장음표시 사용
121쪽
tisdictionem spiritualem non necessuid postulant . sed Alius ad inistrationis actiones sunt , illi committuntur,ut dicebat obiectio. Qua- .re existimat suar. in cap. periculoso in illis verbis: Ae 'de istius , ad quem pertinuerit licentia , posse comprehendi Abbatissam si antea , aut ex regula, aut ex coάsuetudine ad illam id pertinebat. Itaque idem Suarra
communem sententiam probat ex eo
quod Concilium ubi dixit Episc eum tantum & Superiorem dare posse licentiam istam ingrediendi,
addat: Neque alitu vilo mod, possietiam vigore cuiuscumque faculturis, mel indulti hactentia concessi, vel in Ponerum concedendi. Quibus verbis est Cocilium reuocare omnem consuetudinem , vel priuilegium , vel alium quemlibet titulum, qui hanc potestatem Abbati Te , aut alij cuicumque non Supetiori illius monasteri, contulisset. Verlim non docet Suar. cur nomine Superioris , non intellisatur quoque Abbatissa, maximε si ex antiqua consuetudine &iure suerit Superior in hac re, vip te ad iurisdictionem spiritualem non pertinente , sicut quando dicitur
Monachum nihil proprium habere, aut possidere posse . oc sine licentia Superio- , nomine Superioris intelligitur quoque Abbatissa, uti pluribus docuit obiectio. Qua simili
ratione reiicitur quod Bonacis. de Tam rin.dicunt per dictionem exelusiuam torum , qua utitur Tridentinum , excludi illum omnem,
qui no sit, aut Episcopus, aut: Superior. Nam respondebitur fibbatissam esse Superiorem is ut in aliis allatis casibus. Quod amplius confirmatur ex eo , quod , si nomine Superioris intelligatur eo loco ille duntaxat, qui habet plenam iurisdictionem spirituale in monasterium. atque adeό excludatur Abbatissa, cuConcilium dieat nullum alium vigore cuiuscumque iacultatis mamin posterum concedendae dare posse hane licentiam : sequetur Episc Pum , aut Superiorem , non posse delegare hane facultatem Abbatistis , quam consequentiam fatetur vltrδ SuareΣ, negant tamen passim alij; immo Bonacin. censet hanc delegationem , sue commissionem factam Abbatisse saepius necessariam esse. Denique Sancher ait ex verbis dc totius contextus serie, atque rei ipsius grauitate colligνmetem Con-ciiij non fuisse licentiam istam Pe mittere prudentiae mulieris. Quod tamen singillatim non ostendie
Mihi tamen satis perspicuum Videtur si Concilij Tridentini verba eum Pij V. qui illud declarauit, Onstitutione componamus. Atque inprimis cum omnia monasteria M
nialium , vel subiecta sint pleno iure Episcopiς, vel Sedi Apostolicae immediate , vel denique Superioribus Regularibus , quae exempta dicuntur , eo quod per priuilegium iturisdictioni ordinariae Episcoporum se ducta suerint. In monasteriis non exemptis Episcopus solus Facit has licentias , ut diserte habet Tridem tinum Ac Pius V.illud declarans, vel ordinaria sua potestate , vel sibi ab Apostolica siae delegara. Neque in his monasteriis potest Abbatissa sibi hoe Ius tribuere ; quamuis enim
non excedat ius adniinistrationis
spiritualis , & n8n magis reqtinas' iurisdictipitem spiritualem, quam licentiae . quae ab ipla dantur in materia paupertatis , aut o dientiae; tamen propter rei grata itarem , de maxima incommoda , quae inde ti
122쪽
mebantur, voluit Concilium Ae Pius hanc facultatem reseruare Episcopo eiusmodi monasteriis. Quod attinet ad alia monasteria exempta,relinquit eam facultatem Superiori, quo nomine non intelligit , nisi illum , cui pleno iure monasterium subiicitur , non autem Abbatissam: illa enim non habet in eiusmodi monasteria exempta aliam potestatem, quam habeat in monasteria non exempta. Si ergo in istis monasteriis noluit hanc potestatem credere A
batillae Concilium & Pontifex , sed soli Episcopo , mi in eo casu dedit
potestatem etiam in monastella soli
Sedi Apostolicae immediate subiecta , ne ea videlicet facultas in manibus solius Abbatissae , aut Praepositae remaneret , quis dicat illam tribuisse Abbatissae in aliis monasteriis exemptis , quae ibis Superioribus Regularibus subiiciuntur , cum ex
ea facultate Abbatissae relicta in illis
