장음표시 사용
211쪽
Thesis probatio. I. Probatio directa Directe Sententia nostra demonstrari potest 1. Ex unitate Substantiali animae et corporis. Anima et corpus ita uniuntii in homine, ut in ipso non sit nisi unica natura Completa et unica SubSistentia p. 70 SQ l . Sed si corpus humanum propriam habet formam substantialem a subsistentia animae distinCtam, i. e. si anima rationalis, prout eSt forma Substantialis, non est ipsa forma Substantiali Corporis, tun revera duae erunt in homine subsistentiae. Sed inter duo, quae propriam singula habent subSi Stentiam, alia SSe neque Concipi potest uni nisi accidentalis. Ergo anima rationalis per ipSam e SSentiam Suam S sorma substantialis Corporis La. Ex doctrinae huius acceptabilitate. Sententia enim nostra logice deducitur e principio evidenti Conscientiae testimonio declarato. Unde rationes dubitandi, si quae adsunt, nonni Si apparenter theSi noStrae adversari OSSunt.
Revera autem Clare videmuS, quae X dVersa parte moliuntur difficultates dubium prudens ingerere non OSSe. Sola enim quae primo intuitu Commovere potest difficultas consistit in eo, quod anima spiritualis videatur non posse
. Si te corps est subsistant de lui-menae, et si rame, de Oncole, est SubSiStante, te corps et ame forment necessatrement eu e re subsistants. Or, detix tres SubSi Stant petivent tre plus ou moin rapproche rura de autre, agi plus ou moin intime ment rura fur autre, it nen reSteront a moin eux tre Subsistants des ors, iis firmeroni une juxtaposition accidentelle de detix substanceS amat on 'en fera ne unite celle leur union sera et demetirer ex rinseque, et On exit desier, qui que e soli, de a concevoir utrement. Don toti te theorie qui ne conSidere Pa te corpS Comine ne mattere premi ere a laquelle ame aison-
nable tenil a propre Subsistance, est incapable de rendre compte dii fait de Ptinis sti frantielia de homine et de Punio=ι intrinseque de a mattere et de Vesprit dans te compos humain Mercier l. C.
212쪽
esse Corpori forma, lilii e ipSo stat forma materialis. Sed haec difficultas evanescit, si admittimus principium S. Doctore laudatum, formas Scilicet is in natura ordinari, ut formae Superiores in se contineant pistatem inferiorum et XCedant . Anima enim humana non est firma in materia Corporali immersa vel ab ea totaliter ComprehenSa, propter Suam perseCtionem; et ideo nihil
prohibet aliquam eius Virtutem non SSO Corpori nCtum, quam i anima Secundum Suam esSentiam Sit CorporiS
II. Probatio indireua Sententiae enim OPPOSitae, luae Cunultae finguntur, non flerunt rationem Suffi Cientem Consensionis tam intimae actionum animae et Orpori S.I. Occasionalismus enim Ion explicat, Sed Contra vi dentissimum conscientiae testimonium ne a Commercium it id reale, quod animae est Cum Corpore. 2. Idem vero dicendum est de harmonia praestabati a. In lao enim systemate uni inter animam et Orphi non esset realis, Sed deali tantum, ita ut eadem esset, si animam SUPPOneremuS SSe in aetheribuS, Corpu vero his in terri CommoranS. 3. Systema deni lue in ιxus fg sici, etsi admittit Coin mercium quoddam reale, tamen non declarat rationem sufficientem dictaminis Conscientiae nobis reserenti unu in et eundem hominem ellicere operationes spirituales et operatione materialeS.
Thesi II. Anima rarionalis ita est forma substantialis corporis, it in ipso non sis nisi unica forma substantialis. Status quaestionis Philosophi Catholici omnes admittunt animam Sse firmam subStantialem Corporis non omnes tamen eodem modo rem XPECant.
