장음표시 사용
121쪽
Dum subigunt steriles arva serenda bo Ves.
Nec quererer, quod sol graciles exureret artus, Laederet et teneras Pustula rupta manu S.
Pavit et Admeti tauros formosus Apollo
Nec cithara, intonsae profueruntve comae:
Nec potuit curas sanare salubribus herbis. Quicquid erat medicar vicerat artis Amor. Ipse Deus solitus stabulis expellere vaccas, Et potum fessas ducere fluminibus Et miscere novo docuisse coagula lacte, Lacteus et mistis obriguisse liquor. Tunc fiscella levi detexta est vimine unci, Raraque per nexus est via facta sero. Ah quoties illo vitulum gestante Per agros, Dicitur occurrens erubuisse sorori Ah quoties ausae, caneret dum valle sub alta, Rumpere mugitu carmina docta boves lSaepe duces trepidis petiere oracula rebus: Venit et a templis irrita turba domum. Saepe horrere sacros doluit Latona capillos,inios admirata est ipsa noverca prius. Quisquis inornatumque caput, crinesque solutos Aspiceret, licebi quaereret ille comam. Delos ubi nunc, Phoebe, tua est, ubi Delphica Pytho Neiripe Amor in parva te jubet esse casa. Felices olim, Veneri cum fertur a Tte Servire aeternos non puduisse Deos. Fabula nunc ille est sed cui sua cara puella est, Fabula sit, mavult, quam sine amore Deus At tu, quisquis is es, cui tristi fronte Cupido Imperitat, nostra sint tua castra domo. Ferrea non Venerem, sed praedam secula laudant: Praeda tamen multis est operata malis. Praeda feras acies cinxit discordibus armis: Hinc cruor, hinc caedes, mors Propiorque venit. Praeda vago jussit geminare pericula Ponto,
122쪽
Bellica cum dubiis rostra dedit ratibus.
Praedator cupit immensos obsidere campos, Ut multa innumera jugera Pascat Ve. Cui lapis externus curae est; urbisque tumultus Portatur validis mille columna jugis. Claudit et indomitum moles mare, lentus ut intra Negligat hibernas piscis adesse minas. At tibi laeta trahant Samiae convivia testae, Fictaque Cumana lubrica terra rota. Eheu divitibus video gaudere puellaS. Jam veniant praedae, si Venus optati Pes; Ut mea luxuria Nemesis fluat, utque per urbem Incedat donis conspicienda meis. Illa gerat vestes tenues, quas femina Coa Texuit auratas disposuitque vias.
Illi sint comites fusci, quos India torret, Solis et admotis inficit ignis equis.
Illi seleelos certent praebere coloreSAfrica Puniceum, Purpureumque Tyros. Nota loquor. Regnum ipse tenet, quem saepe Oegit Barbara gypsatos ferre catasta pedeS. At tibi dura seges, Nemesim quae abducis ab urbe, Persolvat nulla semina terra fide.
Et tu, Bacche tener jucunda consitor Vae, Tu quoque devotos, Bacche, relinque lacuS.
Haud impune licet formosas tristibus agris
Abdere: non tanti sunt tua Ulla, Pater. O valeant fruges ta ne sint modo rure puellae, Glans alat, et Prisco more bibantur aquae. Glans aluit veteres, et passim semper amarunt.
Quid nocuit, sulcos non habuisse satos
Tum, quibus aspirabat Amor, praebebat Per te Mitis in umbrosa gaudia valle Venus. Nullus erat custos, nulla exclusura dolentes
Janua. Si fas est, mos precor ille redi. Ah Pereant artes, et mollia jura colendi,
123쪽
O utinam veteri peragrantes more Puellae Horrida villosa corpora veste tegant. Nunc si clausa mea est, si copia rara videndi Heu miserum, laxam quid juvat esse togam PDucite. Ad imperium dominae sulcabimus agros. Non ego me vinclis, Verberibusque nego.