monasteriis eadem omnino incommoda Ac pericula timeri dcbeant, quae in aliis non exemptis , ut patet Deinde cum Episcopum de Superi
rem , nominat Concilium cum particula exclusera tantum , sane SNeriorem opponit Episcopo , e6sque quoad iurisdictionem in illa monasteria comparat: ita vi Superior illepos Iit in monasteriis sibi subicctis quod potest Episcopus in aliis. Eiusmodi autem Superior est ille Distaxat, qui pleno iure Superior est,non
autem Abbatilla , aut alius quicuntque propter aliquam administrati riem l piritualcm , licet nomen Supcrioris aliqua ex parte , siue secundum quid Se minus proprie partici-pet. Vnde Rodriqueet S: alij quidam per Superiorcm eo Concilii loco intelligi volebam Generalem,aut PT uincialem , eo quod iurisdictionem veluti Episcopalem habeant.praeterea si agamus de licentia iaciendi facultatem Monialibus exeundi e suo monasterio, manifestum est eam ab
Abbatissa fieri non poste : Nam illitis causa approbanda est ab Episcopo, Vt ait Concilium , quod etiam in monasteriis exemptis ieruandunt esse voluit Pius V. Et quamuis amprobatio causae 8c concessio licentiae non sitit unum dc idem; cum tamen
licentia illa non detur ab Abbatis Iain monasteriis non exemptis , sed , solo Episcopo; non dabitur etiam in aliis exemptis, cum Pius V. requirat approbationem caulla ab Episcopo praeter licentiam Superioris ordinum illorum , quo nomine nequithatelligi Abbatilla , neque enim illa Superior ordinis unquam dicitur. Denique eodem modo de licentia egrediendi, atque de licentia infrediendi sentiendum est. Quare si licentia ingrediendi non permittatur Abbatissae., neque etiam licentia egrediendi facienda Sanctimonialibus,tuam , multo minus, cum licentia egiediendi dissicilius multo concedatur , unde illius causam vult
Tridentinum approbari ab Episc po quod ad monasteria quCque
exempta extendit Pius V. Licentiam
Verd ingrediendi pertinere ad solum Episcopum de Superiorem, qui Episcopo in sibi subiectis monasteriis
inparatur, iam diximus. Et sane Pius V.in constitutione nuper citata. Eis mendicantium ordines , in qu lurima Tridetini loca explicat, quius aliqui aduersus ordines mendicantes abutebantur,ubi cap. s. sess21. de ingressu isto monastertiarum e
ponit illud. De Episcopi , vel Aperteris licentia in colasti necessariis. intelligendum esse ait de monast
rus , quae ordinariis pleno iure su
123쪽
sunt, in quibus solis & non aliis Ordinarii licentiam illam dare ρος sint: ergo qui cam licentiam facit, debet hiucre pleno iure. sibi subditum monasteritam. Qilare neque
Episcopus, neque Superior camni cCntiam valide concedunt , nisi in monasteriis sibi pleno iure subditis, quod nunquam conuenit Abbatillae. Neque obiicienda est antiqua praxis , tum quia strictior multo est clauiura poli Bonifacij, Tridentini& consequentium Pontificum sen- mones,quam fuerit priscis illis temporibus et tum quia nunquam Praepolitae monasteriorum seceriint illas licentias, nisi in casibus a Synodis praescriptis, & eo modo, ac ratione, quam ipsae lanchiones ecclesiasticae iubebant: Exitum verδ permittebant inexcusabili necesssitate urgente, assignatis senioribus aliquot sinciis, neque pernoctare extra domum permittebant : qua urgente necessi te neque hodie sortassis Superioris consensus expectansns erit. Viris autem quibus solis ingressis in monasteria prohibebatur, nunquam illi imperiniciebant Abbatillae , nisi illis, quibus loges ecclesiasticae permitti volebant, Clericis nimirum ad diutina ossicia dc v. issis, ac se=hus, ubi ne
stat ex canonibus sepius relatis, in quibus nunquam reperies suille in arbitrio Praeposeae tris licentias dare , illamque debuisse mendicare facultatem ab Episcopo, uti etiam retulimus , si quando exire e monaste- .rio cogeretur. His omnibus tandem accedit Do horum unanimis sensus, ncininem inim unam vidi, qui hanc facultatem tribueret Abbatillae. Nauarrus enim sibi non constitit,& nostram sententem apcrte docuit; ubi vero de mente lcgis dubitatur, Omnium IntUrpretum & Doctorum nemine repugnante consensiis magnam apud sapicntcs , authoritatem habere debet.
