장음표시 사용
231쪽
tacitam.vel repressam , generalem, vel specialem , nisi & singularibus Oidinum legibus expressa de speci lis exigatur. Ita Doctores nuper laudati, 3c alii passuri. Et quidem sussicere tacitam permissionem patet excommunissim regula: Tacitum &expressum parem vim habere, i. mquid , V. de reb. cred. & cap. 1. de Rescript. Deinde quoties lex absolute , de simpliciter licentiam exigit, neque virum sit expresse concedenda , explicat, non &bet restringi ad exprellam concessionem; falsurnque est , quoties licentia exigitur ad aliquem actum , expressam exigi , utilatissime ostendimus in nostra scientia Canonica cum Sanctim lib. 3. de matrim.disp. 3 1. de lib.6. in Decalog.
cap. II. num. II. & aliis ibid. magno numero adductis. Vnde etiam ouoceo loco ostendimus communiuima sententia S. Thom. 2. 2. q. 32. art.8.
ad I. & aliorum , quos bene multos allegat Sanch. lib. . in Decalog.c. I9. num. 4. Tacitam licentiam suscere existimat, ut Religiosus aliquid recipiat aut expendat absque violatione voti paupertatis , qui potius concedent ad exitum e monasterio sus-ficere eamdem licentiam , cum multd minor sit obligatio clausurae, quam voti pauperiatis,ut patet,quorum omnium ratio est; quia quoties praesumitur rationabiliter superiotem aliquid velle, quamuis eius ex prellas consensus non habeatur, reuera non dicitur res fieri sine licentia , ac proinde non violatur lex
quae fieri prohibebat sine licentia. Addebam generalem licentiam hac in parie latis esse, qualem habent Oeconomi & Procuratores monasteriorum: quod ipsa praxis & usus ordinum etiam bene institutorum fatis ostendit: in quibus permittitur eiusmodi ossicialibus exite, quoties id necessarium esse iudicabunt. O
id alicubi Senioribus 8e Doctoribus
quibusdam pennitti. Ratio vere, est. quia regulariter tantum valet generalis facultas, Sc clausula quoad coim tenta in genere: quantum specialis quoad contenta in specie l. r. f.quod autem, T de Aleae lusorib.dc cap. litae, de maioritate de obedient. Dico tertio . urgente grauissuna necessitate posse Religiosum exire e monasterio sine licentia Superioris. Ita Suar. tract. 8. de Resig. lib. I. cy. num. II. Vt cum subueniendum est proximo morienti, aut Vim patim in neque potest peti licentia : tunc abiaque illa exeundum erit, propter praeceptum charitatis proximi , quod magis urget & obligat, quis praeceptum clauserae : estque illa certis. sima regula fusius in nostra scientia Canonica stabilita,quando duo praecepta simul concurrunt, illud, quod maioris obligationis est , seruandum
omnino esse 1, alioquin essemus in ea-su perplexitatis;qui tamen nunquam datur, uti in eodem opere docuimus. In his tamen omnibus casias praesumi iure poterit licentia Superioris, uti monet Suarez; quare tunc non exibitur sine licentia saltem tacita,&interpreta tua, quam sussicere proxima assertione diximus. Itaque tota dissicultas est,an quando in simili aliquo casu petitur lucentia , eaque negatur; possit nihilominus inuito de reluctante Sueeriore Religiosus exire. Qua in re uanda erit regula priori disquisiti
nempe si res dubia sit, standum esse iudicio Superioris, de generali principio alibi tradito , lubditum teneri in dubiis obedire Superiori; si vero grauis
232쪽
grauis ea necessitas certa sit, ut imminens proximi mors, absque abs lutione, & euidenter constet superiorem male negare licentiam, uue ex prauo affectu , siue ex falsa praesumptione , absitque omne scandalum, & infamia Religionis I poterit subditus reluch te luperiore exire,
quamuis capienter moneat Suar. e dem loco hunc calum rarentur ad modum contingere.
Dico quarto, hanc licentiam aliquando esse per modum dispensati
Saperiore egrediendi λ mo. naneris requirat alilaam causam, se qualem. D Icendum est primo: quoties Iicentia egrediendi e monasterio non est dispensatio, non requirit iustam causam . ut valida sit ; lecus vero si sit vera dispensiatio. Ita Suared cuius materia est ipsa licentia,uti ex plicuimus disquisitione proxima c.F.
f.2. nc. I. Idque unum voluit Suar.
