장음표시 사용
451쪽
DA REs v RRECTIONE CHRISTI 37ι eius excitabatur principio eius ut Dei amandi, quem ut hominem diligebat & carum habebat. Magistrum appellabat illuinquein ante Dominum vocarat, Angelis respondens: quod scilicet ipsimetiam loqueretur, &luminis infusi plenitudinem sentiret, quod e principuis diuini magisterij erat effectibus. Hoc item nomen suauius erat,& ipsum erat,quo illum mortali in corpore agentem nuncupare solebat. Ilico ergo ad pedes eius procidit, eosque exosculari voleflat, velut primum quem post naufragium inuenerat portum.Sed inhibuit Dominus dicens: Noli metangere, nondum enim ascendi ad Patrem meum, sied dic fratribae meis: Ascendo ad Patrem meum ct Patrem vestrum, Deum meum. 9 Deum vestrum: perinde ac si dixi s t : noli de pedibus meis tangendis iam laborare, id alias liceb t,' neque enim tam cito ex hoc mundo emigrabo, sed festinando nuncia Apostolis meis,esse tibi me visum,
& quid tibi dixerim.; de haec dicens disparuit
Pr ter dictam autem verborum se Christi em cacia in , Videbo item teneritudinem & affectum in legationis huius diuinae verbis latitantem, eum discipulos suos appellatfratres , Jumi Pa. trem& Deum, illorum & Patrem dc Deum esse
ait, suum q iidein unitate naturae, illorum vero unione Horitatis : aperte demonstrans pro- . pter conditionis suae mutationem affectus sui naturam nequaquam tamen mutatam.' esse. XUI.
Magdalena Domini iustis dum paret, obuiar habuit in via socias suas , & visa audita qui Λa a i illi
452쪽
illis retulit: quibus illa videndi desiderium magistri iniecit, qui euestigio illis apparens, di
xis, , quem conspicatae magn cum reuerentia ad ipsum accessere.& humiliter ipsum adorantes , illius magno cum affectu pedes exosculatae sunt. Quibus ille : Nolite timere cite nuntiatestatribus meis, pt eant in Galitiam ibi me
videbunt. Hinc disco, Dom num quaerent bus ,& ex animo ad se anhelantibus, VItro occurrere. ' '
Musterio non vacat, quod Apostolos Dominus quod es Angeli ante dixerant) in Galilaeamicia dc re velit ut se videant, etsi immediate posti l lisesset Ierosolymis appariturus. Hinc naniq; cum D. Gregorio disco; duplici se seruis sius ratatione Deum communicare.Primb obiter &leui . termedijs in tumultibus, strepitu, commercijs& tu rba secundo, intimius & abundanter in pace, quiete, tranquillitate tum interiori , tum tiam exteriori. Egrediamur ergo libenter , cum iubemur,tumultuosa Hierosolyma, & pacatam quietamque Galilaeam petamus: post talem enim transmigrationem commodius nos Dominus via sitabit, saepius nobiscum aget, eiusque in anima nostra gratia copiosior erit. XVIII. Ex eo quod mulierum verbis credere nolum rint Apostoli, somnia illa&naenias arbitrantes, duo traho documenta; primuim,vehemens rei alicuius, quo tenemur desiderium , & timorem quo de ea contingat, metuimus in causa esse, Cuzin eredendo difficiles simus: secundum, non minus Reccatum esse , ut imaginarium & phan
453쪽
DA GLORros A CHRISTI RESVRR. 3Τ3tλsticum. dicere , quo i Dei reuelatione cognoscitiir,quam reuelatio ivra i nita tabere de-biIis cerebelli commenta Sc fi stiones. E So n Cnimis Credulum , nec nimis incredul a melle Oportet, in relatis tam hominuim q. a n is ni narum aliorumque idiotarum ad mentem admittendis; serpenuinei o namque fit, ut limplici .as, ser- nox & deuotio interioribus illultrat jonibus, & paritionibus exterioribus locum dent; sep tiam e contra amor proprius, sit ipsius a tranatio , iudicij debilitas , 3ccurso itas occasionem patri mendaci j praebe ni in Angelum lucis se transfigurandi. Ne credamus ergo nobisipsis, sed praesatorum,confessariorum, &superiorum nostrorum directionem sequamur , & nulli patebimus periculo. Illorum vero est Petrum& Ioannem imitari , id est, operam Omnem dare , ut in ijs quae ad Deum spectant certi sint ipsi,&nos certos tutosq; reddant. Hinc duo illi discipuli sepulchrum petiuere; &tametsi Ioannes, qvi charitatem repraesentat, praecucurrerit, Petrus tamen, qui fidem designat, prim iis intrauit ; illius naq; est nobis quae creder c no credere,quae facere &no facere debeamuS,proponere.
