장음표시 사용
311쪽
rro feruentior est adh. benda damna. rio. Atque ut aequitatem hac in parte seruatent, quatuor sollicite praestabant.
- plina , & monasteri, cura pertineat: et 1. Ani in primis punitionis iudi- atque hi sine dubio ipsis Decanisl, cumi & impositio erant penς lpraeerant, ut dicebat Hieronym.hO- solum Abbalcm , dc totius monaste- rum Decanorum , & Praepositorum ru Praefectuin , cui aut quisque sua munus describunt laudati Doctores,
peecata fatebatur siue secreto, si uel& Orisiesis in sea Regula, ubi de publice , aut a Praepositis, Vel De- illis agit S. Fructuosus Episcoeus
canis apud vium deserebatur & ac- cap. ia. & 13. suae Regulae, & fusilisculabatur. Erant enim in numero- Magister cap. D.Regulaeta bi & duos si eiulmodi monasteriis in varias Decanos cuilibet Decuriae praeficit, classes , quas Decanias vocabant,di- ne fratres alterius praesentia, & curastincti Monachi , quibus Praepositi unqtiam destituantur, siue ad opus Decani dicebantur , ut videbis apud exeundum sit, vi ait etiam S. Pa Augustin lib. i. de morib. - Ecclec. l chom. art. 33. siue accumbendum cap. 3 i. Ilidor de offic.Ecclescap.rs. mensae , ut monet Hieronym. Epist. Callian. libo de instit. Renuntia.c.7. cir. Et ut constaret eos praefici cum& ic. Benedictaeap. 2 l .Regulae.Hie-ialiqua potestate suis Decuriis, cre ronym. praefat. in Regulam S. Pa-ibantur ab Abbate praesente Congre-chomij de bennensi s Monachis gatione traditione virgae , uti testa- agens ait: Habent per singula mona-itur l. c. Magister. De eadem virga seria Patres s dispensatores, ct heb. meminit oriesis ; dum in suppel- domadarios ae ministros, or singula- lecti monanastica numerat virgam, Fum domorum Praepositos. Hae porro eius cui monasterium aliquod, vel domus erant viginti quatuor ad li-ldispensatio est credita monasterii.
terarum Graecarum non tantum nu-lQuae Virgae crant pastorales om-
merum , sed etiam significationeminino , ut Abbatum & Episcopo- aliquam: illis domibus Praepositi di- rum , & canibutae appellantur incinantur etiam Archimandritae qui- actis S. Galli & Magnoaldi, quod
bus Omnibus praeerat Pachomius,quiscuruae essent α si σῖ-, cMr-
in Epist. quam ad ipses scripsit, vo-iuare : erantque ligneae maxime Cy-cat illos praepositurae suae collegassprissinae , vij videbis apud Stcpha apud Gennadium cap. 7. de script inum Tornacensem Epistol. 233. &rib. Eccles. simul;& ad maiores Sy - 234. Et sane horum Decanorumnaxes , aut collectas conuenicbanti& Praepositorum originem repetit omnes, ut ex illa Regula facile foret Magister ex imitatione Ecel citae , in ostendere. De aliis vel Coenobilis qua sunt Episcopi, Presbyteri, Dia- testanuridem Hieronym. EPistQl. 22. coni: dc exemplo Principum famii liarum, 'illo, diuisos suisse per decurias , atque centurias, ita ut nouem hominibus decimus praeesset, & rursus decemPraepositos sub se centesmus haberet. Et sine in Regula orientali, quae fere eadem est cum Regula S. Pach ij duo constituuntur Seniores , ad quos siue absente , siue prae-
312쪽
Di uisitio I L. Cap. IV. s. III. 18 i
liarum, qnae habent vicedominium, LPraepositis. Nam postquam si istis Villicum , Salutarium , & Maiorem l Praepositos instituit, deinde conueria
domus. Erat porro Vicedominusitit sermonem ad istos : Hos quoque, oeconomus, & rei familiaris pro-linquit, qm secundι estis singularum Curator , ac negotiorum gestor , vilaomorum. Praepositi igitur isti corri-
colliges ex S. Gregor. lib. p. Epi-lpiebant quidem peccantes; nunqistun l. 66. ubi iubet Paschasium Epi-; tamen illis poenam imponebat:quod scopum sibi ordinare, & Vicedomi- tradunt iidem Doctores;sed si emennum , & Maiores domus, ut hospi- : dati non se corrigerent, rem deseretibus superuenientibus, & causis in- l bant ad Abbatem , aut ad Praeposi- uigilare possit. Itaque Vicedo nil tum , qui ipsum Abbatem moneret, erat hospitibus prouidere; oecono- l Vt digna porna illos castigaret; ita vimus quippe erat , ut clarius habet leuis etiam negligentiae culpam Ab-Flodoard. lib. 1. Hist. Rem. cap. 1 3. batis iudicio pensandam esse velit Villicum interpretatur Isidor. lib. 8. t Anonymus in sua Regula cap. I 6.
