장음표시 사용
311쪽
i ii ' sicacio est plus fundabilis ex scriptura, ut patet Ι' Machabeorum ' et Exodi XXXII dicit propheta Consecrastis manus est ras hodie. Secundum sompnium est quodam piscatore H qui sompniavit se locutum fuisse cum beato Petro dicente se ipsum velle dictam basilicam manibus propriis consecrare Unde vidit consequenter in nocte vehemens clumen in basilica illa splendescere cum
assistencia aliorum signorum consecracionem illamio testa iacium. Sed da utrum ue sompnium, et videa-Let ille reanis
mam ac meritoriam, preceptam a rege ibi perticere ille abbey. specialiter tantum opus misericordie quod vergeret ad basilice purgamentum. Unde consuluissemi dicto abbati et eius conventui quod equanimiter tollerassent illatam iniuriam sanctificando se ipsos et celebrando devocius pro reae et suis proaenitoribus More devotion
In illa autem paciencia facilius superassent quam in to the convent
surgendo fronto se per X communicacionem in privatam privileges et regis familiam Sicut enim privilegium ecclesie quesitum est per pacienciam Christi et suorum membrorum, sic est conformiter defendendum. Unde Christus dedit privilegia facillima ad querendum pro quibus docuit non esse corporaliter contendendum, sed in eorum ab defensionem esse humiliter aciendum, ut docetur XXIIIJ, . I in principio Privilegia autem humana sunt condicionis opposite, cum in sua impetracione sunt sumptUosa, in sua defensione sunt laboriosa, et in sua retribucione sunt dampnosa, sicut est de su-3 perbia et suis singulis filiabus. Quis inquam, contenderet circa privilegium nolendi possidere aurum vel argentum, et sic de aliis privilegiis Christi superius memoratis Ipsa enim donantur per percionem oris
2. In ccdd. Exod XXII. Ain marg. Consilium B consiluissem. 23. A in marg. Defensio privilegiorum ecclesie 33. B per apcionem.
312쪽
anime et continuantur per acie iaciam persecucionis 16 Ratque iniurie et demum augmentantur usque ad Ummum gradum libertatis in requie . Stulticia ergo est fastidiando certa privilegia secularia Sista contempnere. Et ista doctrina docetur Baruch I', ira, , ex consilio eremi e et captivitatis sapiencia sub iis verbis Orate pro ita abugodonosor, regis Babilonis, et pro ita alta;ar, flii eius, ut sint dies eorum sicut dies et super terram. Si ergo tempore veteris testamenti, quando nondum perfecte ' docta est scolai 6 qpaciencie per Christum, non excommunicaret populus Dei regem infidelem qui destruxit templum, civitatem et gentem, et insuper ecclesiam eorum spoliavit cunctis suis insigni is et ministros ecclesies captivavit, sed e contrario benedixit, quanto magis tempore acie iaciei, The ough not legi evangelice non excommunicaret vicarius Christi
cate ille ouse Patronum Uum Vel IUS Iamiliam propter eius legiti-
patron. Um lactUm ad regni ac ecclesie fulcimentum vel
propter opus Unius persone neptiarium, preter voluntatem regis vel sui consilii perpetratum, specialiter et ocum Christus Luce X docuit non sic maledicere eciam infideli. Erubescerent, inquam, interim recipere corporales elemosinas et defensionem corporis et bonorum a peculiari patrono cui taliter maledicunt. CAP. XIII. et, Temporar Ex istis incidit declarare sentenciam riuam dixi A
ilia perpetuat. SUperi Us Scilicet quod humana elemosina temporalis
foret elemosina humana perpetua tam clero Uam elemosinanti cum paribus magis autentica, magis meritoria et altrinsecus plus secura. ob Aini doctrina deest. 6. oc corrupi in codd. Fortasse legendum captivitatis paciencia. b. m XIII in marg. in re inli); ib. :c XIIIm in lac in h. 26. A in marg. Utrum elemosina humana corporalis perpetua sit fundanda. 28. A in marg. Conclusio. 3o A Ai plus secatu P.
