Sancti Thomae Aquinatis doctoris angelici, ordinis Praedicatorum Biblia siue Collectio et explicatio omnium locorum Sacrae scripturae, quae sparsim reperiuntur in omnibus s. Thomae scholasticis operibus, ordine biblico. Tomus primus tertius ... Labor

발행: 1657년

분량: 516페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

341쪽

rum.

Ad utrumque argum. R. qubd si- icut populus instituebatur ad cultum Dei per circumcisionem , ita minister per aliquam specialem purificationem vel consecrationem. Vnde de separari ab aliis praecipiuntur, quasi specialiter ad ministerium cultus diuini prae aliis deputati. Et totum quod circa eos fiebat, in eorum consecratione vel institutione, ad hoc pertinebat ut ostenderetur eos habere quandam praerogatiuam puritatis , dc virtutis , 8c digni-.

ratis.

Et ideo in institutione ininistrorum tria fiebant, enim purificabantur secundo Ordinabantur& consecrabantur; Tertis applicabantur advsum ministerii. Putificabantur quidem communiter omnes

per ablutionem aquae, & per quaedam sacrificia i specialiter autem Levitae radebant omnes pilos carnis

stae, ut habetur.

Consecratio verb circa pontifices & sacerdotes hoc ordine fiebat: Primo enim postquam abluti erant, induebantur quibusdam vestimentis specialibus pertinentibus ad designandam dignitatem ipsorum. Specialiter autem pontirex oleo unctionis in capite ungebatur , Ut designaretur quod ab ipso dissundebatur potestas consecrandi ad alios; sicut oleum a capite derivatur ad inseriora , ut habetur, bicut

unguentum in cap.

Levitae vero non habebant aliam consecrationem, nisi qubd offerebantur Domino a filiis Israel per manus pontificis , qui orabat pro eis. Minorum verti sacerdotum salae manus copiaciabantur , quae

erant applicanὸae ad sacriucia si de sanguine animalis immolatilii

tingebatur extremum auriculae dextrae ipsorum, & pollices pedis aut manus dextrae ; ut scilicet essem obedientes legi Dei in oblatione Sacrificiorum: inod fgnificatur mintinctione auris dextrae ; Sc quddessent solliciti& prompti in execuintione Sacrificiorum, quod significatur in intinctione pedis & manus dextrae. Aspergebantur etiam ipsi,& vestimenta eorum sanguine animalis immolati, in memoriam sanguinis agni, per qucm fuerunt liberati in AEgypto. Osserebantur autem in eoium consecratione huiusmodi Sacrificia: vitulus pro peccato , inmemoriam remissionis peccati Aaron circa conflationetsi vituli: Aries in holocaustum, in memoriam oblationis Abrahae, cuius obedientiam Pontifex imitari debebat : Aries etiam

consecrarionis qui erat quas hostia pacifica, inmemoriam liberationis de AEgypto per sanguinem agni: Canistrum autem panum , in memoriam mannae praestiti populo. Pertinebat autem ad applicationem ministerii qudd imponebantur

super manus eorum, adeps arietis,& torta panis unius, & armus dexter , ut ostenderetur qu bd accipiebant potestatem huiusmodi offercndi Domino. Ic uitae verb applicabantur ad ministerium , per hoc quhd intromittebantur in tabernaculum foederis, quasi ad ministra dum circa vasa sanctuarii. Figuralis ver b horum ratio erat;

quia illi qui sunt consecrandi ad spi-iituale ministerium Christi, debet pri md purificari per aquam bapti iami de lachrymalum in nde passionia

342쪽

purgatiuum sacrificii im. Et debent Tadcre omnes pilos carnis , id est, omnes prauas cogitationcs ; debent etiam ornari virtutibus, & consecrari oleo Spiritus Sancti, & aspersone sanguinis Christi. Et sic debent esse intenti ad exequenda spiritualia ministeria. S. ad octauum. V. 3. p. q. 83. art. F. ad

primum.

