장음표시 사용
131쪽
s ni excommunicati, non tolerati, valet matrimonium coram illis celebratu,quia non assistunt ut Personae publicae, nec ratione publici ossicii, sed ut personae priuatae. Velum de his plura in materia de
cipio etiam a quinta conclusione illum casum, quem excepi a quarta , scilicet quando est communis ignorantia, & titillus praesumptus:tunc enim validum erit matriaionium, scut J: absolutio. Sexta eoncluso. Si Paroelius sit toleratus,validum erit matrimonium. Prob tu r; nam ea quae excommunicarias toleratus facit ratione publici ossicij , valida
gat cap. ad probandum. de re iudicata. D v ni TATVR secundo de excommunicato tolerato , virum valida sint s cramenta ab illo administrata 3 Et quidem de reliquis sacramentis, exceptis poenitentia & matrimonio, constat ex dubio praecedenti esse valida, ut dixi in i .concl.& de matrimonio iam constat ex concl. 6.
Vnde solum est difficultas de sacramento poenitentiae,de quo sit
Prima conclusio. Si ex communicatio est omnino occulta . SI poenitens ignorat sicerdotem elle excommunio tum, V lida esset absolutio etiam ante Decretum Concilij Constantiensis: nam occulta ex communicatio non impediebat actus, quos aliquis exercebat ratione publici OLscij,iuxta l. Barbarius. ff. de ossic. Praetoris. 5 praeterea probatur: nam alias innumera orirentur animarum perieula,quibus nullus posset mederi. Hanc conclusionem tenet Richard in A. d. i 8.art. T.q. I. Castro a. de lege poenali. c. vlt. post secundam conclusionem .alterum quod circa. Secunda conclusio. Quando ex communicatio est occulta, sed poenitens bene scit sacerdotem esse excommunicatii; stando in iure antiquo ante Concit. Constanti ense absolutio crat nulla ; S hoe modo' intelligendi sunt Calderinus, Panormit. & alij Antores relati a Nauar.c.'. niam. Iri a Soto dist. 22. quaest. r. artic. q.
Et hanc conclusionem intelligo de absolutione facta extra casum extremae neces.sitatis,quia non est credendum Ecclesiam aliquando voluisse priuate fideles sacra. mento poenitentiae in tali necessitate , ut patet ex Tridentino, sest. I 2. cap. 7. de sacramentis , in illis verbis, In Ecclesia Dei
eu stoditum semper fuit, τι nulla sit reseruario
Tertia conclusio, post Concilium Constanti ense licet sacerdos sit publice excommunicatus , dummodo sit toleratus, valida erit absolutio, licet detur extra casum necc ssitatis, dc hoc quamuis Conc damus quod peccat administrando sacramentum de quo postea. Hanc tenent communiter Doctores, qui scripserunt post Constanti ense;& probatur: nam post hoc
Concilium non leuemur vitare etiam in administratione sacramentorum CXcommunicatos toleratos; ergo tale sacramentum est validum. Contra: nam si conse Diarius peccet administrando; ergo poenitens peccat petendo ; per consequens
consessio dc absolutio erit nulla. Respondeo prim b , qudiu absolutio non erit malia ex desectu iurisdictionis in Consellarios de hoc est de quo principaliter tractamus modo j sed erit nulla ex desectu dic positionis in ipso poenitente. Secundaret pondeo, quod dantur aliqui casus , in quibus licet iste Consellarius peccet administrando,poenitens tamen non peccet petendo; quos videte in materia de sacramentis in genere. Dua ITATUR tertib , virum ex Ommunicatus non toleratus pollit licite administrare sacramenta. Prima conclusio. Extra casium extremae necessitatis nullum sacramentum potest licite administrare; haec recipitur ab omnibus quantum ad omnia secramenta,excepto matrimoniomam qui tenent, quod matrimonium erit validum consequenter
dicent, quod non peccabit mortaliter ex hoc capite;quamuis peccabit aliunde, scialicet inquantum communicat cum fidelibus : est enim supponendum, quod Parochus
132쪽
chus peccator administrans matrimoniu, non peccat mortaliter, quia non conficit ipse iacramentum, ut latius dixi in inate
ria de matrimonio. q. 4 2.art. I. dub. 2. ad 2.
