장음표시 사용
191쪽
182 ANALECΤA CRITICA καὶ τὸ παναυτος coniectat. Possis etiam καὶ πλευρων πλευ- ρων κυτος Sed poeta ποδῶν κυτος dicere videtur quod Polluci II 190. et auctori του ἱερακοσοφίου p. 349, 25 ed. Hercheri est τὸ ποδων κοιλον. Si quid tamen mutandum, malim id ipsum reponi καὶ κοιλον κυτος. Ibid. Hoακλείδης δ' ἐν τον Ξενίζοντι. Hoc rescripsi pro φακλειτος. Ilist crit Com. graec. p. 422. Ibid. e. In Posidippi epigrammate scripsi ὁ τριχιδιφθερίας μονοληκυθος i. e. pelle indutus, cui pili non detracti sunt. Cod. Aia τρίχιδι φθείρας. ouptus ἀχρος
διφθερίας. X, 415. b. Sosithei de Lityersa versus ita a Dindorso editi leguntur
ἔσθει ριεν αυτὸς τρεῖς ἄνους κανθηλίους
τρις τῆς βραχείας ἡμέρας πίνει δ' ἔνα
καλῶν μετρητὴν τὸν δεκάμφορον πίειν ' Horum priora apertum est, ut nunc eduntur, nihil aliud significare posse quam Lityersam trinos singulis diebus asinos comedere. Nec satis faciunt quae Hermannus pusc. I p. 56 dixit. Pro αυτὸς cod. A habet αυτους, in quo nihil aliud latet quam ἄρτους, quod habet geletesmist. II 592. Tum non ἄνους, quod e Taeta repositum est, in libris Athenaei habetur, sedo λους. Hinc scribendum est εσθε με αρτους τρεις λους κανθηλίους αρτους κανθηλίου panes ingentis magnitudinis dixit, quae' Constat hae o prologo fabula Sosithoanae dorivata esse, quem apposuit Nauckius Trag. gr. p. 39. Quas ibi post versus ab Athenaeo servatos sequuntur, fortasse iocorrigenda sunt
ἐργάζεται δε φλαυρα προς τὰ σιτία ὀγμον θερίζων να μια δ' ἐν ημερα
Quae his inferuntur ex pluribus contracta sunt nec emendari possunt. Vs. 12. tentabam φαγειν τ' ἔδωκεν ἐν α κἀπεχορτασεν, καὶ του ποτο πρόυτεινεν ὁ αν ἐν θερει πλείστου φθονειν γὰρ τοι θανουμένοις ὀκνεῖ.
192쪽
AD ATHENAE DEI PNOSOPHISTA s. 183 interpretatio et propter oppositionem τῆς βραχείας ημέρας et
vero etiam propterea aptissima habenda est, quoniam ρτος per se nullam magnitudinis notionem habet. Exercit phil. II p. 19. Dubito nunc anno recte κανθηλίους αρτους explicaverim, ac scripsisse poetam conici κανθήλιος, asini clitellarii instar ac fortasse etiam ονος poeta scripsit. Ibid. c. De Pherecraticus 3 τῆς et μέρας μακρας τριηρους σιτία vide supra ad VI 248 c. Ibid. e. Phoenicides τρίτον δε στρος τουτοισι τον σοφώτατον αἱριππον Argumento ragmenti magis convenire videtur τον βορωτατον. s. 3. malim ιέχρι α διδω τις και λάθη διαρραγείς. Quartum versum intelligerem sic scriptum τοιουτ εχει ταμιειον ἐν τῆ κοιλία. Libri τοιουτ εχε τα-
μειον πιπερ ο&ίας. Videant alii. Ibid. s. Τιμοκρέων ὁ Ῥοδιος ποιητὴς κο λαθλητὴς πένταθλος ἐνέφαγε καὶ ἔπιεν Parum recte haec dicta sunt. Pro ἐνέφαγε B habet δ' ἐν νέφαγε, quod αδην ἔφαγε esse
X, 416. a. Erat Xαλκηδόνιος. Ibid. απολήψεσθαι pro
Ibid. b. Polemo σιτους Λήμητρος αγαλμα - καθαπερ ἐν Λελφοις σπερμουχου. Ita scribere debebam pro ἔριιουχου, quod nihil est. V. ad Sophoclis Ded Col. 691. Ibi d. c. In Alcmanis loco exhibui scripturam cod. A. Editisere τριηρηὶς pro γ ιρης. indorsius suo ενι . . . λε αγεί- ρης. obraeus ' ἐνὶ πλέοι Τ τριήρης Suspicabar, κεν ἐδέσματα πολλ' ἐναγειρης video tamen haec incerta esse.
