장음표시 사용
321쪽
sii tentiale Columbani. Benedict.c. .& i. Que prothr. uio gemina crat altera pro leuioribus; altera pro grauioribus culpis ; de vocatur a Cassian. locis adductis Submisa in ter-
git cap. 16. Duplicis humiliationis
meminit, quarum una ab omnibus in fine cuiusque psalmi obseruabatur ; altera, quae poenae loco imponebatur. Similiter , inquit, omiteat, r.Dn poenitentia. Modus itaque illius ' i'us humiliationis in D xi . id est, diuerius erat: nam pro leui culpa,vit cursu oblirm fuerit. Non erat igitur
progillone fictili fracto , omnibus i illa humiliatio poena , sed quidpiam
ab omnibus in cursu obseruari solitum, quandoquidem pro eius omit-sione imponitur poenitentia.Cursem autem significare pensum diuini ODficij, quod quotidie a Monachis ex. curritur de persoluitur tritum eth in antiquis Regulis , de Gregor. Turonens lib. s. histor. cap. 2 o. & lib.9. cap. 6.& Fortunat. lib. 2.Epigram. IO. ad Cletum Parisiensdum eius in diuinis officiis decutandis diligentiam commendat: Cubilym assiduis,inquit,
dulce reuoluit oPin. Quaenam Veroe flet haec humiliatio praestari solita
in diuino ossicio, explicat Donatus, cum ait : Hac est humiliatio in Ecclesia post finem eui que Psalmi: Quia tunc se aut in terram prosternebant , aut ceruicem inclinabant: Pialmi quidem stando canebantur teste Amalarii. lib. . de Ecclesiast. officiis cap. 3. In fine vero humilia- in synaxi statribus congregatis tamdiu a prostrato in terram venia postulabatur , donec orationum consummaretur solemnitas : de cum
iubebatur ab Abbate surgere,venias impetrabat ex Cassiano lib. .cap. I 6. Qui pro leuibus culpis excommunicatus non separabatur ab oratorio, in fine omnium horarum in loco,in quo stabat, proiicicbat se in terram, idque tandiu faciebat, donec Abbas senioere iudicarct. Ita S. Benedict. cap. 44. de ibi Turrecremata. Fiebat haec prostratio soluto cingulo ex Ilidor. cap. 18. & Pachoinio art. I. Jc 78. de Fructuos . cap. I . ubi dicit etiam Diec opertorium oblatum , id est , nudatum caput , Pa chom . ait inclinatam ceruicem de manus ad inseriora deprellas, de locum assignat ante Altare , Isidor.extra chorum , S. Benedict. ante sores
Oratorii , pro veteri nimirum more t bant, seii prosternebant se fideles. Moenitentium, quem tradit Tertuli. t Humiliatio itaque, quae erat pc ib.de pudicitia & Gregor.Taumath. na siue poenitentia , erat veniae pe- Epist. canonica , iacere quoque vult i titio publica : unde S. Benedictus posito in terra capite prouoluebatur I cap. s . cum, qui in recitando Psal unn Abbatis pedibus, tum fratrum i mo, Responsorio, Antiphona, Vel exeuntium vestigiis eorum preces lectione fallitur , nisi satisfactione dc orationes ad veniam impetradam ibi coram omnibus humiliatus is postulabat. Sed haec omnia fiebant tit maiori emendationi subiacere ab eo,qui pro grauioribus culpis ma- lvult , quia noluit humilitate corri- 16. lari excommunicatione fuerat per-l stere , quod negligentia deliquit.Ita-
Tertia vindicta spiritualis suit hiil que Eumiliatio erat Hiipsius accuLitio , 3c spontanea peccati confessio publica cum Petitione veniae: quae miliatio , quae fortassis non erat distincta a prostratione. Donatus in petitio veniae fiebat taliquando tem Regula, quam ex multis aliis colle-lpore diuini officij, vel in fine cuius-
322쪽
Due Psalmi, vel cuiuilibet horae , ut superius monuimus , vel quamdiu duraret ossicium , & donec orationum solemnitas consummaretur, uti nuper disimus, vel per aliquot Psalmos. Nam Donat. Aco citato agens
de illo , qui aliquid tam in liquidis,
quam in aridis amplius selito perdidit Iet , longa , inquit, venia su Ecclesia , dum duodecim Psalmos ad
duodecimam canunt, promatus nullum membrum mouens aeniteat. Duo
decima vero erat synaxis vel pertina, in qua duodecim Psalmi canebantur. Denique ut videas increpationem complexam suille reprehensionem, prostrationem & humiliationem,uti initio monui, audi Pachom .art. 78. Omnis correyt ιο ita siet, ut distin tisint, quι corripi uni ur 9 demissis ma.
nibuι humiliato capite emendaturos se promittentes Uiιιa , in quιbm arguuntur , veniam de8recentur.
