Josephi Cyrilli ... Opera omnia

51쪽

4r DE IURE

Due de iure non decrescendi agatur, est omnino Meessarium a Poster ora easu est quoque verum, concurrere Titium non posse, S secundum ipsi rei naturam est, ut qui uΠus uno pretio emit , ad eum unam solidus fundus pertineat .

SERVITUS INDIVIDUA

IN Titulo Digesorum De Uufructu adcrescendo solius usustuctus mentio fit i cuntra in Titulo Digestorum De usis O Uufructu O habitationeo operis per legat. Mel Meicommisi. datis aliae etiam servitutes eum usu fructu coniunguntur . Est id argumento , ius adcrescendi esse in sol usufructu . In aliis servitutibus non esse . Et ita quidem postula' ratio tutis . Solum usumliudum dividi et ceteras servitutes esse imidividuas ait Paulus in L. I. 3. si us ructus s. ad L. Falcid. : in re autem individua locus esse non potest juri adcrescendi , aram partea concursu fieri non possunt . Et non solum jus adcrescendi . sed Seius non decrescendi an individuis cessat, nam hon decrescere est non d minui , quod minui tamen poterat. Ut i8itur singulis tota servitus debeatur . id non ius non decrescendi, sed ipsa rei natura facit. Accedit, quod individua servitus pluribua relida non una est , sed multiplex. V. Bellon. v. 6. quas. a.

JUtis adcrescendi caussam esse voluntatem , aut hominis, aut legis :abunde est Primip. hujus Comm. demonstratum : & voluntatem quidem hominis, si non admita jure adcrescendi nullum in iure absurdum sequatur, ut in legatis , fideicommissis e contingit: voluntatem autem legis , si S non admisib, aliquid sequatur absurdi, uti contingit in heredita tibus , quas ius nostrum non patitur ex testamento, & ah intestato simul deserri. His consequens est, posteriore hoc casu non posse voluntatem hominis sacere . ne iuri adcrescendi si locus , namque homini non alias testari permittitur , quam s testatur secundum regulas iuris civilis, L. I quaeramur 6. D. qui testam. Dci; priore illo cessare ius adcrescendi, si id 'malit testator i nec interesse , num voluntatem istam suam expressim declaret, an idoneum aliquod ejus indicium faciat, veluti si substituat legatario, quem Cum aliis conjunxerat. Adeo autem verum est posse testatorem , si nihil sequatur absurdi , ius adcrescendi prohibere, ut prohibere, id etiam possit in ipsis hereditatibui , si plures duobus scribat her des, horumque imi adcrescere partem vetet, nam si duorum aliorum inpur defici t, hujus Parhialteri adcrescit, gui testamenti caussam tuetur.

V Illud

52쪽

Illud venit in quaestionem , num , si testator ius adcrescendi prohi-heat contra leges prohibitio vetetur, an testamei num. Veteres iuris intem pretes apud Bellonum cap. IO. quaest. IT. plures casus fingunt, quorum non unam esse rationem putant. Ego, sive tessator heredem universalem scribat cena re excepta, sive scribat heredem ex certa hereditatis parte. huicque adcrescere reliquam vetet, sive ex re certa heredem scribat, & ius

adcrescendi prohibeat, quos illi casus fingunt ) prohibitionem salvo testamento vitiari contendo. Movet me locus Licinii in L. si ita de heri inst. , Si ita quis heres institutus fuerit, excepto fundo, exeepto Uufructu heresso, perinde erit jure civili, atque si sne ea re heres institutus esset. Qui

