장음표시 사용
291쪽
cilius ac suauius reducatur, aut veniam apud Praelatos depreceris ,rem que totam componas , nulla sane erit apostasiae cooperatio : quae omnia susilis explicat Suare Z tract. 8. de Relig. lib. 3. cap. 3. numer. 2. & seq. Negativa cooperatio est non impedire apostasiam, aut fugam,cum impedire potes de teneris ex iustitia, &ossicio tuo. Nam si solum ex charitate impedire tenearis, grauiter quidem peccas; non cooperari tamen censeris apostasiae, uti docet ex communi sententia SuareE , nimirum cooperatione, ratione cuius oblige- iis ad reparationem damnorum,quae
cx ea fuga proueniunt: quod addo,
ut non disputem accuratisis, utrum
omisso impediendi damnum, aliudve malum , ad quod impediendum sola charitas te obligat, dici debeat
Vera cooperatio negatiua: quidquid enim de ea re statuatur , certum est ex illa non oriri obligationem restitutionis, siue satisfactionis, quae ex sola violatione iustitiae nascitur , uti
Dixi igitur omnem cooperatiΟ-nem ad fugam , & apostasiam esse peccatum contra Religionem, & iustitiam, quod certum cst ex superiori proximo Consectario : quia malitia cooperationis eiusdein rationis est, cum malitia primariae actionis , inquam ipsa influit. Quare c.m apostas a Religionem , de iustitiam violet , eius cooperatio geminam illam
malitiam habebiti quod fusi sis ostendit cap. 3.cir. Suar. neque a quoquam
negari potest. Tota itaque dissicultas est , circa obligationem reparandi damna per apostasiam illata,quae vel spiritualia, vel temporalia sunt; dc
.el ipsi Religiose apostatae , vel Religioni ex apostasia, Sc cooperatione ad illam oriuntur: atque Ut praeci-
dam plures dissicultates , quae alio
pertinent, & in materia de restituti ne 1.1.sum a nobis diligenter pertia
Distinxi duplicem modum huius I9.
cooperationis: nam aliquando per vim & fraudem aliquis a Religione abducitur ; alias vero sine vi,& fraude : quia aut fugam consulis , aut blanditiis perstia)es, aut fugientem iuuas consilio, vel ope tua. Si vis defraus adsuerit, teneris omnino ad citis factionem : & primo quidem debes a vi Sc fraude cellare, atque liberum relinquere Religiosum , ut ad Religionem redeat, si velit; non tamen ut & fraude illum ad monaste- .rium reducere, cum ad id opus sit authoritate publica : qua ratione reparas damna spiritualia, quae Religioso intulisti, cum illum statu Religioso, & donis, bonisque spiritua-lilsus iplum comitantibus privasti: nam in eius est arbitrio illa recuperare : quod si nolit, id sibi ipsi tri- . bucre debet, non tibi,maximε si declararis te vi, vel fraude ipsum a duxille a Religione, ut illa facilius 'redeuntem excipiat: quod si nolit,caa Religione exclusio ipsi apostatae,
vel Religioni imputanda erit. Damna quoque temporalia , quae ex ea apostasia proueniunt apostatae, quem vi & fraude ad hoc crimen induxisti, ut dedecus, infamia, carcntia alimentorum , quae tunc Religio non tenetur suppeditare , uti diximus: &quia illum amplius recipere non vult, omnino quoad licuerit, reparare teneberis.