CONfECTA RivM II. An quando non licet superiorem
licentiam ingrediendi monasterium ι an en facultas iri
delegari possit , o au eius cousensus sit necessarius ρ
HAEc tria dubia sequuntur tum 1
ex doctrina uniuersali a nobis tradita , tum ex Superiori consectario : nam quamuis Praeposita monasteria non habeat facultatem ordinariam dandi istas licentias 1, poterit illam tamen extraordinariam habere cx mente ipsi met Ecclesiae in quibusdam urgentibus casibus, in quibus Superior adiri nequit: tunc enimaeqiuitas postulare videtus, ut Sup l riorissa Lanc obtineat facultatem,uti in aliis multis casibus occurrit, in quibus inferiores dispensant in lego Superioris, quem adire non patitur necessitas tune urgens : quod verius fuerit, quando non est opus propria distensatione, sed sola licentia in casibus a lege praesci Utis. Secundo, poterit eiusmodi potestatem Abbatissa ex commillone & delegatione Superioris , vel Episcopi accipere.
Cur enim cum non pertineat neces.
sario ad iurissilietionem spirmialem, non poterit Abbatissae committi,maxime si id necessarium este videatur Denique cum in pluribus aliis negotiis necellatius sit monaster, coim sciatus , atque ipsius Abbatissae , cur in ista re non requiretur, quando ita postulate videtur monasteris quies, quae. Digitigeo by Cooste
124쪽
Di uisitio I. Cap. IV. s. V. 'S
quae ingressu illo personarum exteris narum perluinari poterit , Si quem ea de causia prohibet Ecclesia , uti diximus cap. r. mai&que prosectberit illa perturbatio , si externi ex licentia sollias Superioris reluctante Priposita, ipsique aliquando monasterio ingrediantur. Ad primam quaestionem respondeo & dico primo , quando Abbatissa liabet a Praelato generalem fa- lcultatern concedendi licentiam, &vrgente necessitate ipse Praelatus adiri nequit: tunc habenda est licentia lAbbati gae, quia illa tune est legitima Praelata; neque ulla necessitas excusat ab obtinenda huius licentia. Ita
Dico secundo: quando Abbatilla nullam habet facultatem concedendae licentiae ex commissione sibi fasti a Praelato , & casus urget, neque licet Praelatum adire ; Dile tamen illam concedere , & necetiarib ab illa petendam essessia Roderi .q. si lib. 4. cap. LI. nutri. ,. in fin. Sanchre cap. It . num. 23. Tamburi n. disp. 13. de iure Abbati s I quae sit. 3. Bonacri. quaest. . de clausura punα . num. s. Negat vαδ Suarez lib. t. tract4. de Relig. cap. Io. num. Quia Concilium Cap. F. saepius cit. negat ullum praeter Episcopum . vel superiotem
habere posse hanc facultatem vi il-llius indulti, & priuilegii aut conce s hactenus , aut in posterum Coracedendi. Nequit igitur illi . qui non fuerit Superior conuentus , fieri illa facultas. , cum id aperth prohibeat Concilium , quod non agit solii inde facultatibus hactenus concessis.
quas reuocat ; sed etiam de concedendis , quamquam non adimat potestatem Pontisci illas concedendi. ut patet ex aliis principiis v n uersalibus in nostra scientia Canonica stabilitis. Quia tamen urgent varij casus. qui hanc facultatem permitti Abbatisse postularem, sapienter existim uit Ferdinand. a Castro Palao disp.