Volupe est Domino cum afflictis, cum die se loquentibus, passionis suae recordantibus, ictamentaq; sua frequentantibus agere; h κ 'M:nquo pacto patefecit se Gobus dilcipulis in E naustendentibus, &, si forte recedet e logius videaatur,nostris vult orationibus, gemitinus, lacrumis,poenitentijs,&precibus compelli. ita namque ad ea quae petimus nobis concedenda, inuitatur; dicamus ergo cuna Iacob : Non dimittam
454쪽
plum esse 'ctbo putentius , v fra, ne
Domi ius se patefecit,non vero in verbis, qui is. Cleopham ac socium in via erat allocutus ' In Via quidem Verborum suorum dulcedinem illis . . di sapientiam ostendit, sed in mensis grauitatem, modestiam qua in manus panem sumFre solebat, deuotionem quoque qua illuna benedixit, reuerentiam , qua Deo Patri gratias egit, &charit tem, qua illum inter ipsos diuisit. Hac in actione oculi illis aperti. se - Tenus Graecus non modo eum ait disparilis. se, veram etiam inuisibilem factu in. Est quippe decorporis foriosi dotibus, se, prout animae libuerit; ut videndum dare, aut aboculis homiis mina subtraherer cogitemus oportet, idem esse corpus, quod etia mortaIede Virgine natum erat,quod aquis superinambularat, quod secundo inimicorum manus, clam se subducendo, effugera Nagarethi scilicet & in templo , quod in monte ahabor splendenti facie visum erat, quodq; in Ei haristiae institutioni immortali- ζ ε: impassibiliter sese dederat.Quorum mir bilium nullum verae naturalique corporis sui re
Sicut Dominus subtilitatis sua aut penetra- . tionis dotem patefecit, quacido ianuis&sen stilis elausis coenaculum, in quo collecti aderant κApostoli, ingressus est ita & omnipotentiae suae efficaciam, & qubii velut absolutus Dominus in animam intrare,eam consolari,immutare, prout ipsi xidebitur,potest,nihil ut ipsum auςrtat, aut . ' volun-
455쪽
voluntati eius resistat,mihi ostendit r irem gratum sibi esse seruo suos sensus, qui cordis ottia senestrae sunt pNpter metum Iudirorum, hestalicet peccatum,quod animae mors, ipsum ingrediatur,occludere.
XXII. stetit in medio Apostolorum Redemptor, Velut i quidam illustrans,velut magister docens, uti pastor gubernans , ut protector defendens, ut mediator pacificas, ut pater filijs suis benedicens ; docetque se pro his omnibus,reciproce animae meae medium, id est cor,deposcere;meque, si virtutes acquirere velim, extrema euitare debere,qiiod inter incredit litatem,& credulam superstitionem media sit fides , media inter praesumptionem & desperationem spes, inter amorem naturalem & protinum charitas inter triduIgentiam, mi imum rigorem iustitia, inter astutiam & fatuitatem prudentia , inter
temeritatem & timiditatem fortitudo , inter luxuriam , & insipidam insensibilitatem temperantia , inter prodigalitatem & auaritiam liberalitas , inter superbaam ω pusillanimitatem humilitas , & sic de a
x XII L . rijs vicibus pacem Apostolis suis appre- catus est Dominas, & non pacem mundanam, sed suam , quae in imoriori quiete consistit, 'quando scilicet animae cxim Deo cum proximo, & secum bene est. Quae pax non nisi post pet- actum cum passionibus bellum acquiritur, quae
456쪽
nisi pareant imperant , nosq; supplantarit nisi subiugentur. Vt autem nullum bello ciuili deteri s ac metuendum magis,nullum domestico ciuilius, nullum personali domςsticum magis i ita nulla quam inter inferiorem de superiorem animae partem pax optatior. In ea regnum Dei, quod intra nos est, consistit. XXIV., Cum Apostolis Redemptor ait: Egoseum, tan tum dem dixit ac, Magi ster vester, S cluator, R demptoriaduocatus, frater, & pater vester sum Et dum s ubiungit: Nolite timere, dicem vult, mo d' me habeatis amicum,nihil est quod metuatita me si qu/ndo amitra s, totum amittitis, &cuna Unicum me possederitis , nihil est quod perderς
