장음표시 사용
241쪽
vestitu differebant , sed etiam varij ipsorum ordines inter te hac etiam veluti nota & tellara iam a priscis temporibus perpetuo distincti sunt, unde & varis fuere habitus forma,
colore atque materia e quorum omnium varias rationes mysticas
Cassian. aliique prosequuntur , de quibus alio loco: nobis sust ciat distinctionis causa, & ut lignificarent se ab omnibus aliis, tum laicis, tum etiam Clericis differre singulare eiusmodi schema assumptim futile: Clericalis quoque habitus a vulgari dissidebat. Ponendum feeundd est nefas ella Religiolo suae Religionis habitum
relinquere , quod omnes fatentur,&supponit omninis Innocent. cap. Deus , qui de vita & honest. Clericor. & cap. Clorici 2. eod. titui. i. ac denique Bonifac. VIII. ut omnis vagandi occasio praescindatur, prohibet hane habitus dimissionem seri poena excommunicationis ipis facto incurrendae ; qua lege , non condit nouum ius Ponti sex , sed antiquum confirmat, & p nis grauioribus sancit. Quare fuit illa communis omnino semper persuasio, Muem elle obligationein descrendi habitum Religionis , quam quis έuerit proseilus ; cuius tamen obligationis radix non tam facilc reperitur , uti disputat Suar. tractat.8. de Relis. lib. I. cap.I. numer. Nam si consulanius ius naturale , illud tantum obligat , ne quis statum, quem cum perpetua obligatione allum psit, deserat, neque etiam publice deponat signum , quod ad lignificandam
proseuionem illius institutum est,ricab illo quoque deficere videatur.Vbi tamen quis nollet ab statu suo recedete . idque palam satis ostenderet, ad aliq rod tamen tempus habitum desereret , non magis pecore vid retur , quam si aliquid aliud ab in stituto & regulis status praeceptum
omitteret: neque enim idcirco, aut proprij status desertor, aut grauiter peccare censeretur, nisi propter circunstantiam aliquam extrinsecanuscandali, aliamve. Itaque non apparet ex iure naturali ulla grauior
obligatio per se loquendo in nac fiabitus gestatione , quam in caeterisinistitutis: nam etiam qui statum aliquem allumpsit, eo ipso sese obligauit ad omnes leges proprias illius status. Ius quidem Ecelesiasticum
antiquius nuper allatum mutatio
nem habitus in Religiolis damnat, uti reserebamus. Verum ea dimissio habitus coniuncta est cum reditu ad saeculum de apostasia , uti expendenti laudatos canones constabit ι non
agunt vero de simplici dimissionet habitus absque animo apoihatandi. Itaque rostabit duntaxat obligatio petita ex regulis , quae & habitum praescribunt, & illum gestari imperant. Verum non erit maior ea obligatio , quam caeterarum regularum,
quae firmi es alias obseruantias imp
rant , quarum tamen violatio grauissere non est. Itaque tanden concludit Suar. hane obligationem oriri ex iure communi omnibus Religi
sis non scripto quidem , sed potius
communibus moribus accepto: nam
semper grauis habita est ea mutatio habitus religiosi, etiam sine animo deserendi statum religiosum. Distinguenda vero est duplex dia missio hasitus,vna eius tantum spoliatio & abiectio,vt ad dormiendum, natandum ., ludendum , aut quid simile ; alia est mutatio habitus, cum regulari abiecto alius induitur. Simplex illa spoliatio per se & seclusis
citcunstantiis extriniecis mala non
242쪽
est ; qudd si prohibeatur a regula
pro ratione obligationis , quam imponit regula, culpabilis erit. Nam quod Concit. Toletari. I . cap. . ait, viduam veste trosessionis suae , tum in lecto qui et centem , tum in quo cumque alio loco constanter uti debere , non facit rigidum praeceptuin, sed quid deceat, explicat: Quod vero Sylvester verbo excommunicatio s. num. D. ait habitum , ita elie annexum ossibus Monachorum, ut in quocumque consistentes etiam in lecto , ipso uti debeant. Ita intelligendum elle constat ex sequentibus, Sc maxime ex nom. s q. ut gratia ho- neltatis ac decentiae id dictum fuerit , uti ex Ioan. Andrea reseri. Ita Suar. cap.6. cit. num. IS. & alij inferius allegandi, qui sitnili spoliatione
negant incurri poenas a Bonifacio inflictiis temere dimittentibus habitum Mutatio vero habitus,cum alliam-ptione videlicci alterius , nimirum saecularis , ut quis saecularis reputetur , & non Religiosus, omnino culpabilis est , nisi fiat ex iusta & rationabili causa, ut ad sertiandam vitam, aut luccurrendum proximo in gratii necessitate , ex illo iure communi potius consuetudinario , qu im scripto , citque mortalis , nisi aut breuitate temporis, aut materiae leuitate excusetur , quia non totus habitus, sed eius tantum aliqua pars mutatur;
ita ut semper quis Religiosus esse di- ignosci possit ab eo , qui curiosius
illum inspexerit: quia reuera tunc lnon mutat habitum , nisi secundum
quid. 9 Ponendum tertid est eum, qui vagandi causa habitum iliae Religionis
temere dimittit, excommunicatione pereelli , Bonifacio VIII. lata cap. Vt pericillosa, ne Clerici, vel l
Monachi, de qua censura late dispu
stro tract. I 6. disp. . punct. 6. & alus lassi in , statim asserendi. Ex quibustaec pauca perstringo.
