장음표시 사용
261쪽
Praelati excessus manifesta sint. Ex his pored intulit idem Sancti. n. 2Oq. non esse quoad excessus istos dc gravamina manifesta ullum discrimen quoad appellationes inter Clericos saeculares sc regulares, clim utrique in eo casu postat aeque appellare. Nihilominus addit in appellatione in causa correctionis, de aliis casibus, in quibus appellatio interdicitur , nisi in casu speciali manifesti
grauaminis, exprimendam elisi causam appellationis, ut appareat ampellatum suille in casu concesso,cum alias non sit necesse exprimere causam appellationis, sufficiatque dicere, Appello ab iniqua sententiat. I.&seq. T. de appellationib. dc cap. cum
in Ecclesia. eod. tit. dc Cap. I. eod.
in 6. Nam cum iudex videat appellationem interponi contra ius, quod in illis casibus resistit, debet praesumere illam elle iniustam , tau causa exprimatur. Et iudex a quo, non tenebitur alioquin deserre appellati ni , & ea non obstante persequi poterit suae sententiae executionem: quae aliaque quamplura circa hane materiam fusius prosequimur in nostrae scientiae Canonicae pari. 2. ubi
de iurisdictione. His suppositis, quaerimus an qu ties inferior iuste appellat , sententia , de gravamine Superioris alicuius , possit ipso inscio , aut etiam imuito Superiorem, ad quem appellat, adire, atque ita e monasterio egredi, atque,si opus sit,extra illud aliquandiu commorari ad persequendam suam appellationem. Ratio difficultatis est, quia eum licita sit tunc appellatio, ut supponimus, neque Superior possit illam impedire , atque
adeo licentiam ad eam necessariam dare teneatur, poterit illam inferior
accipere, si inniste denegetur: de si
negandam praeuideat. immo de se impediendum a persequenda sua adipellatione , atque etiam inrtauis magis grauandum , ubi eius consilium prouocandi ad Superiorem rescitum fuerit, apud quem Ac nouis consiliis do artibus, atque etiam fortassis calumniis traducetur : quidni
non petita licentia exibit. Aliunde tamen quisque facile sibi eiusmodi causas & futura impedimenta finget, solueturque facile disciplina re- gularis; ideoque sapienter Concit., Trident. edixit selis 11. cap.A. de Re -: gularib. ne licitus esset Religiosis
recellus a suis conuentibus etiam praetextu adeundi Superiores suos, nisi ab eisdem missi aut vocati fuerint , alioquin ab ordinariis puniantur. Ideoque damnat hunc egressum
re, trac1.8. de Religione lib.2.cap. I I. num. I s. ait hunc egressim vix umquam esse licitum in sero externo; in interno autem, quando bonum commune euidenter periclitaretur, aut extrema necessitas grauissimi
mali immineret, quae raro Contingent : quia alioquin nihil noui lania ciuisset Didentinum , cum semper fuerit egressus e monasterio, etiam praetextu adeundi alium Superiorem Lohibitus,& bonum commune Regionis , quod ex eiusmodi recessu periclitatur , praeserendum videtur gravamini iniusto alicuius priuati: quod aliquando contingere posse
Verius tamen est in illo casu iniu- Isti & magni grauaminis, cui aliter, quam per appellationem , ut ita discam realem, dc recursum ad alium Superiorem occurri nequit, & ILeentia illum adeundi nequit obtin
ri , immo neque sine grauissimo dispendio, dc maiori gravamine peti, posse,
262쪽
Disquisitio I L. Cap. II. g. III.
ron Religiosum recedere a conuen- tu , & adire Superiorem, neque puniendum cile ab Ordinario tanquam fugitiuum , ubi illi causam sui itineris probarit: quia iniuste negaretur appellatio a tam iniusto gravamine:& quia, inquit, Naiiar. comm. . de Regularib. num. 6 I. non est petendus consensus ab eo, ad cuius grauamen tollendum ,. vel delictum casti- sandum, est agendum iuxta Glos iam
In cap. cum Pastoris 2. quaeli. 7. &argumento cap. ex parte de accusationibus; atque ita censent Naxiarr.
