장음표시 사용
31쪽
nis argumentum suggerit Paulus in eis. L. s solus 8 o. g. item a. O g. ego 3. his verbis, Item s semus meus ex parte heres insitutus si pure , ex parae sub eonditione . Gιο scilieet eoherede , O jugsu meo adierit , deinde eo manumiffso , eonditio alterius portionis extiterit et verius est , non mihi esse aiquistam illam portionem , sed ipsum comitari ; omnia enim paria permanere delent in id tempus , quo alterius portionis conditio extet . ut adquiratur et , eui prior portio adquista es. Ego quidem puto , es adhuc in potestate si , iterum adeundum esse , s eonditio extiterit: O illud , quod dicimus , semel adeundum , in ejusdem persona locum habet, non quum per alium adquirendas hereditas . Quod sub finem Paulus scribit de casu partis sub conditione relictae haud inscite producunt interpretes ad casum partis deficientis ;namque eadem esse utroque casu ratio iuris videtur. Quae de hereditatibus honorumve possessionibus dicta sunt , habent itidem locum in legatis fideicommissise , quia multo magis in his locum habent, quam in illis, namque hereditas extraneo relicta non alias , quam aditione, aliove hominis facto adquiritur; legatum vero fideicommissumve adquiritur ignoranii, L. quum pater TT. f. surda 3. de leg. I., & satis est non fuisse repudiatum. Facit locus Ulpiani in L. Iemum filii l. f. I. deleg. I., Si quis rem sti legatam ignorans adhuc Iegax erit, postea cognoverit, O , oluerit ad se pertinere ἔ legatum valebit, quia , ubi legatarius non repudiavit , retro ipsus fuisse ridetur , ex quo hereditas adita es : s vero repudiaMerit , retro videtur res repudiata fuse heredis . Ergo si pars ante diem cedentem deficiat , h. e. vivo testatore , aut pendente adhuc conditione , spes ejus adcrescit ipso iure: si post diem cedentem , & non dum adita bereditate , adcrescit iure ipso jua transmittendi: si post diem cedentem, atque adita iam hereditate deficiat , adcrescunt iure ipso actiones pro genere legati , fideicominissive . h.e. actiones in personam, atque hypothecaria , si quantitas , aut res aliena Iegatur: si vero certa species propria tenuioris , etiam vindicatio . Vide Bellon. de jure adcr. cap. 8. quaest. I. anum. 6. Nunc intelligis, quae sit istius disputationis utilitas, Quod pars legati fideicommissiue post diem cedentem , atque adita hereditate deficiens adcrescit ipso jure , inde usque ab eo tempore hypotheca , dominiumve incipit; magna autem utilitas posita est in tempore.
PARS VOLENTI , AUT INVITO ADCRESCENS
SEparanda in hac re sunt ab hereditatibus legata , & fideicommissa .
Partem hereditatis coheredibus nolentibus adcrescere inquit Iust mus in L. un. f. II. C. de cad. roll. , s suas portiones jam adgnoverint: quae autem invitis adquiruntur, eas etiam ignorantibus adquiri exploratissimum est item 3. Ist. per quas pers . Rationem subjicit Iustinianus ; quod sit absurdum, ejusdem heredisaiis partem quidem adgnossere, partem Mero respuere: in eo autem absurdum istud est pollium , quod ius succedendi in universum jus defuncti quae propria est hereditatis definitio ) individuum est .
