque absentem Meleandrum fgnificans quam sepe his falli blanditiis p denique omnes eo fato Principes viros nasci, ut '' aliquid saltem penna rum ad hunc viscum relinquant. At Dunalbius publicae
I MD Ma a geniι-.J Μereurius , nepos Atlantis, si periorem te eloquentia agnoscit. Fingitur Eloquentiaeptases. 1 Codis crimetonio Pallas. J Sapientia disti plinarumque omnium inventrix tibi eedit ingenio. 3 Formaque D.e-.J Bacchus, sed stiis F , quod curas solvat, tibi' forma cedit. nam desembliuive. nusta facie adolescens apud Ovid. l.
Omias vi urea rursus seeula. J Qualia fuere tempore Faturni, cum maxima pace mortales fruebantur. Ovid. Μetam. l. r. 8 Si tantum manis; tibi Olmina εν
dat.J Si tibi cedat ibam divinitatem Iupite L. 9 Et ennctis una stet misen tu ar t. Jsi praeter te, o Radirobanes, divinis honoribus mortales colunt nemiuem. Io Aliquid penuarum ad hune et cum relinquant. J Id est, adulatione se capisiuant. Alleg. ab aucupio. X I Re Diqilir orale
353쪽
IOANNIs B ELAII rei studio motus, Ita vero improvidi cives, inquit, dum vilitate laudandi unusquisque ' Regum vitia ad amicitiam solicitatis, vos simul & illos miserrimos fieri non semitis. Quanto enim incommodo vestro imperantes sic fingitis, ne quid eos pudeat; Sed licentissime assuescant seipsos
amare & mirari, utique poli quam diu omnes eorum affe- .ctus adulatione & praeconiis consecravistis. Illos autem,
quantumcunque sibi fodices sint, ego lachrymis dignissimos puto; nisi superessent his domesticorum insidiis,& ea colore ac probare solerter instituant, non quae in ipsis alii laudant, sed quae ipsi in aliis. Caeteros enim adeo sua
purpura occaecavit, ut nesciant quod nemo praeter hos ignorat; qui mores, quae studia , qui sive modus , inter homines famam, aut veniam, vel denique odium ferat. Proh facinus topulentissimae venationis genus est explorare intimos Regum motus, qubeos natura, quo cupiditas Vocer, mox non diis , non hominibus aestimatis, quicquid amant aut volunt impensh commendaret; vel ut similitudine morum , arque sermonum , iis placeas; vel ut solvas
eorum verecundiam, & gratias tibi debeant quod molli Veris viae speciem . quam ad vitia ducentem, obsitamque infamia. pudor prohibebat experiri. Quid mirem1r Principes violenta adulationis procella inclinatos qub sponte jam volunt, iis vocibus credere quas solas accipiunt ξ Praesertim nemine ruinam sustinente ad quam tanta vis impellit. Nam illi sapientes quos negociis adhibent, seu Verentur frustra monere, seu medicamentum quamvis infundat salubritatem, tamen ingratum esse sciunt; his vulneribus non adhibent manum ; Aut certe vitia distinguunt quibus seipsum Rex maculat, ab iis quibus perdit Rempublicam. Et contenti utcunq; mederi publicis, non restituunt Prin-
I Retum vitia Mamisistam sistisitatis. J C,mmunean in aulis adulationem dainnat, semiliaria quamquam
ind)gna Regibus vitia , quibus Parasiti
virentis nomen impertiunt, dum avaritiam vocant curam futuri, luxuriam vero comitatem dc liberalitatem appel
354쪽
ipi oculos,quibus ipse suam sortem & blandientium fallaciam damnet. Quis familiarium, sapienter Regis admonuit . si aviditate aeris in Amos sunt, si nimio venationum studio amittunt reipublicae curam,aut clim libidinis exemplis in ficiunt saeculum, vel inconsultis amicitiis publicam invidiam concitant λ Laboramus etiam virtutum nomina his cupiditatibus foedare. Cura futuri,laborum assuetudo, comitas,liberalitas appellantur. Nec vitia illa tantum, sed etiam leviora, in his adolescunt mendaciis. imo cum recthquid sapiunt, adeo fictos inveniunt & nimios plausus, ut saepE scredite amici) pudore, qui caeteris aberat, onerati oculi multum mihi tremuerint. videbam neque pudere illos effusissimae fraudis, neque Principes indignari quod sibi tam procaciter illuderetur. 'Quantum ii comoedia dilhat hic ludus;cum utrobique in os laudes,quos apud te proter
vo Conremptu tanquam vanos aut pueriliter capros , derides 8Quod nisi majorem Regibus genium quam qui populum informat, dii dedissent, quotusquisque ' ex his plagis
evaderet ;quae vel ipsa consuetudine placent, quti nascen tium cunas circundant, nec eas meminerunt sibi poni
Sed neque his periculis soli Reges infesti sunt. Plerique
regiis malis in privata fortuna laboramus. Reges sumus supplicibus; rursusque Rex nobis, in cujus est manu quod petimus. Hunc tentamus blanditiis, hunc illa vanitate conficimus ; ultro amantem tela quibus percelli Reges solent. Quod est autem ad Radirobanem, a cujus superba credulitate initium questibus istis fuit, caetera lenitate meruit ne qua in eo peccata excusemus Libuos Siculi, Fiseros, si illius conjugio Argenidem damnatis. Adeo Poliarchum haec oratio affecit, ut vix sibi rem p raret. Optabat Dunalbium ampleisti ob hoc de Radir bane augurium; destinabatque jam praemia quibus iae ph
355쪽
ab illo ejusmodi candoris praecepta eliceret. Omnes denique illos instituit commendare Argenidi, eorumque uti
fide in iis quae instabant. Dilapsis hospitibus, Nicopo minpus & Arsidas ad ipsum redeunt. Deductumque ad thorum non ante destituunt, quam ille amicorum quieti consulens. &cum solis praeterea curis melius loquuturus, domitum sopore se fingeret.