landum, aut usustuctum excipit, hunc, illumve proliibet adcrescere : &Dullam probibitionis ipsi iis vim esse, ait Rufinus . Me itidem movet Imperatorum Severi & Antonini rescriptum apud Marcianum in L. si quisas. ad Trebeli., Imperatores Severus O Antoninus Coecejo Campano. Testamen. tum feeundo loeo factum , licet eo eertarum rerum heres scriptus sit, jure Ma Iere, perinde ae s rerum mentio facta non esset, sed teneri heredem scriptum, ut eontentus rebus sibi datis, aut suppleta quarta ex lege Falcidia, hereditatem restinae sie , qui priore te lamento scripti fuerunt , propter inserta Meleam missaria Nerba, quibus, ut valeret prius restamentaem, expressum es , dubitari non oportet. Et hoo ita intelligendum est, s non aliquid Intialiter contrarium in secundo testamento fuerit scriptum . Qui heredem scribit ex re certa, adincrescere ei reliquam vetat, maxime quum expresse vult valere prius tectamentum , quo alter institutus est heres, & certe illius rei mentionem pro non secta esse , ac proinde non valere prohibitionem Imperatores rescribunt. Quae autem est ratio, cur herede scripto ex asse excepta re certa, aut herede ex certa tantum re scripto , pronibitio juris adcrescendi non valeat, ea ipsa ratio est, cur non debeat valere, si ex certa hereditatis parte sit scriptus. Perridiculum est autem , quod contrariae sententiae auctores reponunt. Novissima Marciani verba, O ita intelligendum est Oo. accipiunt illi hoc sensu , posterius testamentum perinde ac si non sit sacta certarum rerum mentio, valere, si non aliquid in eo scriptum sit contra ipsius testamenti vim , h. e. nis specialiter expresse inserta sit prohibitio iuris adcrescendi: quo casu non valere posterius , ac proinde prius non tolli clunt. Ad Imperatorum, & Marciam verba animum altendenti patebit , Taspecialiter eontrarium non referri ad vim ipsius testamenti, sed ad onus restitutioniss Marciani enim verba, H hoe ita intelligendum es Oe. iis Imperatorum verbis adnectuntur, quibus de hereditate agitur heredibus priore testamento scriptis resti inenda. Est igitur haec illorum sententia, heredem secundo testamenio scriptum tertis rebus t hi datis contentum rellituere dohere heredibus primo scriptis hereditatem . subaudi totam , si non aliquam eius partem specialiter aliis eum restituere voliuerit testator. In Severi , Jc Antonini rescripto pro Cumpano , ut in ipsis Florentinis Pandectis legitur , est omnino legendum Campano. Hde A. Augustinum De nomin. propr. Pan de L cap. 3. Porro quae dicitur quarta ex lege Falcidia , ea eli Lrebelliam. D. Eadem abutio cit in L. I. g. 19. ad Irebell. , aliisque multis ejus

53쪽

so DE IURE

Ex dictis conficitur, salsum esse quod ex rereptiore nostrorum sementia doeet Bellonus eis. cap. 1 o. P. I 8. a num f., testatorem , qui lin redem certa re contentum esse iubet, sicque prohibet ius adcrescendi , id velle videri , ut reliqua heredi ias ex fideicommisso restituatur , quibus emet deserenda ah. intellato. Huic opinioni aperte adversatur duplex ille. quem transcripsi, Licinii Ritfini is ac Mareiani Iocus . Et locus quidem Marciani lacit, ut eo tantum casu opinionem ipsam iure possis tueri , siqita lint inserta in huius illiusve personae gratiam verba fideicommissi. Facere non possum, quia adscribain sane pulctum Papiniani locum in L. peto 69. pr. de leg. a. , Peto Luei Tui eontentus Iis eentum aureis, Melaom-misum Malere, plaeuis ; idque rescriptum est . Quid ergo se quum heredem ex parie inglituisci, ita loquutus est, Peto, pro parte tua eomentus sis, Luci Tithemtum aureis ' Petere poterum coheredes partem hereditatis. retinente sive prae

ripiente , quo contentum esse Moluit defunctus . Sine dubio Deilius es De probare . quam probari potuit illud , quum ibi h.e. in primo exemplo et eommissum petatur ab his, eum quibus testator non es loquutus - Idem dicemus s eum ex asse seripssset heredem, ejus gratia, qui legitimus heres futurus es set , ita loquatur : Peto pro hereditate , quam tibi reliqui , quae ad fratrem meum jure legιtimo rediret, eontentus β eentum aureis. Lucius Titius, quem primum alloquitur testator , non heres est , qui fideicommisso oneratur , sed is qui honoratur fideicommisso : Neque est is idem Lucius Titius, quem dein alloquitur . Est hic heres ex parte scriptus , qui verbis illis

prio pro parte tua contentus si eentum aureis intelligitur rogatus reliquam Partem coheredibus restituere. Principio verba lideicommissi ad eum dirigi Oportebat , quem onerabat testator , non ad eum , quem honorabat: tum dirigi verba etiain ad eum, qui honorabatur, ut in primo papiniani exemplo, permissum est Constitutionibus Imperatorum , quod spectant τρ pla εuit , ac Το rescriptum es. Quoniam autem iuris ratio postulat, utiverba ad eum potius dirigantur, qui oneratur, recte inquit Papinianus, facilius esse hoc probare sid est sideicommissum in secundo, quod proxime praeit , eXemplo Propositum vel bis ad heredem directis ) quam probari potuit illud c id est fidei minissum propositum in primo exemplo verbis ad sideicommissarium ipsum directis ) quum ill id est in primo illo exemplo Iuliacommissu peritur ab his ni sunt quibuscum agitur , non qui agunt in quibus te)lator