32쪽
quum quia defuncti persona est individua , tum quoniam individua est
eius voluntas : quod si pars hereditatis non adcresceret invito , aut ea perpetuo vacaret , & , Praeterquam quod pendere dominium non potest , destinctus pro parte haberet heredem , qui eum Pro parte reserret : aut heredi sive legitimo , sive ex testamento quidem scripto, non tamen coniuncto cederet , & voluntas testatoris pro Parte servaretur, pro parte non et atque huc ea redeunt Omnia , quae utrainque paginam lacium apud Bellotium est. eap. 8. quaest. q. n. s. οῦ quumque in hereditatibus . quae ab intellato deseruntur , si non voluntate hominis , saltem voluntate legis , certe v
ro individuum personae defuncti spectetur , idem de iis hereditatibus ius esse non dubitatur : unde generaliter Gaius de quocumque herede scri-hit in L. qui ex duabus s3. g. 1. de adquir. 4er. , Qui semel aliqua ex pa
te heres extiterit , descientium partes etiam invitus extapit , id est , tacite deis sicientium partes etiam inrito aderaseum. Nunc videamus , quemadmodum sit accipiendum To nolentibus apud Iustinianum in eis. L. un. b. o. , ac T. etiam inνiso apud Gajum in eis. L. s3. I. I. Et sane interest , num pars unius deficiat antequam alter coheres adeat , an postquam hic adiit pro sua parte hereditatem. Priore casu pars , quae iam antea defecerat . prorsus invito adcrescit , ita ut nullo modo possit onera , qualia , & quantacumque sunt , detrectare ;quamvis maximam partem , & vero etiam omnia parti deficienti incumbant : namque iam antequam adiret , pars parti adcrevit : unde is adeundo totam vere adiit hereditatem . in rem videtur esse quod scribit
Ulpianus in L. s duo 38. de adg. her. , Si duo sint neeessarii heredes ,
quorum alter se absinuu , alter , posteaquam prior absinuit , immiscuit se , dicendum es hune non posse recusare , quo minus tota onera hereditaria D. beato qui enim Dit, aut scire potuit , illo abstinente , se oneribus fore implieitum , ea eondιtione adire νidetur . Ex verbo qui scit , colligi videtur posse , secus se rem habere , si quo tempore quis adit , iam antea desecisse partem ignoret: quod ex auctoritate Barioli , aliorumque nonnuli rum docet Bellonus eii. eap. 8. quaest. s. num. q9. O so. Sed quoniam
sequitur apud Ulpianum , aut scire potuit , quod perinde accipiunt Nostri, ac nominatim Gothostedus , quasi scriptum sit , aut seire facile potuit . hinc S illud videtur posse colligi , tum demum secus se rem hahere , quum quo tempore quis adit , id ignorat , quod sacile poterat nosse .
Eed de hac ipsa re mox rursus . Posteriore casu antiquus iuris interpres Johannes, aliique Bene multi in ea opinione suerunt , partem deficientem invito etiam coheredi adcrescere , si velit is partem , quam adiit , retinere: ceterum ei liberum esse aut totam hereditatem adgnoscere , aut eoiam abjicere. Moventur Gaii loco in L. Si eertarum II. s. r. de tegam. misit. , Iulianus etiam ait , s quis aliam eaRrensium rerum , alium caetera
rum scripsisset , quas duorum hominum duas hereditates intelligi : ut etiam
in aes alienum , quod in eastris eontractum esset , solus is teneatur , qui castrensium rerum heres institutus esti : extra eastra eontracto aere alieno , is solas obligetur , qui eae terarum rerum heres seriptus utet . Cui scilicet conveniens videtur respondisse , ut ex quaqua eausa debeatur militi , νel huic her
33쪽
tod ex ea eaussa pendebit, non sussciat ἰ O propter hoe u , qui ex ea parte
res institutus est , non adierit 3 alterum , qui adisset , eompellendum esse ,
aut defendere totam hereditatem , aut totam creditorιbus solsere . Moventur
itidem Μartiani loco in L. quum hereditate sy. de ad . heri , Quum her ditate patris neoessarius heres se absineat , conditis coheredi , sive suo , sue
extraneo defertur , ut aut totam adgnoscat , ain a toto reeedae e O ita se
abstinere potest propter alium , qui per suam personam non poterat . Hanc eandem optionem heredi heredis dedit Ulpianus in L. his verbis , Si is, qui immiseurit se hereditari , decessset, deinde alter se abstinet e eadem conditio deferenda es heredi ejus , quae O si , quod Mareellus ait: Et fideicommillario etiam Scaevola in L. si pupillus 79. D. ad Trebell. , Si paulus parenti suo heres extitis, O meicommissam hereditatis partem restituit, mox absinetur paterna hereditate: ostio deferenda est fideicommissario , ut aue
portionem quoque pupilli adgnoseat, auι toto discedat. Eo denique moventur, quod vix aequum videatur , eum, qui adeundo partem testamento , aut lege delatam nihil iacit , quod sibi debeat imputare , ex necessaria pariis postea deficientis adcretione damnum Capere invitum. Contrariam sententiam sequuti sunt Fulgosius , aliique non pauci eveteribus , atque e recentioribus Duarenus De iure aderese. Lib. a. eap. I., ac Donellus Comm. Lib. T. eap. Ia. Moventur tribus iis , quae iam sunt
