장음표시 사용
211쪽
18L De clausum Sanctimonialium
se comprehendi, quae alioquin non haberet effectum , quem intendebat Alexanda Sc Concil.Lateranens'u re omnino uniuersalis est , de Religiosos quoque , ac omnes omnino Clericos amcit. Hactenus de Alexandri constitutione.
1 a. Bonifacius deinde VIII. in capite periculose , saepius explicato non modo ingressum in monasteria prohibuit ; led etiam accessum : Nultique, inquit , inhonesta per some, vel etiam honesia; ingrum vel accessu pateat ad easdem c Moniales videli-
cet. θ Hae porro duae voces diuet sactus signincant : itaque cum Nau. omnes passim docent. Sylvester ver. religio T. quaest. I 6. Angei. Ver. M
nialis num. 3. & alij. Bonifacij igitur constitutio uniuersalior est decreto Alexandri,qui & Blam frequentiam,& viris duntaxat illam prohibuerat, tost monitionem tamen Episcopa-em. At vero Bonifacius omnem accessum, etiam primum non modo vitis, sed etiam Dominis Vetuit: ne
que monitio Episcopalis necessaria est, sufficitque haec generalis constitutio. Et praeterea non modo causam manifestam & rationabilem,sed etiam Superioris licentiam exigit adlicitum accessum,sicut ad ingressum: quam licentiam non postulauit Alexand. Mitior tamen in eo est Boni- facii lex , qudd certas poenas non ir. roget accedenti ad monasteria ista,
quas Alexander graues omnino com
Bonifacianam costitutionem contrariis moribus obsoleta antiquatam innovavit Tridentita. ubi superius explicuimus circa ingressum in monasteria Monialium, de accessii verb nihil omninδ dixit, licet affirmet
se constitutionem Bonifacianam inia nouare , ubi tamen ipsam innova-χI
tionem ponit,de solo ingressu loqui- tur , & de accessit omni ad silet, uti
num. 6. contra Nauarr. comment/.
de Regular. n.6t is S ROdriq. tom. I. qq. Regular. qtiaest.ΑΙ. artic.q.atque ut videtur Sancti. lib.6. in Decalog. cap. 16. numer. I 3. neque debemus adeo rigidam legem ultra verborum proprietatem extendere,aut accellum
nomine ingressus prohibiti designare , nisi dicas Bonifacium de illo
tantum accessii loquutum, qui cum ingressit coniunctiis esset', quia tunc auditoria aut salutatoria', de quibus cap. 2. diximus , non distingueban- . tur , aut cratibus , aut aliis septis: iideoque cum ad illa aliqui conueni rent, partem aliquam monasterij in
grediebantur , non interiorem tamen : unde dicebantur potius accedere quam ingredi in monasterium:& istae Montiues collocuturae e mΟ-nasterio interiori ad hanc exteri rem partem VeniebantUIdeoque Cum imperata fuit clausura omnimoda a
Bonifacio , & omnis ingressus prohibitus , existimauit Tridentin. dum eiusmodi constitutionem innouauit,
dae solo infreta ipsum egisse : qui
solus per te pertinet ad clausuram, neque quidquam de accessu statuendum esse; sed si quid in eo peccaretur aliquando , Praelatomm curae relinquendum , atque ita intelligendam esse constitutionem Bonifacianam , quam confirmabat.