non es loquutus, id est, quos nominatim non oneravit. Caepit tandem utiliter relinqui fideicommissum directis ad eum verbis, qui neque oneratur, neque honoratur: Eiusque exemplum est apud eundem Papinianum in L. quum Pater TT. f. donationis a6. eod. subiecta ea ratione, non enim quaeri ποπα , cum quo de supremis quis loquatur . sed in quem Moluntatis intentio dirigatur, h. e. cujus gratia testator iis verbis utatur: cui & illud est consequens, in casu , in quo versamur , non alias posse in gratiam legitim rum heredum induet fideicommissum, quam si adpareat, testatorem inem direxisse voluntatis intentionem, ut in tertio illo Papiniani exemplo, Peto pro hereditate , quam tibι reliqui , quae ad fratrem meum jure legitimo redi et, contentus su eentum aureis, ubi expressa heredis legitimi mentio facit, ut in ejus gratiam inducaur fideicommissiun : tantum abest , ut herede scri-Pto ex re ceria, adiecta prohibitione juris ad escendi, restituenda si heredita

54쪽

ditas iIs . quibus esset ab intestato deserenda. Antequam a Papiniano ab.

eam , moneo, aliud esse retinere , aliud praeeipere . Retentio , inquit ele-eniissime Cui acius, est facti: Praeceptio iii beneficio actionis. Moneo etiam, ereditates, quae deseruntur ab intestato, recte dici redire, quia ad eandem familiam , adgnationemque recurrunt , ad quam vel ante obitum ultimi posset oris pertinere bona videbantur . Vide a nobis scripta de hac re δε μrepetitae praelectionis Tom. a.

CAPUT VI.

MILI LARE TMTAMENTUM.

od in militari testamenio nuda liominis voluntas spectitur, certi iv.ris esse debet , in eo esse jus adcrescendi, si miles velit, non elIe, si nolit. De eo dubitatur, num, si nihil expresserit miles, sit in eius testamento , ut in testamento pagani , locus iuri adcrescendi . Et non solum in legatis fideicommissisve, sed etiam in hereditatibus ius illud adcrescendi locum habet , quod ex sermone testatoris esse dixi Prineip. hujus Comm. , quippe quod non iuris necessitas inducit , sed conjectura

voluntatis , cujus eadem vis est in milite , quae in pagano. quantuin

ad legata , id non obscure docet Marcellus in L. si miles 3I. D. de tes. mil. , Si miles Titio O Sejo serνum legaverit , O eum Dius manumisisset deliberante Sejo , moxque is ligatum omisisset. liberandum fore dico . Titius servum sibi, ac Seio legatum solus manumittens ni kil agebat . Et temporibus quidem Marcelli si quis servum communem sine consensu socii manu misetebat , pars eius amittebatur, & socio adcrescebat : Quod primus mutavit Justiniainis in L L C. de comm. se . man. , sed omittente legatum Seio, se

vum fore liberandum ait Marcellus . Quid ita Quia pars socii deiiciens itio adcres bat . idem ius esse de iure adcrescendi hereditatio, quod ex

sermone testatoris , seu ex conjunctione est , eadem iuris ratio evincit. Quod si militem fingas castrensia bona a non castrensibus separasse, & aut unum castrensium, alterum non castrensium heredem instituisse, aut de alterutro tantum bonorum genere statuisse , verius est , nullum fieri locum iuri adcrescendi, quum enim mori miles possit ex parte testatus, ex parte intestatus, cessat utroque casu necessitas illa iuris, quae deliciente conjunctione, atque adeo coniectura voluntatis sola inducit jus adorescendi. Confirmani id multi iuris loci. Primus est in L. de hereditate I9. in Vulgatis deest To. de s V. Aleiat. Di ρ. Lib. q. c. I . f. filius Din. a. D. de

ea'. pee. , ubi Tryphoninus, Fιlius familias paganus de peculio eastrensi se rit testamentum: Et dum ignorat patri se fiam heredem exuisse, decessit. Non potes Mideri pro eastrensibus bonis te flatus , pro paternis intestatus decessissse :Quamvis id in milite etiam nune reseriptum Do Quia miles ab initio pro par-ιe testatus , pro parte intestatus potuerat mori e Quod jus se non habuerit e Non magis quam sine obseruatione legum facere testamentum . Necessario ergo eostensis peculii herci seriptus univerJa bona habebit, perinde ac s pauperrimus

facto testamento decessulet, ignorans se locupletatum per servos alio loco agen Diuitigod by Corale