Quoad damna prouenientia Rcli - 1O.gioni ex illa apostasia, cum a te per vim & fraudem,ac proinde per summam iniuriam illata fuerint: illa resarcire teneris, quamdiu vis & fraus durauit. Nam ubi illa cellauit, de
292쪽
Religio noluit admittere apostatam, quamui, non tam sua voluntate,
ruam tua vi, & fraude abductuma ille sciat, non obligaberis ad ullam
restitutionem: eum enim non admittit Religio. Quod si Religio sustitiuum quidem admittere parata iit; sed ille nolit ad eam redire, quamuis plerique censeant te ad illa damna teneti ; id tamen non existimarim:
quia Religio non habet ius in illud lucrum , nisi media Religiosi voluntate , quam ipse nunc libere modo negat, nulla vi , aut fraude dece
13. Quod si omnis fraus & vis ab-- - fuerit , iam non teneris ad ullam satisfactionem Religiolo : quia scienti& volenti non fit iniuria: & nullam
a te reuera passus ille est. Religioni tamen aliquid restituendum elle probabilius censeo. Cum AZor. 3. part. lib.I. cap. 2. MO-lii . trach. . disp. 1 I.num. 3. rdinand. a Castro tract. 16. disput. . punct. 18.irum .s. contra Leis lib. 2. p.8.n. I 3. Suar. trach. 8. de Relig. lib. 3. cap. . num. I . Bonaci n. disp. a. de restitur. quaest. I.*. viai c. & alios alibi relatos. Quia cum Religio habeat ius verum in Religiosum , & in commoda ex
illo percipienda : & ideδ Religiosiisse subducendo ab eius obedientia perfugam, de apostasi .im peccet contra iustitiam, uti fatetur iple Suarez: sane qui ad illam sugam cooperatur, etiam sine vi & fraude , reuera cst caussa iniuriae & damni, quod patitur Religio: cause , inquam, iniusta S iniuriosa, sicut ipsa causa principalis , cui cooperatur: ergo i netur
ex iustitia ad illius iniuriae, & dam- . ni a se illati reparationem : quamuis . enim Religio non habeat ius in operas Religiosi,s: commoda hade prouenientia,nili media ipsius Religiosi voluntate, qui proinde non est in possessione Religionis tanquam tu mentum aliquod ; immo neque instar serui : quia non tradit se Religioni in commodum Domini; seil in sui commodum, utilitatem , de salutem , in qnam ipsa Religio fuit instituta. Nihilominus cum posita illa traditione sui facta a Religioso, Religio habeat ius illum regendi, illi imperandi, illoque utenὸi, & iure illo priuetur, aut eotius illius use per fugam & aposta iam , reuera patitur iniuriam, ad quam cooperando peccas contra iustitiam : obligaris itaque elusinodi iniuriam reparare, atque adeo omnia damna, quae cum ipsa reapse coniurata sunt. Ad extremum non teneri coope- 22. rantem apostasiae etiam per vim , &fraudem ingredi Religionem loco eius, quem ab ca abduxit etiam professum , licet ille nolit ad eam redire , docent Leti lib. 2. cap.8.Num. I b. Vas l. opus de restitui. cap. 8. dub. I. Reginald. in praxi lib. IO. num. 3 8. Rebel l .de obligati iustit. I. part. lib. .
dinand. a Castro l. c. 5 Suar. Cap. illo. 3. nuper adducto contra Molin trach. ψ.disp.J I. num. 8. qui antiquiores quosdam ab Aetorio relatos sequutus vult hunc seductorem , si ali. ter damna Religionis reparare nequeat, obligari ad eam ingrediendam , nisi ea obligatio ipsi condonet tura Religione: idque aliqui sectitatum tradunt a Rai mundo , qui de
inde fuit Generalis Ordinis Praedit catorum, in eoque literis & lancΗ-l late floruit. Verum cum haec grauissima ad statum perfectiorem obligal tio libere, & non coacte suscipi debeat, atque ex diuina vocatione pen-l deat , ex delicto contrahi nequit,
293쪽
neque in poenam imponi : quod etiam sequenti disquilitione monebimus. Atque haec eadem ratio ostendit hunc seductorem non teneri saltem ex iustitia alium loco illius, ρossunt impune calcari, quid eis manebit , quo corruperunt foedera diuini sacramenti ' Et cap. I 2. idem Ostenderat : quia quod quis vovit Deo, debet de reddere : poenam vero huic quem abduxit , ad Religionem in- crimini nullam certam imponit; sed
ducere contra Bonacin. Ilput. 2. de
restit. 'at iussi a. f. viai c. subfin. quia publicae poenitentiae subiicit , illo ap. ia . cui relicta Augularitaliscidhaec humanitus consuli non debent, i cst, monachismi P professione ad mised diuinit is immitti: & Religiosus i litiam , υιι ad nuptiaι deuoluim est non possidetur , uti iam monui, a i publica paenitentia satisfacilione pur- Religione tanquam mancipium a gaudιιι est. Qui autem istud poeni-
Domino, cui aliud restitui debeat, si tentiae remedium non requirebant, unum fuerit vi& fraude abductum; reiicicbantur a communione, & ad sed instar si iij, cuius occisi loco,alius t Clericatus officium admitti non de- reponendus non est ; alioquin qu libebant. Ita Concilium Arelatense 2. Religiosum occideret , tenereturalium eius vice substituere. a 3.
more distinguendum nobis est hoc loco , sicut de ius commune a priuato de singularum Religionum priuilegiis , a Sede Apostolica .indultis , quae non attendimus modbin hae doctrina uniuersali , quamquam & illa interdum indicabimus.