Quarto huic poenae amnis erat emendatio per motionem. Donat. loco allato. salui perdiderit micas, oratione in Ecclesia emendari cogatur. Et superi sis de eo , cui incumbit sollicitudo coquinandi, vel ministrandi , si quantulum quid est aderit , oratione in Ecclesia post completum cursum , vi fatres pro eo orent, emendare satuitur. Solebant quippe Monachi post recitatos Psalmos aliquandiu submissa voce orare , a quibus tunc postulabant isti poenitentes , ut pro sic orarent, & vcniam impetrarent.
Quintd erat & alia emendatio per orationem , quando recitatio Psalmorum aliquot iniungebatur. Iubet enim S.Columban. Vt qui ir cundiam , veι tristitiam , vel inuidiam aduersus fratres per tempus t
nuerit, si prima die confestus suerit, viginti quatuor Psalmos Icciter.
Anonym. p.8. Regulae, qui tardius ad diuinum ossicium venerit, caeteris peracto ossicio egressis, in Ecclesia perseuerat , & pro ipsa tarditate duodecim Psalmos praeter seriem cursus recitat. Quod si totum cursum perdiderit, praecipue nocturnas horas, superpositione damnatur, id est , ieiunio : nam seperpositionem ieiuniorum habet Concit Eliberitan. can. 2 s. dc 26. ἐπέρθεσιν, dixit Dionys Alexandrin. can. I. dum agit de variis diebus , ouos in maiori hebdomada sine cibo ἐαρτιθέασι ἄσωι
διατ λουντες. Et quamuis reperiantur
aliae superpositiones, ut flenti j , &Psalmorum,quando aut silentis tempus protrahebatur , aut plurium Psalmorum recitatio adiungebatur; nihilominus dum absolute ponitur superpositio , de ieiuniis capienda est. Cum enim stati est ent Monachis ieiuniorum dies , ubi propter culpam ieiunio plectebantur , dicebatur superpositio ieiunii ad solita ieiunia, & superpositio absoluto, de ex communi usu loquendi. Ex quibus
etiam Sexto colligitur poenitentia ieiu- an ij. Nam & apud S. Pachom.art. I 2. qui tardius ad mensam venetit, iube tur aliquando ieiunus abire. Magister cap. I i. Regulae. Eleuans se Irater , si Ierium surim beve non coope-rnerti, frena nomine insequenti refe
ctione merum non accFiat. Verum
quia lim poena pro qualitate culi arum varia erat , & aliquando seuerior; de illa dicam inferius. Septimb imponebatur silentium, ut apud S. Columban. in poenitentiali: sic plectitur, qui locutus fuerat cum alio quam cum suae cellae cohabitatore: & apud illum saepius teperiuntur superpositiones silenti j; ita ut ex eius phrasi superposito aBo o a soluto
323쪽
late posita , de silentio intelligenda sit. Excommunicati silentio puniebantur : quia nemini licebat cum illis colloqui, ut ex dicendis constabit. Octauo iubebantur Monachi, in poenam stare ante fores Oratorij, quoties finito Psalmo Tertiae, Sextae,vel
Nonae venient: non enim poterant
ingredi, sed stantes pro foribus Missam Congregationis , id est,solutam
Congregationem praestolabantur, donec egredientibus cunctis submissa in terram poenitentia negligentiae suae , vel tarditatis impetrarent veniam.Ita testatur Cassan .lib. .cap.7. Idem ex S. Fructuosi, refert Smaragdus in cap. 3. Regulae; ubi quoque S. Benedict.vult illos Oratorium ingredi , sed in ultimo loco stare , aut in alio eiusmodi negligentibus deputato , Sc expleto officio publica poenitentia satisfacere, ne si soris staret , aut se recollocet, & dormiat,id est, lectum repetat, aut fabulis interea vacet. Itaque suit hac in parte diuersitas. Nam aliqui hos tardiores admittebant intra Oratorium, alii extra stare iubebant. Nono stabatur ante altare depressis manibus, inclina in ceruice, δc soluto cingulo. Ita mulctat Pachom. t. r. illam , qui tempore Psalmorum, aut orationis, aut lectionis loquitur , aut ridet, & increpari etiam
illum vult a principe monasterij. Decim b, illum ipsum deinde in
conuentu fratrum , cum ad vescendum conuenerit eadem repetere iu
bet ibid. art. etiam 2. qui noctu plus aliquid infirmitati corporis tribuerit, dc post tres Orationes venerit eodem ordine in collecta, & veicendi loco corripi vult. & art. aza. Si quis tulerit rem non suam, ponetur super humeris eius, & tacti Gittentiam publice in collecta, stabitque in vescendi loco art.8. qui dormitat disputante principe in Onasuris, surgere compellitur , & tamdiu stare, donec sedere iubeatur.