At verb quando absolute & simpliciter prohibetur epressius et ad certa quaedam negotia, aut non nisi ex singulari quadam causa , quam lex desimat, & fit licentia exeundi, aut ad illa negotia, ad quae exire prohibebatur , aut ex alia quapiam causa, quam illa ex qua permittitur egrestius a lege siue communi, siue priuata: tunc reuera dispensatio est: quia permittitur aliquid fieri, quod reuera lex prohibet, aut aliter qu m,psa permittat: quae est vera
dispensatio idque Omnino contendebat
nis , alia. vero & communiter non cap.6. cit. 1 num. a. quia lex in priesse ; atque ita Suarem cum Nauarr. mo casu aliud non postulat, quam compono.Quoties enim vel ius coin- licentiam Praelati aὸ elusinodi eximune, vel priuatae regulae prohibent tum et ergo quando illa obtinetur, exitum e monasterio sne licentia, siue Praelatus eam prudenter conce- non dispensatur in lege, quando da- dat, atque ex causa rationabili, siuetur licentia; sed potius impletur lex, i imprudenter ex sola animi libidine: non violatur lex clausurae, quae prohibet duntaxat egrestum sine lice tia : neque addit, ex qua causa damda sit, sed id totum relinquit arbitrio Superioris, quae poterit quidem per
imprudentiam peccare concedendo licentiam eiusmodi ; valide tamen concedet. Neque peccabit se itus contra clausurae legem utendo eius. modi licentia, licet temerario datam fuisse cognoscat; poterit tame aliunde pecccare, ut ratione scandali, aut aliarum circumstantiarum, sicut non
violat legem ieiunis, qui cibis veritis abstinet, licet aliis perinissis se imgurgitet , atque aded peccet contra temperantiam. Et tandem ipse Nauar. Comm. de Regul. num. 36. f tetur eiusmodi licentia imprudenter concella vientcIn non incurrere poenas exeuntis absque licentia : quia reipsa exivit cum licentia , quod etiam verum est in Religiose male aliquid expendente ex licentia Superioris : non enim poenas proprietaIlli incurrit: quia reuera non expendit
233쪽
Cedunt, quamuis aliunde peccci quia eiusnodi licentia sine causa inualida est, ut tradit ibid. Sancti. numer.LI. quamuis bene multi ab eodem relati nurner. 2O. negent eo casu peccari Contra votum paupertatis: quia tunc
Religiosus nillil usurpat sine licentia Superioris ; & ad eius nutum omnia relinquere paratus est:qua de re fusilis alibi: multo minus violatae clausurae in nostro casu , reus erit dum exibit ex licentia Superioris male & sine causa concessa, quando licentia non est dispensatio. At ve-hibitionis exeundi, de pro diuersiate elusinodi exitus , qui aut diuturnior, aut breuior est, & cum maiori aut minori recessu a monasterio, &pro variis negotiorum ganetibus, ad quae permittitur ; quae Omnia ex diuersis circinstantiis expendenda
erunt. Cum enim lex clausum viatorum neque certas quasdam causas nominatim designet, neque certum modum ac sormam licentiae praescribat, uti praescripsit circa clausuram Montalium : haec omnia prudentiae Superiorum reliquit quamquam inde aliquae Religiones suis statutis
nonnulla definierint , quae omnino attendenda erunt, & ad eorum incn- quando licentia vim dispensatio-l tem licentia danda aut negandanis obtinet , uti explicuimus g. I. erit. Conc. vlt. reuera indiget iusta causa,
alioquin inualida est. Cum enim Superior tunc dispenset in lege Suherioris , siue illa sit ius commune, sue priuatum ipsius Religionis , inualide sine causa dispensat,ni fatentur communi consensu D stores a nobis alio loco adducti. Quoties igitur vel lex requirit causam in uniuersum, vel aliquam certam , & dispensatur in ea obligatione legis; si iusta causa non subsit , reuera nulla est dispensatio , & peccat Superior, atque etiam subditus , qui utitur eiusmodi dispensarione , quam ta- men scit, aut suspicatur inualidam, propter legitimae causae defectum: si enim confisus Superioris sui prudentiae existimet , uti potest , proprio dubio deposito , Superiorem valide diseensalIe , non peccat.