Ex ovi Cap. XXXII. v. 6. Sedit populus manducare.

corrumpit medium virtutis , corrumpit virtutem

quae in medio consistit : sed gula

corrumpit medium virtutis ; ergo est peccatum mortale. 2. Pcccatum mortale consistit in

auersione a Deo : sed gula auertit hominem a Deo, quia facit homi nem idololatrare , ut patet in textu, ludere scilicet in honorcira idoli. Facit etiam laxnicari, dicitur enim Comedent cst non saturabuntur , fomnicatι sunt , cir non cessavernnm, ergo gula est peccatum mortale. Dicendum quod cum quaeritur de aliquo peccato in generali utrum sit mortale, debet intelligi quaestio utrum sit mortale ex .suo genere, quia in quolibet ge re peccati mortalis puta ut homicidii , vel adulterii , potest inueniti aliquis motus , qui est peccatum veniale. Et similiter in quolibet genere peccati venialis potest inueniri aliquis achus qui est peccatum mortale. sicut in genere verbi otiosi cum resertur ad finem peccati Mortalis . XXX. mef. 3Ο. T cap. 2. v. . Species autem moralis actus su mitur ex obiecto: unde si obiectu in peccati alicuius contrariatur ch ritati , in qua vita spiritualis consistit ; necessu est qudd illud peccatum sit mortale ex suo genere, vel ex sua specie : scut blasphemia ex suo genere contrariatur charitati quantum ad dilectionem Dei ; &homicidium quantum ad dilectionem proximi : unde utrumque cst

peccatum mortale.

Peccatum autem gulae consistit in concupiscentia inordinata delectationis ciborum. Ipsa autem ciborum delectatio secundum se considerata non contrariatur charitati

neque quantum ad dilectionem Dei, neque quantum ad dilectionem proximi: sed secundiun quod additui inordinatio , potest quodammodo contrariari & quodammodo non contrariari. Concupiscentia enim huius delectabilis potest esse inordinata dupliciter, uno modo sic quod excludat ordinem finis ultimi: quodquidem contingit quando talem delectationem homo appetit ut finem ultimum ' eo quod non est possibile unius hominis esse multos fines vltimos. Et 'talis inordinatio repugnat charitati quantum ad dilectionem Dei, qui debet diligi ut filus ultimus. Alio modo concupiscentia potest' esse inordinata secundum ea quae sunt ad finem, LIuato ordine finis vltimi; puta cum aliquis concupi iacit nimium cibum vel potum, non tamen sic concupiscit ur propter hoc consequendum vellet transgredi di itina praecopta: & talis inordinatio non repugnat charitati. Est autem de ratione glilae inordinatio concupiscentiae; non tamen est de

Gula

non est peccatu mortale ex genere suo.

343쪽

Tati ae eius inordinatio tollens ordinem finis ultimi. Et ideo gula secundum rationem suae speciei non habet quod sit peccatum mortale: sed potest quandoque esse peccatum mortale, Ac quandoque veniale se- eundum iam dictos duos inordinationis modos.

. Ad i. R. quod omne peccatum veniale & mortale corrumpit medium virtutis in actu. Non enim esset peccatum nisi a medio rationis discederetur. Sed habitum virtutis

non tollit nisi illud peccatum quod

contrariatur charitati, a qua omnes virtutes dependent. Et secunddin hoc gula quae est peccatum veniale, lnon corrumpit medium virtutis in lhabitu, sed in actu.

Ad i. R. quod gula dispositive

inducit ad idololatriam & luxuriam. Non autem ita quod haec duo sint de ratione gulae tunde nou sequitur quod peccatum gulae sit pec

catum mortale, quia etiam peccatum veniale potest disponere ad mortale. o disp. quaest. ιε. de

malo viri. R.

