장음표시 사용
381쪽
Scholion. Ex his sequitur, ut fundamentum Pimum constantiae lexum s sicarum sit illarum quidem legum
natura, neque tamen natura illa abSolute SpeCtata, Sed prout in exercitio aCtivitatis suae subest GPDIae gubernationi.
B. De Cognoscibilitate miraculi.
Voltatre, en an , alii negant ullum umquam miraculum rite probatum es Se . - F. trahisi , OUSSenu R, Laplace' Hume, alii negant miraculum ullum probari poSSe, quia teStimonia, quotie de miraculo agitur, non Valeant. - Unde multi qui Rationali Stae dicuntur. 4en-
gon ne reussit Pas a protivero, ait enan, que, an lechanal de realite attingibi a nos observations it e Sol paSSe une venement Drnaturet, ii miracle. I inexorabie phras de M. Littre: Queique recherche u 'on ait Dite, amat ii miracle ne 'OS pro- duit la, ou i potiva it tre observe et con State, et te PhraSe, di S C,eS uia loemii 'on ne rem uera potnt On ne aurait Prouver u 'ilso it arrive uia miracle dans e passe, et notis attendron San dolite longiemps avarat ii 'it 'en pro luis ura dans es condition correcte qui Seules donneralent a uia sprit juste a certitude de nepas tre rompe Souveni r fi 883 28 a). Idem docet in Introd. libri qui inscribitur Vie decisisus s. - Verum ad miracula historice et critice inquirenda, qui Ren an secuti sunt, ii numquam Serio aggressi sunt. Secus enim aliter ipsis persuasum Sset. Ad rem
Auch a iit Hic Rhodus, hic saltato Lebe Jesu, inlei tun III I 88. Leitres crites de a montagne I III. Sur es probabilites I 35.
382쪽
tentiam Spinogae et antii a de re Sectiti, eventum Omnem aut naturaliter explicandum aut iudicium de eius
natura Suspendendum SSe OCent. Contra hos omnes Contendimu miracula certo cognosci poSSc. Iam vero ut Certo CognoSCi possit miraCulima ut tale, i ' requiritur, ut probari possit Perisas facti, i. e. ut Ostendi possit factum, quod tamquam miraCUlum Prosertur, C. g. resuscitationem tali mortui, rePcra contis ine 2 requiritur,
ut probari possit veritas miraculi quae dicitur philosophica
et veritas miraculi theolo ica. Dicitur vero miraCulum philosophice erum', si factum illud revera ire naturae visibilis transcendit dicitur autem theologi Ce Verum , quando opus illii supernaturale revera divinitus est
Atqui haec tria Factum revera Contigisse, saCtum vires naturae visibili transcendere, factum esse opus Dei Certo probari possunt Et 1' quidem probari poteS factum SSe crum, C. g. Lagarum mortuum et post triduum resuSCitatum suisSe, vel hominem a nativitate Caecum suisSe et subito visum re Cepi SSe, alia eiusmodi Sunt enim haec acria sensibilia, atque in Criteriologia probatum est perceptione Sen Suum et testimonio hominum Certe Constare posse de veritate alicuius acti sensibilis , praesertim Cum de facto agitur insolito. Tunc enim homine animum magis attendunt, ita ut error facilius XChidatur. a Constare potest saCtum de tuo agitur excedere vires nasurae Pisibilis. Inductione enim scientifica Certo scire poSSUmuS, luid natura in Certis adiuncti valeat, quid non . Ita novimus duo Corpora Compenetratione proprie di ClaCompenetrari non OSSe, Orphi exanime et putridum non
Cuius vocis sensum recole ex iis, quae I O declarata Sunt.