Vndeclino prohibebatur ingresses Ecclesiae. Isidor. p. I 3.Regular. at nocturno delusus fuerit Phantasemate, tempore Qq in Iacrario stabu, nec audebit eadem die in Ecclesiam introire, antequam sit Iotiu ct aqvu,σlachvmis, De quo actu alibi inpraesentiarum duo duntaxat obseruo .PH-m dira frequentem fuisse apud Monachos veteres prohibitionem ab ingrellu Ecclesiae , siue orator ij. Ait rum in hoc casu , de quo aginaus,qui occultus est, non suis te in poenam
prohibitum ingressim in Ecclesiam, sed quemque abstinuit Ie libere ab illo. Duodecimo differebatur hora pra-dis: Monymus enim in sua Regula;
ut se in ιιuiorib- inuematur obnoxius culpu , quo ad inditiam sibi horam mensa friuetur. Quia nempe tardius, quam alij refici iubebatur,ut si fratres hora nona; ille solum vespere reficeretur: quod etiam de cxcommunicatis praecipit sanctus Benedictus. Decimolerti δ, denique leuioribus culpis leuior quaedam imponebatur excommunicatio,vt liabet Anonym. cap. I9. Regulae. Quae sicut neque maior, de qua in serius dicemus, non erat proprie censura, sed separatio
suetudine, & prout pluribus,aut diutius priuabat, leuior, aut grauior dicebatur : serebatur cnim pro modo culpae, ut iubet S. Benedictus, & ex illo resei t luo I 3. pari. decreti c.73.
Quia igitur haec poena separabat a
communione, siue communicatione fratrum, dicebatur incommuni catio;
324쪽
Di uisitio I L. Cap. IV. s. V L. 29
catio ; communio enim non significat solam sumptionem Eucharistiae, sed societatem, quae inter fideles in
omni vitae,& rerum sacrarum in primis commercio intercedit, uti obseruat Albaspin. lib. i. obseruat. Obsermat. i. Et ut gemina est communio , una Christiana , altera ecclesiastica : Christiana priuat excommunicatio,quae est censura; haec vero poena, de qua agimus, priuabat tantum communione regulari , &monachali aliqua ratione , ut videbis. Leuior igitur excommunicatio monachalis priuabat a sola mensa communi , quam poenam imponit
Caesar.cap. I .Regulae. S. vero Benedict. Si quis frater in leuioribus culpis inuemtur, a mensa Participatione triuetur. Sed ne ue Caesari neque Benedictus appellant excommunicationem. Uerum cum S. Bened. cap. q. dicat pro grauioribus culpis excomunicari ab oratorio S a mensa , satis indicat priuatiotiem a mensa esle minorem, & leuiorem quamdam excommunicationem. Magistercap.r 3. Regul. Frater, qui lenem cul
pam habuerit, &c. a mensa exco municetur , nou ab oratorio.
Non diutisis durabat haec leuior
incommunicatio , triduum, V.g. Πῖ- dori enim cap. 17. Regulae, leuiora peccata, quae ibidem enumerat, triduana excommunicatione purganda cile monet. ibid. vero cap. i S. so- llum aquam, & panem exhibitum ad lvesperum ait: Cuius bidi iana,vel triduana illata excommunicationi, ρι-
sinum erit aahibenda rebellio. Solum monasterij Patrem habuisse potestatein excommuni radi i statur Ilidor. cap. I 8. citato: quod etiam verius erit circa excommunicationem maiorem : 5 sane iam
ostendimus penes illum selum QS
se arbitrium poenitentiae. Hic igitur excommunicatus ex praescripto S. Benedicti apud Iuon. 13. pari. decreti cap.73. solus reficiebatur , & tardius una hora , quὶm caeteri , ut si reliqui fratres nona re ficerentur; ille vespera. Deinde in Oratorio Psalmum,aut antiphonam non sinponebat, neque lectionem recitabat: imponere vero Psalmum non est, ut aliqui volunt, inchoare, quem caeteri deinde prosequantur, sed simpliciter recitare. siue cantu, sue alia ratione : sic enim eam loquendi sormam usurpat Turon. in vitis Patrum cap. . agens de S. Quintiano , qui rogabatur antiphonam imponere ad obtinendam pluviam. Erat vero olim ille Monachorum mos non cantandi sun ut Psalmos; sed uno canente , reliqui
omnes attente audiebant: unusque
silccedebat alteri. De AEgyptiis locuples testis est Cassian.lib. 2. cap. s. ΙΟ.ii.& r 2. Ide ue dilisenter tum hi, tum alii ordinem psalledi seruabant: quis videlicet prin o , quis secundo loco psalleret ; eratque in eo sua etiam dignitas, vi colliges ex I ii cronym. ad Regul. Pachoniij de Taben-nenlib. & Epist.ad Rusticum, Maca.