Noctem illam Selenissa & Argenis squis mortalitatis ludibria satis aestimet λ) in ejusdem calliditatis mutuo dolo ducebant ; qua scilicet ratione, ubi dies rediisset, una alterius oculos fugere posset. Nam & Selenissa locum quaerebat quo remota Argenide Radirobant loqueretur;& Argenis optabat amovere Selenissam, nesciret advenisse Poliarchum. Prior Selenissa nunquam se peccaturam tectius rata, quam in umbra libertatis, ultro de Radirobane mentionem injecit; Ajebat enixe ab eo se oratam , ut in iisdem arborum spatiis postera die esset; Cupere illum quaedam haud vulgaria cum ea communicare ,& inde ad Argenidis colloquium deduci. Occupavit Ar- genis ; Uade ubi commodum erit, mater. Sed mihi ad ea digerenda spatium relinque, quae cum una colloquemur, & ut solet orabit, reponam. Uolo itaque ut mature
cum illo sis, protractoque sermone hominem teneas , donec Omnibus cogitatis ipsa in hortum descendam. Nihil posse reperiri prudentius iterabat Selenissa, tacita improbitate deridens, quod sui prodendi rationem ac tempus
ipsa Argenis aptaverat. Sed & ignara erat se quoque deludi, & amolitam a conspectu non tam mitti ad Radirobanem, quam averti a Poliarcho. Mane erat, & multi Solis aestum ambulatione praecipiebant. Jamque illius voluptatis simulatione Radirobanes opperiebatur matronam in horto; vix tunc ob Argen idem magis quam Theocri nem solicitus. Nec segnior anus, cum maturius de thoro
surrexisset; Pergo , inquit, ad Sardiniae Regem. Si vera de amore suo retulit, diu est quod inambulat somni im-
356쪽
A GENI s. LIB. III. 32ς patiens. At nos aevo defeetie saddebat subridens) poenas illius aetatis luimus, quae nec suos labores agnoscit, nec aestimat alienos. Hic iterum monere Argenis, ne
ante discederet a Radirobane quam ad viii darium ipsa procederet. Malle se illic. quam intra limina Radirobaniloqui. Ea Selenissae fuere laeti ssima, credenti Argent dem hoc brevissimum tempus petere ad receptum prioris amoris ; quem ante omitti oportebat quam posset Radiro-
ARGUMENTUM.Auitus Poliarchin ad Argenidem venit, IM sub erine adoptitio, o mentito MLen mercatoris latens. Utrimquesingultus, quιbm postquam satu parentatum es, ct agitatum quid opus facto esset, ab invicem distrahuntur.