Quod igitur spectat ad antiquiora
iura Leo l. Epistol.91. ad Rusticum Narbon.cap. I 3.ait puellas , Rua non coia Ia starentum 1 mperio , sed spon- cneo audacio proposium UT habitum virginitatis susceperunt , si deinde
sub Sylvestro primo cap. 2j .edixerat. is qui post sancta Resigionis prose
Aonem apos1ιirant, ct ad Iaculum redeunt , er Postmodum foenue Πινἀ remedia non requirunt, Mne poenitentia
cὼmmunionem penitus non accip1ant,
l quos etiam iubemiti ad Clericatu. officium non admitti . Quae iisdem verbis repetit lib. 6. Capituli cap. I P. Addit vero Concilium Arelatens eiusmodi apostatam non posse peracta poenitentia saeculum repetere; alioquin excommunicabatur ab Ecclesia. Et quicumque istest, inquit, post poenirentiam secularem habitum non praesumat; quod si pratum erit,
ab Ecclem alienus habeatur.Quibus verbis sine dubio continetur excommunicatio , quamuis modus ille loquendi , aeque ferendae , atque latae
sententiae poenam ignificet, nequo ex adiunctis satis liquet, an ipso sacto incurratur. Hanc candem communionis priuationcm etiam puellis nuptias elegerint, praua1icaiur,etiam-l & viduis , quae in propriis domibus si consecratio nan accesseris.Rationem l conuertebantur , iisque , qui ipsis reddit cap. i . Cum ambigi non de- deinde coniugio iungebantur , iam beat erranen magnum admιtti, ubι ct i olim iniunxit an .s '. Concit. Au propositum deseritur , ct consecratio
v σlatur : quias humana paIla non relian. F. tap. 19. Buamuu si culpam suam sequestratione sanaaerint, id est, Diuitigod by Corale
294쪽
Di uisitio i I. Cap. III. s. II L. 26s
est, si sacrilega foedera disruperint θ exitum cum criminis consorte com ad communionis gratiam reu carsi munione priuata Quhd si poenit permitat. Simili ratione Concit. tia ducti se sequestrauerint, quandiu Matilcon. I. an. 176. cap. 9. a com-JEpilcopo loci illius visum fuerit, amunione sequestrat tum puellas,quaeacommunionis gratia suspendantur. ad taculi illecebras redierint, & res Quare haec poena potius propter sa- suas ad sibi comparandum patroci- crilegas nuptias, quam propter apo niuin ea de causa dederint: tum eos, stasiam sancita suit, in Lugdun.tamequi illas res acceperint. . Quod san- 1. c. 3.an.686 sub Polagio II. ratione ciuit occasione cuiusdam Agnetis solius apostasim imponitur puellis, Monachae , quae id facinus commi-lquae se Deo annuentibus parentibusserat: Quia Monacha nomine Agnes,ldedicauerint, & intra monasterium qua de monastra, septis fuga ante puellarum conclusionem elegerint. ab quot annos dψcesserat , in eodem & se de eodem monasterio quacum- es monauerio reuoιata , ct diciι urique animi leuitate extra captiuitatis instigante diabolo Ageltis , veι quassincursum voluntate sua subtraxerint, cumque res ad se Pertinentes aliqui-s& de conuersatione religiosa cuius-bωροι entibuι velle donare, dummo- cumque vocationis spiritu iaculido ter eorum patrocinium se posuidelectationes elegerint.Nam a con de intra monasteri1 fui septa Iubila- munionis gratia scgregari iubentur, here , ct voluptatibussectili clande-ldonec ad monasterium redierint,nisistina , vel singulari habitatioue va-lin articulo mortis: tunc enim viaticare ; ideo praesenti constitutioue'cum illis miserationis gratia indula sancimus , ut tam illa , quam quae- l getur. Tolctan. IV. an. Domini 6 3. cumque alia Guonacha, quae sub I cap. 3 I. iubet Monachos ad laeculuin hac argumentatione se e Religionis j reuertentes , & uxores accipientes habitu ad illacebras faculi , aut res reuocari ad monasterium,a quo exie suaι Fro tam iniqua indeliberationis ram, & ibi poenitentiae deputari. Et