superius adscripta Ulpiani , Gaii , & Iustiniani locis in L. Ii quis heres, O L. qui ex duabus s3. q. I. de si . her. , O L. un. f. II. C. de eadue. toll. , ubi scriptum est , eis , qui portiones suas jam adgn verant , paries deficientes adcrescere Nolentibus, ct Invitis : proprie auum dici Nolantes & Inriti non poliunt, quorum in potestate est sacere, ut il- lae adcrescant , aut non . Et vero qui alterum eligit de duobus . is velle intelligitur : quod argumentum tanti est apud me ἔ ut nihil morer alit fori , quo contraria sententia recepta est , auctoritatem , aut quae pro ea adseruntur Librorum iuris loca . Gaius in eis. L. f eertarum I T. I. I. loquitur de testamento militis , qui castrensia a non castrensibus separavit: qua separatione secta non est in eius testamento iuri adcrescendi locus L. a. C. de testam. mit.: qua de re multis inserius : ideo compellitur heres, qui adiit , aut defendere totam hereditatem , aut totum creditoribus solvere , quia alias deberent hcoa auctione distrahi , sicque privilegium muliti datum in ejus iniuriam traheretur . Martianus in eis. L. quum hereditate sy. de suo herede loquitur, qui se abstinet beneficio Praetoris: quoniam autem suus heres poli abstemionem , adhuc est heres iure civili , hinc sequitur , eo abstinente non vere deficere portionem , nec proprie locum este juri adcrescendi : ne autem beneficium abstentionis , quod suo dat Praetor , in alterius iniuriam trahatur , conditionem illam coheredi sive suo , sive extraneo deserri . Desertur quidem eadem conditio heredi
redis , sed non alii , quam sui heredis heredi , de quo loquitur ULPianus in eis. L. s6. Neque alia est ratio eius, quod de fideicommi IIario scribit Scaevola in eis. L. si pupillus I9. , nam de suo itidem herede
Haec vera sunt , si pars iure communi vacet , non si iure singulari. b. e. Per in integrum resticissionem . Si minor annis , inquit Macer in
34쪽
L. s minor 6 I. de ad . heri , posteaquam ex parte heres extitis . in In e grum restiturvi 6ὶ ἔ Dii'us Sexerus consiluit , ut eius pariis onus coheres juscipere non cogatur , sed bonorum possessio creditoribus detur : atque hoc calu minor nudo heredis nomine, quod post in integrum rellitutionein adhuc retinet. testamenti caussam tuetur , L. ait Praetor T. al. L. O s 8. F. sed quod Papinianus D. de min. et nec si nolit coheres onus suscipere ejus partis, partem suam abiicere , ut in suprascriptis exemplis, est compellendus . Et certe errant , qui Scaevole locum in eit. L. s pupillus 79. de suo herede accipiunt in integrum restituto hoC argumento , quod eum inquit Jurisconsultus fidei commissiam hereditatis partem restituisse , ac
proinde se iam immiscuisse hereditati , tum contra immixtionem restit tum ; nam loquitur Scaevola de suo serede impubere , qui non indiget, ut pubes , in integrum restitutione , sed etiamsi se immiscuerit , abstinendi beneficium habet , L. impuberibus II. , O L. necessariis sT. de ah.
De iure adcrescendi in legatis , fideicommissisve non idem ius est .
Legatarium pro Parte adquirere , pro parte repudiare legatum posse , negant Pomponius in L. legatarius 38. de Ieg. I., & Paulus in L neminem q. de leg. a. Huic consequens esse videtur , in legatis etiam fideicom missisve partem deficientem adcrescere invito . Sed verius est , separa
dum esse jus non decrescendi a iure , quod proprie dicitur adcrescendi,
h. e. separandos re tantum conjunctos ab aliis , qui aut verbis tantum , aut re & verbis conjuncti sunt. Si duo pluresve re coniungantur, singulis initio solidum relinqui , non item , si aut verbis tantum , aut re &verbis coniungantur . cIarissime demonstratum est Part. I Comm. Ergo verbis tantum , aut re S Verbis conjuncto non alias quam volenti, re conmiuncto etiam invito pars deficiens adcrescit . Hic vocatur ad solidum . quod scindere contra testatoris voluntatem non potest : ille ad partem, quasi velit esse contentus , nihil facit aut contra voluntatem testatoris , aut contra regulas iuris ; non enim in legatis & fidei eommissis est cur metuas, quod in hereditatibus cavendum est , ne quis ex parte testatus , ex Parte intestatus decedat . Confirmat haec Iustinianus in L. un. g. II. Cod. de ead. toll. Loquitur ibi de legatariis , fideicommissariisve coniunctis, ac de disjuncts . Re tantum conjunctos proprie dici Disiunctos , alios proprie dici Conjunctos sat notum . Iam de conjunctis loquens Iustinianus , pa tem desicientem inquit Volentibus accedere : de disiunctis vero loquens ait: Si non omnes in rei adquisitonem eoncurrant , hane solidam ejus esse , qui concurrit , solidamque apud eum Remanere nullius eoneursu deminutam aquae diversa loquendi ratio facit, ut singulis re conjunctorum relictum imtelligatur unum legatum , de quo loquuntur Pomponius & Paulus in cit. L. 38. de leg. I. , ac eis. L. q. de leg. a. et coniunctis autem vel verbi. tantum, vel re & verbis relicta , intelligantur tot legata quot sunt rei te gatae Partes pro numero personarum , aut saltem plura singulis relicta et
quo casu liberum legatario est unum repudiare , alterum amplecti, L. sed duobus s. de Ieg. a. CA Diqitigod by Corale
35쪽
PARS CUM ONERE, AUT SINE ONERE ADCRESCENS .