Maior videtur dsfficultas circa ex- 2 6. trauagantem P0 V. circa Pastoraliarait enim se innovare constitutionem Bonifacij, In omnib- σ per omnia. Verum in tota illa constitutione sita agit tantum de clausura, atque de ea maxime, quae ad egressiim pertinet: quare
212쪽
Di uisitio I. Cap. IX. s. II. 183
quare ea innovatio generalis intelli- s neralium , aliique plurima manetenda est circa subiectam materiam: dauit. Boni facij itaque lex innovatur,& o, Remi praeterea Nauarr. comm. seruati praecipitur, In omn b- ct Per citato num. 6 i. suo tempore edictum
omnia. quae ad clausuram , scilicet,&l Romae promulgatum fuissse a Vica- egressum e monasterio pertinent, de rio Pontificis, ne quis siue vir, siue quo solo in tota ea constitutione lo- foemina aut alloqueretur Mona- utatur ; in alia vero quadam extra- l cham , aut puellam monasterio inuassanti, de qua dicemus disquisi- cincam , aut illi literas scriberet, absitione sequenti: de ingre illi quidem l que Vicam, ipsius , aut Protectorisa est , sed sceminarum in monasteria i licentia , 1ub poena quingentorum
virorum.Denique Gregorius XIII. in i ducatorum , S alia arsitraria, exce- sua constitutione i 3. diserte affirmat Pto eo , qui eleemosynam deferret, Tridentini Decreto, quo in nouatur aut aliquid aliud ad usum monaste- Bonifacis constitatio, prohiberi M iris, qui solam Abbatissura , aut eius nisibus e suis monasteriis egredi; l Vicariam alloqui eosset. aliis vero personis cuiuscumque s Tamburinus disp. 11. de iure A xus , aut ordinis, ad eas ingredi, ubi batillarum , quae . A. Barbosia de pode accessi altum silentium est , cum testat. Episcop. allegat. IO2. ann. 72. tamen ille omnino exprimendus t alias quasdam prohibitiones factas fuisset, si de eo agere vellent Ponti- Regularibus a Cardinalita Congre-fices , quando quidem distinctiis est gregationis; Regular.re seriant: nam ab ingressi, neque eo designari , aut an. Icos. χχ.'Augusti & 7. Septem
intelligi potest, ut ex communi &proprio v sit loquendi constat, ni si sit rei pia cum ingresse coniunctiis:
qui enim ingreditur , accedit; non autem qui accedit ad monasterium, ingreditur. . Quia tamen ex accessu maxime frequenti ad monasteria Sanctim bris prohibet Regularibus, ne monasteria etiam sui ordinis ad colloquendum, aut tractandum cum M nialibus adeant, absque ipsius Congregationis licentia: anno verδ IGII. Mart ij, qui secus secerint, carc rari mandat & Superioribus tradi, ut iuxta Tridentini Decretum punian-
nialium peticulum aliquod suboriri tur: qua de re Congregationem cer posset; idcirco Congregatio Regul. tam facere tenentur ipsi Superiores. anno Isso. Sixto V. Pontifice, pro- I. Septembris eod.anno I 6IT. decre-hibuit omnibus Religiosis, excepto uit eadem Congregatio Vlcanum Superiore & Consenario, tum ordi- regularem alloquentem Moniales
nario , tum extraordinario ad tempus deputato , adire absque ex prella eiusdem Congregationis liceti a m nasteria Monialium , siue siti, siue alterius ordinis, & aut Moniales ut alias personas intra clausiaram existentes alloqui : Consessariis autem, ne pernoctent in aedibus monasteri aut ipsi contiguis, aut inibi refician tur extra tempus consessionum geassque licentia, incurrere poenas decreti , nisi ipse tunc absente Priore, ipsius munus gerat ; & i 3. Marii, ann. I 628. statuit subcollectorem absque licentia ordinarij alloquentem Moniales posse excommunicari. Nihilominus I 2. Kalend. Decembris an . I 623. de mandato Vrbani V III. concellerat Congregatio Episcopis 'otestatem faciendi licentiam Relia elous
213쪽
i84 De clausis Sanctimonialium
giosis alloquendi Moniales sibi in primo, & secundo gradu consangui
neas quater in anno , extra Aduentum, Quadragesmam,Ferias sextas, Sabbatha, de dies festiuos: quae licentia detur seruanda Constitatio, qui associet & praesens sit, 3c ausculolatrices de more assistant: quae omnia , aliaque ibidem praesertula ita seruari debent , ut horum defectu licentia nulla sit, de Religiosi sint puniendi arbitrio Congregationis.
dere ad monasteria Monialium e ticentia.