causa quibuscumque a. re cevsuerit, cap. Fq. eos, qui ex iacularibus Poe- ramisia, qua Me dare voluerit, quam nitentiam accipientes totonderuntissi quicumque hae accepe νι ni , ne se : & rutius praeuaricantes laici en quod Deus auertat , ambitionis in-:fecti sunt, ab Episcopo comprehensis itu Religionis videatur regula vi-ldi,& ad poenitentiam reuocari .Quod tiari 2 tamdiu sint a commis uionis si reuerti nolint , tanquam viros gratis seque irati, qu tmdiu res ipsis apostatas coram Ecclcsia anatheina e s , a qu/bus bas acceperant , det naste damnari r quod idem sciuandum satisfactione restituani. Haec tamentedicit in iis, qui a parentibus detonii excommunicatio videtur non tam l lunt, aut sponte lua amissis parcnti propter reditum ad taculum, quam bus Religioni se deuouerint, atquc propter res semel Deo dicatas saecu- etiam in viduis & virginibus lacris.laribus doliatas, ut illorum patroci-iac poenitentibus tam itais, quae Sannio liberior ad taculum reditus pa-lctimonialium habitum inducrunt,&teret, inflicta suille. Sic cap. i 1. Vir-lpostea mutauerunt vestein , aut ad sines Deo deuotas ad terrenas nu- nuptias transierunt ; similia statuit ptias, aut potitis,ut loquitur Conci l .lToletan. G. cap.f. sub Sunat illa Rege
stuprum trant euntcs - usque ad vitae an. Christi cs . de viris & Domini proposi
295쪽
propositum deserentibus: nam eos ad monasteria reduci mandat : quod si quolibet patrocinio desertores permanere volucrint sacerdotali sententia, ita a Christianorum coetu habeantur extorres , ut nec locus ei Sullus sit communionis : qtiae iterum innovavit Toletari. Io. cap. s. sub Vitaliano Papa, de Rege Relesluinthoan.Christi 61 8. Nam is minas transgredientes primum moneri vult a Sacerdote, ut redeant; quod si spoli te nolint, reducantur, de inibi excommunicationis condignae sententia seriantur : Deinde pallio capita contegant de conscriptam , robora tamque pro sessionis faciant scripturam , per quam ulterius non sinantur relabi ad praeuaricationis audaciam. Quod u iterum transgrediantur; de excommunicentur dc in monasteriis, sub aerumnis arduae poenitentiae maneant religatae , donec diem vitii in claudant. cap. 6. Idem de viris statuit: Qui quis vel abou-διone tonsura , vel saecularis vectis assumptione d Get .u fuerit, attigisse transtrusionem , ct excomm ι nica onu censuram accipiat, ct Religioni semper adhereat.
Ingressit quoque Ecclesiae prohibuit viduas a Religionis obseruantia
discedere praesumeres,donec ad eme dationis remedia confugiant.Concit. V Vorrnat.an. 858. sub AdIian.II .c. 2 r. Quae omnia antiqua decreta confirmauit, innovan tque Concit.Tribur. sub Arnulpho ann. 893. cap. 26. Vbi
enim permisit Monachis ad aliud monasterium pro lucro animae suae tetansire, consentiente Episcopo, A bate ,& fratribus ista de sugitivis adiicit. Si vero fuga Regularis disici plι ia ela. μθ ρroposium sanctitatis
ab omni biti screstaudi , atque maionere est grauand- , ut saltem rubo. re verecundia confusus, s overe pau-ρertatis affluim redeat, quem relιctas stularιtatis professione 3nimicus tenebat. Si autem tam irreuerens, aut fertinax est , ut ad mona Eerium redire , ct propositam Monachi reluctaueriι obseruare. Impleantur Vereum constituta,rna de eo scripta sunt in sancto Canone , in Concilio Chalincedon. cap. . Papa Sit ici' sexti. Leonis 16. quatenus retrusem ergas inis
decoqui possit poeuitudinis igne purga to=io. Canon vcro A. Condit. Chalcedonens iubet Monachos ibi pcr- manere , ubi ordinati & tonsi fuerint : qui autem tum illam,tum alias partes suae definitionis violauerint, excommunicari iubet : Siricii vero decretum fertur in Monachos, de
Monachas impudicos, detestabile que , qui de illicitis complexibus libere filios procrearam , quoS a mo nasteriorum coetu, de Ecclesiarum conuentibus eliminat, & in ergastula retrudi mandat, & tantum facinus poenitudinis igne decoquere, ut eis ad mortem solius misericordiae intuitu per communionis gratiam
possit indulgentia subuenire. Denique decretum Leonis,aliud non opinor esse, quam superius initio rclatum. Ex quibus omnibus vides prioribus illis saeculis non impolitam suille poenam fugitivis & apostatis, nisi ubi moniti non respuissent, aut infanda coniugia, aliave crimina suscepit sent. Similia quoque sanciuerunt suis legibus Imporatores , uti refert Balsa n. in Photij Nomocan. tit.9. c. 32.
