장음표시 사용
271쪽
CAPUT XO. An ex malis, o molestijs, qua ab humanis Spiritibus asseruntur, cognosci post: qua sit conditio
Vemadmodum dissicile fuit cap. 29. ex malis, quae afferuntur per Spiritus, humanos distinguere a Daemonibus : ita haud minus difficile, ex iisdem inter se distinguere humanos. Quia tamen molestiae tantom videntur humanis Spiritibus relictae; & mala grauiora, diabolis authoribus, accidunt:forte, si molestias, quae a Spiritibus excitantur, penitius introspiciamus; aliquam, quae humanos Spiritus inter se sed i men non a Daemonibus J distinguat, inueniemus disserentiam. Vtrumque praestemus , posterius
prius. a. Molestiarum nullam esse, cuius Damones authoresi esse nequeant, nullus negauerit, qui Daemonii conditionem probe perspectam habuerit. Liberi sunt arbitri j Daemones; & ita quidem, ut cum libero
eorum arbitrio egregria virtute , potestateque polleant: qua igitur potestate instructi sunt, pos sunt molestias excitare: qua libero arbitrio pollent, pollunt excitare quas volvt,magnas, paruas, pernitiosas, non pernitiosas. . Et si eiemplis hic agendum est, possumus producere alia, quibus doceamus maximos tumultus ipsis Architectis excitatos esse : alia etiam,quibus leues,& ludicras quasi molestias. Quod hic pot- . sunt humani Spiritus; non poterunt viribus Praestantiores, Spiritus Daemoniorum ξ
272쪽
PARs A L T E R A. sHabent igitur hoc commune Daemones cum Spiritibus humanis. Virique sit iter mole sit ese possunt. Frustra igitur,ex molestia,ipsorum distinctio petitur. Verumtamen si molestias iam constet ab hu- 1. mani, proscisci Spiritus; licebit alicunde coniicere,non purgandos,sed damnatos uelle Spiritus: dc rursus esse purgandoa; non damnatos, a quibus ipse afferuntur. Et damnatos prodet primo,si cum ino a allata, ad peccatum aliquod excitentur viventes, qua lecunque etiam illud sit. Hoc enim cum a purgandis Spiritibus si alienissimum , suemadmodum superius cap. o. Thesi 6. .&c. probatum est;non alios,quam damnatoa Spiritus, potest habere au
D einde prodet eosdem leuis atque scurritu gestia δε
culatio, cum molestia coniuncta. Quis hanc in purgandos Spiritus dixerit conuenire quorum it la conditio est, ut, quo Deum ossendant con mittant nihil. Prodet tertid damnatos, si molestiam non alia Lob causam, quam ut uiuenres vexentur , ct ad vexantem nulla νtilitas redeat, suscepta deprehendi i tur. Nequit illa a purgandis Spiritibua esse ; ut quibus, non ut molestent tantum, sed ut tibi molestia consulant, nostraque patrocinia obtineant, propositum est. Produnt haec damnatotuSpiritus. At purgan- 9 dos illa solum molestia, quae leuitatu habet nihil: aunasium incitat peccatum hoc solo nomine suscepta . est, ut viventes habe litur attenti Spiritus conditionem, miseriamque cognoscat, & subsidijs iuuenti
273쪽
An obsequia quadam a Spiritibin procntur, ex , quibus comici posit discrimen inter
Acilis est ad id, quod hoc capite quaeriatur, responso. Quaeritur, sitne aliquod discrimen inter obsequia,quae a Spiritibus P stantur viventibus, quod humanos inter se distinguat. Respondetur nisum esse. Causa huius ex ijs,quq capite trigesimo dicta sunt, in promptu est : quia, utabidem diximus, nulla sunt obs quia,quae humanoru Spirituum ita propria sunt, ut non etiam Daemonibus illa conueniant, aut a Da monibus valeant praestari. Cum verb ea debeat esse obsequiorum, quar humanos Spiritus di stinguant , onditio ; ut primum humanis Spititibus tantam conueniant, non autem Daemonibus:
tum deinde eosdem inter se distinguant:si propria nulla sunt,quo modo distinguent ΘHoc quamuis ita sit: quamuis hic certi minus constitui queat, quam in iam dictis discernendi rationibus, una tamen Obsequia sunt, quae quod ab humanis sint, & quidem certis Spiritibus, certum est: licet interim ex his de Spirituum conditione,in particulari,certum iudicium serre temerarium sit, coniectari licet propterea, quod, in articulari, conditionem Obsequij perspicere sto, scillimum. Astertio haec quatuor constat membris.Primum est, eise aliquod obsequiorum genus,quod humanis tantum Spiritibus conueniat. Alterum, hoc
274쪽
Obsequiorum genus certos prodere Spiritus, purgandos scilicet. Tertium est, lissicillimum este cognoscere haec Obsequia, dum a Spiritibus pra stantur. Quartum est, ex circunstantiis quibus dam & accidentibus, posse aliquam de ijs coniecturam fieri. Omnino ostendimus.
