Loca infesta, hoc est, De infestis, ob molestantes daemoniorum et defunctorum hominum spiritus, locis, liber vnus. In quo spiritum infestantium genera, conditiones, vires, discrimina, opera, mala qua viuentibus afferunt rationes item quibus partim co

발행: 1599년

분량: 572페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

431쪽

peregrinationes postulant, quod hae a quibusdam

Spiritibus expetitae legantur. Et in vita Rhemei

sis Episcopi Remigij adduntur lachvma. Et a be

to Athanasio oleum atque cera, quemadmodum videre est in oratione de his, qui dormierunt. Alii alios modos adiungunt,& quidam omnia, in uniuersum, pietatis oscia. Nec male forsitan. C im enim vivorum opera quaecunque viuis prodeste possint, propter coniunctionem, quae inter ipsos est,tanquam diuersoru sub uno capite membrorum ; quidni vivorum etiam mortuis prodes

sent, cum & illi, B. Augustino teste, eiusdem como poris viva snt membraλ . Sed siue tres modi sint,sue quatuor,siue etiam splures; dubium non est a molestia Spirituum liaberari viventes illis ipsis, si leuamen poenarum Spiritibus in sua miseria, his afferri potest. Qua cunque enim hisce Spiritibus ad leuamen poeta rum proficiunt ,eadem molestias, quae a Spiritibus

afferuntur, tollunt.

Vtrum vero leuamen adierant, posterius discu- λtiendum est,cum singulos persequemur;id certum est egregiarum ipsos virtutum este exercitia. Or rio actus religionis est , quemadmodum de sacri cium Missa, & usus cereorum. Eleemo Ina misericordiae munium cum fletu temperantiae: alieni resti ratio iustitiae, quemadmodum & peregrinationum persolutio. Omnes, quatenus ob miseriam Spirituum subleuandam suscipiuntur, officia praestantissimae charitatis. Itaque magnu est inter ipsos discrimen.Quam- uis enim ab una charitate omnes possint imperari ; in se tamen propriarum virtutum sunt officia.

432쪽

Sed & praeter hanc, aliae sunt inter ipsos differentiae, quas ubi breuiter iudicauerimus , caput hoc erit concludendum. Quidam igitur tales sunt,ut intermitti sine crumine non possint: in quorum genere est alient rostitutio. & quae ex voto suscipienda est peregrinatio. Alij, quemadmodum cum laude suscipiuntur, ita sine culpa fere omittuntur:quocirca hi ad opera supererogationis, quae vocantur, referuntur:alie ni restitutio non item,quemadmodum nec Persi lutio voti peregrinationis. Rursus inter priores illos, alij immeditate tendunt in inum: ut oratio, certi atque sacra cium. .

Alij faciunt ad proximi miseriam subleuandam, ut eleemos . Alij ad corpus spiritui subiaciendum, ut ieiunium, atque lachryma, quae in carnis afflictione posita sunt. Ex hoc quarta differentia petitur, quae ad tria plicia hominis bona ordinem dicit. Eleemosina siquidem cum usu luminum, bonorum externorum est. Ieiunium cum setu corporis. Oratio animae. Sacrificium sere omnium. νPraeterea quidam ex dictis modis, sunt communes pluribus: quidam paucioribus. soli, quibus bona sunt fortunae, possunt praestare, quemadmodum de Cereos accendere. Sacrificium MisIar soli iacerdotes. Ieiunium est dissicile afflictis viribus. Oratio cum lachrymis communis omnibuS. Denique, quidam horum modorum postulant operantium probitatem:quidam non item. Plioris generis sunt eleemosyna, atque ieiunium: posteriortis sacriscium Misita, atque oratio illa maXime, qua

433쪽

luce non priuato studio , sed in Ecclesiae persona offertur. Sed de his suis locis plura. CAPUT L X X V. eoratione iuuari pie d unctorum Spiritus, qui pi-

uentibus quando ue fiunt molestio rerum , tamen alitiar iustorum, aliter improArum oratione. Ratione pudandos Spiritus iuuari, Cain licorum onniviri sensus est, & consenis susus.quem etsi non verbis testarentur,r

bus i psis tamen fieqientissime declarant.Quoties pro defunctis oranti Tremenda mysteria in E clesia nunquam celetrantur, nisi des,nctoru quoque, qui nos praecesseunt, cum signo fidei in Domiano obierunt, fiat conmemoratio. Horae Canonicae nunquam a persons Ecclesiasticis recitantur, aut decantantur, nisi Scsidelium animabus defunctorum pax a Deo petatur. Nunquam e mensa surgitur, nisi & Deus rogeturvi requiem aeternam velit dare

defunctis. Cerniteria si quando transire contigit; pia fidelium defunctoum est memoria. Si sermo de defunctis incidat; duinam simul ipsi consolati

nem optamus. Si quea ex vita migrasse audiamus; .ut anima ipsim bene veit D ,precamur: omitto his a

similia plurima. Et haec quide Catblici faciunt quotidie.Quid olim M aiores Θ Idem irorsus. Pro omnibus , inquit Cyrillus Hierosolymiunus, Catechesi 3. Mystag. oramus, qui inter nos ira functi sunt. Procubuit,

