장음표시 사용
221쪽
fieris ρrocedendi habeat facti ita-pem , nisi interrogauerit Praepositum, er ille mi serit. S. Benedi L cap. s. suae Regillae prohibet seatres, qui pro quouis responso diriguntur, si
eodem die reuersari sunt , extra monasterium sine mandato Abbatis comedere.Supponit igitur nequidem ad responsum, id est,negotium, uti iam monuimus ex GIegorio, Monachos exire potuit se nisi dirigerentur, id est, mitteretur. Regul. patrum,quae est . a in M.S. Floriata .9. N Magister in tua Regula Cap.6I dum seuere extra monasterium comedere prohibent Monacho absque Abbatis conscientia; illum quoque egredi non dcbere lignificant. Benedictus etiam cap. 66. ubi de Ostiariis monasterii agit, liberum non suille aut exitum, aut ingrellium satis ostendit ibidemque
iubet ita construi monasteria, τι ιδι istu omnιa necessaria exercea ιur , ct non sit necessivi Monachis vagandi fotas e quia non ex'edit animabus eorum. Regula Orientalis, cuius nescitur Author, de sere in omnibus consentit e um Regula Pachon j,nequidem ad simus propinqui Monachum exire permittit, nisi Pater in nasteri j praeceperit : immd neque permittit Monachum solum,& sine arbitris etiam cum propinquo suo
in monasterio colloqui: Sι quu , ii quit , ad OItium mona Bery venerat dicens se vale videre statrem suum, vel propinqMum , Ianitor nunciabιι Abuara , ct permittenιε eo accFiet comitem , cuiuν fides probata est , ct sic mittetur ad fratrem videν dum .vel plox mrem. Quis igitur die ad libe- tum suisse exitum e monasterio, tu doquidem ne colloquia quidem cum exicrnis libera erant , & sine licentia Abbatis suscipi nequibant λ Magister in sua Regula cap. 91. Vbi de
duobus Ostiariis , eorumque cella intra, regias monasterii constituenda, deque ipserum oscio nunciandi Abbati venientes statrςs, aliosque eiul modi de omnibus necellariis intra regias habendi. ut non sit frequens Occasio, propter quam statres multoties fora. egresti saecularibas mixti sint, egi;. His denique addit:
Cum ergo hac omnιa antus fuerint
co istituta , elaus sit semper moeta jic ' regia , τι intus A si cum Do mino stat/es , velisi a seculo suι iam clausatDei in caelembm separati. Volunt aliqui ex M. S. Codice legica a De Gego nihil immutadum ccillerem ;mam clausa parati tr tres a saeculo fimi, ubi clausa pro clausula accipitur, aut pro clauso:& sic potius iugendum foret: nam clausum signific t locum conclutum, uti in operis huius praefatione monebamus. Regia vero monasteril significat portam primariam , Vocet non inuutata illius aeui sciiptoribus. Nam Paulus Diaconus Ecclesiae Neapolitanae interpres vitae Mariae AEgyptiacae agens de celebri monasterio
ad Iordanem , quod ZOzimus visitauit, sic ait cap. I. Regia auιem m nasteri nunquam aperiebatur , sed smper erat Hausa , ct absque vila perturbatione Monachι cutium suum explebam : nec emm lιcitum erat aperire ab quando , nisi fortassis Monachm proPter opus aliquod necessaria Gad Memebat. Tunc verb Ianitor monebat Abbatem , qui aduenientem
suscipiebat: quod contigille ipsi Lo-zimo dixerat cap. 3. Vbi de antiquum clausurae morein vides,& Regiae nomen pro porta monasterij usurpariun suille. Et apud Ennidium extat haec inscriptio Epigrammatis i7. Sufer Regiam trici η. Anastas bibliotheciae Honorio: Inaestiuit Resia m
222쪽
ingressu Ecclesiia maioris , qua apyel- llastur Mediana ex argen o. Eamὸem vocem ustirpauit etiam in Canone:& Gregorius quoque TuronendibM. Histor. Franc. cap. I 3. Redeo ad Hausuram , etsi que in antiquis Regulis vestigia. Incertus Author Regulae prout refertur in concord. Regular. cap. 7 I. dum munus ostiariorum describit, satis ostendit hane clausuram: & praeterea m net, ne Oitiarij fabulas, quas ad portam audierint, consedalibus suis reserant. Si igitur ne rumores quidem saeculares audire permittebantur Monachi, quis dicat illis licentiam suis se, dum vellent exeundi e monasterio,& cum faecularibus liberius agendi..Regula Orientalis duo maxime praescribit Ostiariis ; primum ne ullus extraneorum cum aliquo de fratribus habeat necessitatem, aut facultatem loquendi absque conscientia Abbatis , aut seniorum : Secumdum, ut aute omnia hac obseraer; nequem de fratribus foris ianuam exire permittat. Isidor. cap. Io. Regul. Ad Iavitorem Pertinebit cura hospιιum, denunciatia aduenientium , euntodia exteriorum claustrorum. Ne videlicet quis aut egrederetur, aut ingrederetur ipse inlcio. Augult.cap.29.Regul. Lus habet aliqua eundi necessitatem cum quibus Prapositus ruserit, ire δε-bebιt. Si vero socium a superiore debet accipere; multo magis veniam exeundi. Balii. cap.8. constitui. m nastic. monet Monachos, ne facile
