Athenaei Deipnosophistae ex recognitione Augusti Meineke Analecta critica ad Athenaei Deipnosophistas

181쪽

172 ANALECTA CRITICA

τι- παραδοξων καὶ θαυιιαγιιενων. υσιας γαρ ανέθηκε βουν ἐλακροπολει duae in cod. S. Germ. apud Basilumap. crit p. 134. ita scripta sunt υσανίας δε εἶπε βουν ἐνοικροπολει duae quomodo cum Hesychio, iugiem illam bovis

senatus auctoritate dedicatam dicente, conciliari possint non video nisi ita, ut aut Lysias senatus consulti auctor habeatur, aut probata cod. Sangerm scriptura Isaniam sculptoris nomen fuisse statuamus, quo pacto εἶπε ex ἐποίει corruptum videri possit Lysaniam sculptorem ex titulo a Uinchelmanno operum vol vi 2 p. 342. edito memoravit Silligius Ceterum eiusdem huius signi memoriam apud Besychium obliteratam suspicor in hac glossa Κριὸς ασελγόκερως η ἐν τ' ακροπολει κριος ανακείμενος μεγα χαλκους. αοελγοκερων εαυτον εἶπε Πλατων ο κωμικός, ια et μεγαν εἶναι, καὶ συναριθμεῖ αυτω ον γε Ουριον Ἀπον. duo loco quum pro τον γε recte codex habeat ob τε apertum est excidisse

aliquid, quod Plato propter magnitudinem simul cum Durio

equo et ariete coniunxerat. Scribendum igitur suspicor: το, τε Ουριον ἱππον καὶ τον βουν τον χαλκουν. J xercit

phil. p. 29.

Ibid. o. In Simonidis loco ante ἰοστεφανου Berghius supplet υρουδίκας. obraeus νυμφαι vel μουσαι J ἰοστεφανοι.

γεν. s. . fortasse πλείους εἰσὶ cum Grotio. Ibid. I. Legebatur λειπονεως, quod λιπονεως Scripsi. IX, 399. a. o την των Aetρειρων καθοδον πεποιηκως ἐν τω τριτι φησίνυον ὁ Ερμιονευς ποσὶ καρπαλίμοισι μεταστων. Pro σον Casaubonus Niso tentabat non memor nomeri Il. XI 101. αυτα o di Ἀσον τε καὶ Ἀντιφον ἐξεναριξων. ermioneus Argivi nomen esse videtur. Exercit phil. I p. 30. Ibid. c. πριν θεωρῆσαι. . Com graec. I p. 491. Qui statim sequitur ex Teleclidis sabula Στερρο inscripta versus co ουσα θῆλυς εἰκοτωλουθα φεριο, simili scena petitus est qualem describit Aristophanes Thesmoph. 40. Ibid. d. Archestratus του ὁ λαγω πολλοί τε τροποι πολλαί τε θεσεις σοι σκευασίας εἰσίν. Addidi praeeunte Do-

182쪽

AD ΤΗΕΝΑΕ DE IPSOSOPIIIs ΤΛs. 173brae σοί, nec male tamen Schweighaeuserus πολλαί τε θε - σεις ιέν, vel Iacobsius πολλαὶ θέσιές τε.Ibid. s. Alcaeus κορίαννον εἶναί τι λεπτον. Recepi elegantem Berghi emendationem εἰς τί λεπτον quamquam possis etiam κορίαννον εἶναι τιλτον vel τρι-τον. IX, 400. a. In Aristophanis loco λυσας σιος ιν τον λαγὼν ξυναρπάσειεν ιιων, pro λυσας coniectabam πλας quod canis nomen fuerit. Pro

Uuso fort. luso scribendum ex L.

Ibid. b. De λαγος quae disputat Athenaeus, mihi valde incerta videntur. Quis enim praestet in Sophoclis loco λαγοί non esse λαγρο quod antiquo more λαγοί scriptum grammaticum in errorem induxit. Ille autem versus

λαγον ταoαξας ab τὸν θαλάσσιον, recitabatur sine dubio ab homine Ionicae stirpis. Ibid. e. Hegesander κατ' eoχας δε et μεν Ἀστυπάλαια Ου εἶχε λαγως, αλλα πέοδικας Post πέρδικας excidisse suspicor mi ε Ἀνάφη ου τεοδικας ιλλα λαγως, vel et δευναφη λαγὼς αλλ' οὐ δεδικας Quod verum esse ostendit particula μέν, quae oppositionem postulat.