Vs. 5. legebatur χὶράσθη χλιερον πέδα τὰς τροπάς ουτι γαρ υτετυγμένον εσθει. Insolens est ηρασθη cum accusativo coniun
Ibi d. d. Anaxitas idet σχεδον τι πάντα σοι πλὴν Κτησίου. Tentavit aliquid Her erile Nov. Add. crit p. 20. Ibid. e. In eiusdem poetae loco scripsi διαρραγήτω χατε-00 δειπνων τις ευ μὴ τησίας μονος Vulgo δειπνων τις εἰ μη Κτροίας μονος. s. 3 fortasse scribendum ῶς λέγουσιν οι φίλοι, nisi vulgato incomprehensum mihi acumen inest.
193쪽
184 ANALECTA CRITICA Ibid. I. In Philetaeri fragmento περδραμω Her erdenus
delet. X, 417. a. naxippus το πέτρινον τουτον οἱ δίφιλοι καλουσί σοι νυνὶ ι ανδρείαν κλαυνον Repraesentavi librorum scripturam quamvis corruptam. Tentabam τον πτε-
κεDαυνον. s. 6. κατασκήπτοντα ταυται scripsi pro κατασηπτοντά, αὐταις. Particulam γ' codd. omittunt. Ibid. Erat Θεοφιλος is ἐν Eπιδαυρω. Ibid. b. Aπολλον Ωρ Valchenarius legebatur 'Aπολλοδωρε. Ibid. c. In Eubuli loco us 1 libri habent πονειν μὲν ἄμες καὶ φαγειν με ανὁρικοἱ Scripsi πωνειν - καὶ φαγειν μέ ανδρικοί. indorsus πονειν με αμμες et cum Porsono ανδρικοί os 2 pro καρτερῆμεν erat καρτερῆσαι. At cod. Α καρτερη μέν. V. Ahrens. Ibid. d. πολλα δ' ἐσθίων ανηρ, scripsi, δ' ασθμαίνων ανηρ, obraeus πολλα δε στένων ανηρ, quod erunt fortasse qui praeserant.
Ibid. e. r. ημέρας λης dedi ex A pro λους Sequentia
καὶ κοπρωνος AB κοπρωνας πλησίον corrupta sunt. Fortasse καὶ τακωνας vel simile quid πλησίον κοπρωνος In Diphili loco, qui statim sequitur, erWerdenus bserv. crit. p. 97. dedit Io ἐσθίειν προῆμαρ καὶ πάλιν προ ημεραν,
i. e. per totum diem et rursus usque ad diem
per totam noctem Libri ola ἐσθίειν προ ημέρας αρξα- μενος et πάλιν προς ἡμέραν. Ipse dedi: ola ἐσθίειν προ ημέρας αρξάμενος εἶτα καὶ πάλιν προς ημέραν.
Ibid. In loco Mnesimachi edebatur λίγα με αλλων ταυτακολλα δ' ἐσθίων. Libri post αλλων interserunt δίκαια, hinc dedi:ολίγα με λαλων δίκαια ταυτα πολλὰ ὁ ἐσθίων. Ibid. Alexide fragmenti tertius versus ita edebatur ως ακίνητοι νυν εἶναι βοαν Porsonustio ακίνητοι τε βοαν νυνί, quo adiutus eoniciebam εος νίκητοί τε βοαν ἐστε, ex quibus ἀνίκητοι debeo Sylburgio. Praetuli tamen o αν-ὶ- τοι συχν αεὶ βοαν, ut scripsit Ersurdius.
194쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA s. 185 Ibid. πίνειν Casaubolius dedit pro πονειν. De postremis γυιινου θ' υτους v. Com graec it p. 491. Ibid. s. Achaei versus sic scribendus erat: ποτερα θεωροις
ἡ ταγηνισταις λέγεις Vulgo ειτ' ἀγωνισταις iγεις. . ad
4144. X, 418. a. empetus interrogatus τι αυτω δοκουσιν εἶναι Βοιωτιοι, respondit τί cio αλλο et τοιαιτα ἐλαλο- οια oIIαν τα αγγη φωνην λαβοντα. Apertum est ante τί γα excidisse υδεν continuo μετὰ τα ευκτρικὰ scripsi ex PVLpro κατά. Ibid. d. In Hermippi loco Iacob ιιυων pro μυων coniecit μυριον PVL et in sqq. er erden bserv. crit p. 19. ἐνέκαπτε Θετταλικχὶν τιν ἐνθεσιν. Ibid. Ἀριστοφάνης ἐν Ταγηνισταῖς τί προς τὸ υδων δεῖπνα καὶ τα Θετταλων;
τὰ Θετταλικων με πολυ καπανικωτερα.
Vs. 2. τα Θετταλων scripsi, Berghius ex C et Eustathio τα Θετταλικά. s. 1 nescio an παῖ scribendum sit pro καί ersus transposuit Berghius Aristoph. si agm. p. 1150. ortasse
ibid. d. Θετταλοὶ γαρ τας ἀπηνας καπανας ἐλεγον. idque deinceps Xenarchi verbis comprobat, qui in Scythis dixerat πτῶ ὁ καπάνας ἔτρεφον εἰς λαμπων τί λέγεις:καπάνας πως καπάνα Θετταλοὶ πάντες καλουσι τῶς ἀπήνας uarum formarum ἀπήνη - καπήνη eadem est ratio, quae e. c. inter υλωνία et Λαυλωνία et multa eiusdem generis alia obtinet. Perrara huius formae vestigia sunt, reddenda autem est Polemoni apud se hol. Pindari l. 4. 118. ταὶ δε mi νην λέγεσθαι επὸ εγεατων φησιν ὁ Πολέμων,ονδε Θετταλων εἶναι την λέξιν ἐτυμολογεῖται πήνη απίνη leg αἰπεινή τις υσα διὰ τὴν περτερίαν. pertum est haec ita denium intelligi posse, si scribas τὴν ὁ ἀπηνην κα- πηνηνJ λέγεσθαι πιπυ εγεατων Exercit philol. II p. 19. Ibid. e. In Xonarchi loco εἰς Dissima dedi pro Δολυμπίαν. b. adverte τρεφον απονας, quod non minus insolenter dictum, quam si latine dicas quadrigam alere. Vs. 2. Legebatur τί λέγεις καπανας Θετταλοί - Supplevit Cobetus. Paullo aliter Hermannus.
195쪽
186 ANALECTA CRITIGAIbid. Αλεξις ἐν τοὐπεο αυταρκείας. Reposui 'Aλεεῖνος, et Alexinum dici opinor leum, de quo egit Diogenes Laert. II 10, 5 cs Plutarchus de vit pud. 18 et de Comm. not. 10. X. 419. a. Σαυνιτων Victorius vulgo Σαβίνων. Ibid. b. In Alexidis loco scripsi γωγέ τοι τα δέον εχωντα περιττα μισω. Vulgo ἔγωγε του τα δέον εχειν. Alii
praeserent fortasse Erlardi emendationem εγωγε τι τα δέοντεχειν. Pro του possis etiam που.
