장음표시 사용
41쪽
IUS ADCRESCENDI LV SUBSTITUTIONIBUS.
NUssa est ratio dubitandi, num in substitutionibus Iocum habeat jus adcrescendi, quod certe habet in institutionibus locum ; nam quid est aliud substitutio, quam species institutionis i Eam seeundi heredis institutio. nem vocat Paulus in L. ex facto ε 3. Lucius a. de.Muig. Porro Diocletianus & Maximianus heredibus sive insuviis , live subsisutis etiam invitis coheredum repudiantium portionem adcrescere diserte a junt in L. tesa. mento 6. C. de imp. O aliis subst. Num in substitutione . quam dicunt fideicommissariam . seu in fideicommis Io universali juri adcrescendi locus sit . dubitatur . Et in fidei commissaria etiam substitutione locvnx esse iuri adcrescendi probant locus Ilisti.
niani in L. un haec autem Il. C. de cad. loli., ubi postquam multa caverat de iure adcrescendi , ea omnia inquit locum habere in omni ultimo
elogio, quale prorsus est fideiconunissaria substitutio : Itemque duo Pande-elarum loci , alter Martiam in L. stius familias Ir . s. Divi m. de leg. I. , alter Papiniani in L. quum pater T . hereditarem. . de leg. 2. Maristiani verba sunt , Divi Severus & Antonius rescripserunt. eum , qui rogaluso sub eondisione fratris sui filiis restituere , ante diem Meleommissi cedentem ne quidem ex voluntate eorum posse restituere hu in potestate patris agentibus, quum post, die melaommus cedente . sui juru constitutis ipsis debere resilui, Mel, s aliquis ex ris ante deesserit , non omnibus . Si quis filiorum fratris ante diem lideicommissi cedentem decesserit . restitui quidem ex fideicom. misso hereditatem ait Martianus , sed non omnibus , h. e. iis tantum, qui superessent: Non alio amem iure restitui solida heredibus supellii libus potest , quam iure adcrescendi . Verba Papiniani sunt , Hereditatem sitius , quum moreretur, fliis suis , vel cui ex his Molicisset, restituere fuerat rogatus. Quo interea in injitiam deporlato eligendi saeuitatem non esse poena deportationis ) peremtam, placuit, nee meicommilli eonditionem ante mortem Alii heredis exsere: Viriles autem inter eos seri , qui eo tempore Mixerint, quum de aliis eligendi potestas non fueris. inter eos, qui eo tcmpore vixerint, h. e. inter filios filiis lim defunctis superstites fieri ait Papinianus viriles, subaudi totius hereditatis: Quod intelligi non potest, nisi potiiones defunctoruin adcrescere filiis superstitibus ponas. Qui contra sentiunt, eo moventur . quod in fideicommissaria substitutione nullum periculum est, ne quis ex parte testatus. ex parte intestatus decedat; nam pars, quam fideicommissarius recusat, penes heredem remanet , qui testamenti caussam tuetur . Eo etiam moventur, quod scriptum
est apud Ulpianum in L. ergo I 6. g. s quis heres ε. D. ad Trebell. Heredem restituere hereditatem rogatum , si adire nolit , adire ac restituere compelli . vel ipsi tirones sciunt g. 6. O T. Inst. de Aieicommis. heri Scriptum est autem apud Ulpianum in ea. g. . . Si quis heres institinus rogalus fueris hereditatem noa totam, sed partem restituere . Mia s duobus resi
42쪽
tuere fili rogatus, O alter ex his velit sibi restitui hereditatem , asere raeusti utroque easu exonerari eum, qui suspectam hereditatem Heιι h. e. heredem adite ae restituere coactum ), totamque hereditatem ad eum , cui restituitur , pertinere: Quod idem apud eundem Ulpianum scriptum est 3. IO . Si seris vis duorum rogatus quis sit remuere hereditatem, O auer eogere velit suspectam dicentem , alter rejtituere Iibi recuset : Quuinque id ab Ulpiano proponatur tanquam jus lingulare , cujus ea ratio est , ne qui non sua sponte adit, damnum capiat invitus, facile intelligis , iure communi , cui ius singvlare opponitur L.jus singulare Is. D. de leg., inter duos illos fideicommissati