ITarecensitis tum veteribus , tum nouis legibus circa hunc accessum ad Sanctimonialium monasteria: restat inquirendum , an hodie damnandus sit alicuius cultae, quando destituitur legitima causa. Dicendum est primo , acccium etiam frequentem ad virginum coenobia , seciuso scandalo, praua in-1entione , & aliis ciuimodi circun- stantiis maleficis, non elle malum e
natura rei , & seposita lege ecclesiastica illum prohibente. Hanc saltem assertionem docent Doctores statim allegandi, qui etiam hodie propter
antiquata , aut non recepta iura prohibentia eiusmodi accellum, dicunt illum carere culpa. . Igitur ex natura
rei per se, S: sublata prohibitione
ecclesiastica, malus non est ; & sane nihil assignari potest , unde eiusmo-- di colloquia mala sint ex natura rei, ubi & prauam intentionem, & pertin i culum lapsus alicuius, & scandalum, Aiaque eiusmodi sustuleris ; alioquin omne collpquium cum virgine , aut Sanctimoniali malum esset, neque per licentiam superioris redderetur bonum. Quoad causam vero legitimam , .seu , ut loquuntur , T tionabilem : illa varia est,& non una certa, sed quaecumque, seclusis illis omnibus circunstantiis maleficis,erit aut aequa, aut saltem non malia Neque in hac assertionς amplius immorandum est : quod enim SuareΣ sentire videtur, omne furtivum colloquim cum virgine grauiter malum esse, falsum est, ubi & scandalum & praua intentio , atque periculum omne reiectum fuerit: nam reuera malum esse tantum praesumitur propter aliquam eiusmodi circunstantiarum suspicionem , aut si rei contra exprestum mandatum parentis; tunc enim violatur ius paternum. Verum iam haec malilia erit ex iure positivo Prohibente, non ex natura rei. Nili igitur ratione circunstantiae , ut loci secreti, aut tem poris importuni, aut alterius similis circunstantiae praua aliqua sitispicio generetur, aut scandalum , sitque raua intcntio, aut pzriculum , nulLuna erit in illis colloquiis pe
Dico fecundo , ex nullo iure ecclesiastico reddi accelIum ad imonasteria Monialium culpabilem viai uerse omnibus. Ita Sancheκ lib. 6. cap. I 6. num. o. suar. lib. I.trac . . de Relig. cap. io. Ferdinarad. a Castro salis tract. 16. disp. 1.γ nct. I I. subfin.& alij; de Acis ostenditur. Nam
imprimis omnia antiqua iura g. I. adducta vel consuetudine antiquata sunt , vel accessum pro ingre liu capiunx : co quod ad ciusnodi coli quia , vel ingredi ita monasterium neccilla foret, vel Numales ad partem exuernam , in qua erat salut Morium , aut auditorium, uti exposui-
214쪽
Disiquisitis L Cap. IX. s. III. 18s
mine accessus ipse etia ingrestus designari potest:atque itaque dubio pro. tui usurpatur in Conci l .Epaun.c. 8. cap. I. adducto : & licet aliquando Synodi quaepiam distinsuant accessum ab ingressu, ut Hispalens 1. de qua nuper g. I. cum prohibet Monachis ad ipsum vestibulum mon storij accedere ; illae tamen Synodi
prouinciales sunt , neque ius commune statuunt; aut extra suam pro uinciam , ut Hispalensis extra Baeticam, uti filii us docuimus in nostra scientia canonica. Denique non nisi
quibusdam personis , & incertis quibusdam casibus istum accellum luetant, ipsoque usu illis fuit deroga-ltum. Quod attinet ad recentiora iura , Alexandri imprimis constitutio in cap. monasteria consuetudine fuerat abrogata ; cum enim, Vtiqueritur Bonifacius , nulla plane clausura seruaretur a Monialibus, essetque liber omnino ingressus atque egrestus ; quis dicat suille prohibitum accellum, aut legi illum prohibenti non fuisse communibus moribus detractum. Deinde illa Alexandri constitutio solum obligabat Clericos, non laicos, si veteribus exemplaribus , atque etiam omnibus ediris , Concili) illius Lateranens fidem adhibeamus. Quod si Gratiani & Ilionis collectionem sequamur, laicos quidem etiam asscit; sed non Monachos & alios Religiosos ex