IN hereditatibus , quae ab intestato deseruntur , pars deficiens cum one. re adcrescit ex rescripto Imperatoris Severi, cujus testem do Ulpianuinin L. s Titio 6 I. f. Iulianus I. de leg. a. , Iulianus quidem ait e s alter ex legitimis heredibus repudiasset portionem , quum essent ab eo Meleommissa relicta e eoheredem ejus non esse erigendum fideicommissa praestare e portionem
enim ad eoheredem sne onere pertinere ; sed pos rescriptum Severi : quo si deicommissa ab instituto relicta , a subsuutis debentur et O hie tuas subliturus , cum suo onere consequetur aderescentem portionem . Non obstat , quod ab Antonino , aut ab eodem Severo rescriptum refert idem Ulpianus in
L. I. f. illud 9. de leg. 3. , Si quis intesatus decedens , ab eo , qui primo gradu ei succedere potuit , faeleommissum reliquerit , s illo repudiante ad sequentem gradum devoIuta si suectipo , eum siticommissum non debere, namque ille alius , ad quem repudiata hereditas pertinet , in alio gradu ponendus est, sicque ad repudiatam hereditatem admittendus ex succensorio Edicto , non iure adcrescendi , cui locus est inter plures ejusdem
Idem jus esse in hereditatibus, quae deseruntur ex testamento docet Pomponius in L. s duobus I 6. f. heres r. de leg. I., Heres, adjecto ei nomineeujusdam , qui heres non sit , dare damnatus, totum legarum debet e nam s duos ex heredibus suis nominatim quis damnasset, O alter hereditatem non adisset. et qui adisset, totum deberet , s pars ejus , qui non adisset, ad eum , qui adisset, pervenerit. Idem docent Paulus in L. mortuo q9. s. uiti de leg. a. , ct Iustinianus in L. vn. his ita Io. C. de sad. toll. Sed non pauci suiu estque horum numero Cujacius in eit. L. s duobus 16. ,εc in rit. L. un. qui adcrescere quidem cum onere adfirmant , quae caduca , aut quasi Caduca dicebantur , negant vero ea , quae pro non scriptis habentur. Ue. Ium haec quoque Curn onere adcrescere , non obscure aradit Paulus in L. eisitaIibus Iaa. s. Lueius I. de Ieg. I. , Luetus Titius, O G us Sejus Publio Maexio deeem dare damnas sunto. Gajus Sejus heres non extitit. Sabinus ait , Titium solum legatum debiturum , nam Sejum pro non scripto habendum esse . mee sententia , era es: hoe est , Titus rota decem debebis: cui Pauli loco ne quis sorte putet, quod Beslono visum De jure adcres. cap. 8. quas. IT. num. aD TO' Sejum pro non scripto habendum minus proprie dictum adnectendus est multo luculentior Iustiniani locus in eit. L. an. . Fo. , In his itaque s quidem eueredes sunt omnes eonjunctιm , Mel omnes disjunctim , Mel instituti , Mel substituti, hoe , quod fuerat quoquo modo Macuarum , s is parte hereditatis . Mel in partibus eo flat, aliis eoheredibus eum suo fravamine pro hereditaria parre, etiam jam defuncti sunt, adquiruur. Verba aec praeit f. a. , ubi ea proponuntur , quae variis ex caussis vacabant,& nominatim quae pro non scriptis sum: praeit etiam 3. , ubi explicatur , quae pro non scriptis esset dicantur. Cum his . conset T. quoquo modo
36쪽
do Macuatam , & cum onere adcrescere ne ambigas ea etiam, quae vacant quali non scripta. Graviter obstat L. quidam I. . de iure Codiessi. , ubi de Iegato codicillis dato vel ademto post obitum heredis testamento scripti haec habet Scaevola , Quod post heredis obitum codieillis legatum , vel ademtum est, nullius moin menti est, quia heres , ad quem testator) sermonem eonferat in rebus humanis non est, eaque ademtio et datio nune Mana silicietur. Vides legati onus heredi impositum , qui eo tempore in rebus humanis non erat , legatumque illud initio non valere: quod autem initio , non valet, facile intelligis, transferri cum parte adcrescente in alium non posse. Locus hic iuris male habuit interpretes, quorum conjecturas colligit Bellonus De jure adcr. eap. 8. qu. IT. a num. q. s. Digna est Belloni interpetratio quae in medium adseratur : sed transcribi hie iuvat locum tuis tegrum Scaevolae . Ait is in eit. L. r.ε. pr. , Quidam referunt quantum