Virique huic difficultati haud infeliciter satisfaciunt nostrae sententiae adseriores, in quibus est Bellonus De jure adcrescendi cap. 6. quaest. II. n. 3 a. Et quod ad priorem facit, duos illi casus distinguunt, unum, si fide eommissarii universales nullo modo coniuncti sunt, veluti si tertia hereditatis pars Titio . reliqua Gaio restituenda.sit ex fideicommisso ; alterum . . s sint re & verbis, vel re tantum, verbisve conjuncti : Atque hoe casu esse inier eos ajunt ius adcrescendi tanquam necellarium conjunctionis essectum : Illo ius adcrescendi non eise, quamvis in hereditatibus esset ; licet
enim fideicommissa universalia hereditates directas imitemuret, tamen re. manent, si resulentur, penes heredem, qui testamenti caulIam tuetur: Um de periculum non est , ne quis ex Parte testatus, ex parte intestatus deceis
dat . Quod faeit ad ius lingulare , cuius testis laudatur Ulpianus in eit. L. I 6. S. q. O IO. , illud non in eo postum aiunt, quod partem deficienum vindicari fideicommissarius possit vindicat enim jure communi , si plures fideicommissarios conjunxit testator ), sed in eo , quod illam sulci
pere cogatur invitus: Quum tamen jure communi fideicommissariis univeris salibus aeque ac legatariis non aliter quam volentibus Pars deficiens adrierescat ,
IUS ADCRESCENDI IN LEGITIMA, FALCIDIA , AC
TREBELLIANICA.IN legitima locum esse iuri pdcrescendi , multis demonstrari facile malest . Et primum Iustinianus in Nov. 89. postquam multa dixerat deliberis naturalibus , qui Curiae oblati , sunt legitimi , qua de re dictum Lib. I. Inst. tu. ω, si quis decedens in testamento suo Curiae dederit nais iurales , quos solos habebat liberos , his illum novem uncias relinquere omnino debere , ut ut eas inter liberos partiatur: ac si minus novem unciis testamento reliquerit, ex reliqua ejus substantia supplendum esse, quod deest : tum haec habet, quae in rem nostram sunt, Si aliqui quidem eligant, aliqui Mero refutent subaudi conditionem curialem ad eos , qui eligunt , refutantium νeniant portiones. Verba haec probant, esse in legitima Curia lium juri adcrescendi locum: nihil autem adferri caussae potest , cur non multo magis esse debeat ei locus in legitima filiorum ex iussis nuptiis susce. Di ilirpo by GO le
43쪽
suscepto m , quorum , ut longe melior conditio , Ita longe potior
Porro scribit Hermogenianus in L. sve patronus a I. g. ex duobus a. D. de juri patron. . Ex duobus patronis unus ex debita parte heres institutus sine eonditione, O dilatione eontra tabulas bonorum possesonem petere non poterite licet , si minor ei partis esset relicta , O eontra rasulas bonorum posse sponem petisse set, alia etiam portio ei aderessere potvisa. Novissima Hermogeniani verba Iocum esse monstrant juri adcrescendi in legitima patronorum: recte autem posse a patronorum legitima ad legitimam sEorum duci argumentum non
De iure adcrescendi in Faleidia , ac Trebellianica se habendum. Si
pars hereditatis desciens adcrescit coheredi, hie Falcidiam, aut Trebellianicam detrahet, quam iIIe detraxisset, qui defecit ; sicque quarta portionis delicientis adcrescit coheredi: Si alterutro defieiente , inquit Gaius in L. quod si 78. ad L. Fale. , alter heres solus extiterit : utram perinde ratio legis
Falciatae habenda st . ae s statim ab initio is solus heres in iisurus esset h. e.
utrum heres , qui adiit , quartam a suo semisse ἔ & quartam alteram a semisse adcrescente , seu , quod eodem redit , quartam a Ioto asse detra.
hat in , an singularum portionum separatim caussae Deciandae sunt h. e.