313쪽
1 Et ne equivocetur in termino, supponatur quod Desinition fin7 humana elemosina perpetua sit elemosina corporalis, data ab homine simpliciter sub nomine elemosine perpetue, sicut in artis regum Anglie sepe fit mencio. Elemosina enim humana temporalis est elemosina data ab homine sine tali titulo expressata, sicut dantur bona vocat mobilia communitatibus vel personis egentibus. Prima autem elemosina fit communiter de redditibus secularibus, de proventibus ecclesiarum veli de impensionibus annuis ad perpetuitatem secundum traditiones humanas signo sensibili obligatorio limitatis. Suppono secundo positivum cuiuscunque partis con Let iis suppoSe
clusionis proposite nam contin sit secularem XI S tentem in them selves to
in gracia pie dare tales elemosinas perpet Ua S, ergo i, contingit eas esse elemosinas autenticas, meritorias et Securas nec contendet amicus vel adversarius circa probacionem huius, cum leges ecclesie approbant do-taciones, fundaciones et appropriacione perpetuas facta Sclero. Non autem sic approbarent factum illud, nisidio fuerit autenti cum meritorium et securum ergo conclusio. Unde adversarii clamano quod iustissime, necessariissime et decentissime ecclesia taliter est dotata, in tantum quod non licuit dominis temporalibus sine excommunicacione et dampnacione perpetua aliter: non dotasSe. Istic suppositis probatur conclusio per hoc VOd iis temporary
Christus expresse Iacto exemplaVit et Verbo docUI he haud
temporalem elemosinam, non autem dictam elemoSInam ion
perpetitam ergo conclusio. Illud autem quod docetur 3 expressius in scriptura, quod procedit signa iacius a persona magis autentica et in quo plus crescit ecclesia, habet tres condiciones superius recitatas. Nam negligencia vel futuitas fuisset in Christo, si dedisset legem ad gubernandum suam ecclesiam, et regulam abiectam
314쪽
vel minus necessariam expressius declarasset, regulam 6 autem plus iecessariam occultasset ideo antiqui doctores ceperunt e fide scripture quod testamentum Christi datum est ecclesie, tam in materia quam in i 6 'forma, secundum quod est necessarium et expedicius, ut dirigat viantes per artam viam ducentem ad patriam, et per consequens, Ut doceat quomodo viatores disposicior ad beatitudinem acquirendam. Illa autemque scriptura tacet, ut de nomine canis Tobie, de die iudicii et de futuris persecticionibus seculi, expedit oparticulariter ignorare. Cum ergo Christus et eius apostoli ceperunt ab homines dumtaxat elemosinas temporales et docuit suos discipulos preci se tales recipere, ut patet Matthei X et Luce X'. ut dictum est XI capitulo de privilegiis, manifestum videtur quod ibChristus reponderavit in ecclesia sua altrinsecus illum modum dandi et recipiendi elemosinas creature. and wes Et confirmacio huius est quod per illas elemosinas
practi sed in the . . .. . . . . . .
primitive trecenti annis et amplius plus iguit ecclesia christiana.
Urivilegia ergo tam singulariter et Signanter concesSa acia principe pacis pro quibus noluit suos contendere ut dictum est in fine proximi capituli sunt secularibus privilegiis ociora. i. Temporar Sed particularius descendendo probatur specialius B
in God's a Particulatim conclusio, et primo quo elemosina tem - 1
an are sociar, Pora S loret seculari elemosinanti magis talentica,
nam talis elemosinacio foret tam operi quam doctrine verbali regis regum similior cum ergo operacio membri ecclesie sit eo magis autentica quo est capiti similior, quia de tanto est ab auctore approbacior, o sequitur conclusio Loquor autem de opere cum suis circumstanciis secundum quod plus sonant in moralem
iusticiam in quantum huiusmodi), sic quod de se habet plus rectitudinis operis boni de genere et hoc intelligo
b. Ait necessarius. 6. B XX cap. 24. A in marg. et Confirmacio. o. AB approba' . , approbabilior B de tanto ab .
