장음표시 사용
251쪽
si in nos ad cerebrum,Vel viscera, vel is cur intrare sed in eandem sententiam qua supradicta.illa enim,eo modo mihi videntur dici, quasi ita loquaris: interiora tua tago: iniuria scilicet adeo intrinsecus pen trante. Corde aute perinde,Vt anima uti
consuevimus. Et hoc quidem si quis ei an imum intenderit,manifestius liquebit,haec quidem dictu ut omittamus,quὁd nihil dei ο monstrant, Vulgaresque atque imperitos in testimonium adducunt,nihil quicquam de proposita quaestione efficere ac concluderesed affectibus,obnoxiam animae partem, carentemqire ratione esse in corde,norationalem ostendere, apertissime costata Vnde in istis,cum perinde absurda sint,ut ea quae saepius a me sunt redarguta, non amplius immorandum censeo. Hanc vero orationem altera statim subsequitur. ubi qua ratione euiscerati, cerebrumque non
Q habentes,dici c5sueuerint exponit. de qua etia superius satis a nobis dissertasti suit. sed post hanc,aliam his verbis ascribit: Ex huiuscemodi maxime propensione, mihi videntur etiam ii, qui paulo iracundius ad ultionem in aliquos inuehuntur,ad coreuellendum incitari. qua quidem propensione,postea vehementius incitati,ad reliqua
252쪽
D E H I P P. ET PLATONI x qua etiam viscera generis comunione Uni j
sorin iter seruntur.Hic rursus Chrysippus diuersum quid se a proposita consideratione nescio quo modo,confirmare no Videt. nam qui aliquibus interminantur, quem- admodum aliquando eruturos se eoru OcUIos aiunt. Vel caput fracturos,Vel crura co- minuturos,ita quoque interdum, cor se c- uulsuros iactant, hoc est interfecturos.sed
quid ad rem hoc facit si quidem ii hunc
modum,etiam minantiar homines, Ut au- 1 ores & nasum abscissaros interdum saepe diascerpturos se esse alique dicant. Quinetia, qda apud poeta mulier, optans, haec logi. O utinam infixis ego dentibus,huius Rodcre vel medium possem iecur. Ouid igitur Chrysippe mi noue et a nos iecur, animae principium esse pronunciamus atque id Homero et lain teste, tanto poeta. i fidem tu adhibere maiorem,qua vulgaribus porro deberes.hic laiah cu alia a ode iecinore scribit,ium haec: Et Tytium vidi,clarae telluris alumnum, Porrigi E cui tota noue per iugera corpus Hinc atq; hinc geminus rostro,urget vultitur obunco,
Immortale iecur todens,iacet ille supini Nec depelledi manibus,dar vlla potestas. . Laronae nanque ausus erat tentare cubile
253쪽
Impius,aeterno fuerat quae iuncta Tonati, Cum Pytho Panopei peteret, per amoena
Illa versibus poeta concupiscibile animae
parte, in iecore esse euideter ostendit.propterea enim,inquit, s concupiuit Tytius, Latonae stupru offerre,idcirco Vulturos,iecur ipsius rodunt. Vtpote in eam parte supplicio illato,unde origo iniuriae extiterat.
Quanquam,hic Chrysippus laudandus esti ea quae opinionem suam euertur, de industria subticuerit. ubi verὁ vel nihil efficit,uel cotra se testes producit,eu ibi quid quanqua re sequatur,quid cuiqi repugnet non intelligere prorsus eaistimo is perinde atq; in his etiam,quae supra ascripta consequuntur,Vbi inquit: Et irascentium etiam, atq; amantium affectus,circa thoracem fieri apparent, VtcOcupiscentia quoq;, his in locis maxime existat. Sun gulis huiuscerno odi dictis ita inserendum, atque Urgendum. Ouid igitur Chrysippe, hoc ad rationem qua de agimus ' non enim de irascentibus, vel concupiscentibus, an scilicet in thora, ce,circaque thoracem, ita affectis hominibus,perturbationcs moueantur,controuersia nobis suerat,sed viruin ratiocinans etiarus,ibi sedem haberet.