quartam a suo tantum semisse detrahat , non ab eo , qui adcrestia in O, Pisicet , s ejus pars legatis exhausta se . qui heres extitera , adjuvari lega. rior per dejicientem partem seque heredem a suo tantum se milia qua 4m detrahere quia ea non es legatis onerata , quia O legata, quae apud
heredem remanent, e iunt, ut eaeteris legatariis aut nihil , agi minus dotraha
4ur Continent novissima haec verba argumentum smili ductum , h. e. . legatis , quae apud heredem remanent , ad partem deisientem , quae 2dcrescit . Gaii sententia est, quemadmodum legata , quae apud heredem remanent , h. e. quae fortasse , quia legatarii nonnulli praemonui sunt. ab herede non solvuntur , caeteris legatariis prosiunt , ita pars prodest , quae adcrescit 3 . Si uero defeeta pars fuerit exhausta, perinde in ea ponem dum rationem legis Faleidiae , atque si ad eum ipsum pertineret a quo defecta feret, h. e. ab ea parte eum , qui adiit, salcidiam detrahere , uti is detraberet. qui non adiit. In summa si pars non onerata accedit Onera ae, heres, qui .diit , a parte accedente non detrahit quartam : detrahit vero si accedit Pars Onerata. Non obscura discriminis est ratio, quum enim pars deficiens non est legatis onerata, heredi, qui adiit, semper accaedit lucrum , quo debet esse contentus, quantumcumque sit: quum vero legatis est onerata , nullo legatariorum damno quarta ab eo detrahitur , quam detraxisset
coheres . Haec de Falcidia scripta sunt : quod autem de Falcidia, idem regulariter non incommode diei etiam de Trebelliantea , quae non alio , quam Falcidiae nomine in libris iuris appellatur , Nostri interpretes docent, arg. L. Mareellus R. g. r. ad Trebell. Quod si non pars hereditatis deficiat , sed heres jus suum diminuens. , uti non ineleganter Paulus in L. potes Tr. ad L. Fale. , uti Falcidia , aut Trebellianica nolit, nullum alterius heredis ius est, quum quia in singulis heredibus rationem legis Falci' diae ponendam esse inquit Gaius in L. in singulis IT. eod. , h. e. si v IO Pro sua parte eo uti beneficio posse e tum quoniam quum nou desicit
44쪽
pars heredita is, ac proinde non adcrescit coheredi, alia est quarta, quae uni, alia, quae alteri heredi desertur: Proinde ad res prorsus diversas vocantur : Quo casu certi iuris est, locum non esse iuri adcrescendi, L. hujusmodi 8 . f. I a. de teg. r. Utraque igitur quarta legatariorum, ac fideicommissarionim commodo cedet . Quid si legatorum alia snt oneri Falcidiae exemta , alia non . Num his adcrescit onus , quod ista non serunte Et alia est caussa legatorum, quae potestate Legis, oneri Falcidiae eximuntur, qualia sunt legata testamento , codicillisve jure militari facti relicta. aut relicta ad pias caussas, L. in tesamento T.. O L. ut similiter C. ad L.Fale. , alia eorum, quae Oneri Falcidiae eximuntur voluntate tellatoris , qui
in hoc, illove legato locum habere Faleidiam vetit: Quod ei sacere permist Justinianus Nov. I. Priore casu onus, quod in legatis exemtis remitin
titur , aliis non incumbere , docet Scaevola in L. f pos i . D. ad L.Fale. his verbis , Si pos missionem faciat eodicillos miles . O intra annum decedat , ex testamento, quod in militia jure militari fecit quodque intra
annum post missionem honestam , aut cata sariam valet , plena legata 2 Ex ιodicillis habita Faleidiae rationa praesari debere dicitur . Nei res ita expedie tur . Si quum quadrincenta haberet, tesamento quadramenta , eodicillis eentum legaverit , ex quinta parte . id es octogima , quae ad leeatarium ex eodieillis pereenirem. s Falcidiam non pateretur, quartam . id est Migintι heres retinebis . Sensus hic est . Miles, qui quadrincenta habebat in bonis , testamemto , codicillisque legavit quinceuta , id est quintam supra vires patrimo nil sui partem ; quae ex quadrincentis, itemque ex centum deducta quadrincenta illa ad trecenta viginta rediguntur, itemque centum ad octoginta. Quoniam autem ex testamento jure militari facto legata plena , h. e. integra praestantu , legata vero relicta in codicillis post missionem , ac proinde rato iure communi factis ulcidiam patiatur, heres ex octoginta, quae in codicillis legata sunt, retinebit viginti: Ex trecentis viginti omnino nihil , sicque onus , quod in legatis exemptis remittitur , aliis non incum
