장음표시 사용
191쪽
personam, quae non sunt designatae, neutiquam erunt illius contrahendae cognationis capaces. Prior sententia nobis magis arridet, praesertim quod conc Tridentinum unum statuat, nempe non contrahere cognationem, qui ultra designatos suscipiunt, nihilque decernat designationem habendam esse, ut conditionem, sine qua non . 0uaeri 3' Diest, si casus contingeret, quod plures, quam duo, vel duo viri, vel duo seminae, spreta conciliari dispositione, a parentibus designati, subinde a Parocho, seu baptizante temere admissi fuerint, patrinorumque munus expleverint, contrahunt ne omnes cognationem spiritualem Respondemus, certum satis esse, quod si ii omnes, qui designati et admissi sunt, non simul suscipiant baptizatum , cognationem contrahent duo dumtaxat, qui primo pariter suscipiunt, si tamen fuerint vir et mulier, ea quidem ratione quia revera isti patrini, et susceptores sunt ad mentem Tridentini: quando proinde eis certius accesserit ministerium patrini, Seu susceptoris, alter qui suscipere voluerit, inveniet iam baptizatuni exhibitum, et capax eiusdem exhibendi amplius non erit. Certum pariter si satis, quod
si designati illi, quotquot fuerint, simul suseipiant, omnes cognationem contrahant spiritualem ita enim declarat agnanus in c. n. de cogn spirit. n. 5; et recte quidem, quia in Omnibus designatis et admissis a Parocho omnes inveniuntur conditiones, quae ad cognationem hanc contrahendam expostulantur, cum revera ab
iis , ad quos spectat, designati sint et admissi; aliunde vero Tridentinum, dum in suo decreto veluti plures quam duos designari, factum contra
192쪽
prohibitionem non irritavit , sed impedimentum sustulit quoad eas tantum personas, quae baptigatum, ultra designatas tetigerint vel susceperint, non vero relate ad plures designatos, qui simul susceperint aut tetigerint. Vide ignatellio. 7, cons. 93 n. 7, et Corradus l. 8, c. 8 n. 8. Si tamen ex pluribus, quos contra prohibitionem Ecclesiae parentes voluerint baptizandi patrinos esse, Parochus unum dumtaxat, vel unum et
unam admiserit, caeterosque reiecerit, illi soli, non vero isti, qui reiecti fuerint, cognationem spiritualem contrahent. Cum enim Par hi om-cium sit indagare, quinam atrini a parentibus designati fuerint, et ita eos admittere, ut servetur numerus patrinorum , et sexus diversitas a Tridentino praescripta, statim ac Parochus hoc Tridentini praeceptum exsequutus, alios expulerit, hi ita censentur expulsi, ac si designati nullo modosuissent. Si tamen Parochus ex odio, aut ex alio quopiam simili motivo eos reiecerit, qui a parentibus in numero et sexu a Tridentino praescriptis fuerint designati, atque hi, invito Parocho, insantem susceperint, veri patrini erunt, veramque cognationem spiritualem contrahent Non enim iis quidquam deest, quod ad contrahendam cognationem exposcitur, nec ullo modo ab eodem Tridentino in his circumstantiis data Parocho acultas est, ut a parentibus designatos queat temere reii
Quaeri ' potest, an ii qui nomen dumtaxat imponunt insanti iam domi baptigato, cum nempe solemnes baptismi caeremoniae adhibentur in Ecclesia , aliquam spiritualem cognationem contrahant Respondemus nullam omnino contrahere,
193쪽
quia tunc non suscipiunt insaniem e sacro sonte, quod tamen aequiritur a concilio Tridentino.
Vide S. C. C. in Murana cognat. 13 Apr. 1669 et Tolon i6 Maii 1711. Vide etiam silanges Thεο- logiques 2 ser. 4. Cabier 1849 pag. 574. Imo
pinantur non pauci spiritualem cognationem nec ab iis contrahi, qui infantem necessitatis causa susciperent extra baptismum solemnem, sive quod sacri canones et Conc Trident loquuntur de iis, qui de fonte suscipiunt, adeoque baptismum solemne tantum indicant, sive quod ex communi disciplina susceptores nec requiruntur in privato baptismate, nec adhiberi possunt, eo quia omittenda sunt quae illud praecedunt , ut statuit S.