Sedit populus Superfluitas in i do pertinet ad ineptam laetitiam, quae dicitur filia gulae ut patet in

textu. 21. q. 168. art. 3.

Exo Dr Cap. 32. v. 19. Proιecit de manu tabulas, confregit ea

IVdaei habebant speciales causas

quare ieiunia obseritabant. In

Iulio enim qui est quartus mensis ab Aprili, quem ipsi primum habent, ieiunabant; quia illo mense septima die mensis Moyses descendens de monte legis tabulas confregit propter peccatum vituli constatilis. Et 3α

eodem mense muri Hierusalem a Nabuchodonosor destructi sunt. In quinto autem mense , id est, in Augusto , propter peccatum intrinmuris ex verbis exploratorum ortis. Et illo mense templum incensum est a Nabuchodonosor , rum.& postea etiam a Tito. In septimo autem mense , propter intersectionem Godoliae, sub quo re liquiae populi conseruabantur , ut

patet. In decimo autem mense. inmemoriam mortuorum quos Dominus in deserto percusserat. Nos autem praeter Ieiunium quadragesimale , in quo omnium dierum quasi decimam soluimus ; in singulis quadris anni, tres dies ieiu- nil instituti sunt, qui quasi . in pria mitias computentur; & ad expianis dum peccata singularum quari

rum. Lι b. 4.sent. dist. I art. s. ad quariam. o im/le a L. q. I I. an. s. ad secundum. Exon I Cap. 32. v. 17.

AMMitur , iustitia nunquam

reddit aequalibus nisi aequaliarsed Deus quandoque aequalibus inaequalia tribuit; ante enim quam Iacob & Esau nati essent,aut aliquid boni vel mali egissent , omnino aequales erant: & tamen uni praeparauit gloriam & alteri poenam, ut patet. Similiter clim Aaron & filii Israel peccassent aequaliter in idoli adoratione, Aaron non est punitus, cum populus punitus suerit; ergo videtur quod non in omnibus iu&tiam seruet.

R. qudd omnibus hominibus ex merito proprii peccati debetur poena aeterna : sed quod aliqui libere

v. II.

344쪽

tur, hoc est ex sola diuina liberalitater pollet enim omnes iustE damnare : dc ideo nulla est iniustitia si aliquos eligad, S aliquos rUrobat, in quibus tamen nulla differentia meritorum praecessit. Aaron autem punitus fuit , quamuis non poenanianifesta , sicut de populus ; in si-gmina quhd praelati non dcbent puniri manifeste, sed occultE; propter

scandalum vitandum.

Poena autem Aaron dicitur fuisse in ipso & filiis eius, quod in sacrificio vitul e rufae immundi essiciebantur, ut habetur. Aus. tamen hoc occulto Dei iudicio ascribit , qui quibusdam parcit ad tempus, Ut in melius commutentur aliis punitisi

Lib. 2. art. 2. ad

quintum. -

occidat unusquis ue Videtur qubdsciti sua grauius peccatum sit quam infidelitas : maius enim peccatum grauiori poena punitur e secundum

gariam modus : sed peccatum schisia maris grauius inuenitur punitum quam etiam peccatum infidelitatis siue idololatriae: nam propter ido-golatriam sunt aliqui humana Tna na gladio interfecti , ut patet' intextu. Dc peccato autem schisma-

glutiat eos, ex onmia quae ad illos Iem ninent, descenderintque viventes ad infernum uescietis quod blasphemaverunt Dommum Deum. Dccem etiam tribus, quae vitio schismatis a regno 4 David recesserunt, sunt graui *mε punitae, ut habetur I rigo peccatum Schismatis est grauius peccato iii

fidelitatis. a. Bonum multitudinis est maius& diuinius , quim bonum vni Ila: XXXII. 'rs et sed Schisma est contra bonum

multitudinis, id est, contra Ecclesiasticam unitatem : infidelitas autem est contra bonum particulare unius, quod est fides unius hominis singillaris ;ergo videtur quod schi iama fit grauius peccatum qitam infi-