Cit. punct. Io. g. 2. num.ε. Praelatum est. arti 2. & quaest. 47. art. hia. ubilconcedere poste facultatem ingre praeterea licentiam discretarum re-ldiendi illa monasteria aeui Abiatista, quirit. Sanc uria erδ cap. Io.cit.n. 37. I ver Consellarius iudicauerit expedi-
contentus est Iicentia Athali Ise,sicut re : quo casia reuera Abbatilla non& Barbosa allegat. Io 1. cit. num D. dabit licentiam . sed ipse Praelatus, nisi aliud priuatae Regulae & consti- qui soldm iudicium cauis ingressus tutiones postulent ; quia ex praesumpta Praelati voluntate, tunc ad Abbarullam pertinet ea licentia , sicut ubi periculum est in mora consulendi Pontificis expectanda est Episcopi uatur pennittit Abbatissae : atquci ita occurritur variis incommodis quae oriuri pollent ex rigidiori illa Concili, constitutione . & illa integra scr-
dit pensatio , caque necellaria est, via superius dicebamus. Ad secundam quaestionem respondeo delegari posse Aboatissae , ab Episcopo facultatem dandi licentias istas ; immd ita fieti debere existimant Nauarr. comm. q. de Regula-Mb. num. 6ci. Glassis q. pr. deciliora. Ad tertiana quaestionem respondeo licentiam ordinariam ingrediendi . immo & egrediendi semper supponere consentum Abbatisiae & conuentus; alioquin es Ict magna p turbatio : & non credendum est superiorem contra voluntatem Abbatis Iae eam licentiam dare..Ita Ferdinani.
125쪽
cis. num. II. qui tamen addit posse
aliquando, si res ita postulet superiorein non modo dare licentiam
ingrediendi ; sed etiam piaecipere, atque cogere Moniales, ne ingressum illum impediant. Neque aliud
voluit Barbosa allegar. I 2. Imm.4O.
cum dixit selum consensum Episco pi, vel Superioris suffcere. Loquitur enim de licentia ordinaria , & lnon de praeccpto , quod aliquando i Superior, si causa id exigat, poterit
sterium arrogare pos Iunt , etiamsi Superiores sint illius , qui ciuis il motasterio praeficitur. PoterunL X men inquirere , dum visitant,an hici Praelatus peccauerit in istius facul- .l tatis usu, sicut & de aliis vriminibus ab ipso in sacros Canones commisiss: Sic enim nullam exercent iurit dictionem in monatarium , aut in
Moniales sibi non subditas, sed in monasterij Praelatum sibi subiectum Ncque enim illum monasteri, cura eximit a sui Superioris iurisdictione& correctione, nisi dum praeficitur illi monasterio quoad illa, quae circa illud geret, eximatur peculiari priuia legio.