ibidem. Barbosa in allegat. ad illud
cap. . Concit. Trident. Sa verb. Religio. num. II. AZor. I. part. lib. I L. Cap. M. quaest. 7. Sayr. lib. in . claus. Regiae cap. I7. n.ΑO. Roderiq. tom. I. qq. Regular. quaest. o. art. . Sancti. lib. ,. in Decalog.cap. 8. num. II. ἔ-dinand. a Castro punct. I s. cit. n. IO.& alis. Et ipse tandem S u. tr. d.tra h. lib. . cap. I. num. 6. non improbat, quamuis aliam sententiam magis tutam , S regulariter sequendam amrmet. Sane Trident. non urget: nam prohibet solum voluntarium acce Dium ad Superiorem propter alias causas ', non autem intrinsecum, &naturale ius defensionis per appellationem impedit: neque inutile est hoc decretum : multi enim sibi blandiebantur , fingebantque idoneamelle causam recedendi a conuentu voluntatem adeundi Superiorem, quod damnat Trident. Deinde huie fugae graues poenas ab ordinario insigendas imponit: atque ita noui
aliquid, quod postulabat Suar. edicit. In his tamen omnibus cauendum erit scandalum, quod On nrlaudati Doctores. Nomine porrd Superiorum in Decreto T ridentini intelligi etiam imsam sedem Apostolicam docet Suar.
que ad illam sine proximi Superi ris licentia adire fas fuerit in priori
illa sententia Suar. In nostra verb liacebit, quoties ad iniustum grauainen Superioris regularis id omnino nocellarium fuerit, neque intra Religionem ipsam ullum remedium potuit obtineri. Seruandum enim este hune ordinem aeque consentituit Omnes. Facit tamen aliquam difficultatem declaratio Sixti V. ad in tum proprium de peregrinantibus, quam refert Suar. lib. 3. cit. cap. I. Ibi enim peregrinantes regulares sine licentia , qόi dicunt se ad Sedem Apostolicam confugere ad amouenda gravamina sibi a Superioribus suis illata, negat excusari debere ab Ordinariis , nisi ipsis constet de petita
licentia, & non obtenta. Igitur petendam esse supponit licentiam. Respondet Suar. num. I. non praecipi a Sixto hanc licentiae petitionem; sed ex praesumptione nolle excusationem admitti ab ordinariis , nisi illis constet de petita licentia: quare cum praesumptio non obsit foro interno, ubi reuera non potuit tuto peti illa licentia , aut petita quidem fuit, &non obtenta , & causa gravaminis iniusti manifesta est , uti explicuimus , fas erit Religioso ad alium Superiorem, atque adeo ad Sedem Apostolicam, si casus ita urgeat, recurrere,eaque de causa e monasterio, inscio , inuitoque Superiore, λcuius gravamine appellatur , aliquandiu
263쪽
suamprofessionem reclamanti liceat e monaPerio disce. ἀere , aut etiam habitum di
mittere. V missic estio nascitur ex supe-I I riori consectario e clam enim liceat ad Superiorem recurrere in in iusto gravamine, e que de causa si- me licentia e monasterio discedere, cum vel iniuste fuit negata licentia, vel neganda certo scitur, vel ex eius petitione timetur, ne impediatur ad Superiorem recursus. Quando quis non poterit aduersus suam professionem reclamare, nisi adeundo Superiorem δύ Ordinarium , apud quem est reclamandum : quia literis nihil omninδ efficiet, nisi praesens sit, &vel fuit negata licentia , aut certo neganda est , quia Surerior-conuentus huic reclamationi se opponunt , sibique iniuriosam elle arbutrantur , & pro viribus illam impediunt : immd timendum est, ne illum Religiosum male habeant , &fortassis carceri mancipent , aliisve modis vexent , si eius reclamandi consilium aduertant , maxime quia rationes nullitatis professionis, quas ipse allaturus est , aliqua infamia a
pergent illos Religiosos, qui illum,
aut induxerint , aut susceperint iniquis viis ad professionem , quis ni emonasterio recedere insciis omnibus poterit : & si timet, ne seruato habitu religioso capiatur ab iistem Religiosis, qui & vexabunt, & recla-
mationem impedient , atque tanquam apostatam punient seuerius:
neque latere potest: nisi sub habitu seculari , cur habitum Religiosi dimittere non poteritὶadde quoad scirrum internum illum reuera religio-siim non este, ac proinde neque regulis , neque obseruationibus regu
l laribus in conscietia obligari.Quoad
i forum vero externum apud illud agit, & inualidam suam professionem elle contendit , atque ex causa
legitima de urgenti necessitate se discessilie e monasterio & habitum dimisisse ostendit , scandalum vero nullum cst, tum quia latens fissi sit
culari vestitu non agnoscitur : tum quia magis offenderentur , qui illum in veste regulari extra monasterium & ordinem vagantem aduerterent. Quidni igitur haec omnia praestare poterit. Obstare nihilominus videtur Tridentin. sessi 21. de , Regular. cap. I9. ubi quinquennium huic reclamationi praefigit, quo et
Isis audiri non vult , neque si sine
ieentia habitum dimiserit, & e m nasterio discesserit: tunc enim eum ad monasterium denuo retrudi iubet,& tanquam apostatam puniri.
