장음표시 사용
171쪽
intervalle, cessent 'etre distincis iis soni stace par es breviations et a vi tesse; rien ne starn age u ParcourS, Si non Un Caractere commun a totis es element parcourus, a particularis quinon ferre infernes It notis reste don Vide δ' uia uel que choSe interne, 'uia dedans qui a ce tit re, 'oppo se a toti te dehors, qui Se en contre oujour te me me a totis e moment de la Serie, qui, Par On Sequent, dure et Sub Siste, qui a cauSe de cela, nou Sembled 'importance Superieure et qui se attache, comme de acceSSOire S, les divers element passagers. Ce dedans stabis SI ce Ite chacuutae notis appelle e ou moi. - Compare a Se eVenement qui passent, tandis qu'il persiste, i est ne SubSIance . il est designe parui Substanti oti uia pronom, et ii revient an ceSSe a Premierplan dans e discour ora ou mentat. - De lors, quand OUS reflechisson sur tui, notis nou laissons duper Par te langage nou Oublion que a permanen ce S apparente que, 'il emblefiXe, 'est qu'il est incessa minent repete; hi 'en sol l 'est qu'unexIrai des evenementi infernes, qu 'it ire 'eu toti son tre quecet tre emprunte, de tache par fiction, sole para oubli de se attaches, res rien en sol a part Si nous ne omines a detrompeSPar ne analyse Severe, nous ovilous dans Pillusion nefas sique pnou SOmnae enclin a te concevoi commemne hos distincte, table, independante de se modes et me me capable de Sub Sister a Pre quela serie 'oum est ire a disparti . . . . Telle est done a notion tu moi. Illuso ire u sens metaphySique elle ne eS Pa ait Sera Sordina ire on ne petit pas a declare vide quelque hos lui correSPond quelque Chose 'asse analogue a ce qui, 'apre notreanalySe constitue a SubStanc de corpS. Ce que que hos est a
172쪽
riam'. Cuius sententiae fautore praecipui sunt Techner,
glaus. Docent vero hi omne Vitam humanam duas Omplecti series factorum actualium SUCCeSSi Vorum, quae nulli subiecto inesse autentur. Una Series Constat saCtis
positas physiologicis , altera factis Uclicis. Hae duae
series ita inter se habent, ut I in utraque numquod Iles actum rationem exsistentiae suae habeat in acto immediate Praecedenti, a neutra series flective influat in alteram, attamen . membro niCuique Uniu CorreSPOndeat aliquod membrum alterius. η' Quae theori arablelismus' dicitur, quatenus contendunt facta illa physiologica et facta sychica esse processus qui nulli bi per udum unius in alterum influxum quodammodo e tangant, sed per totum vitae immanae tempuS Se 3rotrahenteS sint quasi duae lineae parallelae per patitim ProtraCtae. Vocatur autem identitatis a theoria secundum partem
huius doctrinae, quae docet sacta illa psychica quae correspondens factis ciliis physiologicis non esse aeon Ci-que des asporo, ricia de Plus a totis es moment de ma Vie, esuis N Eedans qui est capable de certa in evenement Sous certaineScondition et doni es evenemenis solis certaines condition Soni capabies 'en Provoquer 'aut res en ut me me oti en aut rui De
ut lasere Seele, sic ait, is nichis anderes ais die Summe insere in nereri Erlebriisse selbst, nseres Vorstellens, illi lens und Vollens, te es sicli in I eri usitscin v einer in heit u Sammen-
173쪽
pienda ut facta realiter diversa sed ut hae=Iomena di- VerSa uniti et eiuSdem proceSsus. Actim fatis denique doctrina appellatur parallelismus ille, quatenus docet neutri horum actorum Seriei subeSSe Subiectum ullum permanenS, quod sit utriusque seriei principium, sed utramque Seriem quatenus est conflexus fauormn actualium se ipsana sus Detere' Contra hos omne contendimus realitatem illam, quae
est intellegendi et volendi principium Supra p. 45 ,10 realiter distingui ab eventibus illis vel phaenomenis quae fiunt in nobis, et ' esse SubS antiam. Neque tamen Contendimus animam humanam Sse Substantiam completam. Utrum enim Sit natura Completa an incompleta, proximo Capite est inquirendum. Thesi probatio. I. Demons ratio directu Directe thesis l)robatur conscientiae DStimonio per arteS. I. TarSprior Anima rationalis est realiter distincta ab omnibus modificationibus materialibus vel factis physiologicis et ab omnibus actibus psychicis qui fiunt in nobis. ConsCientia enim testante, illa realitas inteli egens et
Volens, quam niviam rationalem OCamus, eadem Semper
permanet sub omnibus modificationibus, quae in nobis fiunt. Ego, qui modo Cogito et volo, sum ille idem ipse, quatenus cogitan et Olens, qui cogitabam, Volebam heri, decem, viginti abhin annis. Cogitationes et volitiones veniunt et transeunt, Sed ego cogitans et volens idem PerSevero. Item Orphi Cotidie mutatur, Cogitan autem et volens idem in me permanet. Sed illud quod sic transiti f. Lenn en- ech l. c. II δ 27 sq. Item Ebbiugoaiιs, Grund-glige de Psychologie L I sqq. De hac re magno cum fructu etiam legi potest quod Fr. iam e S. J. erudite scripsit in librost De Moni Sinus uia se in philosophis chen rundia gen I9 Ii)296 sqq: Hauptpunkte de Aktuali latStheorie et I Osqq: Derpsychophysi Schemonismus a. f. etiam L 326.