gulae , qui prius conuersi in Priorem elle in psallendo dicunt. S. tamen Benedict. cap. sq. permittit Abbati hunc ordinem designare. Qui igitulyexco municatus erat E mensa , non poterat in Synaxi Psalnuit aut antiphonam , aut lectionem recitare , & seo ordine psallero : quae Crat pinna quaedam & verecundia: quod etiam praecipit Magisterc. 13. Non tamen semper qui excommunicatus fuerat, a mensa, priuabaturis o 3 sacultate
325쪽
De clausti ea Religiosiorum 29
facultate imponendi Psalmum , sed
ubi in sua excommunicatione perseuerabat. Nam Regula Orientalis de Reo, qui monitionibus non se rat emendatus, sic edicit : Excommvocetur non mauuucet quid- qu. Nn e cui si nec hoc Frofuerit , βο- sirewus inter omnes fouatur : quod
tet haec confussio nou commouerιι , abstineas .i conuentu statium , ita ut nec mensa , nec e Πιfκ n ersis. Itaque pri uatio a mens a communi non erat semper coniuncta cum priuatione facultatis psallendi , sueruntque
Denique qui cxcommunicatus erat, dcbebat summissa in terram poenitentia , ut loquebatur Cassian. veniam impetrare: quod dixit Benedict. Jc Mazist. locis citatis.
Excommunica io se aliae poenagr auiorum culparum. PEccatis grauioribus seueriores
panae debebantur, erantque pleraeque ex hactenus enumeratis , sedccura aliqua additione , & vi aliquilo isebantur superpolitione : istae tamen his criminibus peculiares suille colliguntur. Prima est excommunicatio , grauior scilicet , quae & mensa re oratorio priuaret. Ita praecipit S. Benedictus cap. 4. Isidor. cap. IS. Magister cap. 33. δέ ali; pastina. Huius excommanicationis termini uarij fuerunt , ut ait Anonym.ca L I9. ex quo eriam colliges protractu ira su se illud tempus pro ratione mendationis: quare qui pro minoribus culpis fuerat solum mensa priuatus, si iam septem dies excommunicatus permanserit, a loco , quem in Ecclesia tenebat , segregari nQn debebat. Sie S. Columban. poenitentiam septem dierum , alias quadraginta imponit : quae poenitentia Crat excommunicatio , & in synaxi prostratio. S. Ferreol0s cap. 22. Rc- gulae , illum , qui in conuitia &m ledictum prorupisset, & eis natam linguam coluistet, triginta diebus ab omnium stareum colloquio alienum fieri mandat. S. Fructuos. Pracc.
cap. I p. ad tres menses excommunicationem producit. Et sane vetus disciplina Ecclesiastica excommuIaicationein aliquando certo spatio definiebat. Nam Concit. Epaupens . cap. 3 Dominum , qui iii ς mn- scientia Iudicis propritim scruψm ceciderat. , bienni excommunicatione consulsionein sanguinis expiare V dauit : quod ident sinciuit Concit. Agathense can.62.3c can.63. Cives, qui in festiuitatibus Paschae, Natalis Domini , & Pentecostes cum Episcopis interes le neglexerint triennio priuat Ecclesiae communione. Turonen.2. cap. IO. Presbyterum , Diaconum , 8c Subdiaconum , qui cum sua Presbytera,Diaconissa , aut Sul diacon illa inuentus fuerit , annua excommunicatione damnat. Concit. Aurelian. 3. Can. q. Clericos , qui statiita circa. familiaritatem extranearnm mulierum violaticiat, triennii excomunicatione ira ulctat. Basil. Epistol. ad Amphiloch .can. s8.ma'- .chum quindecim annis a Sacramen torum participatione abii inet: quae aliaeve suntles excommunicationcst certo icmpore definitae, quas in antiquis Synodis facile fuerit ob seruare, non crant propriae censurae , Vtil eam vocem hodje usurpant Cano
j nissice quae sola rei emendatione de
326쪽
Disi uisitis II. Cap. IV. s. VI L. 29s
finiuntur : quod pridem in nostra scientia Canonica aduertinuis , diximusque sitisse poenas quidem Ecclesiasticas, sed non censuras , aut
proprias excommunicationes , uti .cam vocem Vsurpat Innocent. cap.