δευτε co. Ubicunque Athenaeus Aristonem commemorat patriae notationem addit eam ob causam supplevi Ἀρίστων δ' ὐ Κεῖος J φιλοσοφος Ibid libri καδquαικον. Malim nunc 'Aκαδηαικον CD. p. s. Ibid. d. o παρα Πλάτωνι δει νουντες καὶ τῆ στεραία καλως γίνονται. Mirum hoc dicendi genus est pro τοῖς δειπνουσι - καλως γίνεται. Similiter tamen etiam alii locuti sunt, V. Lobeck. Paral. p. 151. Ibid. ευδεπινεῖτε scripsi pro ευδε ινεῖτε, nisi malis μεῖς, ω Πλάτων, cpq, δειπνεῖτε, vel υμεῖς, ω Πλάτων, συνδειπνεῖτε. Mox λαυτός dedi cum
X, 420. c. Aliatis Lycophronis versibus de Menedemo ita pergit: εξῆς δέ φησιν ὁτι ζητήσεις ησαν παρα πότow τρα- γ qu γαρ ὁ σωφρονιστης πασιν ἐν μέσω λογος ἱστορεῖ-ται δὲ καὶ or πολλακις συνόντας αυτους ἐπὶ πλεῖον ὁ ορνις κατελάμβανε τὴν Τω καλῶν, τοῖσι es υδέπω κορος. Pro
ἱστορεῖται scribendum ἱστορεῖ, i. e. Lycophron, cuius fragmentis iam addi possunt haec de iis te in philosophis dicta: τηὶν ει καλων κατελαβεν ορνις, τοῖσι ir ουδεπι κορος. duorum postrema compares cum eiusdem poetae verbis apud Stobaeum Flor. XIX, 13. τοίην ποθουμεμ ου γαρ ἐσταυτου κορος. Exercit philol. l. p. 19.
Ibid. d. 'Αρίδικε scripsi ex C pro 'Aριδικες, quae non
nauci forma est. Ib. λεκτα τρυπα corrupta sunt. Ibid. e. ως ευθυμίας πληρουσθαι. Fortasse excidit πάσης.
Ibid. s. γελοιο γαρ ἐστιν αυτόν inpetiuis κηρήξαντα καταρασθαι τῆ γυναικὶ καὶ τοῖς Hνοις. Nisi altius vitium latet, scribendum est αυτὸν τμ ευφηαίαν κηρυξαντα. Dicit patrem familias.
196쪽
X 421. a. In Amphidis loco e cdd. ατελὲς pro υτελες
scripsi, γαρ Athenaei est sunt trochaici tetrametri reliquiae ατελὲς δεῖπνον ου ποιεῖ παροινίαν.
Ibid. b. r alchenarius pro ῶν δ', et s. 7. καὶ τί μαντεώς σε δεῖ Hirschis pro καὶ τί μαντεως ἔδει. Ibid. d. In Phoenicis Colophonii carmine scripsi Νίνου
καδοι μαχαιρα καὶ κυλιε oe.14 ex A. vulgo οινου καδοι. Vs. 2. κυαβti dedi pro ouli ex emendatione Raupti in Bericli tu . Sliciis Geselis chas vol. I p. 411. mperius opusc. p. 319. κοτυλη. s. 3. χεῖτε Lachmanni emendatio est vulgo κεῖται. Ibid. e. Alexidis locus affertur, cuius s. 4. ita legebatur αυτον ο κεκληὶ κως τα Σαμοθρακι ευχεται. Correxi τοῖς Σαμόθραξιν c. θεοῖς, quae plane necessaria est emendatio.
Ibid. Diphili locus ita legebatur
ἐμὲ μεν ουνορας πεπωκοταῆδη- ακροθωρα οντα καὶ θυαουμενον. Posui quod sententia flagitabat ἐαε μεν ου οραῖς, minus confidenter pro καὶ θυαου κενον scripsi ευ θυμουμενον. s. 3. probabilis est emendatio erwerdeni Nov. Add. crit p. 43. Ἀστεριωνος, cli Pausania Att. 25 5. Fortasse ad uudem heroem reserenda est obscura glossa uesychii στοριον μέγα καὶ διακεχυμένον, quae sic corrigi posse videtur στεριον μέγαν καὶ ἐκκεχυμένον.