213쪽
Et Scotus itidem aliique recentes philosophi admitti intCOrptis SSe animalum CorpUS et humanum Orpha per animam, Sed Corpus SSe corsu per formam propriam,
quae dicitur forana corporei atis. Praecipuum vero huius sententiae argumentum hoc est Anima recedente, manet CorPUS nam Corpu mortuum, priuSquam diSSolVatur, Vere est Corpus. Ergo Constituitur in esse illo quo est Corpus alia forma, quae non est anima rationalis i. e. forma OrPO'reitatis. Qua forma Scotus corpus neque individuum quod dam neque SubStantiam esse dicit, sed in partiali quodamaCtu, quo proXime Sit receptivum animae rationalis. S. Thomas autem et scholastici plerique Contendunt corpus ab anima ut a sua forma habere et esse humanum CorpUS et SSe animatum CorpUS et SSe OrPUS. Quam Hiidem S. Doctoris sententiam thesi nostra defendimus. DOCtrinam vero Ecclesiae quod attinet, nihil de hac ControVersia expresse declaratum est . TneSi probatio. Cum animam humanam Ciamus eSSe formam substantialem corporis, in ipso illo corpore indubitanter unica forma admittenda est, nisi Sententia Scoti probabili salieni ratione fulciatur. Non enim Sunt Utiplicanda entia sine ratione Su cienti. Sed sententia Scoti nulla tuae valeat ratione sui ritur. Etenim t. nutilis est forma corporei a is, quia anima virtute Sua Continet, quidquid continent formae inferiores, none XChlsa forma Corporeitatis. I. Terperam inducitur arg. neg. . Falso enim a Scotistis admittitur, anima re Cedente, manere Corpu idem, ut corpus, quod erat in Composito humano Etsi enim Corpus mortuum per aliquod tempus habet quandam ana logiam Cum Corpore Vi Venti, tamen, re penitu PerSPec ta,
214쪽
omnino destituitur forma illa unica, quae forma Corpo
rcitatis dicitur; si quidem nihil aliud est nisi aggregatio
multorum Corporum CCidentaliter inter se unitorum. Quo rum unione efficitur totum quoddam, quod a mente ut aliquid unum substantiale Concipitur et termino Collectivo corporis mormi deSignatur.3 Destruis u=ritatem substantialem hominis. Forma enim Corporeitatis, eo ipso quod materiae dat esse determinatum corpus, inducit substantiam quandam ut Corpus completam et proinde in sua substantialitate distinctam ab anima rationali. Sed inter talem substantiam et animam non nisi accidentalis uni concipi poteSt. Notandum. Etsi Concilium Viennense animam unicam formam Corpori esse expresse non declarat nec de forma Corpore itatis a Coto excogitata loquitur, tamen eius Verba, si simpliciter, ut fas est, a Cipiuntur, illam formam Orpo rei tatis excludere videntur. Neque tamen, qui irmam Corporeitati admittendam esse censuerit, ille ex Verbis Concilii Viennensis haereticus declarari poterit, dummodo a luat animam rationalem per se et essentialiser esse for mam SuhStantialem corporis. Sed tunc quomodo philosophicerem X plicet, ipse videat. Corollarium I. Ex doctrina iam declarata Sequitur, ut recte definiri possit anima humana substantia spiritualis incompleta, naturali er atque substantialiter unita corpori tamquam ipsius forma in homo vero sit sui Stantia OrPO-rea Vi VenS, Sentiens, rationalis vel quia substantia Cor Porea vivens, sentiens dicitur animais animal rationale. Unde tamquam minus reCta, immo salsa, a scholaSticis reicitur definitio illa a Cartesianis laudata Homo est nubo entia mi famulantur orae ana - L 'hom me est ne intel-
215쪽
ligence desserui par de organes , vel et homo est Spiritu Stiten Corpores Plato . Corollarium II. Sequitur etiam ex his omnibus attente Consideratis, praesertim Vero ex iiS, Uae Supra diximus circa diversitatem principiorum operationum in nobis p. 181 , ut recte sentiant, qui facultates vel potentia animae admittunt esse en ita es rea fer distinuas abessentia animae.
Scholion. De sede animae in corpore. - Cum anima sit forma totius Corporis, Sequitur, ut sit in toto Corpore Cum vero Sit spiritus nullas habens partes phySicas OnSti tutiva aut integrantes, admittendum est ipsam esse in toto corpore de ilive, non autem circumscriptive in aliis verbis secundum fotam suam essentiam phySiCe CCeptam est in toto Corpore et in Singulis eius partibus. Non autem est anima in singulis Corporis partibus
secundum totam Suam virtutem. Anima enim non Solum
habet suum esse sed etiam suum operari, quod defluit ab esse. Quoad esse ipsam ponimus totam in toto Cor pore et totam in singulis eius partibus quoad operari
vero vel explicationem et exercitium diversarum eius vir tutum Cimus eam non totam esse in singulis Corpori Spartibus. Experientia enim hoc evidenter Compertum habemuS, Cum virtutem potentiae vegetativae et potentiae sensitivae in diversis sciamus organis X plicari, virtutem
vero intellegendi in se ipsa Consideratam proprie loquendo in nullo corporis loco fieri ex thesi de spiritualitate Constet '.
