장음표시 사용
41쪽
I ane quaestionem soluendo,omissis aliorum responsonibus, dico. ultimam particulam esse appositam ad eApolitionem prioris: Quar nulla earum superflua uidetur, cuni hoc sacere liceat maioris declarationis causa, nautemsicut in brumentum. Hac in parte Aristoteles in Platonem in Cra, tilo inuehi uidetur qui existimauit, orationes esse secundu m naturam noautem ex nostra impositione. Argumentum autem, quo ductus Plato id credidit tale filii. Virtutis autem interpretatiua naturalis est, atq; Clusinstrumentum est oratio: ergo oratio est instrumentum naturale. Cuius ratiocinationis minorem este falsam,contendit Aristoteles.Nam uirtutis interpretatiuae instrumentum non est oratio, sed, ut prolixa oratione ostedit Ammonius in suis commentariis, eius instrumenta sunt Pulmones. aspera arteria, lingua,ac dentes,quibus uoces significatiuae formantur. Oratio autem potius afflatus, ac signum dici debet quam instrumentum. De his ergo plura cupiens consulat Ammonium. Caterae igitur relin uamur.rhetoricae enim uel poeticae. &c. Hic posset aliquis obiucere, Aristotelem non pertractasse de huiusmodi orationibus in libris Rhetoricae,ila Poeticae. Sed huic obiectioni obvius est Ammonius, dicens ad Poeticam uel Rhetoricam non ex sese spectare agere de istis orationibus, sed quoniam illae artes, orationum communes uocantur, sic dictum rite. Sed hic oritur noua quaestio, cum Logicus sit artifex quidam communis, uidetur ipsius munus esse de omnibus orationibus disserere Hanc quaestionem soluendo, dicendum est; Logicum esse artificem quendam comm nem quantum ad propositum attinet quia considerat Onancs oratione, in quibus uerum uel falsum reperitur; non tamen de omnibus tractare, cum reliquae ad demonstrativam scientiam non ordinentur. Enunciatiua uero praesentis es Jpeculationis. Ex hoc loco quiuis facile colligere
potest, quod nam sit subiectum huius libri; quia dicitur,quod praeiens speculatio, est de enunciatiua oratione. Es autem una prima oratio Gunciatiua Urinatio &c. Nota hoc loco arduam asdifficilem quaestionem inter graecos expositores esse ortam, uidelicet nunquid enunciatio genus sit affirmationis & negationis,uni vocum uel analogum. Ex una enim parte tenet Alexander Aphrodisiensis illam esse genus analogu,hoc argumeto ductus. quod cum Aristoteles hic dicat affirmationem esse primam enunciationem deinde uero negationem sequi, sati, a paret ordinem secundum prius & posterius inter eas reperiri. ergo enunciatio earum genus analogum non autem uni vocum. E' contra uero Ammonius & Ioannes grammaticus constanter afferunt, enunciationem este genus uni vocum. Sed, quibus argumentis muniti, hoc adeo firmiter statuant, paulo insta patebit, ubi huius rei ueritas determinabitur.
Necesse est autem omnem eiiunctativam orationem ex uerbo esse &c. Hic stre Omnes expositores hanc mouent quaestionem: Cur non additum sit, & ex nomine uel casu nominis. Quam obiectionem hic Iocum non habere satis manifeste apparet ex nostris methodis,si uerba ista sic intelligantur ut nos exposuimus. Animal
42쪽
Animal se ite bipes. Hanc hominis definitionem imperfectam eta notum est, quae tamen perficitur addita dictione, Rationale. Plato autem aliquando eam persectam fore existimauit, si adderetur dictio Implume. quod Diogenes Cynicus audiens gallum gallinaceum implumen protinus estectum, pleno tunc cum Plato doceret auditorio, in mediam proiiciens scholam,hic inquit Platonis homo est. Es atitem alterius hoc tractare negocij. Haec quaestio in septimo&octauo M taphisices ab Aristotele terminatur; ubi ostendit Philosophus in definitione poni genus,tanquam potentiam, & unam differentiam laquam actum. Nam licet saepe plures differentiae in una definitione ponantur, una tamen est,quae ultima dicit ut & haec sola est in actu, reliquae uero omnes sunt inpotentia: & quoniam ex potentia & actu rit unum per se, ut auctor est Ari de instoteles, qui dicit quod huius rei alia non est ulterius quaerenda ratio. Id- circo dicitur quod quamuis definitio ex pluribus partibus componatur. unum tamen & non plura significat. Ex quo patet ueteres Aristotelis interpretes non male sensisse, clim quadragesimum secundum septimi Metaphysices contextum exponentes dicant, quod