Origin. cap. . Vt & veteres Glossae, S. August. cap.a . ubi de ordine ser- villae gubernatorem & oeconomum.suando in correptione fraterna, de Salutarius, aut saltuarius, vel salta- quo inferius dicam agit. Contiactus rius erat iudex, qui Decaniae praeerativer o fecunaum Praposii . vel etiam ex lib. i. legis Longobard.tit. 11.I.so. Presbyteri, ad cutis di bensationem
iudex, qui )omui Princip1s praeerat,iriam subne vindictam. Idem apud& causis, ut habes apud Gregor.loco Cassianum lib. . cap. 6. & alios o, nuper citato, & legis Ripuariorum semabis , nempe poenam peccantitit. 88. & in praefatione legis Bur- bus impositam, veniamque imperti-gundieae. Horum igitur instar De- tam ab Abbate in Collecta, aut Sy- cani Monachorum luis praesidebantinaxi , sue collatione,quae etiam in- Decuriis , illasque regebant instar stituebatur ad corrigenda vitia, ut Ducum, qui cum decem militibusIobseruat S. Isidorus cap. 7. Regulae
praeficerentur , Decani vocabantur suae. Pach m. m. m. pCenitentiam
apud Vegetium lib. 2. de re militari: furii agi mandat in collecta, ad quam quo etiam nomine aliquando dictirvidelicet omnes fratres conueni Iudices aliqui & Consiliaria lib. i. le- bant: erat enim illa maior, cuius gis Longobard. titias. l.so. Quam- etiam mentio fit ibid. art. ICI.& I 3. uis igitur hi Decani perpetes, sibi Sane poenitentia, quae in consessu creditis Monachis assiderent,eo'ite, statrum omnium fiebat, ab alio im-s quando peccarent, monerent, uti poni non poterat, quam ab omnium fuse edisserit Magister, & S.Fructum praeposito & Abbate: nequid tamensus locis adductis , & Oriesis, qui suo ingenio indulgeret Abbas, &hanc monitionem , aut correctio- prauo aliquo affectu in transuersumnem omittentes Praepositos grauitetractus in infligendis poenitentiis pe arguit , & domorum Praepostos a caret , causa in conuentu fiatrum monasteriorum Principibus distin- ventilabatur. Ita edixit S. Fructuosiumir; quos autem ibidem nominat Bra arenscap. I suae Regulae,quod secundos in monasteriis , existimo retulit Iuo in DecIeto Parc.6. G399.
illos este, qui proxime suberant his Qualibet causa in canaeent. cmmuni
313쪽
statrum est ventilanda ct iacte aesubtiliter perscrutanda , ne forte dolositate ct malitia senioris in πocens iunior operimatur ab Abbate , vel Praposito Rectori iuxta personarum
que aliquem fraudulemer, vel iniuste damnare , sed ut dictum est stiritatium , ct veridicortim fratrum in huiuscemodi rebus est retinenda sententia : Senior ille, cuius dolositate rimet opprimi iuniorem innocentem Fructuosus, est, nisi fallor , Decanus , aut alius, cui erat iunioris cura commissa, quique illum apud Praepositum , aut inbbatem accusabat, ut diximus. Quare cum inter eiusmodi Praepositos & fratres fuerit aliqua controuersia , fiatres boni testimonij de illa iudicare , etiam absente Patre monasterij, si diutius moretur voluit Pachom.m.92.9Α. & I '.qui simul coniungendi sunt , alioquin implicati videbuntur, ut videaS qu ra aequitate usi sint prisci illi Mon chi in dirimendis fratrum controuersiis & puniendis delictis , vives Abbati iudicium illud ita permitterent , ut totius Congregationis, aut saltem probatorum aliquot sententiam exquirere deberet. Sed audi Synodum Aqui ran. cap. I praescribentem Rectoribus modu, quem in corrigendis Canonicorum Regularium erratis seruarent: Memini se oportet Rectores , quia columba est in diuinis Scripturis Ecclesia appellata, qua non utarii bin lacerat ; sed pierercutit ; unde etiam istu summopere
obseruandum est , ut inxta modum culparum oe personarum atque at tum omnino ipsa temperata sit correptio ut nec vitium desdia inolescar,
nec correptio mansuetudinis medum excedat: ne, ut ait Beatu3 ε Maxi-
m- , μι βαινον lauH- colini umtiam prabeat peccanti, aut immode is rata seueritvi a lamu non reuocet de linquentem. Sed re hoc illis omnino cauendum est , ne errata delinquentium Asculus rei liuore feriant , sed potius m B. Auguamus sint crimi- reum persecutores , ct hominum liberatores : oderim vitia, diligant homines e oderint quod tactinctu diabo
li ingressum est : diligant quod Dei
bonitate crevium es : teneant in ma
nti baculum ct virgam ; baculum vi delicet , quo aliarum visium imbecillitates oecsalitersumnient ; virgam vero , qua vitia delinquenιιum Glorinisudinis feriam. Idcirco.