BR C in Calagurit. 20 Sept. 1820 apud Gardellini n. 4572. Hanc opinionem tuentur S. Alphonsus de Bapt. n. 149 , cavini, angen , an de Burgi, Al thεol ser. 2 n. 574, et Rhv theol. Ser. 1 n. 7. Quod si huiusce opinionis patronis
obiiciatur, eum, qui privatim et sine ulla solemnitate baptizat, vere contrahere cognationem spiritualem , eamque proinde contrahi etiam debere ab eo , qui privatim suscipii nullam interutramque paritatem esse contendunt, qui , inquiunt, qui privatim baptizat, vere baptigat, et perinde est, ac si solemniter baptigaret. At vero qui privatim tenet seu suscipit, non suscipit eo modo, quo est ab Ecclesia constitutum. Non desunt, qui contrariam prorsus tuentur sententiam, sive quod susceptores cooperantur regenerationi, adeoque cognationem contrahunt, sive quod S. C.
c. generatim ad dubium 29 Maii 1677 et 5 Mart. 1678 propositum 4 An dispositio Conc. cap. 2sess. XXII de res matrimonii habeat locum in ba-
194쪽
ptismate sine solemnitatibus ob necessitatem domi sequuti reposuit assirmative. Vide Analecta
I P. liv. 72, Sept. 1865, N. 1750.
Nostro iamen iudicio in hoc sententiarum conflictu, melius sentire videntur, qui cum haedistinctione procedunt, an nempe insans in baptismo privato dumtaxat teneatur, seu levetur maιerialiter, ut scholae loquuntur, vel potius teneatur, seu levetur formaliter. Priori casu, prout urgente necessit' te plerumque contingit, nulla spiritualis cognatio contrahitur, quae est communis doctorum opinio Vide S. Alphonsum de Ligorio lib. 6,
p. 149. Altero vero casu, cum adsit animus explendi ossicium patrini, et subeundi onera patrino adnexa, proui ab Ecclesia intenditur, cognationem contrahi probabilius docent Pont l. 4 de Matr. c. 404. , aliique plures. Sacri quippe canones generatim statuunt cognationem spiritualem ab iis
contrahi, qui baptizatum vere levant, et suscipiunt, recipiendo in se pro ipso baptizato sponsoris aut fideiussoris munus, nec ullo modo distinguunt inter baptigatum solemniter et baptigatum privatim. Accedit auctoritas S. C. C. uum enim ageretur de quadam Mari , quae manibus suis ienuit laetum ab obstetrice timore mortis subitaneae baptizatum S. C. die 17 Apr. 1603 censuit crii Maria habuit animum levandi insantem de sacro sonte,
contractam esse cognationem spiritualem.
Quaeri potest 5'an ii qui insantem domi antea baptizatum sub conditione,vel cum de eius baptismatis valore dubitetur, rursus iterato sub conditione baptismate, in Ecclesia susceperint, vere contrahant cognationem spiritualem' Respondemus, licet du-hium sit, an valeat huiusmodi iteratum baptisma,
195쪽
DE IMPEDIMENTIA MATRIMONII 177
quod ideirco sub conditione sui collatum, nihilominus lamen tutius esset, et ad conscientiae pacem .pportunius, si ii qui insanteii sub eculditi ne baptizatum susce rura, praedictam cognationem contraxisse Suppimantur. In dubiis enim pars tutior tenenda est, ut ad hunc ipsum casum perpendat Syrius, aliique plures imo stante hoc dubio, cognationem Lecletia praesumit, ut d mi Sa ea Maesetus et alii. Non desunt tamen, qui nullam contraha cognationem absolute tueantur, e quidem sussuli principio, quod in odiosis verba legum et Canonum sunt striete interpretanda. Quidquid tamen de hoc sit, illud apud omnes
certo constat, quod si baptisma secundo, et invalide alicui conserretur, quia postmodum detegeretur prius quod fuerat collatum , valide luisse eoilatum , nulla omnino ex eo cognatio spiritualis exsurgeret. Contra vero indubitanter haec spiritualis cognatio exsurgeret, si postmodum detegeretur prius baptisma suisse omnino nullum. Quaerii potest , in qui per errorem suscipit de sacro fonto filium Antonii, autumans se suscipere Franeisci situm, cognationem aliquam spiritualem conirabat Respondemus certum ab incerio
in hoc casu esse secernendum. Certum sane est,
quod nullam contrahat cognationem cum filio Francisei, vel cum eius parentibus, quia illum
sacro sonte non suscepit; at incerium, an cognationem contrahat cum silio Antonii, quem revera suscepit, eiusque parentibus. Nonnulli enim amrmativam sententiam amplectuntur, eamque probare satagunt , instituta paritate eum baptizante, qui si per errorem baptietat filium Antonii, existimans esse filium Francisci cum filio Antonii eius-