discurrant, sed in sibi assignato loco
permaneant : si tamen aliquando prodeundum sit , id fiat certo modo, qui fine alius non erat, quam VI &licentia peteretur , Praeposito, &benedictio , atque socius allumeretur quem. idem assignallet Praepo
Et quidem quod ad socium attinet, id sanciuerat Pachom. aridion vult enim mitti Monachum ad videndum propinquum, aut fratrem suum ad ianuam monasterii praestolantem sine comite fidei probatae; art. 3 I.Ad inuisendum quoque aegrotantem mitti permittit Monachum,
sed cum socio fidei & disciplinae probatae : Et sequenti art. monet, ut si necessitas foris manere aut vesci coegerit ; id non faciat in paterna , aut pNpinquorum domo; sed maneat in dominico,aut monasterio ciusdem fidei: Deinde an. 3 . abs blutc p nunciat, ut nullus mittatur foras ad aliquod negotium nisi adiuncto ei altero. Qui mos tam sanctu fuit o seruatus a Monachis, ut Greg.lib. Io. Registri Epistol. 11. Constantinimiquemdam in Abbatem electum reiecerit, quod solus sine socio ad ira nasterium aliquod se contuli lset:
Deinde, inquit,cognour, quia ad monasteriam quod in Piceni ρνιuincia
situm est , solui posere sine aliquo
fratrum suoram pruum t. Ex qua
eius actione cognoscimus , quiaqwμ ne teste ambulat, recte non vivat. At quomodo rijs ν egulam teneat, ' msbimet ipsi nescix tenere. De venia verbi& benedictione accipienda a Patre monasterii iam diximus ex Synodo Tarrac. Trullan.& aliis: sic autem habet Basilius in
institui. Monaesi. Si quis egrediιur e monasterio non accepta benedi mone, aut non dimissus a Paree ct Prasecto monasteri , D excommunicatus. Apud Dorotheum doctrina 9. oeconomus
excusat se apud Abbatem , quod fratrem aliquό misistet, neque permissiliet petere ab illo eudi sacultatcm, ne quietem eius post vigilias turbaret. S. Benedictus cap. 67. fratres in via dirigendos, omnium fratrum, ves
223쪽
Abbatis se orationibus commendare iubet, in quem locum Smaragdus obseruat elusinodi fratres ante altare prostratos orationem poposcille, ipsasque preces ac benedictionem, quae dabatur, describit Isidorus c. 23. Regular. Nullin dimonachorum in. consulto Abbate audeat uspiam progredi , &c. Quando fratres foras
proficiscuntur, veι redeunt, congre- νι is omnibu3 in unum in Ecclesia benedictionem aςcipiant. Ad negotia
vero mitti imperat duos spiratu4rs
fratres compiobatissimos ; non vero aut adolescentulos , aut nuper conueribs. Similia multa circa exeuntes & ingredientes statrcs , atque iter facientcs statuit magister in sita Regula : quae omnia facile ostendunt nunquam licitum Hille e monasterio exire pro arbitrio , & sine Praepoliti faciutate: luod etiam Regula Carmclitar. cap.6. sanciuit. Ita
ut de constanti hac praxi non sit 8 bitandi locus. Mitto quae prima disquisitione dixi de celeberrimo sancti Ilidori monasterio , ex quo semel in illud ingressis exire non licebat. His omnibus accedit valida ratio, quae demonstrat Religiosos obligari non exire e chaustro absque Superioris licentia : nam Religiosus per sui traditionem , quam facit in professione religiose , & per votum obedientiae , ita sub potestate Praelati constituitur , ut in proxima subiectione , & ad obediendum dispositione illum elle oporteat ; ut possit Praelatus , dum libuerit, illi imperare , ipsum regere de custodire , atqui per furtivum elusenodi egressiun emonasterio , omnimodae illi subiectioni , & obedientiae se subtrahit,
quamdiu extra monasterium vers tur inscio superiore: nam reuera toto r pore neque illi quidpiam
imperare, neque ipsum regere, siue custodire poterit Praelatus. Et sicut seruus tenetur este semper in proxima subiectione sui Domini , neque eius , aut dominio , aut subiectioni subtrahere se potest , constituendo se in eo statu etiam per breuissimum tempus. in quo Dominus disponete de illo tanquam de re sua non possit; alioquin peccat , violando ius domini sui , aut illius vlum absque causa impediendo, ideoque non potest sugere , aut contra sui Domini voluntatem quopiam se conferre.