Leuiorum se grauiorum peccatorum distinctio qualis apud --
SEcundis accurate distinguebant
leuia peccata a grauioribus: quia ut loquitur Cassian.lib. instit.c. I 6. reprehensibilius sinisebantur. Vbi Cassian. leuia & grauia peccata singillatim recenset, quod & priestitit Isidor. cap. II. suae Regulae , ex quibus etiam , sicut & ex S.Basil. interrogat. . in Regul. breuior. & Isidor. cap. I videbis eiusmodi omnia peccata leuia punita filisse: quia, ut ait Basil. nihil tanquam paruum sper nendum est , quod lassis ostendit Chrysost. homil.8. in I. ad Corinth.& quod in speciem minus videtur
vitium,serpendo fit maius. ut ostendit Isidor. Pelusiot. lib.s. Epistol. II. Ipseque Basil.eam in rem,affert illud
314쪽
gunt L x x. αὐτοῦ, ex ea : versio vero communis legit : qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat.
Hebrae. & Chaldae. contemnens verbum , siue praeceptum , contemnetur.It que vertunt Uatabl.Mercer.
Caietan. Itaque Res illa , cui detrahitur , est res praecepta S mandata: quod apparet ex antithesi sequenti. Qui autem timet praeceptum , in pace versabitur: Chaldae. & Hebrae. Compensabitur.Lxx. Sanus est.Quare
omnium istarum lectionum sensus& conciliatio facilis est Quicumque enim sibi per legem demandantem aliquid, vel minimum detrahit, &excipit , quo minus totam legem impleat, sibi obligationem imponit Bluendi poenas in futurum, & dum
contemptu legem violat, ipse contemptui se exponit & poenae. Qui vero legem veretur , illique obsequitur ν & totam absque ulla exceptione implet, mercedem amplissimam reseret, & in posterum securus erit, neque quidquam timebit. Itaque vel minima legis violatio , aut rei per illum imperatae omissio, poenis obnoxia est : unde inferebat sapienter Basil. etia minimas culpas &legistransgressiones castigandas esse. Leuia tamen ista peccata non ea solum dicebantur ab his Patribus, quae nos venialia nominamus , eo quod non interimant diuinam gratiam , amicitiamque dissoluant, uti mortalia, quae cum diuina amicitia, de gratia animae cohaerere possunt, atque aded vitam animae eripiunt,utir. 1. fusius disputauimus, sed quaedam etiam mortalia inter leuia
cata numerantur ab illis , quia et grauia & mortalia in sese sint
cum aliis tamen comparata , quae
scandalum Sc offensionem pariunt, atque ob varias circunstantias ubi communitati minus nocent, leui in censentur: quod facile ostenditur ex Cassiano & Isidoro leuia & grauia peccata recensentibus,locis nuper laudatis. Cassan. quidem leue peccatum dixit, si quis durius & contumacius responderit, seniori, nempe suo , uti videbis apud Isdor. quae contumacia sine dubio potuit esse mortalis: addit & orasse eum illo, qui ab oratione suspensus fuerat:quae culpa uti inferias videbimus, eadem excommunicatione plectebatur; ac
proinde in sese , & Theologice sip
ctata propter grauem interiminati nem omninδ grauis& mortalis censeri potuit. Isidorus vero inter te uia censet sepius seniori inobedie tem este , seniori contumaciter respondere , erga seniorem linguam non reprimere , lasciuum in lingua esse , iocari, inhoneste incedere,cum excommunicato loqui. An porro illa contumacia & inobedientia, linguae lasciuia, & petulantia , cIebra iuramenta , ioci & facetia sempervenialia sunt , an non aliquando
mortalia Et tamen lauta nominantur : deinde cum excommunicatione
vel triduana , vel alia longiori puniantur ἔ ex grauitate poenae, culpae grauitas pentanda est, quamuis dum aliqua foret levior excommunIc tio , ut ostendam inserius, non erat tamen leuis in ratione poenae , sed in ratione excommunicationis, cum