Imprimis ligantur hac excommunicatione omnes tacito , vel expres.se professi, quo etiam iure comprehenduntur omnes Religiosi, qui tria vota substantialia, simplicia licet, emiserunt: quia illa constituunt vere Religiosum, se aequi ualent quoad hunc eitectum professioni: & causa, propter quam professis hane legem posuit Ecclesia, militat aeque in istis Religiosis , atque in prosessis: c dem quoque obligat Societatis Iesu Religiosos ; licet enim non habeant ullum distinctuminabitum a communi Clericorum loci, in quo habitant 6. pari. constitui. cap. 2. g. I s. cuius constitutionis rationes expendit Suarra tract. ii. de Relig. lib. I.
Si tamen illum habitum mutent in laicalem , peccant in legem Bonifa- cij, dc pccnas incurrunt, ut docet Ferdinand. a Castro tract. 16. disp. .l punct.6. num. 2. Bonacin.quaest.2. de
Secundo dimissio habitus, quae plectitur ista pana, fieri debet antianio vagandi occultato statu suo,elleque temeraria, hoc est, sine rationabili causa vera, vel apparente, ubi enim caus, aliqua subest, siue vera existat, siue talis appareat , actio temeraria non est: quare etiam ignorantia Galla , & supina excusabit ab hac poena, licet non excuset a culpa , quae in ea: dimissione habitus committitur. Vnde etiam licet alia
243쪽
M4 . De clausura Religio serum
quis non habeat animum apostatan- illa veste habitus sim induitur eon di , si tamen temere habitum dimit - I tra Fcrdinand. punct.6. citat. num . . tit, incurrit hanc poenam ; si vero & Suar. tom.1. in .part. disputas. a re a staret, aut fugiat a monaste- i sect. q. num. 28. qui dicunt aliquem rio tetento suo liabitu , non percel- solis vestibus internis indutum , &litur hae censura, licet alias fortassis dimitia exteriori veste regulari va- contrahat, uti ex communi DoctO-lgari poste, quod omnind infrequens rum docet Sanchez cap.8.cit. in .qs. Cit, & vix contingere potest, ut i, Sicili neque qui habitu religiosis men has sententias conciliem , dico exutus suit, de carceri mancipatus, quod li Resigiosus ita interius induit ex illo carcere fugiat, non excom- seratot deposita veste possit dec municatur: quia reucra non dimit-ater incedere cum habitu saeculari,attit habitum , quo fuerat exutus. Ita j que ita statum suum occultare , &a I. Nauarr. comm . q. de Regular. n. 66 Roderi l. tom. 2. M. Regular. q. 22. artic.6. Bonacin. punct.2. num. 6.qui deponit habitum, non animo occultandi statum , sitimve significandi, sed alia de causa, ut iocandi causa,&gerendi aliquam personam , currendi , aut etiam ob turpem finem , ut suavius quiescendi, liberius & facilius fornicandi, aut fit randi : quia alium habet animum , quam Vagara di , & mentiendi statum suum , non tenetur hac poenali lege. Ita Ferdi
driq. Sanch. N alij ab illo relati. Appellaui hane dimissionem habitus mutationem, nam ad elata animo vagandi, uti diximus, vestem
exuat, reuera incurret excommuni
cationem : quia ea dimissio vestis religiosae, reuera est mutatio habitus ut vides ; unde solues , quod quaeritur de eo, qui partem solum habitus dimiserit, si enim quae superest,non sussciat ad manifestandum statum religiosum, & quae superinduta suit,
occultet illum , reuera inclutit excommunicationem : quod idem duco de proses , qui sabitum Nouiat tum distinctum allumpsit. Cum enim Nouitius possit libere discedere 1 Religi e , & reuera nondum habeat habitum suae Religionis, qui illum indicet , relicto habitu proseLdi eensuram habitu Religiose exuto, serum, occultabit suum statum : ita- saecularem indui mentiendi status que si eo animo id faciat, & vasaim