Dico secundo grauiorem aut leuiorem causam necessariam cile , ut prudenter , atque etiam aliqLando valide concedatur licentia exeundi emonasterio, quae allertio sequitur ex Superiore, pro ratione videlicet prO
mbecZaria ex doctrina Iuperiori.
CONfECTARI UM I. Praelatus posit permittere Religioso commorari extra
R Atio dubitandi petitur ex eo
quod exitus e monasterio &commoratio extra illud no sit vivim& idem : unde prohibita commoratione extra monasterium , non si tim prohibet ut exitus ex illo;quamuis prohibito eritu Decellario prohibeatur commoratio , quae exitum Emonasterio supponit , c contrario vero permisso exitu e monasterio, non idcirco permittitur commor tio extra illud : quare in regula
sancti Benedicti, qui diriguntur ad
respontan, siue negotium extra monasterium,
234쪽
Disquisitis II. cap. II. III. 2 os
nasterium, iubentur foris non comedere , si eodem die sint'reuersuri,
raroque permittuntur extra mona
sterium pernoctare. Ex eo igitur, quod Superior possit permittere egrelsam e monasterio, non propterea poterit permittere commorati nem extra illud ; aliunde tamen cum eadem iura & eodem modo sepius loquantur de exitu, & commorati
ne extra claustrum,dum mansionem in illo imperant: videtur aut utrum
que a Superiore permitti polle , aut
commorandi extra claustrum,& monasterium fieri polla Religioso non modδ a Pontifice, sed etiam a Praelato regulari, propter grauissimam
necessitatem , aut utilitatem mona
sterii & Religionisi, aut ipsiusmet Religiosi , vel proximi: neque propterea eximitur ille Religiosus a votorum , aut regularis disciplinae obseritatione, quantum ille status pati.
Ee quidem de pontificia licentia nequit essedubium , si illa aliis Pti,
latis ipso inferioribus conueniat, uti omnino conuenire istunt . laudati
Doctores, & stippofiunt passim alij
in aliis consectariis, & variis quaestionibus inserius adducendi. Itaque tota dissicultas est de Praelato regulari ; de quo probatur. Primδ, quia illi ipsi Canones , qui commorari iubent Monachos in suo monasterio,& extra illud manere prohibent, addunt semper sine licentia Episcopi cui id temporis subiiciuntur; aut sine imperio Abbatis, uti ex cap. superiori,*.I.constabit:quibus adde Concit. Chalcedon. canon.4. iubet enim Monachos. In quibus ordinati sunt locis fortiter perseuerantes, nec ecclesiasticis , nee secularibuι negoti's se
ingerere , vel communicare , profria relinquentes monasteria, nisi quandoque a ciuitatis Episcopo eis Permisesum fuerit. Vnde tamen male infert Balsamon in scholiis, si hanc facultatem potest facere episcopalis permissio, multo magis id polle ii e-rialem potestatem,quae ipsos Episc pos promouet.Sed quam putide Bal-lamon , aliique Graeci posteriores suis Imperatoribus adulati fuerint, ipsisque in omnia sacra authorita tem tribuerint, sepius tum in ipsi Balsimo , tum in Cedino aliisque licebit obseruare. Eadem Synodus Clericos & Monachos, qui sine Episcopi mandato in urbe Constantin. morabantur, vult ab Ecclesiae defensore moneri, ut urbe excedant;& nisi pareant , excommunicari. Quare cum Alexander II. in cap. iuxta, I 6. quaest. I.praecipit Monachis in claustro morari intelligendus est, nisi licentia Praelati aliud permittat. Nam sequi se ait Chalcedonensis Cori cili' tenorem ἱ quod,ut diximus, cum mandato Episcopi eam commorationem extra claustrum probat. Addit deinde Alexand. ad norm./m sanuctu Benedicti intra claustrum morari
yraecipimus . quae verba duplicem pollum habere tensum : primus est. vi Monachis ad nonnam S. Benedicti viventibus hanc commorationen in claustro praecipiat: atque ita restis qui Monachi aliorum Ordinum , &
multo magis ali, Religiosi hac lege
non tenerentur : quod Alexandrum voluisse nemo vixerit e,cur enim
235쪽
omnibus aliis permiserit extra cuus nim morari , & solis Monachis Benedictinis id prohibuerit λ Neque sane insisteret vestigiis Concilis Chalcedonensis , quod de omnibus
Monachis egit , & cui ignoti erant Monachi Benedictini , clim neque Benedictus ipse ea aetate extitillet, habita enim fuit Chalcedonensis. Synodus m. 1 I. uti ostendit Baron.