'aelatus post licentiam in isiud ingrediendi
Potest aliquando monasterium alicui pecalari, & priuato Cl
rico, aut etiam Retligioso pleno iure propter varias caulas , Pontifice lubiici: quo casu duo quaeraneur i an ille Clericus, aut Religiosus possit dare licentiam, de qua agimus; an vero quaerendus etiam sit Episcopi, vel illius qui Religiosi Superior est, consensus Secundo an licet iste Clericus , vel Religiosus possit eam licenciam facere , idem quoque possit facere Episcopus, & Religiosi Su
illum Pr.elatum , siue superiorem hanc licentiam dare posset quia illi soli subditur monasterium, non Epiri scopo, aut illius Religios Superiori:
i p. siis causam egressus a pro l bare Er istas licentias dare ρ
scopi, non de Vicario , uti appellant Foraneo , qui in aliqua tantum speciali parte dioecesis . aut ad certam aliquam causam delegatum & proinde habet tantum potestatem delegatam , & non iurisdictionem ordinariam: unia ab ipse ad Episcopum prouocari potest: quia non facit unum cum ipse Tribunal. At vero Vicarius generalis 3c ordinariam habet iurisdictionem, & vrnim tacit. tribunal cum Episcopo, 3c nomine ordinari, in omnibus decretis etiam Tridentini intelligitur ,. & illi exossieto Vicariatus competunt omnia , quae pertinent ad Episcopum ex ordinaria potestate,& non ex iure
aliquo speci ili , ratione dignitaris aut alio quopiam particulari titulo non comprehenso in iurisdictione ordinaria Episcopalla Quae Omnia . fusissime
126쪽
sufissime demonstrat Sanchez lib. 3. de matrim. disput.29 .& nos 2. pari. scientia: Canonicae agentes de iurisdictione spirituali. Vicarium itaque generalem Epi- inopi posse approbare causam egressus Montalium e monasterio , quam ab Episcopo approbandam vult Tridentin. cap. s. dc. Pius V. vi sua constitutione Decori σ honestati, atque etiam tum licentiam exeundi , tum ingrediendi concedere respectu monasteriorum subditorum Episcopo;
non vero circa monasteria exempta
aut Sedi Apostolicae subiecta. docent
nis in appendice. g. 1. Qui duo postremi extendunt hanc Vicari j iuri Ddictionem etiam ad monasteria Sedi Apostolicae immediate subiecta. Indefinite etiam loquitur Barbosa allegat. IO2.num.18. Qui tamen ad licentiam ingrediendi concedendam requirit in vicario speciale mandatum eadem allegatione n. 3 8. Quod non faciunt circa approbationem causae egressis 8c licentiam exeundi Victoreil .de ori n. & clausura Mo- alium f. an solus Episcopus. Tamburin. disputat. ΣΟ. de iure Abbati trquaest.1. disput.verb ue . quaest. I.n. 3.
exigit ad licentiam ingrestus speciale
mandatum. Quod discrimen inter licentiam ingrediendi de egrediendi, atque causam egressus approbandi displicet Sancti. cap. I 6. Hiam. Iq. Cum in his omnibus idem dicendum fit, codoraque modo loquatur Concilium de Pius V. de nulla. sit ratio , propter quam potius licentiangrediendi indigeat speciali man-
dato , quam egrediendi &causam relius approbandi. Probant autem suam sententiam : quia nomine Episcopi intelligitur eius vicarius in omnibus , quae ad eius ordinaeriam iurisdictionem spectant,nisi res aliena sit a Vicario. Deinde in citata constitutione Pij V. dicitur causa egrellus e monasterio approbandacile per Episcopum , aut alium ordinarium : ille autein alius Ordinarius Vicarius Generalis est, qui nomine
ordinari j s pius in iure significatur,
uti iam monuimus. Denique quial eodem modo monasteria Moni
lium ipsi atque Eeiscopo subduntur,
tu Monach. in χ. editione, nisi igitur sibi aliquid reseruarit Episcopus,l poterit Vicarius Generalis Omnia, . quae potest Episcopus. Vnde cum Episcopus non habeat potestatem ordinariam in monasteria Sedi Ap stolicae subdita , neque in exempta de Regularibus subiecta , non pote rit in illis Vicarius Generalis , aut causam egrestus approbare , aut licentiam sue egreaiendi siue ingrediendi concedere : quod tamen diximus posse Episcopum modo superius explicato f. I. Quia potestas extraordinaria , & Episcopo delegata
non communicatur eius Vicario Generali.
Existimo nihilominus Vicarium indigere speciali mandato ad dandas omnes istas licentias.& approbandam causam egressus pro quibuscunque monasteriis etiam Epiticopo su tectis. Ita Ferdinand. a Castro dis
& ali; , qui referunt apud Barbosiamnum. 28. de 38. allegationis ior. ita ille decisum a sacra congregati nc , quae illam facultatem condedit N Vicario M.