55쪽

res . Loquitur Tryphoninus de vetemno , h. e. de eo , qui sest mnes, huncq ie militi csponit : Et veteranum inquit mori non posse pro parte testatum . pro parte intestatum , utitur enim is iure communi f. 3. DULde mil. rast. , militem posse iure singulari . Quoniam autem ex eo, quocl.mori veteranus non potest ex parte testatus , ex parte intestatus , colligit Tryphoninus, heredem ex certa re scriptum ex asse heredem esse, tacti

monet aliud jus esse, si non veteranus , sed miles de castrentibus ianium

honis testetur.

Secundus multo luculentior est in L. Diua qui patri la. I. D. debon. libere., ubi Papinianus, Castrensium bonorum Titium libertus beredem D. iii , eaeterorum alium . Adita est a Dio hereditas . Magis nobis placet, nondum patronum bonorum possessionem contra tabulas perere posse . Verum illa quaestio intervenit, an omittente eo, qui reliqua bona aceepit , s destinatione functi, non re ipsa in perinde Iulo adere1ὶant', ac , s partem ejusdem Le-ressitatis aecepissit ) . Vidos, castrensa, S non castrensa duas potius duorum hominum hereditares esse . quam unam unius, qua de re MOX), νerius mihi Midetur intestari jure deferri bona eaetera. Itius igitur heres non 'oterit invitare manum forem, eum Thio nihil auferatue, nee catieris bonis , quae nondum ad eausam resamenti pertiaent. Ra io, cur adita a solo herede castrensum liveuitata non dum competat patrono bonorum. p ssessio contra tabulas, haec est, quia in bona castrensia nec patron , nec patri pineterito ea possessio datur: Estque hoc inter privilegia militum, L. s milite assu ult. , O L. 3o. do milia. rest. Ergo in bona noli castrensa competit ea possessio patrono ; sed expectare is debet , tu non castrensum heres adeat, namque hic antequam adeat non est heres : illi autem possessio competit contra heredem, non, ut filio praeterito, contra ipsum testamentum: Co ius disterentiae rationem hanc sane pulcram reddit Cui acius in eici L. a. f. I., quia bonorum possessio, quae datur filio praeterito, asiem persequitur: Quae datur patrono, persequitur certam partem tantum, puta se miscsem, vel hodie trientem : Unde partienda hereditas est inter heredem seri- Pluin , S patronum , de consequenter heredem prius esse oportet , cum ruo partiatur patronus, cui, si heres scriptus repudiet , non certae partis,ed assis possissio dabitur ab intestato, L. si libertus a 3. de bon. liberi. Iam

omittente eo , qui non castrensum bonorum scriptus est heres , haec ait

Papinianus intestati iure deserti , subaudi patrono per honorum possessionem

unde legitimi, non enim casus extitit honor , possessionis contra tabula&; sicque libertum militem excluso iure aderescendi ex parte tellanim, e par te intestatum mori. Explicanda nunc est possrema Papinianei textus particula . Non posse inquit Papinianus Titium heredem castrensum invitare mari imitarein , h. e. patronum , quum nihil Titio auseratur . Sensus est non posse Titium efficere, ut petere patronus possit honorum possessionem Contra tabulas, cui secundum ea quae dicta sunt, in honis castrensibus non est locus. Addit Papinianus, nee Titio castrensum heredi quidquam posise patronum auferre , nec ceteris bonis non castrens s , licet in his esse locus pollet bonorum pol Iessioni contra tabulas, quia bona ista non castrei sa ad testamenti caussam nondum pertinent. Tol non dum positum nonnulli

Putant pro non: Cujus significationis vix est ut ullum possit idoneum exemplum

56쪽

proferri . Ego nativam eius vocis signi licationem retineo , qua signi ucalione initio textus eadem voce usus eli Papinianus , ejusque vocis argumen. to arbitror Papinianum, qui principio heredem non castrensium adhuc de liberantem finxerat, tuni eum finxit hereditatem omisi Io, in polirema textus particula ad primam hypothelim redissse . Papiniani sentetitia haec ell, non polle patronum quidquam auferre ex castrensibus bonis , quia horum caussa deliberante non castrensium herede in suspenso est, ct non adita ab eo hereditate, deseruntur iure intestati quo casu lacum habet bonorum possessio unde legitimi, non bonorum possessio contra tabulas . Mirum quam malu fuerit locus, i iste Papiniani a veteribus acceptus. Sequuti.sunt illi vulgalam lectionem plane mendosam . In vulgatis libris legitur , ab intestato adita est a Tisio hereditas. Τώ ab inte fato. non est in Pandectis Florentinis, nec potest rei convenire, quam Papinianus proponit. Porro in vulgatis libris legitur , Litus igitur herεs non poteria eritare manumissorem , quum Ttio nihil auferatnr in emis bonis, quam lectionem Florentini Codicis auctoritas, non patitur , multoque minus quod subjicit Papin anus . quae non dum ad