Respondeo, & dico primo eum, qui certo scit suam professionem es.se nullam, neque se deinde eam ratam habuille, posse absque contaentia peccati Religionem deserere habitum, atque alium statum,quem libuerit, assiimere, per se loquendo,& secluso scandalo, aliove iure positiuo , de quo statim. Ita Nauarr.
comm. 4. de Regular. N. 77. AZOr. r. parti lib. I 2. cap. 4. num. vlt. Lessius lib.2. cap. 4 I. Πum. 63. Sanch. lib.7.
alij inferius adducendit quia cum professio illa nulla omni- . no
264쪽
no sit , non obligat ad perseuerandum in eo flatu, aut habitu, 8c tam liber manet ablata obligatiς ne professionis, quam prius erat. Deinde quia sua fuga nullam iniuriam facit Religioni, quia non priuat illam Iesua; sed potius ipse quod suum est,
repetit : nullam etiam culpam aduersius Deum committit , quia illi sua inualida professione non obligatur. Non peccat etiam ex modo acterendi se in pristinam libertatem,cum de scandalum absit, de nulla lex violetur , ut statim explicabo. Dico secu ndo cum , qui crius est de suae prosessionis nullitate, quam
ramen in sero externo probare nequit : quia aut desunt testes , aut potentes sunt aduersariJ, aut eius naturae est impedimentum, Ut vix probari queat , quando videlicet de animo Se intentione voventis agitur , suntque praesumptiones in contrarium , atque in aliis similibus ea-sibus poste sua aut horitate Religionem deserere , dc statum mutare. Ita Suar. cap. 3. cit. num.'. Ferdinand .a Castro tract. 6.disput. 2.punct. .n.9.& ali; superius adducti , dc sequitur
ex proxima assertione e nihil enim hunc invalide proscisum obligare potuit ad adeudum serum Ecclesiae, eiusque authoritatem implorandam, quam eius Ecclesiae lex & Tridentini decretum , quod modum reci mandi contra nullitatem pro sessionis praescribit : atqui supponimus nihil obtineri posse in hoc casu a Iu .dice Ecclesiastico : frustra igitur illum implorare tenebitur, linino neque ad id cogi potest : quia alioquin
cogeretur pericuerare in Religione, ad quod ita obligari nequit, Vt non sit ei liberum eam deserere, quandoquidem sui iuris omnino est. Quis
neget Dominum posse sibi rem suam
ab alio possessam propria aut horitate vindicare , quando per publicam testatem illam allerere nequit: dcuum , qui iniuste detinetur a Domino, quamuis bona fide possidente, de quem iudiciali authoritate eχ iniusta illa saltem materialiter possessione delicere nequit , fuga suaelibertati consulere posse nemo negabit : coniux , qui metu graui contraxit, quem probare tamen nequit, potest absque culpa coniugem deserere, s aliud non obstat. Neque timendum est hoc casu scandalum, quod tamen cauendum monent pas iam allati Doctores. Nam , visa planter aduertit Ferdinand. vel nim quam , vel raro illud sub obligatione vitan um accidet: non enim inde .sument xccasionem absque legitima causa fugiendi, Sc iste utitur iure suo , neque absque grauissimo damno ab illo abstinere potest ; ergo
Dico tertid illum, qui poster quidem nullitatem suae prosessionis in sero Ecclesiastico probare, sed intra
monasterium manens reclamare ne
quit varias ob causas , uti initio h ius consectari, dicebamus , mise dc recedere a Religione,& habitum dimittere , de neque peccare , neque a Iudice Ecclesiastico, quasi Tridentini legem violarit, reiiciendi Im esse, sed omnino audiendum esse re