HI C mihi servitium video, dominamque Para
Jam mihi libertas illa Paterna vale. Servitium sed triste datur, teneorque catenis, Et nunquam misero vincia 1 emittit Amor. Et seu quid merui, seu quid peccavimus, urit. Uror, o remoVe, saeva puella, face S. O ego ne possim tales sentire dolores,
Quam mallem in gelidis montibus esse lapis
Stare vel insanis cautes obnoxia ventis, Naufraga quam vasti tunderet unda maris. Nunc et amaria dies, et noctis amarior umbra estis Omnia Dam tristi tempora felle madent. Nec Prosunt elegi nec carminis auctor Apollo. Illa cava precium flagitat usque manu. Ite procul Muta, si non prodestis amanti. Non ego vos, ut sint bella canenda, colo. Nec refero Solisque vias; et qualis, ut orbem Complevit, versis Luna recurrat equi S. Ad dominam faciles aditus per carmina quaero.
Ite procul Musae, si nihil ista valent. At mihi per caedem, et facinus sunt dona paranda, Ne jaceam clausam flebilis ante domum. Aut rapiam suspensa sacris insigata fanis. Sed Venus ante alios est violanda mihi. Illa malum facinus suadet, dominamque rapacem Dat
124쪽
Dat mihi es sacrilegas sentia illa manus. pereat quicunque legit viridesque smaragdos,
Et niveam Tyrio murice tingit ovem. Hic dat avaritiae causas, et Coa puellis Vestis, et e rubro lucida concha Rre. Haec fecere malas, hinc clavemjanua sensit, Et coepit custos liminis esse canis.
Sed precium si grande feras, custodia victa est
Nec prohibent claves, et canis se tacet. Heu quicunque dedit formam coelesti avarae,
Quale bonum multis abdidit ipse malis
Hinc fletus, rixaeque sonant: haec denique causa Fecit, ut infamis hic Deus esset Amor. At tibi, quae preci victos Xcludis amantes, Eripiant partas Ventus, et ignis PeS. Quin tua tunc juvenes spectent incendia laeti, Nec quisquam flammae sedulus addat aquam. Seu veniet tibi mors, nec erit, qui lugeat ullus,
Nec qui det moestas munus in XequiaS. At hona, quae nec avara fuit, centum licet anno SViXerit, ardentem flebitur ante rogum. Atque aliquis senior, veteres Veneratu SamoreS, Annua constructo serta dabit tumulo;
Et bene discedens dicet, placideque quiescas, Terraque securae sit super ossa levis. Vera quidem moneo. Sed prosunt quid mihi vera Illius est nobis lege colendus Amor. Quin etiam sedes jubeat si vendere avitas Ite sub imperium, sub titulumque Lares. Quicquid habet Circe, quicquid Medea veneni, Quicquid et herbarum Thessala terra gerit, Et quod, ubi indomitis gregibus Venus afflat amore S. Hippomanes cupidae stillat ab inguine equae, Si modo me placido videat Nemesis mea vultu,
Mille alias herbas misceat illa, bibam.
125쪽
PHOEB fave, novus ingreditur tua tem Pl
sacerdos, Huc age ita cithara, carminibusque veni. Nunc te vocales impellere pollice chordas, Nunc precor ad laudes flectere Verba meas. Ipse triumphali devinctus tempora lauro, Dum cumulant aras, ad tua sacra Veni: Sed nitidus, pulcherque eui: nunc indue vestem Sepositam longa nunc bene pecte comas: Qualem te memorant Saturno rege fugato,
Victori laude concinuisse Jovi. Tu procul eventura vides tibi deditus augur Scit bene, quid fati provida cantet avis.
Tuque regis brtes per te Praesentit aruspeX, Lubrica signavit immeris exta notis.
Te duce Romino, utiquam si ustrata Sibylla est, Abdita quae senis fata canit pedibus. Phoebe sacras Messa unum sine tangere chartas Vatis et ipse precor quod canat illa, doce. Haec dedit Eneae sortes, postquam ille parentem Dicitur, et raptos sustinuisse Lares.