127쪽
Virario Generali, seδ speciale manis datum habenti:quod fortassis etiam volunt plures ex aduersariis , dum absolute affirmant eam potestatem esse penes Vicarium generalem e nihil enim aliud volunt, quam quod signifieat sacra Congregatio, nimirum hanc facultatem, Cum pertineat ad iurisdictionem Ordinariam essedclegabilem Vicario ; non intelligi tamen concessam . nisi specialiter exprimatur propter rei grauitatem. Fauet omnin5 Pius V. quem male pro se adducunt aduersatij. Cum enim vult cautari egressis approbari per Episcopum , aut alium indinarium , non significat vicarium generalem , qui non est alius Ordinatius I suo Epilcopo. Intelligit itaque Praelatum quemlibet non Episcopum , habentem tamen iurildictionem Epitcopalem. Neque omnia, quae iure ordinario conueniunt Episcopo , intelliguntur commissa Vicario generali, ted aliqua requirunt speciale quandoque mand tum : quia in generali illa clausula: Dantes ct concedentes plenam ct inberam potestatem, non continentur ea, quae vero similiter non est concessimis Episcopus, neque quae mandatum speciale exiguar immd etiamsi adderetur clausula, qua concedantur omnia , quae speciale mandatum postulant, nisi tamen ea sigillatim exprimantur , non censentur esse concella, ut diserte tradit Glolla viti in cap. 2. de ossic. vicarii in 6. & Ω- 1ilis Molin.tra L; .de iustitia disp. Io. n. p. Sic in generali vicariatus conressione non venit benemorum eollatio , nisi specialiter sit commissa cap. vltim. de officio vicam in s. Belbi Dodiore Marchesin.de commisson. pari.I. cap.6. num. 68: Anastas Getinon de indultis Cardinat. f. tibi quoad vixeris num. 36.87. Zerola
quaes r. Garcias pari. s. de benefici cap. 8. nury. 8. Vgolin. de potestate Episcopi cap. . f. . num. 2. Fillluc
a Castro Palaci tract. I . disputat. 2.punish 3 o. &alij. Quis tamen neget collationem beneficiorum pertinere ad iurisdictionem ordinariam Episcopi Nequit etiam Vicinus une speciali mandato beneficiorum resignationes admittere dc approbare, aut praesentatum a Patrono instituere, veneficium supprimere , aut erigore , de iurispatronatus sundationi consensum praestare, beneficia unire , aut e contrario unionem irritare,& Ecclesias diuidere, aliaque quam plurima , quae late prosequitur innumeris Doctoribus allegatis Ba bosa de potem EpiscoP. allegat. I
Ex quibus videas non bene colligi ab aduersariis facultatem Vicari, generalis circa licentias egrediendi ut ingrediendi in monasteria Monialium, eo quod illa pertineat ad potestatem ordinariam Episcopi; inde enim non sequitur commissam futuse necellario eius Vicario absque speciali mandato; cum illud in pluribus aliis, quae non minus pertinent ad ordinariam iurisdictionem , exigatur , ut vides ; atque ut aliquid afferam quod magis ad sacultatem, de qua agimus, accedat, indiget Vi-eatius speciali mandato, ut iuxta Trident. sest Es.cap. I . puellae habitum regularem suscipere, aut prinsessionem emittere voletis animum explon
128쪽
exploret, ex Sbroz. lib.2.quaest.2o8.& ut authoritatem aedificationi monasteri j ex testamento relictam pἔae
& Calde in. cons 3. de officio Vi- caiij: Neque in locis,in quibus Episcopus est loco Abbatis , potest eius
Vicarius impertiri licentiam Monacho studiorum caula e monasterio in uniuersitatem proficiscendi .Ita Abb. consil.88.num.1. Sbroz. lib.2.q.2OO. num. χ)sQuae sane non sunt tanti momenti , quanti esse videtur licentia, de qua agimus , quam idcirco Trideiuinum Episcopo videtur reserualle.
CONfECTAR IvM V. An Capitulum sede vacante ρ it has licentias concedere 'χ6. Espondeo posse , quod omnes
Q. aeque fatentur : quae enim ad Episeopi iurisdictionem spectant,Sede Vacante pertinent ad Capitulum:& ideo hanc facultatem etiam circa monasteria Sedi Apostolicae subiecta agnoscit Ferdinand. aliique. Neque obstat, quod ea , quae conceduntur Episcopo iure speciali tanquam delegato Sedis Apostolicae, non deueniant ad Episcopum id enim verum est de iis, quae conueniunt iure specialissimo, non autem iure speciali,& nisi prohibeantur , vide Bar sam de officio Episcopi, allegat. 39. num.8. Inde quoque fit, ut Capitulum hanc facultatem concedere postiit Vicario generali , aut prouisori etiam monasterii a se constituto, uti docuit Ioan.de la Cruet lib. I.de statu
Religioso cap. I. iaci. . notab. I.