esset alia quaedam longe grauioz,qua crimina plectebantur. Leuia itaque peccata dicebantur , quia quotidiana , lac uenon usque adeo grauia existimabantur , cum iacile emendari possent , quamuis aliquando per sese mortalia forem, & non sempervenialia in communi acceptione Theologica , grauia quoque yecca non ea tantum de causa dicebantur,
315쪽
18 . . De Musura Religis forum
quδd mortalia serent; sed quia , ut
dixi, scandalo erant, So nocumento toti communitati, atque religiosam
disseiplinam plane destruebant, quae
aperta vitia nominat Cassianus, ut quae nimirum omnium aduerterent oculos , atque offenderent, cuius.
modi esse dicit manifestos contemptus , contradictiones tumidas, liberas 3c effraenatas processiones , familiaritates foeminarum , iras, riXM, iurgia, operis peculiaris praesumpti nes, philargiriae contagium,affectas rerum superfluarum , quae , caeteris
fratribus non habentur , extraordinariam & furtivam cibi refecti nem . quibus similia tradit Isidor. Additque temulentiam, discordiam, eiusque seminatione, turpiloquium,
iracundiam, erectam & altam ceruicem , mentis tumorem , incitabun
dum & immoderatum incessum, detractiones , susurria, inuidiam , praesumptionem rei peculiaris, staris,defraudationes rei acceptae, aut mill ae, rerum a se allatarum ablati nem , & contra obedientiam mu murationes , mendacia, contonii
nes , rixas, manifesta conuitia, falsum innocenti fratri impactum αμmen; negatam Veniam roganti fratri nocos & risiis cum paruulis , e rumque oscula , damnum maioris rei illatum. accubitum in eodem lecto cium alio , cibum extra communem mensam priuatim, vel furtim sumptum , discellum e monasterio,& moram extra illud , inconsulto Praeposito per mediam diem. Denique oti, causa morbum taxille. Quae omnia , aliave his similia & gra- luia esse , & Patris arbitrio diutur- lua excommunicatione purganda, aut flagellis emendanda monet Isi
Ex hoc porro gemino peccatorum leuium, & grauium indice vides primo omnia peccata gravia, aut publica elle , aut talia, quae ubi in
notitiam venirent, totam commu
nitatem offenderent. Vides secundo aliqua inter leuia, & grauia simul censeri: nam lasciuum esse lingua, seniori inobedientem esse, seniori
contumaciter, aut ut ait Cassian. Q-terfluo , durius & contumacius re pondere, inhoneste incedere, lac ri, ridere , inter leuia numerantur: At vero inter multa habentur tur piloquum esse, seniorem contumaci animo despicere , cum paruulis iocari, aut ridere. Quid verb grauius, amabo, existimes , si rem in mese sp
ctes, turpiloquum , an lasciuum in lingua esse ὶ Quid seniorem coni maci animo despicere, an illi inobedientem esse , durius, contumacius, respondere, inhoneste incedere, i cari, ac ridere, an cum pueris etiam iocari & ridere: Et tamen linguae lasciuia, inobedientia & contumacia , ae duritia in respondendo seniori, inhonesti incessus, ioci,& risiis inter levia peccata numerantur; inter grauia vero turpiloquium , d spicientia senioris exanimo contumaci , ioci & risus cum pueris. Non igitur solum grauitatem culpae in se consideratae spectivunt antiqui M
nachi in hae distinctione levium de
Secundo quaedam grauia di n-tur, in quibus vix culpam agnosces
mortalem, V. g. extra communem
mensem priuatim , & veluti furtim comedere , oiij causa infirmitarem simulare , commorari per mediam diem extra monasterium, falsum dicere , de rebus secum allatis per inobedientiam murmurare , aliquid praeter regularem dispensationem superfluum possidere, seu, ut ait Cas.