Aristoteles dubitationem deueritate definitionis tactam in secundo posteriorum soluit quia dixit abi, de hac dubitatione loquens; Inquantum in analyticis de desinitione non est diactum. Neque est quod aliquis nobis se opponat afferens, tantum abesse ut in secudo Poster. Philosophus mouerit hanc quaestionem,quod ne in tota qui dein logica ullum locu inuenire licet, praeter hunc, qui in hoc libro habetunubi Aristoteles ut tacite aut implicite eam innuere uolui atq, hinc colligat librum hunc Analyticum esse uocandum; quoniam statim consequeretur de Demonstratione & syllogismo non recte inscribi Priora ac Posteriora Analytica: si inter libros Analyticos etiam hic liber sit connumerandus,qui ante Priora legitur. Sed quanquam res sit manifesta tamen ut adhuc melius intelligatur,considerandus est locus ille in Metaphysicis. Atque in primis animaduertendum, quod in textu quem sequitur Alexan
der, qui translatus tantum circumfertur,cum graecus impromus non eXtet, Iac legitur: Hune autem primum id dicamus oportet,quod in resolutivis de definitione non diximus. ea namque dubitatio, quae ibi non pertractata es. &c. Alii uero omnes expo '
sitores, postremam clausulam huius textus citatam affirmative leo unt;
quemadmodum etiam in graeco codice ipsius Aristotelis legitur, cuius'
uerba haec sunt. Hunc autem primo dicamus quatenus in analyticis de definitione non es' dictum, dubitatio uanque, quae in illis dicta es.&c. Hunc textum quem omnes
interpretes sequuntur, praeter Alexandrum, ego neq; explodendum, neq; omnino approbandum censeo: siquidem non minus uerisimile est Alexandrum laquam primum, & antiquissimum Aristotelis interpretem, habui DR Iegitimum,& incorruptum eXemplar: quam posteriores omnes uo unanimi consensu contra Alexandrum, recte legere assirmative. Praesertim
cum facillimus fuerit lapsus, inter transcribendum per incuriam omisisse dictionem-.i.non, quae sorta sis in Alexandri libro sic scripta suit: DEL
43쪽
ratio namque οὐ in istis non dicta sue Non in ita est o. Si igitur Alexandri us, facile apparebit uertina esse quod dicebamus; cum non dicat Aristoteles se mouisse quaestionem istam in analyticis, sed potius se cai non pertractasse. Sin autem Alexandri textum tanquam corruptum re probarta alios expositores una cum graeco Aristotelis coclice sequi uolumus satis erit, si planum secerimus Ai istotelem hanc quaestionem nouisse non 'tantum in hoc libro, sed etiam in secundo steriorum, ubi mens fere uerbis utitur quibus etiam in Metaphysicis eundem locum repetendo. Nam in trigesimo textu volens Aristoteles argumentari contra illos,quorum alii diuisone , alii uero hypothetica ratiocinatione definitionem probare conabantur, asteri dubitationem utrisque communem & cstea de qua hoc loco censRuoli licet concluserimus hominem, exempli aratia seorsum .i. una diuisione, uel una hypothetica ratiocinatione , esse animal & seorsum esse bipedem atq; seorsum esse gressibilem: non tamen ob hoc colligere licebit. magis illud totum esse unum, nimirum hominem esse animal bipes pedestre, quam hominem esse animal,& csse bipedem &esse gressibilem. non enim omnia, quae priuatim praedicantur etiam simul possunt praedicari ut ipse Aristoteles ibi ostendit exemplo de homine,mu
sco S grammatico cum dicit: Ex his enim,quae accipiuntur, nulla nece t est u-
n fier bd praedicaωβd quemadmodum homo idem est misicus P cicus. Quod cliam sane latius declarabitur in calce huius libri. ut latinum- te uidebimus,ldcirco mox illi dabant occasonem
sophu, ibi non ostendit x0p 'μ' u ' ζ' 'est ii, parte argumenta
quam alibi declarandum ' sbeundum omnes interpretes propotiua ubi tantum rationς - ne spectati Reimisit itaq;ς mnuntur,uel quia bVς qWρς is, id loeum proprium, ut Iccio di'
ad septimum eorum quae in iccua cunt omnes expositorζ qς' Alii Mah non autem pertractauer x,se do Posteriorum iii Metaphysicis mouet, quibuS VR; re iisdem uerbis eand in Luerba illa non olcitamerm posterioribus Analyxiςνβ xς g Aristoteles in Metaphy-
44쪽
ber iste non sit Analyticus appellandus, patebit inserius,ubi nos hoc idem ex uerbis Philosophi adnotabimus. quandoquidem ipse de ordine propositionum loquendo de quo etiam in calce primi Priorum uerba fecit, ita