Quaerenti. de verbor. significat. &caeteri dei iaceps,quod facile quoque soret ex antiquis ipsis Canonibus,in quibus eiu simodi definiti temporis
excommunicatio imponitur, Ostendere : sed redeo ad nostram monachalem excommunicationem.
Isti exc&mnunicati ab omnibus separati degebant. S. Ferreolu S c. . ab omnium colloquio alienos dicit& habere in Congregatione solitu-
dinem. S. Fructuos. Braccar. cap. IT.
sub poenitentiae districtione solus recludatur in cella:Vnde etiam Isidor. cap. 8. Excommunieatus ab his locis, in quibus fuerat conmIutin avre poenitentia tempus explerum pro redi mohibeatur. Syructuosus alter aBIaccar. cap. i . mitti iubet solitarium in cellam obscuram.' Itaque omnibus eius consuetudine interdicebatur sub eadem poena excommunicationis: Ita S.Benedict.'S, quia fratres ρυμπι erat sine iussione Abbatis fratri excommuuscato quolibri modo se iungere , aut loqu3 cum eo , vel mandatum dirigere , milem sortiatur excommunicationis vindictam. Eandem consuetudinem quamcumque prohibet Isidor. p. i8. immo S. Fructuos. Braccar. cap. Iq. a quoquam compassione, vel miseeraiιο- ne refouera prohibet , ne ii delicet eius contradictionem vel si Verbam confortare praesumat. Cassan. lib. 2. cap. r 6. vocat inconsuleratam pietatem illius qui se orationi, vel contabulationi eius , qui fuit ab oratione luspentus,sociare praesemit,immd& grauius peccare contendit: quia solatium ei tribuens , cor eius secit amplius indurari. Non permittit defatisfactione sua , & venia cogitare, maiorem superbiae fomitem, & contumaciam deliquentis nil trit in peius. Eandem denique excommunicationis poenam propter colloquium cum excommunicato habet Magister in Regula cap. I . & Anonym.
Vnus tamen aliquis senior , &robatae virtutis ab Abbate designa-atur , qui illius curam ageret , &esset veluti eius custos , ut S. Fructuosus , aliique omnes locis citatis consentiunt, de vel aperte tradunt, vel supponunt. Quamuis autem isti excommum-cati prohiberentur ab oratorio ; non
tamen eximebantur ab onere recitandi Psalmos , sed in alia Ecclesia separatim, cursum cantabant, & deinde egredientis Congregationis genibus prouoluti veniam postulabant: quod tradit Anonym.cap. 6. Regulae:
m vero fratres , qui grauioribιM culinpis in poenitentia detinensur, in Ecclesia cam caeteris , qui communicam,
non stent ; sed in alia Eicle secreti
cursum cantent, evieto cursu egredientes aure fores Ecclesia , in qua
communicantes cursum explent , sta v recipia utur, ct egrediet tes Congregaιioue sera humum prostrati rogent pro se Dominum exorari , c. Eandem prostrationem ante fores Oratoris ad pedes exeuntium fratrum imperat S. Benedict. aliique passim.