316쪽
Di uisitio II. Cap. IV. g. IV. 28s
sian. quae, caeteris fratribus non ha- : etsi videantur in se leuiora , magis
beantur, opus , vel rem peculiarem praesumere. An amabo Omnis priuata refectio, omnis otiositas infirmitatis praetextu , omnis aliquot hora
rum extra monasterium mora, omne
mendacium, omnis possessio rerum superfluarum, quae non fit inconsulto superiore mortalis peccati , viro sapiente damnabitur Quod verbattinet ad illam operis , ut loquitur
Cassianus, aut rei, ut ait Isidor.praesumptionem , quae alia non .erat,
commodum . aut utilitatem contra,
vel praeter Abbatis mentem laborare ; qua de re Augustin. cap. I 6.SBenedich cap.s s. suae Regulae iubet visitati Kequentius lectos MonachOrum propter opus peculiare : quod si alicubi inuentum sterit, grauissimae disciplinae sebiaceat. Verum illa Operis peculiaris praesimptio, & l
laxant, quam alia. Quae Monachorum institutio de- I9. suinpta omnino fuit ex veteri disciplina ecclesiastica. Nam licet Patres ialiqui peccata venialia, & mortalia
eo uensu, quo nos cum Theologis accipimus, agnoscant , ut videbis apud Augustin. liOmil. εχ. cap. . 8.& 9. Vbi venialia minuta vocat, sine quibus hic homo vivere non potest. mortalia vero magna crimina appellat, a quibus Christiani semper ali ni esse debent , & Ostendit quomodo venialia per contemptum fiant mortalia , & festuca crescendo trabs euadat: quod in ira 3e odio
demonstrat, eademque fuerit omnium caeterorum Patrum mens : in terdum tamen aliqua peccata leuia, quotidiana , dc venialia nominant,
ruae de se mortalia sunt: illaque dia
ingui ab iis,quae grauia Zc criminabor non assignatus ab Abbate non i vocant:quia distin ionem leuiorum semper fuerit culpa mortalis. Tertio inter levia peccata numerantur aliqua , quae in se grauiora sunt aliis, quae inter grauia censen
tur: nam illa cum excommunimis
consuetudo in mensa, & oratione cum grauissima poena castigaretur, uti constabit interius , grauior sine dubio erat, quam aut iactabundus
incessus, aut mendacium , aut furtum. , quae leuia esse possunt, aut otium , aut comestio priuata: 8c tamen haec omnia errata grauia dicuntur ε, illud autem prius cum excomis municato consortium, leuius. Maneat igitur hanc disti iustionem leuium , de grauium peccatorum non& grauiorum peccatorum non sumunt in ordine ad culpam Theologicam , & diuinam solum offensam, sed potius in ordine ad poenas Caenonicas ab Ecclesia imponendas, &ad Exomologesim , siue ut loquitur Augustinus mox afferendus , ad la mentabilem Sc luctuosam paenitentiam : quae omnia paucis demonstro: fusior enim tram alio pertinet. S. Augustin. quaest. 26. Ex. 8 3. peccata infirmitatis & imperitiae , quae contraria sint virtuti & sapientiae. venialia elle dicit: illaque distinguit, peccatis malitiae, quae sunt corura
ria Μnitati Dei , quibus tabetur certa poena hic & in futuro. Atque fuisse sumptam ex sola ipsorum in se i ex hac distinctione peccatorum iudi consideratorum grauitate ; sed in candum probabiliter esse monet, ordine ad poenas publice iniungendas ad seruandum religiosae disciplina rigorem, quem aliquam peccata quinam cogendi sint ad poenitentiam lamentabilem & luctuosam, dei quibus nulla speranda sit salus , nisi
317쪽
186 . De clauseris Religiosorum
sacrificium obtulerint Deo spiritum
contribulatum per potnitentia. Quis verδ di at omnia infirmitatis de ignorantiae peccata venialia elle , nullumque elle mortale & 1 regno Dei excludete, maxime cum, ut ibidem lassiimat Augustinus, nisi doterantur contritione & poenitenua , cogant
despetve salutem. Deinde lib. . de Baptis. cap.1. probat S. Cypriani dictum qui peccatum Pauli, de eius in Christum blasphemiam venialem dixerat , quia ex ignorantia peccaret. Neque alius prosectd Cypriani, aut Augustini sensus fuit, quis dicere ad facilitatem veniae peccantis ignorantiam plurimum conferre. Itaque venialia dicunt hi Patres,quiabus facilius impertitor venia , suae quia ex stagilitate , sue quia ex ignorantia , aliisve causis , ex quibus ad indulgentiam selent prouocari homines, committuntur.S.Cyprian. Epistol. 12. ad Antonian. de lapsis negat iIlos suasse mortuos , sed magis semianimes iacere & funesta persecutione saucios:quia nimirum adhue fidem atritiam Ze spem internam retinebant. Quo sensu dixit etiam S.Ambros lib. I. de poenitent.