254쪽
Neditationes orationsi ac fallogismi inquie 'Chrasippus fiunt in corde quare sermonis explicatio, ikismque loqui ac cogitare. In eoiae
igitur,princeps ani- facultas. Quae ratio vera esset, si demonstraretur cor esse non cerebrum quod ratiocinatur.eum nemo non fateatur, in eo praecipuam anima vim existere,quo confideramus ac disserimus. Sed prius negarat Chr .
sippus in orationis sua principio sciri posse, νbi ta
anima principatu sit.Cur igitur assignat comdit Deinde confutatur,quod vocem ac gemitum ex corde fieri asseriticum ex iborace σ puIm ne emittantur. Poetarum item temmonia qua
profert icum ipbo pugnant. Post haec deinceps in hunc modustriabit: Optime autem hoc ostendunt, Vt . dixi,etiam quae in nobis ipsis fiunt, & orationum,& simillii meditationes. Quo em omnia haec conficiuntur,in eo etiam locutionis explicationem fieri,atq; eo ipso loqui nos ac cogitare,prorsus couenit. Vera
haec sunt ὁ Chrysippe quae scribis. na quae
parte nobiscum meditamur, vel etiam stetio cogitantes tractamus, atq; agitamus aliquid,ea ratiocinans proculdubio est.sed debueras,tu prius demonstrare,vtru cer
brum an cor id quod a principio propasi- .
255쪽
situm in quaestione suerat,esset id, quod cogitarct ac ratiocinaretur.neque prima sumptione, ab omnibus cocessam sumere, atq; ita existimare amplius aliquid, ad rei quaesitae inuentione te esse habituru. nam quomebro cosideramus, I disseramus,in eo es se animae principatu,nemo est qui non sateatur. At hoc no erat quod quaerebamus, sed illud, utrum cor pars ea esset.id quod 1ib re probatu minime suit. si modo non tu in
corde sentiri ratiocinante parte asseris.a
qui in principio huiusce totius orationis, ita ad verbum dixeras. Adeo sedes ipsa cognitione nostra videtur refugere, cu neque ullus sensus, huiusce rei extet sicut in reliquis: neque argumenta aliqua sint, quibus ratiocinando effici hoc positi.neque en im alioqui in tanta tu medicis tu philosoplus cotrouersia resVenisset.Haec effatus Chryo sippus, si rursus excogationu sensum nos habere,q, in corde exi stant,asserere vellet, neq; sui meminisse,' cotra aperta euidm . itaq; metiri videret .sed no est eiusmodi vir iste.Quare nequaqua inimaret,ῖ scnsim alique harum supradictarum rerum, cognitione existere, quod in corde efficiantur.Verum si minus per sensum,sed per demonstrationem aliquam id posset praestat res
256쪽
DE HIPP. ET PLATONI srelibeter admodu audiremus. Sia ea de vo
ratione, etiam nunc uti mihi videtur.
quod ex his,quae inseruntur, ita colligo, Imente inquit & cogitatione loqui,& in nobis ipsis loqui, vel vocem explicare necesse
est. tum astruit, cor cogitare, ct intra nos ipsos, vocem explicare, & soras etia emittere. Cum enim id cocessum posuerit, eiusdem membri esse,& loqui, ' in nobis ipsis loqui,deinde assumat loquela, cordis sun-ioctionem esse, postea ex utrisq; his, efficit
internam illa locutione, in corde generari Nos tamen quoniam in superiore libro Zenonis conchisionem super hac re pro- postam,quod scilicet vox b corde ciniit iretur,vitiosam csse satis demonstrauimus, etiam hanc Chrysippi rationem,una cum illa sublatam esse existimamus. Quocir- .ca ad ea quae sequuntur inspicienda, iam deueniendum. Huic couenienter gemi- rotus quoque inde prorumpunt. Et gemitus etiam ὁ Chrysppe, Ad voces ex thorace quidem,' pulmone,non tamen ex corde emitti asseremus. alibi enim , sigillatim demonstratum a nobis est. neque id abso-1tite neque perinde ut a te nunc, qui nuti
257쪽
Pus, ac plerosque , scut superius ostendi, inter se pugnantes. quae Vero carminibus interponuntur verba ,sunt 'uidem quam paucissima, sed cbnlinent tamen . quandam etiam ipsa Chrysippi oblocutionem ac repugnantiam, quam in sequenti libro ubi de animae affectibus verba facere constitui,persequemur. In prassienti, dicta tatum ipsa commemorabimus quae ita se hai, bent: Poeta autem in his exuberans,rationalein,' irascibilem,uno hoc in loco collocatas esse, multis versibus manifestat,in eodem etiam, concupiscibilem adiunges,
perinde ut fieri debet. Aperte iam hic 'irascibilom, dc cocupiscibilem, si id quid
o rationali concedit esse, atque in corde, omnes sedem habere affirmat. . At hoc Aristotelis , non Stoicorum dogma est. Quinetiam deinceps versbus illis pro positis , ubi poeta in corde rationem esieto pronunciat,inde subdit. Iam vero etiam conciipiscibilem hic contineri, his ostendit carminibuS. lNunquam alias,animum Ianguenti inpoctore nostruin seu dea, seu mulier, tanto devinxit
258쪽
r64 DE HIPP. ET PLATONI sDeinde sequitur Iracundia quoq; esse his in partibus, haec atque id genus plura, de
No potuit cohibere ira,sub pectore Iuno, Sed loquitur. Et Ira,etia quae Vel prudente exasperat ipm, Ira,furorq; viri &c. His atq; huiuscemodi omnibus, Chrysppus iracudia,&co cupiscentia facultates quasda animae esse, a rationali diuersas non diffitetur. sed de his ut dixi, in quarto lib. disseremus. Nucubi reliqua, quae in Chrysippi libro continetur, cursim perstrinxero, praesenti huic dis lationi,etia ipse finem imponam.