Non fuit charitati Iesu Christi fatis Apostolis tosi tum fuisse & se manifestassesvoluit insuper aliam singularem fraternitatis & affabilitatis notam addere, cibum postulando, SI cum eis manducando,etsi ea actio foret Mnge a corpori tui gloriosi conditione aliena. Vnde ad bonita tem adeo humanam, & potius adeo humane diurnam , & diuine humanam diligendam, quin 'etiam ad humiliandum me, ubicumque proximo obsequendi se obtulerit occasio,excitabor. Ad haes in Eucharistia Dominum propius recipi quam olim illum Apostoli recepere, dum sanctam eius carnem tetigere , & favum melli N partem piscis asst illi obtulere , quorum illud diuinitatis, hoc humanitatis eius est sym.p0lum
457쪽
DE RE svRRACTIONE CHRIsTI 3 et o A XXVI. Cu Apostolis dicit Redemptor: Sicut misit me vivens Pater, O ego mitro vos, adverbium hoc co-Pa rationis sicut, ximae plenum est efficaciae. Perinde enim sonat ac si dixisset: bropter ho*inum salutem veni, vos item propter hominum salutem mitto: veni ut animas Deo patri reconcilieni,vos autem intercessores &interpositores operis huius eximij conflictio: veni ut viam in Coel OS edoceam, vos aute mitto,ut quod ospi ipsi continuetis. Mag iam itemscat emphasid habet, etsi enim aequalitatem non denotet, aliqdam tamen dicit in omnibus missionis suae partibus ss- militudinem,qualia sunt,docera&adrninistrare sacramenta, animas regere , caecos i fluminare,
Claudis pedum usum redder morbidos sanitati restituere,mortuos suscitare, denique saper duodecim sedes, velut iustitiae suae assessores, sedere,& in iudici j die mortis vitaeque sententiam ferinre. Non ait item: Peucata, qua rem a se declarabitis, sed qua remiseritis remittentur, idque addita circunia stantia imprimis notabili, quod nimirum i nsufflauerit in eos dicens: Accipite viri tum sanctum Et sicut eum Apostoli reeepere, ita '8e con Iar ij peccatores poenitentes per λbsolutionis, quam reconciliationem sanctus Paulus micupat, verba ore suo prolata absoluut &libe- 'rant. Ut vero haec in Ecclesia potestas continuetur, voluit Dominus Episcopos, Apostolorum succetares, eadem insufflatione, & eisdem re
petitis verbis spi ritum sanctum dare iis, q s
Sacerdotes constituerent, una cum peccatorum remittendorum potestate. In quo bonitas ac misericordia Dei plane exstitit admirabilis & in- A a s effabi-
458쪽
- 3 8 CONCIO XVI. effabilis. Si enim peccatorum condonatio & remissio non nisi verbo, aut flatu aliquo illi consti- tisset, non tanti ingens eius liberalitas fieret, quatam amplam offensa ruin remittendarum pote statem dedit: verum cum sanguinis pretio de tam rextremis cruciatibus eam compararit, qui S non miretur,&velut extra se tam iminensam considerans imisericordiam rapiatur lx XUII. Qui hominis imbecillitatem, gr cordis humani duritiem videre voluerit, & quod ad Ie- sim Christum nemo nisi per fidem quod omnes cius discipuli constanter docuerunt, & etiamnum hodie docent) perueniat; quomodo item fid2s infusa quae vera est non nisi a Deo veniat, sancti Thomae incredulitatem consideret. S. Petrus certo illi asseuerauerat visu a se Dominum, item discipuli ex Emaus reuersi , mulieres quoque quae ad sepulcrum tu erant, id ipsum confirmarat & ipsa Dei para mater, & reliqui Apostoli collegae eius; non tamen horum quidquase crediturum ait,nisi videret in manibus