Catulli, Tibulli, et Propertii Opera

91쪽

DIVITIAS alius fulvo sibi congerat auro,

Et teneat culti jugera magna soli: Quem labor assiduus vicino terreat hoste, Martia cui somnos classica pulsa fugent. Me mea paupertas vitae traducat inerti, Dum meus exiguo luceat igne focus. Ipse seram teneras matur tempore Vites Rusticus, et facili grandia Poma manu. Ne spes destituat, sed frugum semper acervos Praebeat et pleno Pinguia musta lacu. Nam veneror, seu stipes habet desertus in agris, Seu vetus intrivio florida serta lapis. Et quodcunque mihi Pomum novus educat annus, Libatum agricolae ponitur ante Deo. Flava Ceres, tibi sit nostro de rure corona Spicea, quae templi pendeat ante fores. Pomosisque ruber custos ponatur in hortis, Terreat ut saeva falce Priapus aves.

Vos quoque felicis quondam, nunc pauperis horti Cullodes

92쪽

Custodes fertis munera vestra Lares. Tunc vitula innumeros lustrabat caesa juvencos, Nunc agna exigui est hostia magna soli. Agna cadet vobis, quam circum rustica pubes Clamet, io messes, et bona vina date. Jam modo non possum contentus vivere ParVO, Nec semper longae deditus esse viae Sed canis aestivos ortus vitare sub umbra Arboris, ad rivos praetereuntis aquae. Nec tamen interdum pudeat tenuisse bidentem, Aut stimulo tardos increpuisse boves. Non agnamve sinu pigeat fetumve capellae Desertum oblita matre referre domum. At vos exiguo pecori furesque lupique Parcite, de magno est praeda petenda grege. Hic ego pastoremque meum lustrare quotanni S,

Et placidam soleo spargere lacte Palem. Adsitis Divi, nec vos e paupere mensa Doua, nec e puris spernite fictilibus. Fictilia antiquus primum sibi fecit agrestis Pocula, de facili composuitque luto.

Non ego divitias patrum, fructusque requiro, Quos tulit antiquo condita messis avo. Parva seges satis est, parvo requiescere lecto, Si licet, et solito membra levare toro . Quam juvat immites ventos audire cubantem,

Et dominam tenero continuisse sinu Aut, gelidas hibernus aquas cum fuderit Auster Securum somnos, imbre juvante, sequii Hoc mihi contingat Sit dives jure furorem Qui maris est tristes ferre potest pluvias. O quantum est auri pereat, potiusque smaragdi, Quam fleat ob nostras ulla Puella vias. Te bellare decet terra, Messala, marique, Ut domus hostiles praeferat exuviaS. Me retinent vinctum formosae vincla Puellae.

93쪽

Et sedeo duras janitor ante foreS. Non ego laudari curo, mea Delia: tecum Dummodo sim, quaeso segnis, inersque Vocer. Te spect em suprema mihi cum venerit hora,

Te teneam moriens deficiente manu.

Flebis et arsuro politum me, Delia, lecto, Tristibus et lacrymis oscula ista dabis. Flebis: non tua sunt duro praecordia ferro Vincta nec in tenero stat tibi corde silex. Illo non juvenis poterit de funere quisquam Lumina, non Virgo sicca referre domum. Tu Manes ne laede meos, sed parce solutis Crinibus, et teneris, Delia, Parce genIS. Interea, dum fata sinunt, jungamus amoreS. Jam veniet tenebris mors adoperta caPut. Jam subrepet iners aetas, nec amare decebit, Dicere nec cano blanditias capite. Nunc levis est tractanda Venus, dum frangere postes Non pudet, et rixas inseruisse juvat. Hic ego dux milesque bonus, vos signa, tubaeque Ite procul, cupidis vulnera serte viris, Ferte et opes ago composito securus acervo

Despiciam dites, despiciamque famem.