3. Maiori malo maius bonum o ponitur : sed schisma Opponitur charitati ; quae est maior virtus quam fides , cui opponitur infidelitas ; ergo schisma est grauius pecca tum quani infidelitas. Dicendum quod gi auitas peccati dupliciter potest considerari et uno modo secundum suam ,ciem: Alio modo secundum circunstantias. Et quia circunstantiae particulares sunt infinitae , & ita infinitis modis variari possunt: cum quaeritur in communi de duobus peccatisqiuia sit grauiuslintelligenda est quaestio de grauitate quae attendituusicciuadum genus peccati . Genus autem seu spccies peccati attenditur , ex obiecto; dc ideo illud peccatum quod maiori bono conti artatur, ex suo genere est grauius: sicut peccarima in Deum, quam peccatum ita

proximum.

Manifestum est autem quod infi- Infid delitas est peccatum contra ipsium luas Deum, secundum quod in se est veritat prima, cui fides innititur: schisma autem est contra Ecclesiasticam fel, ita Vnitatem, quae est quoddain bonum in participatum , dc minus quam sit ipse Deus. Vnde manifestum est qubd peccatum infidelitatis ex ogenere est grauius, quam peccatum schismatis. Licet possit contingero quod aliquis schismaticus grauius peccet, qliam quidam infidelis ; vel propius maiorem contemptum, Vel P OpiezDiuitigoo by Cooste

345쪽

EXODI CAp. XXXII. 19. 3 1

propter luatus periculum quod in- minus quam bonum vcritati, diuiducit, vel propter aliquid huiusmo- me, cui opponitur infidelitas. di Ad R. qudd charitas labet duo Ad i. R. quod populo illi manife- obiecta; unum principale, scilicet stum erat iam per legem susceptam bonitatem diuinam :& aliud secun- qiibderat unus Deus quod non ' darium , scilicet bonum proximi. eratu alii Dii colendi:& hoc erat Schisma autem & alia peccata quae apud eos per multiplicia signa con- fiunt in proximum,opponuitur clia friaratum. Et ideo non oportebat ritati , quantum ad secundati iam qu bd peccantes contra hanc fidem bonum, quod ust minus quam ob- per idololatriam, punirentur inusi- iectum fidei, quod est ipse Deus Eetata aliqua sola poena, sed solum i lco ista peccata sunt minora quam in communi. Seὸ non erat sic no- l infidelitas. Sed odium Dei quod

tum Fud eos quod Moyses dubc- opponitur charitati quantum adret esse semper eorum princeps:& pι incipale obiectum, non est tui- ideo rebellantes eius principatui nus. Tamen inter peccata quae sunt oportebat miraculosa Sc inconsuc- in proximum , peccatum schilmatis, ta poena puniri. videtur este maximum ; quia est

Vel potest dici quod peccatum contra spirituale bonum multitudi- schismatis quandoque grauius est nis. 22. 9. an. 2. punitum in populo illo , qui crat Occidat unuAκisque. Videtur, , , ad seditiones re schismata prom- quod occidere hominem peccatore os ...is enim Civitas 3lla a liceat priuatae persenae ; in lege diebus antiquis aduersum reges rebel- enim diuina nihil illicitum ni and Iat, e seditiones er praelia concitan- tur : sed praecepir Moyses, Occidae tur ιn ea. Poena autem maior quam i vinusuiflue fratrem suum , Pro doque infligitur pro peccato magis pcccato vituli conflatilis ; ergo pri- consueto: Nam poenae sunt medicis i uatis perstinis licet peccatorem oc-nae quaedam ad arccndum homines cidere. a peccato. Vnde ubi est maior pro- et . Laudabile est quod homo, ni ras ad peccandum, debre seuerior etiamsi sit priuata persona, Opere- poena adlitiari. Decem autem tri- tur quod est utile bono communi: bus non sollim fuerunt punitae pro ' sed occisio malefactorum est utilis peccato schismatis , sed etiam pro bono communi; ergo laudabile est, peccato idololatriae, ut ibidem diametiam s priuatae persenae males