IX. 401. b. υδε χὶν ἐλαττων του καλου γραφοιιενου λυδωνίου. Fortasse του καλλιγοαφουμένου, nisi καλου utpote e Καλυδωνίου natum expungere praestat. Mox verba φοοντιστα καὶ λογιστα Ουλπιανέ ex antiqua comoedia ductum

suspicor. Fuerit e. c. φροντιστα καὶ λογιστα Σωκρατες.

Tum praeeunte Schweighaeusero edidi δ Ου σφοδρα φροντίσας. Libri ora σφοδρα φροντίσας.

τὸ ἐπὶ του ινηιιείου In ipso epigrammate satis insolenter dictum est νυκτων φροντίδες ἐσπέριοι, latetque fortasse

vitium.

Ibid. s. Antiphanes λαβων ἐπανάῖι συαγρον εἰς την οἰκίαν τῆς νυκτος αυτῆς καὶ λέοντα καὶ λυκον Scripsi ἐπα- ωηξω cum Cobeto. In Dionysii loco us 3 p πλεῖστ απαρχὰς ἀκροθινιαγιιαι, sori scribendum est ' πλεῖστ ἀπάργματ sed reliqua non expedio. Hesychius 'Aπαργιιατα ἀπαρχαί. IX, 402. a. συάγρεια scripsi pro συάγρια. Ibid. b. καὶ Σκληρίας, ἐς δ' ἐστὶν Ουτος τῆς Yταλικγῆς

183쪽

ANALECTA CRITICA καλουμένης κωμορδίας ποιφής. Ita indorsus edidit Colomesii iudicium secutus, quum libri habeant Σκίρας. Ac sane ita scribitur hoc nomen apud Stobaeum Flor. II, 9. XVIII, 2. LIII, 4. quibus locis lemma est κλαηίου, quod Pholius Bibl. 167, p. 115. male revocavit ad nominativum Σκληριος. Non dubitandum tamen quin restituenda sit librorum scriptura. duum enim σκιρος et σκληρος nonnisi forma inter se disserant, . Salmas ad Tertuli de Pall. p. 29 7 et Lobeck. Aglaoph. p. 1314 apertum est eundem hominem et Σκιραν vel κι- ρίαν et Σκληρίαν nominari potuisse. Nominis Σκίοας .emplum habemus item apud Diognetum Herodiani Dici solit. p. 11, 29. Αολλον τον Σκιo0υ. Nisi id ad Σκιρος revocandum. Denique apud Ioa Lydum de Magistr. I, 40. Ῥίνθωνα καὶ 'Aσκηραν καὶ Βλαισον καὶ τους hoc delendum αλλους των Πυθαγορεί- σμεν κωμικων διδαγματων ἐπὶ τ ῆς μεγάλης Ελλάδος γενέσθαι καθηγητας, pro 'Aσκηραν potius Σκίρα quam Σκληριαν corrigendum est. Ad poesin Scirae quod attinet, sui ea Rhintonicae simillima maximeque in tragicorum poetarum parodia versabatur. Quod Stobaeus Flor. LIII, 4 eidem poetae tribuit carmen nobilissimum Πιαίνειν με αριστον ἀνδρὶ θνατο κτλ. id quod errore acciderit indicavi Fragm. Com graec. III p. 169. Exercit philol. p. 30. Ibid. c. Recte opinor Nauchium corrigere περιεφέροντο καὶ εριφοι πολλοὶ καὶ ποικίλως ἐσκευασμένοι. Ibid. d. In Antiphanis loco, de quo vide Com. gr. III p. 9.et quem rectius distinxi Add. ol. V p. 73, s. 1. κρέας scripsi pro κρέα, et s. 4. αἰγίων pro αἰγείων, quod Diu- dorsus αἰγέων scripsit cum Schweigh obraeus αἰγιδίων.