eodem anno , cum Benedicti s natus tantum fuerit an. 48O. quod demonstrat idem Baron. m. 694. quo Benedictiis annos I . natus in Cremum secessit.Nam Om Leo Ostiens; ex antiquioribus Cassineiasis Coe-n ij monimentis assi et illum obi ille aii. s h. vixisti que 61.necelleost an. 8o.editum fuisse in lucem o. fere annis post Chalcedonense Comcilium , quod petoinde legem ipsius
Monachis non tulit. Alter itaque sensus verborum Alexandri est , ut praecipiat Monachis morari intra claustrum ad normam S. Benedicti, siue prout sanctus Benedictus in sua Regula praecipit neque per vicos,aut castella discurrere pr. edicationis Otatentu , qtia omnino ipsos cessare vult. Itaque videtur Alexander duntaxat eas peregrinationes, quae iraedicationis Euangelicae causa suscipiebantur a Monachis, prohibuisse, uti illas quoque suis prohibuerat sanctiis Benedictiis, quos in claustro sibiipsis vaeare imperarat. Licebat porro ex eodem S. Benedicto, aliis. que antiquioribus regulis Responsales , aut uti appellabant, oeconomos diutius aliquando a monasterioabella ad gerenda ipsius negotia, quod ex ipsemet oeconomi Dssicio,
qtoi pluribus describit Isidor.Epist.
ad Leusredum Episcopum Cordubensem , necessarid colligitur , ad ipsam enim spectabat reparatio, atque constructio basilicarum , acti nes Ecclesiae in iudiciis , citra agrorum, cultura vinearum ,& alia eluia
modi, ad quae quandoque ipsum extra monasterium morari necelle erat.
Non igitur Alexander prohibet M nachos morari extra claustrum, nisi ubi id negant Superiores, neque illis tollit facultatem concedendi eiusmodi licentiam. Quod vero Eugenius cap. placuit a. I 6. quaeli. I. edicit in Conc. Romano, Nequu Mo-
no . nefandusimo augu ex,re nasumat , ct w Iis clauItro suo contemsia: quia sicut piscissine aqua caret vιta, ita sine monasterio Monachm. Damnat solam praesumptionem exeundie monasterio atria nefandissimo,quae
praesii ptio, & nefandissimus ausus esse non potest , quoties licentia Praelati obtinetur. Confirmatur ex Conciliis consectario A. asserendis, de non adeundo palatio, absque S
perioris licentia. Si enim illa seri
poterat , ut quis in curiam versu tur, cur non etiam, ut alibi morare
tur , ubi grauis aliqua ratio ita postularet. Secundδ hanc eandem facultatem in Praelatis supponunt passim Doctores , dum quaerunt , an eo casu monasterium debitis & contractibus a Monacho celcbratis teneatur e an eadem licentia, quae datur ad commoradum extra monasterium, se eiat, ut ille Monachus acquirat peculium , aut sibi foris donata, aliove modo licito acquisita conueriat inultis proprios; an eximatur a Praelato, legibus religiosae disciplinae,dum monasterii habitatione & clausura eximitur. Quae aliaeve similes quaestiones inutiles profecto essent , si Superior licentiam morandi extra ustisi facere non posset Religioso. Tettio
236쪽
Tettid idem euincit ratio et quia ista in claustro perseuerantia non est de essentia status religiosi, edm sine illa vota Religionis seruari possint. Nam de castitate constat ex Clericistaeularibus ; de paupertate quoque
certum est , cum neque propterea dominium aliquot aequirant eius-naodi Religioli , neque ullum usum habeant nisi dependentem , uti iterum monebimus inserius , maxime cap. 4. Obedientia denique seruatur cum maneat debita subordinatio ad Praelatum quoad locum etiam habitationis 1 potest enim situm Religiosiim ad claustrum reuocare, dum libnerit: ideoque passim dicitur Religiosus ibi suum claustriun de m nasterium habere , ubi ex voluntate sui Superioris habitauerit. Idcirco nequit Praelatus dare hanc licentiam irrevocabilem a se , aut a Superiore Praelato e quia nequit illum eximere ab obedientia sua: poterit tamen