Quam Religiosi & serui a Patribus
usitatam comparationem liac in parte pluribus instituam cap.
f. II. eualis sit obligatio Religioso
rum ad clausuram. EX hac ratiocinatione facile Deiarit colligere , quo iure, de quam graui obligatione teneantur Religiosi legibus clausurae, non cgredi, nimirum pro arbitrio & sine licentia e monasterio.
Dicendum igitur est hanc obligationem proxime sandari in natura status Religiosi, & iure, quod coim naturaliter sequitur ex sui omnim da traditione , quam Religiosus in professione sua religiosa facit Religioni , eiulque Praelato , qui potestatcni dominatiuam tanquam in rem suam acquirit, ut de illa disponere possit ad libitum Sc tanquam Dominus in seruum , qui quidquid est, Domini est , dc a quo proinde regi, ac custodiri pro arbitrio potest, eius tame obligationis determinatio pendet a iure positiuo , siue Ecclesiastico uniuersali, sue regulari, Priuato, quod voluit ad faciliorem eam
224쪽
Disiquisitio I. Cap. I. s. I I.
gubernationem &subiectionem omnimodam Religiosos in eadem domo contincri, ex eaque non egredi
inscio Superiore , atque ita elausuram aliquam ab illis seruari, quae proinde proxime de formaliter a iure positivo ; remote vero, siue fundamentaliter a iure naturali, siue ex natura status Religiosi nascitur. Hac distinctione concilio pugnantes sententias, Se definio intricatam illam quaestionem , quam fusius disput
uit Nauarrus comment. 4. de Regularib. numeria'. Sc 3 C. An obligatio clausurae sit ex iure naturali , an diuino , an humano duntaxat & quo nam , an Ecclesiastico de uniuersali, an vero priuato duntaxat 3 quod postremum tandem censuit ibid. Nau.& supponit Rodriq. tom. I. qq. Re
gular. quaest. JO. artic. i. Clara ad iiis naturale pertinere volucrit Suar. tractat. 8. de Relig. lib. I. c.6. num. 8.&Ferdinand. ii Castro Palao tradi. I 6. disput. .punct.7.neque alia fere probatione indiget nostra aiterito,quam explicatione: nam ex traditionc fili,
quam facit Religiosius Religioni de praelato , nasci omnimodam in ips subiectionem , & in Religione ac
Praelato potestatem dominatiuam &gubernatiuam iam optii; monuimus , & sufrius ostendimus in a. parte nostrae scientiae canonicae : Vnde necellario sequitur nunquam sas esse
Religioso subtrahere se illi potestatide subiectioni , aut constituere se in ea dispositione , in qua nequeat aut gubernari , aut custodiri a praelato: sc enim facit iniuriam Religioni eiusque Praelato , uti diximus, cuius potestati se subtrahit , ac eius usum
impedit.Ex quo fit ulterius , ut contra Praelati voluntatem,nihil corrum,
in quibus illi subiicitur , aut suscipere, aut omittere possit : dc demum
ut quidquid sue Ecclesia , siue ipsa-met Religio necessarium esse itidicauerit, ad eius gubernationem, aut subiectionem retinendam, illud omninδ seruare teneatur. Cum itaque sapienter censuerit Ecclesia , atque
singulae Religiones plurimum conducere ad. Religiosorum subiectionem, & ad usum potestatis dominatiuae , atque iurisdictionis Praelat rum , ut Religiosi sim id in eodem Coenobio cum suo Praelato degerent , in e6que manerent : non poterunt illi contra voluntatem Prinlati & Religionis alibi commorari, aut etiam inuito Praelato ex illo exire : quandoquidem potest aeque exitum e claustro prohioere,atque quidpiam aliud ad obseruationem de disciplinam regularem pertinens ; etsi eiusmodi praecepta violet Religiosus, reuera peccabit, potuit quoque, tum Ecclesia , tum Religio permanentiam in monasterio etiam mat
hiali , ut loquuntur , ita praescribere,
ut non modo ex illo exire non liceat
Religiosis inuito & reluctante Superiore , sed etiam ipsis inscio, sue sine ipsius licentia : quod & reuera
praescripsit, uti tum ex antiquis canonibus , tum ex omnium ordinum
Regulis, tum ex constanti de perpetua praxi superiore g. euicimus. Ad illam igitur clausuram tenentur Religios vi Regulae & Iuris Ecclesiastici, atque ipsusmet consuetudinis,qirae vim legis obtinet sine dubio, quae obligatio iuris selius positivi de humani liue Ecclesiastici , siue Regularis est, uti & Obligatio seruandi eas leges ab Ecclesia , vel Religione