IX, 403. a. Mnesimachus ἄπτηται pro πταται recte Casaubonus. Ibid dedi χναυμ ηρπασται. Vulgo χναυρ, χναυῶ. Pro ηπασται fort. ηρτυται scribendum est. Mox

λέπεται κόρδαξ scripsi pro λείπεται et πάντως pro πάντες. Ibid. χάσκεις υτος Casaubonus, vulgo χάσκεις αυτος; Rectius autem distinxit indoctus χάσκεις ολος βλέψον. Tum ante Dobraeum erat δευρ ει πιο αυτα φράσεις Statim

184쪽

AD ATHENAE DEIPNOSOPHISΤA8. 175 Ibid. b. φοξῖνος corr. p. err. dedi pro νυννος, libri νυξι κινος cs. Com. gr. vol. III p. 573. Ibid. c. εγχελυς αρκτοι Sic scripsi pro αρτοι, quorum importuna h. l. memoria est. Ibid. ευει indorfius in notis

pro ευει.

Ibid. d. βινεῖ et νειται seclusi. Tum κουραν corruptum est, fort. κουρα et deinceps σαῆ σεμνῆ. Paulo post eratuακρου quod uaso scripsi, et στυρακος καὶ μαo0υ , quod correxit sindorsus. Ibid. e. φερει Corrige operarum errorem φεροι. Ibid. λεγοιιενους dedi pro γενοιιένους, et 'Aναύππω pro 'Aνθία rc ex emendatione Valchenarii.

Ibid. s. In Anaxippi loco ἐχρῆτο pro χρατο Herwerdenus Obs crit. p. 101 fortasse recte quamquam qui κωλέα pro κωλῆ, ζητω pro χρήζω dicere non dubitavit, eum ne ἐχρατο quidem reformidasse crediderim. Ibid. ταντ αφεῖλον scripsi cum obraeo, libri πάντα φίλων το D apud illebrunium

IX, 404. a. ἔλαιον. oupius ἐλεον τε. Tum πρωτοι scripsi, vulgo πρωτον.

Ibid. b. ουδεν ιοδωρου διαφερον 'Aσπενδίου. Ita correxi librorum scripturam οὐδὲ χονδρευουσι διαφέρω τἈσπενδίου, quamquam hoc quidem servari potest. De Diodoro spendio dixi ad IV p. 163 s. Ibid. d. ταν ἐγγυς et M ὁ σταυρος ex Dobraei emendatione dedi libri οταν ἐγγυς ην δε ὁ δευτερος. Facilio tamen est coniectura Cobet Mnem. IV p. 321. ταν ἐγγυς mi iror τερος ut οδ' τερος per euphemiam dictum sit pro ὁ

θανατος.

Ibid. e. τὴν φυσιν vulgo cum ὁριιιυτπτος coniunctum adsequentia traxi rabid. πνευματιω recte HerWerdenus.

Ibid. s. In Dionysii ecloga προχηται scripsi cum Bobraeo, vulgo προχη τε, indorsus προειδῆ. Sequente versu Ουκετι dedi pro ου Im, et οψοποιὸς δ' ἐστί που. Libri Oaνοποιος es ἔστιν vel εστι. indorsius cum Schweigh. ψοποιος ἐστι δε , IX, 405. a. πολυ de coniectura adieci. Pro θατερον sor-

185쪽

ANALECTA CRITICAltasse θατεs Oo. s. seqv. recte vulgo ουτως ἐφ ἡμιν, post quae incidendum est. Ibid. b. ου του τυχοντο supplevitiobraeus. Ibid. εξεις ομοίαν scripsi praeeunte Iacobsto, qui ἔχεις μοίαν dedit: libri ἔχει θ' ὁμοίαν. Ibid erat γεγρων τε, quod fortasse

servari potest.

Ibid. c. των βιαίων θ' ενεκα τὰ γεγραμμενα Locus corruptissimus suspicabar δ των ἰδιωτιον ἔσω ενεκα γεγρα-

μενα.

Ibid. κενα - γεγραμμενα solus habetis. De sequentibus v. Com graec. III p. 350. Ibid. προσαπολωλεν scripsi Hirschigium secutus, libri

παραπολωλεν.