dicit: Haec igitur quemadmodum in res latiuis dictum est sie sunt ordinata. Quid clariuSὸ
Sed iam huic rei finem imponamus. Satis enim de expositione illius loci
in Metaphysicis secundum sententia in ueterum dixisse videmur. Vel con tinctione una: Quo ad hanc partem est animaduertendum, propositiones h potheticas ut tradunt isti in suis introductionibus 'ad Logicam csse triplices, conditionales nimirum,ut si dies est Lux est: coniuncti uariu tdies est,& Lux est atq; disiuncti uas, ut uel dies est,uel Lux est. M autem simplex enuntiatio Sc. Hinc aliud argumentum pro opinion e lexandri colligitur. cum enim inquit ille hic Aristoteles enunciationem per at firmationem & negationem definiat,quae alio modo definiri nequit, genus autem uni vocum nunquam per suas 1 pecies definiatur, cum ii Odu iste definiendi conueniat tantum generibus analogis, manifestum est,eam non esse uni vocum genus sed potius analogum, ut iam dictum est. A matioueia est enunciatio. &c. Ista autem est pars illa, cui inlinens Ammonius,atq; una cumco Ioannes. grammaticus in primo Priorum allerit contra Alexandrum enunciationem genus esse uni vocum. Quonian ii ei-set analogum,non poneretur in definitione specierum, clim in earum dctianitionibus ponatu genus uni vocum tantum. THaec sunt quae ex opinionibus istorum celeberrimorum Aristotelis inter Pretum breuiter adducenda uidebantur. Nunc nostram sententiam circa hoc paucis aperientes dicimus, Ammonii opinioni potius adhaerendum es1e, quod probabilior uidetur. Alexandri igitur perplexis dubitationibus omissis, secundum Ammonii &Ioannis grammatici doctrinam quae ab ilIo adduxuntur iam dissoluetre aggrediar. Quare ad primum deueniendo sic rei pondendum puto, species uni uocas si ad earum gentis,utpote ad naturam quandam illis communem, referantur, ordinem nullum inter se se admittere; sin autem ad se inuicem comparentur, minime tolli posse, quin altera prior, altera uero posterior esse dicatur ut de homine & asino patet. Ji:eς enim si ad animal referantur,eo aequaliter participant:at si inter se co- parentur longe prior ac praestantior homo, respeetia asini resistimabitur. Quod quidem pariter de affirmatione ac negatione respectu enunciatio nis euenire, curuis diligenter consideranti liquido patebit. Altera uero eius m biguitas tollitur hoc modo, asserendo scilicet ibi Philosophum e- nunciationem non definire, sed potius diuidere. Praetere i falsum est,enunciationem non posse definiri, nisi per affirmationem ac negationem, cum Aristoteles eam supra definiuerit absq; affirmatione & negatione, cum di-
Nit: Munci lis uero non omnis Odin qua uerum uel apum est. Sed de hoc satis; plu-Ya autem intelligere cupiens Buranam in primo priorum legat, etiam si
ille tandem a nostra recedat sententia. Hic etiam animaduertendum est
Aristotelem alibi enunciationem definire, paulo tamen aliter, quam hoc
45쪽
Ioco quod quidem breuitatis causa silentio praeterire putaui. Pta uertim cum expositores docilissime sane ibi ea dicant, quae huius rei plenam perfectamq; cognitionem tradere uidentur. Et sit hoc contradictio. Nota Aristotelem aliis in locis, quid esset contradi etio declarasse.Quae autem ex his diuersis definitionibus adnotanda sint, si quis diligenter loca illa animaduertat,facillime admodum intelliget
Contra sophisticas determinavinius importunitates. Duo circa hanc partem notanda uentulit primuin est Aristotelem in Elenchis ea omnia docuisse quae ueram plane inter affirmatione & negationem oppositionem constituunt, ubi dicit; Nam redargutio est contradictio unius O eiusdem,non nominis Ad rei, O nomini, noni Mymim eiusdem ex us qua data sunt ex necesstate, non connumerato eo quod erat in principio secundum HemAET ad idem, similiter oe in eodem Tempore. Quae sit a tente consideres, quaecunq; argumenta ab expositoribus aduersus locum
istum adducuntur,perfacile soluere poteris. Secundum uero est, Aristotelem hoc loco Librum Elenchorum appellare,contra sophisticas importu nitates.& hoc ut intelligamus quae de syllogismo sophistico alibi nos dos cuit non ad hoc tendere,ut illis uteremur,sed potius adea euitanda scientiam haberemus:quem quidem librum in Prioribus Analyticis Topica uocauit. Sed de his hactenus.