imperatas : neque aliud voluit Nauamis. Eius tamen obligationis prima radix est ius naturale , sue natura status Reli iosi , cui essentialis est omnimodo subie stio Religiosi ut
225쪽
gubemetur & custodiatur a Praelato : quae subiectio & gubernatio non postulant aliud essentialiter , siue cx
natura rei, quam ut Religiolus semper maneat in eo statu, in quo se
lectus sit Praelato , dc ab illo regi possit: quod fieret etiamsi Religiosi
neque simul degerent, neque licentiam exeundi e monasterio obtinerea Praelato teneretur.Nam satis sciret,
si quoties mandatum Superioris ad illos deseretur, teneantur illi obse- q i, de vocari possint a se periore, atque illi se sistere debeant : & quoties alicubi commorari , aut alio se conferre, aut stationem , in qua collocati sunt, non deserere iubebuntur , parere omnino teneantur. Sane
Religiosi, qui propter laxatam diu i-plinam in pluribus coenobiis , his
clausurae legibus non obstringuntur, . neque ut e luis domiciliis , quae sere separata habent, quamuis intra eiusdem monasterii septa, exeant,nutum
superioris praestolantur : non subducuntur propterea potestati superi ris, nequc liberi ab omnimoda se lectione manent: bc si superior exitum e monasterio grauissimis de causis vetaret, illius imperiis obsequi
prorsus deberent; ut videas clausurae legem ad seritandam lubiectionem Praelato debitam pendere omnino ex humana institutione, & non elle iuris naturalis: potiori ratione, quam sint aliae leges humanae, aut ecclesiasticae, vel regulares , quibus . parere cogimur ex natura subiectio nis, & ooedientiae debitae superioribus : quae obedientia iuris naturalis quidem est : non tamen omnes id circo leges dicuntur iuris naturalis obligationem asserre , quamuis ex illo iure, quod determinant deriventus. Quod eleganter ostendimus prinia parte scientiae nostia Canonicae. Quod confirmatur ex diuersitate legum , quae circa hanc clausuram re-
pzriuntur, cum aliae Religiones sint aliis rigidiores , ut de monasterio S. Isidori reserebamus ex Russino,&de Carthusiensibus hodie constat defuse refert Nauarrus loco cit.ubi adductis pluribus ipsorum statutis, tandem concludit : Eorum clauseram esse quidem carcerem quemdam per Petuum quυad delicim mundanas vitandas ; quoad spirituales autem stsemper duraturaου assequendas esse m-rsdarium , Pomarium , ct parad mquemdam terrefrem, quo recta in coelestem transeatur. Addit hos Patressui aemulos habere Canonicos S. Crucis Coninabricae , de alios quoiadam, de quibus iterum aliquid attinis gemus disquisitione sequenti. Dico secundo , ne ipsum quidem Pontificem polle imperare aliam
clausuram , quam quae iure communi indicta est, non exeundi sine licentia , iis Religiosis , in quorum Religione nunquam fuit alia rigidior de strictior, nisi tota Religio
in eam consentiat; aut nisi iis, qui de nouo in ea Religione profitebuntur. Non nego igitur antiquam clausuram , etiamsi strictior foret, si alicubi laxata furiit, polle reuocari ab Ecclesia eodem modo , quo collapsa disciplina instaurari poterit; qua de re in secunda parte scientiae Canonicae fatemur 'tiam polle communi
consensu annuente, aut etiam imperante Pontifice condi noua statuta a Religionibus circa clausuram sciteriorem induc dam, aut r Ouai
dam, retinendamve, sicut circa alios regulares mores de disciplinam: quod etiam loco allato disputamus. Denique concedimus Pontificem , dc Ecclesiam posse nouas leges condere
singulis statibus ecclesiaticis,ad quasi deinde
226쪽
deinde qui illos suscepturi sant, teneamur : quod etiam dis qui titione superiori monuimus, exemplo continentiae imperatae sacris ministris,&impedimetorum inualidantium professionem Religiosam. Negamus itaque duntaxat hoc loco polle Pontificem Religiosis,apud quos nunquam alia seruata fuit clauiura, quam qu iure cona uni priori g. adducto , ipsorum regulis imperatur , praescribere clausuram perpetuam , sicuti Monialibus factum est a Bonifacio VIII. Trident. & a subsequentibus Pontificibus, aut similem clausurae Carthusiensium, aliamque eiusmodi contra quosdam apud Sancti.