196쪽
quo parentibus, hoc errore non obstante, spiritualem cognationem contrahit. I asserunt praeterea in medium exemplum assinitatis, quae ab illo contrahitur , qui copulam cum una habet, quam aliam esse putat.Αliis autem negativa placet sententia. Cum enim in cap Si vir, de cognatione spirituali, decidatur uxorem , quae per errorem levavit filium mariti sui, non arceri a debiti petitione , inserunt, quod stante errore personae susceptae , nullam prorsus in casu, de quo agitur, cognationem contraxerit. Si igitur error
personae In caus est, ut uxor nullam contrahat
cognationem, si levat silium mariti, profecto diei
pariter debet ex eodem errore personae, quod nullam cognationem contrahat qui levat, seu suscipit filium Antonii, putans se levare filium Francisci. Secus tamen oret, si habeat intentionem suscipiendi insantem praesentem , quicumque ille
sit. Hoc enim casu, quamvis erret, putans esse s-lium Francisci, qui tamen non est, cum pSo, iusque parentibus cognationem contrahit, cui intentio illius revera seratur in eum, quem levat, seu suscipit, ut proinde velit illius esse Patrinus. Nullum autem huiusce sententiae patronis negotium lacessit paritas desumpta ab eo, qui baptizat filium unius, putans se alterius silium baptigare. Si quidem prout ipsi respondent, minister baptismi habere debet intentionem illum ministrandi, qui praesens est, quicumque ille sit, atque idcirco,
non obstante personae errore , valide baptisma consertur, et vera contrahitur cognatio. At patrenus non tenetur habere hanc intentionem, aliunde vero xlevandum, vel suscipiendum determinata persona eligitur, cui praeterea obligationes ad-
197쪽
nexae sunt, unde sicuti ob hanc ipsam causam, scilicet electae personam, vitiatur matrimonium, si in ipsa persona erretur, Sic vitiatur actus pam trini, qui circa suscepti personam erret, proindeque nullam ipse cognationem contrahit. Exemplum assinitatis non ossicit, quia assinitas Jon pende ab intentione, sed ex copula oritur. Quaeri γ' potest, an munus patrini expleri per procuratorem possit ' Cum manifeste ostendatur, ut caetera mittamus , praxis regum praesertim, principum, aliorumque magistratuum, qui per legatos, Seu per pr0curatores, sciente et permittente Ecclesia , munus istud obire consueverint, tota controversia huc redit, quis nempe eo casu O- gnationem contrahat. Nonnuli a neutro contrahi autumant quidam e diametro oppositam sententiam amplexi fuerunt, asserentes utrumque, et mandantem et procuratorem cognationem contrahere. Non pauci a sol procuratore eam contrahi arbitrantur , qui tribus momentis , primo saltem aspectu non contemnendis , innituntur. Primum momentum constituunt in quibusdam iuris canonici textibus, quibus cognatio ista contrahi dicitur ab eo, qui suscipit, tenet, lavat, tangit baptizatum, vel confirmatum Verba autem haec, inquiunt ipsi,
designant actionem personalem, quae in solo procuratore veri sicatur, non in mandante, a quo procurator constituitur. Secundum momentum sundant in paritateri cognatio enim spiritualis aequiparatur naturali, cap. DEBITUM 4 de Baptismo , et cognationem legalem imitatur, cap. ITA DILIGERE, et Can. PosT UscEPTA 5 aus. 30 q. 3. Sicuti ergo cognatio naturalis ac legalis non oritur, nisi ex actione personali ipsis aenerantis et ado-
198쪽
quo parentibus, hoc errore non obstante, spiritualem cognationem contrahit. I asserunt praeterea in medium exemplum assinitatis, quae ab illo contrahitur , qui copulam cum una habet, quam aliam esse putat.Αliis autem negativa placet sententia. Cum enim in cap Si vir, de cognatione spirituali, decidatur uxorem , quae per errorem levavit filium mariti sui, non arceri a debiti petitione, inserunt, quod stante errore personae
susceptae , nullam prorsus in casu, de quo agitur, cognationem contraxerit. Si igitur error personae in causa est, ut uxor nullam contrahat
cognationem, si levat filium mariti, profecto diei