bit . Eadem de Trebellianica Macer habet in L. s miles 9 a. D. eod. Conser L. in testamento r 3. C da tes. milit., O L. in te memo T. Q ad
L. Fale. Posteriore casu onus , quod in hoc, illove legato a testatore remittiMtur, aliis legatis incumbere jure docuit Bariolus , quem plerique Omnes sequuntur apud Bellonum De jure adcresci cap. 6. q. q. n. IT. arg. L. sin testamento 6 . , O L. qui quadrincenta 83. pr. ad L. Fale. Ego quamvis argumento ex duobus istis Pandectarum locis ducto non movear est enim meo iudicio levissimum Bariolo lubens adsentior, sed nova ratione . Et jure quidem veteri, quo non erat testatori permillum Falcidiam prohibere. laec salva esse non alias poterat heredi , quam si ex aliis legatis integra deduceretur. Quo igitur. voluntati testatoris , ac Legis praecepto fieret satis , onus in hoc illove legato remissum aliis incumbere necesse erat . Iure novo licet quidem testatori prohibere Falcidiam , sed hoc verum est .s sic expresserit: Ita enim loquitur Instinianus in eit. Nov. I. eap. a. in me,s Mero expreissim ἐψgnaveris, non Misse heredem retinere Faleidiam , testatoris lare seruentiam. Quoniam igitur qui hoc illudve legatum oneri Falcidiae
eximit . non potest dici Falcidiam expresse prohibuisse , necessario illuclion sequitur, esse eam ex aliis legatis Integre deducendam. CAP.
45쪽
IUS ADCRESCENDI IN MORTIS c USSA DONATIONIBUS, VEL
Mortis caussa donationes diremta veterum controversia ad exemplum legatorum per omnia fere redegi sis Iustinianum scribit Tribonianus s I. Inst. de donat. T. fere, quod est in eis. I. aperte monstrat , I sinianum differentias aliquot reliquas secilia, quas ego in meo De donationibM Commeruario non indiligenter suin persequius ; sed certe nulla in, ter mortis caussa donationes, & legata, quantum ad ius adcrescendi, disserenita est. Docet id Iustinianus duobus locis est. L. ua. de cad. toll. , unus est in s. sin autem T. , ubi postquam dixerat apud heredem manere, quod
legati fideicommiisve titulo relictum est . si legatarius fideicommissariusvs de dat, aut eo superstite deiiciat conditio, haec subiicit, nisi Mel substitu- ωι relictum accipiat, νel eonjunctus, quum certi juris sis, O in institutionibu/, O legatis O Meleommisssis, O mortis eaussa donationibus posse substitui. Verba quum ereti Oe. rationem continent verborum , quae praeeunt , nisi vel
subsitutus relictum aeripias, Mel eonjunctus : Quoniam autem in his non δε- sum subuitutionis, sed et coniunctionis, ac iuris adcrescendi mentio fit, s quitur, hanc eandem mentionem factam intelligi etiam in illis . Alter est in s. haec autem Iε , ubi Iullinianus , omnia superius seripta scripserat utem permulta de jure adcrescendi loeum habere inquit in morus causis
De mortis caussa capionibus magna quaestio est . Mortis caussa capio substantivum nomen est , qno significant Iurisconsulii quidquid morte alicuius adquiritur , si tamen ejus proprium nomen dest . Quod igitur nec Proprie legatum , nec proprie est fideicommissum , mortis caussa capio eqτit. Nortis caussa capi ait Gaius in L. id autem 76. ad L. Fala. quod condisi is implendae eaussa datur. Finge legatum Titio datum sub conditionadandorum Naevio decem . Maevius ui pote positus in conditione legatarius non est, mortis tamen caussa rapit, L. Ii quis sub eondisione a. D. s quia Omissa caus res. Et non esse in mortis caussa capionibus iuri adeostendi locum , videntur probare iuris loca, quae sequuntur. Ait Pomponius in L. 3rie. II 3. S. I. de eond. O dam. , Si sumphoro ita in Pandectis Florentini :In aliis est Θ Dro. Et I in antiquis exemplaribus saepe commutari innumeris exemplis docemur si Sumphoro . O Ianuario centum Γιius prae- siserit, fundum ei Iego. Sumphoro mortuo an legarum perisset e Sed hoc quoque se puro interpretandum , ut dum quisqua earum Mivet , praestitisset e Sed benigna interpretatisne dicendum , s non pos νnoram Titii Sumphorus deculit, debere partem dimidiam Ianuario dantem , partem Dadi dimidiam legatarium esse eonsequuturum. Opponit Pomponius ius frictum aequo. Iure stricto, si astetuler decedat , intum legatum deficere deberet, quia conditio impleri pro parte non potest. Sed benigna interpretations voluntatis testatoris si lis.