chur. res occidant.. Ad. I. R. quod sicut bonum mul- Dicendum quM occidere male-titudinis est maius quam bonumifactorem licitum est , inquantum

unius qui est de multitudine : ita ordinatur .ad salutem totius com etiam minus quam bonum extrin- munitatis. Et ideo ad illum selum secum, ad quod multitudo ordina- pertinet , cui committitur curatur: sicut bonum ordinis exercitus communitatis conseruandae. Sicut

' minus quam bonum ducis. Et,ad medium pertinet praecidere -n militerbonum Ecclesiasticae ves- membrum putridum, quando eitatis , cui opponitur schisma est commisia factit cura salutis totius TiDiuili do by Corale

346쪽

corporis. Cura autem communis Dicendum quod non licet cleriboni commissa est principibus h meis occidete duplici ratione. Primbbentibus publicam auctoritatem: &iquidem quia sunt electi ad altaris ideo eis solum licet malefactores ministerium, in quo repraesentatur occidere, non autem priuatis per- Passio Christi occisi, qui Cilm pem 1.p.ιοῦ:

sonis. cineretur non reperiuriebat: & ideo v.

Ad i. R. qu bd ille aliquid facit, , non competit ut clerici sint percus- cuius auctoritate fit : & ideo non seres aut occisores : Debent enim

ipse occidit qui ministerium debet iubenti , sed sicut adminiculum lgladius est utenti. Vnde illi qui

occiderunt proximos 3c amicos ex lmandato Domini, non hoc fecisse lipsi videntur ; sed potius ille , cuius auctoritate fecςrunt. Sicut de miles interficit hostem auctoritate principis, & minister latronem alictoritate iudicis. Ad 1. R. qudd facere aliquid ad Vtilitatem communem, quod nulli nocet; hoc est licitum cuilibet priuatae personae: sed si sit cum nocumento alterius, hoc non debet fieri nisi secundum iudicium eius ad quem pertinet aestimare quid sit subtrahendum partibus pro salute

totius. 21. 64. art. 3.

Occidat unusequisique. Videtur qubd occidere malefactores liceat clericis ; nam Moyses etiam a Levitis fecit interfici quasi tria millia

hominum propter adorationem vituli , ut patet in textu. Σ. Potestas spiritualis est maior quam temporalis , dc Deo coniunctior : sed potestas temporalis licite malefactores occidit ergo multo magis clerici. 33. Quicumque licite sit scipit aliquod officium, licite potest ea quae

ad officium illud perti ni, exercete : sed officium principis terrae est male chores occidere , ergo clerici qui sunt terrarum principes, licite possunt occidere niale factores. ministri suum Dominum imitari. Alia ratio est quia clericis committitur ministerium nouae legis, in qua non determinatur poena occisionis vel mutilationis corporalis.

Et ideo ut sint idonei ministri noui Testamenti, debent a talibus absti

nere.

Ad t. R. qudd sacerdotes vel L uitae veteris Testamenti erant Ininistri veteris legis secundum quam poenae corporales infligebantur. Et ideo etiam eis occidcre propria manu congruebat. Ad a. R. qubd ministerium clericorum est in melioribus ordinatum quam sint corporales occisiones, scilicet in his quae pertinent ad spiritualem salutem. Et ideo non congruit eis qubd minoribus se inge

rant.

Ad 3. R. qubd praelati Ecclesi

rum accipiunt officium principum terrae ; non ut ipsi iudicium sangui nis exerceant per seipsos ; sed qubdeorum auctoritate per alios exerceatur. 22. q. 64. arr. q. Exo DI Cap. 32. v. 28

Ceciderunt in die illa quasi viginti tria

millia hominum.