Hic excommunicatus non benedicebatur a transelinte, cui fortassis occurrebat, cum operi quoque vacare deberet ; alioquin solus in cella sua maneret. Cum igitur Occurreret alicui , ab illo non benedicebatur pro veteri more : Ita enim S. Benedie . cap. 1 s. imperat, & Magister
327쪽
cap. i 3. Petenti benedictionem nultis ref 'ideat D/m. Sicut benedicti ne, ita & osculo statium se salutat
lium ante communionem ex veteride AEgyptiis testatur Cassian. coli.r. cap.9. &collat. 12. cap. IS. & lib. . instit. cap. I . Est vero paetimatiunitium ante communaonem ex veteri aut panimas Suidae , ε Hesychio more priuabatur. S. Ferreol. cap. 2s.-αρ rar panis bis coctus: qua Requi: e Turpiloqui j reum statuit de caula nominantur etiam licci pa- sex mensibus osculum fratrum non nev a Rustino lib. 2. cap. 7. invita habere neque communionem c - Apoll6riij,& a Pelagio cap.1 2. Ex ea mitticam. Cibus, qui ei porrigeba- cnim recoctione naicebatur siccitas: tur a nullo neque ab Abbate bene- id autem fiebat, ut dititius incorru-
dicebatut , vii praescribunt Iocis ci- seruarenturmam & Thebaeis M
talis Benedict. & Magister, S. Fri nachis mos erat Panes in sex menses tuosius Braccar. cap iq. vult elle irecondere , ut habes In vita S. An
ab Abbate exsusatum ct non μυ-l toni j. Inde factum quindae , ut co-ctificatum id est maledictum & exe-igerentur elusimodi panes aqua macratum : quod eniim antiqui Clivi stiani abominabile exla linabant, ex- sui flabant, Tertullian. lib. 1. ad uxorem : Latibi ne tu, &c. cum aliquid immundum flatu expias & lib. de Idololatria. o ore Chrisianira thur. iritu si per templa trax sibit, aras extinet 2 exsu bit, quibud 3lla proste verit. Vetusque est ritus Ecclesiae
ccrare,uti saepius in vitis Patrum legimus, ut apud Pallad. cap. 18. Rus-fin. lib. ii. & alios, ab ea duritie &diuturna incorruptione fiebat, ut inter commeatum militarem numerarentur paetamadia, vel paZimates,uti in Tachicis saepius monet Leo Impe
Denique buccellatu dicebatur, qudd
in Baptiseao daemonem exstimandi, i propter duritiem in paruas buccellas' ' - . Hrofer diuisum in aquam ad manducandum dum abrenunciationis verba proferret , es Dionys cap. t. de Eccles. Eucharis. qua ratione quoque fugaile daemonem dicitur Pachomius in vita , & Martin. , Sulpitio Dialogo 3.
Erat igitur hic excommunicati cibus maledictus instat aquarum Zelotypiae , de quibus Num. cap.F. In mala enim polle etiam maledici tradimus alibi cum S. Thoma. Austerus praeterea & modicus erat ille cibus. S. Ferreolus cap. 12. Vult abstinentia macerari. S. Columbam in panitentiali: Qui detraxeris Abbar perseptem dies unum rantum pa-a im. ιcium accipiet; & alibi. Siqiris frater inobediens fuerit, duos dies uno pae mas e ct aqua e si quis dicit : non
faciam, Des kies uno paramate σaqua. Solebant autem Monachi duo
diuisum in aquam ad manducandum mitteretur. Ita Heraclides in paradiso cap.6. de Macaria Alexandrini mirabili abstinentia, qui buccellatum unius librae constinum , S in par tes modicas redactum in lagenas mittebat, & tantum ex eo quotidie sumebat, quantum ipsius manus una pollet proferreDabatur & militibus expeditionis tempore ad usus diuturnitatem excoctum buccellatum, qaod habetur Ammiani lib. . Spartian.in PescennioNigro. Constant.de Thematis , Mauritio in Tacticis, &in Codice Theodos de e gat. mi- Iit. anno. li. ad quem morem pulchre allusit Paulin. Epist. ad Rom. dum illi Eulogiam, siue panem nedictionis transmittit. Ne vacuum starerna humanitatis officium videre-
328쪽
tionis, in cuius procinctκ quotidie ad
frugalitatis annonam malitamus 2pa
nes quinque tibi pariter , ut flιo no- pro Licentio misimus.Sicut igitur milites in expeditione paZimatiis,atque buccellato , sicco videlicet & duriore pane utebantur ; ira & Monachi eodem victu vitam sustinebat. Erantque paZimatia sex unciarum , uti diserte asserit Pallad. in Lausiaca c. 28.