De a m circumscriptivo et definitivo vide I O4 sq. Anima humana non habet extensionem in materia Ornde in ea prima totalitas locum non habet. Relinquitur ergo quod
Secundum totalitatem essentiae simpliciter enuntiari possit esse tota in qualibet corporis larte, non autem secundum totalitatem Vir-
216쪽
Qui doctrinam nostram de tinione substantiali animae et Corporis reiciunt, in innumeras abeunt sententiaS, Cum Sedem animae in Corpore determinare volunt. Sic Plato animam rationalem in toto cerebro posuit', alii vero Cum Cartesio in eius parte tantum, id est in glandula pineali, eam Collocaverunt, alii in erebello, alii in sanguine, alii in corde et C. LlBER II.
Statu quaestionis Circa originem animae lium anae diversae excogitatae sunt Sententiae, luae Omnes ad triplex genu reduci possunt Est enim l. Ema Ialismus sententia eorum, tui docent animamini manam e SSe particulam luandam Vel radium a substantia divina emanantem pantheismus transiens , vel etiam animam humanam evolutione quadam Dei sive reali sive
ideat oriri pantheismus immanens).
tutis quia parte clisseretue persici utitur ali ipsa ad diversas operationes et ali tua operatio est eius, Scilicet intellegere, qua in Pernullana artem corpori S XSei litur. Unde sic accepta totalitate an inlae SeCundum virtutem, non soluin non est tota in qualibet Parte, Sed nec est tota in toto quia virtus antinae capacitatem corpori excellit N Thom . . De Pirit. creat. q. I, ).
217쪽
2. Traducianisvius cuius doctrinae fautores in eo omnes conveniunt, quod animam filiorum ex anima parentum fra- duci docent. Modum vero, quo traductio illa fiat, diversis explicant Sententii S.
Alii enim eneratione lateriali hoc fieri Contendunt T/r ullianus, Apollinario. Alii vero renerationi spiri uali quadam rem Xplicant. Cui sententiae per aliquod tempus ipse . Auiuslinus ad
haesit, Cum tali doctrina transmissionem peccati originalis melius declarari poSSe autumaret. Alii deinde animas filiorum a parentibus creari doCent Fro scha I G. smini denique Contendit a parentibus generari animam quandam senSitivam, quae deinde a Deo per man, fessationem deae entis in animam spiritualem tran Smutetur.3. Crea Ianismus vel Sententia the Si nostra super declarata. Quae quidem scholasticorum doctrina unanimi doctorum Consensu ita est firmata, ut nemo catholicus de ea tuta Conscientia possit dubitare.
Thesi probatio in spirituali are animae. Anima humana habet esse et proinde independens a materia. Etenim cum fieri sit via ad esse, si alicui Competit fieri, sicut ei competit esses Atqui eius eoici independens a materia e Xpli Cari non potest nisi creatione immediata a Deo. Etenim
I. Al)surdum Si Systema emanatiSmi, Cum Deum infinite persectum sese dividere vel sese nolet ere pugnet in
I. Absurdus traducianismus, UOCUnυ lile modo CX' ponitur.
218쪽
Primo enim reptignat Pncratio malerialis animae spirituali S, Cttna generatio materialis sit diu tio firmae ex potentia materiae.
Repugnat deinde eneratio spiritualis, quomodocumque Concipitur. Neque enim parum animae parentum neque totam lianc animam siliis transmitti generatione illa Concipi potest. Rel)ugnat etiam creatio animae a parentibus. ProduCtio enim totius substantiae ex nihilo rationem sufficientem liabere non potest in ente quodam ab alio XSistente, tuod scilicet habeat esse recessum, sed ab eo tantum seri
pote St, Cuiu essentia S OSSO, ab ente Cilic et a Se i. e.
a Deo. Creatio praeterea virtutem infinitam expostulare videtur. Inter nihil enim totius sui astantiae finitae et esse
eiusdem est Aproportio infinita. Unde ad transitum ilhim ex nihilo ad esse efficiendum iotentia infinita requiri
videtur'. Ceterum nulla uiati tuam irtus Creata ex nihilo sui et sul, lecti tui quam produxit L aiversali enim X-l erientia scimus productiones Substantiale omne S, quae his in terris sunt ab agentibus naturali bus, non esse ni Si Iransformatione materiale S.