Haec fore credebat Romam, cum moestus ab alto Ilion, ardentes respiceretque Deos. Romulus aeterna nondum formaverat urbis Moenia, consorti non habitanda Remo.
Sed tunc pascebant herbosa Palatia Vaccae, Et stabant humiles in Jovis arce casae.
Lacte madens illic suberat Pan ilicis umbrete, Et facta agresti lignea falce Pales; Pendebatque vagi pastoris in arbore votum Carrula silvestri fistula sacra Deo Fistula, cui semper decrescit arundinis ordo,
Nam calamus cera jungitur usque minor.
126쪽
At, qua Velabri regio patet, ire solebat Exiguus pulla per vada linter aqua. Ida tape gregis diti placitura magistro, Ad juvenem festa est vecta puella die.
Cum qua fecundi redierunt munera ruris Caseus, et niveae candidus agnus Vi S.
Impiger Enea volitantis frater Amoris Troica qui profugis sacra vehis ratibus, Jam tibi Laurentes assignat Jupiter agros: Jam vocat errantes hospita terra Deos. Illic sanctus eris, cum te veneranda Numici Unda Deum coelo miserit indigetem. Ecce super fessas volita victoria Puppes. Tandem ad Trojanos Diva superba venit. Ecce mihi lucent Rutulis incendia castris. Jam tibi praedico, barbare Turne, necem. Ante oculos Laurens castrum murusque Lavini est, Albaque ab Ascanio condita longa duce. Te quoque jam video, Marti placitura sacerdos Ilia Vestales deseruisse focos Concubitusque tuos furtim, vittasque jacentes, Et cupidi ad ripas arma relicta Dei. Carpite nunc tauri de septem montibus herbas, Dum licet , hic magnae jam locus urbis erit.
Roma, tuum nomen terris fatale regendis, ta sua de coelo prospicit arva Ceres Quaque patent Ortus, et qua fluitantibus undis Solis anhelantes abluit amn1S QUOS. Troja quidem tunc se mirabitur, et sibi dicet, Vos bene tam longam consuluisse viam. Vera canos sic usque sacras innoxia lauros Vescar, et aeternum si mihi virginitas. Haec cecinit vates, et te sibi, Phoebe, vocavit; Jactavit fusa sed caput aut coma.
Quicquid Amalthea, quicquid Marpesita dixit, Herophile Phoebo grata quod admonuit;
127쪽
Quasque Albuna sacras Tiberis per flumina sortes
Portarit, sicco Perlueritque sinu: Hae fore dixerunt belli mala signa cometen, Multus ut in terras de plueretque lapis. Atque tubas, atque arma serunt strepitantia coelo Audita, et lucos cecinuisse fugam. Ipsum etiam Solem defectum lumine vidit Jungere Pallentes nubilus annia equos :Et simulacra Deum lacrymas fudisse tepentes, Fataque Vocales praemonuisse boves. Haec fuerunt olim Sed tu jam mitis Apollo Prodigia indomitis merge sub aequoribus: Et si iccensa sacris crepitet bene laurea flammis, omine quo felix, et sacer annUS eat. Laurus ubi bona signa dedit, gaudete coloni. Distendet spicis horrea Plena Ceres. Oblitus et musto feriet pede rusticu UVas, Dolia dum magni deficiuntque lacus.
At madidus Baccho sua festa Palilia pastor Concinet in stabulis tunc procul este lupi.
Ille levis stipula solenne Potu acerVOS Accendet, flammas transilietque sacras Et fetus matrona dabit, gnatusque Parenti Oscula comprensis auribus eripiet. Nec taedebit avum parV advigilare nepoti, Balbaque cum puero dicere Verba senem. Tunc operata Deo pubes discumbet in herba, Arboris antiquae qua levis umbra cadet. Aut e veste sua tendent umbracula sertis Vincta coronatus stabit et ipse calix.