U O NI A M autem sent hae quidem rerum uniuersales, i tu uerosim det res dico autem uniuersale, quod in pluribus praedicari natum est: sin
frutare uero quod nou. ut homo quidem univorsaltum est, Calas uero eorum quaesiuntsingulartii necesse est quod enuntiare quod inest aliquid aut non abquando quidem alicui eorum quae uniuersalia siunt, aliquando autem eorum quasingularia fiunt. Si ergo in uniuersali uniuersabier enunciet quis quod est aut non est,contraria enunciatimes erunt. Dico autem in uniuersati enunciare umuersaliter ut omnis homo albus est, nullus homo albus est. Uuando alvem in um- uersatibus , non uniuersaliter autem, non sium c traria: q autem signi cantur, est esse aliquando contraria . Duo a tem,non uniuersaliter enunciare in his quae uniuersiiasium. ut est albus homo, non est albus homo. cum enim uniuersale
homo, non uniuersaliter titur enunciatione . omnis nanque.
46쪽
non uniuersalesignificat ,sted quod uniuersaliter. In eo uero quod praedicatur uniuersale, id quod est uniuersaliter pria
care, non est uerum . nuda erim Uirmatio uera erit, in qua cum uniuersalesit praedicatum, uniuersaliter praedicatur ut est omnis homo, omne animal. Opponi autem animationem negationi dico contradictori qua uniuersalitersignificateidem, quod non uniuersaliter . ut omnis homo albus est,non omnis homo albus est: nutas homo albus est, aliquis homo albus est. Contraria uero uniuersitem Uirmationem sunt uersalem negationem. ut omnis homo iussus est, nutas homo
ustus est. Quo circa has quidem impossibile est ut esse us
os;his uero oppositas contingit aliquando in eodem simul esse ueras ut non omnis homo albus est, ct aliquis homo albus est. Vuacunque igitur contradictiones uniuersalium sium uniuersaliter, necesse est alteram esse ueram uel falsam: squacunq; in singularibus siunt: ut est Socrates albus, non est Socrates albus. cuam' autem in uniuersalibus quidem, non uuiuersaliter autemnon simper hac quidem uera est,illa uero falsa est. Simul enim uerum est dicere quod est homo albus,wquod non est homo albus sest homo pulcheris non est homopulcher. Si enim turpis iat,non est pulcher SE aliquid non est. Uidebitur autem subito inconueniens esse iccirco quoniam uidetur significare idem,hoc, non est homo albus, s hocinutas homo est albus. hoc autem neq; idem significat, neq; simul necesseris. Asanifestum est autem quod una nogatio unius a irmationis erit.hoc enim idem oportet negare
negationem, quod affirmatio 'mauit, sab eodem uel ab aliquo singulariumuel ab aliquo uniuersalium: ut uniuem saliter,uelut non uniuersaliter.dico autem ut est Socrates alisus, non est Socrates albus. Si autem aliud aliquid ab eodem, uel ab alio idemnon est apposita,sed erit ab ea diuersa. Huic uero qua est, omnis homo albus est in qua est, non omnis ho-F et mo
47쪽
mo albus est. illi uero qua est, aliquis h omo albus est , illa qua
s, nullus homo albus Ut illi autem qua ot,est homo albus, ilia qua est,non est homo alius Uuod igitur una afflirmatio uni negationi opponitur contradictorie. , qua siunt hae, dictum est,et quod contraria alia, quae fiunt ilia, dictum est. s quod non omnis uera uelfalsa contradictis, s quare, e quando uora velfalsa. Vna autem affirmatio Gegatio cit, quae untim de unosignificat,uel cism sit uniuersale uniuersaliter, uel nonymiliter.ut omnis homo albus est, non omnis homo albus est: est homo albus,non est homo albus nullus homo albus est, alia quis homo albus HI si album unumsignificat. Si uero duobus unu nomen positum est, ex quibus non est unu ron est una af firmatio reque una negatio uisi quis ponat hoc nomen tum , homini sequo quod tunica alba est, haec non est una Upirmatio, nec una negatio . Nihil enim differt hoc, quam dicere quod est homo equus albus. hoc autem nihil dissert quam di
cere est homo albus,sest equus albus. Si ergo hae multa Priscant f siunt plures manifestum est quod sprima, uel muL ta,uel nihilsigniscat. neque enim est aliquis homo equus. Vuare nec in his nec fle est hanc contradictionem ueram, istam uero lsam esse.