nachus , qui monasterium reliquit, de ad saecularem vitam transiit, mulitia & honore, atque omnibus, quae
possidet nudatus ab Episcopo loci,
296쪽
& Prouinciae Praeside in monasterium intruditur i, ad quod etiam pertinebunt bona, quae ipsum habere contigerit: quod si secundo monasterium reliquerit, Prouinciae P ses ipsum retinet inter apparitoressitos. Et eod. lib. . Sc tir. 9. cap. q. Seruus,& qui in aliena potestate erat fictus Monachus eo modo , qui ibidem describitur; si deinde diinisso
monasterio ad iaculum redierit,propriae, & antiquae conditioni ac sorinnae tradi iuber . Et consi. 19.eiusdem tit. filij Monachi ficti ex haeredari non poterant , sed tres uncias accipere debebant,& succedere qumque poterant ab intestato : si tamen monasterio relicto saeculares factitassent, omnia ipserum iura ad Ecclesiam,& monasterium pertinebant. Similia statuebantur de Clericis, qui dimisso Clericatu ad saeculum rediissent, ut ibidem rescit Balsamon.&l. seruis, C. de Episcop. & Clchic. liqva Monachorum diseiplina
fugitiuos sponte reseutra post emendationem recipiebat in ultimo P du , sue ultima cathedra. Verum sterti ei violens egressus foret, non amplius recipiebatur. Ita S.Benedict.& omnes antiqui Regularum Conditores , uti late videbis in concordia cap. 38. Petrus Venerabilis aliter S. Bencdicti mentem interpretabatur Epist. 28. lib. I. & usum CIuniacensium, qui ex Euangelio negabant definitum esse numerum recipiendis fratribus peccantibus νaduerius Clar,uallenses , qui violari regulam querebantur, defendit, eo quod B nedici. dicat: Sciens omnem sibi re-
uersionu aditum denegari. Non iubet
Itaque aditum denegari ; sed vult su-gitiuum scire illum aditum, & r versionem sibi denegari; non pol Icvidelicet iure ullo illum expetere,
& si repellatur, de iniuria conqueri. Ita enim ego sensim Petri explico& fine ita intellexit Cardines. T
recremata in comment. Regulae, neque aliud voluit Petrus : alioquin Regulam sua subtilitate eluderet.Blesentis Epistol. 88. quam nomine Richardi Cantuariensis Episeopi ad Abbatem Theoberiensem , pro fugitiuo Monacho scripsit. Hanc misericordiam ad ternarium numerum coarctatum quidem esse fatetur a Benedicto;tamen laxari posse ex Euam Ilio : Misericordiam, quam monaici ordinis innitutor ad ternarium numerum eoarctauit , Euangelica
mansuetudo gratiam septuagies septies ampliasiit. Dixi receptos fuisse hos fugitiuos, sed cum digna poenitentia : quod habet S. Benedictus,&S. Fructuosus explicat cap. 2Ο. suae Regulae in eonventa maiorum dedu--n ur , est ut vasa figuli in fornace strobentur ; ct cum probati saerinriso monanerio reformemur , ct non prima, sed ultima catheda recipiantur et quod ultimum etiam edixerat Pachom . in sua Regula art.79. Idem Vero Fructuos. eos, qui non redirent
sponte sua, vinctis post tergum manibus , Abbati proprio reduci imp rat. Quod si quis laicorum, & si
cularium stetus potentia monasterio minas intulerit, una cum ipsis an thematisari mandat.