causa, Postulant Nauari. 17.n. I. di libidine, excommunicatur ; lacus Tolet .li D. . cap. I 8. numer. .Bann. a. si habitus Novitiorum idem sit eum a. quaest. I 2. artic. l. Sylvest. ver. ex- l habitu profestarum, quamuis aliquo
eommunicatio v. num. 11. & 1 3. M l signo ipsi apposito , ut assuto pia
ver. excommunicatio de non reser-lcio distinguatur : quia reuera tunc Maris num .'. Valent. 2a.. disputat. I. non deponit habitum suae Reliquaest. 1 2. punct. ad fin. ROdri l. qq. gionis. Regul. Lom. 2.quis.76. art.6.Sancta j Maior verd difficultas est, an qui cap. s. Citat. num. 1 1. Quia proprie retento habitu regulari illum occul-
non dicitur dimitti habitusini fi alius tat superinduto habitu saeculati absas imatur, alioquin est mera spolia-ique legitima caua reus sit huius extio , ut diximus: de verba legis poc- communicationis : quia iste ociunalis sunt stricte capienda , de non tat habitum , non autem dimittit. vagandi occatio , nisi dimisiai Non tenetur igitur lege puniente di i mittent mis
244쪽
Disiquisitio I L. Cap. II. I. III. his
mittentem. Et quamuis aeque vagari possit ea ratione atque si dimitteret; non tamen omnem vagationem
punit illa lex ; sed eam solum , quae fit per habitus dimissionem : quare
istum ab exeommunicatione excusant plures, quos adducit & sequitur
inludanus in A. distinct. I 8. quaest. I. arti . . num. 4r. & alij relati a Sanci e num.62. cap. 8. citat. quibus adhaesit Ferdinand. punct. 6. numer. 6. Bonac. quaesL2. de Hausura punct. 2.
numer. I 3s. & post factum non improbant Rosella ver. apostasia n. 8.&
er. excommunicatio I. casis I 6. n. 2. Anget .veraexcomunicatio T. Casu IT.
num. r. alij vero damnant, quia est dimissio formalis, Se habet eundem effectum, quem dimissio materialis, quoad vagandi occasionem , quam unam voluit tollere Ponti sex, cuius mens potius attendenda est , quam Verba , maxime quando illuditur leo , de inanis redditur et ideoque ad hunc mana casum extendi debet, &Confirmatur, eo quod Iudaei, qui ex cap. iouuultis de Iudaeis iubentur ferre signum , quo a Christianis distinguantur , dicuntur rei violatae legis a Doctoribus , quoties illud signum ita occultant , ut videri de dignosci nequeat quia reuera sic eliditur lex;
itaque hanc sententiam communiter docent Doctores quorum 27. Cnumerat Sarach. num. 63. cap. 8. cit. qui& illis adhaesit, quamuis hanc communiorem sententiam reiicere non placeat, prior ininen mihi ex rigore iiiiis verior.videtur : quia reuera in
eo casu non est dimissio habitus, sed eius retentio, occultatio S: dissim latio: neque lex poenalis extendi debet ad casum sub verborum forma
non comprehensum. Quis vero dicat occultationem habitus comprehendi sub eius dimissione cum illi sit opposita : impossibile siquidem est occultari Se dimitti, siue retineri Ac abiici habitum. Neque signum status religiosi abiicitur , sed dissi
mulatur 6c occultatur. Quod autem
affertur de Iudaeis dissimile est i illi
enim iubentur deserre certum habitum . quo omni tempore publice ab aliis distinguantur:quod fieri nequit cum occultatione illius signi distin -ctiui. Non est etiam simile quod asserunt ex cap. quamquam de usurisin 6. ubi testamentum usurarij irritatur , quod Glossa ad codicillos, ledonationem causa mortis ostendit, cum Ioan. Monacho , Archidiacon.& aliis:quia licet codicillus sit quidpiam diuersum a testamento ; nisi tamen haec constitutio ad codicillum quoque extendatur , facile inutilis reddetur. Vcrum ipsemet Glolla codicillum cum sit mentis quoque testatio, non impropria in testamento comprehendi vidit. Deinde ea constitutio agit de dispositione ultima, voluntaris, uti ex cius initio, & tota sale textus euidenter apparet atqui per codicillum fit omnino dii positio ultimae voluntatis: ideoque irritari iure dicitur Virritata ultima voluntate . de testamento usurarii. Cae. terum non eluditur mens legis prohibentis temerariam habitus dimissioneni vagandi caula : quia