315쪽
CAP. XIII. DE ECCLESIA.i6 Aper istam particulam cum paribus. Contingit autem per accidens occisionem hominis vel eius punicionem esse magis autenticam, quia plus Deo placentem quam data liberacio a morte vel restitu cio ad prosperitatem in bonis nature vel fortune, supposito quod precedat ex maiori caritate. Verumptamen cum peracio quesecundum se et secundum suas circumstancias est exemplari suo in Christo similior, debet correspondenter esse caritativior, suppono quod loquamur dei autenti cacione operis in quantum huiusmodi), et cum omnis autenticacio operis nostri correspondet pro- porcionaliter approbacioni Christi, patet conclusio. Nemo enim debet facere opus misericordi nisi secun dum doctrinam quam didicit a Christo, sed cum Christusi, docuit nos dare temporalem elemosinam et non sic perpetuam, equitur quod temporalis elemosinacio sit
magis autentica. Item, proporcionaliter ut peraci meritoria Sapit . Tempori y
ma1orem humilitatem, est De Placen clor, et Per cola more humilib.
et sequens ita autentica apud magistrum qui est mitis et humilis corde; sed sic est de elemosinacione temporali respectu elemosinacionis perpetue. Ergo illa est magis autentica Minor probatur ex hoc quod solius domini temporis qui est Deus est per Se concedere Mau's pomer
25 donum perpetuum, inde ut alia declaraVI non temporary aud
o . . . . , , , he cannot cive
i in subiacet potestati hominis concedere monum pro righis that he
aliquo tempore, nisi pro tempore UO PS PoteSi possess. habere vel dominari idem, cum Deus non potest concedere ius extensius sive uberius quam ipsemet potest 3 habere. Cum ergo non sit in potestate secularis domini habere perpetuo tale donum, Videtur quod non sufficit per se tam extense quicquam concedere. Et confirmacio huius est quod homo non potest ratificare
perpetuitatem domini suo heredi naturali cui magis 3 afficitur tamquam magis capaci uomodo ergo rectificabit elemosinam ab approbacione Christi magis extraneam. Sicut ergo Edgarus et sanctus Edwardus
316쪽
non habuerunt potestatem ad dandum suis heredibus 68 Bnaturalibus dominium regni nostri, sicut patet ex conquestu sequente, sic Videtur quod non suffecerunt donare accessorium perSone tam extranee, nam Sicut Willielmus conquestor non tenebatur restituere principale sic nec acceSSorium. Et confirmacio est ex hoc quod multas tales elemosinas Saxonum transmutavit et monachos Normante introduxit; quod si omnino fuisset illicitum, maior pars cleri possessio nati in Anglia alienum bonum sine otitulo usurparet. Item, videtur quod multe arte perpetue elemosine a sapiunt ex parte elemosinantis et male interpretantis blasphemiam et superbiam, cum multi domini seculares Muny perpetuat presumunt quod est in potestate eorum dare sim ib
withoui condi Pliciter in Perpet Uam elemo Sinam Signatum redditum,
lion a io the . . . . . . . . . . . .
character of the Ualibet condicione elemosinarii pretermissa quod
declaratum est proximo capitulo De non OSSe competere, cum ' Regum II legitur quod Deus condicionem Hely notaverat, sic quod non ObStante qua et ocunque promissione non tenet concessio, nisi servicium Dei virtuos peragat. Si ergo Deus qui potest iustificare impium et scit condiciones ac dignitates ocius generis succeden clum subintellegit condicionem, laeca presumpcio videretur in homine qui nec potest donare et per tantam periodum nec iustificares aliquem eius datarium, ut asserat se concedere datam elemosinam cuilibet illius generis absolute in hoc enim implicat se sic concedere, sive Deus voluerit sive noluerit quod non poteSt, cum nemo potest Uicquam concedere, o nisi prius Deus ipsum concesserit ideo racione talis mendacii dissolvuntur multe elemosine vocate perpetUe. Religiosior ergo foret concessio expressa condicione
quod persone sint habiles et quod Deo sit placitum;
4. B extranie. 9. B: fuisset uitulo deest. I. At corr.: teneret. i. B servicio. 22. Ain marg. racio. Ai: subintellexit . b. 26. A A, durare per tantam.