at verδ tenendo quod tale matrimonium est nullum, dicendum est, quod peccat mortaliter administrando,saltem quando est causa quδd contrahentes credant se
validum contrahere matrimonium. Secunda conclusio. In casu extremae
nece iseatis licite potest administrare sacramentum Baptismi, si non adsit legitimus alius minister, qui possit & velit administrare. Haec conclusio etiam est certa pro qua suppone dum est, quod Baptismus hoc habet speciale inter reliqua sacramenta, quod habet duplicen ministru, vinum solennitatis, alterum necessitatis, qui necessitate urgente potest administrare hoc sacramentum sine solennitate, unde quamuis sit in peccato, non peccabie mortaliter in tali administratione,& similiter dicimus, quod excommunicatus rion toleratus licite potest administrare Bapti l mum in extrema necessitate. Tertia conclusio. Non toleratus licitὶ potest administrare sacramentum poenitentiae in articulo mortis: h.ec constat ex quarta conclusione dubi j primi, quae intelligitur supposito quod talis sacerdos
non sit iam in mortali. De sacramento autem Eucharistiae Soto dist. I 3.q. I. ast. 9.P.Suar. 3. p. q. 8a disput. 8 1.sech. . circa finem. nonnulli iuniores dicunt, quod non toleratus licite potest illud administrare in articulo mortis;probat,quia tunc
est praeceptum de sumenda Eucharistia.' Quarta concluso. Opposita sententia est probabilior, quam tenuit Utiloria de
Cano, Palac. in 4. d. s.disp. 3. col. 2 . β. scito tamen. & multi viri docti. Probatur: nam hoc sacramentum non est tam ni cessarium, sicut secramentum poenitentiaemon euim est per se institutu in ad remittenda peccata sicut sacramentum poenitentiae. Haec autem conclusio intelligitur in casa qubd infirmus receperit sacramentum poenitentiae M vero si non potest
HIud reeipere, vcl quia non potest loqui, nec confitcri per signa, vel quia iste iacerdos non toleratus est mutus, nec potest illum absoluere , tunc licite potest ininistrare Eucharistiam. Probatur et Ideo potest lieite administrare sacramentum poenitentiae, ne poenitens periclitetur , si forte non habet veram contritionem,sed idem periculam est in casu quod non recipiat Eucharistiam; ergo. Quarta conclusio. Quod in praecedenti conclusione diximus de Eucliaristia, idem dicendum est de Extrema Vncti
ne; scilicet qubd non potest lieite illam administrare , nisi in casu quδd existens in i
articulo mortis non potuit recipere sacramentum poenitentiae, neque Eucharistiae: tunc enim licite potest Patet eadem rationc : nam hoc sacramentum etiam facit de attrito contritum. Ad argumentum contrariorum Ig-
spondetur, qu bd praeceptum diuinum de suseipienda Eucharistia semper intellectum est ab Ecclesia, supposito quod pos
sit reuerenter adminiit rari ; non autem administratur reuerenter a ministro non tolerato; verum est, quod in casu , qucia excepimus a quarta conclusione,cellat i reuerentia , eo quod tale medium centetur necessarium ad liberandum proximum a periculo probabili damnationis. Utrum vero excommunicatus toleratus licitEpossit administrare sacramenta , dicemus dii p. 8. Hactenus de participatione acitiaua laciamentoriana, iam de passiua ager dum est. DUBITATUR quarib, utrum sacramenta,quae recipit excommunicatus non toleratus, sint valida Controuertia sollini est de sacramento poenitentiae nam de reliquis certum est apud lomnes Doctores,. quod sunt valida. Secundδ, suppono quod quaestio no procedit de illo qui vult prius
recipere absolutionem ab excommunicatione,quam a peccatis;certum est enim, ut docet Caiet. statim citandus , qu bd e communicatus potest confieri sua peccata, prius quam absoluatui ab excommu-o 1 nicatione,
133쪽
nicatione,quia non priuatur a materia sacramenti, sed a forma, nec Consessarius
audiens eum , Incunci minor m excommunicationem,ut notat Nauar .c. I O. n. 3.
