장음표시 사용
201쪽
ederet,ita V Vesper.in Iustinum.Cornelius Agrippa cacodaemonem nigri canis forma,quotidianum asiectam habuit, cui collare erat lorum magicis per clauorum emblemata notis Inscriptum. hoc
Iouius in Agrippae Elogio. Sic Daemones septem in Nicaea ciuitate inter sepulchra delitescebant sub sorma canis, qui obuios quosque lacesIerent,
donec eos S.Andreas, rogante populo, in solitudi- .nem exegit: teste Abdia, in Histo. Apost. Equorum etiam species reserunt. commemorat Olaus Magnus lib.3.Histor.Septent. cap. I9. Hodingum Da-norium Regem,in suum regnum, quo nonnullorum factione fuerat eiectus, per immensa maris
spatia ab Othini Daemone in equi specie esse r ductum. Seruit quoque hic nobis Sagarum consessio. Illarum una, teste Nicolao Remigio, lib. I.
cap.7. de Daemonolatria, retulit,cum se Martinetitus suus .caphinam inuiseret, mod tuu per sen stram inuolantis, modo leporis aut muro circumcurrentis serniam induisse. Alia asteruit sub atricanis specie a se itidem in carcere visum: alia obseruatum instar cancri: alia in carcerem illabi consueuisse per cancellos, fetis aut pusilla alicuius bestiae habitu.Haec Remigius.Sed ad tertium. Tertio dicebamus Ouasdam formas probabiles
coniecturas facere quod hominum, non Daemonum Spiritus sint,qui viventibus adpint. In harum num ro vel solam, vel certe praecipuam dixero illam, quae ita humana est, ut peregrinum, ct ab humana alienum habeat misi Sc nec ulla sui parte, nec peregrino colore, nec figura, nec habitu, nec gustuum aut morum leuitate, nec mole, nec par ite ab humana degeneret. . Hanc
202쪽
Hanc humani Spiritus indicem elle nullus du- λε-bitat. Quid tam humanum Spiritum reptadsentare potest,quam humana serina:& quidem talis qualem cum corpus agebat, & fouebat. Spiritus esti- ciebat : Quod vero haec non facile alium, quam humanum,Spiritum repraesentet, inde coniectura accipitur; quod sub humana Daemones vix conjiciantur , nisi etiam sui aliquod indicium, quadam humanae formae deserinatione praebeant; ex qua illos, ut ex ungue Leonem, facile dep
Hinc est,quod qui vel Spectris territi, vel quo- suis modo a Spiritibus tentati sitiat ; si s taeter humanam Speciem notassent nihili,non D cmonum,
sed hominum Spiritus crediderint,qui viderentur Contra, pro Daemonibus habuerint; si sumana Species vitiam aliquod, vel parte sui, vel colore, vel habitu rei nimia mole,vel exiguitate corporis referret.Non dubitauit esse hominis Spiritum Imperator Nero, qui matrem suam referebat, te quo I. cap. At Thomas Monachus, teste Alexandro ab Alexandro libr. . Genialium dierum cap. I9.)quem se socium itinetis .hominem habere credebat; tandem deprehendit verum esse D P monem; non aliunde, nec prius ; quam ubi pedes ipsius transituri vadum, belua non hominis pedes animaduertit. Ex dictis sequitur duobus modis formam exter Is. nam Daemoniorum Spiritus prodere. Alter est, si sub brutotum & monstrorum figura conspiciantur Spectra. Alter, si sub humana;sed tali, quae vitium quoddam habeat, & ab hominum usitata, quodam modo,degeneret,
203쪽
Vitium porro multis modis in forma accidere potest. Aut partis aliouius additione; ut ii caudatus sub humana forma appareat Spiritus: aut partis detractione, ut si sine capite, brachijs, vel alia notabili parte: aut figura; vi si pedibus referat leo
nem, auribus asinum aut excessu quantitatis ; ut si prodigiose magnitudinis conspiciatur: aut quantitatis desectu; ut si infra omnem humanam appareat quantitatem: aut habitu; ut si peregrino pro sus, S cuius apud homines usus non est, videatur: aut motu corporis ; ut si nimium gesticulentur,&incessiis disti, lutior sit, atque homini minime contremens, &c. Itaque dubium non erat, quin Dar-mon esset, quem fratres quidem loquentem at diebant , sed tamen videre poterat nemo;Videbat autem S. Benedictus, teterrimum ut loquitur S.