quibus adhaesit Bonac. disp. l. de le
men male in suam sententiana adducit Mnac. sapienter dixit, ne ipsum quidem Pontificem polle indicere Religiosis Mura austeritates , quae secundum Regulam non sint , ad eamque directe, vel indirecte , aut
saltem reductitie non pertineant; quae est communior quoque sententia alibi fusilas stabilienda , & quam euidentissima ratio persuadet. Pontifex enim nullam aliam potestatem in Religiosos habet , quini vel genera leni iurisdictionem , qua pollet inoinnes fideles ; vel particularem, quatenus Religiosi sunt. Et prior quidem illa uniuersilis non facit, ut vel clausuram , vel aliam quampiam seueriorem vivendi rationem possit imperare Religiosis potius, quam
aliis fidelibus , cum aequalem in Omnes , ut sic , habeat iurisdictionem; quare vel omnibus idem poterit iubere, quatenus ad obseruantiam legis Christianae necelsarium erit: vel
si aliquibus fidelibus iubere quidpiam nequit, neque aliis idem iubere poterit, ex ea praecise potestate. Peculiaris verδ potestas, qua pollet Pontifex in Religiosos, non aliunde
oritur , quam ex obedientiae volo.
quod emittunt,& quo Pontifici tanquam supremo omnium ordinum
Generali obligantur potiori quadam
ratione , quam caeteri ecclesiastici: quae est certa & constans omnium Doctorum sententia. Vnde fit, ut ea potestas Pontificia non excedat limites voti obediciatiae , quae non
excedit ea , quae in Regula directe. aut indirecte continentur, uti paucis explicuimus disquisit. priori cap. I .9.
quare non poterit imperare austeritates . quae in Regula non comprehcndu tur aliqua saltem ratione,quatenus videlicet ad eius obseruati nem sunt necellariae. At vero clauissura perpetua , & qualis Monialibus
indicta fuit, non continetur in com
munibus Religiosorum Regulis etiareductitic , constans enim Ecclesiae praxis,& ipsae et Regulae,quae aliam
fere clauturam , quam communem
illam non exeundi sine licentia Superioris non exigunt euideter osten dunt illam minime necellariam csse
ad viuendi modum Religiosum, aut Religiosae disciplinae obicruantiam, uti necetiaria est Monialibus, quibus idcirco illam impcrare potuit Ecclesia , non autem viris, nisi ipsorum priuatae Regulae ita postulent, aut in peculiati aliquo casu bonum Relia gionis , & eiusmodi aliae grauissima causae id exigant. Ideoque sapienter Pontifices ingrestum mulierum iuesaustra Religiosorum omnino prohibuerunt ; atque eo ex capite ciminsuram virorum arctarunt ut periculis infamiae , & piorum scandalis, atque offensioni occurrerent: quod
227쪽
eap. vlt. huius disquisit. ostendam. quoties imperia, voti obedientiae ab Simili de causa poterit Pontifex sta-lillis emissi limites non excedunt, vii tuere, ne Religios absque licentia reuera non excedunt eo casu: neque sua, aut Episcopi, alicuiusve alterius Pontifex aliam , uti hura sepitis re- una cum venia proprii Praelari diu- potere cogimur , habet potestatemtius , aut longius a suis monasteriis ad similia is a imperia, quam ex illo. discedant, nili certis de caulis , aut ipso Obedientiae volo. Quod enim propter grauissima negotia. Ita Bo- aliqui discrimen hac in parte constinaci n. 2.2. quaest. I .articul. IO. dub.6. tsunt inter Pontificem Je Praelatos