plurium sententia nuper r lata. Atque ita non erit lex uniuersalis. Verum licet eam uniuersilitatem in eiusmodi lege agnoscamus ἱ ea ta men ps stulat monitionem praecep tivam Episcopi, antequam frequentantos ista monasteria puniatur poenis,quas ibidem infligit, atque adcelante eiusnodi monitionem non peccatur contra eam legem,uti affirmant Ferdina . Sancti. Suarta & alis locis adductis, qui alios dabunt contra Bonaci n. disput. de clausura q. s. punct. 3. Bonifacius quidem cap.pCriculoso , 'tum ingrelium , tum accellum prohibuit ex communi iri. terpretum sensu, de quo amplilis di- utare non placet. Verum sicut
aut ubique non fuerat accePlata ea constitutio , aut saltem consuetudia ne refixa, uti omnes consentiunt: ea
non obligat , nisi quia fuit per Tridentinum Sc Pium V. renouam. At vero renouata non fuit , nisi quoad egressum Montalium & ingre it uti Externorum I non vero quoad accellum , uti ostendimus g. superiori: Neque ulla alia posteriorum Pontificum lex aut constitutio hac de re reperitur. Nulla igitur lex Ecclesiastica astertur prohibens in uniuersum accessum ad monasteria M nialium. Recenset quidem Nauare. vii diximus, edictum aliquod Vica ij GNneralis Romae hac de re promulgatum ; verum illud extra urbem non obligabat , uti existimat ipsemet Nauarius,neque prepetuae legis vim habuit, ut patet. Quare neque ii die obligare censendum est, nisi fuerit renouatum. Denique varia decreta Congregationis Cardinalium, tum Tridentini Interpretum , tum eorum , qui Regularium causis praeficiuntur : qtiae s. luperiori adduxi
mus , & quae alij Doctores diligentius sortassis referent , Religiosos
duntaxat respiciunt. Verlim ut non disputem de obligatione, quam imponunt , ea non obligant vel extra urbem Romam , vel in locis saltem
215쪽
iis De clausi a Sanctimonialium
a Castro punct. o. citat.& Qq aΠΠΟ- lmen Doctores expressam elusinoditarunt. Cum , uti argium Iabatus monasteriorum mentionem r quia
Nauacrus in simili cala de edicto alioquin non praelumitur de illis Vicaris . velint postulari licentiam agere Episcopos. At vero alloquena ab ipsa Congregatione ad ista collo- tes Moniales in . monasteriis exem- quia : quod quomodo ab iis , qui in pus , non assicientur poenis ab Epi- extrema Sotiua , Hispania,aut Ges' scopo colloquia illa vetante impoti ita sunt . fiet Deinde debent haec tis: quia tunc crimen conluminat decreta authentice promulgata sui se in loco extra iurisdictionein ipsus.
se, & praeterea via recepta , quod inscientia nostra canonica fusissime ostendimus. Id verb in istis decre- aut declarationibus Congati
nis factum fuisse non ostenditur. Dico tertio polle , tum lege Ecclesiastica ,rum praecepto Superioris Quae omnia fusilis probare nihil a tinet , cum principia iuris communia alibi a nobis stabilita se onanti neque hoc loco sunt adducenda. Adi interim Tamburin. disput. 1 f. de iure AbbatiiL quaest. s. 6. 7. dc y. & quos ipse dabit. Neque possunt Regula- prohiberi accessum ad monasteria res, qui habent priuilegium, ut non Monialium , propter grauissimas possint excommunicari, propter eius causas periculi , scandali, aliasve si- modi colloquia ab Episeopo excomis miles , propter quas sapientissime municari, uti habet fusius Tambu- olim prohibitum fuisse retulimus rin. quaest. v. ubi tamen viget Bulla 6. r.& χ. Et tunc, qui eiusmodi pro- Gregorii X V. InscrutabitiTotenuat hibitioncin violabit , reuera pecca- puniri in Episcopo.: qua de re alibibit. poenas comminatas incurret, & fusilis.
reuera peccant, qui in locis, m quibus vigent decreta superius allata sacrae congregationis, aduersus ea
ruidpiam committunt , quod tanem propter diuersas hac in parte Doctorum sententias , de quibus alias declarauit ipsemet Congrega
tio an. Icos. i. Iuli, , uti reserunt Bonata aliique.