Ibid. ἐπιλαθεσθαι Σιμία edidi pro ἐπιλαθέσθαι σημεια. Ibid. d. ξ ἀντλίας iκοντα καὶ γέμον - Ita Dindor-fius dedit ex mea coniectura Libri sere etiκοντι καὶ γέμων τε τι. Vid quae dixi Com graec. III p. 551 Fortasse scribendum ἐξ ἀντλίας iκοντι καταγεμοντι τε VS. Sequ.φ0ρτ γικων Scripsi pro φορτητικων. De seqq. vide l. l. Ibid. e. κοπτε με Din dorsus. In sequentibus haud pauca latent trimetrorum comicorum vestigia, . c. καὶ δεno οφεοεις - κατανοονεις τι μάγειρος ιιι ισως - et 4064. ἀπαλὸν καὶ συνεχες διδους το πυρ - et τοία διεχυθη των ἐόδιον ευωδία. Tum οσον δ' scripsi pro οσον. Ibi d. s. γυμν=ην ἐποίησεν v. Com. gr. I p. 607. IX, 406. a. ροδωνιάν Dobraeo auctore scripsi pro οδω

νίαν.

Ibid. d. ἀλλ' γωγε - ου tu λαβαργυρος γρολογητης, κατα τον Τίμωνος προδειπνον, λέεω τα πεδε του φήμονος. Parum probabili coniectura Schweighaeuserus κατὰ το Thιω- νος Περίδειπνον scribendum existimat eum Timonis Phliasii librum indicari ratus, quem Ἀρκεσι λαου ερίδειπνον, r-cesilai si licernium inscriptum fuisse testatur Diogenes Laert. IX 115. Mihi Athenaeus κατα τον ἱμωνος Προδικον scripsisse et verbis λαβαργυρος ορολογχὶτ i ipse Prodicus indicari videtur Eum ορολογητχi a Timone appellatum credo propter Horas, quo titulo Prodicus librum inscripserat eum, ex quo enophon nobilem de Hercule in bivio sedente sabulam

186쪽

AD ATHENAE DEIΡNOSOPHISΤAs. 177 derivavit λαβαργυρον autem eum dixit propterea quod hunc ipsum librum Prodicus graecas civitates obiens recitabat magnamque ab auditoribus mercedem exigebat. Exercit. philol. I p. 31. s. tamen ad Theocr. p. 404.

Ibid. s. χωρει 'ς τον ἀγωνα. Legebatur χωρ εἰς τὸν

IX, 407. a. Alter versus ita scriptus erat φακῆ δε καὶ ἐν θέρει καὶ χειριωνι ἀγαθον. um obraeus ita refingebat ἀγαθὸν δε καν χειμωνι κἀν Hρει φακῆ. Ibid. ουδεὶς ἀπέστη. Ita scripsi pro ουδεὶς ἀπέστη, post ἀτυχημάτων incidens. Ibid. c. Chamaeleo Ponticus o τε γραμματευς καὶ ὁ αρχων ταλησυχίας Vγαγον. Fuit qui καὶ οἱ ἄρχοντες ἡσυχίας corrigeret. Sed cf. III p. 11 44. τα ἡσυχίας ου αγετε εως αν τις μιν αρτων et ὀστέων προσριψη. X p. 493 s. εἰποντες δεδωκέναι αυτω τὰς ἡσυχίας εἶχον ηγον Τ). Diodorus Sio XVII, 116. τὴν ἡσυχίαν et γε Aelianus V. B. 9, 33. τὴν ἡσυχίαν ἀγαχων καὶ ἐγκαρτερήσας.