174쪽
et mittatur, non potest esse idem ac illud quod idem permanet. Atque quod ego de Subiecto illo permanente et
de factis illis physiologicis et psychicis sentio, id omnes
homines qui fuerunt et sunt item eadem evidentia sensisse ex eorum loquendi et scribendi modo clare apparet. Immo Vero adversarii ipsi, qui persuasionem illam illusionis cuidam tribuunt metaphySi Cae', de nostris eventibus, de suis eventibus loquuntur. Sed meos eventus nemo dicere potest, sicut alibi' iam monuimus, nisi qui admittit praeter eventu ipsos esse aliquod cro, quod eventus illos habeat φ. Unde nisi totum genus humanum allucinatione perpetua teneri Contendere velis, admittendum est inesse in nobis
aliquod principium permanens ab actibus illis psychicis et physiologicis realiter distinctum. Neque vero audiendi sunt tui de mutatione essentiali huiuS eo, de Conscientia duplicis dedoubtemen dela conscience ), aliis eiusmodi loquuntur, ut hiralitatem personarum in uno et eodem individuo ponant. Facta enim Omnia, quae asterunt, non aliunde desumuntur nisit f. I 28.
ies element et a formation de idec d mola.
175쪽
e aeg rotantium hominum modo agendi praeterea, Si maturitis et penitus perspiCi thir, probant eam itidem tales homines habere consCientiam us cis fatus unius et eiusdem esse, non alutem Conscientiam duplicis ego Ergo anima rationalis realiter distinguitur ab omnibus actibus psychicis qui fiunt in nobis. I. Tars altera Anima rationalis est substantia quaedam. Eodem enim sensu intimo testante, illi idem permanens est aliquid, quod exsistit in Se ipso, non autem in alio tamquam in subiecto. Nam sentio modificationes illas omnes cogitationis et volitionis fieri in illo cogitante, iliud Cogitans et volens ipsis substare, ipsum autem in nullo alio subsistere, sed in se ipso illud intellegere et velle ita sentio esse meum, ut non sit alius. Sed realitas, quae eadem permanet sub diversis modificationibus ipsi inhaerentibus et quae iliis modificationibus ita substat, ut ipsa in nullo alio exsistat, dicitur Substantia. Quae res tam evidens est, ut vel ipsi Positivistae, ut Taine, Cum rem alitereXplicare Conantur, aliis Derbis idem profiteantur a C OS. Illud enim . interius y cle dedans in quod sit Stabile, soSS, lilitas illa pernianensi, de qua loquuntur SUPra P. 47, nota , aliter Concipi non potest nisi ut subStratum quod
dam et te dedans hin, quod est principium et possibilite per
manente' operationum, et quod OS VOCamVS nasuram vel substantiam Neque hae realita tamquam actuum CL Morin , Psychopathologie O3 sqq. Item Farg S, ,e
176쪽
PSychi Corum Summa Considerari potest. Clare enim distinguimus inter actus Sychi COS Vel pSorum Summam, cuius est inesse, et ipsum Ctuum illorum Suppositum, quod est anima vel realitas illa intellegens et volens, de qua loquimur. Ergo principium operationum rationalium in homine vel anima rationalis AESU Subs antia vel natura quaedam. II. DemonsIratio indiret . Indi recte thesis noStra demonstrari potest argumento per absurdum. Parallelismus enim in multis contradictoria docet et ad falsa ducit consectaria. I. Parallelismus docet contradi Ctoria Docet enim actus vitales non exsiste=rus l)raeteritos et futuros re vera
eXSistere, cum o DXum illorum C tuum sustentare Se contendat agere enim e luitur Sse. - Praeterea Contra principium rationis Sufficienti peCCant, Cum rium diversorum actuum illorum SUCCeSSivorum in compleXu XPECant actum enim alterum quem b dicas ab altero qui a dicatur oriri contendunt, neque tamen a XSiStit,