Sol uiri ergo procedit quaestio , quando prius absoluitur a peccatis , quam ab excommunicatione. Terti h nota,quod quaestio non procedit, quando instat mors ad ebrepentina, ut non sit tempus absoluendi ab excommunicatione : tunc enim absolutio a peccatis ei set valida & fructuosa etiam cellante ignorantia; ita communiter Doctores: non enim est intentio Ecclesiae, quδd istoc reat beneficio ab lolutionis: sed casus hic est inelaphysicus,praeeipue cum iusticiat hoc unum verbum,o absoluo , cum intentione ab loluendi ab excommunicatione , & a peccatis; ut aduertit Soto. His positis, Prima opinio dicit, quod nunquam est validum , etiamsi suscipiatur ab excommunieato sola minori excommunicatione, siue recipiatur scienter, siue ignoranter; ita Sylvest. verb. confessio. I. q. s. f. F. Adri .in . l. i 9. & I 8'. citatur etiam
ptio sic ramentorum facta ab excommunicato est annullata secundum ius; ergo. Antecedens probatur ex capit. ii celebrata de clerico excommunicato ministrante. ubi dicitur de clerico excommunicato minori , Peccat conferendo ecclesiastica sacramenta , fled ab eo collata virtutis non carentefecti ,cum non videatur a collatione, ed a receptisve semotu . Secundo : Excommunicatus non toleratus aequaliter prohibetur a participatione activa de passiva saeramentorum, sed si administret sacramentum poenitentiae extra necessitatis articulum, erit nullum ; ergo si recipiat, erit nullum.
Tettio: Applicatio suffragiorum Ecclesiet, esectio & eollatio beneficis facta ex communicato maiori excommunicatione erit
nulla; ergo similiter absolutio. Quarth: Iste est membrum praecisum a Christo,&ab Ecelesa; ergo non recepit influxum
Secunda opinio disit, quod si excorii
municatim accedat cum ignorantia inuincibili iuris vel facti. Dcramentum erit validum,imb&fructuosiim,at vero si a cedat cum ignorantia culpabili, erit nullum. Ignorantia iuris est,quando ignorat caecommunicationem csse impedimentum ad recipiendam absolutionem; ignotantia facti est, quando ignorat se elIe ex comis municatum; huius sententiae videtur So.
to d. 22.q. I .art. 2. circa finem.
Tertia opinio dicit, qudd si excommunicatus etiam non toleratus suscipiat hoe sacramentum, non erit inualidum formaliter& praecise ratione excommunicationis ; unde validum erit, si caetera adsuit, quae ad substantiam sacramenti requiruntur , scilicet debita materia cum legitima dispostione. Hanc tenet Caietan. verbo, ab lolutionis impedimenta. Angel. verbo, consessio. s. n. I o. Petrus a Soto lect. . de excommunicatione. Uictoria in Sum. de
excommunicat. num. 3.Nauarr.cap. 9. n. s.& C. 26. num. 7. & communitor iuniores:& quoniam haec est probabilios, pro eius probatione supponendum est, duplicitet intelligi posse, quod Ecclesia irritaverit
sacramentum poenitentiae receptum ab excommunicato. Primo modo, inhabilitando ipsum excommunicatum ad receptionem sacramenti, sicut inhab litauit aliquas personas ad contrahendum matrimonium. Secundo modo, auferendo
iurisdictionem a sacerdotibus respectu
poenitentium excommunicatorum. Hoc
posito probatur tertia opinio , Ecclesia nec primo nec secundo modo irritavit
sacramentum poenitentiae receptum ab excommunicato;ergo est validum. Quod 'non irritaverit primo modo, patet: namhaee prohibitio non est specialis pro f
cramento poenitentie, sed generalis respc-ctu omnium sacramentorum, quoniam eisdem verbis. prohibet excommunicato recipere hoc sacramentum, quibus prohibet recipere reliqua: sed certum est, non esse incapacem ad recipi dum sacramentum Confirmationis, ordinis, Matrimoni j, Extrema: Vnctionis, neque Eucharistiae.