Esse aliquod obsequiorum genus, non nisi se
manu Spiritibus competat, docent illa ossicia, quae per se honesta sunt, & nullius circunstantiarum accessione vitium contrahunt. Nam & talia quaedam iii ueniuntur,& a Spiritibus pollunt praestari:& authores no pollunt habero Daemones. Omniano igitur neceste est,ut humanos prodant Spiritus
Quid hic dubium 3 an talia inueniri obsequia λ s.
At haec non negauerit, qui se Catholicum haberi velit. Et prosectb,nisi omnia, quae fiunt, peccata dixerimus . nisi Deum ad peccata mortales hortari impie fassi fuerimus misi velimus allerere , nullam: nobis este impositam necessitatem aliquid bene agendi ; oportet concedamus, s milia obsequia inueniri. An forte a Spirisibus hac feri nequeunt λ Cur s. quaeso Forte semper Spiritus peccat Z at quis tunc finis erit purgatorij ξ Forte licet non peccent semper, haec Obsequia praestare nequeuntrat praestantur etiam his maiora. Qui Deum possunt laudibus celebrare, ut celebrant : qui persoluunt, quia me ruerunt i coenas: qui rebus humanis sine peccato intersunt 3 cur necessarib peccant, si sua hominibus Obsequia offerant & praestentὶ cum & nulla lege haec ipsis sint prohibita;& non hominum ce
dant commodum atque emolumentum.
Q ρα reio haec obsequia Damonum ministerio non Ρε exhibean
275쪽
1 3 DE LOCIs IN FEsTIS exhibeantur, clarum est. Quae a Daemonibus proficiscuntur, uniuersa,vel talia sunt, ut per se, & ex natura sua,reprehensionem mereantur,vel quan uis ex se bona sunt,intentione tamen & voluntate peruersia operantium deprauantur. Nihil est, quod Daemones possint praestare bene, nullum obsequium exhibQt Nequam; quod, quamuis sanctissimum in speciem appareat,non aeternis, insernalibusque supplicijs sit dignum. s. Quid hinc sequitur Z quid ZIllud ipsum , quod
primo Astertionis nostrae membro continetur;
e quadam obsequia, qua non nisi humanos Spiritus authores habet illa scilicet,quae per se honesta sunt,
nec ullius prAuae circunstatia: accessione foedatur. 9. Caeterum, quemadmodum haec Obsequia Spiritus hominum distinguunt a Spiritibus Daemoniorum ; ita eodem modo produnt conditionem humanorum Spirituum: produnt, inquam, purgav- os Spiritus. Atque haec secundum est Astertionis membrum. Et quidni proderent λ Neceste est, ut cum humanorum sint Spirituum; vel sint purgandorum vel damnatorum. At ut horum sint, dici non debet: eadem horum, quae Daemonum est conditio,vt bene agant nihil;peccet in omni tempore. Erunt igitur purgandorum Spirituum. . D scillimum tamen est haec Obsequia discernere ;quod plurima sint, quae ad ipsa requirantur, quorum quamuis aliqua, quae sensibus obuia sunt,capiamus re probemus; tamen illa,quae sub sensum non cadunt quae tamen & ipsa ad integritatem operationis, si bona elIe debeat, necessaria sunt,
ut sunt fines, qui agentibus propositi este solent) non perspicimuS.