Deum raris Ino striecit, sti mortam
es. Pacian. in Param. ad pomitent. tria siaum peccata capitalia, & crimina agnoi it, Idololatriae, homicidi j de adulterii : quae fuit quoque
mens Tertuli. lib.de pudici ia cap.7. quia nimirum ista nunquam remittebantur , ubi publica erant , nisi per publicam poenitentiam ; alia vero aliorum bonorum operum satis. factione compensibant r. Caesar h mil. i. distinguit crimen & sicinus capitale a cogitatione , a reprehensibili voluntate & aliis eiusmodi:
quae etiam homil. I 3. minuta peccata vocat , in quibus tare en numerat periuria , masedim, detractiones, odium , iram, concupiscentiam malam, gulam Sc sordidas cogitationes, quae capitalia este negat; m tamen Omnino mortem animae consciscant, ut vides : neque id negauit Caesar. &homil. i 6. ipsim etiam concubina tum ante nuptias numerat inter ista etiam venialia : quia peccantium
multitudo obtinuerat, ut iam quasi ex licito committi crederetur. Dentique homil. a. illa solum vocat mo talia ctimina, unde per legem mum danam mori quis poterat. Leuia it que dc grauia peccata , sicut neque venialia de mortalia non sumebantur a Patribus ex sola culpa, quae diuinam amicitiam dilIoluit oc a salute excludit, aut non excludit , sed in ordine ad poenas Canonicas , aut facilitatem, vel difficultatem veniae impetrandae ab Ecclesia..Non mirum itaque, si veteres quoque M naehi similem distinctionem leuiorum & grauium peccatorum usurparunt potius in ordine ad poenam re, quam ad culpam Theo-
f. U. Sola publica pecora punita,
culta peccata a publicis; -- culta enim secreth puniebamur: -- de S.Isidori cap. s. Peccatum Palam com-ssum paιam est arguendum. S Benedich. cap.66. iubet ut quisque latens peccatum patri tantum spirituali detegat, a quo curari possit: Si
318쪽
rit , tantum Abbati , aut spirituali-bιιι senioribus patefaciat , qui sciant curare 9 suas aliena vulnera , ct non detegere aut publicare. Vbi peccati cauta cst ipsum peccatum, quod detegi vult S. Benedictus, non ipsus duntaxat caulam. Neque est in lens illa loquutio : sic enim Hieronym. Ehil . ad Damasum quaest. I.de Cain reddit : Maior est causa mea, quam ut merear absolui. Cyprian. lib.de lapss : Non hoc ideo dico , τι fratrum causas onerem ; sed ut magis fratres ad preces satisfactionis infrigem. Eamdem peccati occulti secretnia confessionem iubet Anonym.insita Regula cap. i6. Ss vero ex maioribus cu*M , quod ad anima maiorem peνι ineat damnationem liquam com
miserit frater , secretius Per puram congessionem volens suo manuel Zet Abb i , ne dum tepore animi cul
pam detegere verecundat, cum reatu
culpa faciem Diaboli anterius recondat. Leuiora vero iubebantur aperire coram omnibus , & pconitentiam accipere, Ut ex eodem capite constat. Sane omnia publica liue leuia, siue grauia poenitentiae regulari se liciebantur : & quia aliqui videbantur immisericordiae tribuere , de defectili charitatis, istam per singula poenitentiam , de amictionem se trum in paruis delictis,ostendit Bas-lius , quam sit necestaria eiusmodi minimorum castigatio, Interrogat. in Regular. breuiorib. cum & Christus nolit unum iota, aut apicem l gis praeteriri. Eandem leuium culparum punitionem Isidor. cap. I aliique omnes fatentur , ubi occulta
II. Atque haec Monachorum institutio , quod ad publicam poenitentiam peccatorum duntaxat publicorum cum veteri disciplina Ecclesiastica l
congruebat, quae etiam publica tantum crimina eaque gravia , siue capitalia simili poenitentia publica plectebat. Nam S. August. lib. de correptione 3c gratia cap. 16. negat Peccatum latens publice corripi polle. ne contra Domini sententiain de correptione fraterna quidqua committatur : ideoque praeceptum Pauli i. ad Timoth. s. de peccatore coram omnibus corripiendo intelligendiam esse monet de Peccatis , quα non latent. Et honui .so.cap. .selum peccatum . quod σ malum etet, σin scandalo aliorum plectendum esse
