장음표시 사용
501쪽
an ob censuram excommunicationis Ecclesiastica, quia dam Spiritus errent inter viventes , usque molest
int: ct ab ipsorum molestia libertas non ante sp randa sit, quam ipsi a censura fuerint absol ti.
E vita & miraculis S. Benedicti scribens
B. Gregorius libr. a. Dialog. cap. 23. resertta suille duas taminas,genere nobiles, retiaoionem professas ; quibus ob incontinentiorem hi Quam Excommunicationem minatus sit vir sanctus : cum verb illae a pristinis moribus non recederent ; post breii e tempus mortuas, atqtie in Ecclesia sepultas, diuina vitio sequuta est , quam his verbis refert Sattinus Gregorius. Cum in Ecclesta, ino M,Misarhm solemnia celebrarentur,atque ex more Diaconus clamaret qui non communicat, det locum: Nνtνix ea um, quae pro ijs oblationem Domino osse reconsueuerat, era de Sepulchru suis progredi, ct exire τidebat. Quod dum saepius cerneret, ad memorIam y duxit,qua vir Dei istis adhuc viventibus mandauit. Eas quippe communione se priuare dixerat, nisi mores suoso verba corrigerent. Tum seruo Dei Benedictoo cum graui maerore indicatum est, qui manu sua protinus Oblationem dedit, dicens: Ite se hanc oblatiorum pro ι ori Domino facite. O umerius Excommunicata non erunt. Qua dum oblatio pro ijs fuisset immolata, o a Diacono iuxta morem clamatum est, ut non communicantes ab Ecclesia exirent, ista exire ab Eccis aulicrius visa non funt. Hactenus Gregorius.
Simile quid apud Ioannem Petrum Maffetum Bergo matem legitur, libr.s. Histo iam Indicarum
502쪽
PARs TERTIA. 477 quod ipsius verbis ascribimus. Per eosdem, inquit, dies, vel ex intemperie coeli, vel ex insalubrium cibο-rum succo atrox morbus naualem turbam inuasit. I Lgo inter lusum,atque quatidiana ministeria repente e stirabant. In ijs miles unus in mare proiectus,ingentem rerrorem omnibus attulit. Noctu quippe insta seminam.
pulsus stequentes exaudiri coepit. Quem adstrepitum, cum arrepta scapha vigiles descendissent, implo carina sub ipso gubernaculo defuncti militis corpus offenderunt,scilicet pilin cunctu inhorruit. Vbi ex pavore collegere sese, res ad Naualchum delata, nec dubium fuit quin cadauer translatum ui tirtus humo contegerent , quo facto,postr diesuper ipsum sepulchrum rura
Ios inhumatus appatuit. Ea re attoniti cuncti, cum apud se causam exquirerent, Franciscus denique, incertum ex qua familia, Monachus, qui concronatoris
munere fungebatur c sagaci coniectura suspicatus est,
homiηem aliquo Interdicti vel Anathematis vinculo constrictum e vita ιxrsisse. Itaque in terram egressus, fanctifimi viri se inedicti Abbatis exemplo e Pretificia
Formula conceptis verbis, animam demortui rite expiauit, elue vrniam precatas est. Mirum dictu ab eoni erio reddita mortuo pax; ct vaga ossa ravdem iustio tumulo quietiόre. Haec Masseius. Ees hi, similibusque exemelis quidam, ut vide- 3tur, non sine ratione in illam suspitionem veniunt;
ut credant eos, qui cum excommunicationis sententia, ex hac vita discedunt, quietem nullam ha b rein inter mortales versari; donec ab eadem perlegitimum Magistratum absoluantur. Quae sententia quid probabilitatis habeat, ex quaruor quaestionum resolutione clarum erit. Prima quaeritur, Vtrum excommunicarionis censura in viventes prolata, ijs
503쪽
4 8 DE LOCIs INFESTIS lata, iis obsit mortuis. Secunda, Vtrum ita obsit, ut errare ipsos inter mortales sit necesse, in quos prolata est. Tertia, Vtrum beneficium absoluti
nis ipsis possit impendi. Quarta, Vtrum quamdiu
illud impensum non fuerit, quiete optata filii ii queant.Singulas breuissime expedimus. Initio vero id constitutum sit censuram excommunicationis plurimum viventibus obesse.Nihil sic, ii quit B. Augustinus Tractatu 2 .in S.Ioannem,d
bet formidare Christianus, quam separari a corpore Christi. Si enim separatur a corpore Christi , non es membrum eius. Si non est membrum eius, non regitur Spiritu eius.Qui quis autem inquit Apostolus Roma. Spiritum Dei non habet 1ic non est eius. Sed obestiae defunctis 3 Hoc primum eorum, quae in quaestione proposita sunt.Obest omnino, &quidem in corpore, in honore, in anima. In corpore;quia honesta illud ptiuatur Sepultura,In ho nore,quia hic haud parum heditur.In anima:quia
tuorum ipsi subsidia atque suilia a , quorum
haud paruae vires, subtrahuntur. Vtrum quoque sic obest, ut desunctos inter vis uentes errare sit necesse ξ Hoc secundo explicai dum. Respondetur vero hoc necesse non esse. Possunt qui hoc Anathematis vinculo constricti,ex hac vita discedunt, meritis suis ita erigentibus mox ad ciuium supernorum consortia admitti.Possunt infernalibus carceribus aut purgatorijs locis concludi , & omnis ipsis ad vivos reditus prohiberi.