gaiarius dimidiam pecuniae partem superstiti 'dedit, dimidiam landi legati
46쪽
partem tonsequetur . Cur autem superstiti dimidia pecuniae pars datur Quia inter Sumphorum, & Januarium, q9i in conditione sunt polIti , &mortis caussa capiunt, nullum est jus adcrescendi. Nonnulla alia in eamdem sententiam argumenta congerit Bellonus cap. 6. quas. 2 . a num. ao. ad x . Verum eo uno argumento, quod Pomponius suggerit in eis. L. II a. b. I. , nullum esse in mortis caussa capionibus iuri adcrescendi locum μω
Vehementer obstat Scaevolae responsum in L. Thais I. g. Stichus I . de meie. libera. , Stichus servus meus jubeo , ut det, praesiet stiae, O uxori meae heredibus meis . sne ulla controversa tot aureos , O ut ipsum manuis mittant , Mei eorum committo et quaesitum est, quum uxor ab hereditate abstinuerit utrum duobus, an filiae praesare debeat o Respondit, Aliae , quae herra ex asse extitisse proponeretur , pro solido da dum . Consensit Iulianus in L. qui duobus 23. de eond. O dem. . Qui duobus heredibus decem dare jugsusas, O fundum sbi habere . Merius es , ut eonditionem scindere non post .
ne etiam legatum findatur: igiιur quamVis alteri quinque dederit , nullam partem fundi νmdieabit, nis alteri quoque adeunti heredιtatem reliqua quinisque numeravit, aut , illo omittente hereditatem , et , qui solus adierit hereditatem , tota decem dederit. Mortis caussa capiunt filia δι uxor apud Scaevolam, heredesque duo apud Iulianum: 8c tamen filiae, que ex asse heres extitit , pro solido dandum , inquit Scaevola : atque uno hereditatem omittente, ei, qui solus adierit, tota decem deberi , ait Iulianus . Ergo pars deficiens uxoris, quae se abstinuit, heredisque, qui omisit hereditatem , ei, qui adiit, adcrescit. Verum utroque loco qui mortis caussa capiunt, heredes sunt: quod plurimum interest; quum enim testator impleri conditionem vult in per sona heredum , rationem habere videtur non tam personarum , quam ipsius hereditatis, quae sue ab omnibus, sive ab uno adeatur , est semper eadem . Haec est verisimilior ejus loci interpretatio . Alias' apud Bellanum habes in eis. quaest. a .
