장음표시 사용
231쪽
spiriti tales evehithir. Quae quidem cognitio Dei, iit ab intuiti vas distinguatur, et abstractiva di Ci Solet. Beatitudinem proinde formalem hominis Contendimus
esse perfectam Cognitionem syntheticam ordinis univer- Sali Per eiu Causam Supremam. Hanc Cognitionem persectam Consequitur naturaliter amor persectus Dei ut principii huius ordinis, et gaudium vel delectatio perfecta Oriens in natura humana ex illa contemplatione et ex illo amores Tres igitur actus ad beatitudinem formalem necessario Con Currunt Cognitio, amor, gaudium seu deleCtatio. uaerunt vero philosophi, quinam ex ipsis quasi essentiam beatitudinis constituant, quinam vero sint quasi attributa
Facile autem inter plerosque convenit delectationem ad beatitudinem non nisi per modum attributi necessarii pertinere de duobus aliis vero triplex est opinio S. Doctor enim solam Cognitionem affirmat esse SSentiam beatitudini M'.
st L problem de a destinue nature is dans a vi futuro revient dono a favo i citi 'elle sera alor I activi te Superieure des scine. - sera a pense a sola plus haut degre ossibi de Persection: a connaisSance a plus parta ite possibi de obj et sorme de intellige iace, 'est a dire ensin a science de universalite de choses in aterielles, de leur proprietes et de leur libis, Parleur cause les plus profondes et Principalement par leti Cause SVPreme, compris a connaissa iace, negative et analogique dese tres spirituet et de Etre divin oti, tu bri ex ement, e sera laconnaisSanc πρὶ igne de Por te iniverse par a Cause Supreme. Cette connaissa iace est a si esse ii a phi sophie. Elle'ngendreranatu rellenient activite pari ait de a volonte, 'est a dire 'amorarde Diei considere comme Principe et in dii monde Physique et dii monde morat: a felicite resultera de ceti contemplation et cet
tentiam defendunt ecautis De beatitudine c. I, . ), buner Theol. Schol. t. 2, disp. I, . ), S hi tui Di SP. Philos . nat. n. 29).
232쪽
Scorus Contra Solum actum amoris beatitudinem sormalem essentialiter constituere Contendit . Alii vero, inter quos Albertus sugenuS, S. Bonazentura, aresius y, et in cognitione et in amore Dei essentiam beatitudinis sitam esse OCent.
Sed luidquid est de disputatione illa, quae ordinem
Supernaturalem magis re Spicit quam beatitudinem naturalem, OS, ad elemen a simpliciter necessaria beatitudinis
hi unice attendentes, hanc beatitudinem in tribus illis
Thesis probatio. Deus est hominis beatitudo obiectiva seu obiectum ilhi determinatum, ex Cuius poSSessione Vel coniunctione homo beatur p. o S l l . Sed haec hominis cum Deo coniunctio in ordine ad ipsum hominem perficiendum aliter seri non potest nisi
per Cognitionem, amorem, fruitionem vel delectationem Sultra declaratam. Etenim I. Hae coniunctio fieri non poteS per unionem quandam substantialem'; neque Per unionem SSentialem, quae repugnat naturaeentis infiniti;
neque per unionem hyp Staticam, tuae XCedit exigentiam naturae humanae. Secundum exigentiam enim illam homo habet tantum, ut ipsi conveniat subsistere subsistentia humana, nullo modo autem sui,sistentia divina. a. Oritur proinde haec Coniunctio ex unione luadamaCC identali, tuae, cum seri debeat in ordine ad hominem Per sciendum, necessario in ultima persectione activitatis hominis relative ad Deum est ponenda. Iam vero
233쪽
Poni non potest haec tillima persectio formaliter in activitate vegetativa vel senSitiva, Sed tantum in vita rationali Activitates enim illae inferiores, cium in hominerationali vitae subordinentur, finem Suum ultimum non in se ipsis habent, sed in activitate huius vitae intellectualis. Intellectuali autem illa activitate homo Cum Deo persecte coniungi non potest aliter nisi perfectissimo illo, de quo supra diXimus, cognitionis, amoris, delectationis actu. Ergo in persectissima Dei Cognitione et amore Cum delectatione necessario defluente beatitudo formalis hominis ConsiStit.
UOMODO BEATITUDO HOMINIS COMPLEATUR, OSTENDITUR.