causam inlamenti pertinent ; nam si legas in ceriis boms . haec esse dicas necesse est bona Titii , ct castrensia , de quibus.diei nullo modo potest, quod de iis dici iur, non dum pertinere ad caussam re messu, Tertius est in L. I. C. de te L milis. , ubi In P. Antoninus , nater tuus miles si te specialiter in bonis quae in paganteo habebat , heredem fecit; bossa quae in eastris reliquit , petere non potes , etiam si is , qui.eorum heres institutus es, adire ea noluerit ; sed ab intesta o siccetantes veniunt , modo sin ejus locum subsiturus non es , O liquido probetur in antiquo manu rescripto A. Contii rcctilis legitor probatur, sicque legendum probat το ea, quod praeit frvirem tuum castensia bona ad te pertinere notatim, nam iuntas militis in expeditione occupati pro jure servatur . Quid clarius t Iure quidem substitutionis,.non jure adcrescendi castrentia bona ad heredem non Calliensii in pertinere Antoninus reser ibii. Illi id eli in obscuro quod post το s ιn ejus locum substitutas non est ait Imperator, O liquido probetur, sta ri sim tuum caerensia bona ad te pertinere noluisse. Quo heres in bonis paga- Dicis scri pius a legitimis heredibus excludatur , non est satis , inoli suille eum heredi m caarens la- scripto si iiii tum ; sed &, liquido probari ab heredibus legitimis est opus, nolui Ie militem castrensa bona ad eum per inere. Qυ id autem magis ablardum , quam ab intellato succedentibus imponi onus probandi, id militem nolui Isse Z Onus probandi, volui iste militem, Mi hereditas ab uno om illa alteri adcrescat incumbere debere iis redi scri-PἰO , illud est argumento, quod facta a milite honorum separatione contraheredem scriptiun est omnino praesumendum . Si duobus , verba sunt Pauli in L 37. de tes. Detil. , a milite liserto seriptis heredιbus alter omiserit he reditsirem , pro ea parte insessatus ridebitur defunctus decespi se , quia miles OP o porιe resari potes , O competis patrono ab intesato bonorum possessio unde legitimi. Ecce tibi regulam iuris heredi scripto contrariam . . Continuo sequitur heredis exceptio in haec verba , tubi si haee voluntas defuncti probata fuerit, ut omittente altero ad alterum uellet inuam redire hereditatem: Onus uuiem probandi exceptionem ei, qui excipit. ac proinde hecedi incum se non dubitatur. It cerae cum Paula Iurisconsulto sentiendum . Nec

57쪽

moveor reseripto Antonini in speciem contrario, quamvis optimorum Moisrumque interpretum ingenia exercuerit , & nominatim Duarem in tit. D. de milit. teg eap. 6. , ac Donelli in eis. L. e. verba O liquido probatur Ac. nullum probandi onus imponunt succedentibus ab intestato, sed pra sumtionem continent ex ipso testamento pro legitimis heredibus enascentem, quasi scripserit Antoninus , quoniam non es substitutus , & ex ipsa bon rum separatione liquido probatur , voluisse militem pro parte lutestatum mori, ideo bona, quae in castris reliquii, petere non potes: cui interpretationi favet lectio Contiant illius manu scriptr. Antonini rescripto in eit. L. I. adnectendum est altatum eiusdem Amtonini rescriptum in L. I. C. eod. in haec verba, μles, si castrensium tam

tummodo bonorum eommilitonem suum instituit heredem , caetera bona ejus in

intestati defuncti mater ejus jure pessidebit . Quod s extraneum scripserit here. cem , isque adiit hereditatem , bona ejus in re transferri , non jure desideras . Prior illius rescripti pars illud idem probat , quod tribus luris locis iam