V Ix egressa limen erat, clina Argenis ad Arsidam mittit, jubetque confestim venire cum hospite. Nec distulit ille ; & Poliarchum sub crine adoptitio latentem, cum exiguis aliquot picturis, mercatoris specie secumduxit. Tremebat Poliarchus, & illud animi robur quod nulla discrimina, nulli hostes permoverant, destituebat cogitantem se ad Argenidem ire. Sanguinem etiam in
illa expectatione virgo amiserat; notaveratque intercidia se verba si cui loquebatur. Secreta erat porticus in quam ad cogitationum curarumque solitariam libertatem solebat secedere. illuc postquam cum Arsida Poliarchus admissus est, manumque protensam , tanquam numen veneraretur , ad os retulit, subiti utrimque singultus multo rubore vultus sparserunt. Mox direpta ille larva suos
vultus roddidit sibi ; &cum Arsida publicae humanitatis verbis salutavit Argen idem. Sed Arsidas tanquam aliud agens sensim ad murum recessit ; fecitque ambobus potestatem
357쪽
326 IO AN Ni S BARC LAOstatem liberius colloquendi. Hic rursus erepta turbulentis affectibus verba distulere attonitos, donec fusis lachrymis expedita Argenis; Video te , charissime Z inquit;
an expressere tuos vultus insomnia; & imitationem laeticiae ad Argen idem tuam ferunt vides, retulit ille, d mina, novo nunc sensu mala exacta sentientem, & tuo conspectu admonitum quam calamitosum fuerit tamdiu
abfuisse. Quod nisi grave est meminisse ; quid sensus tibi fuit, quid virium, in meis periculis λ Quam mulitim doluisti; quam saepe accusavisti absentiam meam 3 At illa; Nimis heu potes ex tuis doloribus aestimare quam solicitos te absente dies exegerim. Eo quoque mi serior, Poliarche, sum, quod non te sequi licet, quod scio te per pericula errare; denique quod sperare alii audent me posse mutari. Diciterum. Tu is es Poliarchus λ tu in Siciliani rediisti Z tu es incolumis praesentem te conspicori Alinum & maciei quam in tuo vultu cerno ego causa sumi ΡΟ-liarche λ Sed an eadem querenda rursus erunt an tibi iteranda exilia Θ ες timide semper amabimus λ ille errores suos in compendium misit; Ut naufragus fuisset, ut de praedonibus victor, & 'in Numidiae aula aeger. At Ar genis squod potius in rem erat) paucis expositit Radiro bacis cupiditatem. Et quidem timere se, ne bene meritum hominem Meleander generum velit accipere; quod facinus, inquit, ni si tu illi obitas, antevertam mea caede. Quam autem mi serum putas sub ictu quotidie mortis itare. quae non longius abest quam foedera illa quae Sardi fortillime urgent Accidit solitudo. Neminis solatium adest,
Cui curas committam. Timeo armatum Radirobanem;
Patrem vereor : Ipsa proli facinus l) Selenisu ad hostes defecit. Et jamdudum subjicit Poliarchus) hanc oculis
x In Numidia avia J Pro Maurita 3 siae; est enim Africae pars, inter Caesania sumitur , vel quod erat Numidia riensem Ec Carthaginiensem regionem sub ditione Reginae Mauritauiae, vel l de Mauritaniami cujus populi dicti hquod contigua erat Hauritania Numi- Gracia Nomad s. x Pra Diuitigoo by Cooste
358쪽
Α R G E N I s. L I B. III. 32, quaerebam. Tibi enim hodie prim tim, illa absente, loquor. Ego, ait Argenis, si vivo, eam miserrimam habebo. Studet Regi Sardiniae. Nec cur aut quomodo mutata sit, scio. Sed ne de flagitio dubites, cum secretae ess mus, Radirobanem laudavit. Parum id erat; nisi me, ut saltem simulata amicitia facilis illi essem, sustinuisset hor- , rari; id est, ut quasi reciprocanti aestu , sensim a te recederem. Nunc quoque ne adesse te sciret, passa sum ad illum hanc exire. Ambo in viridario de meis fatis agunt. Sed non impune peccaverit. Peribit si unquam stelix ero. lndignatus juvenis; cum proditionis injuriam impatienter ferret , ad periculum quoque exhorruit, quδd tam potens in
Arstenidis familia Radirobanes esset; & vel si cessaret A genis , ultorem injuriae se promisit. Post haec anxia deliberatione versantibus quid sibi capiendum consilii, ipsa incertitudine animi nihil quod occurreret placebat. tret ad Meleandrum Poliarchus. se Regem praedicaret, numeraret beneficia, sibi uxorem optaret
Argenidem . I pia quoque Argenis se sponsam Poliarchi quod res erat)apud patrem profiteretur. Justum quidem,& praesentis, si succederet, utilitatis in ea mala remedium. Sed timebat Argenis iniquiorem Poliarcho Meleandrum; auo dissimulato armatum Radirobanem monstrabat. Noriae quam fore causam Poli archi te in Regium culmen subit basserentis, & illius cujus cognitae opes erant, & qui etiamnum exercitu implebat Siciliam. Timere se insidias & sc lera, quae amor, & regni cupiditas atrocia inveniunt. Vera haec esse sentiebat Poliarchus; Addebatque metuendam Archombroti gratiam apud Regem; que in vereor, inquit,
ne & in spem tuarum nuptiarum erectus fr.Cohorruit Ar- genis ad hanc vocem; Neque tarde per omnes Archombroti actus. perque omnia verba , redeunte memoria, in
eandem suspicionem delapsa est. igitur consitum adeundi tunc publice Regem, tanquam praeceps. . di saevum poriculis , omittunt. ' '
359쪽
3α8 JOANNIs ΒΛ RELA IIDiutius haesere in alio; Ut, quando fortuna Siciliam.
