장음표시 사용
51쪽
quod Paulus ad Galatas scribens non meminerit congressius sui Romae cum S. Petro, quia tum temporis nondum Paulus Romam suerat prosectus; nam Romam anno tantum 3. Neronis vinctus
adductus est , juxta calculum Spondam , Coriolani , & Langle ei, conscripta quippe illa suit ante epistolam ad Romanos , in , qua teste S. Chrysostomo praefat. in epist. ad Rom. S. Paulus ilIos videndi vehemens desiderium promit. De S. Petri ad Judaeos , &Pauli ad Gentes Apostolatu differens S. Ilieronymus in epist. ad
Galat. cap. a. ait quidem principale mandatum suisse , ut Petrus Judaeos , Paulus Gentiles in fide erudirento in commune tamen
hoc habuisse propositi , ut Christo ex cunctis gentibus Ecclesiam congregarent. Et sane , si quos Petrus invenisset ex Gentibus , &Paulus ex Judaeis , non eos adduxissent ad fidem Θ sed & scimus a S. Petro baptizatum Gentilem Cornelium, & in Concilio dixisse se electum, ut per os suum audirent Gentes Evangelium ; &Paulum in Synagoga Christum Judaeis sepe praedicasse. ConserS. Hieronymum in cap. a. epist. ad Galat. v.7. Denique sub Cclo,& Claudio ingentem Judaeorum numerum Romae commorantium suisse constat ex Iosepho lib. I . cap. ia , Philone in legatione is
ad Caium , & Dione libro ν; Judaeis ergo Romae degentibus praedicatum Evangelium Petrus ire potuit. Quod si S. Lucas Petri Romanum iter silentio praeteriit, id in caussa fulv, quod non Sa cti Petri , cujus post is caput videtur oblitus , sed soluis Pauli historiam reserendam suscepit . Neque enim eo in libro de aliis Apostolis verba facit S. Lucas ; quin imo ejusdem S. Pauli Hierosolymitanum iter , & in Galatiam silentio obvoluit, ut proinde
ex eo Lucae silentio potius argumentum hauserit S. Hieronymus loco mox citato probandi S. Lucam pleraque praetermisisse , inter quae S. Petri Antiochenum , & Romanum Episcopatum. Spanhemius dissert. de temere credita Petri in Urbe Roma prosect. plurimas vulgatas esse fabulas de Romano Petri itinere multis conatus Ostendere, plurima Romae , de alibi monumenta , plurimos itunetis sui comites , plurimas locorum, & temporis circumstantias,
quibus omnibus fidem abnegandam contendit. At vero commenta , fabulas , & quasdam quoque populares traditiones ea non esset concedimus, quibus continuo fidem adhibeamus : in eorum censuit Disiligod by Cooste
52쪽
U 1NDICATA. PRO L. F. I. 2Isum reserimus Acta Lini, quibus historia Passionis cum Petri ,
tum Pauli attexitur e ea spuria procul dubio pronuntiamus , quis enim credat , ut alia omittamus absurda , quae in illis narrantur , Petrum Xandippe in Albini Uxorem a viri sui consortio abstraxisse P Quis credat S. Petrum ab Agrippa Urbis Praesecto invito Nerone intersectum Θ ut proinde pudere debuerit Vele-nu in talia acta objecisse : at momenta a nobis allata ad vindicandum S. Petri iter Romanum Span hemio talia esse debuerant , ut ejusdem quoque extorquerent assensum .
