장음표시 사용
191쪽
hunc modum,scriptum reliquit. Mulier 'cordis dolore vexabatur,nihilque remittebat dolor. Huic polentae pollen in mali punici succum inspersus & semel in die acceptus in cibo,satis suit, & non revomebat, velut Charioni contigit. Omnes hi satis idcnter ostendunt, os ventriculi cor fuisse appellatum. Cuius quidem cordis esse asse ictus, aliquis sine dubio potest,qua ca
dialgiam vocant. quem tamen huic Visce- iori,in quo, in animal principatus continea tur quaestio proposita est, nunquam accidisse compertum est. Verum neque omne oris ventriculi dolorem , cordis dolorem nuncupant,sed illum tantum,cum acrimonia humorum proritat , 'mordet.id autein angoribus fit. unde moerore consecti, bilem euomere consueuerunt. nonnullis
quoque per inferiores partes descendii humor ille, ex aluo summe biliosa egerun- άtur . neque moerore VCXatis tantum, Vermetiam iis, qui diutius paulo ieiunium tot rarint,accidit, ut morsus hos vetriculi sentiant:praesertim, cu vehementi aliqua ex--ercitatione fatigati,cibum nullum afuit pserint. si quidem S moeror, ct Vehementior Get citatio facit, ut flaua bilis,in ventriculum confluat, a qua postea irritati &mor
192쪽
mors hominericordis dolore laborant:curi vero id fiat, hic non est cxplicandi locus. Sed satis, si quidem ad praesens negotium spectat,hoc sit: cum os ederimus cordis dolorem,quemadmodum etiam morsum, qui in moeroribus senditur, non esse cordis qd est viscus, sed orificii ventris affectionem atq; hic quoq; apositura: Vicinitate argumentationem esse factam: sicuti ab accideici te ea fit, cum vehementius palpitare, cor in pavoribus dicunt: quarum neutra scientiam parit. Adde quod si etiam ita esse, uti volunt, concederemus, id Hippocrati,&Platoni,non S toicis, de Peripateticis suia fragaretur. Perinde atque illa,quae Chrysippus in thorace,& pcipvh ad cordis partes accidere irascentibus scripsit. Quoad enim dum docemus, discimusve, Vel quo
modocunq; in alia scientia animus agita- o tur,quicquam in corde accidere non probent, sed tantum dum affectibus permovemur,id fieri asserant,tantum abest,ut vetexcin rationem refellant, ut etiam confiminent. Istiusnodi igitur omnia,ex secundo semptionum genere sunt. Nec minus etiasllud. Cum cor primum, ante alia omnia animalis membra formari dicunt. neque
enim hoc si dederi , principium quantum g ad
193쪽
93 Dr HIpΡ. IT PLATO Nisad facultates & virtutes spectat, de qiis praesens disputatio habetur,sed quantu ad Seneratione tantu probat. De principi ria aute differetia, satis dictu, ac discussum in superiore libro a nobis suit.Illud tame,
cor sicut omnium alioru membroru, mo-
ueni primum incipit, ita ultimu desinere, est quidem ex demonstrativis sumptionibus, cum motionis origine,ipsum esse hoc pacto demonstremus: scd non efficit ut Omne, sed pulsuu tantsi motu, qui diuersus
genere a voluntario est, ab co oriri late mur. Na quo modo cor Voluntaria agitatione moueri primu incipiat,& vltimu desinat, illud quide probari nullo modo pol . Hoc itaq; assumpto, conficietur non quod Aristoteles & Chrysippus opinatur,sed cerebru voluntarii in nobis motus,cor alterius inuoluntarii principium ciIe. Ouod Platoni,Hippocratiq; visum est. ARGvMENTUM CAP. XV. Profert argumentum Aristotclis,quo volate escere,cor principium esse neruorum,quod eora copia iis corde constitaretur. In Me tamen Diasiincum reipsa non nerui ed neruosa lautum iis
sint corpuscula. Alii satuebant cor principium esse omnium anima facultatum, vis duobuo in
194쪽
indum argumentis triori,eor nutritionis principium es. quod reputat Galenus. Altero, Excordesuppetitspiritus,ergo in ta es anima principatM.quiad in multis abseurdum ad concludendum inescaxissendit Galenus.
positaru reru probatione sint, Quoniam tamen assumptiones Omnes,quae ab iis quae cordi inio sunt,sumuntur,hoc libro percensere instituera, fine facia, ubi reliquas subiun cero.