Ousniam nonnulli fabulam Nineruae Iovis cerebra nata adbibebat ad probatione elin, anima principatis capite deferet Mium, Minerua enim consilium ac prudentia est: eam interpreta
iane quidem adsuu propositu Chrasippus tra-3i Di.Sed hic a Galeno reprehenditur quod nullas mdcivi decuit,fum it demonstrationes. Subiicitur inde utilis doctrina de poetarum fabulis, μι a philosopho ad fidem faciendam adhibe das non esse Una enim infinitas alias secum trabit. quibus commode at ρropositum interpretationis vix totum vitae statium sussi ceret, prae re itaque,ut veritatis studiosis primum addiscat
259쪽
scientificas sumptiones atque in iis se diligenter
exerceat. post ad fingularem quaestionum tractationem accedens,prude ter adlabeas suas pra
Post carminum illa adducta copiam,
dein Chrysippus de voce, de ratione, de nervorn origine,qusq; his affinia sunt, tractauit: quae porro sola, ex omnibus quς eo libro inituit,viro philosopho conuenieio bant.De quibus etia, nos superiori disputatione,praetermissis iis quae mera garriμlitatem in se habere videbatur, satis superque egimus. Nunc tamen,quandoquidem hoc in libro addere haec sententia suit, 'alia praecipua disserui,& deinceps quae de Minerua scripsi Chrysippus, hic subiungam. Cum enim deae huius fabulam, decretis suis aduersari intelligeret, quippe quath Iouis capite,genita esse existimetur, ita, o inquit.ipsius enim Verba, licet paulo prolixiora possint videri, omnia ascriba. Aredio vero quosda ita dicere,ad probaudum ac persuadendu in capite, animae principale parte esse. Na quod Minerua quae scili- cet cosiliv,ac prudentia est, b Iouis capite nata sit, significationem esse aiunt, hac in parte, principatum haberi debere . neque enim in capite consilium, ac prudentiam
260쪽
aliter gigni potuisse,nisi ibide principatus animae est et,affirmant. quod cii dicut,pro babilitate quide aliquatenus sequuntur,errant tamen,mea quidem sententia, & quae de his historis tradiderunt, ignorant. qua de re, in praesenti quaestione, latius paulo dicendu esse duco. Nonulli quide absolute ita aiunt, b Iouis capite,ipsam genita esse neque quomodo, quave ratione id factum sit,explicant Hesiodus vero, diffusius rem in hanc in deoru genealogia exequitur, cum alii in Theogonia, ortu ipsius deae ita per censeant. Ioue primu cum Metide, deinde in Themide cosuetudine habita, ipsam pcreasse.alii aliter ipsius generatione reserant.cu lis videlicet inter Ioue& Iunone incidisset,illa per seipsam V ulcanu, Ioue Mineruam ex deuorata Metide,genuisse. Metidis quide deuoratio, & in Iouis Corpore M ineruae generatio, in VirorUq; Ora et of tione habetur. sed differetia in eo est. quomodo cosecta haec fuerint.id O ad pr sente disputatione minime facit. quod enim comune in Utrisq; est, id tantu ad praesente tractationem confert. scriptum autem in Theogonia, hoc est deoru ortu in hunc