sub fin. & Sanch.cap. citat. num.' 3. Religionum , qudd isti limitatam qui & in hunc seruum interpretatur habeant iurisdictionem iuxta votum eos Doctores, qui clausuram Mona- l obedientiae & Religionis ', Ponti sex cliis indici posse a Pontifice dixe- vero habeat absolutam & illimitarunt, & sapienter addit simili quo- l tam , falsum est : nam si agamus deque ratione ab aliis Superioribus in- potestate iurisdictionis, certum qui- dici posse suis Monachis: quia & illi dem est eius plenitudinem in Ponti pollunt imperare quae sunt secun- fice residere , & ab illo in Praelatos
dum regulam modo explicato, qua Omnes derivari secundum illam par- de mura disquisitione Superiori co- tem , secundum quam a Pontifice il- tendebamus Superiores propria suallis communicatur. Verum haec tu authoritate, & non tantum a bullis risdictio pontificia atque respicit -- pontificiis&Tridentini decreto de ines fideles & omnes status Ecessia riuata potuisse omnimodam clausu-lsticos, δc non peculiariter, aut ma-ram Monialibus imponere: quia illa gis obstringit Religioses, quod nu- eum necessaria ipss sere sit ad casti-l per monobamus. Si verδ agamustatem seruandam, & modum viven- l de potestate dominatiua, & peculiadi Religiosem tenendum , itaque ab ri in Religioses, illa non est abselli omni biis sapientibus iudicetur , urita & illimitata in Pontifice quoad ex ipse deinde communi Ecclesia squamcumque materiam ; sed limi-
sensu constitit, reuera est secundumstatur ex voto obediciatiae , ex quo regulam , & in ea saltem reductitielduntaxat nascitur 'i est tamen illimi continetur: unde ulterius necessariostata quoad persenas : quia Ponti sexsequitur . s concedamus Pontificisea pollet in omnes omni tib Religio potestatem iubendi viris religiosis ses & in omnes ordines. Est quoque clausuram perpetuam & omnimo- illimitata quoad tempus; quia nim-dam aut seueriorem illam Carthu-tquam ab illo tolli, aut restringi po- sensum , 3e aliorum quorundam, test. Est tertio illimitata quoad de- similem quoque potestatem facien- pendentiam, cum potestas Silperiodam esse Superioribus , quia etiam j rum Regularium qiload illa omnia illi pollunt ex voto obedientiae sibillimitata 1it ; quia eam non habent, debitae imperare omni a , quae qua-rnisi in certas persenas , neque nisiciamque ratione in Regula conti-iquamdiu sent Superiores. Deinde abnentur , cum enim totam suam re- illis tolli potest, alit restringi vel ab gialam seruare teneantur Religiosi, i ipsa Religione , vel ab alio maiori Praelati illam rotam praecipere pos-l Superiore, vel ab ipse denique Pon- sunt, & subditi obligantur obedire, tifice, vel circa unam aliquam mate- .