tium in diem,aut duos, vel tres dies dabatur, non leuis erat Poena , ut vides , maxime cum illi tantlim adhiberetur actua, uti imperat S.Columban. in suo potentiali, & sere obseruabatur in excommunicatis. Isidor. cap. I 8. etiam illis , qui sellimbiduana , aut'triduana excommunicatione tenebantur solam panis , &aquae in vespertinum , refectionem adhiberi mandat S. Fructuosus Brac-Car. cap. 16.idem statuit, sed medium tantlim paetimatium , & non ad se ' tietatem aquam post coenam fiatrum Iermittit, panis hordeaceus erat so-itus poenitentium cibus , uti videbis apud pructuos Braccar. cap. I 6. Regulae ; & Turon. lib. s. Histor. Cap.2I.de Gunthramno Rege agens,
qui ut luis inrasinariae, quae tractium. Lugdunensem a Massilia usque afflugebat , remedium a Deo obtineret, iussit omnem populum ad Ecclesiam
conuenire,& rogationes summa cum
deuotione celebrare, Ze nihil aliud in usu vescendi nisi panem hordeaceum cum aqua munda adsim 3 vigiliisque instanter omnes adesse. ΑΙ - Secundo poena, quae adiiciebatur communicationi, ubi ea reum non emendallat, erat flagellatio, cuius etiam usum antiquiorem apud Ni- trienses Monachos, testatur Heraclides in paradise cap. a. ait enim se in ipso Nitriae monte vidisse maximam
Ecclesiam, in qua erant tres arbores
Dactylorum. Ex quibus singulis singula flagra dependerent , quorum vno ij, qui peccarent Monachi, ver borarentur ; alio latrones si forte inciderent, caederenturi Tertio illi qui
undecumque conuicti In peccato, vapulare merui flent,memoratos amplectentes arbores , & certas tergo
accipientes plagas dimittebantur. Pacnom. art. 86. sollicitantem sta- tres ante fores monasterii verberari iubet; & art. i ai. in furto deprehem sum verberari 39. plagis. S.Aurelian. cap. . Regulae. Concit. Matiscon. I. cap. 8. Clericum iuniorem, qui alterum Clericum ad Iudicem saecularem traxerit, uno minus de quadraginta ictus accipere iubet. Concit. autem 2.cap. I. Rusticum,uel seruum qui diem dominicam violarit, grauioribus fustium ictibus verberari mandat. Cyprian. in vita S. Caesar. Arelat. ait illum nunquam hunc numerum excessiste ; sta potius ut iterum vapularet, permittebat : quo sensu accipiunt aliqui quod habetur in poenitentiario S. Columbani, ubi quinquaginta centum, immo & ducentae plagae imperantur e non enim
simul & semel iussistebantur, sed iteratis vicibus,& ut ibidem tradit C lumban. nunquam amplius , quam viginti quinque imponebantur.Illiam tamen numerum plagarum minimhsemper seruatum fuisse constat ex Regula Magistri cap. 3. Vbi excommunicati fratres si ita saperbi ext terint, ut in superbia cordis perseuerantes die tertia , hora nona Abbatimn satisfecerint, usque ad necem cadantur, id est, glauissime. Donatus in Regula a se collecta eum, qui non custodierit ordinem sacrifici, sex persecutionibus emendari vult.
Benedict. cap.28. excomminicatum,
329쪽
L98 ' De clausura Religiosorum
qui se non emendauit , Verberum .iudicta subiicit ; numerum tamen non definit , sicut neque Concit. Aquilaran. cap. t 34. & alii deinceps: culpae enim grauitati correspondere debuit. In media verb Congregatione praesentibus omnibus fiebat ea
flagellatio : quod probant aliqui ex
Caesar.cap. 24. Re utar. Di ψlinam ipsam in prasentia Congregationuaccipiant. Vbi tamen nomine disciplinae potius ipse correctio, quam flagellatio uti vocem disciplinae recentiores hodie usurpant accipienda mihi vi deturataqtie id potius probarunt ex eo quod morem illum sustulerint Abbates in conuentu Aquis. granensi an. Christi 8i . Ludovici
Pij IV. cuius conuentus capitula habentur in addit. l. ad Capitul. cap. igitur i . sic enim statuunt, Vi nu- αι pro qualibet culpa coram fratrum
oculis non flagellemur. Veterem tamen morem restituerunt deinceps
Cassinenses, quem tuetur Damianus lopusculo ea de re edito, quod est 43. i & se spicatur Stephanu Monachii Cassinensem Cardinalem repentina morte perculsum suille : quod eiusmodi morem in conspectu omnium Apostolicorum verberum disciplinam accipiendi irritastet,& tanquam rem indignam resipuillet. am plures vero Cassinensium exemplum aemulatos suille testatur. De nomine vero disciplinae in hae significatione non est, quod dicam,adi Gret-
serum opusculo de disciplinantibus.
Moneo duntaxat hoc loco non eum fuisse semper constantem morem , ut flagella excommunicationi adiicerentur I eam enim aliquando praecedebant , ut ex locis allatis facile colligitur; alias verb loco ipsius . inhigebantur : Nam pueri cum nondum satis caperem, quae pa na laret
excommunicatio , nunquam ea seis
riebantur , sed verberari iubebantura S.Isidor. cap. I 8. Regulae , incerto aut hore , siue Anonymo in sua Regula S.Benedicto , Magistro cap. I . Concit. Aquisgran. cap. I 34. & aliis,& iain olim usitatam fuisse hac puerorum flagellationem constat ex Lacaedemoniis , apud quos pueri ad Dianae aram flagellabantur ad sanguinem usque tanta constantia , ut
ne gemerent quidem , . immo ut ait Hygin. fabul. 26 I. arae superpositi contendebant', qui plura pollet verbera sustinere : quod fusius describit vetus interpres Horatij ad lib. r.