134쪽
stiae;ergo nec Poenitentiae. Et est adeb certum , Ecclesiam non irrit alle hoc primo modo sacramentum poenitentiae, quod sit valde probabile id facere non posIe. Nec obstat quδd hoc primo modo irritaverit matrimonium clandestinu, scilicet inhabilitando personas, non, inquam, obstat, suoniam matrimonium est contractiis &acramentum,& ratio contractus est sundamentum ad rationem sacramenti , de quoniam in ratione contractus potuit irritari ab Ecelesia, scilicet inhabilitando Iersonas ad sic contrahendum, ideo con-equenter annullauit contractum & s Cramentum , at vero sacramentum poenitentiae est purum sacramentum , ergo existente poenitente subdito eum dispositione necessaria ex institutione Christi ad veritatem sacramenti, no potest annullari hoc primo modo', de hoc procedit contra primam & secundam opinionem. Quod verd non sit annullatum secundo modo, pateti. nam si eo ipso quδd aliquis esset ex-
Communicatus,auferretur omnibus Confessoribus tui isdictio ad absoluendu eum sacra metaliter,sequeretur quδd licet poenitens accederet cum ignorantia inuincibili,absolutio esset nulla contra secundam opinionem. Probatur consequentia: nam licet ignorantia excuset a peccato,non tamen dat iurisdictionem , de non loquor modδ de ignorantia communi, sed de particulari. Si dicat aliquis, quod sacramentum estet validum, quado excommunicatus accedit cum ignorantia inculpabili. non prouenit ex ipsa ignorantia, sed ex hoc quba iurisdictio sol sim est ablata sacerdotibus respectu excommunicatorum
accedentium sine ignorantia inuincibili. Contra: nam absolute prohibet Ecclesia,nc excommunicati recipiant sacramentupoenitentiae; ergo si per hanc prohibitionem aufertur sacerdotibus iurisdictio ad absoluendum sacramentaliter ex comm nicatos accedentes sine ignorantia inuti cibili,etiam manebit ablata, ne absoluant accedentes cum ignorantia inuincibili,
siquide ibi nulla fit exceptio. Et quoniam
hoc tantum procedit contra secundam opinionem,probatur contra prima, quδd sacramentum non sit annullatum secundo modo nam excommunicatus manet subditus, sicut antea ; ergo iurisdictio non est ablata ab illis,qui ea habebant,antequam iste incurrisset excommunicationem. Secundb probatur contra utramque opinionem : Ius sollim dicit prohibitum esse excommunicato recipere sacra inenta,& lexpoenalis non est extendenda; ergo.
Ex dictis sequitur pri md , quod sacramentum poenitentiς receptum ab excommunicato etiam non tolerato,non est nullum praecise ratione excommunicationis,
sed poterit esse nullum ex desectu debitae dispositionis, ut clare patebit per sequentes conclusiones. Prima conclusio. Si excommunicatus minori vel maiori excommunicatione, etiam non toleratus,accedat ignorans inuincibiliter se esse excommunicatum, vel quδd est peccatum mortale sic accedere, consessio erit valida & formata ; ita Caiet. verb. absolutionis impedimenta. Medin. Cod.de confessione. quaest. de consessi. ab
excommunicato facta. Ledeta. 2. . q. I I. arti c. I.&alij.
Secunda conclusio. Si ignoret culpabiliter, mortaliter, sed non a nectath, se esse excommunicatum , vel quδd est mortale sic accedere,consessio erit valida, sed i formis,ita Caiet. su p. Armil. verb. absolu
Tertia conclusio. Si scit se esse excommunicatum , & qudii est mortale sic accedere,consessio est nulla ex desectu debitae dispositionis. Istae conclusiones probantur Unica ratione Caietani : nam supposito qudd receptio sacramentorum ab ex comis municato non est annullata in iure, sed tantum prohibita, solum erit nulla, quando poenites ponit obice , sed in casu primae conclusionis non ponit obicem gratiae, quia excusetur ignorantia, nec sacramento; ergo recipit validum sacramentum & fructum eius: in casu secundae conclusionis ponit obicem gratiae, quia Pec O 3 cat.