Habeat magnas vires etiam in mortuos excommunicatis Vt a proprijs,& quae quis meretur,locis e
Veruntamen negandum non est, quin ijdem
504쪽
posst sata quandoque viventibus appareant,molestiamque pariant. Persuadent boc primum allata iam a nobis exempla. deinde diuinae prouidentiae dispositio, tuae cum alijs rationibus,tum etiam his
demonstrare potest,non contemnendam esse, qua in contumaces atque rebelles Ecclesia utitur,anathematis sententiam.
Hinc iam ad tertiam quaestionem facilis responsio. Posse, scilicet , ijs bene crum absolutionis impendi.
Vtroque enim Ecclesiasticae censurae potestas i monstratur:& hoc,qubd cum ea sepulti requie videatur carere:& illo,quod absolutio requie optata
Interim tamen absolutionis beneficium non hoc perse prostat defunctis, ut quiete stuantur, ct trarare de nant sed ut lustragijs vivorum iuuentur,&a poenis citius eripiantur,quae alioquin diuturniori tempore persoluendae ellent. Quod ad quartani quaestionem responsum volumus. Haec breuiter
Quanam ratio seruandast in locis, a Spirittium ins stationibus vindicandis,quando, per quos Spiritui loca sint infesta,ignoratur. Vae hactenus rationes a Spirituum infestatione loca liberandi assignatae sunt,illae tum locum habent, quando, contra quos Spiritus pugna suscipienda est,non ignoratur. Quoniam verb haud rarbusti venit, ut conditio molestantium Spirituum lateat quomodo ab horum molestia se expedire viventes pollini, plicandum est.
505쪽
Sunt qui praedictas rationes etiam hic valere Volunt; propterea, quod quicunque molesti sunt; illi vel Daemonum sint Spiritus; vel hominum, partim damnatorum, partim purgandorum. Verumtamen non recte hi sentire videntur. Quid enim, si ijs modis utaris, quibus profligantur Da mones; Spiritus verb, qui molesti sunt, sint ii minum, qui purgatorijs ignibus expurgantur ξ Sic potest accidere,ut cum rationibus velis uti,quibus iuuantur piae destinctorum animae; Daemones sint, qui molestiarum sint authores; quos contra rati nes illa: nihil possunt. Quocirca illorum sententiam non probareth; qui mox, ubi de locis infestis vindicandis consilium capitur , ad Exorcismos confugiunt, atque ita locis Spiritus putant proscribendos ut ipsis, praeter infernum, locum relinquant nullum. Quamuis enim hac ratione persepe loca purgentur ; suo tamen subsidio quidam Spiritus priuantur; quod cum viventium magno emolumento,
ipsis posset impendi, si alijs modis contra Spiri
Placet magis illorum studium, qui suavioribus rationibus rem aggrediuntur : ijs scilicet, quibus pio defunctorum Spiritus iuuantur: Esto rationes hae non omnibus Spiritibus prosint,possinit tamen quibusdam prodesse defunctis: vivos verb non minus, inad magis, quam alia misericordiae in proximos collata beneficia iuuant.