V Idetur qubd tentatio Dei sit

grauius peccatum quam superstitio ; maior enim poena pro

maiori peccato insertur : sed grauius est punitum in Iudaeis pecca-Disitigod by Cooste

347쪽

EXODI CAp. XXXII. Ves 28. cras

Biblia

cta ha.

rum tentationis Dei quam peccatum Idololatriae , quod tamen est praecipuum inter superstitiones, quia pro peccato idololatriae , internia sunt ex eis tria millia hominum , ut patet in textu: Pro pecca

ro autem tentationis omnes univcr

. saliter in deserto perierunt, terram hias promissionis non intrantes, secun-Ps. ν . dum illud, Tentaverunt me patres ve- . s. stra. Et postea subditur quibus iuraui in ira mea , si introibunt in requiem meam ergo tentare Deum est grauius peccatum quam superstitio.

R quod peccatum idololatriae non fuit punitum illa poena quasi sufficienti: sed in posterum pro illo

peccato grauior poena Leseruabatur. Dicitur enim Ego autem in die 'ν tionis visitabo oenocpeccatum eorum. q. 'T. q.

Exo DI Cap. 32. v. Consecrastis manus estras.

V Idetur quod propter homici

dium non debeat aliquis a s cris ordinibus prohiberi; quia ordines nostri sumpserunt initium Leuitatum ossicio : sed Levitae consecrauerunt manus suas in sanguinis emisione statim suorum, ut patet in textu t, ergo & in nouo Testamento non debeot aliqui a susceptione ordinum prohiberi propter sanguinis estutionem. a. Propter actum virtutis nullus debet impediri ab aliquo Sacramento : sed aliquando sanguis effunditur per iustitiam, sicut i iudice & peccaret habens officium si non effundereς , crgo non impeditur propter hoc a bacramenta susceptione. Poena non debetur nisi culpae: sed aliquis sine culpa quandoque homicidium committit, sicut se defendendo, vel etiam casualiter; ergo non debet incurrere irregularitatis poenam. Dicendum quod omnes ordines reseruntur ad Eucharistiae Sacramentum , quod est Sacramentum pacis nobis factae per effusione sanguinis Christi. Et quia homicidium maximὸ contrariatur paci , & homicidae magis conformantur occidentibus Christum , quam ipsi Christo occiso, cui omnes ministri praedicti Sacia menti debent consorinati: ideo de necessitate praece

pit est quod non sit liomicida qui ad

ordines promouetur, quamuis non sit de necessitate Sacramenti.

Ad i. l . qudd vetus lex inferebat poenam sanguinis , non autem lex nova;& ideo non est simile deministris veteris & nouae legis , quae est iugum suave & onus leue. Au i R. qubd irregularitas non incurritur propter peccatum tantum, sed principaliter propter ineptitudinem personae ad Sacramentum Eucharistiae ministiandum: Mideo iudex & omnes qui in causa sanguinis ci participant, sint irre gulares propter hoc quod effusioe sanguinis non decet ininistros dicti

Sacramenti.

Ad 3.R. qu bd nullus facit nisi ilia

lud cuius causa est, quod est volun- rarium in homine. i t ideo ille quiisnorans hominem occidit homicidio casuali, non dicitur homicida, nec irregularitatem incurrit , nisi operam dederit illicitae rei; vel nisi omiserit debitam diligentiam ; quialain quo tam modo cis .ius voluntarium. Non autem hoc est propter

348쪽

hoc quod init pa careat, quia etiam sine culpa incurritur irregularitas. Et ideo etiam ille qui se defundendo in aliquo casu non peccat homicidium committens , nihilominus irrcgularis est. Lib. . senti dist.

peccauerit mihi , delebo eum de

libro meo.