IN ususructu locum esse iuri a larescendr monstrat TituIus De Uufructu ad crescendo, quem hoc capite interpretabor. Quantum ad ius adcrescendidisserentiae duae sunt inter usum fructum, S proprietatem: unam dat Ul-Pianus in L. r. 9. 3. de usust. ader. : alteram Papinianus in L. s Ti. o 33. g. I. de usust. Ulpiani verba sunt, Interdum tamen, es non Mees uncti h. e. si re tantum coniuncti sint, non verbis J , tamen usus tum Sus legatus alteri aderesit, utpote s mihi fundi usuistinus separatim iouus, de tibi smiliter fuerit relictus; Nam ut et Celsus libro octavodeeimo Dige-sorum , O Iulianus libro trigesmoquinto scribit eoncursu paries havemur,
quod in proprietare eontingeret ἰ nam altero repudiante . alter totum fundum
haberet . Nunc id sequitur , in quo inter usumstuctum , & proprietate m
47쪽
non convenit . Sed in Uufructu hoo plus es ; quia O eonsiturus , O postea amissus , nihilominus jus adcrescendi admittiι ἰ Omnes enim auctores h. e. Subiniani & Proculiani, uti recte in hunc locum Gothostedus apud Plau. itum de hoe consenserunt: Et ut Celsus, O Iulianus eleganter funi ) usus-s udius quotidie eonysiluitur O legatus ἰ Non κι roprietas eo solo tempore, quo sindieatur. Quum primum itaque non inVeniet auer eum, qui sbi eoncurrat , solvi utetur in totum a Nec refert, conjunctim, an separatim relinquatur. Proprietas concursu semel quaeliis ad beredes de edientis transmitti iur, L. vn. . . C. de cad. toll. , nam quo primum tempore adquiritur , persecte &jn omne tempus. adquiritur, ac , si de ea Dominus aliter non statuat, cerie ad heredes transit . Ususcuctu. concursu quaesitus , tum delitiente stu- ditario amissius adcrescit con Dris , quum quia ususfructus tanquam servi ius personae heredes nose sequi us , tum quoniam non semel & in omne tempus adquiritur , sed FO L. Lanuun tempore , quo quis utitur fruitur, ita ui quoi sunt dies, & vero Miam momenta, tot esse legata videamur:
Aique hoc est, quod ait Ulpian , Qui ructum quotidie consitui, O legari: Interdum etiam in proprietate Par quaelita , & amissa adcrescit, veluti si pluribus Princeps communiser donaverit , nam si quis eorum nullo 'herede decesserit , eius pars ad Gonsortes Pertinet exclula fisco, L.. . C. Ii liberatu. imperiat. soc. : aut si qui heredum , quod voluntati testatoris non paruit, iam adita hereditδιe Privetur; nam pars ei ademta coheredibus adcrescit, Nov. I. cap. Alios nonnullos' casus habes apud
Duarenum Lib. I. de jur. adcresc. cost. ar. Papiniani verba sunt , Uium- fructum in qui, Iam casbus non Pariiι effectum obtinere convenit e Unde sfundi , νel fructus portio pGotur , O ορι uuone sequuta , postea pars altera, quae adere, it. νindicetur; in ine quidem proprietatis, judicatae rei exceptionem obiure , in fructus Meso non obstare scribiι Iulianus e Quoniam portio fundi, , elut alluvio , portiomi personae fructu4 sidcfesceret.. In proprietate pars parii: In usu fructu pars adcrescit personae. Hinc illa iuris adcrescendi di .isio in reale , & per Ionale. Sunt quidem sexcenti Librorum iuris loci , quibus pars etiam quantum ad proprietatem adcrescere dicitur personae conjuncti: verum hoc perinde accipiendum, quasi scriptum, eam adcrescere propter pariem , quae est Penes eum , nam non alias adcrescit conjuncto , quam si hie partem habeat. Nunc suprascripta Papiniani verba explicemus. Usum- fructum in multis casibus partem dominii esse ait Paulus in L. 4. D. de usust. Ita reo in fundum obligato recte accipitur fioejussor in usumst iactum.
L. s a reo Io. g. a. de Mejujs , quia sideiussor accipi in partem potest, L. Nejusores 9. D. eod. Sunt S alii similes casus, quos proponit Cujacius
in cit. L. 33. I. . Contra in quibusdam casibus non obtinere partis, seu dominii essectum , inquit Papinianus proposito hoc uno casu . Fundi partem petii , & absolutus est is, unde petii et Tum repudiatione collegatarii altera pars adcrescit. Hanc alteram partem si petam, obstabit mihi exceptio rei iudicatae ; nam landi pars partem sequitur , S parti adcrescit : Haec autem non est penes me. At si perii partem ususfructus , S non obtinui, tum pars altera deficiat, & petam, non obstat mihi exceptio rei iudicatae, quia usushuctus hoc casu non est pars dominii, non habet essectum partis,' quae pariem setiuitur , quae parti adcrescit , sed jus personae in , quod P a Per Diuitigod by Corale
48쪽
quia pro coniuncto est , qui in coniuncti locum succedit , Et rem habet, Atque hoe ipso Ulpiani loco refellitur prius Culacii argumentum : quis enim adduci potest, ut credat, testatorem voluisse fisco dari hereditat in Fisco , eintori, aliive singulari successori, qui rem habet , Lex ipsa pio suo in bona civium imperio dat hereditatem , legatumvet :. Neque id no-Iuisse videtur testator , qui , quum id velle debuerit , quod vult Lex , inquam. consensit, id voluisse intelligitur. Nec posterius Culacii argumentum quidquam valet , nam certi iuris est, ea , quae acces nis loco sunt, rei, cui accedunt, venditione comptebendi, L. Iulianus I 3. F. s quid seryo i 8.