Inter has etia Aristotelis illa est,de qua in primi libri calce differuimus, ab iis quae
cordi insunt accepta. neruoru inquit copiam in eo apparere. nos neruosa quaeda Corpora,in corde esse demosiauimus, neruos nullo modo esse: ac neruosas corporis partes specie tantum,non ite iunctione,&
b Vsui emisi similes: instrumenta autem diuersa ne an eadem sitiat, iunctionibus, ctvsibus debere iudicari. Quamobrem de iisdem amplius agendum non est,ad aliud
igitur veniam quod omnes sord comemorarunt,qui facultatum omniu, quae in animali sunt, cor principium esse opinantur. Vnde, inquiunt, Vt alatur animal origo existit, in codem membro,rationalis ani
195쪽
animal origo est: quare in eodem est ' r tionalis,& intelliges pars.lii utrisq; assumptionibus mentimur. Nihil enim prorsus cocedimus: neq; in corde principium nutricadi esse: quippe cumunu ex iis sit, quq discutienda in hoc tractatu proponuntur:& quaesitum ut c6cessum,assumi nullo modo debeat: neq; unam csse viraruq; facultatum originem.Imo contrariu nos demostramus.Proinde hosce homines miror, a nulla praeposita demonstratione, ita abso- dith utraq; ea, de quibus quaestio est, non vereantur assumere: quod faciunt,cum dicunt,Vnde principium alimeti est, ibi quoque esse animae principatum: deinde assi munt, in corde alimenti principium esse: nam neq; hoc verum est: cum alimenti de humidi Et sicci,os:gula,Venter, Ut ait Hip-Pocrate principium silmeq; si etia quam verissimum esset, necessario consequatur, ut ibi almenti origo sit, dem in membro et orationem esse oporteat:nam hoc Vnum exquaesitis erat.illud alterum qiasstu,falsum est. Primum enIm alimenti principiu estos,stomachus siue gula, de venter. Secudiae iecinore, in Ventriculum pertinentes venae', in quibus sanguis primum gignitur. .
Tertium iecur ipsum: Quartu post iecur,
196쪽
DOGMATI Bus LIB. o sero a Vena caua, in qua primu excremetis omnibus segregatis, purus sanguis relinquitur, a qua quidem Vena eode modo , Ut caetera animalis mebra,cor alimentum postea r cipit. Verutamen illud quoq; minime est cocedendum,si ita dixerint: unde suppetit spiritus,ibi esse animae principatum: deinde addatur assumptio,ex corde spiritu suppetere. Si enim animalem spiritum h corio de aiunt exoriri, ipsum illud quod in controuersa est,assumunt:si vitalem,nulla est consecutio,cur idem utrisque principium esse necesse sit. At longe melius Erasistratus, qui quaesito, non ut isti,simpliciter assuinpto, sed multis prius rationibus cos malo probat b capite,animalem spiritum,h corde vitalem proficisci. Quod si dicant neutrum horum spirituum, in interrogatione conclusionis ab Erasistrato positum, b suisse, sed tantum qui sicco ct humido alimento proportione respondet, quem appellat materialem: hac quoque de re Hippocratem loquentem audiant.Principiuin inquit in alimenti spiritualis os est, nares, guttur, pulmo, ct reliqua spiracula. Ex quo fit ut nulla ex his rationib. quas afferunt,quicqua Valeat: Neq; Diogenis illa,
197쪽
rit, in eo est animae principatus: primuin verὁ alimentu & spiritu haurit cor. Quaerimus, quam vim habeat verbum illud pri-
mu: si enim ut instrumentia primu accipitur,cor hoc modo alimentu, ct spiritu haurire salsum est.Na alimenti Os,gula, Venter. Spiritus Vero os,nares Iutur.pulmo, principia sunt. Si vero primu in ea sent itiam dictum est, ut unde est origo motus haurientibus instrumentis intelligatur, vera est prior sumptio. fatemur enim cu vel comedere, vel bibere, vel respirare Volumus,originem motus a capite demitti. Sc-cunda quippe,quae rem quq in disceptationem venit,quasi cocessam acceperit,reprobamus.Ouam tamen absq; confirmatione aliqua sumit Diogenes: suaq; ita controuersiam costituit. Nec diuerso modo, suis ide rationibus utitur: queadmodu hic. Id quod natura, voluntariis agitationibus ho , omlnem mouet,est animae quaedam exhalatio: at omnis exhalatio, ex alimento ascendit: quamobre officitur, ut ' quod primu motionibus voluntariis mouet,& quod nutrit nos, vina & ide esse necesse sit.Quando haec a Diogene scripta sunt, ne homine in omnibus Prsus exagitemus, de animae quidem substantia,ex alimentine, an spiritus