Dico quarto Edicto Episcopali,
quo excommunicantur accedentes
ad monasteria Monialium, obligantur etiam illi , qui ad monasteria ex pta accedunt, modo in edictosiat expreta mentio elusinodi moi eclorum. Quia licet nihil ρος fit in exemptis iliis locis r tamen cum crimen, quod punitur,committatui in loco ipsis lubdito , nempe Dico quintd ubi prohibitus est accesssus ad monasteria Monialium, non violat eam prohibitionem, qui ex propria domo per senestram alloquitur Moniales , quia non accedit ad Monasterium; secus vero si prohibitum sit colloquium quia reuera colloquitur. Quod contingit, etiamsi Monialis nihil respondeat. De quibus aliisque casibiis similibus contule Tamburi n. disputat. citat. quaest. 8. & Diana de dubiis Regulari Resolui. 48. ut de loquente per interpretem , aut per signa δc nutus: quidquid enim alij semiant, existimo esse vera colloquia & infringi legem prohibentem. Spectandus enim est animus legissatoris, potiusquam ipsa legis verba , quando is 3 4 in itinere ; accestus enimJfit extra perspicuus est. monasterium: reuera. ratione crimi- Dieo sexto in prohibitione accesinis illi subduntur rei. Exigunt ta-' sus de colloquiorum non compre
216쪽
Disiquisitis L. Cap. IX. g. II L. 187
hendi scriptionem literarum, nisi illa exprimatur, ut factum quondam fuisse a Gregor. XIII. quibusdam Regularibus refert Nauarr. qui sapienter & eum sequutus Sanchea
cap. I 6. num. I I7. Bonac. Ferdinand. aliique censent excommunicationem propter scriptionem literarum eluia lmodi non incurri, nisi eae peruene- l
rint ad manus Monialis I quia opire, quod punitur, consummatum esse debet. Addit Sanctim, neque hanc incurri poenam , quamuis Monialis deinde accipiat ri fide dignis , quod illis literis continebatur. Atque hactenus de Sanctimonialium clausura.
217쪽
chos , tum Clericos Regulares Comprehendo : sic enim iam olim appellatos inuenio. Nam in Conc. Tarrac. r. cap. l. de his, qui statuta circa familiaritarem foeminarum sibi commendatarum violansent, sic edicitur : Si Clersem est loci sui dignitate priuetur; si vero Religiosia, vel Monachis in cella mo
incumbat, &c. Ubi vides Religiosum pro Monacho accipi, 8e particulam, vet, expositive usurpari. Clericis v ro regularibus idem omnino tribu tum suille nomen nihil est : quod pluribus ostendam , eum ipsae voces Regularis de Religiosi, aut synonimae sint, aut multum amnes, & in Conciliis Parisien. Aquisgran. aliisque antiquioribus quoquc usurpetur. Toletan. cap.3.Relisiosorum quorumdam , qui neque inter Clericos, neque inter Monachos habebantur, licentiam ab Episcopis cocrceri mandat , S aut in Clero , aut in monasterio deputari. Quaero itaque an Viris Religiosis clausura aliqua fuerit imperata, sicut de Sanctimonialibus,Bc quinam fuerint rum prisci, tum recentiores aeui mores hac in parte. Ex quibus plurimas intricatas quaestiones licebit explicare.
CAP. PRIMUM. An mim Religiosis fuerit im
perata aliqua clausura. Di DP riRMA Nnv M omnino est I .