clamantem. Ita Nauarr. comm . de
Regular.num. 8.& alii superius adducti cum Suar. cap. illo 3. num. I. Bonacin. quaest.2. de clavspuitist. I o . diis. uti num. i. Qui omnes dicunt damnari tantum a Tridentino
temerariam habitus dimissionein, iusi nodi non est , quae ex causa rationabili fit, uti contingit in hoc casu: & reuera obligare nequit illud decretum cum tanto dispendio e se
265쪽
enim obligaretur invalide professus ad non reclamandum , & perseuerandum in statu Religionis. Deinde ille exitus, M habitus abiectio fuit
potius necessitatis, quam voluntatis. Denique testatur Nauarr. hanc esse ipsius quoque Romanae curiae pra-xim, ut isti,qui sua aut horitate exierunt e monasterio , abiecto habitu ex rationabili causa , non repellantur , sed omnino audiantur, & habitum reassumant, dum causa tractatur , praestita illis prius sussicienti se- ciuitate, & libertate ad causam suam peragendam. Dico quartδ eum , qui scit se inualide prosellam , & eius nullitatis causas facile probare potest atque reclamare retento habitu , quamuis ex probabiliori sententia peccarit recedendo a Religione, habitumque
dimittendo ; non tamen teneri ad Religionem redire , neque ullam pCenam, aut censuram apostatis inflictam ipso secto incurrisse : quae omnia singillatim ostendo. Et quidem dico probabilius videri hunc peccasIe , contra Nauarr. quinum .77. nullam in eo culpam agra
scit , modo priuilegiis illius Religionis , ii qua discessit, & euius scit se
non elle Religiosiam , non fuerit usus. Neque enim tam grauem poenam inflixillet Tridentinum, cui uomodi est priuatio audientiae , neque aliis apostatarum poenis puniri tuosissit, nisi in tali fuga & discestu culpam aliquam agnouillet. Et sine quamdiu rem tuam ab alio bona fide postellam authoritate publica rec
perare potes , priuata tua authoi it te id facere non debes : & in omnibus eiusmodi casibus certum ordinem stiliandum in suis rebus repetendis sarcite potuit Respublica, uti bono communi,& quieti consuleret. Quamquam quia totum Decre tum Tridentini praesemptione nititur , & peccatur in quodam tantummodo, qui ratione illius fuit praescriptus, & veritas illi praesumptioni contraria existit, & denique nullo verbo praeceptiuo utitur Tridentita. quo iubeat seriari habitum a recla mante, sed tantum velit illum non audiri , & ex praesumptione validae prosessioliis puniri iubeat illum qui emeratio eius obtentu dimittit habitum , non est omnino improbabilis sententia Nauarri ab omni culpa excusantis, quae saltem saepius leuior erit, seclusis circunstantiis extrins eis, quae aliquando sortassis culpameamque grauem causare possent. Veram quamuis ex communiori Suaris sententia culpam aliquam etiam grauem hoc loco agnosceremus; aio tamen cum eodem Suaregnum. I 2. hunc non obligari ad Religionem redire : non enim obligitur
ratione professionis, quae nulla est; neque a Tridentino,quod iubet quidem ut cogatur in monasterio permanere ; non autem Vt ipsemet redeat. Culpa vero , quam temerario suo exitu commisit, emendanda quidem erit, sed ad id necesse non est repetere Religionem, cui nihil ominnino suum ablatum fuit; sed ab illarem suam verus Dominus vindica- ut , quamuis in modo vindicandi