Habes ex his , quo Salmasio satisfacias objicienti S. Clementis in epist. ad Corinth: silentium , quo laboribus , & Martyrio S. Petri commemoratis , iter Romanum, ejusque mortem in Urbe praeterit: Nam id adeo notum erat Christianis , ut relato
Martyrio satis intelligi esset Martyrii locum , neque scopus epistolae id exigebat, cujus erat Corinthios ab invidia arcere , &ad patientiam incitare : unde Petri labores, & Martyrium ipsis
proposuit in exemplum , non erat vero cur Martyrii locum proponeret . Perperam denique S. Augustinus nobis opponitur : nam S. Petri certamen cum Simone Mago , quod lib: de Haeres commemorarat , absit, ut cit: loc: ep: 86. in dubium revocarit : sed
in incertum revocavit opinionem , quae circumserebatur de consuetudine jejunandi in Sabbatho in Ecclesia Romana, quam quidam ex jejunio Petri die Sabbathi, quae certamen illius cum Simone Mago praecessit, manasse ad posteros jactabant. Sed multa nimis de hoc argumento , de quo consulendi auctores in sermone Iaudati. Ex his , quae hactenus disputata sunt, tum demum cum doctiss. Blanchinio loc. indic., & Blanco de polit: , & potest: Eecis: Om. 3. lib. I. cap: 3. f. 3. , & . conficere quilibet potest , Romani itineris occasionem S. Petro facile praebuisse Cornelium Romanum Centurionem Legionis Italicae in Syria tum degentem. Is a S.Petro baptizatus anno ab obitu Christi S, A rae vulgaris 3 6, in quo Tiberius in Imperio Cajum excepit, a Cajo vero adversus
Germanos , & Britones in occidentem accitae Legiones Romanae sunt, eo una cum iisdem profectus est,ideoque cum Cornelio Romam pergendi S. Petro opportunitas fastile arrisit. Conjecturam hanc suam confirmant ex veteribus monumentis , quae etiam num
53쪽
extant in Τitulo S. Pudentianae , quibus e ficitur domum Puden tis hospitium S. Petri suisse, quam domum juris fuisse Corneliorum explorata res est apud Ciceronem in 1. Tusculan: , & Baronum in notis ad Martyrolog: die is . Maii. Igitur istum S. Petri itinerum calculum instituunt: Anno go. Rirae vulgaris Romae cathedram erexit: anno sequenti AI. ,& I. Claudii Alexandrinam Ecclesiam instituit opera S. Marci eo missi: anno a. , & a. Claudii Hierosolymam prosectus est , Ecclesiis Asiae , Ponti, Palatiar, Cappadociae , & Bithyniae peragratis et Hierosolymis , postquam carcere suisset liberatus , Antiochiam perrexit, in Asia minoriusque ad Claudii obitum mansit: sub id tamen temporis, anno scilicet 9. Claudii, q9. Rirae vulgaris Concilio Hierosolymitano circa legalia praesuit: sub Nerone anno 33. Israe vulgaris Romam reversus anno sequenti I 6. Linum ordinavit Episcopum, ac Vicarium suum: Roma digressus occidentis Ecclesias instituit ; ac
tandem anno 6 a. Romam redux, ibique demoratus anno 63. Neronis Ia., die 29. Junii Martyrio cum S. Paulo affectus est . Conset etiam doctissi: Joannis Laurentii Berti dissertationum historicet in histor: Eccles dissert. I. n: 6. Volum: a.
De Romano Antimatu solitarie , ides absque S. Auli consortio
O Uod ad secundum pertinet, scilicet ad Romanum S. Petri
Episcopatum absque S. Pauli consortio: Marci Antonii de Dominis lib: de Repub. Eecies: lib: I. cap. 4, qui ut Ecclesiasticam Monarchiam , & Romani Pontificis Primatum concuteret , docuit S. Petrum non solum Ecclesiae caput, sed cum Petro in Ecclesiae regimine ex aequo partes divisisse S. Paulum: Richerii Edmundi libro de Ecclesi & Polit. potestate a Concilio Senonensian. 16i6., Δ Aquens dii is devoto , ac tandem a Roπano Pontifice proscripto , qui ut Papae Primatum impeteret, docuisa Christo D. lavium potestatem, non S. Petro, non Apostolis, non kpi- Dissiligod by Corale
54쪽
ViNDICATA. PROLE C. S. II. 23Εpiscopis , sed fidelium communitati, cui jus se immediatius gubernandi asseruit, suisse traditas : quod Richerii Systema Quesnello apprime placuit, & pro p. sto. adoptavit; Hexaptorum
aut tores tom. 6. ad praefatam so pro post : accerrime propugnarunt: piae terea Francisco Courayero Pauli Sarpit defensori adnot. in lib. a. hist. Concilii Trident. tom. i. probatum est sed Richerius