Gregorius, ct siccensum , ct qui in ipsum ore oculisque ammantibus, saevire videbatur,quando S. vir in monte Cascini contriuit Idolum Apellinis, Sceiusdem templum conuertit. in Oratorium S. Martini. Historiam hanc pluribus verbis refert
Caesar Baronius Tomo 7.Annalium, circa annum Domini 129. ex cap.8. lib.2. Dialog. B. Gregorij.
Et vitiata hominis sorma D mones frequenter Sagis se exhibent. Refert Nicolaus Remigius de
Daemon olatria, lib.I. capite 7.plurima exempla earum . quae omni exceptione maius huius rei testimonium dederunt, palamque consessae sinat facies Martinellis suis suis se obscuraου atroque lumina pe-Mitus abdita, o instar famina micantia: oris rictus Parsos, profundos, ac perpetuo olidi sulphureique aliquid aestuantes: manus ruinas ; ct viilis atque hamuaeformes. pedes corneos bis V qaeflaturam nunquam
204쪽
iustam; sed aut Meuitate, aut rastitates per ati a nselentem , totamque adeo seriem extra modum. Addidit alia Martinellum se quandoque viatile capite
vel altero pede truncum, mutilumque cum forte saltationes nocturnas una cum tuis agitaret. Haec .
Remigius. Atque ita de forma, quae Daemoniorum Spiritus prodit. His unum addo ex iam dicto Remigio
lib.I.cap. 23. inter omnes pecudum formas unam hirci ipsis gratissimam este, maxime tum, cum se obseruantia aliqua Sagis colendos exhibent. Huius dat causam: quod forma haec moribus ingenioque, ipserum conueniat. Hircorum, inquit, praeter caeteras pecudes nobilitatur graveolentia nulla re tam certo suam Daemon testatur praesentiam,quam odoris Deditate intolerabili. Hircorum
libidinosa obscenitas etiam prouerbio locum secit: hoc unum Daemon ptaecipue satagit,ut suos rebus venereis quam maxime deditos habeat; & ne desit occasio, ipse se quoties illis occurrit, in eam so mam induit, ius huic usui sit accommodatissima. Hircorum in obuios quosque saepe prefusa petulantia est nulla non obit, ac pererrat terrarum loca Daemon, dum offendat, in quem impetum in- . cursumque faciat. Hirci saliua stuctibus venenum est, teste Varrone lib. i. de Re rustica, cap. 2. eiust que dentes satis interitus ab pestis praesentissima: Satane viperinus morsus est , afflatus lethalis &exitiosus. Hirci obtutus trux & verox stons cornibus aspera,barba promissa,o inculta,νιοι temere pende tes, succincta crura,totus habitus corporis ad seditatem comparatus haec Daemoni conueniunt.VLde plura, si placet, apud Remigium.
205쪽
CAPUT XXVII. . An, o qui strepitus humanos Spiritus a
Daemonibus distinguant. Ltera ratio, qua Spiritus deprehenduntur, est strepitus & qui se in aures insi--A nuat, sonus. Et quia eadem quandoque Dete se ratio veti distinctior is,quae cognitionis, utrum ex strepitu excitato,& simulatis clamoribus deprehendi valeat, tui Daemoniorum sunt Spiritus,qui hominum, hoc capite explicandum est. Diximus superius varios etia, qui a Spiritibus excitantur,sonos:vertim duobu3 generibus comprehendi videntur omnes. Quidam speciem habent eorum,qui non nisi a uiuentibus excitatur ut sunt Vox,clamor,risus, gemitus:quidam nudi suut soni,& rebus quoque vita destitutis conueniunt. An forte priores illi humanos Spiritus produnt, posteriores Daemones Z Non hinc di tinctio Spirituum perfecta sumitur. Daemones,ut nudos,sive non via uentium sonos ; ita viventium perfecte excitare
Rursus viventium soni duplicis sunt generis: alij articulati; alij confusi, siue non articulati. Illi proprij sunt hominum .; hi etiam brutorum animalium. An forte ex illis Spiritus deprehenditur humanas, ex his diabolicus i Quidquid sit de his
posterioribus , priores illi non solis hominibus tribuendi sunt: quocirca nec solos homines produnt. Esto vox vera,articulataque homini conueniat: at vox non Vera, quantumuis articulata, qualis hic
206쪽
est, Daemonibus Honuenire. potest. Fortu sonus articulatus talis, qui conceptus me rust index , si audiatur; ab humano tantum erit
Spiritu , humanumque Spiritum probabit Z Nec hoc dici potest. Qui possunt eder 1 sonos , diabolici Spiritus, pollunt & articulatos sonos: & eos, qui
mentis atque conceptuum indices s uni, formare.