434쪽

o8 DE Loc Is INr EsTIs Theodosius Iunior ad reliquias S. Ioannis Chrysostomi, & pro animabus parentumsuorum Archadis O Eudoxia iam defunctoiu supplicauit, teste The doreto,hb. 3.histor.cap.26. nstantinus Magnus, ut habet Eusebius,lib. .in vita eius, voluit sepeliri in celebri templo ; ut mugiatram mortuus orationum feret particeps. Iotiphat,ut Dimascenus habet, in eius vita, in hunc modum, yro patre suo orauit: Colloca eum in locum restigeris, in loco quieti m ne memineris iniquitatum eius antiluarum. De Macariose scribit Palladius. Pro consetudine sua, pro de functis preces fundebat Macanu. De Theodoto Sticatorum Archimandrita resert in eius vita,Gregorius presbyter ; quod pro desuviI a matris salute Deo supplicarit.apud Surium,Tonis Seruiunt pro hoc argumento nobis illi, qui vitorum orationes pro defunctis expetiuerunt: ut sunt Iphrem Syrus, qui pro se mortuo expetiit fieri prece: quemadmodum ex eiusitestamento clarum et, apud Surium, Toma. Eduardus Rex Anglorian; qui teste Alr do,in eius vita easdem si morito cupiuit impendou.

fAionis sacris Virginibus ; ut in eius vita resere Metaphrastes. Euphrasia uxor xntigoni, viri pijs simi Constantinopolis, tempete Theodosij; quae de se O maritum defunctum volit ese commendatos precibus Euphrasiae Iunioris, sita sicut clarum est in eius vita,apud Surium, in.2S.Κunegundis Imperatrix ; quae congregationi ii confugia scripsit,

uti animam mariti defuncti, Harici Imperatoris Des commendarent, ct orationis allionia reficerent. Surius Tom.2.in eius vita. B.Pauinus Nolanus,epist.

s.ad Delphinum Episcopum cuius orationibus ani

435쪽

mam statris sui commendat. Eandem commendat Epist.6. ad Amandum, eidem Amando Episcopo. Et hi tempore legis gratiae vixerunt. Quid illi, sequi hanc praecesserunt ὶ Et illi idem pra terunt; dctam Maioribus nostris, quam nobis exemplum, quod sequamur, praebuerunt. Id vel selus egre- .gie demonstrat Iudas ille Machabaeus: quem hoc nomine commendant sacrae literae : cuius post f ctiam, haec oratio subiungitur e Sancta ct salubriso cogitatio pro defunctis exorare, ut a peccatis sol

Nec exemplo Maiorum taniam hic mouentur Catholici;etiam sequuntur eorumdem doctrinam.

Clemens Apostolorum disciolus sic habet, ist.

I. Ortet diligenter orare pro mortuis. Si voluerimus, 4nquit B. Chrysostomus. Hom. ati in Acta.mortus leue facere, Preces pro illo faciamus continuas. Et Homil. i. in priorem ad Corinth. Iuuetur Mortuus mon lachrymis, sed Precibus, supplicationibus, He mosynis. Et instan Ne fatigemur mortuis auxilium ferre, Preces pro uris osserentes. Ambrosi j haec est sententia, lib. 2. Epist.8.ad Faustinum, de obitu so- Toris. Non tam deplorandam, quam prosequendam orationibus reor ; nec maestificandam lachumii, sed

oblationibus animam eius Domino commendandam

Sed neque si vi exemplis essent destituti, vel Maiorum vocem non audiissent,dubitare possent.' Oratione purgandos Spiritus iuuariὶ Quid non potest oratio ξ apud Deum praesertim, in cuius pol state sunt de quibus nostra Disputatio est. Spirituia

pro cuius voluntate expianturὶ

Dubium igitur non est, oratione Spiritus pur- έ aandos iuuari posse. Quid si adiutos doceamusi