Tque hactenus habes ex vere- -27.
ii iure quid circa fugitiuos, &apostatas decretum , seruatumquc fuerit: venio ad nouissima iura , a
quo in primis pono quod siepi in
297쪽
monui fugitiuos non subiici aposta. starum poenis nisi id ius exprimat. Quia eum sugain ab apostilia diastinxerimus & in poenalibus arctius interpretandae sint leges, non pol Iu-mus poetias apostatarum ad fugitiuos per ampliationem quamdam extendere. Ita omnes q. superiori 1.
relati , qui fugitiuos ab apostatis quoad Ecclesiam, siue quoad sorum
externum distinguebant.18. Secund5 aio fugitivis nullam ipso iure censuram impositam esse praecise ratione fugae , sed ratione sortassis alicuius alterius adiuncti , ut dimissionis habitus: quod magis patebit ex dicendis statim de apostasia, neque obliuias Extrauagantem Pauli IV. P quam disiina bomtru : Vbi variis poenis afficit omnes prosellas, lai temere quouis praetextu extra
austra suorum monasteriorum vivunt. Quia cum Paulus in illa sua constitutione decies apoitatas &apostasiam repetat, de repetitio eiusdem vocis in canone grande myst rium contineat , uti ait Glolla in Gement. I. ver. Dioecesinis Ae tur patronatus. de solix apostatis , & vagantibus apostatando intelligi debet: Itaque Pauli mentem exponunt Nauarr. consito unic. de apostat. Roderiq. tonυ Ioqq. Reg data quaest. 3 o. avt. . Sanch.li . 6. in Decalog.capa.
sanctareti. de apostat. cap. 3. dub. I. immer. 9. lorum plerique addunt, non recte obiici etiam bullam Pij V. suacumque fac rarum Iss Samsm, quae est Sy. in.ordine: quia lex declarans. aliam secundum illam, quam declarat , intelligenda est , omnesque eius limitationes, aut ampliationes, interpresationesque susciperet quod iusius probat Sanctaret t. l. c. qui in--inen una eum Sancti. sapienter obseruauit Pium V. neque Pauli IV. constitutionem declarare , neque do poenis apostatat una agere, sed solum transitum ab una Religione in aliam prohibere , virtute tantum priuilegiorum , quae aliquibus Religionibus alios proselis admittendi facta fuerant, quae nihil omnino faciint ad fugitivo; & apostatas. Hine quoque obseruauit Sanch.
cap. 3. cit. num. II. excommunica
tionem latam 1 Pio V.& Greg.XIII. in Bulla Ascondente Domino concia recedentes a Societate Iesu , intellia gendam esse de solis apostatis , qui
societatem deserunt animo non redeundi ; non vero de solis fugitivis:
quia non dicuntur a societate dist dere, exire , deficere, quibus vocibus utuntur Pontifices , nisi qui animo nunquam redeundi discedundi Qua simili ratione intelligenda erutaliarum Religionum priuilegia , nisi expresse fugitiuos simul cum apost iis , & tanquam distinctos ab illis ex
Aio tertio , Clemente VIII. in- , ter casus, qui reseruari massunt Superioribus, numerari fugam : nam casus tersius ex ibi enumeratis est noctuma & furtiua egressio e monasterio non animo apostatandi
Aio quarto apostasiae nullam esse 3 o. a iure communi cens iram inflictam ipso iacto incurrendam. Ita Nauare.
ex ipsa expensione iurium , quae in contrarium afferri solent,facile coim stabit. Primδ affertur cap. a. ne Clerici,
vel Monachi, ubi dimittentes habitum
298쪽
Di quisitio I L. Cap. III. IV. 167
tum suae Religionis excommunicantur , ut temeraria vagandi occasio praecidatur : Ex qua ratione colligunt temere vagantes etiam retento habitu eodem modo excommunicari. Glossa ibid. ver. ipso facto , &ibidem scribentes Ioan. AndreM, Anton. Cardinat. Dominicus,& alij, quibus Summistae adhaetere, Acintil.
ver. apostasia num. I 2. Tabien. eod. Ver. F. casu a 3. quaest. I. num. 2. R sella ver. excommunicatio casu I6. num. I, Astiens s I. part. lib. 6. tit. 6.art. 3. E Theologis denique Henriq.