non punitur pana excore municationis , uti iam monui, qualibet vagatio . sed ea, quae fit habitu dimicio , sicut neque quaelibet dimissio habitus , nisi fiat animo vagandi, de temeraria fit. Adde neque tam faciu
245쪽
Religiosum vagari posse incognitum habitu retento I sed occultato, atque dimisso, atque ita fini legis satisfacimus. Nihilominus licet in hac oc-
eultatione non incurratur excommunicatio ; in illa tamen grauiter peccatur , uti assimant tardinand. quia de inde capitur occasio vagandi , & datur scandalum, & lex illa
communis, cuius initio meminimus,
quae iubet deferre habitum suae Religionis, cius quoque occultationem prohibet,& denique Trident. sellas.
cap. I9. Vetat dari cuilibet regulari
licentiam occulte frendi habitum sua Religionis. Supponit igitur absque licentia Regularc m non possecium habitum occultare, ac proinde peccare; ubi vero contraria consuetudine & moribus illi derogatum fuerit,non peccabitur in eam legem. An verδ habitus illa dimissio intra propria claustra,& monasterium; tunc enim non fit vagandi causa,culpabilis tk obnoxia excommunicationi sit, dubitant Doctores, Veriusque est . si temeraria sit, ut superius explicuimus , damnari in illo capa. ne
Clerici & Monachi: quod tum in se holis , tum alibi , id est , in quo-
eumque loco habitus temerariam dimi inonem damnat: & illa etiam intra monasterium Eusta dat materiam vagandi. Ita Sanchez num. 6 I.
qui dabunt alios contra Angex &Rosel. Neque bene Sayr. Sylvester, te Rodri id limitant ad calum , in quo quis faecularibus, de externis in illo habitu saeculari spectandum se praebet. Nam satis est ii reuera his tum dimiserit,sive videndum se praebeat, sue non ; habet enim vagandi occasionem , & reuera habitum g rit , in quo videri nequit tanquam Religiosus. Quod molliendum ta-
men est : nam qui ad breue tantum tempus dimittit habitum animo ite rum illum allumendi,etiams ad turpem actionem facilius exequendam, ut ad fornicandum, aut surandum id faciat, & in ea breui dimissione pee
et I non tamen incurreret poenam cxcommunicationis: ita Sanch. Ly7. Azor. I. part. lib. I 2. Cap. I . quaest.1.
de alii a Sanche adducti contra Suar. tom. s. in 3. pari. disp. 13. scct. n. I. de tradL8. de Relig. lib. I. cap.F. n. 9.Ferdinanssi a Castro, & alios ab iis relatos; quia reucra ea breuiot dimissio , non censetur moralis dimiselio , uti tamen esse debet, ut grauis existimetur in ratione dimissionix; dissicultas tamen erit in definienda diutumitate huius dimissionis , ut
pus autem notabile esse duas, aut tres horas dixit Bonari num. LI. qui totam hanc quaestionem proximo numero dilucide omnino explicarat, mihi prudentis arbitrio relinquenda
Denique quaeri potest ; an qui habitum alterius Religionis illicit , de culpabiliter induit suo relicto, in-eidat in hanc excommunicationem: nam reuera temeratio dimittit suae
Religionis habitum , quod canon prohibet sue in aliam religionem contra iura ingrediatur, siue in illam non ingrediatur, sed eius selum habitu se induat. Itaque existimauit
Nauar. cap. 27. num. I I. Sylvester, ver. excommunicatio 9. num. 3 q. 3cver. Rcligio A. quaest. - Azor. I.part. lib. I L. cap. I . quaest. s. casu r6. dccap. I quaest. Io. Ac cap. IT.quaest. I.
