장음표시 사용
681쪽
Testimonia historiae Estherae aliunde petita.
i ad eam viam, quam in capite proXimo porsequuti simus, respicimus, hoe nobis videmii r effecisse, ut quaecunque in vo- Inmine Estherae narrentur cum Persarum ingsenio et consuetn- , dinibus pgregie convenire, neque in hoc loco quidquam am- plius ad fidem historiae tuendam posse requiri appareret. Cum autem haec omnis argumentatio eo nitatur, ut libri siles exi aliorum testimoniorum comparatione demonstrari possit, unum tantum partem huius demonstrationis absolvimus. Instituta enim et mores, quae hucusque in quaestionem vocavimus, nihil sunt nisi universae quaedam' causae ei conditioneS, quae cum rebus gestis arctissime quidem cohaereant, Sed per Se res ipsas nonem Iant. Ad has universas causas accedant ii ecesse est alia momenta quaedam, quae ex ceriis hominibus et ex steriis loci et temporis punctis pendeant. Restat igitur ut quaeramus, utrum haec momenta vel ipsae res, quas gestas esse in libro nostro memoriae est proditum, habeant testimonia aliunde petita an minus. Supra quidem in historiae naturam atque indolem inquisivimus, sod vix opus est monere, hoc longe alio nomine esse lactum. Illic enim personas hi Storiae nostrae, e rum ingenia, res gestas, et sala per se ei quemadmodum ipse noster libellus traderet, spectavimus et inde validum probabilitatis argumentum essicere conati sumus. Hic vero aliorum Scriptorum quaeruntur testimonia, quibus ea, quae de Ahasvero et Esthera sint tradita, repetuntur aut aliquo modo confirmantur. Facile quidem manifestum est, si hoc ita possimus praestare, ut instituta et mores, quorum vestigia in Ithro nostro deprehendantur, ex aliis Persicae antiquitatis monumentis demonstrare contigerit, huic argumento tantam futuram esse vim, ali ne pertinacissimus quidem adversarius quidquam possit re-
682쪽
s agari. Attamen hoe ipsum, quod per solam quaestionem cum
adversariis nobis fuit certandum, satis iam est documenio, huic argumento tantam vim conciliari non posse. Inde vero oritur qui estio, existat ne ex hoc desectu, qualiscunque sit, snspicandi aliqua copia, sive quo ii ire adversarii hoc argumentum ab iis, qui lilitum Estherae defendendum susceperint, possini postulare. Hoc quidem nemo infitiabitur, huius rei rationem longe diversam esse ab ea, quam in prioribus rapitibus, quae in libello nostro cum ceteris historiae Persicae sontibus comparando versentur , tractaverimus. Cum enim tola sere res, quae volumine Estherae narratur, publice agatur, non seri potest, quin hic illic Ieges Persarum et consuetudines appareani; hic vero rateampus quasi quidam, ad quem duplex nobis pateat aditus Iatissimus, veterum Graecorum historiae et rerum Persicarum descriptiones, deinde itineraria, ut lolluuii iur, eorum, qui nostris temporibus terras orieulis et Persicas suis ipsorum oeulis adspexerunt et quae obServaverunt, memoriae prodiderunt. Sili autem ad ipsum libri nostri argumentum Speciamus, itinerariorum illorum usus statim, ut per se intelligitur, de cit. Deinde quamquam Graeci multa quidem ex Persarum historia nobis tradideruut, lameu res Estherae ab iis sunt alienae. Nam vix aliter Graeci curant res Persarum, nisi qualentas ad Suam ipsorum pertineant historiam; de ceteris si qua ad eos venit notitia, admodum vaga est et fluctuans. Quae autem nostro libro narrantur, partim spectant ad rerum aulicarum sala m tabilia, partim ad res Itidaeorum. gentis Vulgo contemtissimae. At etiamsi Graecorum silentium