228쪽
Disiquistis I L. Cap. I. g. II. 799
riam , vel circa tempus. Ex quibus tamen non sequitur, nisi illis limite tur sua potestas, illos non polle omnia, quae continentur quoquo modo in Regula, imperare , aut Pontificem polle aliud quidpiam iubere. Quare si spectetur natura illius p
testatis,imperare poterunt clausuram perpetuam & cxtraordinariam . si
ipse Pontifex illam iubere possit, nisi , ut dixi, aliunde illa ipsorum p testas limites accipiat. Vnde quoque colliges cum Sanchez cap. 2. cita num. - . quo iure Pius U. anno is 67. suo diplomate cauerit, ut omnes Franciscani conventuales in Hispaniae suis monasteriis eiicerentur, & ad aliquem Ordinem mendicantium transirent ; atque adeo multo . uctiorem , seueri remque vitam amplecteremur, illa,
quam primam prosessi fuerant: quia
propter corruptos mores ipsorum,&perpetua scandala , quae ex ea vitae
ratione in illis regionibus quotidie nascebantur , consultis Doctoribus necellarium omnino visum est adseruanda tria vota Religioni S, qu. eomitillent, & antiquam diiciplinam
restit aendam eiulinodi mutationem imperare. Fuitque ea lintentia in poenam criminum admillorum, potius , quam lex , aut flaturum indicens aliquid supri antiquam regulam in professione si sceptam: neque
dicas sententiam latam contra partem non citatam & inauditam, uti in
hoc casu contigit, elle ipio iure nullam, atque limites humame potestatis etiam ipsius pontificiae excedere. Nam quoves crimen publicum , ¬orium est, ac per se probatum,Vtierant ista scandala, potest Rei citatio omitti a supremo Principe , ut ait Bald. iii l. nec causas , num. 3. C. de appellat.& Nauari cap. 13. Enchirid. num. Io. Non negamus itaque de clausuram Perpetuam ,& carcer
infligi posse tanquam poenam Religiosis; inde tamen non efficitur illam per modum legis, & statuti posse inuitis imperari, contra quam autius commune, aut ipsorum priuatae Regulae praescribant. Dicendum est tertio, violationem clausurae hactenus explicatae, exeundo scilicet e monasterio absque li-eentia , grauem aut leuem , morta lem , aut venialem esse, prout per
illam grauiter, aut leuiter laeditscsubiectio debita Superiori, cui per eiusmodi exitum illi sese subtranit Religiosus, uti dicebam M. superiori. Atque ita compono dissidia Doct
rum. Nauarrus enim vult num. s.
nam de Regul. hanc violationem clausurae , lectulse scandalo & condemptu aut elle tantum vcnialem, aut culpae omnis immunem , quando imperatur tantum per regulam,
quae in multis ordinibus non obligatria b peccato. Ipsi adhaesit Bonac.disp.
ti contendit ex suo genere esse mortalem ; fieri tamen venialem ex leui tale malinar, uti in aliis plerisque contingit. Milii visum est ex hactenus disputatis totam malitiam huiui violationis oste desumendam ex violatione subiectionis debitae Supcri diri, cuius regimini ac custodiae ad
aliquod tempus se subtrahit Rcligiosus per elusinodi egrestum modo superius explicato: quae subtractio a subiectione debita ratione voti obedientiae, & traditionis sui ipsius factae Religioni ex sua quidem natura,
generico sumpta grauis omnino est: quod unum, ut existimo,voluit Suar at vero specilice aut potius iii diuidualiter sumpta, δί ut actu exer cetur.
229쪽
cetur , modδ grauis, modb leuis est. Cum itaque ex ea grauiori aut leuitiori subtractione Religios a debita subiectione, gubernatione & custodia Superioris,derivetur tota malitia in violatione clausurae 3c egressu e monasterio sine licentia, attendenda erit grauitas , vel leuitas eiulcemodi subtractionis, ut liquidb de malitia violationis clausurae pronuncietur : quod explicatur illo serui exemplo, quo sub finem prioris f.vsi sumus : idcirco enim seruus fugiti. uus damnatur, quia sua fuga subtrahit se dominio Domini sui, siue eius dispositioni: si verb aliquapiain ratione videm dominio se surripiat,
peccabit etiam , neque alia eius peccati mensura erit , quam prout grauis, aut leuis erit illa subtractio, si V. g. diutius vagetur , aut si fugam
capiat non rediturus , aut non tali
post longius aliquod tempus, grauiter peccabit , quia ius Domini grauitet laedit;si verb ut propriae indulgeat voluntati , Domini oculis de imperiis se per horam subtrahat etiacum siquo ipsius incommodo , ac
leui damno , qui interea eius opera uti nequit , neque quae susceperat, negotia gerere, non existimatur grauiter peccare: quia illa subtractio a Domini imperiis propter breuitatem temporis reipsa leuis est. Eadem ratione filia , quae sub custodia patris latet, si furtim discedat e domo paterna renitente patre teccat, quia ius paternum violat e si tamen per nam , aut duas horas dii cedat, ut cum sociabus discurrat, aut aliquas inuisat, non damnatur grauioris noxae r quia ius paternum eo exitu leuiter admodum Lesem suit. Provi itur ius, quod Superior habet custodiendi de regendi Religiosum, iit illi impetandi, pcI critum c moTasterio ipso inscio , de violationem
clausurae grauius aut leuius laedetur, crit quoque grauior, aut leuior culpa violatae clausurae. Ex eique uniuersali de certa regula facile suetit circa singulares casus definire,quando mortaliter aut venialiter in eiusmodi illicito egrestu peccatum fuerit. Atque ita egrest is per apostaliam animo non reuertedi, aut etiam
per fugam solam , si ab apostasia distincta sit, graue peccatum est : quia vel oinnino se subtrahit custodiae de subiecti mi Superioris, vel ad longius tempus, & grauem illi infert in
iuriam. Furtivus & noctumus egressus damnatur a Clemente VIII. de
inter casus reseruatos recense tu, ac
proinde peccatum mortale est: quia violatur custodia monasterijac aliu- de omnino grauis est , ut apparet in egressia nocturno filiae inuito patre; nam etiam si fiat ex quadam animi leuitate, de sine malo animo, grauis censebitur. Idem quoque dicendum erit de diurna egressione animo pernoctandi extra monasterium , quae etiam propter varias circunstantias
displicet admodum Superiori, ipsius.