νυσο) apud Civianum Sabini O Cassii O Proeuli expositam esse in quaestiona
hujusmodi eontroversam , an legara , quae, posteaquam instituti mortem obierunt, eodicillis adscripta vel adempta sunt, a substitutis debeantur , id es an per indadatio O ademptio etiam hoe tempore eodieillis facta Maleat , ae s testamento
facta esset: quod Sabinum o Cassium respondisse Hunt , Proeulo dissentieme. Nimirum autem Sabini O Cassi eollectio quam O ipse reddunt in illa vi , quod
redieilli pro parte testamenti habeantur, obsereationemque O legem juris inde traditam sement. Ego autem ausim sententiam Proeuli inrissimam dicere . nuti ius enim momenti est ligatum, quod datum est et , qui tempore eodieillorum in rebus humanis non est, licet testamenti fuerit ; esse enim delet , eui detur et deinde se quaeri, an amum consedim, ut non ante juris ratio, quam persona,
quaerenda st , O in propiato igitur quod post obitum heredis eodicillis leg
tum , Mel ademptum es, nullius momenti est, quia heresi ad quem sermonem eonferat, in rebus humanis non es , eaque ademtio O datio nune vana ess-tietur . mee in eo herede, qui ex asse institutus erit , daso substituto . ita ut ab insituto eodzeilli confirmarentur. Unum heredem ex asse institutum ponit Scaevola , codicillosque a primo tantum gradu confirmatos, aitque ex semtentia Proculi, si tempore codicillorum jam obierat heres institutus , dati nem, ademptionemque legati non valere, ac proinde nec dationem nocere, neque ademtionem pro me substituto : utitur autem argumento ducto a persona elus cui legatum datur, ad personam heredis a quo legatur 1, qu madmodum enim non valet legatum ei relictum, qui tempore codicillorum non est in rebus humanis, ita non valet, si heres, cui legati onus imp
nitur , iam erat eo tempore defunctus . pergit Scaevola 9. r. . Quod sduo instituti snt, sub iis datis ; unusque eorum decesserit subaudi ante cindicillos, qui fuere itidem ab institutis confirmati ), utilia Midentur legata, sed eirea coheredem erit tractatus , mimquid totum legatum debeat , A QUIM QUIS MIHI HERES ERIT, Iegatum erit : an vero non quia su substitutus h res , qui partem faciat s h. e. qui partem alterius heredis jure substitutionis capiat ) , licet ipse non debeat : idem etiam potes eirea nomina empressa tractari a Multoque magis solum coheredem totum debere puto, quia is a functus sit c subaudi in onere legatorum codicillis relictorum qui etiam unc , quum adjungebatηr , in rebus humanis non ιωI : Duos heredes testa
37쪽
mento inmiuios ponit, & codicillis poli unius eorum mortem factis lega. ium datum : Alique , licet pa s defundi ad si illuuium pertineat , solum
coheredem totum debere ea Briai se ratione , quia testator ab eo praeliari
Iegatum voluit , qui heres estet primi gradus. verbis Scaevolae adnectit Tribonianus in L. sed quum I s. verba haec Africani, Sed quum ea testatoris
Moluntas fueris, ut ex universa hereditate legata erogarentur : Ditendum seriis piis hereaιbus profuturam dolι exceptionem .' Si amplius quam hereditaria pomtιo petatur . videtur, Tribonianus collatis Scaevolae , atque Africani locis
juri stricto opponere voluisse ius aequuti . Iure illicto deberet heres soluadum legatum praestare : Aequum tamen non est, eum plus debere, quain