quidpiam peccarit. Quis porro dicat illum , qui rem vero suam recuperauit a pollessore sive bonae , siueniatae fidei, quamuis propria aut horitate , & contra ordinem a foro externo praescriprum, teneri lege naturali iustitiae ad illam antiquo pos se fori restituendam Quis seruum Funi iste minatus erat tua liberi te si illam sua aut horitate recuperauit, de non publica, aliove iuris ordine
266쪽
Disiquisitio II. Cap. II. g. LIL
ordine seruato , obligaret, ut se iterum sponte antiqui domini seruituti mancipet
dinatum , & temerarium exitum imonasterio, atque habitus culpabi-Fem dimissionem incurrille hunc invalide professum excommunicationem , aliamve ullam censuram , aut Poenam apostatarum. Nam neque vere iste apostata dici potest, ut ex
Dico quintd illum , qui sponte &temerarie dimisit habitum ; si tamen deinde illum volens reassumat, Vt audiatur & suam causam proscquatur , non es le illi denegandam au
dae cadunt nisi in vera , propria &perfecta crimina, propter quae infliguntur. Neque quidquam aliud occurrit in toto antiquo iure , Vnde colligi possit haec poena. Tridentinum verb iubet quidem hune puniri tanquam apostatam ; non ait tamen illum aut apostatam elle, aut
ipsorum poenas iam incurrisse, sed ii iudice illi infligi mandat. Addit Suarea etiamsi hic invalide professus iubeatur a iudice interminata eXcommunicatione , aliave censura redire
ad Relixionem & reastumere habitum ; illum tamen minime ad id in conscientia obligari, neque ad censurae obseruationem , ni si quoad sorum exterius : quia praeceptum illud non nisi praesumptione nititur, ut de toto hoc decreto lati lis ostendit San clieZ disput. 37. cit. Ideoque cum illi priesumptioni vetitas contraria sit, minime obligabit in conscientia; pollet quidem iste citari iuridi ch ad comparendum, & ad reddendam A. cti sivi rationem , probandumque prosessionis suae nullitatem , teneteturque omnino parere, praestita illisinicienti securitate: non tamen si i
dubium cile nequit, quin Superior permittere possit aeque nouitio atque prosella moram extra claustrum , ubi caedem fuerint causae: quare dissicultas est , virum ex diuturniori elusinodi habitatione extra monasterium interrumpendus sit annus nouitiatus: cum enim absens nouitius asperdates Religionis exin iubeatur ad Religionem redire , in i periri nequcat, neque Religio eiuscique perseuerare, cum neque Reli-l mores probare., non videtur iactagiosus iit, neque cogi possit, ut elle suisse probatio , neque nouitiatus. velit. l Ita quoad Moniales existimauit Ro-
na 3. pari. tractat. 2. de dub. Regular. resolut.13. Qui omnes aequitate quadam nituntur, quam & ratio persuadet , de Tridentini verba patiuntur, atque ipsa praxis comprobat.
267쪽
sub nn. Certum nihilominus mihi est nouitium de licentia sui Superioris
polle comorari extra monasterium, di ita suum Nouitiatus annum peragere , qui ex ea habitatione extra
monasterium non interrumpetur. Nauarr. consil. r. de Regularib. n. 2.& 3. Sylvest .ver. Religio s. quaest.I. licet dicat gestationem habitus extra
monasterium non inducere professionem tacitam ex Panormitan. monet tamen id elle intelligendum secundum id , quod ex eodem Panormitano di xciat eode ver. Religio 3. quaest. 19 ubi illud in monasterio explicat sub obedientia Abbatis. Les.sus lib. 2. cap. 4 I. dub. I. numer. Sy. AZOr. I. pars. lib. I 2. cap. 2. quaest.'. sub fit L&cap. 3. quaest. 7.Suar. tract. .
de Relig. lib. s.cap. I . numer. I 3. Si ver. Religio num. 9.EM 13. Roderi q.