Ibid. d. mi δε καὶ τραγωδίας. Recte ut videtur Dobraeus τραγροδος. In Timoclis fragmento ἐν αἷσιν εψεις scripsi pro ἐν αἷς συνῆψας. Ibid. e. In eiusdem Timoclis loco πάλιν scripsi pro πάνυ

et ultimo versu erat ἐποππυσεν. um καὶ ante των δήμων deleverim. In sequente Timoclis fragmento us 1 per interrogationem extuli et s. qu. personae B tribui. In eo pro υ-

τος es scripsi ου αλλ quae non nimis violenta est emendatio: α abiit in o et Acin . s. 4 legebatur θανατ=γγὸν καλχὶ χυτρα φέρει. Scripsi θαργηλον ἀγκάλη χυτρα τέρει. V. Com graec. IV p. 721. Post θαργνὶλον lari excidit

Ibid. s. Timocles in Icariis. Vs. 1. distinxi post οἰοεν. Sequentia ita edebantur εἶτα Θουδιππος ο λέων παντελως ἔπηξεν ημῶς Correxi Ooυδιππος 3έων παντελως ἐπνιξενήμας. s. 4. legebatur φερομην προς Λίωνα Sed aliud quid latet. Forsan εἶτ' ἐφερομην προς Λίωνα. IX, 408. a. ἐκ τουτων δῆλρ ἐστιν οτι ὁ Τηλέμαχος κυάμων χυτρας ἀεὶ σιτουμενος et γε πυανέψια πορδχ ν ορτήν. Apparent trimetrorum vestigia κυάμων χυτρας αε σιτουμενος

187쪽

scribendum videtur. Ibid. Heniochus. s. 3. erat ὁ δεῖνQ. Scripsi το δεινα, quod habet L, το δειναὶ Α. Ibid. b. Legebatur ὁ σο στὴς τέλος Ἀτουτο- ουν πολ- λακι etc. Correxitiobraeus. Ibid. d. In versibus Eupolidis παντας non παντα addidit Schweigh. Ibid in Epicharmi loco κιθαρα scripsi pro κιθα- ρα et τραπεγι χαλκία pro τραπε, χαλκειαι, quod Schweigh τραπεζαι χαλκέαι Ahrens autem τραπεω χαλκίαι scripserunt parum credibile est poetam ad τραπεγι adiecisse epitheton, quo cetera substantiva carent. Eandem ob causam s. . ubi χαλκεοι ex VIII p. 3624. receptum est vulgo χαλκειοι,Ἀhrens χαλκίοι vereor ne pro χαλκεοι quod ex praecedente versu repetitum videri potest corruptum sit: fortasse χρυσίδες vel simile quid scribendum est. IX, 409. d. Antiphanes κέλευσον μοι τινα Κopplers, libri κέλευσον τινα cibi d. sori τοτ και περιπατήσεις. Ibid. e. In Philoxeni loco us 3 libri sere οσο εχρηζεν ἐκτρίμματα τε Correxit Bergkius indicata lacuna, qui s. q. δε addidit. Ibid. Dromonis s. 2. ὁ παῖς Porsonus, libri ημεν,

sufficiebat mi παῖς. IX, 410 a Clidemus επειτα σταςJ παρατον βο-ον προς εσπεραν βλέπε Nauchius. Ibid pro θυγατριδων bene . citer ευπατριδων, obee Aglaoph. p. 185. Φυταλιδων, Adamus Θυργωνιδῶν. s. Petersen Phil. Gott. Supplem. 1860 p. 163.

Ibid. c. Sophocles σκυθιστι χειρομακτρον ἐκκεκαρμένος. Recte, ut videtur, HerWerdenus ἐκδεδαρμένος. Ibid. d. γελωo pro γελωνιω dedi ex emendatione Da- lecampii, quam confirmat etiam fragmentum sabulae ab Athenaeo allatum, in quo de Hercule sermonem esse apertum est. Lacunam indicatam sic suppleverim o τε rro του δειπνου καὶ το μετα το δειπνον κατα χειρος. In Demonici locous 1 scripsi εστιων pro ἐσθίων cum Casaubono. s. 3 et 4 edebatur περιγραφε πας τι μετα quae emendavit Cobetus Mnem. IV p. 98. In Cratini fragmento πλέον scripsi pro πλέως.