Od. 7. ubi Poeta parientem Lacaedemonem ea de caesa vocat. De hac
seueriori Spartiatarum disciplina Cicero Tuscul. 2.& 1. Sen.lib.de prouidentia cap. 4. aliique testantur.
Hi ne illud Petronii. Et ego quidem
tres plagas Spartana nobilitare concoxi. Tertuls ad Martyres cap. . oetiam aeuo perseuerasse eam soletna 'nitatem , quae διαμωπίγωσ1ς flagellatio diceretur, assimat. Tertia grauiorum culparum poena fuit diuturnior & durior carcer. S.Fructuosus Braccar. cap. I 6. turpia committentem vinculis arctatum ferreis carcerali sex mensibus angustia macerat;& triduana tantum per
hebdomadas singulas refectione extingui panis hordeacei vespertino tempore subleuat : aliis uex mensibus consequentibus sub senioris custodia
in corticula segregata, oratione continua & opere manuum contentus
lamentis & vigiliis vacat:& demum
sub custodia & ibilicitudine duorum
fiatrum in monasterio ambulat.' Auter verd Fructuosus cap. q. Regulae: Mittatur solitarim in celiam obscu
ram. Concit. Terracon. I. can. I. In
cella monasterii inclusiun lamentis
330쪽
Si uisitio I L. Cap. IV. s. VIL. 299
ineum re , & singulari afflictione:
panis & aquae victum Abbatis ordinatione percipere vult Religiosium, vel Monachum, qui desiquerit circa familiaritatem foeminarum. Aqui z.
municatum egredi ab iis locis , in quibus fuerit constitutus ante menitentiae tempus expletum , & ut resertur in concordia Regulae cap. 37. ,. . Si excommunieatuu reb iis die sciscitarin,iu sua superbia fueru deprehensus, is ergastulo coarctatuν perseueret, donec omnem arrogantiam superbia denuet. Matiscon. I. can.3. de Clerico cum indecenti veste,aut cum armis inuento a seniore sta coerceatur, ut triginta dieram inclusione do- enim . aqua tantum s 8ane modici
diebus singulis funentetur. Ex quibus omnibus Oides geminum fuisse
carcerem I alter erat cella propria, aut alia , siue corridula , ut aliquilaquuntur; alter verδ erat ergastulum, & carcer , siue cella obscura, in quam rei eompingebantur, & a stinentia macerabantur. Quarta poena erat vestis poenitentium. S. Fructuosus Braccar.c. I Indura. tegmine raso , aut Mucios minudus atque discalceatus opus monaueri' exerceat excommunicarus. Eadem habet Isidoricap.I8. Excommunicatss prater f/emιs wiolentiam
cubile humus erit tantum siue florea;
Amictus autem tegmen rasum , aut f. te isticiam r calceamentum vero
startea aut quodlibet genas solearum De rase nouitiorum indumento diximus superius : erat rarioribus filis compactu ἔ ac proinde minus aptum
tegendo corpori & arcendo frigori De cilicio habet etiam Pacliam. art. I 2I. de iure ; suille porro illud luctus de poenitentiae signum , vulgatius est quam ut in eo probando
immorari lubeat. Quinta poena erat decalvatio, erasio coronae, & sputamenta. Sic iam eius Fructuosus Braccar. cap. I 6. de Monacho adolescentum consectatore edixit : Publice verberetur , corynam cultis , quam gessabat, amitin tu , decalvat usique tarpiter opprobris Pateat, omniumque spinamentis obli tus in facie probra aque suscipiat. Quae omnia maximae ignominiae &dedecoris argumenta ruisse constat: nam & decalvationem & rasuram
capillorum, siue praecisionem comae supplicii genus fuisse nemo ignorate
neque aliter Germani adulteram puniebant , accisis enim crinibus nudatam coram propinquis expellebat domo maritus,ac per Omnem vicum
verbere agebat. Plura vide apud Lialium Gualdum dialog. I a. de capitis
rasura,apud Iimium de coma.Baron.
an.3 8. & alios, qui capitis attonsi nem ignominiae causa factam suisse
Quod verδ de erasione coronae addit S. Fructuosus ostendit Mon chos quoque in modum coronae attonsos fuisse,sicut& Clericos: quod certum omninδ est ex Dionrso,qui
nachi consecrationem describens, illos attoniss fuisse a Sacerdote consecrante testatur , & quid illa tonsura significaret inquirit. Can. 75. Niem ex Arabicis iubet Monachis,
ut tondeant caput in modum coronat. De eadem tonsura loquitur Paulin.Epist. . ad Seruer. Saluian. lib.8.
de prouid. sub finem, & alij. Cum igitur Monachi sua illa tonsura 3e