Caietari. in sumna. Suar.tOm. F. in 3. pari. disp. 2 3. sed . q. num 32. Bona . quaesta de clausura punct. ΤuIN. IT. Ferdinando a Castro Palao punct. 6.citi num. y. Verum cum ea tantum
246쪽
dimissio habitus puniatur cap. illo quia tunc vagandi materiam sub ha Bonifach, quae attentis circunstan- l bitu Religionis, quem ubi vellet,detiis materiam vagandi praebet ut ex prooemio illius capitis iam saepius monuimus cuiusmodi non est ea, quae fit per ingressiim in aliam Reli-lsionem , quamuis laxiorem eiusque
labitus sumptionem: ideoque etiamsi culpabilis ea sit, quae fit contra iura; non tamen incurrit hanc poenam , ut in illud cap. ut Peraculosa, lne Clerici, vel Monachi in 6. scri- lbunt Lapus allegat. 3 ψ. Franc. Dominicias β. fin. num. vlt. Rebiamus in praxi Benefic. tit. de transtat. Mo-mch.num. I I .de tit .de dispensat cum lregular. num. 6. Angelus,vcr. Reli-lligi Wius num. 36. & ver. excommu- lnicatio 7.cassi χ . num. 1. via Gemi- manum adducit Armilla ver. excom- lmunicatio casu 13. Tabiera. Cod. verbo s. casu 27. quaest.2. num. 3. Caie- n. eod. ver. cap.6 I. Panormitan . in cap. sane, de Regularib. num. 6. Sanchea lib. 6. in Dccalog. cap. 8. n. 68. LesId lib. 2. cap. I. num. I*2. atque
ij omnes qui negant in eo casu committi apostasiam ; de sane hic Religiosus non dimittit habitum regularem , sed unum in alium commutat , S i quamuis in ea commutatione peccet; non tamen excommunicationem latam in eos, qui habitum poneret, sine dubio quaereret. Ex quibus omnibus tandem habemus habitus Religiosi dimissionem l temerariam, & absque causa idonea non modo culpabilem esse;sed etiami saepius excommunicatione puniri. Quo posito quaerebamus in nostro consectario , an sicut Praelatus daret potest facultatem commorandi ex tra monasterium, possit quoque permittere habitus dimissionem ; an vero ea potestas sit solum in Pontifice: de ita quidem pastari omnes affirmant. SuareZ tract. 8. de Religion. lib. I. cap.1.n. IJ.Ferdinand. Irach. I 6. disput. . punct. 6. num. I 3. Bonacin. quaest.2.de clausura punct.2. num. i.
quia haec di pensatio est in iure communi , & non in obseruantia tantum aliqua regulari: neque vilibi legitur Praelatis ea potestas concessi. Nam si quando videantur Praelati in iure communi ex quodam usu, aut intem pretatione dispensare: id solum faciunt in casibus ordinariis , & se
quenter occurrentibus : nam diuum
omnino esset, si in ordinaria vitiem di modo ad Pontificem recurrendum esset : neque in illis casibus quidquam pollent ordinario Superiores: quare vulgaris ea & ordinaria pol regularem dimittunt,atque ita mate-l stas videtur omnino necessaria adriam vagandi sumunt,inoirrit. Qua- bonum regimen monasteriorum. At te hanc lententiam omnino veram existimarimi menti Bonifacij pNrsus cinisentaneam, si agamus de sumptione Ubicus Religiosi cum ingreGsse in illam, quamuis aliunde pecca- pinos , , quin i yΗ ubseruant laudati D stines , si quis dimillo suae Relisionis habit indueret dapbitum alteries, neque illam Dropterea ingre-dπMur, nisi grauissimaicausa id tuaderet, Obno iu* ellet huic pota ae: vero quoties dispensatio extraordinaria est , & multumi exorbitans a iurς communi sane ad Pontificem iuris conditorem eundum Riis. Poterit quidem Pranatus. imperare Religioso opus aliquod, quod sine mutatione habitus commode exerceri non poterit ratione periculi, infamiae, tuticandali: & tunc poterit ratione cauiae illius habitum dimittere: neque illa dimissio erit temeraria, aut cul-
247쪽
pabilis , utilam saepius monuimus. Verum in eo casu non est dispensatio facta , Praelato : illa enim tam tum contingit , quando non est in aliquo opere necellaria dimissio habitus , quae tamen permittitur I atque ita proprie , cincte , dc per se dispensatur in lege, dc iure communi tunc obligante. Poterit quoque Praelatus quoties dubium erit , an existat causa sussiciens dimittendi habitum, id permittere , uti contingit in omnibus aliis dubiis , obligantis legis: sed tune non dispensat
EX his , quae di utauimus istis