de action. emi adcrescentem autem partem accellionis loco esse, non du.hitatur . Et scite Ulpianus in cit. L. a. f. I. ait plerumque , quo vel aliquot regulae casus eximit, ac certe excipit accessiones. Quod vero sum Ulpianus scribit in eit. L. q. f. a. videri possidere eum, qui hereditatem vendidit, id ego admittendum reor in casu edicti Si quis omissa eausa te. samenti, quod Ulpianus interpretatur eo loco. Novi issime moneo separam das esse hereditates a legatis , fideicommissis , aliisve rebus , quae nobis obveniunt iitulo singulari; quoniam enim heres vendita hereditate non de. sinit elle heres, receptior sententia fert, Partem deiicientem directo aderescere venditori , utiliter autemueintori , cui est a venditore inserendum quidquid inde ceperit emolumenii , mi latissitne Bellon cit. cap. V. qu.6 . a num. 29. Quod si agatur de uiuima, Pars deficieas venditori sem. Per adcrescit.
AD ultimum hoc Pariis V. Caput reieci coniunctionem , quam nostri
dictant legalem, namque ex mera Lege est. Finge scriptum heredem servum duorum , aut servo duorum legatum fideicommissumve telictum: Hoc, illave casu res per servum venit ad plures. qui sola Legis potestate ad hereditatem, legatum, fideicommissumve vocantur. Finge etiam rei ctum uni legatum, hunc autem postadiem cedentem, sed non dum adgniato legato mori duobus heredibus relictis , ad quos legatum vi sola juria transinittitur , L. s post diem s. pr. D. quando dies leg. ted. Hoc quoque
Casu res per unum mera iuris potestate venit ad duos , quorum potest alter partem suam adquirere, aher suam repudiare, L. legatarius 38. pr. deleg. I. Et inter plures unius legatarii heredes Iocuin habere ius adcrescendi ex Lege, qua non dum adgnitum legatum irasmittitur, nulla dubitatio est : Nee ambigendum, habere quoque locum inter plures dominos servi heredis scripti, si hic unius eorum iussu adierit hereditatem . Semus communis , verba sunt Ulpiani in L. βrMus 67. de adq. her. , ab extero herea institutus , s justu unius adierit hereditatem , pro majore parte interim her dem eum facit , quan pro dominiea : deinde eeteris Deiti non ubentibus ra-eιto jure pariti ei adereseunte Cujus rei ratio est, ne alioqui testator ex parte testatus, ex parte intestatus decedat. De eo inagnis animis disputatur,
49쪽
num , t quoniam cessat ea r)tio in legatis, fideicommissise sngularibus. stimet 'domin jus adcrescendi , si sint servo coni muni relicta : & non es se sensit Proculus , quem uterque Celsus pater et filius sequutus est. Ita Celsus filius io L. O Proculo aO. de leg. a. Et Proeulo plaee-hat ni O a porre sic accepi , quod servo cqminuoi legatum sit , s alter
dominarum omitteret, alter, non adcreygeret, non enim colu ιm , sed partes
legatas, nam amby s νιndicarem . . am q emque legati partem habiturum. quam in seruo haurer . Contra sensit Julianus , cui Ulpianus subscriptit in Zi r. f. r. de Uur. adcr. , Deniqwe apud Iulianum libro trigesimo quin ro Digestorum quaeritur , s communi servo ususfructus si relictus , O utri.