DE VITA MORTALIMI MINIS. Thesis. Erfec a beatifudo formalis in hac mortali visa obtineri no=a poteSt. Probatio. Ad per se tam enim beatitudinem sormalem re luiritur, Ut appetitus rationalis, seChlso omni malo, Pleiae quietetur in possessione stabili et indeficienti boni persectit. Atqui in praesenti vita hae plena et quieta et in deficiens possessio obtineri non potest Nam
I. Non omne malit in XChlditur, neque ex parte intellectus, qui mullis ignorantiis et erroribus obnoXius manet, luantaCumque est eius persectio neque e parte Volun taliS, quae Semper motibus appetitus sensitivi inquietatur; neque e parte CorporiS, luod innumeris aggravatur in firmitatibus, necessitatibus, morbi et J.
234쪽
2. Numqtiam his in terris appetittis rationalis impletur quo profundius enim Veritatem e. g. percipimus, eo Clarius Videmus multa esse, quae mentem est tigilant, Cum tamen sint de iis, quae naturaliter scire desideramuS quo maioreS Copia bonorum quae possidemus, eo vehementius sit in nobis desiderium ad ampliora 3. Praeterea inStabilia sunt bona multa, quae OSSi de mUS Omnibus vero tamquam ultimus terminus imminet mors. Legitima enim inductione Compertum laabemus mortem omnibus viventibus Corporeis e naturae instituto accidere. Quae quidem moriendi necessitas inde oritur, quod corpus vivens ad nutritionis exercitium ineptum redditur. Virtus enim nitritiva pendet a Certis dispoSitionibus organicis, quae Vel violenter mors violenta , vel naturaliter i. e. Propter ipsum nutritionis exercitium inors naturalis , Corrumpuntur.
I iE IMMORTALITATE ANIMAE. Cum notus naturalis olim talis nostrae inani esse non posSit p. 2oa), ne lue his in terris ,eatitudo nostra ol)tineatur persecta, nostra elicitas in sutura ea lue immortali Vita est exspectanda. Inde hic iam Quaeritur, Utrum anima humana Sit reVera immortali S, an in morte Simul Cum Corpore CorrUmpatur.
Dubia. Videtur anima in morte simul Cum Corpore Corrumpi Nam t. Quod habet initium Cum Corpore, Cum Cori Ore etiam perire debet. Sed anima humana incipit esse Cum
235쪽
Corpore. Ergo etiam cum corpore perire debet, et Si Cilnus erit interitus pecudum atque hominum. 2. Anima humana, ut Supra diximus p. 84 Sqqὶ Creata est, ut essentialiter Sit Corporis forma, i. e. Ut e eiuSCum Corpore unione formaliter resultet id, quod est homo'. Ergo soluto Corpore et pereunte homine etiam anima perire debet. 3. Si anima non periret in morte homini S nulla esset ratio, Cur homo tantopere horreret ipsam mortem. 4. Quorum est simile prinCipium et Similis proCeSSUS, eorum etiam similis finis esse videtur. Sed simile est principium hominum et bestiarum, Simili etiam prOCOSSUS in utrisque. Ergo unus erit finis bestiarum atque hominum. 5. Videtur Deus ex benignitate annihilare animaS, OSt- quam Coniunctionem Cum Suis Corporibus, quae sibi natu rati Sit, amiserint eo fere modo, quo nos e misericordia neCamu aviculam, quae alam vel pedem amisit . Sed contra est firma omnium populorum de immor talitate animae persuasio. Unde Thesi I. Anima humana est per nasuram suam immortalis.
Statu quaeStionis. Immortalitas est incorruptibilitas Viventis, ut vivens est idem proinde significat ac vitae inamissibilitas. Iam vero triplicem distinguunt immor talitatem vel vitae in amissibillitatem immortalitatem pereSSentiam, Per gratiam, per naturam.