ab Spalatensi non modo hauserat, sed imo a Consessione Annae Burgensis Calvinistae, qui potestatem Clavium , ligandi scilicet,& solvendi, se credere ajebat quidem , sed a Domino datam , non uni, aut duobus, sed Christi fidelium communitati: quamquam postea Richerium ad meliorem frugem receptum facti poenituisse, Sedis Apostolicae judicio librum supposuisse , revocasseque bis ,
ac ter, ac tandem prope jam moriturum doctrinam in eo traditam, auctores sunt Duvallius, Petavius , Bossuetius, Grave sonius, Argent reus in desens. Richer . to m. I, Nisieronus , P. hi Fontaine tom. 3. Constitutionis Uni g. propugnatae prop. so. , aliique, ut jure propterea optimo a doctiss. Mamachio orig. , & antiq. Christ. lib. q. tom: s. cap: I. g. q. vapulet Joannes Georgius Schelhornius , ut qui in epist. ad Card. Quirinum: de consilio de Emend. Eccles. unius Mori soli fidei se committens Richerium in
sententia mansisse , ac demortuum commentus est . Auctoris libri
Gallici Testimonium veritatis in Ecclesa inscripti, qui , si fides
est auctori Bibliothecae Jan senist. , Patri la Borde Oratoriensi adjudicatur, quique Cathedrae auctoritatem Christifidelium populo tribuit , cujus auctoritatis delegati, & interpretes sint dumtaxat Pontifex, & Episcopi, quam doctrinam ultro citroque amplexati ambabus ulnis sunt so. Parisienses Causidici, ut adversus Constitutionem Unigenitus perfricta fronte pugnarent : Auctoris libri de frequenti Communione sub Arnaldi nomine editi , cui tamen libro elucubrando plerosque Jansen istas manus admovisse , scilicet Sangyranum , Arnaldum , Le Maistre , & de Sacy , Lancellotum, S de Barcos , a quo postremo eam propositionem insertam prae sationi hujus libri fuisse pIerique serunt, censet auctor Bibliot. Janie n. , qui in praefatione docet S. Paulum aeque , ac S. Petrum
es e ge inina Ecclesiae capita , quae unum dumtaxat constituunt:
Ioannis Vergerii vulgo Sangyrant , qui in Gallia Chrisiana a
55쪽
S an Marthanis sertur auctor libri inscripti: Petri Aurelii Theologi opera e quamvis D. Barcosium Sangyrant nepotem hujusce operis potius auctorem Velit Anonymus auctor Synopsis historiae Eccles. Gallice sub hoc titulo exaratae Abrege de I' hisoire Ee-e issique tom. ra. ari: I7. pag. 43 a. libri Cleri Gallicani impensis editi, quique inter alia par: 6r vindic. Richer istam agens docet Ecclesiae regimen non esse Monarchicum, sed Aristocraticum, Richeriique Systema nonnisi ab amentibus fuisse proscriptum impudentissime a firmat, horum , inquam, sicuti Hethaerodoxorum
prava oo.aata adoptans Auctorduorum librorum, quorum uni hic
res. g. 3. ab auctore cathech. histor. dogmat. tom a. , & ab Auctore Epitom. hist. Eccles tom. ra. art. I 8. pag. 22., & , asse ritur praememor. Barcosus Jansenti discipulus , quique, ut legenti patescet, libros illos dignum suo a uetore opus ) e Republica Eccles Marci Antonii de Dominis, Orci scilicet oscina expilata derivavit 3 quos Innocentius X. ann. I 647. , die a 4-J nuarii jure optimo proscripsit , quosque reserente Ciaconio in Innocentio X. exsuffarunt doctissimi P. Jo. Augustinus de Bellis Ord. Cleric. Reg.Theat.,Theophilus Rayna Idus, Isaacus Habertus Episcopus Uabrensis, Petrus de Marca Archiepiscopus Tolosanus, Claudius More Iius doctor Parisiensis, Leo Allatius, Μelchior Inchoseri , Carolus Franciscus Abra Racconisus Episcopus Uaurensis, Petrus a S. Josepho Fuliensis , & Antoninus Diana. Quoniam vero se urgeri sentiebat, quod eo Systemate semel constituto duo Capita, duoque Principes in Ecclesia ex uirgerent, opinionem suam ea adjecta limitatione emollire studuit, ut S. Paulum Caput quidem Ecclesiae constitueret, non tamen seorsim , sed cum
S.Petro, ut ex duobus unum conflaretur Supremum Caput. Quinimo epistola ad Innocentium X. exarata, ut est apud Auctorem
Gallum Epit. hist. eccles. loco indic. cum librum Pontificis judicio subjecit, tum sensum magis aperire suum studuit.