At sibi quisque dapes, et festas exstruet alte Cespitibus mensas cespitibusque torum. Ingeret hic potus juvenis maledicta puellae, Postmodo quae votis irrita aes a velit.
Nam ferus ille suae plorabit sobrius idem, Et se jurabit mente fuisse mala.
128쪽
Pace tua, Pereant arcus, Pereantque sagittae, Phoeben modo in terris erret inermis Amor.
Ars bonan sed postquam sumsit sibi tela Cupido, Hei mihi quam multis ars dedit illa malum
Et mihi praecipue, aceo cum fauciuS Unum, Et faveo morbo, cum juvat ipse dolor. Vixque cano Nemesim, sine qua versus mihi nullus Verba potest, justos aut reperire pedes. At tu, nam Divum servat tutela poetas Praemoneo, Vati Parce puella sacro Ut Messalinum celebrem cum praemia belli Ante suos currus oppida victa feret Ipse gerens laurus o lauro devinctus agresti Miles io, magna voce triumphe canet. Tunc essalla meus pia det spectacula turbae,
Et plaudat curru Praetereunte Pater.
Annue: sic tibi sint intonsi, Phoebe, capilli, Sic tua Perpetuo sit tibi casta soror.
CASTRA Macer sequitur. Tenero quid siet Amori
Sit comes, et collo sortiter arma gerat. Et seu longa virum terrae via, seu vaga ducent aequora, cum telis ad latus ire volet. Ure Puer quaeso, tua qui ferus otia liquit, Atque iterum erronem sub tua signa voca.
Quod si militibus parces, erit hic quoque miles Ipse levem galea qui sibi portet aquam. Castra peto Valeatque Venus, Valeantque Puellae. Et mihi sunt vires, et mihi facta tuba est. Magna loquor: sed magnifice mihi magna locuto Excutiunt clausae fortia verba fores. Juravi quoties rediturum ad limina nunquam pCum bene juravi, pes tamen ipse redit. Acer
129쪽
Acer Amor ira stas utinam tua tela sagittas, Si licet exstinctas aspiciamque faces. Tu miserum torque S ta me mihi dira precari Cogis et insana mente nefanda loqui. Jam mala finistem lethos sed credula vitam Spes fovet, et melius cras fores semper ait. Spes alit agricolas, spes sulcis credit aratis Semina, quae magno fenore reddat ager. Haec laqueo volucres, haec captat arundine Pisces Cum tenues hamos abdidit ante cibus. Spes etiam valida solatur compede vinctum: Crura sonant ferro, sed canit inter pus.
Spes facilem Nemesim spondet mihi, sed negat illa.
Hei mihi, ne vincas, dura Puella, Deam. Parce, per immatura tuae precor ossa sororis Sic bene sub tenera parva quiescat humo .
Illa mihi sancta est , illius dona sepulcro.
Et madefacta meis serta feram lacrymis.
Illius ad tumulum fugiam, supplexque sedebo,
Et mea cum muto fata querar cinere.
Non feret usque suum te propter flere clientem. Illius ut verbis sis mihi lenta, Veto. Ne tibi neglecti mittant mala somnia Manes, Moestaque sopitae stet soror ante torum: Qualis ab excelsa praeceps delapsa fenestra Venit ad infernos sanguinolenta lacus.
Desino, ne dominae luctus renoventur acerbi.
Non ego sum tanti, Ploret ut illa semel. Nec lacrymis oculos digna est foedare loquaces. Lena nocet nobis, ipsa puella bona est. I,ena vetat miserum PhrVne, furtimque tabellas Occulto portans itque reditque sinu. Saepe, ego cum dominae dulces a limine diro Agnosco Oces, haec negat esse domi. Saepe, ubi nox promissa mihi est, languere puellam Nunciat, aut aliquas extimuisse minas.
130쪽
Tunc morior curis D tunc mens mihi perdita fingit Quisve meam teneat, quot teneatve modis. Tunc tibi, lena, precor diras. Satis an Xia vivas, Moverit e votis pars quotacunque De OS.