plebis. Et in peruersum illum pudorem, quo aliqui poenam elusinoes fugiebant, sic inuenitur quid est in-
fae. ιm , quid Pei uersim , quam de 3 o vulnere , quod latere non potest, non e Bbescere , ct de ligatura eius erubescoepVia,ut vides, agit de peccato non latente ; immo ne ipsos quidem haereticos , & falsos fratres a Sacramentorum participatione repulit unquam Ecclesa , sed pacem cum illis habuit, quamdiu inde nullum subortum esIet scandalum:quod Augustin. Epist. 69. testatilr , atque alibi saepius contra Donatistas , Clementi Epist. i. circa initium iubet illum cuius cordis livor, vel infidelitas , aliudve malum latenter irrepserit, confiteri ei, qui praeest, ut ab ipso per verbum Dei, de consilium fallibre curetur: quod de ex doctrina Petri haustum cite affirmat.Non publice igitur pro elusinodi peccatis imponebatur poenitentia. Eo pertinent Omnia , quae de consessione secreta, & poena per illam iniungenda
tradunt antiqui Canones.Immo cum
aliqui poenitentiam publicam aliquando postularent, vetuit Leo eos, qui poenitentiam eiusmodi postula-
319쪽
bant, sua publicare peccata ; & ne de singulorum peccatorum genere libellis scripta professio publice recitetur,vocatque improbabilem consuetudinem , & illicitam usurpationem Epist. 78. ad Episcop. Campari. cap. 2. Concit. Remens. sub Carolo Magno cap. 3I. iubet discretionein struari inter poenitentes, qui publice & ainonse poenitere debent.Car
sertur lib. s. capitular. cap. s 3. capite vero superiori 12. agit de reconciliatione Canonica, occulta & manifesta : nam aliquando poenitentia publica coram paucioribus fiebat, alias
coram omnibus , prout crimen notius , aut ignotius erat: quae omnia in nostra scientia Canonica docemus : sufficit in praesentiarum sola crimina publica poenis publicis castigata fuisse : quod docent quoque
Synod . . Arelatens sub Carolo c. 26. Cabilonens. a. sub eodem Carolo cap. 21. Ticinen ap. I I. Tribur. c. 22. Aqui ran. p. I . Quae omnes Sy--nodi se veteres Canones sequi affirmant, quorum etiam hac in re mentem videbis apud Hincinar. opusc.de
diuortio Lot naris & Telbergae Interrogat. I. ubi multa de non publicandis crimini s secreto Episcopo in consessione enunciatis: & de publica poenitentia nequaquam illis imponenda. Vide & Iuonem, qui ex
antiquorum Canonum institutione, sacrarum Scripturarum authoritate, de ecclcsiastica consuetudine contendit publice peccantem publica
poenitentia mulctandum esse : at' come autem peccantem absconse foenitere dιbere. II. pari.decreti cap. 6.& 1 3.de I 6o. Quare ab antiquis illi canonibus singillatim adducendis
abstineo , moneo duntaxat non satis apposite afferri can. . Concit. Naro- celar. Si quu mulierem concupiscens yroposuerat cum ea dormire , π desiderιum etiω non Perue terιι ad est
ritum , mari essum es , quod Per g a-tiam fue it tib raim. Quod de culpa mortali intelligi nequir, cum deliderium illud prauum mortale suerit: a poenitentia igitur Canonica liberatus fuit: ille enim pro peccato occulto non imponi ab Ecclesia manifestum est. Verum cum Dionysus Exiguus in sua collatione reddat,v-ρaret , quod Dei grana liberaris j t; intelligi potest de ulteriori & grauiori crimine , ad quod ferebatur,&non de poena illa canonica, quem eumdem sensum seri vulgata lectio, quae dicit illum elle a gratiata siue per gratiam liberatum , ubi non agi.tur de poenitentia , quae est etiam interpretatio Balsamon. in scholiis, qui etiam puniendum dicit, de componit hunc Canonem ciam illo γα