Cum Aristoteles superiori in methodo de a m trionis ae negarionis oppositione, quam putarias esse contraritionem,mentionem secerit: num uero ueram ut inviget contria Aranem, unitiersu earum oppositiones degenter emu ιt. iuersaria r Descript oner muniuers, est θώod es aptiam natum disi de plurit si uis, j isseu I bisse singulare uero nequaqM .
48쪽
ῶctam enoctilitonum oppositioncs. in de luet Secundo rem
ipsim arare .ditur,traaj locet ibi copponi amem VnitiemErum ad particularct, cum prostri; inpositas enuncia- terj mpta altera uela insta apparebit.
homo est omne animae. Secudia quomodopria cia opposuι
πω si habeant ad uerum or Irisium
in tempore I iisnci quarum adrera uersetis est iniuersi tersumpta alterat roparticularisparticuιriter accepta esse contraductoriast is omt- homo est aetas, non omnu homo est albus. si contraria uer - Contrarias, quas disit nunquam es simul ueras,licet eis opposita possint simules uera: ut a Fquis homo est a siti. non omis homo est aetas.
L bus, Socrates non es assus. Futuro. Sed de hoc Lissiquentι methodo .siunt uel ibi squacunq; autem in uniuersum Eas. quae contrariae uiaemininon sunt tamen. cum non sim uniuersistiter μmpta: ve homo es pulcher.homo non e 1 pulcher. quare asserit,
eas non esse contrarias,c- m materia contin
Tertis dubio locum claudiare quis ereda cum ur ut o Epositione um assismatis plurci oppos negariones. quare b tim unam οποπι nega ut autem rex φs magis or oculo ist animo cernatur, hoc uulgarem ore non figuram effinga M.
Contrar . . oti hct. mo est albus.
Sempersiuera es altera, abera erit false. ia
Primo ostendit uni orioni unam Uponi negationem contradicitoriae,idi
49쪽
C v M huius capitis series facile ex nostra methodo haberi possit, tempus nos hortatur,ut ad nostras annotationes accedamus. Qua quidem in re illud statim se offert considerandum,Cur Aristoteles de contiadictione acturus in hoc opere,nequidquam de ipsa in prooemio dixerit cum tamen
de reliquis ibi mentionem secerit Z Hanc dissicultatem tollit Magentinus in prologo huius libri asserendo eam Philosophum significasse, ubi de partibus ipsius, nempe de assirmatione & negatione sermonem habuit ; cum
contradictio potestate in illis contineatur. Multa hic docet Ammonius quae quoniam ad propositum nostrum multum spectare uidentur,nos ea quoad fieri poterit breuiter ac methodice e&plicare conabimur. Hoc igitur primum ipse examinat, quomodo ex assirinatiuis propositionibus fiant negationes;& id fieri dicit assumpta particula negativa. Non, ipsaq; praedicato apposita, non autem s ubiecto: quia bus autem rationibus ductus hoc asserat, qui eius commentarios legerit, facile intelliget. Secundum autem est,quot sint propositiones secundi adiacentis:pro cuius rei intelligentia scias oportet huiusmodi propositionum diuisionem a quinq, potissimum de sumi,a quantitate nimirum & hoc modo sunt uel uniuersales, uel particulares uel singulares,uel indefinita . desumuntur etiam a qualitate,& sunt uel assirmativae, uel negatiuae, quibus prioribus associatis, erunt octo. quandoq; etiam per modum cohaerentiae praedicaticum subiecto accipiuntur,& ita per materiam necessariam, contingentem& impossibilem solent diuidi cum suibus si antedictas multiplicaueris,uiginti quatuor fient. Nonnunquam penes tempus quoq; distinguntur, uel praesens, uel praeteritum,uel futurum, quas s praedictis addas, septuagesimum secundum numerum tibi parient. Ultimo huiusmodi propositiones per subiectium finitum, uel infinitum seiunguntur, qua quidem sectione