a. Parallelismus ad salsa duCit consectaria Neque enim, si nullum adest principium permanens in nobis operationum noStrarum, laudandi vel honorandi sunt homines propter actiones moraliter bonas aut puniendi propteraCtione moraliter mala S, tui tunc qui laudandi vel puniendi sunt in momento tempori si ii iam esse desierunt
Cf. Mercier. Psychologie II ' 39 sqq. u Dicunt enim actum vitalem quemlibet qui dicatur habere
rationem sufficientem ortus sui in actu immediate praecedenti qui dicatur a). Sed quaero: Quandonam est a ratio sufficiens ortus ros δεῖ trum quando a est, an quando a non iam Si Certe non, quando a St. quia b numquam St, quando a St. Neque quando a non iam est, quia id, quod non iam est, certe non poteSteSse ratio sufficiens, cur aliud incipiat esses caeder Psychol.
177쪽
illi, liii ii momento in actionem iecerunt praemio vel vitta peratione dignam . Constat ergo animam humanam esse substantiam. Utrum vero hae anima rationali ab anima sensitiva et vegetativa in homine realiter distinguatur necne, iam nobi est inquirendum.
DE UNICITATE ANIMAE. Tres in nobis operationes vitales specifice distinctas in priore parte observavimuS, nimirum Vitam egetativam, vitam sensitivam, vitam rationalem. PrinCipium Vero, a quo ultimo tamquam a principio formali operationes illae PrOCedunt, animam vocavimus, ita ut triplicem in nobis
animam distin Xerimus, i. e. vegetativam, en SitiVam, ratio' Palem. Iam ero quaeritur utrum praetcr animam illam rationaum quam substantiam quandam SSe Susfr StendimuS, duae aliae animae, ipsae quoque SubStantiae, ab anima rationali realiter distinctae in homine insint, an unica tantum in ipso admittenda Si anima. Dubia. Videtur non unicam, sed plures in homineeSSe animas. Etenim
I. Si anima vegetativa, Sensitiva, rationali: est reati ter eadem SubStantia, ubicumque una St, erit et alia. Sed Consequen sal Sum est. In OSSibu enim . . Vegetativae S anima, quia OSSa nutriuntur et augeSCUnt, non autem sensitiva ipsis inest sunt enim ossa Sine SenSU. Ergo et salsum est anteCedenS. 2. Non videtur, quom Od ab anima in Corporea et spirituali oriri possint effectu corporales et materiale S, quales sunt nutritionis operatione mechanicae vel Chemicae. Ergo, ut ratio Sufficien huius rei declaretur, po- Cf. Lehme=a Lech Lehrbuch de Philosophie I 36.
178쪽
nenda est in homine anima quaedam materiali et anima spiritualiS. 3. Lucta non Concipitur ni Si inter duos vel plures. Sed in homine est gravis icta inter animam rationalem et animam Sen Sitivam. Ergo saltem duae sunt in homine animae. - Sed Contra StTne Sis. Unica est in homine anima, eaque rationalis, quae tum pilae intellectivae, sum Sensit ae tum Peg elativae est principium. Statu quaeStioniS. Animam diCimu e SSemni Cam, . . realiter unam, ita ut inter animam vegetativam, en Sitivam, rationalem Da homine non sit distinctio realis. Non autem negamu animam humanam Sse virtualiter tripli rem Admittimus enim animam intellectivam continere in se virtualiter animas inferiores i. e. Persectione omne animae sentientis et vegetantis Admittimus proinde inter tres illas animas in homine distinctionem rationis cum fundamento perfecto in re Animam rationalem dicimus esse principium triplicis vitae in nobis, ita ut intellegamus ab anima quae est rationalis, non autem quatenus est rationalis, operationeS vitae en Sitivae et vegetativae procedere. Experientia enim Cimus potentias rationale in operationibus vege
Huic thesi a Persarii, ut veteres Platonem omitta
I. Taurores Irichotomiae, qui tria opinantur in homine esse principia COrPUS SCili Cet, substantiam in Corpoream a Deo Creatam, animam Sentientem generatione oriundam
Recole quae de diversis distinctionibus cin Ontologia dicta sunt I OLSq.