CONfECTARI VM VI. An Praelat in , qui potes aliis facere licenriam ingrediendi monaBeria Monialium psit
Esse,ndeo&dico illum,&omne 17. Praelatum, ubi eaedem urgebunt causae , propter quas aliis licentiam concederet, Polle illam sibi sumere.
Ita Sanchea lib.6. in Decalog. c. I 6. num. 21. Nauar. consit. 6. alias '. de statu Monach. Azor. I. pari. institui. lib. I . cap. 8. quaest. 9. Rodriqueet tOm. I. qq. Regular. quaest. 66. arti . Barbosa allegat. iox. de ossicio Episcopi. num. Α3. Ferdinand. a Castro Palao trach. I 6. disput. pari. IO. g.2. numer. F. Miranda de statu Montal. quaest. L. art. I 4. conclus. I. Corduba quaestionarij lib.1. quaest. 3I. Bonac. quaest. . de clausura punct. 2. num. 9.Suarea trach. 8. de Religione cap. I O.
num. 13. Tamburin. de iure Abbatiis. disputat. 24. quaest. 8.& alii passim: quia ubi iurisdictio non est sacramentalis , neque contentiosa , sed voluntaria, potest illam idem in seipsum exercere , & plurium persenas
sustinere , mod), exercitium unius acuis non pugnet cum exercitio alterius , quod fusilis probat Abb.c.ex litoris num. I i. de probat. Sanc ex l. si consul. E de adoption. filiusfam. qui praeses est, potest scipsum emancipare & in adoptionem tradere. Et ex l. vna ff. de ossic. cons consul potest apud semetipsum seruum m munitiore, atque ita personam Domini & Consulis simul sustinebit: quod aeque in aliis omnibus continxere poste contcndit Abb. in caput citatum num. I 2. nisi in aliquo casu, id iure speciali interdicatur , si cudi
129쪽
1oo De clausiura Sanctimonialium
illud conserre cap. fin. de instituis quia, ut ibid. disput. Abb. num.J.ses esset perniciosi exempli. Quod vero
in eo textu dicatur inter dantem dc accipientem necessariam elle distinctionem, atque adeo neminem pos
se sibiipsi conferre beneficium: non est latio uniuersalis Sc adaequata uti ibid. disterit Abbas multis adductis textibus , in quibus idem plures personas sustinere potest , ut diximus. Est itaque specialis ratio ad vitadum
ambitionis exemplum: quae eadem ratio affertur in cap. per nostras de
Iurepatronatus. Cur Patronus ne
queat seipsum praesentare: aura nu seu Ingerere se debet Ecclesianica
quam subditi : cum . enim careant luperiore ', aut illum saltem facilε , adire nequeant, vix viiquam aliquid sacere possent eorum, quae Regula sacere permittit cum licentia & ve-pia Superioris.' . Secundo , ut omnem dubitationem , quam aliqui male excitabunt in hac parte reinoueret Greg.X III. in sua constitutione dubiis,qua emergunt ala. I 18 I. die 2 s. Decemb. Declarauit tam saeculares , quam Regulares , quibus cura ct regimen monasteriorum .emonialium quouis modo
incumbit , facultate sibi ex osscia at--
tributa ingrediendi monasteria ρυ-
dicta , ita demum uti posse id faciant in ea in necessariis 2 a pau-presationis ossciis. Ex quibus aliisve i cis,iisque senioribus ac Religiosis per
quamplurimis ostendimus I. parte nostrae scientiae Canonicae cum communi Doctorum poste superiorem cum seipso dispensare in illis ipsis ea-sibus, in quibus cum aliis dispensare
posset , quod verius multo fuerit, quando non est vera, sed impropria tantum: dispensiatio , & quaedam licentia duntaxat, qualem esse in nostro casu diximus superius I. 2. posse enim superiores uti licentia quam pollunt aliis concede eeonstans est Doctorum sententia