' Et rivis illa prodesse etiam si ad defunctos nullum emolumentum perueniat ) nemo potest dubitare. Nili quid non magna vis Eleemosynaeinuti lo prauo fine , selum misseros iuuandi studio,
506쪽
suscepta ξ A quocunque illa suscipiatur, eandem habet; Deumque propitium & facilem reddit: si scepta verb ab ijs, qui Christi gratia Cint imbuti, maioribus arctioribusque rationibus Deum hominibus deuincit. Sic defunctu posse prodes, clarum est. Quia po- Qtest eorum aliquis,qui purgatorijs pconis expiarur,& ad caelorum regnum aptatur, vitae laxibus mselestus esse: qui ut spe obtinendi subsidij molestus est; , ita non frustra, sed magno suo lucro molestus est, si viventium subsidio aliquo iuuatur. Forte crimen est, si pro damnatis Spiritibus i 7. quales etiam hic molesti esse pollunt, haru f si euadhibeantur praesdia. Est crimen,si qui haec lubsidia Spiritibus impendunt, damnatorum creduntelle Spiritus,qui molestant,& pro quibus subsidia impendunt. At quamdiu hoc ignoratur ; non crimen, sed ossicium charitatis est, quodcunque impenditur obsequium. Haec cum ita sint, ut quod hoc capite proposi- 8. tum est,definiamus,in hac ignotos Spiritus pro ligandi ratione, principio ad orationem ad Musae sacriscium,ad eleemosinas,aliaque pietatis opera, quibHs pie defunctorum Spiritus iuuatiatur: tu se at δ' animum cogitatione que conuertendas Se quidem, si post haec vexatio atque molestia cessaret, de quiete nobis congratulabimur: sin minus,de alio rmorum genere consilium ineundum.
Verum non statini ossicium hoc deponendum; nec mox pietatis, quae diximus,& misericordiar praesidia relinque i Quid enim, si haec admodum sint leuia Z quid si pluribus, aut ijsdem saepius iterat s sit opus Docet experientia, supe post tertib, H h atque
507쪽
atque sexto adhibita pietatis subsidia vexationem esse sublatam: quae post prima, atque secunda tolli
Non ea Spirituum,qui pro peccatis poenas sustinent, est conditio, ut quibulliis , etiam leuibus, viventium subsidijs iuuentur. Ratione peccatorii, quae commiserunt, poenas sustinent: quae quemadmodum nunc sunt maiora, ita maioribus supplici js expianda;ita maioribus viventium subsidijs redimenda. Si quibusvis viventium sufragijs soluerentur destincti, frustra aliquot annorum suffragia fieri peterent, qui pie in Domino moriuntur: si stra Hagulstaldensis Ecclesiς fratres, singulis annis pridie , quam Osuualdus Anglorum Rex occisis est, pro eius anima ad Deum preces funderent:visundunt teste Beda, lib.3. historiae Anglicanae, de gestis Osuualdi:frustra Ecclesia pro ijs anniuers ria sacra celebraret pro quibus, iam ante centum,& ducentos annos, illa celebrata sunt. Quando deinde dicta pietatis subsidia non imvant,rum re,us consecratis,erecta cruce, sissensis Sanctorum reliqui,s.contra Spiritus pugnandum est. Haruarma bonis Spiritibus no obsunt. Haec malis, quales esse praesumuntur illi, qui prioribus rationibus non iuuantur, horrori sunt, & detestationi: ut ob id spes sit,propter lucc,ipsos sedes suas mutaturos. Quid si nec his pellantur Z adhibeantur exorcismorum machinae; Adiurationes atque execrationes,& quaecunque Dei ordinatione contra Spiritus vim aut potestatem habent. Nihil nimis inhumanum, nihil nimis crudele, contra hos Spiritus potest adhiberi. Neque mox abiiciendus est animus, si quod
508쪽
PARs TERTIA. petimus , non statim consequamur. Saepius tentandi Spiritus: sepius impressio facienda. Quemadmodum no ex hominum corporibus uno atque altero exorcismo, ita neque ex locis deturbantur. Quaedam non relinquunt, nisi importunis viventium exorcismis& coniurationibus fatigati.
De e cacitate omnium praedictorum modorum, ct quas ob causas non semper fleratos
fines consequantur. Agnas esse vires modorum omnium, qui- r. bus contra quoscunque Spiritus, Spiri- . tuumque, quas afferunt, molestias depugnatur,ex dictis utcunque manifestum est. S tiuntur quoque suos, quos viventes sperant essectus, haud rarδ.Vtrum verb semper Hoc inquiramus. Nec ad solum, verum etiam, quibus de causes, ne semper consequantur,accidat,exponamus.