salis probatum est : Nec T. tantummodo esse argumento potest , hoc uno casu excludi ius adcrescendi , si quam testator adponat ex iis particulis , quas nostri taxativas dicunt: Primum enim G tantummodo magis videtur esse Imperatoris, quam testatoris a Deinde castrensum , & non castrensi imhonorum distinctio , aut expressa horum tantum illorumve commemoratio facit, ut ea particula subaudiauit. Quoniam autem in priore rescripti pa

te , qua jus adcrescendi excluditur , heres est commilito et In posteri

re heres est extraneus , videtur referre , num C mili Io , an existraneus , h. e. non commilito heres instituatur : Quod veteribus nomnullis teste Accurso visum . Sed certe Antoninus in priore rescripti Parie commilitonis meminit , in posteriore meminit extranei , quia ita casus inciderat: Filius miles commilitonem ex Castrensibiis , extraneum ex non cassiensibns heredem instituerat. Rescripsit Imperator , si extraneus adiit , nullum matris jus esse , succcsturam autem ab intestato . si solum commilitonem ex certo honorum genere innitu illet. Fortasse Antoninus mimis scripsi, plus voluit. Scribere is voluit. Quod si etiam extraneum , h.

e. non solii in commilitonem ex castrentibus, sed & extraneum ex non ea

sirens biis scripsit heredem . Et vide quae nunc animum subeat coniectura scripssse Antoninum puto, quod Ii etiam extraneum, scriptum autem initio O pro etiam, tum To O omissum a librariis, quas primae sequemis vocis

literae decep runt.

Quartus iuris locus est in L. f eertarum II. f. r. de test. milis. , ubi haec simi Gaji verba, Iulianus etiam ait , si quis alium eastrensium rerum . alium eaeterarum scripsset , gitassi duorum hominum duas heressitates intelligi .

ut etiam in aes alienum , quod in eastris contractum e set , solus is te eatur . qui eastren tam rerum heres instituIus esset e Extra eastra eontracto aere alieno

is solus obligetur, qui eaeterarum rerum heres seriptus esset. Cui scilicet eoni e-nteos vidatur respondisse, ut ex quaqua causa debeatur militi, Del liuie heredi, vel illi. ipso jure debeatur. Res castrenses uni, non castrenses alii relictae quasi duas faciunt duorum hominum hereditates : Quo sit, ut inter eos non sit familiae erciscundae iudicium, quasi non fini coheredes, L. heredes a F. 4. I.

58쪽

sam. ere. i In diversis autem hereditatibus , & ititer non coheredes locusetae juri adcrescendi non potest . Dictis videtur obstare ejusdem Antonini rescriptum in L quamquam

3.C. de ι est. mihi , Quamquam mιlitum tesarnenta juris Minculis non subjiciani usi quum propιer smplicitatem militarem , quomodo sei ιnt O quomodo possint , ea faehre his eoncedatur; tamen in Halariani quondam centurionis testamento initiis rutio etiam jure communi accepit auctoritatem g nam quum paterfamilias stiam ex duabus unciis, uxorem ex uncia heredes scripseris, neo de restati portionibus qιιιdquam son a verit; in ires partes divi se eum adparet hereditatem ; viduas habeat , quae sextantem accepit; tertiam , quae ex uncia heres es mssi ta . Uxor S lina , quamvis haec ex duabus tantum unciis , illa tunium ex una scriptae heredes, totam iure adcrescendi capiunt hereditatem. Sed aliud est unum castrensium , alterum non castrensium heredem scribere , aut de

uno tantum genere bonorum statuere nulla aliorum bonorum mentione sa-cta: aliud ex una, pluribusve unciis assem non explentibus sacere heredem. Res castrenses, vel non castrenses sunt certae res : unciae vero non certae

res iunt , sed Certae paries hereditatis . Et recte scribit Perelius in Lu. C. de res. militi num. O. . partem.esse iuris, rem facti, quia qui rem certam dicit, is rem dicit ab omni alia re separatam e qui dicit partem , is rem dicit , quae intelligi non potest , nisi cum toto conjuncta . Miles, qui ex certa tantum re scribit heredem, ad hunc pertinere non vult reliquum hereditatis : quod iure singulari potest velle. Contra miles, qui ex una pluribusve unciis assem non explentibus unum pluresve heredes iacit, videtur testari jure eommuni , quo licet duodecim unciae assem iaciant , liberum tessatori est asson redigere ad pauciores eo numero uncias, & vero etiam ad unam, eo, quod hereditatis est reliquum, uni pluribusve teredibus pro