ARguitur, liber vitae est diuina praedestinatio: sed a praedestiiratione non dicitur aliquis excidere ; ergo nec a libro vitae deleri. Dicendum qubd liber vitae est notitia Dei de vita gloriae alicuius 'hominis. Res autem aliqua dupliciter habet esse, scilicet in se , & in sua causa. In sic quidem est simpliciter ; in causa autem sua habet esse secundum quid. Causa autem gloriae est gratia sussciens quantum iase est. Unde qui habet gratiam, habet iam vitam gloriae secundum quid. Cognitio ergo de vita gloriae alicuius habetur in Deo dupliciter: uno modo inquantum Deus scit ipsam vitansgloriae in isto esse , vel ruturam esse simpliciter. Et tunc talis dieitur esse scriptus in libro vitae simpliciter. Alio modo inquantum Deus scit vitam gloriae inesse isti, vel futuram esse in eo in causa sua quae est gratia. Et talis dicitur secundum quid scriptus in libro

vitae.

Quia ergo non potest esse ut scientia Dei fallatur ideo quemcumque scit habiturum vitam aeternam , habebit eam. Vnde iste qui

simpliciter scriptus est in libro vitae,

non potest inde deleri. Sed qui fratia quae est causa gloriae in eo qui habet praesentem iustitiam, Quando ipse a iustitia per peccatum decidir, desinit esse gloriae causa in eo: Ideo notitia Dei de gratia istius, non est ut de causa gloriae r unde iam ista cognitio gratiae istius quam Deus habet, non pertinet ad libriim vitae gloriae. I secundiim hoc dicitur deleri de libro vitae , non aliqua mutatione in libro facta , sed in ipso ex parte cuius accidit qubdgratia non est iam causa gloriae : &dicitur Deus aliquem de libro vitae delere, inquantum permittit eum a iustitia excidere per pecetuum Ad argum. R. qudd praedestinatio importat directionem in finem, quod non importat liber vitae. Et

ideo non potest dici praedestinatus ille qui habet praesentem iustitiauitantum: potest autem aliquo modo dici . scriptus in libro vitae. Lιb. ypens. dist. au. a. s. Exoni Cap. 32.

peccato eorum.

Explicatur supra Exod. n. vers

Exoni Cap. XXXIII . v. H. . Loquebatur Dominus ad Mosen facie ad faciem.

M QI- non videbat Dei

cstentiam , nec immediate ab eo instructatur,

sed per Angelum. Quod ergo dicitur quod Loquebatur ei facie adfa ciem, secuncium opinionem populi Dissiliam by Corale

349쪽

roquitur stilptura M 'H. put bat Videntiuin inditiina si ibstantia co- Moysen ore ad os loqui cum Deo, i gnDOct Hinc est quod Dominus

cum per subiectam creaturam, id est, per Angelum & nubem ei loqueretur & appareret. t Vol pervusionem faciei intelligitur qtuedam eminens contemplatio & familiatis infra essentiae diuinae visionem. .art. φ. adfecundum. Idem locus explicatur supra Gen. 2. v. 3 . contra Gentiles lib. 4. U. 4. σ M.' q4.

Moysi petenti diuitiis si abstantiae visionem respondit. Ego olbmiam tibi

onendam tibi omne bonum . Niliit sussicienter idoliet voluntatcm nisi bonum uniuersite quod est Deus.

Eti hoc. bonum solus ipse ostcni

j Vud in . S. Sosis mi aliquil Deum vidisse dicuntur, Opori tet intelligi hoe fuisse sinali iam

Exo DI Cap. 33. v. I'. Ego ostendam tibi omne bonum.