lib. 3 3. cap. 39. num. I. & cap O. n. I AZor. tom. i. lib. I 2. cap. IT. q.6. Certum tamen est hac excommunicatione affici solum illos , qui habitum dimittunt : ideoque non ob quamcumque sagam, aut asostasiam, aut vagationem fertur ; sed ob can
solam , quae cum habitus dimissio, coniuncta est , siue sit vera fuga, sue apostasia , siue quaaeumque alia
vagatio , uti explicuimus cap. superiori,quod tradunt Glossa I.Ver apostatae de temp. ordin. in 6. ω Hostiens in summ. tit. de apostat. n. q. aliique veteres relati a Sanch. cap. 8. lib. s. in Decalog. num. χo. qui de illis ad hae lit, atque regentiores The
Secundo cap. nn. de apostatis, apostata suspenduntur ab executione
sacri ordinis in apostasia suscepti, etiam ii deinde ad frugem bonam redierint, nisi ex dispensatione Ponti-.ficia id faciant , quae suspensio ab executione ordinis non tam est poena apostasiae, quam susceptionis O dinis sacri in tam infami statu:quare si aliunde apostatae censuram alia
quam incurrissent, v. g. excommunicationem ex singularibus Religionum priuilegiis, ut statim dicam suscipiendo Ordines sacros de suspensionem 5c. irregularitatem incrurerent ex principiis communibus decensuris in nostra scientia canonica silis explicatis. Ex quibus etiam patet pronibitum esse apostatae Ordinem sacrum superiorem suscipere:
quia illius Ordinis susceptio probistbetur, cuius executio, nue usus interdicitur : Sc maiora intelliguntur prohibita, cum vetita sunt minora, idque etiam fatentur Canouistae &Summistae adducti a Sancti. c.8.citatan. 22. qui& n. 23. addit dispensationem pontificia ministrandi in ordine in apostasia suscepto extendedam quoque elle ad susceptionem Supeioris ordinis propter rationem ait: tam : quia licet tum poena , tum dispensatio strictius interpretanda lit. ex fuse traditis in scientia Canonica , & non extendenda ad ea , quae separari possiim, de omnino diuersa fiant, ut usus de susceptio ordiniqhoc loco; quando tamen aliquis reddebatur tantum inhabilis ad aliquid principaliter, & aliud tantum tanquam ad accestorium, quod trahitur necessario a principali, quoties
per dispensationem denud, fit habilis ad principale i fit quoque habilis ad accestorium: atque ita dispensatio ad illud extenditur, de desectus
ac impedimentum simul remouetur tam circa accessorium, quam circa
principale. Quod SancheZ ostendit lib. 8. de matrim. disputia I. num. Cum igitur apostata non fuerit pense primo prohibitus ascendere ad superiorem ordinem durante a P
299쪽
diebatur ab usu ordinis tune susce- si admitterentur in illum. Neque e. pti, si circa illum usim dispensatur finale , quod exponimus agit nisi de, Pontifice, eessabit impedimentum ordinibus sacris , a quibus quoque suscipiendi Ordinem seperiorem.lsuscipiendis non remouetur,ubi post Unde etiam vides non prohiberi apostasiam suae Religioni restitutus
apostatae usum ordinis ante aposta- fuerit: quia caput finale loquitur desiam suscepti; agimus autem de ve-hvsu Ordinis in apostasia suscepti;istero apostata,non autem fugitiuo diui- vord post apostasiam emendatam,&taxat, praecise ratione fugae: nam si reditum in Religionem fuit acce- habitum dimiserit, & ex communi- pius. Itaque docent ibidem Ioan. Cationem incurrerit: iam ex iure Andr. Hostiens Anton. Ancharan. communi, non ex peculiari isto in Cardinat. & alij in illud eap. relati apostatas lato suspenditur omni usu a Sancti. num. 19.quibus subicribunt ordinis quocumque tempore sesce- ipse Sancti. Sanctareti. Bonacin. r-pti. Si etiam tantum ad alium ordi- ainand. Suareet aliique passim recennem transierit contra iuris ordinem, tiores.
atque adeo invalide, eum ille non Tertiδ Paulus IV. in constitutio- 3 'sit apostata, uti diximus f. 2. nonine postquam diuina bonism, Varias prohibebitur, aut ab usu ordinis sa poenas apostatis instigit. Verum haec cri post eum transtum suscepti, auliconstitutio usu recepta non fuit:.quod a Superioris tunc susceptione. Agi-lSanch. num. 3. Ferdinand. & alij fatur praeterea de selo Ordine sacro: tentur. nam ordinibus minoribus,quos apo- Atque ex his omnibus tandemitata in apostasia sitsceperit, uti po- eolliges nullam apostasiae inflictam terit, si aliud non obstat: neque haelesse certam poenam . quae ipso fact se, quam modδ expendimus,pro-lincurratur. Quod autem aliqui Ca-hibebitur t contra psures relatos alnonistae apostatas, ubi ad Religio-Sanch. num.1 F. qui contrarium cen-inem redierint negant in Superioressent, quamuis concedant Episcopum eligi posse cum Archidiac. in cap. 2. Posse in eo usu minorum ordinuminum. i. ne Clerici, vel Monachi in s. dispensare: quae omnia absque essi s& in cap. legi num. 3. I 6. quaest. 1.cata ratione dicuntur,& contra vel I& Sylvest. ver. excommunicatio '.