heredi lariis portionibus tacite aderescente, 6. s. O . IV. de heri inst. OL. interdum y 3. 4. I. I. O 3. D. eod. Non videtur explicari alias posse Antonini rescriptum in eit. L. 3. Uerum ecce novus nobis obex occurrit. Apud Tribonianum in eιι. b. s. scriptum est , Tot unciae gem esciunt, quot testator νoluerit . O s unum tantum quis ex semi se heredem jeripserit , totus tas in semisse erit ; neque enim idem ex parte te satus , O ex parte intestatus decedere poιes , nis si miles, cujus sola νoluntas in testando spectatur . Exemplum unius heredis ex semine scripti, & verba illa, nis si miles &e. apertissime probam , si mi, les heredem ex semisse scribat, alterum semissem intestati iure deserri, &semis tamen non ceria res est, & facti, sed quota hereditatis est, & iuris. Male me habet locus isse Triboniani. Num verba nis si miles &c. exce- Ptionem conlinent non eius , quod ibi definitur , sed rationis , qua juris definitio firmat ut e 1 ia Glossa in eis. s. s. Sed obstat auctoritas Theophili, qui eum enarrans scribit, si miles heredem instituat ex quadrante , legi cimos heredes dodrantem accepturos. Num hic erravit, ut non 4ro ali

bi , Graecus ille , ut ut magni nominis , interpres, Id ego verius Puto quam quod illi putant , qui locum illum Institutionum cum The philo interpretantur, in specie Antonini uxorem & filiam totam capere hereditatem , non quia unciis, ex quibus eas Centurio heredes secerat, residuae portiones adcrescunt , sed quia hereditatem tribuerat testator in par

59쪽

tes tres, quas per errorem uncias appellavit. Et vero istIns Interpretatio nis nullum in ejus rescripti verbis indicium est: quin interpretationem ita in illud proe suo excludit, quod ait Antoninus, Centurionis illius testamentum 'etiam jure communi accipere auctoris lem δ iure autem communi unciae , ex quibus unus , pluresve heredes scripti sunt, quamvis non compleant , totum tamen assem Comprehendunt , non quia errasse testator creditur , sed quia creditur assem redigere ad eas uncias voluisse. Restat, ut videamus, num quod de milite unum ex castrensibus, auterum ex non castrensibus heredem instituente dictum est , dici itidem de hera He milite, qui quum alia uno , alia alio loco bona habeat, aut alia

materna, alia paterna unum eX bonis, quae uno, alterum ex bonis, quae alio loco sunt, aut unum ex maternis, alterum ex paternis instituit here-d in . Et a plerisque veterum , quos sequitur Cujacius in L. qui non militabat 78. pr. de her. ili. , ita traditum est , quamvis bona a bonis loco, aliove modo separemur, nisi Caliremium , & non cassientium mentio fiat , locum esse iuri adcrescendi. Et ita docet non obstiire Gaius in L. s ter

tarum II. pr. O I. de res. misit. , Si ceriarum rerum heredes instruarit miles , Meluti alium urbanorum prae torum , alium russeorum , alium

eaeterarum rerum valebit insuutio , perindeque habebitur atque s sne partibui heredes eos instituisset e resque omΠeι suas per praereptionem euique legando disribuisset. Juliaaur etiam auo s qui ouum caeterarum Fripsset e tuas duorum homιnum duas hereditates intelligi. Aperte separat Gajus alterum ab at iero casu, nempe Casum, quo urbana Praedia a rusticis separavit miles, a casu , quo castrenta a non Castrensibus separavit , Posteriore hae rasu tua adcrescendi excludit iis verbis , quas duorum hominum duas hereditates intellipi: priore,illo valere ait institutionem, ac proinde haberi, atque si h redes scripti sint sne partibus ziquod significat, ires illos heredis ex aequis partibus scriptos intelligi, quamvis pluris valeant urbana praedia, quam rustica, & pluris hac c quam reliqua ex quibus tertius est scriptus heres. Huc etiam pertinet P piniani locus in cit. L. 78. pr. , Qui non militabat, bonorum maternorum , quae in Pa'nonia possidebat , libertum heredem instituit paternorum , quae habebar ιn Θ io , Γιἰium Iare semisses ambos habere eonsilii a sed arbitrum dividendae hereditatis sustre ram Melaniatem factis adjudieationιbus , O interpostis propter actiones cautionibus, sequi salva fuleidia, sitierari quod uice mutua praesarent doli ratione quadranti retinendo compensetur. Locum hunc Papiniani multo quam alii, melius explicavit magnus ille Papiniani interpres Culaeius . Finge. Tectator bona habens materna in Pannonia', poterna in Siria , horum heredem scripsit Titium, illorum libertum. Hoc casu quamvis materna Pluris Valeent, quam paterna, tamen duas