56쪽
Hunc vero errorem suadere multis enititur. I. ex S. Scriptura , in qua passim se Paulus Petro exaequat, ut ad Galat. a , tibi sicut Petro Apostolatum Circumcisionis , ita sbi collatum Apostolatum Praeputii, ac se Petro restitisse in faciem ait, ut ibi ver. s. ajens: neque se ad horam cessisse subjectione Petro, Jacobo , & Joanni: ut a. Corinth. II , ubi se premi cura , ac sollicitudine omnium Ecclesiarum asserit. II .ex SS. Patribus, ac primo Graecis S .Epiphanio haer. 17. ajente: Romae primi omnium Petrus, es Paulus Apsoli pariter , s Episcopi fuerunt : S. Iraeneo lib. 3. ad V. haer. cap. 3. dicente : Ecclesiam Romanam a SS. Apostolis Petro, & Paulo institutam suisse, Se fundatam; S.Cyrillo Hierosol. Cathech. s. illos Capita Eceloiae nuncupante 3 S. Chrysostomo hom. 3 a. in epist. ad Rom. illis oculos Romae, 9 Sanctorum cir . phaeos appellante . Ex Patribus II. Latinis S. Leone serm. I. de Nat. Apost. eos vocante Romana Urbis Patres, ae Asores :S. Gregorio Magno lib. I. Dialog. cap. II. ajente: Paulus Apo- solus Petro Aps lorum primo in Principatu Apsolico Frater :S. Ambrosio serm. r. alias et 8. eosdem Apostolos vocante capita Mart rum in Principes Sacerdotum: Auctore Comment.in epist. Pauli in caput. a. ad Galat. apud S. Ambrosium asserente Paulum unanimem Petro, & Coapostolum , & Primatus gratiam Paulo concessam sicut & Petro ; S. Μaximo Taur. serna. s. in se sto Apostol. , eosdem appellante Principes Geloiarum, oe Fidei Chrsiana : ergo , inquit, Petrus, s Paulus eminent inter universos, es peculiari quadam praerogativa praecellant: merum inter ipsos , qui eui praeponatur, incertum est S. Petro Damiani opust. 3 3. cap. 4 subi unum, inquit , in S. Avio videtur egregium quia quum omnes Apsoli distributis terrarum regionibus proprias obtineant Cathedras , se dum nullum speetaliter tenet, videtur aliquatenus communiter omnibus praestire . Plane quia ipse toto terrarum Orbe universalem fundavit Eeelsam , dignus es , ut scut in Omnibui Fidei semen spars ,etiam in Omnibus jus teneat Prodentis Haec igitur es ea a , eur Paulus nullam specialiter Cathedram teneat , quia in audemussummis minora eonferre ad insar Christ salvo eaeterorum Uolorum fure ) videtur omnibus prodere γ .
Mitto ceteros , quos longo Catalogo conglomerat , nam ea . Pars I. D dem Diuitigod by Gorale
57쪽
ασ P Ri VILEGIA. Ro M. PONTIFICI.dem est ac istorum sententia . III. ex Pontificibus ipsis Romanis , qui se Petri, & Pauli successores nuncupant, Hadriano I. epist. ad Constant. , & Irenem apud Bail sum. Conc. tom. I. ad Nicaen. II , ubi Romanos Pontifices ait : Petri Pauli Vicarios, eorumque Throni Suecesseres : dc epist. ad Basilium August. rogat, ut benigne i uscipiat mimos a Sede Apos. Petri es Pauli: S. Gregorio VII. in excommuni c.contra Henricum IV, ajente se esse collocatum in Throno Petri, & Pauli, eorumque Ecclesiam obtinere uePaulo III. in convocatione Concit. Trid. , & Pio IV. ajentc : Auctoritate Beatorum Apo solorum Petri, es Pauli, qua nοι quoque in terris fungimur &c. Unde in ossicio Ecclesiastico vocantur ambo gloriis Principes terrae , ambo iudices Saeculi. Plerosque alios persequitur, quos recensere non vacat, nec opus est , siquidem eodem spectant. IV. ex more Pontificum apponendi in suis diplomatibus nomina SS. Petri, & Pauli, eorumque erigies in diplomatum sigillis, in quibus interdum etiam dextera Paulo datur. Quibus respondeo ad I. Paulum ex aequo cum Petro partitum fuisse munus praedicandi Evangelium , illum quidem GentibuS , utpote Judaeis exosum , istum vero Judaeis utpote ipsis charum , ut observavit Ticonus , non vero parem illi suisse in Primatu regiminis . Quod si regiminis potestatem contendas intelligi ; atque universalem, hanc concedet Bellarminus lib. i. de Rom. Pontis. cap. I I, & Ia, ita tamen iit in Petro ordinaria potestas suerit , in caeteris Apostolis fuerit delegMa , & extraordinaria , quatenus plenitudinem Christus contulerit in Petrum, ex quo caeteri Apostoli acceperint . Huic doctrinae plane refragantur Theologi Parisienses , inter quos Natalis, Tovinellius de Ecclesia q. I. art- , dc alii, contendentes Episcopis immediate a Christo collatam iri potestatem, de J.irisdictionem: sed huic controversiae suus erit jocus. Quod si Petro restitit Paulus , id egit ex charitate , zelo,& studio veritatis , & Religionis , non ex imperio , superiorita te , aut aequali rate , ita interpretati sunt locum illum S. Augustinus epist. 