His aliquam clausuram imperatames le viris Religiosis communem siue coenobilicam vitam profitentibus ;ne videlicet pro arbitrio, & absque Praelati licentia exire e monasterio possent, aut in illud quostibet externos admittere: id enim satis ostendit antiquamonasterioru structura,quam fiasius cap. r. superioris disquisitionis explicuimus. Vt quid enim septa de claustra , quibus interius monasterium cinctum fuissse diximus3ut quid Ianitor ad sores excitians , si cuilibet exitus, aut aditus liber patuisset. Idipsum antiqui Canones & Regu
lae confirmant, quae non tantum de exitu per apostasiam aut fugam , aut
ad ministeria quaedam siue ecclesiastica, siue alia Monachis prohibita
exercenda loquuntur , uti videtur sentire Suar. tract. 8. de Relig. lib. I. p.6.num.1. Sed de permanentia in claustro & monasterio, ut ita dicam, materiali, aut de egressu ex illo, uti expendenti facile constabit. Quid vero nomine clausurae monasteri j intelligatur , siue quinam sint eius li
218쪽
mites , satis supctque.explicuimus disquisit. superiori cap.2. toto.
f. l. Prohibetur viris Religiosis egres
sus e monanserio ablue Prae lati licenti A Go duntaxat de egressu e monasterio : de admissione enim Personarum externarum in illud, quae est altera clausurae pars , dicam
Exitum igitur e monasterio, inui tO, aut inconsulto Praelato , de sine eius licentia prohibitum elle demonstro primo . ex lege ccclesiastica.
Concit. Turon. 2. cap. 16. Si qm in monaserio conuersi sunt. aut conuerti voluerint nullaterim exinde habeant ι Πιιώm euagandi, nec quod absivssus eorum coniugem ducere, aut extranearum mulierum familiaritatem
habere, Sc. Vbi Se vagationem extra Ixionasterium, & reditum ad saeculum per infandas nuptias distinguit: & primo vagandi licentiam, tum connubium lacrii sum prohi-
sori ιum , tu is authoritate separari vult: S illud grauiori poena , nimirum excommunicatione punit, non autem euagationem , utpote leuio m. Tarracon. tempore Hormista Pontifiςis cap. II. Monachi a mona . sterio foras Ur die t s , ne aliquod
miniserium eo tisiasticum praesumant agere . prohιbemu i , ms forte cum AbbatM imperio. Et sub finem , Ca- nonum Gallicanorum constituti sed Monachis h monasterio egressis illa ministeria prohibet: quod manifestum fit ex eo quod periniatat, ubi accesserit Abbatis imperium,hoc est,ubi ex eo imperio fuerint egressi: poterant enim tunc illa ministeria.
quorum capaces erant intra monastςrium , foris exercere , ut Missas celebrare, & diuina ossicia s Clerici , aut Sacerdotes essent. Leci I U. in Synodo Romana cap. 18. sic edixit: Ne Monachi a monastersorum clausuris. absque Abbatu , vel quι ab eos constituim , licentia ad quodlibet
opus exercendum egredi Praseumant; cum vero licentia smyri rata ad aliis