Immortalita per essentiam est vitae inamissibilitas inente, Cuius eSSentia St ipsum Vivere, ita ut absolite re pugnet ipsum non Vivere. Haec immortalitas soli Deo
Convenit, iuxta haec S. Pauli ad Timotheum Tim
236쪽
13 6 praeclare dicta et Rex regum et Dominus dominantium, hi solus habet immortalitatem.' Immortalitas per gratiam est vitae inamissibilitas inente, Cuiu natura ex se tendit ad Corruptionem, sed invita servatur gratuito Dei auXilio. Talem theologi docent suisse primi hominis immortalitatem in statu innoCentiae. Immortalitas per naturam est vitae in amissibilitas inente, Cuius natura nullum in se includit corruptionis principium, ita ut ne Corrumpatur per e, ne Corrumpatur per CCidenS. Dicitur vero corrumpi per se id, Cuius eSSentia, prout firmaliter exsistebat, CeSsat eXSistere, propter disso itionem partium realiter distinctarum, quibus Constabat, licet prin cipia illa post dissolutionem maneant. Si homo morien Corrumpitur per Se propter Separationem animae et Corpori S.Corrumpitur autem per accidens id, quod, etsi per se Corrumpi non potest, quia scro non habet partes, CeSSattamen in actu et formaliter exsistere, quia indirecte de struitur, ratione Cilicet alterius, a quo pende in exs, Stendo. Si Corrumpuntur omnes formae materiales sorma aquae, animae vegetativae, animae beluinae Cf. Supra
Han tertiam immortalitatem, immortalitatem Cilicet Per naturam, quae di Citur etiam Saepenumero mutortali asa intrinseco vel incorruptibi fas, thesi nostra animae humanae tribuimUS. Sensus proinde thesis nostrae est Anima humana ex natura Sua es incorrus ibilis per se et incorruptibilis per
Animam immortalem esse, et eritas fidei est undamen talis, quae ipsis Sacris Litteris frequentissime in Culcatur, dum de vita sutura instruimur, eiusque praemia sutura PitS, Poenae vero aeternae impiis proponuntur. Si Do
minus in sorte OleCtorum it reproborum praenuntianS
237쪽
Et btint hi , in itiit, et in supplicium aeternum, iusti autem in vitam aeternam M 23, 46).
Leo vero X in Concilio Lateranen si V 1313 haec
statuito Sacro approbante Concilio damnamus et reprobamus omne asserentes animam intellectivam mortalem
Thesis probati per arteS. I. Anima humana est incorruptibisis per se. Quod non habet partes, neque quantitativa neque constitutivas, id non potest Corrumpi per se. Constat evidenter ex ipsa notione Corruptioni per Se p. 212 . Atqui anima humana non habet parteS, neque quanti tativa neque ConStitutivas est enim Simplex p. 77
Ergo anima humana est incorruptibili: per Se . a. Anima humana est incorruptibilis per accidens. Omne, quod est spirituale est incorrupti l ite per accidens Sequitur ex notione Spiritualitatis et e natura Corruptionis per CCidenS. Atqui anima humana est spirituali p. 16 Sqq). Ergo anima humana est incorruptibilis per CCidens. Thesis II. Anima unurna post morum hominis fueraeris SuperSIES. Statu quaeStioniS. Cum anima humana per naturam suam sit omnino incorruptibilis, Sequitur, Ut tu morS, Si Contingeret, aliter explicari non poSsit nisi per an nihil ationem. Dicitur autem annihilari id, cuius essentia ita desinit esse in ordine actualium, ut nihil eius remaneat
i f. 6. χιn manu, De novissiinis hominis 6 et . Recole quae de corruptione ij de an nihilationes in Cosmologia dicta sunt I 457 Sq.
238쪽
Thesi nostra proinde Contendimu fili trum non SSe, ut post mortem hominis anima desinat esse in ordine ac tualium, Sed pSam in SSe Suo quo est anima humana superstitem suturam OSSe. TheSi probatio. Animae annihilationem non nisi duplici modo fieri fingere possumus Vel per Ctionem, cuius terminus esset remotio totius animae essentiae ex ordine Ctualium, Vel per Cessationem actionis, qua in Suo
Iam vero prior Suppositio absurda est actione enimes cere nihil sibi repugnat. Astera vero hypotheSis, etSi, abSolute Spectata, nullam repugnantiam involvit, Spectans tamen Pariis condicionibus Pisae hun anae evidens r impossibilis apparci. Etenim, Cum anima a Deo Creata Sit P. I 0 Sqq), Certum est nullam Creaturam impedire POSSC, luominu DeUS, si vult, animam in esse Con Servet Creatione Continuata. Quod sequitur ex infinita Dei potentia et ex dependentia omnis Creaturae ab PSO. Concedimus vero potentia Dei θSoluta, i. e. Con Siderata separatim ab omni luis alii eius attributis, animam humanam annihilari poSSe. In anima enim humana orato-logi Ce SpeCtata l. e. abstracte a variis condicionibus vitae eius , Cum sit a Deo in Suo esse dependenS, nulla invenitur repugnantia ad non exsistendum. Atqui Creator omnipotens potentia sua absolitia sacere poteSi quae- Cumque oratologi Ce non repugnant. Sed ex potentia Dei ordinaria, i. e. PCCtata Cum aliis attributis divinis et in ordine ad leges ab ipso libere praefixas, fieri non potest, ut ulla umquam anima an nihil et ur Quod quidem ConStat I. Ex conscm o tum populorum, de quo supra diximus, ubi de Spiritualitate animae Sermo erat P. 162 q).