dere. Quod vetus interpres Johannes j dc plerique eum inuisti a junt , i qui Ulpianum de usustuctu , Celsum de Pibprietate , ac proinde in usu fructu ius adcrescendi esse inter servi communis Dominos , in proprietatenore elle , id ipsi Celsus, ct Ulpianus non Patiuntur. T. Quod servo eomo muni legatum si apud Celsum, qu que pro ratione deci Mndi mox sequi tur, non enim .emPιnctim; sed paritat legator, possunt aeque ad usum fructum atque ad p pristatem reserri Inopianum non nego nominatim de usu seu ctu loqui , sed subiicit iamen is rationem proprietati communem . Recte uiacius in eit. L. ao. a Juliano distensisse inquit Celsum , qui saepe ab aliis dissidet . Et vero quae. in cit. L. ao. adsertur ratio , ea refellitur in eis. L. 1. .f.ι I. Sunt igitur ista Pandectarum loca vEieris dissidii reliquiae a Triboniano in libris Iustinianaeis per imprudentiam relictae . Proculus , S uterqne Celsus in hac hontroversia personas Domitarum , partesque Dominicas non aequas spectabant; Iulianus, ct Ulpianns servum ipsum , cuius uvius vice pilires domini languntur . Sed tum & idem Tribonianus Pandectu inseruii D. Pii rescriptum , quo tandem finita lis suit. Exiat illud in L. Plautius M. ad L. Falci, ubi Paulus primum ex Cassii sente tia scribit, quod servo heredis, & alterius legatur, totum ad socium pertinere , quia in persona heredisiaco stere non potest e Deinde haec subjicit, Cassii sententia utimur, nam O D. Pius reseripsi, Ierxo communi mei- . tommissum datum totum ad Delum pertinere.
50쪽
DE CAUSSIS, IN QUIBUS CESSAT IUS ADCRESCENDI.
MUItae sunt eaussae, in quibus cessat ius adcrescendi. Sunt autem quae
DE iure adcrescendi in contractibus latissime disputat Bellonus cap.
6. qu. 3 a. 33. 3 . 's. ac 3 6. Eorum , quae iri capitibus ex recepta nostrorum sententia proponuntur, summa haec est, ius quidem non deo, crescendi esse in contractibus, s idem in solidum debeatur duobus, horum que unus non concurrat, L. a. de duob. rias: ius autem, quod . proprie dicitur adcrescendi, ess e itidem in contractibus, quorum caussa est Oner sa, arg. L. fundus 6 . de in ir. emi. in iis suorum Incrativa νst caussa, non esse. Ego nec ius adcrescendi , nec ius decrescendi in contractibus adgnosco. Duo sunt, quibus moveor, alterum, quod quum permulti sint Librorum iuris loci, quibus agitur. de iure adcrescendi , quo vocabulo ante tempora Iustiniani ius etiam non decrescendi comprehendebatur, nullus st eorum , quo non*det intimis fantus, voluntatibus hominum agatur: alterum , quod Iustinianus in L. un. C. 'de ead. toll. postquam multa cave at de iure adorescendi haec habeat f. r . . Hare autem omnia ιseum habereeensemus tam in testamentis , quam in eos icillis , O omni ultimo telogio . Melsi quid ab intestato fueria relictum , nee non in mortis eausa donationibus :quae verba ius adcrescendi in contramibus prorsus excludunt: quumque e verba praeeat non solum iuris adcrescendi , sed & iuris non decrescendi tractatus, patet huic aeque , atque illi locunt in contractibus non esse Non obstat quod inquit Iavesenus in eis. Gya . quum duo eandem pecu
niam stipulati sunt, ipso iure singulis solissum, deberi: nec Ruod idem scribit in est. L. 66, si landum mihi & Tlit euil personam i Titii supervacuo accipiendam , ideoque totius landi emfionem ad me pertinere; nam priore casu ut solidum lingulis debeatiir: posteriore ut totus ad cire Pertineat fundus, non facit ius live non decremias, sive adcres end, sed n tura ipse rei. Priore casu cred tot s solidum exegit, id norijbogitur eum torreo Communicare qua de re Viimius in S. I. Inst. de aeuob. reis Η . , tantum . abest, ut possit plurium concursus fieri: quod isve de iure adesinendi ,