Ibid. e. De Sapphus loco vide Berghium P. L. p. 676. In

188쪽

eo dedi ἐ-μali απυ Φωκαας pro πεμη α' φωκάας cumGrotelando, cetera intacta relinquens. Alterum καγγονιον Seid- Ierus καγκομιον sortasse ex καγων κ γων corruptum est, ut hoc sere dicat, quoniam tu magni preti munera μεγάτιμα misisti ego vicissim tibi misi, εῖς σεπεμ απυ ωκάας δωρα tu ι καγων. In quibus quae aliis debeam, docebit Berghii adnotatio. X, 411. a. Astydamantis, poetae tragici asseruntur versus ex Hercule fabula satyrica: Ἀλλ' ἄσπερ δείπνου γλαφυρου ποικιλην ευωχίαν τὸν ποινταν δεῖ παρέχειν τοῖς θεαταῖς τον σοφον. Perquam dignum memoria hoc fragmentum est propterea quod ne tragicam quidem poesi ab usu parabasium alienam fuisse luculenter ostendit. Eandem rem confirmat Aristides rat. vol. II p. 23 Dind. καὶ κωμιγδοῖς μὲν καὶ τραγονδοις καὶ τοῖς ναγκαίοις τουτοις ἀγωνισταῖς do τις αν καὶ τους ἀγωνοθέτας κα του θεατὸς ἐπιχωρουντας μικρον τι περὶ αυτων παραβῆναι, καὶ πολλακις φελοντες το προσωπεῖον μεταξ τῆς μουσης η υποκρίνονται δημηγορουσι σεμνως. Non credo tamen in tragoediis id unquam poetas sacere ausos esse, sed in satyricis dumtaxat sabulis. Cui sententiae repugnat sane Pollux, qui uripidem in multis sabulis, Sophoclem autem in Hipponoo parabas usum esse affirma IV III. τραγι- κον ὁ Ου εστιν et παραβασις , ἀλλ' υριπίδης αυτ πεποίηκεν ἐν πολλοῖς doctu ασιν ἐν μέν γε τῆ Λανάη τὸν χοροντας γυναικας περ αυτου τι ποιήσας παραδειν, ἐκλαθ0uε-

νος ιο ανδο α λέγειν ἐποίησε τι σχηματι τῆς λέξεως τὰς γυναικας καὶ Σοφοκλῆς ὁ αυτὸ ἐκ τῆς προ αυτὸν ὁμίλλης ποιεῖ σπανιακις, πιπερ ἐν Ἱππονφ. Atqui Pollucem in

rebus ad cenam spectantibus negligentissimum constat scriptorem esse, qui ut de Danae manifesto ea tradit, quae nihil saciunt ad parabasin ita ne in iis quidem quae de Hipponoo assert, fide dignus habendus est. Exerc. philol. II p. 18. Ibid. b. τακολουθα scripsi, vulgo τλακολουθα. In Epicharmi fragmento primus versus πρωτον μεν α κ εσθοντ'

Uοις νιν, ἀποθάνοις gravi vitio laborat. Fort. πρωτον μὲν αἰ κατεσθίοντ' δοις νιν, ἀποθάνοισθά κα In Ionis loco βουλιμίας pro ευφημίας dedi cum Benueio. 12.

189쪽

Ibid. c. Pindari locus sic sere legitur in libris διὰ Boeokhius δοιὰ βοιο θεομα δ' εἰς ανθρακιαν στέψαν πυρπνοων τε σώματα καὶ το Ἀγω σαρκων ἐνοπὰν lae ὀστέων στεναγμον βαρυν ην ἰδόντα Boecthius ην δε Moντα διχ-κριυα πολλὸς ἐν καιρω χρονος. aec fortasse sic sananda

sunt δοιὰ βοιο θερμαν ἐς ἀνθρακιὰν τρέψας πυρπολέων τε σωματα καὶ τό θω σαρκῶν ἐνοπὰν ἄ- , di δ' ὀστέων στεναγμὸν βαρυπι ην δε ἰδοντα διακριναι πολλὸς

ἐν καιρῶ χρονος duarum coniecturarum partem recepi. X, 412. b. Ματρις scripsi pro ματρις et ον addidi ante καὶ πάλιν νικηθῆναι, ne Hercules contra mentem scriptoris a Lepreo victus esse dicatur. Ibid. Commemoratur Caucalus Theopompi historici frater. Huius scriptoris nomen latere videtur apud Photium Lex. p.