istos heredes iure semisses habere, sicque ex aequo heredes esse Libertum ac Titium , inquit Papinianus, non enim civile ius patitur heredes se tibi

certarum rerum, certorinnue honorum. Quod autem de eo loquitur Papi.nianus , qui non militabat , eX male colligas, aliud ius esse , si miles t stetur . Non militantis mentio sit , quia nim sit etiam mentio Falcidiae , cui in testamento militis non est locus, L. ra. D.ide milit. tes. O L T. C. ad L. Fale. Verum haec ita cauta sunt iure subiti, quo sensu accipiendum T. jure apud Papinianum , uti restissime Cujacius . Caeterum luderi

60쪽

AD CRESCENDI D

iani Elae sertiscundae arbitrer Papiniano ductus supremam testatorἰs v in talem sequetur factu adjudicazισαιbus et quod ut prolae ii uel ligas , finge he

reditatem et Ie quadringentorum , & materna bona valere trecentis, pater. na centum. Hoc casu semilsem bonorum maternorum. i. e. centum quinquaginta , quem jure habebat Tilius in iis honis. cedet Titius Liberto: &νiciisin libetaus se nili ni, quem iure habebat in paternis, i. e. quinqUaginta , Titio cedet: scque libertus dimidium trecentorum capiet jure in uitutionis a seipso . dimidium iure praelegati a Titio coherede: & vici lim Titius quinquaginta a seipso capiet iure institutionis, toridemque a liberto coherede iure praelegati: sicque Ι'ap niani locum illustrant suprascris pia illa G.ji verba , Rejque omes suas per praeceptionem euique legando distribuiset.

Quoniam vero potest alienum aes emergere, aut novum onus legat mira ex codicillis recens reperiis. arbitrum dividendae hereditatis suprema nivo. untatem interpositis propter actiones eautionibus sequi debere ; porro ait Papiniaseus Iali a sal Hia scilicet ut quod ince mutua praestarent, doli ratione quadranti retinendo compengetur , ubi Cautiones sunt stipulationes datis fide juilo tibiis interpositae inter libertum ac Tιtium, propter actiones subaudiereditoriam , legatariorumque Postea emergentium , qui nulla habita prae legatorum ratione hi reditatem sequuntur , ae proinde duos illos seinitIes.

quos liherium ac Titi uin subtili iure habere , ait Papinianus . Iis autem fit lationibus libertus Titio , itemque Titius liberto promittet , se quod amplius caeperit quam per legem Falcidia in liceat, redditurum. Atque hic

etiam finge cum Acciusto S uiacio, poli lactas adiudicationes, a. que I ἔγ- erpositas cauti es prolatos ex inopinato codicillos , quibus testator ab heredibus testamento icti piis centum viginti Maevio legaverat. Hoc casu cum liberto ac I iiio Maevius aget pro hereditariis portionibus . i. e. pro s

mille cum liberto, ac pro semiise itidem cum Titio . sicque sexagiam ab

uno, totidemque accipiet ab altero, remanentibus penes liberti. m ducentis

quadraginta, quoium partem iure hereditario, partem capti iure legati, qua-or .ginia penes Titium , qui itidem viginti iure hereditario , viginti iure legati capit. Quoniam ante in Titius dia Falcidiam cogitur imputare tantum viginti , quae capit iure hereditario , non viginti, quae iure legati capit. L. in quartam 9 I. M L. Fale. , S quadram hereditariae portionis tunis i ii quag nla , pater Titio triginta ad Falcidiam deelse. Nunc quaeritur .ntam possit Titius triginia iit haec petere a Iiberto. Et ait Papinianus, eum ἐοιi raetione , h. e. propter exceptionem doli , qua submoveretur . si a liberio peteret triginta, debere quastanti retinendo eo en re, hoc est compensate cum Falcidia , & in Falcidiam imputare quod Mice mutua praesaret , h. e. illud etiam . quod vice mutua accepit a coherede iure legari ἔsicque quum iure legati j im habeat viginti , his in Falcidiam imputatis a coherede petet decem . Non idem ius est , si eadem centum viginti sint

aes alienum, & sexaginta a liberto, totideinque a Titio creditor accipiat; quoniam enim hona intelligunti ir deducto aere alieno . in bonis desu icii erunt ducenta Cctoginta , non trecenta , si que liberti semis erunt centum