383쪽
redire ad vitam, Sanationem subitaneam nullis remediis adhibitis esse impossibilem solis viribus naturae, alia eiuS- modi Proinde quotiescumque historice Certo Constat tales Cium ContigiSSe, Certo CognoSCere OSSumus opus illud OSSe Super=Iaturale, Saltem Secundum quid . 3 Certo Cir POSSUmu nonnumquam opus illi supernaturale esse divinitus auum. a Sunt enim opera quaedam e quorum natura Cire poSSumus ipSa nonnisi a Creatore effecta esse. Talia Sunt opera illa omnia quae vim Creandi in agente Supponunt.b Alia vero opera, quae vires huius mundi ita trans-SCendunt, ut om=Iium Creaturarum, Spirituum PraeSertim, vires XCedere dici non possint, ex CCurata CondiCionum
adiunctorumque Consideratione facile cognosci possunt tamquam divinitus facta. Etenim si spectatur nis ad luem miraculum dirigitur, si operandi Diodo observato diligenter inquiritur sapiatne actio gravitatem, OneStatem, sapientiam, neque neglegitur indoles et virtus eius quo agente id quod dicitur miraculum efficitur, facile excitiditur fraus mali spiritus. Unde fit ut cum certitudine dici possit digitus Dei est hic', quod Semper Cimus requiri
ut pii Supernaturale verum Sit miraCuliun V.
III. De gubernatione nomini Speciatim. The SiS. Hominem ad sinem ut iuvim Deus Iu dirixit, ut ad beatitudinem formalem in altera Pisa obtine idam homo his in terris per reuum usum liberi arbitrii ipse sese disponere deica . I. Et primo quidem manifestum est hominem his interris relative ad beatitudinem suam formalem obtinendam esse liberum Etsi inim necessario tendit eius voluntas
384쪽
in ionii in liniversale vel onane bonunt indefinite una plum p. IO4 et ii , CtSi Deus est in Concreto illud summum
bonum tuo tendentiae illi Orrespondeat P. O Sqq),
in praesenti tamen vita ipse a nobis non evidenter et necessario apprehenditur ut bonum omnino perfectum P. 122 ne lue proinde neceSSario voluntas humana fertur in Deum aut in bona particularia, quae apprehenduntur ut Conducentia in ipsum. 2. Posita vero a libertate, necessaria oneXio admittenda est inter rectum usum libertatis et beatitudinem assequendam XSistens, talis Cilicet ut ex reCto usu libertatis homo elicitatem suam obtineat, e malo Vero Sual, ipsa deficiat. Etenim
a Conexio necessaria ponenda Si inur usum Pelexercitium Merratis e beatitudinem Libertas enim Praestantissimum est inter omnia tuae Deus Creaturae uae praestitit bona. Iam vero nisi hae neCessaria Conexio
CXSi Steret, praeStantissimum ilhid ,onum ipsi sint ultimo Creationis non esset Subordinatum, quod admitti non potest. Deus enim omnes res huius mundi visibiles inferiorespui Cherrimo Ordine sapienter ordinavit a fortiori proinde libertatis hominis ordinem praeSCri PSit. lli aeterea ne illi finis mundi ultimus extrinsecus gloria
Dei neque finis ipsius ultimus intrinsecus beatitudo hominis persecte obtineri l)ossunt, nisi hae libertati Cum
beatitudine conexio neCessaria admittatur .
. Le libre arbitre resume e Plus la aut e l rerogative aCCordeo Par Diei a sa creature. Or, suppos que obtention ii a privation de la in supreme de a natur humatiae ne suSSent Pastices au bon usage ou a abus dii libre arbitre, e libro arbitren 'aurait a te caractere 'un moyen subordon ne a a fila supremede a creation. Donc es plus hautes persections dii monile creene sera ient a Suhordonnees a la fila Supreme de a creatiora; cela 'est a PoSsiblo. De ait, considerons a fila supreme dela natur huma in dii cole de Dicu et u cote de homine. u
385쪽
b Conexio vero illa necessaria talis debet esse, it X recto usu libertatis ona felicitatem Suam obtineat, Xmalo Vero usu ab ipsa deficiat. Sapientia enim et iustitia et bonitas Dei omnino requirunt, ut homo SOCundum exigentiam rationi vitam Suam ordinans ad finem suum perveniat absurdum autem et Deo infinite sancto et sapienti indignum est admittere homines inordinate viventes aeque a ipsius ordinis recti amantes ad beatitudinem pertingere posses Potest proinde fieri, ut sub ipsa Dei gubernatione quidam homines a fine relative ulmno vel beatitudine eorum formali XCidant. Sed ulteriUS. Quaeritur, num homo poSSit ex ane Suo ita CXCidere, ut aeterni Poeni Crucietur.