illiim abseluere ab obedientia inferioris Praelati, qui proinde nequibit
reuocare facultatem a Superiore Praelato concessam, atque eadCm TMtione Pontifex, qui supremus Superior est, eiusmodi licentiam ab om nibus inferioribus irrevoeabilem dare poterit. Verum non magis in ea ficultate, quam in aliis similibus laedetur obedientis, quae ordinem, atque dependentiam unius ab alio inter ipsos quoque Praelatos postulat. Deinde cum ex iure communi eoque antiquiori, neque per Tridentinum reuocato , potuerit, hodieque possit quis ex licentia profiteri Religionem ea conditione , ut in domo sita priuata maneat, uti monuimus disquisit: ii Be censuit Nauar. de Virgine quadam Hispana comm. 1. de nem factam extra monasterium munere Et cur potius contra substantialia Religionis , aut obseruantias et Ientiales Religioni, aut contra ius commune peccabitur in hae posteriore licentia, quam in priori illa permittendi professionem cum tali conditione Si enim ea permanentia extra claustrum pugnat contra su stantialia vota, aut vitam regularem
quoad praecipuas, aut indispensabiles eius obseruantias , taque pugnabit, siue detur in ipsa professione, in illa lue tanquam conditio includatur: iue post factam professionem concedatur ; dc sicut dari non poterita Praelato iam profesIis ; ita neque
permitti , ut ponatur per modum conditionis 1 prosessionem facientibus : atque acce, vel habebitur pro non adiecta , utpote turris ν vel pr sessionem inualidam reddet. Deni. que cum habitatio in claustro praecipiatur tantum a regula, aut a iure communi modo iam sit perius explicato , ne scilicet absque licentia Superioris alibi habitare possit Religiosus: nihil est, unde nos hanc potestatem Superiori negemus potius, quam circa alias dispensationes emrum, quae in regula continentur,imo dc quae materiam votorum respiciunt, ut de peculio dicebamus. Aio secundd. ad hanc licentiam grauem aliquam causam requiri, ut iusta & valida st quod Nauarrus, Suar. aliique laudati nuper Doctores tradunt: nam & Omnia iura , quae prohibent hanc habitationem ; immo & exitum extra claustrum , nisi imperium , aut licentia Abbatis, vel Episcopi accedat, semper indicant aliqua negotia, aut ministeriaialia vc causam , aut necessitatem, propter Regularib. num. i6. Cur cum simili l quam id pormittatur, ut de aditione
licentia non poterit post professio- l curiae,de studiis habendis,de responsis
237쪽
sis seren8is constabit inferilis: quare subintelligenda semper est in omni kge prohibente egrellum e monasterio duplex illa eo itio , nisi de licentia Praelati de cum iusta Sc legitima causa permittatur: immo omnes
omnino leges prohibentes , in qu bus potest dii pensari geminam illam
conditione perpetuo includunt. Dc- inde cum clausura ab omnibus Regulis & antiquis Synodorum decretis tam constantor de sancte impere tur, adhibitis aliquando grauioribus P nis, uti retulimus Cap-I .Quis diciti eius solutionem porrussam este mero Superioris arbitrio , qui pro animi libidine non modo aliquem e claustro egressum; quae leuis omnino clausurae violatio est, permittat, sed commorationem dc habitatio nem extra illud , quam praecipuo iure vetant Patres de Synodi, omne que regulae vitae ccmotaricae , quae quamdam Sc omnimodam institutorum, atque actionum fere omnium Communitatem quoad locum,inpus, modum, rationem , postulat: quaeque in priuata domo exua claustrum vix obseruari potest: immd ne vix quidem quoad plurima adiacentia δe circunstantias , ac ritus regu
lares , esto quoad substancialia retineri de valeat 3c debeat. Quare cum permanentia in claustro plurimum omnino conferat ad vitam Religiosam, coenobilicam in primis, ad te uanda quoque ipsa vota, atque alia