quid peragendum yeν rexerint , non sine duorum , vel trium ex fatri ιtesimonio peragant. Neque solum prohibet Leo egrestum e monasterio animo aliquid operis extra namqnasterium suscipiendi, quasi simplicem egrcitum e monasterio permittat : led quia varis praetextus quaere bantur ad exeundum e monasterio, maxime ad quaedam opera sue uti- .lia , sue necessaria: ut praescindat Omnes eiusmodi egrediendi, de va- .galidi occasiones, vult Leo etiam, cum aliquod oeus peragendum est. obtinendam elle licentiam : de ne i falso quis ad licentiam extorquendam onis eiusmodi faciendum esserat . iubet Leo duos, aut tres fratresas Iumi, qui de opere facto testari ipossint ; de sane si necuidem causatoreris faciendi licebat inconsulto iAbbate.exire e monasterio, multo minus id licitum sucrit animo duntaxat exeundi & vagandi : nequoi testimonium.duorumi, aut trium 3l fratrum de peracto opere , pr nem seruari mandat. Neque Conci-l pter quod petebatur licentia e lium prohibet tantum egressum ea eundi , alia de causi requiritur a monasterio ad ministeria ecclesialii- Pontifice, qutin ut constaret supe-ca exercenda, uti contendit Suarea, riori talem Monachum reuera in
219쪽
r9o i De clausura Religioserum
se operis faciendi egressium esse, &nori solius vagationis gratia. Sed tam olim Trullan. Synodus cap. M. ubi prohibuit Sanctimoniales e monasterio exile, nisi urgente inexora- tali necessitate cum benedictione Praepositae , de Comitibus aliquot senioribus : de Monachis deinde se statuit : Sed ct mri , qua ustam mo- fricam persequuntur 3 et seMe ne cristare , ct ipsi cum bera diei ιυno
lieres , quae huic decreto non parUerint , conuenientibus poenis plecti mandat, quae poenae imieratam omnino suille hane clausuram ostendum, uti disquisitione priori de Sanctimonialium clausura inserebamus. Synod. in Vernis Palatio, regnante Pipino cap. Io. negat etiam obtentu Romanae peregrinationis licere M nacho sine Abbatis venia e monasterio exire : Hi Monacbs, inquit, qui
veraciter regulariter vitium , ad Romanam sedem,υel alien ba vagari non
permittuntur , nisi Abbatis sui obedienti.ιm exeνceant. Quin imme, addit , quoties monasterium Abbatis negligentia in manus laicorum deuenerit , indόque Monachi propter Deum re Iuvi an rmassaltiandas migrare voluerint opus esse consensu Episcopi, ut inde ali O di lcedant. Ii, inquit, per consensum qeσι Iicentiam h ibsant , qualιter eorum anima posmi saluar . Et quamquam eo C se non de exeundo duntaxat ε claustris monasterii ; sed de monasterio
ipso omit 1i3δ deserendo agatur', cum tamen intra illud manere iubeamur,
donec consensim & iussionem Episcopi habuerint , inde etiam satis collisitur exitum e monasterio non suisse liberum omnind Monachis Mogunt. I. sub Carolo Magno L. I 2.
Vbi prohibuit Monachos, immδ Aeipsum Abbatem ad saecularia placita itare sine iussione de consentu Episcopi, bdit de Monachis : In eorum
claustro permaneanι , nutasque ex eis fras vadat, nisi per nectistatem ab Abbate mattatur in obedisnι iam, nec foras manducem , neque bibam sine permissione Abbatis , nec vadant ad conuiuia saecularia. Quae lex clausura apertissime viris imperat aequεae Sanctimonialibus ea aetate imperabatur , uti diximus cap. r. f. 2. disiquisit. I. ead. Synod. cap. 1C. ea de causa iubet ita monasteria construi. Vt omnia necessaria infra monane- Num exerceantur,ut non D necessivi Monac his,vel Clerιcis vagandi foras:
quia non evedit animabus eorum.