fixuras& mitteret digitum in loca clauorum , & manu in latus eius. Quae cordis durities quatuor &quidem graues errores continet. Primum, quod a ceteris se Apostolis,vel forte taedio victiis, vel . aliam sorsan ob causam se subduxerit, quam obrem Iesu Christi visionis bono tum quidem priuatus fuit. Secundus fuit, iudicij proprij praefracta duritia, cum contrarium tot viri fide digni Dstini assererent, occulta quadam superbia suam aliorum sententiae opinionem praeferens. TCrtius fuit, praesumptio de curiositas, quod in editi
459쪽
' DA GLORIos A CARISTI RE sv R. 379 modumque quo crediturus esset, non vero alio, Deo piaescriberet. Quartus, quod octi duo in mala hac dispositione perseueraret, condiscipulorustorum testimoniis dispositionibusque cedere detrectans. Quos errores numquam in electa illa Dominus anima tolerasset, nisi magnum in de elicere bonum potuisset, idque etiam in Apostolἰ huius commodum, qui exinde humilis esse didicit, & nomen Iesu Christi ceteris Apostolis longius remotiusque per terrarum orbem diffuderit, quin etiam in nostruna , eo quod Thomae incredulitas ad nostrae plagas curandas plurimuconduxerit. Credibile porro est illum ad Domini pedes se abiecisse,& ab eo tangendo se abstinuisse: sed manum eius Dominum apprehendisse, eiusq; ita desiderio satisfecisse; in quo cha ritatis sue mansuetudinisque magnitudinem patefecit, uti & quando ante octiduum alios Α-POSTOLOS inuitauit ut se tangerent S palparent , itaque verum se habere corpus ostende
O B sex rationes vuInerum morum notas r& signa Dominus retinuit. Primo , ut magis , Confirmaret eos quibuS,resurrestionis fidem 'la 4 es mirus, esset appariturus. Secundo, ut illa vietic hriae testimonia siprent, & irrefragabile triumphi sui indicium. Tertiis, ut nos velut suis scri pios in manibus, pedibus alligatos , & cordi insculptos haberet. Quarib, ut Deo Patri
eadem exhiberet, quoties peccatis eum no
stris ad iracundiam prouocassemus. Quinto, Vt velut illicium forent, quo ad ipsum acceder ' . mus
460쪽
3 o CONCIO XUI. '' quasi nihil sibi impossibile fuist et, locuta,& quasi nemo non scisset, quid corde ipsa foueret. Unde veri erga Deum amoris proprietates signa colligam. Primo, quod amantis & cor & linguam is rapiat,& proinde Oculos, pede manuS, memoriam, intel Iemim,&voluntatem; deniqu , verbo ut dicam, totum hominem in se conuerutat.Secudo,quod in amante sillipsius, rerum suarum , honoris, sanitatis, commoditatumq, omnium obliuionem causetur; interdum ut faciat,quq communi hominu iudicio& humano seniustulta stolidaque videantur, uti quado David regi
. maiestatis oblitus, corain arca subsultabat&tri pi diabat.Terith, qhud vires augeat, efficiatque, ut qui .amar, multo pluribuS se offerat quam e equendo sit, nihil impossibileesse censens. Verbi gratia, quando Magdalenaea quae supra,dicebat, dies festus erat, sol exortus,& ipsa.non nisi unicam mina debilis erat:corpus de quo loquebatur, mortuum,crucifixum,Iud is exosum,aPilato iudicatum, cum ne Ioseph quidem ab Ariinathia ipsum iniussit Praesidis tangere ausus fuerit. Illa veto omnes hasce difficultates perfringens, ait: Ego eum tollam, & suo eum loco collosabo. Has verae charitatis proprietates excutiam , in videbo num ves aliquam in anima mea reperire
Verbi Dei efficaciam videre in eo licet, quod statim ac suo Magdalenam nomine Redemptor compellabat, & solito quidem vocis sono, illum ipsa agnouerit: Ait porro Mario ipsa, Rabbanir eius quippe intellectus euestigio nouo quodam lumine illustrabatur , & perfectiori voluntas eius