DDE merum, vinoque noVos compesce dolo

res,

Occupet ut fessi lumina vi ista sopor. Neu quisquam multo perfusum tempora Baccho Excitet, infelix dum requiescit amor. Nam posita est nostrae custodia saeva puellae, Clauditur et dura anua firma sera. Janua difficilis dominae, te verberet imber, Te Jovis imperio fulmina missa petant. Janua jam pateas uni mihi victa querelis,

94쪽

Neu furtim verso cardine aperta sones.

Et mala si qua tibi dixit dementia nostra, Ignoscas P capiti sint precor illa meo. Te meminisse decet, quae plurima voce peregi Supplice, cum post florida serta darem. Tu quoque ne timide custodes, Delia, falle. Audendum est fortes adjuvat ipsa Venus. Illa favet, seu quis juvenis nova limina tentat, Seu reserat fixo dente puella fores. Illa docet furtim molli decedere lecto, Illa pedem nullo ponere posse sono

Illa viro coram nutus conferre loquace S. Blandaque compositis abdere verba notis. Nec docet hoc omnes, sed quo nec inertia tardat, Nec vetat obscura surgere nocte timor. En ego cum tenebris tota Vagor anxius urbe,

Securum in tenebris me facit esse Venus. Nec mi occurrat quisquam, qui corpora ferro

Vulneret, aut apta Praemia veste Petat. Quisquis amore tenetur, eat tutusque sacerque

Qualibet, insidias non timuisse decet. Non mihi pigra nocent hiberna frigora noctis, Non mihi, cum multa decidit imber aqua. Non labor hic laedit, reseret modo Delia postes, Et vocet ad digiti me taciturna sonum. Parcite luminibus seu vir seu femina fias Obvia: celari vult sua furta Venus.

Neu strepitu terrete pedum D neu quaerite nomen:

Neu prope fulgenti lumina ferte face.

Si quis et imprudens aspexerit, occulat ille, Perque Deos omnes se meminisse neget. Nam fuerit quicunque loquax, is sanguine natam, Is Venerem e rapido sentiet esse mari. Nec tamen huic credet conjux tuus, ut mihi verax Pollicita est magico saga ministerio.

Hanc ego de celo ducentem sidera vidi: Fluminis

95쪽

Fluminis haec rapidi carmine vertit iter. Haec cantu finditque solum, Manesque sepulcris Elicit, et tepido devocat ossa rogo. Jam ciet infernas magico stridore catervasa Jam jubet aspersas lacte referre pedem. Cum libet, haec tristi depellit nubila coelo: Cum libet, aestivo con Vocat Orbe niVCS. Sola tenere malas Medea dicitur herbas: Sola feros Hecata perdomuisse caneS. Haec mihi composuit cantus queis fallere posses: Ter cane, ter dictis despue carminibus. Ille nihil poterit de nobis credere cuiquam

Non sibi si in molli viderit ipse toro.

Tu tamen abstineas aliis. Nam caetera cernet Omnia: de me uno sentiet esse nihil. Quid credam P nempe haec eadem se dixit amores Cantibus, aut herbis solvere posse meos. Et me lustravit tedis, et nocte serena Concidit ad magicos hostia pulla Deos. Non ego totus abesset amor, sed mutuus esset, Orabam nec te Posse carere Velim. Ferreus ille fuit, qui te cum posset habere, Maluerit praedas stultus, et arma sequi. Ille licet Cilicum vinctas agat ante caterva S, Ponat et in capto Martia castra solo,

Totus et argent contextu S, totus et auro

Insideat celeri conspiciendus equo: Ipse boves mea si tecum modo Delia possini Jungere et in solo Pascere monte PeCUS, Et te dum liceat teneris retinere lacertis, Μollis et inculta sit mihi somnus humo.Quid Tyrio recubare toro sine amore secundo Ρrodest, cum fletu nox vigilanda venit Nam neque tum plumae, nec stragula picta soporem, Nec sonitus placidae ducere Possit aquae.