vix habere possit suspicionem, Iudaei ipsi pro historiae Estherae veritate testentur neceSse eSt. Audio, Sed ne hic quoque nimis confidenter flagitemus vide mus quid rei sit. Supra iam exposuimus historiam liberationis gentis Iudaicae per Estheram et MordeclineuIn perpetratae longissime distare ab historia Mosis et Davidis, denique ab omni reliqua Iudaeorum historia sacra. . Deinde monumenta Iudaeorum antiqua, quae de hac re consuli p08sint, pavea Sunt ei magnam quidem partem in rebus historicis incerta et suspectae fidei. Resta ut denique recentiorum Persarum de Rntiquis temporibus narrationes, quas a maioribus suis sibi traditas esse gloriantur. Sed nullus subacti iudicii historicus
683쪽
Roherisono et Walilio assentietur, qui in antiqua Persarum historia perscrutanda hos rivulos consectari, quam ex limpidis Graecorum specialissimorum sontibus haurire maluerunt. Deinde etiamsi huic ore potissimum propagatae memoriae aliquid tribuamus auctoritatis, quid est biSi stia puellae alicuius Iudai eae ad honorem regium evectine, quid est recordatio gehiis alicuius captivae per mulierculam n periculo servatae ad ingentem imperii Persici vastitatem, nil immensas militum copias, ad bellorum inauditorum apparatus, quibus rebus historia Persarum antiqua conserta esit Quae cum ita sint, eritieus uetivus si quid in hac demonstratione defecerit, hoc non ita magnopere curabit, certe non ideo iudicium suum de fido libri Estherae historica suspensum tenebit. Astamen Spero fore ut plus possimus praesiare, quam per huius rei ipsius iiiiiiiii-tatem exspectari liceat. Proximum testimonium, quod ad historiae nostrae veritatem confirmandam asserri possit, est sesium Ρurim. Hoc autem testimonium iam grave est et valίdum, ut ipse de Wetitus,
qui de fide libri admodum inique iudicet, scribat: das einet shistorisch sichere Datum tis der Zusamme diang der B gebenheu mit dem Purimi esto p. 250. . Non igitur mirum est, quod ii, qui fidem huius historiae impugnare conati sunt,
hoc quoque argumentum diluere studuerunt. Michaelis veram sesti Purim originem sibi indagasse videtur in historia Nieanoris, quae narratur 1 Macc. 7, 31 - 50. 2 Macc. 15. cis. Annoit. ad h. l. et haec duo assert opiuionis suae argumenta: primum diem victoriae de Nicauore reportatae, qui ideo dies sestus lactus sit, eundem esse, quo Iudaei. in libro Estherae ab adversariis ultionem exegisse tradantur; deinde Nicanorem suisse Macedonem, Hamanoin autem in appendice Graeca item dici Macedonem. Haec sane Iudendi potius causa, quam demonstrandi posita videntur. Quis enim ex his laciniis totam Estherae historiam potest conficere Deinde ne reputat quidem Michaelis, propter Iudae Maccabaei victoriam celebratum quidem esse diem decimum teritum Adaris, quo eodem die Ii daei Estherae auxilio a summo periculo servati sint, sed Purim sesium postridie dei num esse actum, id quod eo etiam
ipso Ioeo 2 Maec. 1 b, 37. , quo ille ad opinionem suam
684쪽
, sulciendam utitur, commemoratur. Denique quo iure si illi illi libello Graeco, qui IIamanem Macedonem Reerit,' fides,
potest haberi, cum volumen Hebraeum de oristine Hamanis Maeedontea nihil tradiderii l Non validiora sunt argumenta, quae Oederiis contra sesti Purim testimonium protulit. Is primum comparat Purim cum eo festo, quod in memoriam Iudi-iluo institutum esse traditum sit, itaque quemadmodum hoc sestum ad historiam Itidi iliae a Suspicione luendam non valeat, ita quoque Purim nostrum ad quaestionem de fide libri Esili rae. inutile esse p. 77.). At vero magnum inter iitrumque se-sium discrimen negligit criticus. Eo enim plurimum differt se-sium Iudithae a Purim, quod nulla praeter librum I idilhae valde suspectum sesti illius exstant vestigia, Mordechaei vero memoriam quotannis ab Iudaeis iam antiquitus celebratam esse