Basilij ad Amphiloch.qui Diaconum labris pollutum , & confessum a sacro ministerio arcet, non , Sacramentorum participatione, siue communione cum aliis Diaconis. Quod
si quis amplius peccasse deprehendatur , deponitur : quia maius facinus commisit, quam ille prior, qui sido,
ut videtur, osculo, aut tactu peccauit, infami licet, circa - ι δάς
minat Iulius Pollux lib. 2. onomast. Itaque nihil ex hoc Canone pro poenitentia publica de solis peccatissu-
blicis colligi potest ; sed ea iam satis
probata fuit ex dictis. Immo neque pro quibus ibet peccatis publicis, sed solum pro grauio- tib is,& capitalibus iniunctam fuisse rublicam
320쪽
Bisequisitio I L. Cap. IV. 9 VI. 189
publicam poenitentiam certissimum Congregatione, huius correptionis est, ostenditque fusilis Bagotius dis- & prostrationis modum describit sertat. i. de poenitent. cap.8.sect. q. & ipse Cassian. illo cap. 16. de lib. s.c. . sequentib. Neque in iis diutius im-l uti statim dicemus. Vocatur potio morari placet, ne aequo longius di- redi videamur. Sane cum haeretici,chisimatici, aliique non semel reconciliati silerint absque poenitentia pu- vindicta spiricii alis; quia corpus non tangeret , sed ad compunctionem spiritus & humiliationem adhiberetur. Vindicta corporalis, siue, ut lo-blica , cui etiam non subiiciebantur quuntur veterum regularum Condi-Clerici, ut nuper monuisse me me-l tores , disciplina corporalis corpus mini, nisi ad laicos amandati stiis- ipsum castigabat, cuiusmodi erat car-sent, dubitari nequit plurima pec-l cer, flagellatio, separatio a mensa, cata etiam publica non suille semper subtractio cibi, ieiunia , aliave si- publica poenitentia castigata. Atquelissilia. Me in parte rigidior filii regularis i Quinto, leuiores igitur culpae le- disciplina , quae omnia peccata pu- uioribus poenis puniebantur, cuius-blica siue gravia , siue leuia mo-s modi erant prim5 vindicta spiritua-do statim explicando puniebat, utillis, teste Cassiano locis proxime ad- iam ostendi , quam ecclesiastica , ductis, illaque continebat obiurga-
quae certa tantum peccata, & crimi-i tionem & confusionem , prostrationa capitalia ea ratione emendabat, nem & humiliationem. quamuis reliquis non decilent sese poenae etiam a canonibus inflictae.
Parnae leuiorum culparum. in rio , diuersitas poenarum
erat, Vt culpae responderent: nam in primis duo crant genera pec-narum , unum vindictam , siue animaduersionem, i utraque enim illa voce utitur Cassianus in spiritualem continebat. Erat verb illa confisio quaedam & pudor, quo Monachus
suffundebatur, ciam coram omnibus
prostiatus ab Abbate obiurgaretur, ut veniam sui delicti flagitaret. Nam Cassian.cap. ta. lib. . instit. nominat i iurgationem sutile ferὸ semper adhi- etiam increpationem spiritualem, & bitam certissimum est. Obiurgatio quidem & increpatio, siue correctio ac consuso coram omnibus, quae & leuibus, & grauibus culpis adhibebatur , imperatur ,
S. Benedict. cap.7o. & iam olim a S. Pachomio art. 8'. 9 I. 93.& D8. ubi fratrem non emendatum increpari, vel obiurgari iubet iuxta ordinem monasteri j Regula materascap. I 8. Caesar. cap. 2 . vocat legitimam disciplinam, qua in praesentia Congregationis accipi dedent surantes, aut te inuicem conuitiantes: quamquam
non dissitear in plerisque istis locis
increpationem , & correctionem sumi pro quacumque punitione , siue impositione poenae ex monasterij ordine. Increpationem tamen , & ob-
illam plagis atque expulsioni opponit.Isidor.cap. I . Re l. vult secun- db monitum neque emendatum eongrua animaduersione coerceri, antequam conuincatur coram omni
Secundo prostratio erat altera vindicta spiritualis , aut increpationis pars, de qua Cassian. lib. 1. c. i 6. lib. . cap.7. lib.4. cap. I 6.I sidor.c. I S. S.Fructuosus Braccarens cap. I . POG o nitentiale