cote de Dieti que sera it a gloire de Dicu sans a libertu quevaudraten au yeu du Createu de hommages Orces oualaommene erat que instrument passis 'une volonte toti te puissante pDu cote do homine la felicite de hom me sera it elle complete,s'il 'avait conscience de avoi librement conquis et de a devotrPOur ne Par a son propre essori λη Mercier, Psychol. I 353 sq.)i Don te bon ou e mauuais emploi de a liberte morale doli tre a cause determinante de obtention oti de a perte dubonheli Supreme et Par conSequent, te uSte qui, au terme de repretive, Se rotivera an Pordre morat, imant brement Dieti par essus totis e biens crees, en trer en Possession d bonheur, tandis que e coupable qui a Pheure fatale de a cessation de reprehive se trouvera an Im etat de deSordre morat, en opposition Oulue ave Dieu, sera prive dii boni, eur; frappe dii matheur supreme i demeurer en consequence irrevocablement fixe dans son et a de damnation desesperee. Ou Parbre tonabera , ita Ecri ture, ii reStera. La ratSon repugne a ride que dans a luituentre es abus de a liberte et e devotr entre a creatur insoumis et te createu misericordieu qui ai ourd'hui a supporte ledernier o resterat a la revolt impunie Mercier . c. 356).
386쪽
Dubia. Videtii homo non posse ita a me Silo de si Cere, ut in aeternum puniatur Nam I. Aeternitas 3oenarum videtur iustitiae Dei adversari. Iustitia enim Dei exigit, ut poena crimini sit proportionata. Sed poena aeterna non est proportionata culpae Iemporali. Culpa enim per modicum tempus dura it, l)Oena
autem aeterna numquam CeSSabit.
I. Praeterea videtur sapientiae Dei adversari. Nam sapientis poena semper debet esse medicinalis. Neque enim reus punitur ut puniatur, Sed unitur ut Corrigatur. Atqui poena aeterna non es medicinalis ne pro il)S reo, lui post mortem emendari non potest ne Pro aliis, Cum in aeternitate nulli sint futuri, qui aer hoc Corrigi possint. Ergo repugnat Dei Sapientiae. a. Denique videtur etiam bonitati Dei adversari. Ensenim infinite bonum non est crudele. Videtur autem aliquid Crudele hoc, quod Deus creaturam, quam se Cit ad beatitudinem, omnino miseram SSe Sinai. Ergo . . . Sed contra est fides Ecclesiae catholicae Circa X- sistentiam in serni Proinde sit TheSiS. Aeternitas poenarunt aliqua e pars Suade urratione ad minus evident' mundi non poscit 'Saul rationi
Statu quaeStioniS. Non agitur hi de aeternitate Poenarum theologice inspecta Sub hoc enim respe tu fide Certum est poenas imi torum esse aeternas. Sed luaeritur, num ratione sola hae aeternitas demonstrari possit. Admissa proinde aeternitate vitae animae, quaeritur hi C, num possint aliquae salum animae humanae aeternis Poeni Cruciari ad minus, utrum aeternita illarum Oenarum rationi repugnet OCne. Quaestio sic l)osita negatur implicis ab illi: omnibus, qui negant immortalitatem animae
387쪽
explicite a nonnullis ex hodiernis, qui contendunt animam immortalem non poSSe aeterni poeni Cruciari, quia hoCissius Dei, quem sibi fingunt, bonitati, sapientiae, iustitiae