que custodiam laedit. At vero diurna egressio ad paucas horas per consuetam ianuam , dc modo alioquinustato, sine licentia tamen ion existimatur a Suar.Ferdinand .a Castri & aliis, strauis culpa e quia non est grauis si diramo a subiectione Su- .perioris , nisi sit, aut aliunde malus animas , aut prohibitio exprella Superioris , aut priuata regula dc st tutum , aliaeve suntlm circunstantiae. Dicendum est quat o consuetudi- Is.
ne derogari poste iugibus clausurae, sicuti diximus de clausura Monialium , de in omnibus aliis legibus mere positi uis contingi triaeque proinde tollitur potestas Superiori regendi,
230쪽
Di uisitio II. p. II. s. I. r. O I
sendi, aut custodiendi subditum ti ex disputatis facile constat: neque in re adeo perspicua diutius immorandum videtur.
De licentia miris Religiosis necessaria ad exeundum
I R e hanc licentiam,quam a necessariam else demonstrat doctrina hactenus tradita , IIta quaerenda sunt: primum , a quo obtineri ea debeat e secundum, qualis ea sit: tertium, quibus ex causis concedi possit. Duo priora capita priori l. Tertium altero explicabimus. Ex quibus plurima consectaria circa ca- ius singulares solemni nostro more
uis dare possit licentiam viro
Retigioso exeundi e monaIIerio. sum , quodve prohibitum fuerit, diligenter attendere debet : nos enim iura duntaxat communia spectamus , dicimusqne omnem Superiorem , cui totius monasterii gubern tio incumbit, posse hanc licentiam concedere, sue sit immediatus Praelatus illius 'Coenobij, siue mediatus& illiusmet Praelati Superior, ut sum Generales , Prouinciales , aliique similes. Ita Nauarta comm. A. de Regular. num. 4. Suar. Ferdinand.a Camo Palao , Bonaci . locis superiorici capite adductis, & alia deinceps. Ratio est , quia nomine Superioris absolutε sumpto intelligitur tum mediatus, tum immediatus; ius verδ commune exigit licentiam Superioris ad eiusmocii exitum , neque distinguit inter Superiorem mediatum aut immediatum. Et sane si localis & immediatus Praelatus hanc veniam facere potest, multo magis poterit mediatus, Prouincialis nempe & Generalis qui de maiori authoritate in singulas domos & singulos
quoque Religioses pollet , & ipsis
Praelatis inserioribus imperare, ipsiarumque potestatem temperare P test.Non esse porro negandam hanc facultatem inferioribus Praelatis inde patet, quod alioquin clausura se-rε perpetua tenerentur Religiosi, cum sepius Superior mediatus to
gius absit , quam ut ab ipso possit
peti licentia , maxime ad quotidi
rem,siue immediatum sue mediatum permittere, polle egretium Emonasterio spectato iure communi:
quod postremum addiderim ; quia i nos Sc ordinarios casus. Nam quoad priuatis quorumdam ordinum R iquaedam negotiorum genera illam gulis haec facultas cum quibusdam sibi soli vindicare poterit maior Su- exceptionibus Superioribus imme- perior, si bono communi, aut Re diatis attribui poterit, ne v.g.addi iligionis, aut monasterii , ipsiusque urnam moram ; aut non nisi ad su-iReligiosi expedire videbitur : & uti biranea& inopinata negotia , proli- l iam diximus , aliquando ipsis priua-xiorem absentiam , aut longius iterestis constitutionibus ita omninoc concedant. Itaque in his ordinibus uetur.
quilibet Superior, quod sibi per D taeo secundδ sufficere licentiam. ' 4 C c tacitam