hereditaria portio patitur . Habet is dimidiam hereditatis; ergo dimidiam legati praestabit. Se tamen tuetur hqres exceptione doli, quae indicio est, euin ipso jure ultra dimidiam teneri. Alteram dimidiam legatarius perdet, qui enim possiet eam Petere a lubstituto, a quo confirmati non sunt eodiis cilli His ita expositis obicem sic amovet Bellonus. lnispecie Scaevolae imgatum nullius momenti est , quia nulla est persona . in qua consistat . Et consistere quidem non potest in persona heredis , quia hic tempore codicillorum non erat in rebus humanis: Non in per lana coheredis, quia unus est heres ex asse scriptus et Nec in Persona substituti . quia ad hunc non pertinent codicilli. At in casu nostro plures heredes ponendi sunt: Proinda legatum , quod consistere non potest in persona heredis tempore codicillo. rum defuncti , recte consistet in Persona coheredis , eui deficiens portio aderescit . In specie autem Africani licet plures Ponantur heredes, tamen ideo non praestat coheres dimidiam legati, quae parti desicienti incumbe. Bat', quia haec dato substitulo adcrescere non potest coheredi . Quin hoc ipso Asricani loco recte confirmat Bellonus, quod traditur, etiam partem. quae deficit quasi non scripta, cum onere suo adcrescere; quum enim diis cat Asricanus doli exceptionem ideo prodesse coheredi , ne solidum Iega tum praestet, quia amplius, quam hereditaria portio peteretur, nos illud tacitus monet, si non dato substituto, deficiens portio adcresceret, exceptionem illam coheredi non profuturam. Hactenus dicta de onere , quod partem adcrescentem sequitur , e etiam casu locum habent, quum onus parti deficienti impositum peculiarem aliquam ob causam praestare non tenebatur is, qui partem repudiat; veluti s onus imponatur legitimae, in qua filius est institutus , et ea portio deficiat . Hujus rei argumento est locus Marcelli in L. quum p4tronus a8. de leg. I., Quum patronus ex debita parte institutus fideicommissum relictum ab eo praesare non eogatur , 's omiserit insιIutιonem , utrum , qui eam partem Mindicant, eodem modo retinere , an Mero praesare debeat meιροmmissume Et muris es, deberi fideicommisum, quoniam, quod illius perDnae praestaretur , -- nequaquam ad alium Pertinere deberet. Eadem habent quoque locum . si pars, cui onus impositum est, deficiat posteaquam alter heres pro sua parte adiit hereditatem, veluti siquis ob non servatum testatoris praeceptum sua parte privetur, Auth. hoc amplius
C. de meisom. Novissime sciendum est, discrimen esse inter onus rei impositum, atque onus impositum personae. Si quis simpliciter, h. e. non ab hoc illo-
38쪽
.e herede alicui Ieget hac formula, Gajo lego fandum Tusculanum , aut legatum . si deicommisIumve peneraliter ab omnibus relinquat hac formula . Quisquis mihi heres erit; legoti fidei commissiue onus erit impositum rei L. e. ipsi hereditati, remque ipsam. h. e. partem hereditatis delicientem sequetur . Contra si quis legatum fidei commissumve a certo herede nominatim relinquat, isque heres deficiat, adcrescet pars sine onere; nam generaliter quae personalia sunt non egrediuntur personam, L. jurisgemium T. f. 8. D. de pay. Num antea proprium heredis nomen expressium lit . an certa alia nota ejus persona dei ignetur, nihil intereii , L. nominatim So. de leg. 3. Nola una legatorum fideicom missorum vel, ut hereditatum est ratio . Rem totam dabo adscriptis Iustiniani verbis in eis. L. un. 9. 1 I. C. de Cad.
toli., Ubi autem legararii vel Maies in inlisarii daa forte Mel ρ Mes suu , quibus
aliquid relictum sit Si quidem De eonjunctim relinquatur H omnes Meniant ad legatum , O pro sua portione quisque hoe habeatae. Si vero pars quaedam ex his de sciat, sancimus eam omnibus, si habere maluerint, pro virili portione eum omni suo onere atirescere. De iis loquitur , quibus conjunctim relinquitur, hoc est de coniunctis aut verbis tantum . aut re & verbis secundum ea, quae dicta sunt: Tum de iis, quibus disiunctim relinquitur, b. e. de re tantum conjunctis haec habet , sin antem disiunctim suerit relictunt: si quidem omnes hau accipere O potuerint O maluerint, suam quisque partem pro virili portione accipiat. . . Sin vero non omnes legatarii, quibus separatim res rellicta sit, in ejus ad susuonem concurranio, sed unus forte eam accipiat ς mee solida ejus si . . . Sm Meronemo alius veniat, νel Menire potuerite Tune non vacuatur pars quae defecit.