8a, alias Is ad S. Hieronymum, docens libertate charitatis posse ab inferiori superiorem aliquando redargui, & S.Cyprianus epist. 73 ad Quintum de S. Petro corrigi se passo loquens,
qui , inquit, non vindicavit sibi aliquid insolenter , aut arrogaπ-
58쪽
: - VINDICATA. PROLE G. g. II. a ter assumsit, ut diceret se Primatum tenere, es obtemperari a snovellis, S poserissibi potius oportere , nec aespexit Paulum &c.:
ubi notandum cum S. Thoma a. a. q. 33. art. 4. dupleX esse correctionis genus e unum ex justitia, & ex auctoritate, & jurisdictione, quae correctio fit per inflictionem legitimae poenae, &haec convenit Praelatis respectu subditorum; nec ea usus est Paulus: alterum est ex charitate , ex Zelo, & studio, quae fit per staternam correctionem , & haec convenit etiam subditis, atque ea
Paulus Petrum reprehendit. Quod si aiat Paulus se nihil minus fuisse ab iis, qui sunt supra modum Apostoli, neque ad horania illis cessisse subjectione , id plane ait de mini sterio praedicationis, quod per revelationem didicit a Christo , & de potestate ministrandi, quam a Christo acceperat ab eo constitutus Apostolus. Id vero ajebat, quia Pseudoapostoli negabant Paulum aequalem esse caeteris Apostolis , qui cum Christo suerant in carne conversati, atque ejusdem ministerii dignitatem elevare conabantur. Eadem de re alibi se non minus aliis esse affrmat, plus omnibus Iaborasse , & premi Ecclesiarum omnium sollicitudine , quod nempe ceteris Apostolis, & Petro inferior non fuerit, imo par , aut quoque superior quantum ad labores, sollicitudinem, zelum, dona, & miracula, ut explicat S. Gregorius lib. I. dialog. cap. ra. Qua de re , quod nempe Ecclesiartim omnium gereret sollicitudinem , quodque Gentium omnium esset Apostolus , nulli peculiari Ecclesiae addictus , nullius peculiaris Ecclesiae Episcopus fuit,
ut notavit Mauclerus tom. I. de Monarch. par. 2. lib. q. cap. 1 o.
Legendi Interpretes in citata loca. Respondeo primo ad secundum cum Bellarmino ixi .de Rom. Ponti f. cap. 27, Τournellio loc. cit., & aliis, quod quamvis e locis objectis constaret S. Paulum Petro a quandum , quin imo an reponendum , nihil tamen propterea imminueretur Petri Primatus, & Romanorum Pontificum supremae auctoritati nihil detra heretur . Non Petri, quia ea Pauli, quantacumque adstruatur,
potestas extraordinaria , scut in ceteris Apostolis , qui pro Christo legatione iungebantur , dumtaxat fuisset, in Petro sui Gset ordinaria, non secus atque apud Judaeos Aaroni Pontifici par fuerat in potestate Moses, imo & superior 3 nec tamen Μosis, sed D , Aaro- Dissiliaco by Gorale
59쪽
13 P Rivi LEGIA ROM. PONTIO CIAaronis Iudaeorum Pontifices successores fuerunt: scilicet Mosia
ea auctoritas extraordinaria suerat , Aaronis vero ordinaria , adeoque in posteros traducenda . Non Pontificibus, quia ta in Petrum , quam Paulum praecessorem agnoscunt . Respondeo secundo ex allatis Patrum locis id tantum evinci Petro Paulum sup- parem in Apostolatu, seu munere docendi, non in auctoritate, seu Primatu regendi. Quocirca S. Epiphanius,qui in Ecclesia Romana intemeratam Evangelii doctrinam mansisse usque ad Marcollinam pravam quamdam foeminam, de qua ibi agit, ostendere volebat, ex eo voluit ostendere, quod Romana Ecclesia doctrinam Evangelii ex Petro,& Paulo hali si siet: loquitur ergo de