96쪽

Et mea nunc Poenas impia lingua luit PNum feror in sestus sedes adiisse Deorum, Sertaque de sanistis deripuisse focis

Non ego tellurem genibus perre Pere su PPlex, Et miserum sancto tundere poste caput: Non ego, si merui, dubitem Procumbere templis, Et dare sacratis oscula liminibus. At tu, qui laetus rides mala nostra, caVeto. Mox tibi non unus adivi et usque Deus. Vidi ego, quod juvenum miseros risisset amore Si, Post Veneris vinclis subdere colla senem, Et sibi blanditias tremula componere Voce, Et manibus canas fragere velle comas. Stare nec aut fores puduit, caraeve Puellae

Ancillam medio detinuisse foro. Hunc puer, hunc juvenis turba circumstetit arcta :Despuit in molles et sibi quisque sinus. At mihi parce, Venus semper tibi dedita servit Mens mea, quid messes uris acerba tuas .

IBIT IS Egaeas sine me Messala, Per Undas,

O utinam memores ipse cohorsque mei Me tenet ignotis aegrum Phaeacia terris, Abstineas avidas mors violenta manu Si Abstineas mors atra precor. Non hic mihi mater, Quae legat in moestos ossa perusta sinus, Non soror Assyrios cineri quae dedat odores, Et fleat effusis ante sepulcra comi S.

Delia

97쪽

Delia non usquam: quae me cum mitteret urbe, Dicitur ante omnes consuluisse Deos.

Illa sacras pueri sortes ter sustulit: illi

Rettulit e triviis omiua certa Puer . Cuncta dabant reditus, tamen est deterrita nunquam. Quin fleret, nostras respiceretque ViaS. Ipse ego solator, cum jam mandata dedissem, Quaerebam tardas anxius usque moras. Aut ego sum causatus aves aut omina dira, Saturni aut sacram me tenuisse diem.

O quoties ingressus iter mihi tristia dixi Offensum in porta signa dedisse pedem

Audeat invito ne quis discedere amore, Aut sciat egressum se prohibente Deo.

Quid tua nunc Isis tibi Delia quid mihi prosunt

Illa tua toties aera repulsa manu Quidve, pie dum sacra colis, Pureque lavari Te memini, et puro secubuisse toro PNunc ea, nunc succurre mihi. Nam posse mederi Picta docet templis multa tabella tuis. Ut mea votivas persolvens Delia voces Ante sacras in tecta fores sedeat: Bisque die resoluta comas, tibi dicere laudes Insignis turba debeat in Pharia. At mihi contingat Patrio celebrare Penates, Reddereque antiquo menstrua thura Lari. Quam bene Saturn Vivebant rege, Prius quam Tellus in longas est Patefacta vias.

Nondum caeruleas Pinus contemserat undas, Effusum ventis praebueratque linum Nec vagus ignotis repetens compendia terris

Presserat externa navita merce ratem.

Illo non validus subiit juga tempore taurus: Non domito frenos Ore momordit equus: Non domus ulla fores habuit: non fixus in agris, Qui regeret certis finibus arva, lapis.

98쪽

Ipsa mella dabant quercus, ultroque ferebant Obvia securis ubera lactis ves. Non acies non ira fuit, non bellari nec enses Immiti saevus duxerat arte faber. Nunc Jove sub domino caedes et vulnera sem Per: Nunc mare nunc lethi mille repente viae. Parce, Pater. Timidum non me Perjuria terrent,

Non dicta in sanctos impia verba De OS.Qyod si fatales jam nunc explevimUS Anno S, Fac lapis inscriptis stet super ossis notis. Hic jacet immiti consumtus morte Tibullus, Messalam terra dum sequiturque mari. Sed me, quod facilis tenero sum semper amori, Ipsa Venus campos ducet in Elysios.

Hic choreae, cantusque vigent, passimque Vagantes Dulce sonant tenui gutture carmen VeS. Fert casiam non culta seges, totosque Peragros Floret odoratis terra benigna rosis.