CV m unumquodque appetibile

sit propter tinem, boni autem ratio consistat in hoc uuod est ad pctibile oportet quisd Inumquod-i imaginariam visionem , seu etiamque dicatur bonum vel quia est fi- l corporaIem ; prout scilicet per alinis , vcl quia ordinatur ad finem,' i quas cosporos. ecies vel interlusinis igitur vltimus est a quo Om- apparente; ,. xes luterius formatas uia racionem Uiu accipiunt οῦ hoc in imaginatione , diuinae virtutis autem Deus est. Est igitur Deus omnis boni bonum. Hinc est quod Dominus suam visioncm Μoysi promittens dicit, Ego Oriendam tibi omne bonum. Contra Gentiles lib. I. cap. 6O. Ostendam tibi omne bonum. Quamuis videntium Deum unus alio perfectius eum videat; quilibet tamen ita persedia eum videt, qu bd impletur tora capacitas naturalis; quin mo ipsa viso omnem capacitatem naturalem excedit. Oportet igitur

qubd quilibet videns diuinam sub-δ-ntiam, in ipsa diuina substantia

cognoscat omnia ad quae se extendit sua capacitas naturalis et capacitas autem naturalis euiuilibet intellectus se extendit ad cognoscenda omnia genera, species,&ordinem

rerum. Haec igitur quilibet Deum praesinitia demonstrabatur. Velctiam secundum quod aliquae spirituales substantiae , aliquam cognitionem de Deo intestigibilem fee.

menti arta II.

Idem locus explicatur supra.

LVmen Propheticum inest anil

inae Prophetae per modum cuiusdam passionis vel impressionis transeuntis. Et hoc significatur per verba textus Explicatur infra 3.

350쪽

Exoni Cap. X X XIV. v. 13.

Fuit AG fiscum Domino quadragin-. ω dies , e quadraginta noctes , Panem non comeditatuam non bibit.

uinae contemplationis non sensit afflictionem famis vel sitis ut patet intextu, ergo multo fortius Christus dolorem passionis non sustinuit.. Explicatur infra Vat. 13. v. a. Ex Lib. Ient.

)- priminas Domino.

Idetur quod deuotio non sit specialis achius illud enim quod pertinet admodum aliorum actuum, non videtur esse specialis actus: sed deum tirio videtur pertinere ad modum aliorum actuum; dicitur enim Obtulit uniuersa multitudo host/- σιavor er muta tis mente deηota , ergo dcuotio non est spretatis actus. 2. Nullus specialis actus inuenitur in diuersit gelieribus amatim ' sed deuotio iii uenitur in diuersis generibus actuum, scilicet inactibus corporalibus , de etiam spiritualibus; s

dicitur enim aliquis & deuote me ditari, & deuote genu flectere, ergo deuotio non est ipecialis actus. Diccndum qubd deuotio dicitura deuouendo : unde deuoti dicuntur qui se ipsos quodammodo Deo deuouent, ut ei se rotat iter subdant. Unde deuotio nihil aliud esse videtur quam voluntas quaedam promptε tradendi se ad ea quae pertinent ad Dei famulatum. Vnde dicitur,

quod i fultitudo tutorum Israel obtuot Devomenta promptissima atque deuota pri- rion'mιtras Domino: manifestium est autem quδd voluntas promptε faciendi quod ad Dei seruitium pertinet, est quidam specialis achiis ; unde deuotio est specialis actus volutatis. Ad I. R. qubd mouens imponit modum motui mobilis. Voluntas autem mouet alias vires animae ad suos actus ; dc voluntas secundum quod est finis, mouet seipsam ad ea quae sunt ad finem. Et ideo cum d uotio sit actus voluntatis hominis offerentis seipsum Deo ad ei seruiendum, qui est ultimus finis:eonsequens est qubd deuotio imponat modum humanis actibus, siue sine ipsius voluntatis circa ea quae sunt ad finem ; siue etiam sint aliarum potentiarum quae a voluntate mot

uentur.

Adi. R. qubd deuotio inuenitur in diuersis generibus a uin, nomsicut species i Ilorum generum, sed

sicut motio mouentis inuenitur virtute in motibus mobilium. λλ. q.

82. art. I.

, Lis ri Exodi finis.

SEARCH

MENU NAVIGATION