munere docendi, non de auctoritate regendi. Vocat vero Paulum Ppiscopum,non quod Epi, scopus esset Urbis Romae, sed quod Episcopus revera esset, Episcopus Ecclesiae Romanae, seu occidentalis , Episcopale jus extraordinarium in Ecclesia Romana exerceret abApostolatus mu ne re indiscretum . Ita intelligendum S. Epiphanium pronuntio, qui in Ancorato summam Pauli laudem putavit, quod Petrus, verba sunt Epiphanii, Aposolorum Princeps , qui regni claves accipere dignus est habitus , ibi dextram dederit . S. Irenaeus ait quidem a S. Paulo una cum S. Petro Romanam Ecclesiam doctrina, miraculis , & sanguine institutam fuisse i quod concedimus , non autem una clim Petro, Paulum Ecclesiae Caput extitisse , quod negamus . S. Cyrillus Petrum quidem, & Paulum nuncupat Πseu Praesides , quorum unus sane altero potior , ac prior esie spotest nusquam vero Capita Ecclesiae : quinimo, quum de S. Petro seorsim loquitur, ipsum Πρ--αμ non modo, sed , seu Protopraesidem, seu Praesectum Apostolici Coetus Cathech. a. nuncupat . S. Chrysostomus iccirco Petrum, & Paulum dixit oculos Romae , quod Romam Evangelii luce imbuerint : dixit Paulum Coryphaeum Sanctorum , quod Sanctis, laboribus , doctrina, Virtutibus, de martyrio praei verit. Nam alioquin hom. ult. in Joann. animadvertit S. Paulum prae ceteris S. Petrum invisendum properasse, hunc que illi honorem deserendum voluisse : Os enim, inquit, erat Apostolorum , es Princeps , es vertex ipsus coetus rM-tthaeus Caryophilus Archiep.Iconjensis in resutat. Cathec.blassiphem. Gergani 3 a. haec in rem nostrain habet: Hic animadvertant
60쪽
VINDICATA. P R o L E G. F. II. sudiui omnes veritatis Petrum a Chr Osomo dici es m orem , is aequalem Paulo: quae profecto manifesa esset in uno versu repugnantia , si verum non 6set , quod supra diximus , de aequalitate, binaequalitate Apsolirum. Adeo vera certum, adeo confessum erat
omni antiquitati Petrum , ut cir Ostomus ait, fuisse Paulo aucto .ritate juperiorem , ut Chrisiani nominis hosis Porphyrius non dubitaverit arguere Paulum ut procacem, quod ausus fuerit reprehendere Principem Aposolorum. Ad Patres Latinos respondeo non absimili ratione esse locutos , & intelligendos , scilicet Petrum, & Paulum in Apostolatus
munere , praedicationis gratia , & corona Martyrii pares fuisse, nequaquam in auctoritate , jurisdictione , & regimine 3 S. Leo enim eos vocat Patres, & Pastores, quia Romanos in fide genuerunt , genitosque verbo, virtutibus, miraculis , & martyrio enutrierunt : non quia pares in potestate fuerint, vel si fuere , in meritis , & virtutibus, ait enim ibi: de quorum meritis , es virtutibus nihil diversum, nihil debemussentire discretum ue non item iuauctoritate , & jurisdictione 3 nam ait ibidem Romam per B. Petri Sedem caput Orbis effectam. S. Gregorius Petri Fratrem Paulum dixit ratione Apostolatus , de Episcopatus , quomodo Romani Pontifices ceteros Episcopos Fratres appellare consue Verunt, sicuti de Christus post Resurrectionem Apostolos , non ratione Primatus; nam non dixisset: Petro AposοArum primo: sed &se explicat S. Gregorius lib. a. in Ezech. hom. 6. Frater quidem erat, inquit, sed auctoritate minor : agens enim de Petro reprehenso a paulo postqtiam dixisset di eum, qui primus suit in Apostolatus culmine , fuisse etiam primum in humilitate : ait: Ecce a minori suo reprehenditur, Θ reprehendi non dedignatur. Imo lib. 4. cap. 32. in epist. ad Mauritium Imper. : Cunctis , inquit, ycientibus liquet, quia voce Dominica Sancto, omnium Apostolorum Principi Petro Apostolo totius Ecclesa cura commissa est.
S. Ambrosius Petrum, & Paulum vocat quidem auctores Martyrum , non capita ; quamquam si capita, non ideo capita Ecclesiae, alioquin potiori jure S. Stephanus Ecclesiae caput fuisset. Vocavit autem Principes Sacerdotum , quo pacto Apostoli omnes Vocamur Principes constituti Iuper omnem terram, eo sensu, quς