ex commentariis lasonis in renaei v. 2 Mace. 15, 37. et Iosephi historia Iudaica v. Antiq. 11, 6. 3 coinperimus et 'hodie etiam festum Purim inter eos nou deSiisse in vulgus nolum est. Quod vero Iosephus narrat festum nostrum inter omneβIudaeos per totum terrarum orbem dispersos suo tempore suisse solenne, non opinatur Oed erus probare, Hierosolymis quoque memoriam Estherae et Mordechaei Eoleinniter esse eelebratam,
propterea quod cum Iosephus scriberet, Hierosolymae iam deIelae fuerint p. 79.). Hoc profecto non Φst argumentari, sed Somniare. Non plus valet argumentum ex nimia lascivia sesii Purim recentiori pelisum, quod bene relatavii Schuletius p. 261. . Probabiliorem habet speciem testimonium quoddam, quod O derus apud Light oti tim ad Ioh. 10, 22. indagavit. Ibi enim ex Hieros. Megill. resertur, 85 senio rhs, quorum plus m prophelae fuerint, contra mandatum Mordechaei et Estherae se opposuisse. Quamvis Schulgius sine dubio recte moneat, hoc
testimonium parum certum esse, iamen inibi non prorsus videtur contemnendum. Certe enim haec fabula demonstrat, Tal-mudistas in illo mandalo aliquid reperisse, quod iis contra legem ei consuetudinem pugnare visum sit. Et hoc ille mirum est 3 Supra exposuimus, quantopere et argumentum ei forma ν Ex hoc Hamanis cognomine apparet, appendicem Iibri Esthein
rae multo tempore post Alexandrum consectam esse. Duiligeo by
685쪽
libri Estheras a celeris libris sacris Iudaeorum discreparet,
deinde quod ad ipsum sestum alii net, novae caeremoniae imperantur a Persarum Vegiro et regina, nulla Sacerdotis senientia vel auctoritate adhibita.', Quae euin ita Sint, nullo pacto potest intelligi, quomodo factum sit, ut sestum Purim iam penitus in Iudaeorum animis insideret, nisi quidquid ab illa parie deesset commendatio uis, ab ipsius veritatis vi compsi1- satum esset. Idem fere, quod de origine festi disserimus, denomine quoque dicendum est. Nomen enim Purim cis. 3, T. 9, 24. quam parum ad Itidaeoruiu ingenium accommodatum osti Non solum ex lingua peregrina petitum est, sed ab Ha-
mane eiJam vehementissimo Iudaeorum adversario eiusqtie superstitione detestanda habet originem: Quantopere hoc a Iudaeorum animis abhorruerit, iterum videmus ex appendice Graeca, ibi enim sortes non Hamani tribuuntur, Sed Deo ipsi. Ex eadem sortasse ratione explicandum est, quod Iosephus ex
, Si quis historiam nostram finxisset, certe non oblitus esset ad sestum Purim continendandum Sacerdotii aliquam auctoritatem intersionore. Λuctor appendicis hunc desectum libri Hebraei videtur sensisse , narrat enim duos Levitas epistolam de sesto Purim instituendo attuliSεθ. Dis tig ooste
686쪽