198쪽
euaporatione cosistat, nulla nobis in pra sentia,cu illo lite esse affirmabimus: illi tatu cotradicem' c6clusioni,quar ait unu esse,& qd nos volutariis motionibus primu mouet,&qd nutrit. Cotraria em plane oIahis quas statuit sumptionib efficient:sq- de ex sanguine,id qd fatemur, nutritio fit. Et ipse Pprii decreti ia oblitus,sanguine qd Empedocles' Critias existimaret, anima esse affirmat:si vero Cleathe,ChrysippuAE Zenone scortus, ex sanguine an ina est,eiusq; substantia spiritu esse dixerit,u fieri poterit,cu sanguis alat, moueat spiritus,ut & alens,& mouens ide sit Quare ia patet ratione Diogenis,praeterquam
alia multa absurda in se collegit, ineffiacace etia esse,nihilq; concludere:cu id positis sumptionibus inferatur, qd nulla consecutionis necessitate habet. Verii in sequetibus libris, diffusus de hac re disseremus., o Nuc finis praesenti tractatui imponendus
videt: na in promiserimus nos hoc libro, de iis quae in corde esse euideter apparent, verba facturos, non opus est, Vt puto, amplius ut eas argumetationes discutere aggrediamur,quae ex decretis magis, qua eX
iis quae in dissectionibus apparent,constitutae sunt.
199쪽
PLATONIS DECRETIS LIBER III. ARGUMEN TvM LIBRIS EQU ENTI S.
ma semper fuit inter philosoph.xae medicos contentio Vtri parti animaliis, cordi ne an cerebro, principatus animae tribui deberent. Cordι eu
signarunt rarasippus G Aristoteles Galenus.ceribro, eaterum Chrasippus, ad probationem sui dogmatis nultu cur philosophum decuit, demonstrationibus ses sed tantum argumentis a vulgo, nutibus,dicendi formis, oe poetarumfabulis, desumptis usus, meritosuperiori bbro re- prebensius es. Iamquesatis fastum erat,nisi im-ortunita te, quo rundam ad leuia quaedam adiaue refellenda defendere coactus fuisset Galenus.Proinde in hoe libro, qua reliqua sunt Cho et ofppi confutantur. Primo quod omnes anima facultates ad unum cordis locum traducit. tum quod nondum redarguto Platone, qui rationem in capite collocaret,ad suas transit probationes, sumptas non sui par erat) ex rei de qua quaritur natura oed ex testium σ vulgi senιentia, ab isque τerissimilibus raditum argumentis.
200쪽
Arguitur: inde Chosinus omnia confunderet in certa certis permiscens, eaque de quibus conuenit confirmaus. deinde quomodo juor mmee Dinum reuincatur dicitis seuditur. Cui declarando cum paululo diutius immoratur Gale-um,purgat se hoc veterum philosophorum diacto . feri nequit quin eum garrulo disperens, μmul incidat in locacitatem. Repetit deinde tota
Grasini orationem.in qua hoc illι largitur,m. corde dolores, musitia, atque id genin assectus
1 o lacum tenere negat autem, primo ratione alibi quam in cerebro exisere. r. quod dixit dolores oboriri in praecipua anima parte. 3. quod ex his loquendi formulis, Attigi cor tuum, Cor verbis stringo, quod τebementius irati minantur, Eruam tibi eoreuincere cogitauit, cor principatum inter animantis partes obtinere. Sed de his omnibus, suas rationes, etiam a communi hominum loquendi usu mutuatus , opponit GaI
nus. Quod deinde producit Chrsippus, meditationes loquendi exisere in corde,quare ipsum merito baberi pro principe animi parte ita dissoluit Galenus, ut illum nondum probata pro assertis dieat assumere, ideoque nihil assumere. posti emo fabulam illam Nineruae e cerebro Iovis prognatae,nibit, quomodocunque interpretatum Clausippi iuuare siententiam declarat,