Contra illos omnes probamu thesim nOStram PC ParteS. Thesis probatio Tars L. Aesernitas poenarmn aliquae parte suadetur ratione. I. PeCCato enim gravi, quod dicitur mortale, infinita Dei maiestas graviter violatur, iniuria Cili Cet omnem menSuram quodammodo XCedente. Ad reparandam Proinde talem iniuriam requiritur poena sub aliquo saltem respeCtu non menSurabiliS. Sed poena reproborum, UmSint reaturae finitae, non potest esse infinis infensa remanet ergo, ut admittatur poena infinita sub respectu durationiS. 2. Poena aeterna reproborum requiri videtur, ut sanctio legis moralis sit sufficiens. Turs L . Ad minus evidenter ostendi non potest aeternis talem poenarum rationi res nare. Etenim, ut ratio repugnantiam illam inter aeternitatem poenarum et divina attributa evidenter Cernere OSSit, requiritur, ut habeat Clarum et di Stinctum ConCeptum malitiae peccati mortalis et Dei attributorum. Porro haeCduo non Satis nobis nota Sunt. Ergo ratio repugnantiam evidenter videre non potest ' Responsio ad dubia. Ad I dicendum CommenSurationem poenae ad Crimen repetendam SSe non e duratione Criminis, sed e gravitate eiuS. Ad a vero notandum poenam non ne CeSSario debere esse medicinalem pro ipso aeo tantum. Sed itiam pro
388쪽
aliis praeterea poenae Sunt ad CorreCtionem, non Solum quando infliguntur, Sed etiam luando determinantur. Ad a deni lue S. Doctor Non enim', in luit, seSt conveniens divinae bonitati, ut totum unum genu Creaturae deficiat a fine, propter quem est actum. Unde
ne omne homines ne omne angelo damnari Convenit.
Sed nihil prohibet, quin aliqui vel ex hominibus vel ex
angeli in aeternum pereant, quia divinae voluntatis intentio impletur in aliis, tui salvantur. Ex his autem omnibus rite perpensi apparet luidem in Deo virtus vindi-Cationis Seu severitatis, non autem vitium CrudelitatiS, tuae ConSistit in eo, quod luis XCedit in poena, X animi asperitate Compati nesCientis poenam ultra iuStum modum
Scholion. Cum elicitatem hominis Deus non intendat
Propter ipSam, Sed propter gloriam suam externam', finiSille relative ultimus non nisi secundaritii est, praesertim Cum a Deo non abso ite intendatur, sed sui Condicione tantum, ut Creatura libera se ad ipsam Ora Se luendam disponat. Unde sinis ille secundarius non necessari in omnibuSobtinetur, ita ut aliqui, avertendo e libere a Deo, abeatitudine excidere possint. Nihilominus, Cum esseCaCia divinae voluntatis in eo potissimum ponenda Sit, quod sinis eius primarius semper obtineatur, Plaerenti, num Volunta Dei semper impleatur, cum S. Doctore affirmativereSpondendum est e Cum volimias Dei', inquit, sit uni- VerSali CaUS omnium rerum, impossibile est, quod divina
Volunta suum esseCtum non Consequatur. Unde quod recedere videtur a divina voliuntate SeCUndum Unum ordinem, relabitur in ipsam secundum alium SiCut peCCator, qui, luantum est in se recedit a divina voluntate peC-
389쪽
cando, incidit in ordinem divinae voluntatis, dum per eius iustitiam punitur.' Quomodo vero divina providentia sese habeat relative ad aeternam damnatorum reprobationem, Sola ratione CognOSCi non poteSt, praeSertim Cum pSa poenarum aeternita Sit dogma non ratione demonstrandum sed si e tenendum. Quid autem ratio humana revelatione illimi nata de inscrutabilibus Dei iudiciis hac in re declaret, sacra docebit theologia. Interim, quomodo homo recto libertatis suae usu ad aeternam felicitatem sese ipse disponere debeat, hoc qui iam equitur traCtatu declarabimus. Di auum saeculorun immortali, invisibili, soli Deo,