omnes inde ortae propositiones erunt centum septuaginta quatuor. Tertium de quo disterit Ammonius est, quomodo propositiones adi uicem opponantur quod cum in nostris methodis ipsum apertissimum ostendat nullum hic nobis locum differendi reliquit. Silentio a tem praetermittendum non existimavi, oppositionem quae est inter assirmationem & negationem singularem: ut Socrates est,Socrates non est,esse c5 tradictoriam quoniam diuidit uerum & falsum; una cnim existente uera, altera ex necessitate erit falsa: licet hoc aliter se habeat in suturis conti gentibus. Sed de hoc in sequenti capite. De signis etiam ultimo locu loquitur idem Ammonius, quae quatuor esse credit, quorum duo sunt uniuersaliaeut Omne, & Rullum, duo uero par
Quam autem sedem sibi in propositionibus asciscant, explicat ipse, dicendo ,
50쪽
cendo ea semper poni ex parte subiecti. lui uero causam huius rei intelli- Iis ρρὸ gere cupit, iste ad Aristotelem se conserat. ti cap 9Sed uideo hic locum dubitationi aperiri. nam diximus notam negati Pr ρ nis semper apponi praedicato. Signum ergo, Non om cum in se contineat si ' particulam, Plan, addendum erit praedicato, non autem subiecto. Hoc a gumentum diluit Ammonius cum moneat negationem in propositionibus semper esse apponendam parti praestantiori, ac digniori: Quoniam autem in propositionibus absque signo praecipua pars est praedicatum ;in habentibus uero signum, siue in praefinitis cardo est,ac caput ipsa praefinitio siue signum: Idcirco in non praefinitis, de quibus supra, negationis nota, praedicato apponitu in praefinitis uero, de quibus nunc, eam ipsi subiecto addendam esse dixit.Sed de his satis. Quod si curiosus lector plura de hoc desiderat, Ammonius hoc loco,& ipse Franciscus Burana in primo prio- loco uat rum, illi plene satisfacient. Quapropter his omissis ad annotationes me
conferam. Quoniam autem sunt bae quidem rerum uniuer es. &c. Haec uel ba sortasse ali
quis ipsi Philosopho uitio uerteret, quippe qui diuisionein rerum attule: rit, ubi de uocibus tantum, ac secundis intentionibus pertractatur. Beatus Doctor huic dubio satisfaciendum sic putat. dicit enim Aristotclem nunc subiecta propositionum diuidere quae cum sint nomina, nomina uero sint uoces, ac uoces,ut habitum est in prooemio, sint rerum similitudines; non mirum,sii Aristoteles de uocibus loquendo, de rebus etiam, ut de his quorum uoces sunt militudines,mentionem fecerit. Haec ille. Quibus etiam non ab re haec adiungi posse arbitro hoc Aristotelem consulto fecisse, quis crederet Logicum eo modo agere de uocibus, & secundis intentionibus quo grammaticus & Rhetor. Ii enim has per se ipsas contemplantur, ille uero, ut rebus sunt adiunctae. Quare cum Aristoteles hoc loco de voc ibus loquMM,inerito etiam de rebus uerba facit. In ante pr*dicypientia μm,cum a re de rebus uideretur, de uocibus etiam memini p. vi ixit:
aequivoca dicuntur &c. MON uero: Vmuoca uero dicuntur,dec. Et paul se infra: De-ηomanatra uero icuntur.&c. Non autem dixit Philosophius inqquivoca, uel
Vnixi vel Denominatiua sunt, ut Lectissime adnotacut in spintes, &hoc non uia quidem ratione ductus, nisi ne aliquis inli pud scςpd exstotentiam, inde rebus tantum, non autem de uocibus loqvMurum utriatum est. Nota secundum graecos interpretes hoc addidisse Aristotel propter noming aequivoca quae licet praedicentur de plivibus, ut Canis de terrestri. aquatico, & caelcsti, non tamen id a propi ia natui a habent sed ex insti vho potius,&ex nostra impositionς: Altera etiam musa af Drri sole i, qMm uide apud Be tum Thomam. tu iure rρφw non. Dubitari hic posiet propter hoc nomon Plato, cita de pistribus si ςm nonai λς parvi, ipλntibus pratalicetur, &yam ς ii non est quid uniuersale. ed singultire: quomodo qrgo no astotς it singulare de plu