Concit. Remens Imperante Magno Carolo , & Vulsario Archiepiscopo pnesidente an.8i 3 .cap. 21. Iubet M nachos dc Clericos diligenter inquia rem rationem, qua praeseindant omnes vagandi occlaiones, m Monachi ct Canonici pleniter consilium habeant , qualiter Deo militare , ani masiue eorum melιks valeant cun d re , ne praeter aliquam nee statem occasionem quaeranι vagandi, ct inter
ipsos propter hoc Iocm tentandi detur diabolo. Vult itaque Synodus omnes vagandi Occasiones praescindi : &quod inde necella id consequitur, in
monasterio manere. Conril. Aquis- Pan. cap. I A. inter peccata , quae poenitentiae subiicit, enumerat ex tum e claustris sine licentia. Concit. Mes dense cap. 37 ne praetextu adeum
di palatium , aut quia gerendis negotiis necessarij este videntur', n-cith vagentur Monachi , non nisi cum authoritate Episcopi eo se con
ferre mandat. Vt Monai bι, quibud monane rorum cura commassa non est,
220쪽
oron a eant, nee in eo immorentur, 'el ινι re tibi discurrere , ac Per ιι ιενι
praseumam : sed si tales quilibet suerint , ut utiles 9 necessari3 Ecclesia,
ae Principi reperiantur, cum auth
ritate Eriscopi cananita ac religiose pergant , sin autem in monatheriussus . sicut canonica re regularis docet institutio , religios. resideant Ita que non tantum Prohibent adire palatium sine Episcopi licentia ; sed
etiam in suo monasterio residere iubent Patres 3 immo neque ad eiusmodi negotia facile mitti volunt: addunt enim : Quos etiam nee οι scopus , nec Abb- , nec quilibet alitu veredariorum more in Misaericis instanter transmittat. Addunt denique, nesub praetextu obedientia villicationibus , aut aliis eiusmodi negotiis diutius inferulant', sed regulariter Obedientiam in virissitudine Aa peragenter secum , ut de S. Bened1cto k-xitur . in mona Ierio habitent, atque sei os recoLigante hac autem tranfgredientes siue Pralati in fauendo, siue bditi Di obtinendo excommnn1cemur. Quae seuerior poena arguit praeceptum sitisse impositum , tum Libditis claustiram violantibus , tum Pradatis in facienda exeundi venia indulgentioribus. Quia vect nonnumquam causam F. Preruli sibi vimina obiiciebant Monachi , praecipit Trescian. cap. 3. omnibus Abba tibiis δ: monasterioni ira Praepositis. vet otiinia . illis necessaria ministrent, Se Omnis vagandi occasio tollatur. Aqui 'r.C. I . Canonicu Regulare, qui extra monasterium in biviis, aut
plateis confabulationibus vacare repertus suerit, Post secretam admoni- tioncm acrius iud cari praecipit. M ximi. cap. 9. Canonicos in suo clau-ltio manere imperat. & l. 19. C. de
Epistopide'Clericis , manifesta habetur haec prohibitio. Qui in monais
feriis degum, patefatem riae extu di ne habenta . vel in Antiochiensi crustate , vel in aliis quibuscumquariuitatibuι conuersandi ,exceptis duπ- taxat Apocrisiiniis, quibuι licentiam damin. Vult autem illos exire causa duntaxat Ap riseon necessariarum. δια μονάς atris νι- άπικρισεις ἐξίενα.
Erant vero Apocrisiaris Procuratores Coen biorum & Ecclesiarum. qui negotia curabant : de quorum munere multa habet id in ar. Epistola s. cap. t s. dicuntur & Responsales a Gregorio saepius ἱ ἀ viisl M. enim est respondo , & a ramine responsuin , quod negotium significat apud eundem Glegor. lib. 2. Dialog. cap. m. 5 lib. t i. Epistol. 47. Nullis igitur aliis qu m monasteriorum procuratoribus exire licuit e monasterio. Vides itaque permanentiam in monasterio & clausuram indictam suille Religiosis , neque egres stim absque causa Se licentia passim& pro arbitrio fuitIe penitillum.
Haec antiqua decreta innovavit Tridentin .seu. 1 f. cap. q. quod om
nibus Regulatibus prohibet e sitis
monasteriis recedere etiam praetextu
Periores sitos adeundi , nisi ab iisdem , aut missi, aut vocati fuerint , mandatumque in scriptis obtinuerint ; alioquin puniri mandat ab ordinariis , sicut si in uniuersitati bus studiis vacantes alibi quam in his conuentibus habitent. Seeundo idimina probatur ex Omnibus antiquorum Oidinum Regulis , quae eam permanentiam iis monasterio vel imperant, vel iupponunt. Nam Pachom. art. 1. Nemo exeat foras , nemo loquatur, nemo re maneat , excepto mataris imperio. Et art. 67. Nu rus neque ambulandi iamonasserto, neque extra mu um mo-