436쪽

Seruiunt hic nobis superius recensiti Germanus atque Martinus Episcopi;Malachias atque Berna dus Abbates: quorum primus animam Pasehalij teste Gregor. lib. . Diat. cap. o. alter Vitalianam Virginem , ut habet Gregor. Turon. lib. de Gloria

.Cons. c.IJ.tertius serorem,quemadmodum de e dem scribens refert Bernardus, quartus Monachum,ut in eius vita cap. io.Vvilhelmus Abbas expurgatorijs poenis Uratione liberauit. 7- Adiicimus dictis S. Elisabetham Regis Hungariae filiam. Huic dormienti ut in eius vita scribit

Iacobus Montanus, apud Surium Tom.6. matris umbra visa est obuersari, lugubnque vultu, & fi xis poplitibus orare, sui quam primu misereretur: ob vitam enim negligentius actam igne se poenas soluere: moxque hoc viso expergefactae: ac poste is asad Desem Premes, lachrymasque denud in s

porem deprellar, iterum apparere, ac immortales gratias agere , pro matura liberatione : dicereque tanti apud Deum Preces eius reputari, ut tam vita

senistis,quam ijs,qui adhuc superessent, sebuenire auxilio possit. Ita Montanus. Addimus Anglorum

Regis sororem virginem integerrimam, Tettam: quae virgini sorori defunctie & ob nonnullas peccatorum labeculas, poenas adhuc luenti, veniam oratione obtinuit. Argumento seit ipsius tumuli terra, quae subsederat; & rursum assurrexerat; hiatumque inanem replebat. Hoc Rudolphus Rabant' dileipulus,lib.de S.Charitate. 'S. Caeterum,quamuis Oratio his Spiritibus prosit, non om tamen aequales habet vires. Alia alia est praestantior.Vna alia plus iuuat. Quae enim ab ijs,

qui in Christi sunt gratia, proficiscitur, longe est

. praestan

437쪽

praestantissima; propterea, qudd non selum vim habeat impetrandi, verum etiam satis iendi. Ab hac longe distat illa peccatorum hominum quae

solam vim impetrandi obtinet. Hinc est, ut uno modo tantum oratio peccat

rum defunctis dicatur suffragari:duobus iustorum. Possunt peccatores impetrare defunctis requiem:

iusti possunt& requiem ijs impetrare, & pro ijsidem satisfacere, quod nequeunt peccatores: Hoc attendisse videtur Imperatrix Κunegundis, cum animam defuncti mariti maluit Religiosorum hominum orationibus esse commendatam;quod iustorum,ut dicebat, Preces plurimum valeant apud Deum. Habetur in vita eius, apud Surium,TOm.2.

ctorum Spiritus, qui post mortem viventium μυdia postulant. I terum subsidium, quo a purgandorum Spirituum molestia viventes & ipsi a to mentis liberaritur, sacrosanctam alta is est Sacrificium, de quo sic post alios, Concilium Tria

dentinum,Can.6.Sessar. Si quis dixerit Missa Sacr scium esse tantam laudis, ct gratiarum actionis, aut nudam commemorationem Sacrificj in Cruce peracti: non autem propitiatorium, vel soli prodesse sumenti, neque pro vivis ct desunctis, pro peccatis, poenis,saris- factionibus , ct aliis nec iratibus erri debeat, an

thema sit. Hoc grauissimos insultus sustinet a veteris religionis

438쪽

gionis hostibus. Sed tantδ constantius tenetur de defenditur a Catholicis; quanto maioribus pra sidijs munitnm est. Nullum hic eorum desider

tur, quae pro se habet oratio; de qua praecedenti

Capite.

3. Primum. hic est omnium, qui nunc sunt, C

tholicorum consensus; non tam verbis, quam re

bus ipsis confirmatus.Nullum Missa Sacrificium p

ragitur;in quo non defunctorum fiat commemoratio. Sunt pr terea Misi pro defunctu,ut vocamus;pa ti manniuerstria, partim quae ulmo ,septimo, atque

nigesimo de ostionis die celebrantur,&co . Consensum hunc confirmant exempla Mai rum. Pro anima statris Saturi Sacrificium obtulit B. Ambrosius quemadmodum ex oratione funebri constat, quam in obitu eiusdem habuit. Pro matre B. Augustini idem Sacriscium Disse obi tum , idem testatur Augustinus libr. 9. Confessi num. Sic D. Bernardus, cum Verduini in Gallia ageret , Sacrificium altaris obtulit pro Episcopo Ostiensi recens destincto: ut patet cap. 4. libro A. Vitae ei us.s Gallus Abbas pro Columnano,capite 21. eius vitae. Pro Gallo Ioannes Episcopus Coim Raaitiensis : in eiusdem Galli vita, cap. 29. S. Scu rus Raue ensis Episcopus pro Geminiano Prae sile:in vita ipsus apud Surium Tomo t. Anselinus pro a ni na Olberti , qui alieniori animo alliquando ab ipso si ierat ; in vita ipsius ab gdiuero Anglo