duobus consectariis , plurima quae in usum quotidianum veniunt, explieabis. Primo nequit dimitti habitus ex sola licentia Praelati ad diuturnum aliquod tempus , aut in totam vitam ; sed solum ad aliquod opus, quod aliter absque graui incomm 16. Superior; sed authentice, & autho-l do exerceri nequit: quod opus cumritate sua legem interpretamr: quae t non duret totam vitam, neque Uul- interpretatio alia est a Doctorum in- l go diutilis non poterit esse licitaterpretatione: quod fusius in nostra i longior illa habitus dimissio. Nam scientia canonica docuimus. Dices Superiorem dispensare incommoratione extra claustrum:quae seque prohibetur iure communi atque dimissio habitus. Respondeo
per aliquod tempus esse frequenter necessaria & habere ordinarias causis , ideoque eius peramissio pertinet ad facultatem ordinariam Praelati,
qui iraeterea cum possit uti suo Religioso, ubicumque voluerit, & opportunum fuerit , debet posse illi aliquid praecipere , tum in claustro,
tum etiam extra claustrum. Dimissio vero habitus non nisi raro admodum necessaria est, atque in illis c
sibus sumeti ad plenam Praelati iurisdictionem & integram authorit rem , ut valeat imperare
opus , ad quod necessaria erit habitus. dimissio.
si diutius duraret illud opus toto e tempore ex licentia Praelati imperantis tale opus, permissa esset mutatio habitus. Vnde fit Secundo, ut cum ministeria Apostolica inter Turcas , aut infideles exerceri nequeant sine periculo, aut ministri Euangelici , aut fidei, aut fidelium cum habitu religioso, c ganturque ministri occultare sese, mutato solum habitu , possint ea arte uti, quamdiu a suis Superioribus in iis ministeriis occupiuntur,& illos habitus saepiri mutare atque induere qui commodiores viὸebuntur absque alia pontificis dis. pensatione. Tertio,qui habet licentiam a Praelato eundi aliqud , si habitum abnrue alia licentia de sine graui causa
imittit, peccat,& incidit in exeommunicationem , Sylvest.- Excom municatio '. numius s. Rosellaeod. verbo I. casu Is. numer. s. Tabiena verbo excommunicatio s. casu 2 3. quaest. 3.num. .Sayr. lib. .de centur. cap. 33. num. Ist. Bonacina quaest. f. de claus .puncto a. num. IE anch.
248쪽
lib.f. in Decalog. cap.8mum.6O. quia quamuis iste non vagetur, quandoquidem exivit cum licentia , temerario tamen dimittit habitum , &vagandi materiam stimit: quod punitur excommunicatione in cap. --
pius citato. periculosa ne Clerici, vel Monachi.
Quarib poterit Superior permittere Religiose aliquandiu in curia
commorari extra monasterium ad
ipsius vel Religionis negotia perurgenda. Ita omnes : Nam & illa necessitas est grauis , ac proinde propter illam aeque poterit iste egressus permitti, atque propter alias similes causas concedendum esse dicebamus in nostra propositione uniuersali: d
inde illae ipse leges, quae prohibent Religiosis adire palatia & curia
Principum id permittunt cum facultate siue aut horitate Superioris , ut Concita et den. cap.17. e Myachi,
qui bin monaneriorum i ura commisa
non est , passim ct sine aut horitate
palatium ne adeam , nec in eo 1mmo
rentur. Excipit vero Praesides monasteriorum : quia supponit illos ad negotia Religionis agenda debere Principes adire Parisiensi ita Lud
uic. & Loth. Iib 3. cap. 24. illam curiae frequentationem omnibus, tum
Monachis , tum Clericis inhibet, postulatque a Regibus,ut sua auth ritate eiusmodi licentiam comprimant. I ud a ve ira pietate supplicii erflagitam in vi Monachi s Pres DLeνι, necnon ct Clerici , qui ps-
posita eanonica aut horitate passim pa-ia iam adeunt, s veItris sacris auribuo revortunissimam molentam imserunt, vestra aalboritate ct potestare deterreantur, ne hoe facere praesumant: quoniam in eiusmadi facts ct vigor Ecelesasilem contemnituν , ct
Largio Sacerdotalia ct professo in notea vilior efficitur. Canonica porr5 illa authoritas, cuius memine re Patres Parisiens est Antiochenae Synodi Can .r I.qui Episcopos, Prenbyteros, & Clericos sine literis Episcoporum , maxime Metropolitani Imperatorem adeuntes non modδsegregari, siue excommunicari, sed& deponi iubet. Quod si causa aliqua id postulet, eam in Synodo prouinciali probari & discuti mandat:&siccum consensu Synodi, eiusque literis iter eiusmodi suscipi. Deinde Concilium Sardicense ut satisfaceret, Oso , qui ipse praeerae, querelis , maxime de Episcopis Asticanis,