X. 422. a. ἐν Σθενεβοία δ' ὁ Ευριπίδης περὶ υτελείας λέγων βίος δε πορφυρους θ' αἰασσιος
Recte Matthiaeus piscatorum haec verba esse arbitratur de Stheneboeae exitu nuntium astarentium. Sed minus hene idem versu primo πορφυρους βίος de vita marina interpretatur. Mihi poeta πορφυρεων θαλασσιος scripsisse videbatur, ut purpurarum piscatores poeta loquentes introduxerit. Horum igitur vitam in undis versari et mensae deliciis carere dicit. Fragmentis Sthenelio eae haud contemnendum supplementum nuper accessit ex schol ven ad Aristoph. Pac. 123. ὁ λογος
197쪽
188 ANALECTA CRITICA Σθενεβοίας υριπίδου τινες δε- νται ἐκ Βελλεροφοντου παρορδῆσαι παρφὁησθαι ' πέλας ε ταυτης δεινος δευται κρατος νθηρος α ληστης φρουρεῖται κλυβωνι δεινφ καὶ
βροτοστόνω βρειιε πτηνὸς πορευσει. Designari locum monstris et periculis plenum intellexit Matthiaeus, qui illis verbis aliquem Stheneboeam a consilio Bellerophontem in Lyciam
sequendi deterrere conatum esse non male suspicatur. Verba ipsa, nisi quod de primi versus emendatione aliquid dubitationis restat, satis certa coniectura in hunc modum restitui possunt
πέλας δε ταυτης δεινος δρυται Κραγος ἔνθηρος et ληστῆρσι φρουρειται πορος,
κλυθω in δεινή καὶ βροτοκτονορ ρεuo . B. πτηνος πορευσε πωλος Ου χαυσθλα σομαι. Ita enim haec postrema redintegranda sunt ex ipso illo, ad quem haec asseruntur, loco Aristophanis, in quo sciscitanti siliolae, ecquam pater Trygaeus itineris conficiendi rationem habeat, καὶ τίς πορος σοι τῆς δου γενήσεται Trygaeus respondet πτηνὸς πορευσε πωλος' οὐ ναυοθλωσouαι. Quae ipsa uripidis verba esse vel oratio indicat. Recte autem sine dubio s. 2. πορος supplevi, quam in rem comparandus est Cratinus in Seriphiis Com. gr. ol. I p. 186. τοῖς -οdυταις πορος πεινωσι παφλάζει, quae item ex itineris descriptione petita sunt. aicebit autem illud fragmentum alio praeterea versu augere, quem itidem in rem suam convertit Aristoph. Pac. 140.
τί δ' mi ἐς γρὸν ποντιον πεση βάθος. Ubi scholiastes τους τραγικους παίζει διὰ τα περὶ Ἀαρου λεγομενα. Quod probat Din dorsus. Atqui Icari fabula a nullo
unquam poeta tragico in scenam commissa est Euripidis esse Stheneboea versum sequentia docent ex alio commentatore
excerpta δοκε ο Βελλεροφόντης τὴν του Προιτο γυναῖκα μετα τὴν τῆς χιιιαίρας ναίρεσιν ἐπανελθὼν εἰς Κόρινθον απατῆσαι ως ξων γυναικα καὶ ἐπιβιβάσας του Πηγασου εἰς ριεσην si αι et ν θαλασσαν. Quibus verbis Stheneboeae argumentum explicari docet schol Med. apud eleherum Trag. gr. p. 77. in quo s. 10. scribendum ἀποληται, δέλτον δε γραψας ἐκέλευσε προ γοβάτην διακομιζειν. Aptissimam
198쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. 189 autem in illo loco Cragi memoriam esse etiam ex eo intelligitur, quod in hoc ipso monte Bellerophon cum Chimaera depugnasse sertur Strabo I p. 665. περὶ ταυτα μυθευεταιτα ορη Cragum et Anticragum dicit τὰ περι τῆς ιμαωας. Porro ταυτης spectat opinor ad praeruptam Chimaerae rupem, quam proxime a frago abesse testatur idem Strabo l. l. ἔστι