Quamquam hoe festum Purim omnium gravissimum est documeniuin, quod ex Iudaeorum historia pro argumento v luminis Estherae asserre possimus, lamen non prorsus desunt alia vestigia, quae rerum libro traditarum veritas inter Iudaeos reliquerit. Primum ') hoc nomine asserenda mihi videntur additamenta Graeca. Has Iudaei nescio cuius otiosi exercit ilo nes satis diu post librum Hebraeum orias e8Se permagna eius ab Hebraei libri indole discrepantia', quam saepius lain notavimus, comprobat. Iam negari quidem non potest, fictae quo- . que alieni narrationi postea alias non minus quidem setas, sed minus speciosas et probabiles posse adiungi, sed verisimilius est niagisqtie consentaneum, tum oriri eiusmodi complementa ei exercitationes, Si res vere gesta magna quadam apud populum esseratur. gloria ei honore, sed nuda rei ipsius veritas ingenio populi non amplius videatur convenire. Quare equidem contenderim ipso appendicis nostrae apocr3phae origine demonstrari, cerium quoddam historiae suisse . fundamentum, cui sabulae illae de somnio, decretis et orationibus fictae possent superstrui. Deinde loeus quidam libri Tobias huc videtur reserendiis eSSe. Tob. 14, 10. leguntur haec: τεκνονιδε τι ἐπODiσεν - θρεφαντι αυTOν, ως ἐκ του φωτος ήγαγεν αυτον εἰς το σκοτος καὶ Oσαανταπέδωκεν Gυτψ' καὶ Ἀχιαχαρον μεν εσω λεν, εκείνP
Fuerunt qui proximam aliquam reginae Estherae memoriam apnd Nehentiam sibi viderentur invenisse. Narrat enim Nehemias 2, 6. , cum ipse de itinere suo Hierosqlymas faciendo cum rego Persarum agerqt, reginam quoque assedisse et huius consultationis sociam fuisse. Inde colligitur, hanc reginam Iudaeis . admodum favisse, in quam Vero Persarum reginam hoc tam bene quadrat, quam in Estheram I Sed hoc argumentationis specie egregie falluntur. Nam licet a temporis ratione nihil obstaret, quod secus se habere infra d monstrabimus, quis sibi persuadebit, Nehemiam, si regina illa Esthera fuisset, eam sino Iaudatione imo .sine accuratiori nominis eius alvo
gentis significatione potuisse Praeterire 3
687쪽
Euch. p. 404.3 existimavit, Achia harum situm fratrIs T Mae, qui ab Asserti addone ad summos honores 1, 21. 22.
elat is esse traderetur ad similitudinem Mordechaei nostri essoscium. Haec sententia nostro loco etiam confirmatur. Non
enim dubitari potest, quia i Aelliacharus, qui loco modo allulo dicatur, non diversus sit ab illo superiorii iam multum ad ii Iam Eiehh0rnii similitudinem aceedit, quod hic Aman quidam, qui illum ad summum discrimen adduxerit, ipse in periculum illud, quod Achiatharo paraverit, incidisse perhibetur. Hoc istur exemplum, qno Tobias moribundus filium suum ad prii- demtiam et pietatem adhortatur, a Iudaeo quodam ad historiam Mordechaei et mmauis compositam videtur et ut doctum aliquod et elegans artiscium historiae Tobiae insertum esse.
Quamquam tacere nolumus, adversarios quoque hunc locum magna cum specie in usum Suum posse convertere. Nimirum
ex hoc loco, dixerit quispiam, apparet, quantopere fluctuavexit historia Hamanis et Mordechaei: Iudaeus ille, qui a peregrino quodam rege ad primam imperii dignitatem evectus esse ferebatur, in libro Estherae Mordechaei is nominatur, in hiastoria vero Tobiae Aelitaeharus, deinde rex ipse apud auctorem libri Estherae Ahasverus appellatur et imperio Persarum pra positus est, qui vero historiam Tobiae excogitavit, illi Assyriorum regnum et nomen Sachardoni tribuit; denique illo fingit, minanem Agagitam suissh et Mordechaeum Estheram ombam suscepisse et educasse, alier autem haec omnia miseet et sursum deorsum versat, quid enim aliud est illud, qnod Ηanianem narrat ab Aehiacharo educatum esse Τ Haec ratiocinatio haud contemnenda esset, si eandem utrique libro tribuere possemus auctoritatem. Sed hoc longe secus est, liber Tobiae eum propter formam tum propter argumentum permultis et gravissimis subieeius est dubitationibus, nostrae vero narrationis siles atque veritas hucusque quavis ratione nobis probata est.