qq. Regular.quaest. II. art. I O.Sanch. lib. s. in Decalog. cap.4. Numer. 27. - num. VeIO 28. reiicit limitationes,
quas apposuerat Roderiq. ut diuturnior non suerit illa mora extra monasterium , & in solis viris non insciminis ea permittatur : nam neutram limitationem ponunt alii Do- ctores. Immo Azor. loquitur in illo cap. 3. quaest. 7. de nouitio, qui toto
tempore nouitiatus extra monasterium de licentia Superioris manserit : & quod de Monialibus negat Roderi l. Superiori disquis t. reiecimus.Itaqae ab lutc loquuntur Doctores citati, quibus accedunt Ferdinand. a Castro tractar. Hς. disput I. runci. i 2. g. q. Barbosa allegat. IOI. num. 28. obi plures alios adducit Bonacin. qila: st.2.de clausura Punct. o. g. 2. n. 5. Riccius in praxi decis sio. Angelus ver. Nouitius I 2. Tambun
rom. 3. de iure Abbatum. disputat.ς. quaesit. 7. n. I S.I7. aliique sequenti consectario laudati: quia, uti ostendana eo loco nihil in iure reperitur, unde colligatur mansionem materialem in claustro esse essentialem anno probationis, & licet extra monasterium Nouitius habitet,ab obedientia tamen sui Praelati, est seinperhi statu probationis: quod unum requiritur ad Nouitiatum , quae omnia in sequenti consultatione explicata videbis. Maior videtur esse difficultas ei cx.ca alteram partem nostri consecta ij, an muttius de licentia Praelati habitum regularem dimittens nouitiatum interrumpat : siue an illa habitus gestatio ellentialis nouitiatui sit. Ita enim Issirmant Glossa eap. fin. ver. habitus t7. quaest. 2. & cap. su per eo de Regularib. Sylvester ver. Religio 1 .quaest.1 .Lessius lib.2. c. I
biena ver. eod. quaest. I . numer. II.
Roderiq.lom. 3. qq. Regular.quaest. IF .art.'. Ioari. Andr. in cap. super eod. de Regularib. Et ibid. Anton.& Hostim L atque iste etiam in summa tit.de Regularim. num. 8. Barbosa allegat. or. num. 29. qui alios dabit. Tamburin. displit. de iure Abbatill quaest. . n. 6. de Grassis lib. 3. decis
Negant tamen habitus regularis gestationem esse de essentia nouitiatus Perdinand.a Castro pumst. I 2.Lq. numeriΑ. dispus. I. tract. 16. Barbosa allegat. citat. quamuis initio illius. num. 29. contrarium dixisset, ubi allegat alios: fauet Abb. in cap. supereo:de Regularib.n. vlt. 3c Henricu&in cap. fili. numer. s. qui Cleric. vel
268쪽
loquitur de habitu proprio Nouitiorum a professis distincto,quem non elle de substantia probationis
iure merito affirmat, & illum , cui honoris causa permitteretur tempore Nouitiatus habitus professorum, si exacto anno profiteretur , valide Omninδ prosellurum, neque eo sensu controuersam tractari a Doctoribus , sed Qtum an gestatio habitus regularis iaccesssaria foret ad nouitiatum , polletque in veste laicali fieri nouitiatus siue totus,sive quoad partem. Quod in Religionibus, in quibus aut nullus est peculiaris habitus , aut constitutioncs a Pontifice probatae vel ipse usu & consuetudine id permittunt , licite omninδfieri omnes concedunt: quare de iu- Te communi sola potest excitari quaestio , in qua Veriorem existimo posteriorem istam sententiam negantem eiusnodi gestationem habitus regularis esse de ostentia Nouitiatus , ac proinde si eius dimissio permittatur a Superiore siue licite siue illicite, eo quod si issiciens & idonea causa non subst; Nouitiatus nihilominus interruptus non fuerit. Probatur primδ , quia nullo iure requiritur ea gestatio tanquam conditio essentialis, non quidem iure antiquo, quod volebat NO- uitios probari in veste laicali. Quod de militibus , qui ad monasterium
conuerti voluerint , edixit Gregor. lib. 7. Epistol. II. ut iuxta normam regularem in Da habitu per triennium probentur. Vbi vides id temporis tuisse regularem norma. Idem quoque Gregor. in Synodo Roma-Na , cuius acta reseruntur lib. . eiusdem registri cap. 4. Sermos Ecclesi σ milites, qui ad Dei feruitium con-
nerti ustuerint , prim in Laico pr bentur. Quod caput ex eodem Gregorio retulit Concitariburten. sub Arnulpho Rege cap. 19. Bonifacius. Hi ex ipso refert Gratian. I7. q. 2. cap.fin.Quaqua Burchard. Iib. 8.c.2.& Iuo pari. . cap. l. tribuant Con-eil. Toletano scut & Gratian. ipse in antiquioribus exemplaribus, quae Glossa legerat , ut constat ; sed in nullo Toletano Concilio reperire licuit. Verum siue Bonifacius , siue , Concilium aliquod Toletanum prohibuit incognitu donari habitu Monachi ante triennium probationis, Concit.Aurelian.s .cap. I9. Vuli Sanctimoniales per annum permanere in sua veste, aut etiam Per triennium
in monasteriis, in quibus perpetudnon habebantur incIuste , & deinde vestimenta monasterij , in quo elegerint permanere, suscipiant. Diuque perseuerauit hic vlus in Occidente , uti apparet ex omnibus Re-ularum conditoribus , qui proluent dari habitum Monachalem, nis expleto suae probationis tempore,' quod diuersum fuit: & susceptio habitus fiebat cum obedientiae prori. i Diione , ipsaque , ut hodie vocamus, professione.S.Benedict. cap.s 8.Reg.&ipse antiquior Caesar. Arelatens. cap. 3. S. Fructuosus Abbas cap. i8. Regula Tamatens Magister cap. 9o.& denique conuentus Abbatum sub Ludovico r. quorum statuta habentur in addit. i. mi Capitular. cap. 34. de Nouitio sic sanciunt : Ipse ver.