δ' οὐκ απωθεν καὶ ἡ πιμαιρα φαραγξ απὸ του αἰγιαλουανατείνουσα. Schol. Hom. Il. VI, 181. ἔνιοι δε ορος εἶναι κατα υχιωνὰ καλειται πιμαιρα τουτου κατα μεσον ἔχειαναφυσήματα πυρος, κατα δε- ακρα πολυθηρον. actenus igitur bene omnia procedunt: at dubitationis aliquid relinquitur propter verbum ιdρυται, quod de monte recte dici non potest j. Itaque si montem Cragum, sed heroem, qui monti nomen dedit, intelligendum esse suspicor. Neque enim dubium esse potest, quin Cragus unus fuerit των αγρίων θεῶν ' ), quorum antra ex antiquis scriptoribus memorat Eustathius ad Dionys Per 847. ἐν τουτορ δε φασιν οἱ παλαιοὶ
τῶ Κραγιο θεῶν αγριων ἄντρα εἶναι, et disertius Stephanus ex Alexandri Lyciacis s. v. Κραγος p. 475. Κραγος ορος Αυκίας 'Λλέεανδρος δευτέρφυυκιακων απὸ Κραγου ρε- μίλητος λυ μητρος ὁ Πραξιδίκης νυμφης ἐνταυθα νεἶναι καὶ τα ἐπονομαζομενα θεων αγριων αντρα απαθανα τισθῆναι γαρ φασι τους πεοὶ τὸν Κραγον. vi quod τους πεο τον Κραγον dicit, non circumlocutione uti putandus est, sed Cragum cum fratribus intellexit, quorum nomina habemus apud Panyasi in Heraclea r. XV p. 51 2sch.
καὶ Κραγος, ο κρατεων πασας ληίυτ αρουρας. Ili igitur sunt illi Lyciorum αγριοι θεοί, quorum nominibus
Strabo tamen dixit σθιιος δρυται VII, 4. 5. Eos obockius Aglaoph. p. 1186. non diversos utata σκληροι θεοις Solymorum. Ita enim recto in Anal Alex. p. 368 oditum Πειιιλος emendatum esse docent exempla genitivi ρεμίλητος Stephano Byg. v. μαγος si λως o codd. restituendi. Com-
199쪽
ANALECTA CRITICA quae sententia subiecta sit, non dubium esse potest reputantibus Lyciam antiquissimis temporibus infernis ignibus et ignivomorum montium eruptionibus suisse conquassatam. s. Scylax ed. Gron. p. 94 Pausan. VIII, 43. Lucian. Nav. 9. Seneca Epist. 79. Bechmann ad Arist. Mirab. p. 283. Itaque λῶος quod nomen notissimo paraschematismo pro 'suo a τρωειν per lorare dictum est, ad montis foramina et sssuras reserendum puto equibus Xanthus et Pinarus i. e. rutilescentes flammarum ignes et cinerum pumicumque squalores erumpunt. Cragus autem. ος στάσας ληίζετ' Οουρας manifesto ad subterraneos fragores terraeque motus spectat neque alio antiquissima Lyciae
Lyciorumque nomina Πεμαίς, ρεμιλία, ρεμιλεῖς, ρε-αίλαι et transpositis litteris ερμίλαι) reserenda sunt Postea mutata naturae acie terrae tremores igniumque infernalium eruptiones consopitae sunt idque ipsum est quod veteres Bellerophontis sabula, quem recte Hermanuus pusc. II p. 182. Aspricidam interpretatur indicare voluerunt. Is enim Chimaera qua ignivomum montem significari constat, devicta et Tremitae si iis in antra montium relegatis, incertum qua causa Lycios transnominavit qui ante a perpetuis terrae motibus remitae appellati sunt. Ea de re Alexandrum in Lyciacis exposuisse testatur Stephanus yg. v. ρεμίλη p. 716. 'Aλέξανδρος τεταρτω- τελευτησας ταδε τους ρεμιλέας Αυκίους Βελλεὐοφοντης μετοπομασεν s. Ita enim haec scribenda sunt. Ceterum si recte Euripidis locum interpretatus sum, ενθηρος cum πυρος coniungendum. ιδρυται autem eo quo non raro egitur signiscatu pro Guσται accipiendum est.