In priori opus est distinctione Spirituum. Ne- a. que enim hic eadem videtur esse bonorum , su epurgandorum ratio,& impiorum, atque in primis Daemonum. Pro illis non lustra, a viventibus suscipiuntur pietatis ossicia:apud hos aliquando parum esticiunt, quae alioquin per se efiicaces sunt,
Prius ut dicamus, ipse nos inducunt molestiar, 3. ab his Spiritibus, viventibus allatae. Cum enim singulari Dei prouidentia, atque bonitate fiat, ut ad vivos hi Spiritus redeant;& hoc sere nomine semper redeant : ut vivorum subsidijs iuuentur, quis
509쪽
dubitabit adiutum iri miseros, si quas ipsi porti
sustinere debet, in se viventes suscipiant λ & Chri stianae pietatis ossicijs pro ipsis, veluti unius co poris membra, satisficiant λQuocirca horum Spirituum quoslam ita certis locis este affixos,ut ad extremum iudicij diem, aut etiam ad aliquot fecula ibidem debeant expiari,& nullo possint viventium sublidio iuuari,vix credi potest. Quamuis enim quidam,ut quam diutis
si me crucientur, meruerint; nulli tamen a Christi corpore exciderunt:quapropter ut membra membrorum,ita mortui vitiorum pollunt opera iuuari,
illi praesertim,qui,locis,ubi expiantur,mortalibus
Apud posteri es, damnatos inquam Spiritus, expurgandi loca assignatς rationes: qua locunque fallunt. Nec nouum hoc. Etiam Apostoli, quibus: plena super Daemones potestas fuit collata; potestate sua quandoque nihil prosecerunt:de illis qui
dam,quod si ij οψ i sanitat Muper ipsos consequi
nequiverit,apud Dominum conqueritur, sar. 7.
Neque in praesenti negotio hic exempla desiderantur. Scimus quaedam loca nec post plurimas grauissimasque machinas potuit te expugnari. Scimus quibusdam mortalibus perpetuum cum inse- stantibus Spiritibus suille bellum. Desperatae rorsitan illi fuerunt salutis,suerunt aliqui sed quidam
etiam integerrimorum morum, vitae probatae, &qui Deo,ob insignem virtutem,chari essent. Sed quae huius rei causaὸ Non eaedem apud damnatorum hominum Spiritus,tk apud Daemonioru. Ne mirum: quia nec eodem modo utrique rebus viventium intersunt, ipsosque molestant. Intersunt damna
510쪽
PARS TERTIA. Assdamnatorum hominum Spiritus inuiti & coacti: intersunt Spiritus Daemonioru lubentes & spontanei. Quapropter illi,si pollent, ix fugam cap scerent, ad prim in vim, vel adiurationis vocem: hi si possent, discederent nunquam. Hinc fit, ut non ex voluntate damnatorum ho- 8. minum causa petendae sint, cur adiurati loca infesta non deserant, ic vitientibus pacem permittant, sed illius,cuius imperio ipsi ad vivos coguntur redire. Contra, quod Daemones adiurati non cedant, hoc ex ipsorum,atque eius, cuius permissi Vexant, voluntate pendeat.
Non cedunt adiurati, damnatorum hominum '. Spiritus semper locis infestis, non pacem concedunt vivis. Cur λ Quia non semper eos lem cedere vult Deus. Non cedunt, nec infestare desinunt semper adiurati Daemones. CurZQuia cedere recusant, nec vi cedant permittit Deus.Sola igitur Dei voluntate fit, quod affectus suos machinae,quibus contra molestias infestantium Spirituum pugia tur, fines suos non consequantur apud damnatorum hominum Spiritus: Dei ct Damonum volunta- . te fit, quod non consequantur apud Spiritus Dar
Et quae causa Deum hic possunt mouere Θ D Io. potissimum. Altera ex Spirituum infestatium cutipa:altera ex hominum, qui ipsorum molestias perpetiuntur,delicto sumitur. Cum enim nunc vivorum delicta has molestias mereantur; nunc defunctorum Spiritus digni sint,vi contra suam voluntatem, ad maiorem ipsorum contumeliom, has itiferant ; quis non intelligit, etiam Post legitimas machinas adhibitas , qu: bus alioqui tolli solent,