non tondeatur , nec venimenta pri-
sina immutet , donec obedieri iam promittat. Neque alius fuit diutius usus in Oriente. Nam Synod. Constantinop. I. & 2. cap. s. statuit, nequis ante triennii experimenta dignu s existimetur habitu monastico. ν η . Pa .choinio
269쪽
chomio iussit Angelus apud Palla'.
cap. 38. ne adira Isteret eos, qui triennii certamen ferre nequiuissent. Iastinian. nouell. s. cap.2. eodem trien nio prohibet vestem monachalem,& tonsumin accipere. Cassian. lib.4. cap. s. Cum qui profitebatur monachismum, numero fratrum adlcribebatur , propriis vestibus exutus inducbatur inonachalibus per manus
Abbati . Neque dicas tunc susceptum suille tantum in nouitium: quia quenti cap. 6. vult deposita vesti-Inenta seruari,donec iusticienter fuerit probatus, ne si expellendus laetitob pratios mores , cum vestimentis monasteri j eiiciatur , sed saeculatia reaillimat. Nam cum ipsi etiam professi elicerentur e monasterio, quando dignos se non praestabant , ut ex regula S. Benedicti, & aliis fusissime docebimus inferius: isti erant vere Monachi & non amplius tyr es, aut nouitii, ubi laica veste deposita
monachalem Vna cum tonsura accipiebant. Ipseque Dionys. cap.6.Hierarch.eccles satis ostendit vestis mu-.tationem fuisse inter monasticae consecrationis inratχαηs τηλει-εΘ ritus. Sacerdos autem illum tondet, & si
Tunc igitur consecrabatur Monachus , quando nouo induebatut ha bitu ; rationem mysticam in Themtia subinde reddit Dionys Crucis enim character σφωες designat omnium carnalium desideriorum priua
ώαν inefficaciam I cum enim domitie sunt eiusmodi carnales concupiscentiae , nihil amplius ossiciunt,aut pe-
rancur , neque proinde nocent.TOnsura capillorum significat vitam pu
que fucis & adscititiis figuris calami stratam , .e 6 πο-ους πIbriis. Vestis vero mutatio a vita
ξιν. Hanc vestem nigram fuitie dicit Pachiin. in Paraphrasi. Et cum in his vestibus significentur vivendi rationes in priori, quae abiicitur , laicam ; in posteriori, quae induitur, persectiorem & meliorem multb d
lignabant. Addit Dionysius idem hoc loco fieri , quod in Baptismo.In
illa enim diuina regeneratione - - ἱερωε θεε γενεο vestis immutatio significat expiatae vitae ad contemplandi & intelligendi statum eue
ώαγωγ . Pachim. in Paraphrasi aduertit duplicem denudationem in Baptismo: prima est Cathecumenorum , quae nebat extra sacrum Templum, dum primum in Cathe me- nos adlegebantur: quae fignificabat sordium & erroris depositionem. Altera erat eorumdem postquam institituti fuerant, dum ad Baptisinum ad- mittebantur:atque, ut ait idem Di nysius , ad sacra intuenda recipiebantur. Sic igitur prima illa inter tyrones Monachorum susceptio 1 sordida vita ad puriorem quamdam,quim sit media & sancta, illos trans. mittebat, 1 qua deinde ad sublimiorem & diuiniorem per consecrationem & habitus monachalis sese ptionem rransibant. Ex quibus omnibus sane liquet eam vestis laicalis abiectionem non nisi in ipsi cons craIione Monachi, quam nos prose honem
270쪽
Disequisitis II. Cap. II. s. III. ΣΑΙ Ν