Est in sono alia diiserentia, qua ali) acuit, alij s.
graues dicuntur. Vtrique excitantur a Spiritibus: utrique auribus viventium hauriun vir. Verum quemadmodum iam dieii Spiritus non produnt; ita neque hi. Pollunt acuti & graues excitari a Spiritibus humanis : pollunt excitari a Daemonibus.
Praeterea sunt quidam,qui grauiter audientium C. aures perstringunt: sunt alij, qui suaviter absicium. An forte illi produnt crudeles, & truces Da mones ; hi, si non omnibus, saltem aliquibus defunctorum hominum Spiritibus sunt proprijΘΝecboc quid m. Qui in Angelos lucis se transserunt Nequam Spiritus, non possent Angelorum etiam linguis loqui,& aures demulcere. Nicolaus Remigius lib. I. de Daemonolatria,cap., 8. ex duplici voce videtur docere Daemones prodi: obscura atque exili, siue debili. Prius probat exem- piis Maleficarum plurium, quae Daemonibus, suis Martinellis confestae sunt vocem esse . qualem emetr-runt qui eos in dolium,aut restam rimosam insertum habent alterum testimonio Hermolai Barbari, qui
teste Petro Crinito, lib. . de honest.diseipi. cap. r. testatur a se auditam suilla vocem subsibilantu Da Monu 'cum ille forte de Aristotelis Entelechia interrogatus, sibi & Georgio Placentico respodisset.
207쪽
Ad haec accedit,quod Psellus libro de Daemon.docet Daemones dedita opera tenues & exiles voces edere, ut eorum mendacia propter indistinctam illius obscuritate minus deprehendantur.Et Gennadius Patriarcha Constantinopolitanus vocem
confusam inaudiuit Spectri ad altare nocte stantis, cum ille id iurgabundus increpasset, ut Cedrenus, Calistis &Theodoretus in additione ad Zonaram. Tom.3. lib. I. collectan. histor. Eccles. scriptis suis testatum relinquerunt. Assyriorum etiam & Chaldaeorum λεκανομαντειοι hoc praestare solebat, ut
Daemones e petui stridula voce ct tenui fluis verba ederent. Haec& his similia dicto loco Nicolaus Remigius. Sed non hoc fine ab ipso sint dicta, quasi hac vocum differentia Daemoniorum Spiritus velit distingui ab alijs Spiritibus. Omnibus Spiritibus dictae voces possunt conuenire:& ut dictae conueniunt Darmonibus, ita dictis contrariae
possunt ijsilem conuenire.Solum docet Remigius Daemones dictas voces in assiimptis corporibus edidiste.. 8. . Verumtamen , quamuis ex iam dictis Spiritus humani a Daemonibus non distinguantur 3 quidam tamen soni sunt & strepitus ; qui solis Darmonibus videntur conuenire: quidam, qui probabile indicium praebent humanorum Spirituum : ex quibus proinde aliqua Spirituum diLcretio,atque dicterentia peti potest.' , ' Duplices verosunt, qui Damones habent auctores. Principio illi, qui non nisi bruta animantia atque horrenda monstra referunt: dum deinde, qui cum ingenti tumultu siunt, & corporum magna agitatione
208쪽
PARS ALTER A. 181Vtrique vix alios,quam Daemones, possunt ii bere authores. Sed & solis Daemonibus renu nientissime tribui tur. Priores quidem,quia non alia horum tumultuum,& sonorum,qui a Spiritibus excitantur,ratio; quam formarum peregrinarum, atque monstrosarum. Quemadmodum igitur formis se visui obiiciunt.& insinuant:ita brutorum animalium,& monstrorum eflictis vocibus auditui. Posteriores vero, partim quia solum obmolestiam afferendam excitantur, quὰ pra: puc
in locis infestis ab inseruatiles Spiritibus quaeritur;
partim,quia saepe humanis vitibus fieri nequeunt. Accedit qu5d nulla ratio cogat,ut hos tumultus& brutorum animalium inconditos clamores humanis Spiritibus tribuamus. Quibus enim tribuemus 3 Purgandis Z At quod illis,dum ad nos redeut, propositum est, non hos clamores exigit.An damnatisὶ At quamuis molesti este cupiant;quia tamen diuinae prouidentiae ratio postulat, ut magis se prodant, quam noceant; potius humanos, ut ita dicam, tumultus & sonos, quam brutorum excrutare dicendi sunt.