239쪽
2. Ex diversis Dei Creatoris auributis ea Ex sapiantia divina. Si anima, dissoluto composito h lmano, non remaneret Superstes, Deus ipsi frustra dedisset immortalitatem ab intrin SeCO. Sed Deus nihil facit sine ratione susti Cienti. Ergo animes humana, dissoluto Composito, remanet
b Ex itistitia divina. Si anima humana, dissoluto
Corpore, non remaneret superSteS, Deus non esset iustus.
Nulla enim esset universalis et proportionata pro virtute et vitio retributio. Manifeste enim Constat neque omneS virtutes his in terri remunerari neque omnia Vitia puniri. Immo non raro Contingit, ut iusti puniantur, iniusti summis laudibus extollantur. Sed Deus est infinite iustus. Ergo anima humana, di Ssoluto CompOSito, SuperSte Ssutura erit δ.
Ex iis, quae circa exsistentia in Creatori mundi inlinite perfecti in Cosmologia I 493 496 497 declaravimus, iam licet optima via et ratione his Dei attributis inniti ad argumentandum. Perfectior tamen, utpote ni agis reflexa, haec argumentati evadet ex iis, quae in Theologia naturali circa Dei naturam sumus declaraturi. Interim tamen Deum, usuile perfecDιm, revera exSi Stere philosophice iam compertum habemus, cum Probaverimu creatorem mundi esse a se I 496 , neque ullum en finitum posse SSe
6 Si toti te les vertus talent recompen See et toti te viceschaties pendant hi cene que oue chaque morte dans e grand iram de histoire humatiae, Diei potirrai Supprime purement et simplement les acteurs, qui ite a te rem placer Par 'autreS mai sit 'en a pas in si Courbe fous e sal de a douleur, a vertutro Solivent arrive au terme de S course, an auoi senti lama in caressante de Celui qui tui di fait Courage Courages Euge Combi de mysterieuges faveurs, te vice Sotiriant 'endor dansum triomphe scandalelix out 'est dono a fini a la mori. ia
240쪽
c Ex omtas Dei. Si an ina humana, dissolito Colia
queret enim hominem his in terris in valle lacrimarum s desiderio naturali et proinde necessario beatitudinis, quam
numquam inveniret Τ. Sed Deus, utpote infinite Onu S, non Si Crudelis. Ergo anima humana, di SSOhit CompOSito, SuperSte Smanebit .
3. Ex f estis consectariis culentiae oppositae. Doctrina illa, quae St Colirinen et firmamentum moralitatis, iustitiae, virtutis, dignitatis humanae in vita tam privata quam Ο-ciali, qua vero Sublata aperiuntur portae Colluvie vitio
modi est veritas, de qua agitur. Sublata enim hac veritatea is optime generi humano Consuleret, qui X SOCietate
justice cui que a veriti matheureuSe ait e re pri Se Sur Dieii, et que Dieti ait Ses repri se Sur e vice naphini Monfabre, Cons. de . m. de Paris. I 875, coni. I7). Cf. supra P. I O4. Diei est juste, it ne petit se a ire a platsi te bourreau desa creature, a rem Plir de desir qui amat ne seront assotivis, a Potisse violeminent ver uia crine tu 'elle ne doli amat atteindre. Pourquo cet universei csoin dii hora heu qui totirmente no Pativres cccurs, Si a vie humat ne se termino axi tombeati Entre a nais Sance et a mori, VonS-nous et quel luctis satis satis IIclas lles laisir ephemeres de ce monile 'Ont ait que tromperesa divine langueti de nos ames, es ole inemes de a verit et de la vertuont te constaminent troubice Par de baSSes exige nces, SSOmbrio SPar 'incessantes contradictions Notre nature est in si Organi See lii 'elle velit, hi 'elle Spere necessa trement e ra Sans Ombre lebi en an in clange, te repos acti de to utes se facultes dans a Palx, ct ora velit que Diei la et te impitoyablement dans a uitile vide, te eant ternet Gest atroce, et, Par OnSequent, 'CStincroyable; a te pro pro de a justice divine diti Thomas, St,d 'accorde a cliaque cire e qui convient a sa nature a MonSabret. α).