S. Thom. 2.2. quaest. I 8 s. articul. 8.Turrecrem. in cap. de Monachis I 6. quaest. I. Angelus verb.Monach. I.
ba in addit. ad Collectorem Cominpendii priuileg. mendicant. Ver. accedere ad mon,
ubi eundem coriam , de qua itionis essent, sonis comitati. Quibus verbis Pontifex 'tanquam certum & indubitatum supponit elusinodi Superiores habere , facultatem sibi ex o io attributam ingrediendi praedicta monasteria r Neque illam,aut denud confert , aut restituit, sed ipsust usum moderatur , ut scilicet in casibus
duntaxat necessariis ea viantur , &cum certo quodam comitatu , quem
praescribit. De quibus duabus conditionibus dicemus inserius: modo contendimus duntaxat Superiores licentia , quam aliis concedunt,ingrediendi monasteria Monialium , uti posse , ubi eadem urgebit necessitas& causa legitima.' Neque nomine Superioris intelligimus hoc loco eum duntaxat, qui. - Superior est , . siuenem Ordina-
iam , qui delega- uniuersalem, siue certas personas & ossi modo in illis personis ipse contineatur & officium illud exercere possit. v. g. quis habet potestatem
130쪽
Di quisitio. L. CV. V. F. V. IOI
dandi licentiam consessario ingrediendi monasterium, si ipse sit Confessarius , poterit illa licentia uti: : si autem iit licentia pro solis Confessariis Montalium , ipseque unus ex illis non sit , nequaquam licentiamsbi sumere poterit: si licentia sit pro rusticis , nequaquam illi fit ea li
cellariam cile iustam causam & licentiam Superioris ; sed praeterea debere eam causam probari ab Episcopo: quod locum duntaxat habete potest in monasteriis exemptis, in quibus Superior est distinctus ab Episcopo : in illis enim alius licentiam egrediendi donat ; alius vero causam egrellus approbat: nam quan
do Superior est ipse Episcopus, ctui
Ilicentiam dat, simul & ipse causam probat ς alioquin licentiam non da- scientia nostra Canonica disputautes de iure naturali, & conscientia dubia ; quando verd manifesta est cause aequitas, & ided eius approbationem iniuste negat Episcopus.
Superior verb licentiam dat,poterit exire Monialis, quia tunc non obligatur cum tanto discrimine seruare externam solemnitatem , & iam satisfecit Religioni : quandoquidem habet licentiam sui Praelati, quae etiam impediet omne scandalum, quod oriri pollet ex elusinodi egres-m inuito Episcopo. Itaque neque
per se tunc obligabitur, neque ratione scandali ad non exeundum e monasterio tanta , tamque manifesta vigente necessitate. Ita Suar. trach.8. de Relig. lib. I. cap. Io. num. Io. dc
alij in seq. consectario adducendi.
N Superiori consectario agebaramus de negatione approbationis iret: & negata approbatione,negatur causae , cum qua poterat reperiri ilia simul ab illo licentia. Ponimus igi - centia Superioris: nulic agimus de tur Episcopum nolle approbare cau- ipsa negatione licentia: , quam Su-tiam huius egressus; alioquin legiti- perior iniuste recusat, siue ille idem mam : quaerimusque an iniuste ne- sit Episcopus , qui causam approba Ire debeat, siue ab illo diuersus , uti contingit in monasteriis exemptis.. Deinde supponinuis manifestam esse caulam & necessitatem huius egres sus : Si enim dubia foret, non liceret absque venia Superioris exire. vii iam monuimus. At verδ ubi causa est manifesta , omnino exire Pin
gante approbationem Episcopo;pos. sit nihilominus Monialis tuta con scientia & absque clausurae violatioc
Et quidem si dubium sit de iusti
tia caulae , tunc nequit exire Monta
lis : quia .reuera in dubiis standum est iudicio Superioris, qui est in possessione imperandi, quod principium fusissime probauimus' in