179쪽
iter ' 1863 . iii duas in unoquoque homine docuit
esse animas φυγή principium vitae vegetativae et Sensitivae et TV2υμ α principium vitae rationaliS . Qualis autem sit Ecclesiae catholicae ha de re sententia,
Ι. X eo, quod lintheri libri, in quibus sententiam Suam propugnavit, Indici librorum prohibitorum adscripti sunt; et ex verbis ii Papa IX, qui epistula ad episcopumvratistavi ensem Brestau), data die o Aprilis 186o, declaravit an Sententiam, quae unum in homine ponit vitae principium, animam Cili Cet rationalem, a qua CorpuS quoque et motum et vitam omnem et en Sum CCipiat,
in Dei Ecclesia esse communissimam atque doctoribus pleri Sque, et probatissimi quidem maXime, Cum ECClesiae dogmate ita videri coniunctam, ut huius sit legitima solaque Vera interpretatio, nec proinde siste errore in de possit
Thesi probatio. I. Direue, ex festimonio conScie'Itiae.1. Sua Cuique ConSCientia evidenter testatur er/ndem esse qui Cogitet et qui sentiat Curetque indigentias vitae vegetativae ut suas. Idem ipse homo est', ait S. Doctor, et qui percipit se intellegere et sentire. Unisas aurem illa conScientiae explicari non to est, Si adnii fatur aniviam intellectivam realiur distis; Iii ab anima Sensi Da. Etenim si duas ponimus animas aliam intellegentem, aliam sentientem, intellectio, Cum it perati vitaliS, i. e. imulanenS, XChlSive erit animae intellectivae, non autem Sensitivae item Sensatio, Cum pSa quoque Sit immanenS, animae Sensitivae immanebit, neque erit animae intelleC-tivae. Quae Si revera acciderint, iam necessario in nobis erit aliud ego, quod intellectiones sua percipiat ut SUAS, et aliud ego, quod senSatione Sua Sentia Ut Uas, mon
180쪽
alitem ide in pS hona erit lui percipiat se intellegere
Ergo, admissa multipliCitate animarum, inicita Conscientiae explicari non potest' a. Item conscientia nobis te Statur unam, quae nonnumquam est in nobis inter rationem et Concupiscentiam,
non SS CXternam, i. e. Unius animae Superioris cum alia
anima realiter distin Cta et in seriore, quali eSSet e. g. UClainter equitem et equum; Sed esse infernam, inter inclinationes ad bona diversa et opposita in uno et eodem
agente. Idem enim ipse est qui percipit Se ad rationalia incisuri et a sensibilibus allici.
II. Ad eue, arx menso nefatiso. Quae Cum ita Sint, tam evidenti conscientiae teStimonio standum St, ni Si adversarii argumenta cogentia in favorem suae sententiae asserant. Hae autem non flerunt Nam T. Non obstat ratio, quam deSumunt e diversitate operationum vitae vegetativae, Sen Sitivae, intellectivae. Diversitas enim operationum non neceSSario prae Supponit diversitatem principii ultimi in uno agente. Neque enim pro diversitate intellectus, voluntatis, Vi Sus, auditus, aliarum operationum diversas animas ponunt vel ipsi adversarii. Ratio autem sufficiens huius rei sati explicatur, si Cum Schola admittimus fornias ita ordinati in natura, ut formae superiores in se contineant virtuum inferiorum, sicut fit in figuris geometricis, in quibus Superior, e g. Pentagonum, continet inferiorem, . . tetragonum, et XCedit. SiCigitur', ait S. Doctor, anima intellectiva continet in sua virtute, quidquid habet anima sensitiva brutorum et nutri-tiva phmiarum. Sicut ergo superficies, quae habet figuram Pentagonam, non per aliam figuram est tetragona et per aliam pentagona, quia superflueret figura tetragona, X quo in pentagona Continetur ita ne per aliam animam