negabat, irent in patriam Poli archi. Ultro redire in gratiam Meleander optaret: & elusus Radirobanes, si aliquid moveret, eXcipi posset armis. Nihil Selenissam, nihil Archombrotum nocituros. Quid mirum si virgo ad sponsi
domum ibat ' Pro flammeo velum fore quo celaretur dis- Cedens : 'faces autem multb plures quim quinque, sub noctem ipsa astra abeunti praestitura. In hanc fugam consentiens Argenis , reluctantem animum, & damnantem hunc impetum , non bene domabat. Uellebaturque media intentio inter abeundi & manendi consilia. Hinc causam quae utique optima erat, respiciebat; hinc famam , quam non integro tantum, sed & sapienti pudore oportet habere propitiam. In ea seditione animi, tamen sequebatur Poliarchum ; non tam quhd illud optimum putaret , quam ne aliquid esset quod ei negare videretur. Sed ipse hoc furto non admodum Iaetus; quia sciebat pervulgatum hoc esse remedium, & nullam amantium fabulam pene constare, in qua virgo cum sponso non fugiat; Cum praeterea vim notasset quam Argenis fugae laudandae sibi
ipsa interebat: Digni sumus, 5 Domina, inquit, qui non
Iatronum more tenebras, atque silentium, quaeramus in
vora. Quid si deprehensis non erit sub irato patre deis so Quid si abstrahemur nunquam redituri ad consp Etum frustra praesidium ab aequitate expectamus, nisi ipsi aequitati paramus ante praesidium. Si placet, credit que
I. mo summea telum fore. J Flam- l P luxnefaces, vela I Atmnea vultus, meum genus est veli lutei, quod a no- l Nee tua defuerint uerba Thalasso ribi. vis nuptis gestabatur, sic dictum, quod i Lucanus de Mamia iterum nubente C eo assidue utebatur Flaminica , seu Fla- tonit minis uxor, & quia non erat permisi Lutea demios velarunt flammea υαθ-. sum Flamini eum uxore divortium fa- Festus pompeius: stammeo a cisων --
cere, institutum est, ut etiam nova fbeus ominis boni cano, γα nuptae hoe amiculi genere uterentur 2. Faces in 'em mult. plures. l Grae-honi ominis causa, de in sinum indise cis mibentium matribus tenere faces insolubilis conjugii. Martiat. l. ι 2. Eri, nuptiis metoliam datur. quod grain m. 42. 1ν digere.
360쪽
Α n. G Ε N i s. L I B. li I. 329 ne inter mala jam familiaria tres adhuc menses durarenos posse; ego a patria revertar cum milite, ut non sine .
dignitatis insignibus te Regum Principumque, spem ac stirpem accipiam. Quhd si adhuc repugnabunt nostri hostes, extorquebo idoneis viribus a Sicilia, meam simulti tuam stelicitatem. Sponde modo tamdiu te victuram. Ego strenuh adero, nisi mors interim obtinget; quae sitam celeri fato imminet,at tanti saltem erit te a funebri a fuisse spectaculo. Cum haec verba suspirio finiret, obrue
runt Argenidem largissimi fletus; Repuran sque quam is
igitur procul, quam lubito abiret, non minus sub amore, quam antea sub verecundia, vapulavit. Sed consuetudine
dolendi, tres facilius menses destinari ad miserias sinebat; modo intra id temporis rediret Poliarchus, vel inermis; quem tunc ipsa sequeretur, spe alia omni damnata. Ubi in illam sententiam concessum est . uterque plurima monere & hortari;quaerere etiam Poliarchus quid inierim Radirobant, quid parenti, virgo diceret, illa autem ne promisso tempore distitueret amentem, verbis &lachrymis, &quod esticacius erat, mentione destinati si falleret interitus monebat. Plurima, inquit, Poliarche,
io te amavi; sed praecipue fidem, & plerisque virorum ignotam modestiam. Diu est, qubd , non spreto quidem patris imperio, sed omisso te sponsum appellavi. Nunc
iterum opes meas . fortunam, amicitiam, qua licet tibi trado; & per utriusque fata obtestor, nulla vis ab hoc sacramento me absolvet. Nullius unquam . nisi Poliarchi, erit Argenis. Si dii sinent ut scolicibus hymenaeis jungamur, tum plenum beneficium fatis debebimus: Sin malignior fortuna conatus everterit nostros, ego tamen in-c0rrupta in tumulum succedam, & saltem animorum inter nos matrimonium erit. Post haec verba rubore suffusa