pariter debet ex eodem errore personae, quod nullam cognationem contrahat qui levat, seu suscipit filium Antonii, putans se levare filium Francisci. Secus tamen oret, si habeat intentionem suscipiendi insantem praesentem , quicumque ille
sit. Hoc enim casu, quamvis erret, putans esse s-lium Francisci, qui tamen non est, cum pSo, iusque parentibus cognationem contrahit, cum intentio illius revera seratur in eum, quem levat, seu suscipit, ut proinde velit illius esse Patrinus. Nullum autem huiusce sententiae patronis negotium lacessit paritas desumpta ab eo, qui baptizat filium unius, putans se alterius silium baptigare. Siquidem prout ipsi respondent, minister baptismi habere debet intentionem illum ministrandi, qui praesens est, quicumque ille sit, atque idcirco,
non obstante personae errore , valide baptisma consertur, et Vera contrahitur cognatio. At patianus non tenetur habere hanc intentionem, aliunde vero xlevandum , vel suscipiendum determinata persona eligitur, cui praeterea obligationes ad-
199쪽
nexae sunt, unde sicut ob hanc ipsam causam, scilicet electae personae, vitiatur matrimonium, si in ipsa persona erretur, Sic vitiatur actus pam trini, qui circa suscepti personam erret, proindeque nullam ipse cognationem contrahit. Exemplum assinitatis non ossicit, quia assinitas Jon pende ab intentione, sed ex copula oritur. Quaeri γ' potest, an munus patrini expleri per procuratorem possit Cum manifeste ostendatur, ut caetera omittamus , praxis regum praesertim, principum, aliorumque magistratuum, qui per legatos, Seu per procuratores, sciente et permittente Ecclesia, munus istud obire consueverint, tota controversia huc redit, quis nempe eo casu O- gnationem contrahat. Nonnulli a neutro contrahi autumant quidam e diametro oppositam sententiam amplexi fuerunt, asserentes utrumque, et mandantem et procuratorem cognationem contrahere. Non pauci a solo procuratore eam contrahi arbitrantur , qui tribus momentis , primo saltem aspectu non contemnendis , innituntur. Primum momentum constituunt in quibusdam iuris canonici textibus, quibus cognatio ista contrahi dicitur ab eo, qui suscipit, tenet, lavat, tangit baptizatum, vel confirmatum Verba autem haec, inquiunt ipsi,
designant actionem personalem, quae in solo procuratore veri sicatur, non in mandante, a quo procurator constituitur. Secundum momentum sundant in paritate ; cognatio enim spiritualis aequiparatur naturali, cap. DEBITΠM 4 de Baptismo , et cognationem legalem imitatur, cap. ITA DILIGERE, et Can. Os SUSCEPTA 5 aus. 30 q. 3. Sicuti ergo cognatio haluralis ac legalis non oritur, nisi ex actione personali ipsi as generantis et ado-
200쪽
putatis, ut de prima salis per se consist de s cunda ex lege post Uxorem ab T de adopt. itastiam non oritur spiritualis cognatio, nisi respectu ipsius procuratoris, qui solus Peram et actionem personalem ponit. Tertium tandem arsumentum ex alia paritate desumist. Si vim i quiunt, Parochus alteri committat munus baptizandi, cognatio spirit lis non a Paroebo oominibtonis, sed a Saeeriale commis fio mauaritur; idem proinde assirmandum contendunt de procuratore, quod nempe ipse solus cognatio in Ontrahat.
At hisce argumentis non obstantibus, assirmandum omnino est, cognationem contrahi non a procuratore, ad a principali , seu mandante. Et re quidem vera, iuxta regulam 12 in qui facit per alium eat perinde ae si satiat per se ipsum. Iam vero si mandans, qui per rocuratorema ptisatum suscepit e mero sonis, illum suscepisset per seipsum, certe eontraxisset cognationem spiritualem. Igitur eamdem contrahet, si secerit per procuratorem. A partiale etiam idipsum mavisse citur. 0ui per procuratorem matrimonium eo trahit, vere contrahit, perinde ac si illud per seipsum contraxisset ergo etiam levans baptigatum e sacro fonte per procuratorem, vere rens
tionem eontrahit, ac si levasset per se ipsum Laetiam urget validisiana ratio; si enim mandans non sere vere patrinus, iam spiritualis bapitasti
cognatus nullus certe evaderet. Nam non evaderet procurator, quippe qui non suo, sed alaeno nomine patrini munus obire intendit Absurdum autem est asserere, quod nullus evadere vertia patrinus,