221, 8 ubi vitiose editur Καυκασος ὁ δια τὸ ὀλιγωρῆσαιτης φρο3ίτης ημνίας. Aliud rarissimi nominis exemplum est apud Scylacem Per. p. 107. ubi Καυκαλου Καυκαλου

R. tuu i memoratur. Exercit philol. illas. 18.

Ibid. d. ἡσθιε αρπαλέως κρεα ἄσπετα καὶ μεθυ ἡδυ.

Inscite haec ex pluribus locis homericis composita sunt fortasse tamen culpae immunis est scriptor, addendumque est ἔπινεν.

Ibid. Posidippi epigramma: καὶ περι συνθεσίης ἔφαγον ποτε Μηόνιον βουν πατρη γαρ βρωμην ου αν επέσχε Θάσος

Θευγένει ασσα φαγων λυπήτεοπι ουνεκεν ουτωχαλκεος στηκω χειρα προὶ σχόμενος. Vs a libri καίπερ συνθεσίης Malim, cui ἐκ . s. 2. υκα ὶ s. 3 cod. B ευγενεια φαγων, possis conicere Θευγένει, ἄσσ ο φαγων, id ut substantive accipiatur ασσα ad βρώμην reserendum, sensusque est cibum enim, quem ego vorax ille petebam, non potuit amplius patria praebere. Tum ουνεκα dedit Casa ubonus, vulgo εινεκα.X. 413. a. Ἀστυάναξ δ' ὁ Μιλησιος. Ita correxi pro Ἀστυδαμα ad I 134. Mox καὶ ante ἀφικομενος deIetum malim, nisi ἐκληθη pro κλ ηθεὶς scribere praestat. Ibid. b. τὰ τοι ἐννέα ἀνὁρασιν Pro ἐννέα sori u scribendum, ut est apud Syncellum, cuius locum supra apposui p. 64.

190쪽

AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA 8. 181 Ibid. d. In Euripidis fragmento μεταλλάσσουσιν pro διαλλάσσουσιν scripsi e Galeno et liti e du ἀσπίδων cum Lo-blchio prora ἀσπίδων Ili recte ut videtur Bobraeus ανδοας ουν χρῆν του σοφους. X. 414. a. In Xenophanis Colophonii s. 11. υκ ἐωναξιος revocavi ex PVL, indorsus οὐκ Io ἄξιος. CD ad Theocriti Id. 22, 73.

et σφριγωντες -ορευονται, νεωστίλβοντες ανθει καρτερας ἐπωμίδας. αδην δ' ἐλαίου στεονα καὶ ποδων κυτος

χρίουσιν.

Apertum est vitiosum esse quod primo versu legitur ιοθουν, pro quo tamen non scripserim cum Berghio Comment de comoed ant. p. 423. γυμνοὶ γαρ ωμους, φαιδίμους βραχίονας et βρ σφριγιδεντες Fortasse corrigendum γυμνοὶ ανωθεν φαιδίμους βραχίονας, nudati superne brachia. Simili corruptela apud Athenaeumat p. 651 s libri habent αραμ διον pro αναίδων Becte autem viri docti hoc fragmentum ad eam sabulam quam 'Aθλα vel 'Aθλοι Achaeus inscripserat,

rettulerunt. Ex eo item aliud fragmentum ex eadem ut videtur scena petitum servavit Athenaeus X p. 417 s. ποτερα θεωροιςaιτ αγωνισταις λεγεις:B. πολλ' ἐσθίουσιν ως ἐπασκουντων τροπος. A. ποδαποὶ γαρ εἰσιν οι ξένοις Βοιωτιοι. duorum Versuum primo editores nimis patienter tulerunt particulam ελε, quae in graeeo sermone non magis post ποτερα inferri potest, quam in latino sive post utrum. Suspicor in superioribus personami nuntiasse adventum hospitum iisque largas et exquisitas epulas apponendas esse dixisse. Quibus auditis alter mirabundus interrogat: ποτερα θεωροις ἡ τ αγην ιστ αις λέγεις; His quod insertur deinceps πολλ' ἐσθίουσιν item dativus est participii ταγηνισταὶ qui diei fuerint notum est e cognomine sabula Aristophanis. Exercit philol. I p. 31. s. 4. Varie tentaverunt critici verba ποδων κυτος, quorum Schneide inus