Quid sit creatio, recole ex iis, illine in Cos inologia declarata
Cf. me Ver Theol nat. 2 3 et 293 sq. Ad re in . Doctor ita navis igitur creare alii lucin essectu in sanit una , influit, itonde in Onstro Potentiam in sinitam, ainen creare ipsu in ex nil illo do in Onstrat iotentiam insanitam. . . . Si eni in tanto maior virtus re-il uiritur in agente, quanto Potentia Si magis remota ab actu, oportet quod irtus agentis e nulla Praesuppo Sita ac lentia, qualen gen PS creans, Sit infinita; quia nulla Proportio est nullius potentiae ad alii tuam Potentiam, quam araeSupponit Virtu agenti Snaturatis, Sicut et non entis ad ens . . quia nulla creatura liabet simpliciter potentiam in sinitam, sicut neque CSSe ins mitialia . . . relin piitur quod ii ulla creatura Possit crearen , ill Col. I, l. 45,
219쪽
Repugnat denique osminii Sententia, quia anima, quae est sensitiva tantum, deam enti in se Xprimere nequit. Quomodo Vero, idea entis manifestata, anima spiritualis e sensitivae animae franSmulatione oriatur, Concipi non potest, quia sunt deae illae repugnantes vel insociabiles Τ. Ergo admittendum est Singulas animas humanas a Deo immediate reari.
DE TEMPORE CREATIONIS ANIMAE IIUMANAE.
Praeexsistentia animarum refellitur.
I amnis erat Sententia animas humanaS, PriUSquam Corporibus Sui Coniunctae Sint in Stris puriorem vitam degisSe, OStea vero sceleris luendi causa in his Corporibus inclitSa OSSO. Vae Sententia, Cum gratis affirmetur, Conscientiae testimonio nullo modo firmetur, reCtae rationi repugnet, omnino improbanda est. Anima enim, Cum sit natilraliter firma Corporis, tun solum pro tu Cenda SSe videtur, Cum producitur ipsum Compositum. Totest luidem tempore priUS XSiStere quam Compositum revera tamen pSam praeexstitisse nulla probabili ratione ostendi potest. Unde praeClara illa a tota Chola propugnata assertio Animae humanae non tris crean ur, quam Suis coniunduntuV corporibuS.
Ad rem Concilium Constantinop. II 353 Si quis
sabulosam animarum praee XSistentiam . . . ISSeruerit, A. S.'
et Leo I. in epistula dogmatica ad Turribium et Catholica fides , inquit, a Corpore suae unitatis abscidit Priscillianistas), Constanter praedicans atque eraCiter, quod animae hominum, priusquam suis in Spirarentur OrporibuS,
220쪽
I96 ANTHROPOLOGIA PARS SVNTHETICA. Quonam momento temporis anima rationalis cum CorPOre uniatur, magis determinatur.
PraeeXSi Stentia animartim reiecta, iam litteritis Ilaeri PoteSt, quonam praeCiSe tempore Vel momento anima rationalis corpori sit infundatur. Duas hac de re habemus scholasti Corum Sententia S.I. Secundum S. Doctorem anima initio generationis non est nisi vegetativa corpore deinde Susii Cienter evolitio, ex vegetativa anima Corrupta fit anima sensitiva, quae qui 'dem anima Sensitiva Corpus ad Suscipiendam animam
rationalem disponit. Ubi primum vero haec dispositio
perseCta est, anima rationali a Deo Creatur et corpori insunditur, ita tamen ut Corrupta anima sensitiva, in o mine non sit nisi unica anima, anima Cilicet rationalis, quae Virtute sua Continet, quidquid habuerunt formae priores, et adhu anal EUS. Vegetativam proinde animam sequitur senSitiva, en Sitivam Sequitur rationalis, ita ut unusquisque homo primo sit quasi planta, deinde quasi bellia, tandem homo. Cuius sententiae ratione praeci lauae hae sunt 1. Ad diiudicandas rerum essentias ad phaenomena Semper oportet attendere neque umquam licet plus tribuere SSentiae, quam quod appareat in Phaenomeni S.
uamdiu ergo tantum observantur Phaenomena egetallia, non licet ponere esse animam SenSiti Vam.
I. Tribui debet in genere humano principiis gene rantibus, quidquid his tribuitur in genere viventium reliquorum. Sed viventia reliqua producunt animam Substantialem. Ergo id ipsum liomini tribuendum est. Sed homo produCere animam Spiritualem non potest. Oportet ergo, ut animam Spiritualem ante Cedat anima materialis, quae ab homine producatur.3. Conformitas et incredibilis illi simillitudo, quae est inter parentes et liberos, multo acilius explicatur, Si Pu