sonem modo dicimus, sectam suis-idictum etiam suit νυσάω,quod c se. Subinde aliquid mutatum fuitllorem prohiberet. Ea voce usquo- in hac parte, & Nouith induti suntlque sunt Romani,quod testatur Sui- rasam , unde & appellantur, das, Isidor. in Glossa vocat galeros ti, passim I Balsamo in can.1.Synod. clamaucos. Et Beda lib. 3. de Taber- Constant. allatum superius , & ininacul.c.8 describit Pontificis pileum Can. i9.Basilij ad Amphilochium &lin modum paruuli calamanci , siue in Euchologio habetur ordo insti-icassidis, qui extenderetur supra sum-
tuendi Nouitium rasam serentem, mitatem capitis. Tiarae coparat He---ρά σοὐέα. Vbi sich. vcr.τιαγ. Versim redeo in via,
igitur Sacerdos illum in formami& ex iis omnibus colligo probatio-
Crucis attonderat , induebat eminem de nouitiatum , quem ante re-
rasa tunica & camelaucho. ροσα. ligiosam professionem exigunt Sy itaque, tunica fuit , eaque rudis &snodi ex antiquissimo usu in veste aspera , atque etiam nigra uti Rosillaica fuisse peractum , atque quodueidus ex Niceta in Manuel. comm. inde necessario sequitur,gestationem
lib. 7. & variis glossis M. SS. pro- regularis habitus minime essentiabat in suo Onoma tico & Ioan.Meur-llem esse huic probationi : neque ex sius in glossario Graeco-barbaro:Ma- toto antiquo iure quidpiam in con- quam apud Nicetam, ρασα sunt -- trarium colligi polle. ναυ& taede potest expli- Nouum autem ius nihil etiam 6 cati tactum Manuelis de vesti sistatuit in hac parte : quod enim a istis Monachalibus , quas cum im-lfertur ex Trident. sess 13. de Regul.
perialibus commutauit, & non tan- cap. is. annum probationis numetum de indumento Nouitiorum: r- rante i susceptione habitus , nihil tum tamen est ex Balsamone & Eu- omninδ probat. Cum enim hodie chologio citatis fidisse indumentum ordinarie fiat initio Nouitiatus illa aliud ab indumento Monachoru,qui mutatio & susceptio habitus Regu- ita iaculo renunciarant, ut ad illud laris, non potuit a ceritore puncto 'redire non possint. Vnde fuit frauistinitium nouitiatus auspicari , quam
illa controuersa excitata, cuius -- ab ea usitata habitus mutatione om-
minit in Can.s. Synodi Constantin. nibus manifesta. Non prohibuit ta- Balsam. an eiusmodi rasam ferentesimen aliter inchoari nouitiatum, aut pollent saeculum repetere , an cogilperagi; immbut abstineret fortassis possent in monasterio permanere, ab ea quaestione , voluit duntcxat,ut quod ipse verius esse contendit.Qua-aannum in probatione steterit postre non erant rasophori Novitii iamlsusceptum habitum : quare si dimi Dium qo sensu , quo illos ab asiquotlso deinde habi tu ex licentia Superi saeculis usurpamus, sed Monach limitis potuit peragi probatio annua,r ferioris tamen cuiusdam classis. Qua uera subsequi illam prosessio pote- deTe fortassis iterum inserius no xtit: & sane aduersarij tandem istet nihil dicemus. Donabantur & Ca. tui hane conditionalem gestandi
melauchi' hi Nouiiij. Erat verisit. habitum regularem non haberi ullo lud indumenti & galeri genus , ut iure ellentialem esse nouitiatui, sed apparet ex Cedren. lib. I. Anastasio I sola consuetudine., quare ubi a dc aliis, Mis F ian is , a calore: l contraria suerit consuetudo , -