Primum igitur non possumus, quin illud, quod qnaestione no- Sira essectum est, teneamus, deinde quaeri potest, quomodo illa narratio de Achiacharo et Hamane orta sit; ita vero ad talem fore explicationem, qualis supra a nobis propoSita est, et qua lis ad totam libri Tobiae indolem quadrat, confugiendum erit. At vero eue auctor libri Tobsiae historiani Mordechaei et II
688쪽
manis, quam mutuatus est, commutavit atque pervertit' quidni ita eam, ut aeceperat, repetiit Cum Tobias mullo tempore ante Persarum dominationem vixisse fingatur, videtur ille in hac re probabilitatis aliquam rationem habuisse; maluit igitur simile aliquod exemplum eXeogitare, quam eontra temporis rationem eandem historiam repeiere. Sequitur Iosephi testim nium , ille enim totam Estherae historium in librum suum vn-deeimum de Iudaeorum rebus inseruit. Per Se quidem hoc testimonium non muligin valet, quoniam Iosephus in iota Iudae rum historia sua componenda iudicio parum subiicio iisus est et hac ipsa parto narrationi libri Hebraei appendicis Graecaosabulas admiscuit. Attamen demonSimi Iosephus, Sno tempore historiam Estherae ab omnibus Iudaeis sine ulla suspieiona
Deinde si ad Persas transimus, umbra quasi quaedam testimonii est illud, quod Haepedevius p. 23. nsfert, script res , qui se in urbe quadam Mediae, nomine Hamadaniae, sepulcra vidisse Estherae et Mordechaei contendant. Tum Roberisonus l. l. r. 154. apud scriptores Asiaticos reeenitores traditum se invenisse dicit, matrem Ataschiris fuisse Iudaeam, ex gelite Beniat vini et familia Saulis ortam, et Ardschiroin
propter hanc Enam originem Iudaeis iidmodum savisse. Equidem quid de hoc testimonio censendum sit, nescio. Omnia bene in Estheram nostram quadrant, neque lamen ita accurais eircumscripta sunt, ut ex libro nostro translata esse videantur. Ab altera vero parte temporis longinquitas tanta est, ut Estherae memoria ab ipsis Persis repeti non posse videatur. Quare haec res in medio nobis relinquenda est. Quemadmodum a Iudaeorum testimoniis plus ad quaestionem nostram redundavit, quam eXSpectari licuit, ita quoque a Graecis monumentis, quae de Persarum historia nobis iradita sunt, non prorsus destituti sumus. Libenter quidem lugiamur ipsum historiae nostrae argumentum ex nullo Graeco historieo eonfirmationis aliquid accipere posse. Sed hoc ne adversarii quidem postulant, facile nobis concedunt, ad fidem narrationis nostrae probandam nos Hainanem, Mordeeliacum, Esi heram ei Vaslbium upud Graecos ScriptoreS Ostendamus non neceSSe esse, sed eo maxime ostendunt, quod ne tempus quidem histo-
689쪽
riae nctuae possit cireumscribi, quod eum Persarum regum nomina et res gestae satis accurate a Graecis maxime nobis sint ii adita, ne Ahasverum quidem nostrum huic regum ordini
satis certo inseri liceat tela. Oeder. p. 114 etc. . Num haec offensio iusta 3 Duo in hac re bene distinguenda sunt haec offensio enim niti potest Ahasveri ignoratione, quae inde oriatur, quod iudicia, quae de Ahasvero libro nostro tradita sint, nusquam alibi inveniuntur. Si hanc ob causam iud pium nostrum de Ahasveri tempore Suspensum esset tenendum, nulla inde iusta suspicio posset oriri, nam quod .vulgo de argume iis a silentio petitis a criticis iudicatur, in hanc quoque Aha veri ignorationem caderet. Cum enim constet, historiam Estherae in genere quodam rerum Persicarum versari, quod a Gra cis maxime alienum sit, quid mirum, si hi ambo historiae Pe sarum rivi nullo loco coniungantur, Ata ut