eo, ses tet: apud Sutium,Tonior. Praeterea Hugo iscopus Gratianopolitanus ζiem obitus patrisesque matris dicetur celebrem feciste tremendo Sacrificio , quod pro ipsorum salute offerebat, qtaemadmodum testatur Guigo V. Prior primae Carthusi

439쪽

Carthusae, dum vitae ipsius describit cursum. Et Vdatricus Episcopus Augustanus, cum Adelbe tum in prassio intellexistet occubuisse, primum quidem corpus Augustam defert , & honestae s pulturae mandat; mox deinde Spiritum per sacrae immolationis hostiam Deo rogat esse commendatum. Ita Bernardus Agiensis in ipsus vita: qui

eundem, Romae aliquando agentem, cum nondum Episcopus estet , testatur Senioris animam Deo inter sacra orationis libamina commendasse.

Et Episcopus Herbipotensis Embrichus, quemadmodum invita dilexit Babonem Bambergensem Episcopum, ita mortuum. egregiis Christianae pi tatis onacin prosecutus est.Humeros funeri subiecit: pro anima defuncti publice Missa Sacriscium obtulit: & cathedram conscendens ad praesente

maximo numero auditores, egregiam habuit orationem sunebrem. Vide vitam Babonis apud Su-xium, Tomo . Refert quoque Venerabilis Beda lib. 3. Histor. Angi. de gestis Regis Osu valdi, si trest Ecclesiae Hagulstaldensis singulis annis, pridie quὲm Rex Osuualdus fuit occisus , conuenire solitos , ad locum; ubi Crucem aliquando orationis causa erexerat: ibique preces pro salute animae ipsius , de victimam sacra oblationis ostierre. Habent hic locum desideria vivorum , qui pro se defunctis idem Missa sacrificiam offerre emagitarunt: ut sunt Ephrem Syrus in suo Testamento Venerabilis Beda in praefatione vitae S. Cuthberti, Episcopi Lindisfarnensis apud Surium Tomo a. Margareta Regina Scotite; in eius vita apud Surium, &alij quam plurimi. Et ne pluribus rece sendis molesti simus, unica oratione B. Augustini concludi

440쪽

4i DE Lo Crs INFEs Tas concludimus, qui Sermone trigesimo quarto de . verbis Apostoli, docet Ecessam uniuersam, pro δε- functis in sacrificio Missa orare solere. Nec est, quod de sancti Doctoris testimonio dubitemus. Extant Iacobi, & Clementis, aliorumque Liturgiae,quae hanc rem egregie confirmant. Extant Concilia omnium Prouinciarum, quae Sacrificii pro desumoctis meminerunt. Vide cap. 82. In veteri lege, hoc Sacrificio, defunctorum animae adiutae non Berunt. Nec mirum. Novae, non veteris legis est Sacrificium. Sed tamen Sacrificiorum virtute animae non fuerunt destitutae.Illa ipsa sacrificia veteris legis ipsis profuerunt, quemas modum probat racriscium quod pro intersectis inbpllo obtulit Dux Iudas Machabaeus,2.Mach. I2. quo etiam B. August. libro de Cura pro mortuis, cap. I. probat nostrum mortuis prodesse. 6. Cum exemplis consentit veteris Ecclesiae do ctrina. Grauimma est oratio B.Chrysostomi,hom cy.ad Pop. Non temere, linquit,hac ab apostolis sa cita fuerunt, ut in tremendis M'Iterjs defunctorum

agatur commemoratio. Sciunt enim illis inde malium contingere Aurum, multam utilitatem. In eandem

sententiam loquitur B.Augustinus;de verbis Apostoli, Serm.32. Hoc, inquit, a Patribus traditum um- versa obseruat Ecclesia, ri pro ijs, qui corporis ct sangui iis Christi communione defuncti sunt, climad sum sacrificium suo loco commemorantur, oretur aspro iris quoque id osserri commemoretur.

7. Sed o Sacrifici3 huius dignitas magnum hic

praebet argumentum. Neque enim duodecim tam tam talenta argenti a Iuda Machab eo offeruntur,

sed infinitus gratiarum omnium thesaurus; vid licet

SEARCH

MENU NAVIGATION