Atque hinc est , quod sancti viri praesentiam
Daemonum deprehenderint ex barritu,sibilo, rugitu, vlulatu, grunitu, & his similibus brutotum animalium vocibas. Vide cap.r'. praesentis Disputationis.Hoc etiam modo se prodidit bpicitus Nequam in domo quadam apili, Corinthios, quam Dacius Episcopus Mediolanentis aliquando inhabitauit. Rem totam ex 3.Dialog. cap. . Verbis
B. Gregorii asscribimus: potest enim pluribus locis
209쪽
Constantiuopolim pergeret, Corinthum deuenit. Qui cum largam domum ad hostitandum quaereret, quae comitatum eius totum ferre posset, vix inueniret,aspexit eminus domum congruentu magnitudinis, eamiflubi praeparari ad hostitandum iugit.Cumque eiusdem
loci incola dicerent,in ea tunc manere non posse; quia multu iam annis eam diabolus Inhabitaret, vir vener
bilis Dacius restondit,dicens: Imὸ ideo hostitari in eadedomo debemus, si hanc malignus. Spiritin inuast, o abi ea hominum habitationem repulit. In ea igitur bi parari iugit, securuss illam,antiqui ho tu certamιna t teraturus intrauit. Itaque intempesta noctu flentio, 'cum vir Dei quiesceret, antiquus hi lis immensis Poci-bm,magnis1 clamoribus carpit imitari rugitus leonum, balatus pecorum, ruditus asinorum, sibilos serpentum, porcorum grunitin, stridores foricti. Tunc repente Da-
crus,tot vocibus excitatus, surrexit,vehementer Iratus,
o contra antiquum hostem magnis carpit vocibus cla mare,dicens Bene tibi contigit,miser. Tu ille es,qui dixisti ponam sedem meam ad aquilonem, ct ero similis ait imo. Ecce per superbiam tuam poris o soricibus similis factus es, ct qui imitari Deum indigne voluisti; ecce, ut dignus es, bestias imitaris. Ad quam eius vocem Daemon erubuit is fidelium habitaculum domus facta est: absce itque mendax se insidelu Spiritus. Haec Gilgorius :& post eum Baronius Tomo septimo
Interim tamen, inter duos iam dii hos modo , ex priori certius argumentum desumi dixerim, quam posteriori: quamuis sorte nec prior ita sit certus, Ut exceptionem nullam admittat. Miserrim 3 damnatorum conditio fortassis hos quando que clamores exprimit. Nequitia etiam eorum. summa
210쪽
summa esscit, ut cum mortalibus nocere desdearent, etiam hos tumultus, qui ad nocendum magis accommodati sunt, edant.
Sed quomodo humani hic Spiritus deprehendatur, 13 dicamus. Vnum ego hic sonum pro ipsis non leue argumentum praebere existimarem; illum videlicet, qui tristu animi erta quadam significauo est; ut sunt suspiria, gemitus, fletus , illachrymationes. Quamuis enim haec etiam Daemones possint ii bere authores ; humanis tamen propria videntur: humanis magis conueniunt: & humanis tragis, . quam Daemoniorum Spiritibus seruiunt. Pronia videntur esse humanis:quoniam geme- I .re,sere,iachrymari hominum sunt propria; ut ob id, quemadmodum ex propria hominis forma haud leve; ita hinc, si non magnum,aliquod satitem argu .entum sumi debeat. Humanis magis conueniunt, propterea, quod testificatio sint prementis doloris , quem Vt praealus, exprimant humani Spiritus,Deus in hoc Spirituum ad nos reditu postulare videtur; nimirum ut sic defunctorum miserias mortales intelligant:& ipsorum exemplo edocti libi caueant, melioraque sectentur: luae Spirituum diabolicorum planctu de eiulatu , qui alteriit ab hominibus naturae sunt & conditionis , non ita commode praestari poste videbantur. Sic suspiria haec atque gemitus, non tam Dae- IQmOnibus seruiunt, quam humanis Spiritibus : si non omnibus, prosectb bonis & purgadis. Etenim
ad commiserationem excitandam omnino reta
sunt. Quidni igitur ijs tribuenda, quibus misericordia fieri potest 3 At Daemoniorum Spiritus, &