Hebraeorum ambignitas ceria et accurata Graecorum tempora computandi ratione tollatur Longe vero aliud est, Si quis eoniendat, ea quae de Ahasvero libro Estherae narrantiir, in nullum eorum regum, qui in quaestionem Venire possint, quadrare. Haec magna quaedam esset controversia, quam . in fide libri Estherae defendenda nullo modo possemus negligere. Attamen tantum abest , ut eiusmodi controversia statuenda sit, ut ex iudiciis quia . busdam haud incertis demonstrari posse oonsdamus, qui3 apud Graeco4 fuerit Ahasverus. Si magnum diversarum de Ahasvero opinionum indicem percurrimus, audaX Sane Videtur Senientia, quam modo posviamus, etenim de AhaSvero, recte inquit Cellarius, tot fere sunt sententiae quot Persarum reges aut plures etiam. Sed plerique luterpretes et critiei in hac re iudicanda optant, non demonstraui, alii alias similitudinis umbras captant easque ad iudicium de Ahasvero informandum lacilliin' negotio colligunt,
quae vero in contrariam partem assurri p0SSint, non curant..uare non opus est hanc totam opinionum silvam diligenter perlustrare, sed locos, ubi eaS invenire possis, commonstrasse
siniciat; adeas igitur, si libet, Serrarii Commentar. p. 292., Bonariii Comment. p. 8. , Pleisseri Dubb. Vex ait. p. 483., Rambachii Praes. p. 10 5 etc., Carpetovii Inir0d. p. 346 etc., Buddet Hisi. V. r. II. 948 ele. , Iusti commentationem:
690쪽
p. 3 eie. , Geseniunt s. V. Abasverus in Hall. Eneyel. Neque iamen hoc ita disputo, quo nihil unquam in hac re investiganda bonae lingis a critieis prolatum sit, sed est profecto haec quaestio a prima illa optandi et circumvagandi libidine
ad certa quaedam iudicandi momenta traducta. Hunc quaestionis de Ahasvero progressum libenter agnoscimus eaque, quae ab aliis ad eam expediendam prolata Sunt, amplectimur; . neque vero hoc nobis sumimus, ut novam quandam et inauditam de Ahasvero sententiam proponamus, Sed eam ipsam sententiam, quae inde a Scaligeri tempore in dies plures nacta est patronos nos quoque defendimus. Sed cum haec sententia nondum ita defensa Sit, ut argumentis, quibus nitereιur, nihil addi et ab omnibus partibus iam satis ivla posset haberi, nostrum quoque quasi symbolum quantulumcunque adiicere conabimur. Quamquam Spero ipsa verae sententiae demonstratione Toliqnas' opiniones ultro sublatum iri, tamen his coniecturis breviter recensendis viam ad quaestionem ipsam muniamus.
Contra eos, qui de Medicis etiam regibus hariolantur, sortiteret docte, ut assolet, dipulat Vitringa: tota, inquit in 'polyp. Chron. historia Estherae clamat, per Ahasverum illum, qui Estheram sibi connubio copulavit, intelligendum esse po- ,
lentem aliquem monarchum, non Medo-Persicum, sed Perso Medicum, euius in imperio Persae praevaluerunt. Praeterquam enim quod Persae passim in historia Estherae praeponuntur Medis, forma regiminis, metropolis regni, amplitudo imperii, cui subiectae quoque suerunt insulae maris 10, 1. , vocabula Persica plura in libro obvia, id clarissime videntur
evineere apud Rambach. p. 1045.). Deinde Cyrum sub nomine Masveri nostri latere nemo defendet, qui insignem sa-'vorem, quo auctor ille regni Perso-Medici inde a Bal Ioniae
occupatione Iudaeos amplecteretur, consideraverit, et totum eius ingenium cum iis, quae de Ahasvero inadita Sint, composuerit. Cambysen Vero et Pseudo-Smerdem, qui dicitur, brevitas an- inorum, quibuS regnaverunt, a quaestione nostra exeludit. Darii Ursiaspis patronis item obstat temporis ratio, satis enim con