nec aliis adcrescit, ut ejus, qui primus Meepit, legatum augere videatur; sed apud ipsum qui habet. solida remaneat , nullius eoneursu deminuta hQrum verborum sententia est , partem non vacuasse , quia potius non decrescit,
quam adcrescit . Et ideo stonus fuerit in persona ejus, apud quem remanet
legatum adscriptum e me omnimodo impleat , ut voluntati testatoris pareatur.
Sin autem ad deficientis personam hoc onus fuerit eollatum: me non sentialis, qui non alienum, sed suum stantum legatum imminutum habet. Sed O arietatis non in occulto si ratio e Quum ideo Mideatur te lator dasjunctim Dereliquisse , ut unusquisque suum onus non alienum adgnoscat; nam se contrarium νolebat, nulla erae disseultas eo functim,eo disponiret. Separat Iullinianus ius crescendi a iure non decrescendi . Eli quidam in hereditatibus auctore eodum Iustiniano eadem dicterentia iliter unum atque alterum ius, sed non quantum ad onus; namque hoc in hereditatibus regulariter imponitur rei, in legatis fidei commistisve semper personae : Quae est ratio , cur licet in hereditatibus ea etiam pars , quae desie it quasi non scripta adcrescat cum onere . in legatis tamen & fideicommissis sine onere adcrescat eit. L. un. f. in primo'. S., o ne autem 9, sub φ. . Onus in legatis, & fidei com-naissis imponitur personae , quumque haec tempore testamen irinon si in rebus humanis, illud pro non imposito babendum est, exceptis duobus Casibus, qui sunt in L. quod quis in M. D. de his , quae pro non script., υL. quum vero a 6. 9. 6. de Melaommus laberi. , quibus nonnulli tertium ad dunt ex eit. L. civitatibus Iaa. g. r. de leg. I.: De quo tamen alii ambigunt, V. GNL in eis. L. un. l. 3. lit. M.
Dictis huc usque in re dubia est locus. Cedunt tamen omnia volun
39쪽
tau testatoris, Dinon scdum e3pressae, sed Sc ei, quae pro vi coniecturarum pro expressa est . Argumentum hoc late Persequitur Bellonus eii.
DE CAUSSIS , IN QUIBUSiIURI ADCRESCENDI EST LOCUS . ito
IN hereditatibus, honorum possessionibus, ac legatis, fideicommissisve Io. cum esse iuri adcrescendi sexcenta Librosum juris lora iam superius expensa commostrant. De fideicommita particulati est aliquid addendum hoe loco. Pol quam iure novo Imp. Justiniani in La. C. eomm. deIeg. subi tae sunt dii terentiae inter legata Se iideicommissa, in his aeque atque in iuli, ius adcrescendi esse , non dubitatur ἰ Et diserae. idem Iustintanus in L. un. g. a I. C. de ead. tolli, ubi de . conjunctio , ac jure adcrescendi agiti eum legatariis fidecommisiarios conjungu. Num ante tempora Iustiniani idem ius suerit , quaestionis est ia Et fuisse in fideicommissis juri adcrescendi lo
Illud me primum movet , quod sideicommis Ium proxime accedebat ad legatum damnationis, quum quiae, utrumque dirigitur ad heredem, huo jusque iacto opus.habet , ium quoniam Per fideicommissum relinqui poterant, quae per damnationem legasi, uti Ulpianus loquitur Fragm. tit. us. I. s. : in legato autem damnationi. certe non erat jus adcrescendi . in Fragm. tit. x . 13. Deinde me movet Scaevolae locus in L. ult. f. a. de leg. 2., Suo, quem heredi sub uersit, ita legavit, Suo, s mihi heres non erit . O uxori ejus Marcellae argenti libras quindecim dari voloi. Quaero , quum Sejus heres extiterat , an Marcellae legati dimidia portio debeatur . Re. spondi secundum ea, quae proponerenIur tibi. Eccur non solidum legatum Marcellae debetur Sejus & Marcella re & verbis conjuncti sunt: Pars autem Seii non existente conditione deficit. Ita vero; sed quamvis Scaevola testatorem dieat ligasse s quo verbo interdum ipsa etiam sideicommissa significantur vere tamen suille libras illas argenti per fideicommis Ium relictas, certo indicio sunt verba dari volo, quae Ulpianus eii. tit. 