qui castra Imperatoris continuo stequentabant Variis praetextibus, statuit Can. . ne quis Episcopus nisi luteris imperatoriis vocatus ad castra accederet , aut ad ipsuin pauperes& damnatos , qui ad Ecclesiam confugerant, deduceret. Permittit tamen Synodus Can. 8. ut Episcopi suos ministros mittant ad castra, siue
Imperatoris curiam cum literis,quibus suis amicis negotia apud Imperatorem commendent: addit deinde
Can.9.ut Episcopus prius ad Metropolitanum mittat suum illum ministrum , qui deinde cum literis Metropolitani , ubi negotium examinarit , ad Episcopum , qui est in curia proficistatur, & eius opera apud Imperatorem aget ; si verb Romam miriatur , nihil plane aget cum Im
peratore,antequam rem totam com
municauerit cum Romano Pontifice , qui inpendet , an Imperatori
porrigendi sint eiusmodi libelli se ilices. Denilue Can. 2I. iubet Epi-copis , qui sunt in transitu & canalia καναλίω , constituti, qui nempe habitant in urbibus , quae viis restis impositae sunt, ubi viderint Episcopum ad Imperatorem proficiicctem, E e 1 non Di
249쪽
non seruatis conditionibus praescriptis, neque ipsius litetis subteribant, neque ipsi communicent.Concilium generale Carthagin. quod terium dicunt , Praeside Aurelio , sanciuit Can. IO9. Vt qui ex Episcopis AHeanis incomitatum proficiscunturCarthaginensi , & Romano Pontifici caulam suam curent ostendere ; quare praeter dimiliariam sui Primatis ubi Romam peruenerit, literas in comitatum inibi accipiet. Quod si
Romae existentem repentina necessitas ipsum comitatum adire coegerit , rem exponet Romano Pontilici,
ab voque de literas accipiet, & earum exemplar in Astica deinde exhibendum seruabit. Concili, Antio
chenum , si relicto Episcoporum iudicio curiam adierit. Verum in Antiocheno canone non agitur solum de prouocatione ad iudicium Imperatorium , sed de stequentatione curiat. Hinc factum est, ut nequidem
Regibus liceret sibi astumere in Clericos sui palati, alios, quam eos,qui
ab Episcopo eam curam accipere fermitterentur. Quod de Principius omnibus laicis testatur Orderie. Vitalis lib.9.Histor.ecclesiast.ad ann.Chcisti io91. 8c statuit Concit. Claramontan. Praeside Vinario II. c. i8. Ex quibus omnibus habemus potiori iure prohibitam fuisse hanc palatii Regii stequentationem Monachis de Religiosis. Quare Concit. Cabi-l Cn. I. cap. I s. praecipit Abbatibus, Monachis , & Agentibus monasteriQrum , ne ad Principis presentiam
sine Episeopi sui perintllu ambulare audeant : quod si fecerint, a suis lEpiscopis excommunicentur. Vides
tamen in his omnibus hane licentiam potuisse concedi ab Episcopis , qui tunc Superiores erant monasteriorum: quare de hodie i Praelatis Regularisus, ubi causae eaedem aderunt, idem permitti poterit. Vnde monasteria habuerunt suos re sponsales, qui foris atque in ipsis
Principum curiis negotia tractarent. Denique Clemens V. in Concit. Vienn. Clem. i. g. quia verb de statu Monacti. prohibet, ne Monachi,aut Regulares eanonici administrationem aliquam non habentes ad curias Principum , absque speciali siorum Praelatorum licentia se conserre praesumant: de deinde ipsis Praelatis iubet, ut ipsos a curiarum accoitu , &aliis qui sustibet vagationibus, & di-icursu diligenter compescant. Denique eos, qui curias adierint, ut aliquod suis Praelatis , aut monasteriis damnum inserant , excori municatione latae sententiae percellit: de qua excommunicatione; vide Suar. to. . in .part. disp. 13. sech. s.n.6. Fili luc. tract. ΙΑ. cap.8. quaes6. n. IAI. Sayr. lib. 3 .Thesauri cap. 3 3 .num. 26.Bona- cin. quaest.2. de clausura punct.1. dc disp. a. de censuris qui aest.8. punct. 9.Ferdinaiid. a Castro Palao de censur. disp. 3.punct. 3 .num . . Otaci duntaxat hac excommunicatione a fici solos Clericos Regulares de M nachos nigros: quia de iis tantum agit in ea constitutione Clemens. Itaque consent Suar. Sc Fili iuc. cum
Angelo, ver. excommunicatio 7.C su 38. contra Sylvest. ver. eodem '. num. 78. Panormitana in eand. Cle- .melu. num. y. Toletab. I. cap. 39. num. s. Sayr. Mnacin. de Ferdinand.