Ac juvenum series teneris immista puellis Ludit, et assidue proelia miscet Amor. Illic est cuicunque rapax mors venit amanti, Et gerit insigni murtea serta comR. At scelerata jacet sedes in nocte profunda Abdita quam circum flumina nigra sonant. Tisiphoneque impexa feros pro crinibu angues Saaevit, et huc illuc impia turba fugit. Tum niger in porta serpentum CerberUS Ore

Stridet, et aeratas e X cubat ante foreS.

Illic Iunonem tentare Ixionis ausi Versantur celeri noXia membra rota. Porrectusque novem Tityus per jugera terIT, Assiduas atro viscere Pascit RV e S.

Tantalus est illic, et circum stagna: sed acrem Jam jam poturi deserit unda sitim. Et Danai proles, Veneris quae numina laesit, Iu

99쪽

I cava Letharas dolia portat aquaS. Illic sit quicunque meos totaVit amores, Optavit lentas et mihi militias. At tu casta precor maneas, sanctique pudoris Assideat custos sedula semper RHUS. Haec tibi fabellas referat, positaque lucerna Deducat plena stamina longa colo. Ac circa gravibus pensis a iuxa puella Paulatim somno fessa remittat opus. Tunc veniam subito, ne quisquam nunci et ante, Sed videar coelo missus adesse tibi. Tunc mihi, qualis eris, longos turbata capillos, Obvia nudato Delia curre Pede. Hoc precor. Hunc illum nobis Aurora nitentem Luciferum roseis candida Portet equis.

SI umbrosa tibi contingant tecta, Priape,

Ne capiti soles, ne noceantque niVCS. Quae tua formosos cepit solertia P certe Non tibi barba nitet, non tibi culta coma est. Nudus et hiberna producis frigora brumae, Nudus et aestivi tempora sicca cani S. Sic ego: tum Bacchi respondet rustica proles, Armatus curva sic mihi falce Deus;

fuge te tenerae puerorum credere turbae;

Nam causa justi semper an ris habent. Hic placet, angustis quod equum compescit habenis; Hic placidam niveo pectbre pellit aquam. Hic, quia fortis adest. audacia cepit in illi

Virgineus teneras stat pudor ante genas.

Sed ne te capiant, primo si sorte negabit,

100쪽

Taedia paulatim sub juga colla dabit. Longa dies homini docuit parere leones: Longa dies molli a Xa Peredit aqua.

Annus in apricis maturat collibus uvas: Annus agit certa lucida signa vice. Nec jurare time. Veneris per juria venti

Irrita per terras, et freta amma ferunt.

Gratia magna Jovi. Vetuit pater ipse Valere, Jurasset cupide quicquid ineptu amor. Perque suas impune sinit Dictynna sagittas

Assirmes, crines perque Miner a suos. At si tardus eris, errabis D transiet aetas

Quam cito P non segnis stat, remeatque die S. Quam cito purpureos deperdit terra colores lQuam cito formosas populus alta comas Quam jacet, infirmae venere ubi fata senectae, Qui prior Elaeo est carcere missus equus lVidi jam juvenem, premeret cum serior aetaS, Moerentem stultos praeteriisse dies. Crudeles Divit serpens novus XVI anno S: Formae non ullam fata dedere moram. Solis aeterna est Phoebo Bacchoque juventa Nam decet intonsus crinis utrumque Deum. Tu, Puer quodcunque tuo tentare libebit, Cedas Obsequio plurima vincit amor.

Ne comes ire neges, quamvis Via longa Paretur, Et canis arenti torreat arva siti. Quamvis PraeteXens picta ferrugine coelum Venturam admittat imbrifer arcu aquam.

Vel si caeruleas puppi volet ire Per Undas, Ipse levem rem per freta Pelle ratem. Nec te poeniteat duro subiisse labori, Aut operi insuetas atteruisse manus. Nec velit insidiis altas si claudere valles,

Dum placeas, humeris retia erre neges.

Si volet arma, levi tentabis ludere dextra Saept