'as. g. a. verba sdeicommissorum appellat i Idque in eaussa est, cur Seji pars non adcrescat, uxori. Demum me movet locus aller Scaevolae in L. uxorem I. f. agri 9. de Ieg. 3. Ait Scaevola, Agri pia gam , quae est in regione illa , Maevιo Publio , O Gaio transseribi volo pretio faeto Miri boni arbitratu, O hereditati illato duplae euictιοne expromissa reliquis heredibus . Quae postrema verba ostendunt , Maevium Publium , &Gaium , quibus legabatur, suille etiam scriptos heredes. Pergit Scaevola , quaestam es, an legatum valeat, quum Publius emere Melit, Gajus nolis. Re
40쪽
spondit , eum . qui fideicommissum praestari sibi Velit , posse partem Atadiam
ejus agri, qui legatus est, petere, quamvia alter persequi M.ιt. Vides Publium& Gaium te & verbis coniunctos: Vides Gali partem deficere, nec tameta Publio adcrescere . Quid ita t Quia in fideicommisse locus non erat iuriaderescendi. Obssare videtur Papinianus in L. unum ex familia 67. F. rogo . de lem a. , Rogo fundum , quum morieris resiluas ex libertis . eui Moles . Quod ad incla attinet, ipsius eris elemo, nec petere quisquam poterit, quandiu praeferri alius potes e Defundis eo prius quam eligat , potent omnes . Itaque eveniat , ut quod uni datum est , Misis pluribus unus petere non posm . sed omnes petant , quod non omnibus datum es , O ita demum petere possis unus , s sodus moriente eo superfuis . De fideicommilis agi a Papiniano nemo non videt et Porro si heres priusquam eligat , moriatur , nemo es etiam qui non videt fideicommissum illud mictum intelligi libertis, atque inter hos adeo esse ius adcrescendi, ut, si unus superfuerit, ei uni solidus landus debeatur. Si dixeris . ideo solidum fundum uni deberi , quia fuit pluribus peteollectionem relictus , obli abii Scaevola in L. pater Dium 38. filiam a G. de leg. 3,. Huam suam heredem seripserat; O ita eaνσα, ναο autem aedimetum de nomine meo exire, sed ad Mernas meos, quos hoe testameruo nominainia. pertinere Meso. Quae ιm est , defunEa herede O legatariis Merris, an ad unum liberium, qui remansu, totum sideι commissum pertineret . Respondit, ad eum , qui ex vernis saperelet, secundum ea, quae proponeremur , Mirilem par. rem pertinere. Fundum testator vernis suis, n. e. libertis, qui fuerant sere vernae . seque pluribus per collectionem reliquit verbis illis fideicommissi pertinere volo: Et ait Seaevola, si unus eorum superfuerit, ei, excluso prorsus iure aderescendi, virilem partem deberi. Scripta de hac re ab Accur so, Alciato, aliisque Cujacia antiquioribus nihil moror . Discrimen inter unam , dc .alteram speciem primus omnium admovit Cujacius in eis. L. 67. T. In utraque specie pluribus relinquitur fideicommissum, sed in specia Papiniani pluribus per collectionem, in specie Scaevolae pluribus, quorum nomina exprimunmr . Ques, ait , hoe testamento nominari, idest manumili propriis nominibus expressis: Nominum autem nuncupatio ut in legato damnationis , ita in fideicommissis iaciebat, ut sngulae singuIis ab initio adscriptae partes intelligerentur . ideoque non esset inter eos ius adcrescendi . nisi contraria esset testatoris voluntas. Μulta alia sunt apud Cujacium loe.eir. . de Bellonum De jure adcr. cap. 6. qu. al. 3 id unum ex sententia Culacii moneo. post novas Iustiniani Constitiuiones concursu partes sacere eos, qui ante illas Constitutiones initio partes habebant, & consequenter, esse inter eos ius adcrescendi. Nunc quis non jure succenseat Triboniano,
tui tot veteris iuris vestigia in Pandectis reliquit Sed multae aliaeam caussae , in quibus iuri adcrescendi est. Iocus . Has enarrare singulas