Deinde qui feriuntur hac censura, debent euere omni administratione, tum temporali, tum spirituali. Tetintio si siue cum licentia, 1iue sine illa
250쪽
Disi uisitio I L. Cap. II. s. I I I. ira
eli se conserant cum animo noeendi Praelatis, aut monasterio, censuram incurrent: quod etiam verum erit, quamuis ad alia quoque negotia eo tuerint de licetiam obtinuerint,quam tamen communem lententiam difficilem sibi fatetur Ferdinand. 3 P. Quinti, excommunicantur a Bonifacio VIII. Religiosi, qui absque
licentia sui Praelati, & maioris pasetis conuentus ad scholas extra oppidum sui monasterii se contulerint cap. periculosa ; ne Clerici, vel Mo
stituti est polle Praelatum cum licentia conuentus permittere Rcligioso
commorationem extra monasterium
ad audiendas scholas. 3 1. Sexto Alexander III. & Honorius III. excommunicant Religiosos, qui e suis claustris exirent ad Physicam, id est, medicinam & l ges audiendas , de intra duos menses ad claustrum non 'redierint: de qua censura disputant laudati Doctores. Mihi monere sufficit eo , qui ex licentia Superiorum id fecerint, nulla affici centura. An vero possint Superiores hanc secere licentiam, pendet ex alia quaestione , nimirum an eius.
modi studium sit prohibitum Religiosis , de qua alisi: si enim pol Ilint Religiosi huie midio vacare , pote runt Praelati & illud permittere , &commorationem extra claustrum eadem de causa. 32 , Septime, Nauarr.comm. de Regularib. num. 6. damnat tanquam iniustas facultates generales , quae alicubi dantur omnibus Canonicis
singulatim exeund1,quoties voluerim, causa recreationis , aut deuotionis
usque ad mille pallus : quamquani tolerabilis sit ea facultas , quae fit quibusdam Doctoribus, Senioribus& probatissimis exeundi ad longi Ora spatia pro causa , quae sibi bona fide videbitur iusta : de quamquam laudabilius foret, ut specialis licentia ad exitum quemcumque specialem peteretur: & sane multo minus probaret Nauar. alios quorumdam mores, qui pro arbitrio extra monasteria habitant. Octaud idem Nauar. affirmat ibi- 33. dem neque suam Roncauallem , neque ullum aliud monasterium ab ιbis seruantia la um, resormari polle, nisi prim constructa domo , vel claustro, intra quod omnes Canonici , vel
Asnachi ρ snt simul habitare, resici , V dormire cum Ianisore. Quod λὰ potiori iure de reformandis monasteriis Sanctimonialium dixi siet: quare ab eiusmodi constructione, &clausura omnis Sanctimonialium restauratio inchoanda est : & nisi ea
eommod e fieri possit, siue ob ino piam domus, siue propter loci dissi .
cultatem , frustra omnis reformatio suscipitur. Nond concludit tandem Nauarta 3 .
Intolerabilem esse morem . qua Cauo nici, vel Monachι quorumdam mo. nasteriorum destructorum vivunt more quorumdam Clerιcorum saecularium siue clausito prope Eccisam singulatim in singulis domibus habentes coquas iuuenes, ct extraneas, vel erram penes , vel cognatas sed habentes famulas , vel comites extraneaό, tumores, nullamque licentiam exeun