Religionis substantialia , ad obseruandias externas disciplinae regularis, ad cauenda pericula Ee lapsus, quo
Tu frequentes occasiones extra claustrum occurrunt, ideoque illud sortem de fidam stationem appellam
Patres, ad cosor ratem dc unionem
persectam Religioserum inter se , &cum reliquo corpore , a quoquo
dammodo quis diuestitur de separatur per eiusmodi separationem habitationis : & ad externorum quoque exemplum & bonam Religionis famam scrvandam, cum tanti momenti illam existimauerit Eccletia , ut omnibus fere aetatibus illam grauisicinis legibus sancire voluerit,ipsique summi Religionis Antistites tam io,
liciti fuerint in ea communi habitatione retinenda de ita difficiles in co- cedendis licentiis 1e praebuerunt, Vt interdum etiam a suis decessoribus datas reuocarint , monuerintquel iccessores , ne facile similes alias concederet,ut statuit Clemens VIII. cum ipsa denique experientia ostenderit mala sere omnia in omnes O dines ex eiusmodi licentiis deri ualle, quis dicat eas absque causa a Superiore , temerari, de prout libuerit, concedi posse. Iustam igitur causam concedendi licentiam habitandi extra claustrum requirebam,ne temeritate & imprudelia peccet Superior. Addebam ne quidem validam esse licentiam ea legitima causa destitutam , imprimis ex principio uniuersalissimo, invalide inferiorem dispensare in lege Superioris absque iusta causa. Hic vero dispensatio est in iure communi & Religionis, uti
monebam .: quia hoc ius non est
priuatum unius Iantum aut monaste-
iij, aut ordinis , sed omnium Religionum , quae ipse usu & praxi, aut
illud ius acceptarunt, aut tulerunt,
ct seclusis omnibus Synodoxum decretis,atque pontificiis lanctionibus, ipsisque regulis , omnino obligaret.
Quare nisi ea licentia concedatur eo modo , quo concedi permittitur , communi illo iure , nempe ex muralegitima , de necessat ia , uti statim amplius exponam , reuera inualida eric eiusmodi lice nita: quia per caminseriOT
238쪽
inlatior dispensat in lege Superioris,
permittens sine causa , quod ex iure communi Se Superioris, Requit sermittere sine causa.' An vero peccet subditus utendo illa licentia , quam scit'aut dubitat sine causa legitima datam suille λ Distinguit sapienter SuareZ cap.7. cit. m. I 2. inter mandatum & iimplicem licentiam Superioris : si enim Superior praecipiat shbdito habitate extra claustrum , de dubitet subditus de iustitia causae ac proinde praecepti, parere tenetur in eo dubio, maxime cum non imperetur aliquid intrinsece malum ; si vero constet de insufficientia causae, & de iniustitia praecepti, licet non obligetur tunc
stibditus obedire Superiori aliquid lcontra regulam iniuile praecipienti; nihilominus poterit, si lubeat, Obedire , neque peccabit utendo illa licentia ex impcrio Praelati: quia neque praecipitur aliquid intrinsece malum , neque aliquid , quod absolute, de simpliciter sit contra regulam respectu subditi, cui imperatur morari intra claustrum, & non extra illud sua voluntate de arbitrio,& non sine mandato Superioris , aut illius licentia. Cum itaquepraecipienti hac in re obedit, nihil facit contra ius regulae, aut obligationem illius siue tune Prelatus bene aut male imperet. At vero quando est mera licctia,
aur dispensatio Religiosus,qui sciens nullitatem causae illam petit: quia vel deeipit Praelatum salsam caustam supponcudo , vel illum importunis
suasionibus urget ad concedendum, quod sine peccato concedere non potest: deinde quia utitur licentia, quando scit nullam , & inualidam eise , atque adeo violat clausurae legetn manendo extra claustrum, licet non se subtrahat a Iubiectioite Superioris ; cuius tamen voluntas tunCnon tollit obligationem legis, cum non sit, qualis a lege requIritur.