Exercit phil. I p. 32 et 53. Ibid. Alexis ει τις αφελοι τουτ' ας ημων ὁ μέρος απὸ
του σωματος Bemerdenus Nov. Add. crit p. 33 τ μέρος 'εν του σωματος. Sufficere opinor ει τις φιλοι τουτ αρ'
par Μυνης Μυνου et Μυνντος, ομης Κομου et κομητος, et alia eiusdem generis plura. Comparandum etiam θ ρέμων loci nomen in Delo insula, item a terra motibus repetendum. V. Eustathius ad Dionysii Per. p. 25. Eodem traxerim Πομίλεια quod Achaica urbi nomen erat. Disilias by Ooste
200쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. 191ζοιτ α, ἔκων, Ahrens de Cras p. 9. δικοῖ γ χυδέν -υβρίζοι ταν κιον, quorum alterum recepi.
Ibid. h. In Diphili loco ταυό υριπίδης scripsi cuni Grotio pro πολλ υριπίδης. s. 4. εἰς mi πρωτον αν πάντ' ἐμβάλοις. In his αν πάντα e rotii coniectura editum est, vulgo πάν ἄν. Α ΑBP haec omittunt, iidem ἐμιβαλεῖς hinc scripsi εἰ eti βρωτον ἐμβαλεῖς απαν. Alia in Ioco ne sic
quidem persanato tentavit Her e enus Add. crit. nov. p. 43.
Vs. 5. ἀλλ' - ετερον εἰς ἄγγος dedi pro αλλ' υχ Βερον
ἀγγεῖον, quod ortasse servari poterat. s. 10. edebatur εἰσφορει τα πάνω λυτοις, pro quibus rescripsi εἰσφορεῖν πάντ', ἔαυτοῖς Libri τὰ omittunt et πάντα habent pro πάνω. Fort. tamen susscit εἰσφορε απανθ' ἔαυτοῖς. s. 12. πάντα θνεται κακά. Ita haec nunc emendanda puto. Libri πάντα ταυτην PVL ταυτα, alchenarius τλητὸ γίνεται. κακά facile excidere potuit ante και Αρατης ὁ nisi καὶ x
ipso illo κακα corruptum dicas. Ceterum Hirschigio duo hi postremi versus delendi videntur. Ibid. d. κατὰ τους πνους inaec seclusi.
Ibid. e. Eubulus ον χρὴ δεδειπνάναι παλαι. Scripsi χρῆν, quod necessarium esse ostendit πάλαι. Aristophanes apud Polluc. IX 69. scripserat ἐξ ἄστεως νυν εἰς ἀγοὸν χωρωιιεν,
λουμενους σχολάυιν. Ibid. s. In Epicratis loco ανδρες scripsi pro ανδρες, et in Aristophanis versu cum Ersurdio addidi μεν, nisi malis γαο, ut voluit Porsonus. X, 423. a. Hermippi locus ante Dobraeum sic edebatur ηριστάναι καὶ παριστάναι τουτί. Nunc nescio an praestet ηριστάναι καὶ προσεστάναι τουτί ut προσεστάναι de astidio intelligatur. Sed dubit propter metrum. Ibid. Prima Antiphontis verba ita edebantur οτ αν τι πραγματα. Scripsi οτι ει τὰ πραγματα. Nihil frequentius quam αν ex δή corruptum, h. e. AN ex ΔΗ. Praeterea pro πραγματα malim sere χρήματα. Sequitur Amphidis locus παραδεδειπνη- ιιένος, παῖδες, πάλαι, sic vulgo editus παραδεδειπνημενοι παῖδες πάλαι ac παραδεδειπνηρὰνος habet B.