276쪽
PARs ALTER A. α 'Magna horum finium vis est, magna potestas. II. Nullum est opus ex genere suo, suaque natura ita perfectum & absolutuita; quod hi asci iij fines non deprauent. Nullum, quod tanta emolumetita, vel . rebus publicis, vel priuatis hominibus affert; quod reprehensione careat, si peruersus sit operantis animus,sines sunt qui co/onaut opera. Hi fines etiam Obsequi js, quae a Spistantur, se inserunt: etiam Obsequia, se honesta sint, praue & peruerse fieri possunt quomodo vero Z quia possimi a malis afferri atque exhiberi Spiritibus; quorum,ut ingeniti nequam; ita praui in agendo fines. Vt propterea optime a nobis tertio loco, sit dictum, dissicillimum esse de obsequijs,qualia sint, iudicium ferre. Quamuis autem praericipitare hic iudicium t U. merarium sit; & leuis animi certum ferre: aliqua tamen sunt, quae probabile testimonium quandoque his obsequiu, quod recta mi, o culpa careant prae
Inter alia verb praecipue sitnt tria: humilitas, i . constantia atque grauitas. Si obsequia, ex se allio quin honesta, cum humilitate constantia, atque grauitate coniuncta sint, verisiimile est culpa ip
Per se hostes& inimici sunt bonorum operum& obsequiorum honestorum mali Spiritus:Vt humilia exerceant, superbia eorum, quae seinper as cendit, non patitur. Et ri semel, atque iterum ali- exerceant in specie humilia ; vix poterunt ad- duci, ut ijsdem sint constantes. Et ut constantes sint etiam ; ut tamen a leuitatis & nequitiae indi- 'cijs abstineant,fieri potest dissiculter admodum.
277쪽
An officia quadam otio a ct ludicra sint, quae
inter Spiritus humanos, damnatos purgandos, distinguant.
Vod ad qu stionem propositi ii respon
deatur in promptu est, si quae capite tria H -- gesimo primo di ista sunt, dissicultatem . nullam hasent. Dictum ibi officia otiosa humanis Spiritibus vel nullo modo conuenire, vel certe conuenire rarissime, & aliquibus tantum. Hinc planum est, ex his inter humanos Spiritus nullum discrimen petendum esse. Quid enitia ξ poteruntane hi Spirit' distinere aliqua, iuς neque utrisque diuersa; neque alteris ipsorum, aliqua ratione conuenitZAtque hoc inlinualle suffecerit. Velum quia duo sint, quae scindamentu assertionis nostrae eue tunt, haec dis luenda sunt; pra senti capite, prius quam ulterius progrediatur oratio. Vnum est, ludd Olaus magnus refert libr. s. cap. ai. Histor. Septent. ludum & concentum nocturnorum v eborum in partibus Aquilonaribus, incolae credant excitari ab animabus, quae se corporeis Voluptatibus, dum viverent, immerserunt. Alterum, quddhastiludia,&congressus bellici, in agro VI ormari si, de quibus i. capite Thegro. non videantur, nisi humanos Spiritus habere authores: quemadmodum primum quidem ipsorum probat conses so: tum deinde oratio, qua viventium subsidia atque preces implorarunt. Verumtamen assertioni nostrae nihil haec ol,
278쪽
sunt, quoniam vel ossicia haec suisse otiosa negandum est: vel,si id concedatur, negandu hominum Spiritus fuisse, a quibus sunt patrata, & exhibita. Atque ut de Spectru Aquilonaribus primum di- Α camus, non negauerim ludicra & otiosa esle ossicia , quae praestiterunt ;)iegauerim verb humanos esse Spiritus, a quibus illa praestantur. Loca, qui bus haec ossicia praestantur; personae , in quarum praesentia praestantur; effectus denique, qui absolutis choreis in adusto gramine deprehenduntur, pro Daemonibus magna praebent argumenta : ut de Osuiu ipsis nihil dicatur. Nec multitudo contrarium opinantium con- 1 trarium suadere debet. Quot apud Aquilonares
populos sunt superstitiones 3 Iidem illi populis eodem Olao teste, lib. 1.cap.3. submersorum,&violento casu occisorum animas volunt errare in
promontorio Isandiae, illo, quod instar AEthnae, perpetuis ignibus aestuat. Vnde hoc illorum iudiciumὶ An violeta morte occisi,erant post mortem in terris omnes i Et, ut nostrum exemplum persequamur. Vnde constat voluptatibus corporeis aeditos fuisse,qui choreas Eluarum i voeant,ducunt Baviludia, ct congressin ιe rici, in agro VCorma- Qtiens. vel ab ossicijs Otiosis excipiuntur; vel si otiosa sunt, ab humanis Spiritibus non exhibentur. Et quamuis utrumque probabiliter dicatur: negarem tamen potius otiosa esle;ne temere damnare videar iplorum authores; suam de Spiritibus duram ferre sententiam ; & ossicia ipsa ad otioso-ερ' clailem reuocare. Neque enim quaecunque postunt habere spe- cictu leuitatis,leuia mox atque otiosa existimanda . siti t.