Non ago de Pontifice , qui ctiam sine causa in iure solum ecclesiastico valide dispensat, quamquam & ipso
peccet, licet minor causa respectu illius, quam in seriorum Praelatorum sussiciat: tenetur tamen eam licent tiam temerario datam reuocare, de
qui ad illam ipsum induxit sciens
causae nullitatem peccauit: quod verius erit, si illi imposuit; non peccabit tamen directe violando clausuram propter validam dispensationem,iniustam licet, quae tollit obligationem prohibitionis; aliunde tvmen peccaturiun existimat Suarea nuna. I 6. quia pars, quae sine legitima causa discordat a suo toto,peccat; de quia haec materia grauis est, quae
passim & scandalum , de infamiam Religionis generat; haec difformitas
mortalis censenda eri . Verum tunc ea culpa . ex circunstantiis petenda
mihi , idetur: quare si absint eae circunstantiae, nulla prorsus erit culsa. Aio tertio, causam legitimam habitandi extra monasteri iura ex licentia Superioris, elle grauem necess-tatem, aut utilitatem monasterii,vel ipsus Religiosi, aut proximi: quia cum haec causa definita non si a lege , ac proinde Superioris prudentiae relinquatur : aliunde sumi melius non potest, quam ex triplici illa aut necenitate,aut utilitate , uti ipsemet Nauan. iudicat. Obserito tantum comparandas .ine istas causas,& cum ipsi licentia, de cum ipsis Religionibus: nam maior causa requiritur ad habitationem extra monasterium quam ad egrcissum ex illo: deinde quo ea habitatio diuturnior, aut breuior erit, in loco remotiori a monasterio , aut proximiori; magis
239쪽
aut minus periculoso eum maiori aut lminori secularium offensione. go
grauior, aut leuior causa requiretur, si cui & prout magis, aut minus Re. ligiones umi addictae clausurae: nam Monachi seuerioti iure tenentur in monasteriis habitare , qu m aut ordines mendicantes , aut clericales,uibus ex instituto incumbit impenere se proximis r quod absque frequenti e Coenobio egrestu , atque aliquando secessu aliquo Sc habitatione extra illud praestare non possunt: quare de leuis admodum causi ad egressum eiusmodi exigitur, ut
honesta recreatio, aut visitatio m derata , & studiosa amicitia, ad habitationem vero externam ministeria Euangeliea extra monasterium exercenda certis quibusdam temporibus , ut dicam consectatio 7.11, Ad extremum Religiosus habi-ltans extra claustrum tenetur ad omnia vota substantialia , uti monui;
Zod de de paupertate , & de aliis
alim apparet : neque eximitur ab omnibus obseruantus regularibus, nisi ab illis, quae necessario commo. rationem in claustro postulant, aut cum opere, ad quod permittitur exara illud morari, non satis comm de cohaerent, ipsumque potius impediunt , quam iuuent. Neque datur alia licentia vi eiusmodi habitationis , quam quae ad eam ex naturares, aut ex morali quadam necessita. te consequitur : nam ad alia omnialieentia sigillatim petenda erit , sicut ab aliis intra monasterium peti , quamquam sepe maior 'erit ratio eam conceden
Ponendum imprimis est Reli- Is.giosos habitum a reliquis fi Aelibus distinctum perpetuo gestasse: Iod ex ipso Dionysio cap.6. de E
esiastica Hierarch.de Monachotum consecratione disputante , aliisque antiquioribus certissimum est , qui de Monachali sichemate saepius agut,& nos de virginum consecratione, atque viduarum benedictione agentes in nostra scientia eanonica fuse ostendimus quoad sacrarum taminarum vestes,de Monachis veto
tum est ex Hieronym. Epist. ad Rusticum Monach. Basilio Epistol. . ad Greg. Cassiano & caeteris quos hoc
loco numerare nihil attinet.Can.76. Nicaenus ex Arabico exemplari, iubet Religiosos, tum Monachos, tum Moniales alia indumenta , de alios mores, quam laicos habere e de ne que serant erumenam ad latus, neque cultellos, sicut silent milites Behomicidae , quando eunt ad bellum, Sc scut solent Mercatores, cum iter faciunt,portare cruminam ad ostentationem , ut faciunt Magnates p
puli. Neque quidquam magis obuium
est in antiquis Monachorum institutis, atque etiam Synodis, quam ut Tyrones probentur primum in veste laicali, quod de Monachis edixit in Concit. Roman Gregorius lib.4.Registri cap. 88. Et de puellis quoque
in monasteriis saerandis Concit.AtD
Gangmiscap.ra. Eustachianos Monachos
240쪽
nachos qui eum pallio Vterentur, desipiciebant caeteros binis, & communi veste indutos percutit anath male ; ubi Balsamon pallium & vestem, quae aliis stipe imponitur , interpretatur I binos vero vestes s eas dixere vetexes μυ,
υ κλωσα, quod Galli dicimus lueloura , quasi veroura, inquit Culac.