317쪽
CAP. XIII. DE ECCLESIA. 379 C 68 quam condicionem licet oportet intelligere, tamen illa Such conditions
expressa foret contencionum plurium edati Va et I S understood,
. . . . . . . . .... but ould e
pos icionis plus vigilis causativa et Sic racione humili belle express-tatis foret magis autentica et racione declinacionis a ritu gentili ad religionem Christi foret plus meritoria et racione pluris adiutorii plus secura. Et ita videtur presumpcio quod quis obliget heredes suos simpliciter ad continuacionem talis elemosine, cum non subiaceti 68 potestati sue dignificare quoscunque tales velemosinarios, io nec potest obligare se ipsum vel alium ad premiandum indignos, cum heres plus obligatur veritati a qua per se capit hereditatem, quam patri carnali a quo capit solum per accidens. Et hec est racio quare catholice dicitur regem Anglie semper esse infra etatem, Umi 5 debet corrigere errores tam sui quam progenitorum suorum, sive ex ignorancia sive ex inadvertencia deceptus fuerit aliter enim attemptaret defendere iniusticias contra Deum. Ideo absit nos inponere regi et regno tantam demenciam ut inveteratus dierum malo - 26 rum defenderet antiquum errorem tractum in consuetudinem, cum secundum decretum, allegatum XI capψ, error cui non resistitur approbatur. Et patet consideranti attencius quomodo omnis elemosina humana Vocata perpetua est realiter ex lege Dei in vincibilidi temporalis, cum oportet omnino condicionem quam
Deus apponit subintelligi, quamdiu ditarius manserit dignus participare elemosina quoad Deum. Unde talis attencio et expressi homini elemosi Temporas nantis ex maiori humiliacione, ex maiori e confir pro blyen dure 36macione, et maiori errorum exclia Sion magis dispo thb eou. diaeret ad perpetuacionem elemosine per Christum p*rPQtu quam elemosina humana irreligiose vocata perpetua.
o. A in marg. Conclusio. 3. A i Et e racio A in marg.: Conclusio. 28. 29. B elemosinant.
21. Dec. I pars dist. LXXXIII, c. III. Vide supra pag. 35.
318쪽
CAP. XIll Num perpetuare elemosina est Christo proprium, o 68 quod est dominus, simpliciter assistens omni tempori, potens iustificare elemosinarium, a qua iustificacione iuxta dicta proximo capitulo dependet humana donacio; et sic est de successione hereditaria de qua minus videtur Deo enim est proprium heredes in perpetuitate successionis hereditari limitare. Unde creditur quod multi fundantes elemosinas nomine tenus perpe tuas in penam sue superbie a perpetuitate generis hereditarie defecerunt. Io The ui Vei) In talibus ergo elemosinis unus princeps concedit D
be ollowed and Pro SUO tempore Subintellecta Supradicta condicione
os iris Lept up. et mi recatur UUm heredem sic lacere, et ex mem
toriis donis multorum sibi succede iacium cum graciosa disposicione materies facit Deus inam elemosinam ibperpetuam, si sibi sit placitum. Unde hic in statur sophistic quod temporalis dominus meritori facit elemosinam perpetuam, cum meritori faciat partem eius. Sed iste obiectus non vadit contra sensum expositum. ymna, si procedit decio faccione elemosines perpetve Secundum partem, eque probaret quod una vidua paupercula plus faceret in casu elemosinam talem perpetuam, posito quod plus mereatur ut Deus elemosinam utrimque perficiat; nam ' Corinthiorum III ' 6, scribitur Ego plantavi, et Apollo rigavit, sed Deus incrementum dedit. An et is no Unde patet consideranti subtiliter quod nullus heres
approve of his Proceden post progenitorem dotantem ecclesiam
tenetur approbare undatam elemosinam nisi ex libera
voluntate. Patet primo sic: Non tenetur facere aliquod 1 opus meritorium nisi ex libera voluntate, non tenetur sic approbare nisi secundum racionem operis meritorii, ergo non tenetur sic approbare nisi e libera voluntate.