279쪽
sunt. Quaedam in speciem leuia ; possitiat magnis grauibusque de cauus fieri: ob quas idcirco seria, non leuia, haberi debeant. In horum genere haec exercitia militaria, in campo VVormatiensi exhibita dixerim. Habet hoc diuina prouidentia, ut quandoque ijs ipsis rebiae, quibus a peccatoribus offensus est, peccata vindicet. Itaque quia pu gnando Deo milites illi offendere potuerunt; potuerunt & hac simulata post mortem pugna, pe catum , quod pugnando perpetrarunt, expiare.
. C A P V T X L IIII. An ex locis sacris atque profanis: item cultis atque incultis positiit distingui homnum Spiritus, per quos loca redduntur infe la. Vo quaeruntur,& unius solutione res erit clara. Quaeritur primo, Vtrum facris de profanis locis distinguantur humani Spuritus. Secundo Θ Vtrum distinguantur cultis,&nai cultis. Illud si explicatum fuerit, reliquum hic, quod e plicetur, erit nihil. Quomodo vero3 Quia cum dictum sit, cap.32. humanos Spiritus, non incultis, sed cultis locis errare: si ipsorum conditio ex locorum disterentia cognoscenda est,oportet in
ipsis cultis locis, quod di rant, aliquid inuenire: atqui hoc in proposito nihil potest elle, nisi sacrum ct profanum. Ex hoc igitur, Vtrum discerni possint
humani Spiritus, inquirendum. Duobus vero modis,his locis,possunt distingui Spiritus humani. Vnus est, ut alii admittantur ad
loca sacra, alii ab ijsdem repellantur: quomodo Daemones
280쪽
Daemones distinximus cap. 31.ab humanis Spirit bus. Alter est, ut utrique quidem ad sacra loca ad-
mittantur ; sed hi ad illa: isti ad alia. Cum enim loca sacra duplicia sint haec enim sola nobis proposita sunt templa siue oratoria ; dc caemiteria; si haec illis tantum tribuantur Spiritibus, ista alij;; hoc ipso inter Spiritus distinctionem depfehenderimus, quo ipsos his aut illis locis versari atque
molestos este demonstrauerimus.
Quomodo igitur ad haec loca se habent Spiriatus humani Θ sunt ne qui utraque loca sacra de clinant Z aut si quidam non utraque, saltem declinant altera Z Primum purgandos spiritus, tum deinde damnatos examinemus; de quod coniectura consequi possumus, dicamus. Purgandi non ridentur declinare Camiteria. Cui declinarent3An quia consecrata sunt,de sancta locaὶ an quia Ecclesiae precibus Jc orationibus ijs proscripti'ὶ an quia negotium situm hic agere nequeunt 3 Sanctitas loci ipsis non repugnat. Nani de ipsi quodammodo fuaeti dicuntur, dc perfectius multo, quam ipsa caemiteria. Ecclesiae praecibus proscripti non sunt,ut quae ipsi tantum abest, ut haec loca inuideat etiam optet multo praestantiora,caelestia, inquam, palatia. Et si vilibi; pros int, hic situm poliunt agere negotium: ubi de hominum turba frequens; de locus ad orandum ero defunctis per se inuitat.
Sic a Temptis hos viri:us non ubhorrere muliὸ υὶ το milius. Nam praeter iam dictas causas;in templis etiam habent,quibus assiciuntur, res sacrafac multas, δc magnas, de varias; quae, ut honorem Dei egregie promouent, ita non possunt non ijs esse