tam Pontificis mentem in illo cap. casu 1 . num.s 2. ex cap. per tuas de nn. Neque aliquid est, unde colli-ivoto , reiicitur iure meritb ab aliis,gant hanc 'prohibitionem dispem quos adducunt Ac sequuntur Azor. lationem ex licentia Episcopi. Con- tom. r. lib. m. cap. II. q. Vlt. & San cilium quidem Arelatense a. q. supe-ichea cap. 8. cit. num. 3 2. Quia cumriori relatum,& diaeso. cap. vlt.pr tibi electus in Episcopum post votum hibet elusinodi apostatas ad Clei Religionis factum, & non impletum catus officium admitti; sed praeter-ieogatur ad implendum votum abdi- quam quod illud Concilium prouin- eare se Episcopatu, & puniatur cul-ciale tantum fuit , & non potuitlpa illa continuata non implendi vo-degein uniuersiaIem condere r illud tum, nihil omnino habet, ex quo non imposuit ullam poenam aposta-icolligatur apostatas Religioni restitis, si in Clerum admitterentur, ne-itutos Superiores erici non posse.
que a Clericatus exercitio suspendit, Non agimus vero de poenis decensuris,
300쪽
Disi uisitio I L. Cap. IV. s. L. ΣΘ
eensuris , quae apostatis quarumdam Religionum ex indultis, & priuilegiis infliguntur, ut in Societate Iesu& aliis. 3 3. Licet praeterea Superioribus suos
apostatas ubicumque sint , capere, mancipare carceri, 3c punire: quod ex cap. A nobis, de apostatis optime probat Nauarr. comm. 3. de Regularidi num.so. Adde id , Pontificibus concessum quoque fuisse variis Religionibus per specialia indulta quorum aliqua dabit Roderiq.lom. I. qq. Regular.quaest. 3oart.6.& alij. Ratio euidens est: quia quilibet potest propria authoritate rem suam, ubicumque illam repererit, capere. l. quis,
M. differenti, fide aequiti possiest Et
seritum fugitiuum Dominus caperet terit, ubicumque fuerit repertus,r.*.per seruum,ff. de aequi tapolsest Quod idem dicitur de ancilla fugiente , etiam extra Prouinciam inuenta, I. r. C. ubi causa status agi debeat, qui Curiae Se cohorti obligatus su- gerit , capi potest authoritate curiae& cohortis, cui est obnoxius i. I. C. ubi de euriali, M.
stasiae nulla in iure communi poma assici.
CAP UT IV. De expulsis a monasterio
orditie. AE c quaestio pertinet ad cla suram saltem formalem, quam initio huius disquisitionis secundae dicebamus maxime e6fistere, in perseuerantia subiectionis,& obedientiae regularis, siue Praelati , cuius cura regi debet Religiosus.Nam cum quis ab ordine, aut monasterio elicitur. Praelatus regularis eius curam deponit & abiicit, neque illum tanquam membrum Religionis habet. De hae igitur eiectione quatuor quaeram primum , squid illa sit: secundum. an ea licita sit: tertium, , quo, &quam ob causam facienda sit: quam tum , consectaria circa obligationem Relietiosi eiecti,& Religionis aduerinsus illum complectitur. I.
quos habeat essectus. compa- tur excommui icationi O
Iectionem &expulsionem Reli- r. giosi a vita communi , dea Religionis suae corpore praecisionem sapienter S. Thom. quodlibet. 2.ar gum. 37. Sc Sylvester ver. Religio Q
quaest. II. comparant excommunica
tioni. Nam primo, sicut excommunicatio est ex lusio,abstentio a communione Ecclesiae, vel fraternitatis, sibmotio ab omni iron modo limine , verum etiam Ecclesiae tecto, ex-ainstoratio, & eiectio ab Ecclesia,
eradicatiove: his enim, aliisque similibus nominibus , quae diligenter congessit Pameli. ad Epist. 38. Cypri scholio io. & ad cap. r . Tertuli. de pudicitia schol. rty. illam appellant Patres. Eiectio quoque, de qua agi mus , est abscissio 1 fraternitate , . ca corpore, uti constabit inse ius.
Secundo excommunicatio non ita 2. extamunicatum extra Ecclesiam est-cit , ut extra fidelium ea tum construtuatur, & ut non remaneat adhuc
verum Ecclesiae membrum illi per fidem, atque etiam per charitate