in I. . C. de vestibus holoneis. Volscus in Carino laudat birros Atu Menses & Canusinos , ad quos sine
dubio allusit Hieronym. lib. 2.aduersIovinian. nunc lineis, & sericis v stibus , de Attrebatum ac Laodiceae indumentis omatus incedis; illi it que Pseudomonachi Eustachiani ianctitatem viliori habitu mentiebantur ex Balsamone se Zonam. Verum cum bini etiam ex viliori materia fierent, unde & seruis pennissi simisine exceptione. C. Theodosian.
Iib. I .lit. Io.de habitu,quo uti oportet intra urbem seruos lane omnium aut blaris uti permittimus, aut cucullis : non potuerunt Eustachia birris indutos tanquam pretiosioribus vestibus despicere. Dico igiturbitrum fuisse breuius indumentum
clericale, atque episcopale humeros tantum & brachia tegens,uti exactis
S. Cypriani iam decollandi exuis se
tyr , ubi se birro exuit, deinde Dalmaticam seu tunicam abiecit, & in tunica linea remansit; de S. Britto Turonen. Episcopo, qui in suo bitro prunas ardentes ad sitam probandam innocentiam deritiit usque ad sepulchrum S. Martini scribit Gregor Turonen. lib. a. Histor. cap. I. de birros. Athanasi, Lausiaca cap.3 I. de bir-ro Nonni Episcop. in vita Pelagiae, cap. ra. fuisse quoque habitum Clericorum tradit Augusti serm. 3o. de diuers quamuis ut ibid. indicat A maebirrus Episcopalis pretiosior esse soleret; sed clerici deinde etiam pre
tiosiores affectarunt: quare illos stigat Sulpicius Decalog. c. I . me, inquit, charis viduis ausa Iumbitimandau tributa virginibus illa , ut birrum rigentem. sauro scilicet in hae
ut sue utem texare lacernam. Eust
elliani itaque Monachi oblongis palliis Plutosophorum instar induti Ieros , qui binis breuioribus, iisque aliquando pretiosioribus vestiebantur, desipiciebant. Contra quam facerent illi, quorum instituta descimbit Cassan. lib. I. cap. . qui mala tibus hoc est angustis palliolis colla,
de humeros tegebant, amictus humilitatem , vilitatem pretis & compendium sectantes, planeticarum at que birrorum pretia simili, ambiti nemque declinabant. Ideoque S. Isidorus in Regula suis Monachis pro hibuit planetas & birros. Ex his temen vides cerciim suille Monachorum habitnm. De viduis vero, quae
veste laicali abiecta stib religioso habitu Ecclesiae apparuerint, & deinde
ad saeculares transierint nuptias, eX- communicandis agit Concit. Ca thagin . . cap. Ic . De viduali qumque veste imposita a Presbytero coram Episcopo in secretario Arai sic. I. cap. 2T. Toletan.A. cap. 31. distinguit inter viduas saeculares, &Sanctimoniales,quod hae mutato habitu saeculari sub religioso cultu in conspectu Sacerdoti, , re Ecclesii apparuerint. Vide & Coneilium 6.
Item Toletan. cap. 6. Foroiuliense cap. II. tum vid ais , Ium virginibus Deo mancipatis nigram vestem in continentiae signum ex antiquo more tribuit: neque in re adeo perspicua diutius immorandum videtur.NequCReligiosi tantum peculiari a caeteris D d 1 vestitu