319쪽
Di 68hEt hoc est notum intelligentibus textum Apostoli Philipp. IIIo, , et Gul VI', 14', dicentis Michi autem absit gloriari nisi in cruce domini Iesu Christi. Ε Item, ex precepto Dei et eius successione hereditaria filii adoptivi non tenetur heres continuare aliquod se Νς bonum opus . nisi ex libera voluntate; sed Deus, pater heredis plus obligat quam pater suus carnali S, ergo multo magis ex obligacione patris carnalis non tenetur sic facere nisi ex libera voluntate Deus enim God ordatus
io posuit hominem in tanta libertate, Uod non Ot St to e done f
sibi quicquam absolute precipere nisi meritorium, et
per consequens adiecta condicione, ut libere illud perficiat Unde Augustinus super Psalmum CXLVIII '' In tuo, inquit, arbitrio Deus te esSe oluit, Cui paresi, locum, Deo aut diabolo, cum paraveris, qui possidebit ipse imperabit. Sed absit ut aliquis reportet me quod mus no bedem occasionem dominis temporalibus ad spoliandum mean'ihat oras
sanctam eccles1am vel ad continuandum elemo Sina thei paymenis
quas progenitore eorum ceperant, cum e conclu-j sione sequatur formaliter quod tenentur elemosinas
tales perficere. Scit enim logicus quod si non sic elemosinare nisi libere tunc tenentur, Uis Ues Urgeret regem Anglie coaccione civili continuare elemosinas patris sui Non rex preteritus, tum quia pardi in parem non habet imperium, tum ciam quia ipsis in regno incompossibilibus est plenum ius ad regem posterum derivatum, nec imperatori pertinet, cum regnum nostrum non sit imperio sic subiugatum. Ex quibus sequitur quod non pertinet ad papam 3 o propter obligacionem regis et regni antiquis temporibus
2. Philipp. In codd. sequitur lacuna. Addidi III, 3. 6. A in marg. Nota solucionem objectus is discontinuandum λ). i. AAi: quod si non tenentur. 22. 23. B urget. A in marg. Non tenetur filius continuare dotacionem elemosine patris sui. 28. B: non sit imperatori. 29. A in marg. Conclusio.
IS. Opp. tona. IV, p. II pag. 67
320쪽
ens ,rce pay nam in lege Cnristi talis perpetuus redditus non
K in g, habetur nec ex lege imperiali post Otacionem factam a cesare, quia integrum imperium non habet ius, unde liceat sibi laxaccionem huiusmodi vendicare. Requireretur ergo ut papa in hoc humilis elemosinarius regis petat ratificacionem talis elemosine, cum omnia que habet in Anglia tenet de rege, tum quia dominium regni nostri non est subiectum imperio, et per consequens non parti imperii decise ad Romanum iopontificem, tum laciam riuia sic regnum nostrum foret per mortificacionem temporalium nimium diminutum et per consequens virtute brevis regii ad quod dampnum rex statim revocaret quod tam improvide est concessum ibbui ille in i Rex Vero e vocali promissione, ex scripti personali
liti ne iis ance ς- Obligaclone, Vel e paternali asteccione potest esse
' 'μφ' obligacior ad progenitorum suorum elemosina gratis continuandum, sed potissime racione obligacionis qua Christo tenetur sub obtentu beatitudinis impertiri opera stomisericordi membris suis ut patet Matthei XXV'); et cum maius opus misericordi sit fraterna oreccio, patet quod heredes sunt secundum lege Dei et hominum ad ipsam amplius obligati. Unde ut dixi superius)plus faceret in casu ad continuacionem elemosine abi h0usti e uia Progenitorum, auferendo ipsam a discolis et conver-
application tendo eam in alios pios usus quam quantumlibet multiplicando collacionem temporalium minus provide. Et ex talibus operibus misericordi sibi succedentibus eciam diversis in genere fit unum opus misericordi eoo Successivum, cum tota ecclesia a principio ' mundi i 68 usque ad novissimum electum habet unum opus misericordie secundum quod ecclesia plene complacet