135쪽
cat, non tamen sacramento, quia non dimidiat confessionem per se ; ergo recipit sacramentum validum , sed non fructum eius. Denique in casu tertiae conclusionis ponit obicem gratiae, quia peccat, & sacramento, quia vel tacet illud peccatum,
α sic dimidiat per se consessionem , vel si confitetur, illud est absque dolore.
Secundi, sequitur,quod a Ii quado continget aliquem recipere sacramentu Poenitentiae validum , inae, de fructuosum,&quod maneat excommunicatus, ut si aliquis ignorans inuincibiliter se e Ise ex-
Communicatum , confitetur omnia peccata,quorum recordatur,cum vero dolore,& tame Confessatius per obliuionem,& etiam ex malitia non praemitteret a solutionem ab excommunicatione , inquantum possum, & indiges ; ut habet communis usus; vel quamuis prςmitteret,
tamen excommunicatio, quam poenitens
ignorat, est reseruata Superiori,& idebnon potest absolui ab inferiori. Ad primum respondetur,quod excon)municatus est incapax ad recipiendum sacramentum quoad fructum gratiae sintellige nisi excusetur ignorantia inuinciabili 2 non tamen quoad validitatem , ut patet in aliis sacramentis. Haec solutio habetur ex Caiet. supta& Couar. c. alma materi par. I. g.6. n. 7. concl. 3. Vnde in forma negatur antecedens. Ad secundum,negatur maior: nam administratio activa sacram ctorum est prohibita excommunicato non tolerato per
subtractionem iurisdictionis , & cons quenter sacramentum poenitentiae ab eo administratum erit nullum , nisi in casu necessitatis , at vero administratio pass-ua non est prohibita inhabilitando excommunicatum ad recipienda sacra me ta, neque auferendo iurisdictionem a sacerdotibus respectu excommunicati , ut
vidimus; & ideo licet talis receptio si illicita, ni si excuset ignorantia, nihilominus erit valida. Ad tertium , concesso antecedenti, nego cor,sequentia nam applicatio sufir
giorum Ecclesiae , electio collatio b nefici, ut valida sit dependet ex mera voluntate Ecclesiae, non se receptio sacramentorum ; item quod electio vel coli tio facta excommunicato sit nulla, habetur exprestum in iure; caeterum quod receptio sacramenti poenitentiae sit nulla, non habetur in iure. Ad quartum, quod excommunicatus maiori excommunicatione quantum ad aliqua est membrum praecisum , scilicet quantum ad Ecclesiae suffragia, electionem,& collationem : nam haec annullantur ; at verb quantum ad aliqua non est
omnino praecisus, sicut haeretici, qui iam desinunt esse viriti corpori Ecclesiae ; Ω-lum est prohibitus, scilicet ne communicet cum reliquis fidelibus, ne recipiat s
Desecundo ct tertio essemι, scilicet de pris iisne suffragiorum, G ecclesiastis .ca sepultur .
fragiis priuetur ex comunicatuS maiori 3 Pro explicatione suppono,Ecclesiae fusi fragia esse in duplici differentiat, quaedam sunt generalia & communia omnibus fidelibus,ut illa,quq siue ab Ecclesia sint instituta, siue non , tamen ab illa ordinatur,& applicantur in utilitatem omnium mἴ-broru,quae ipsi sunt unita saltem per h te, unde peccatoribus fidelibus prosunt saltequoad impetrationem , ut scilicet illuminentur a Deo , & resurgant a peccato , &protegantur ab incursibus daemonum; huiusmodi est sacrificium Mistae,& recitatio Horarum Canonicarum , in quibus orat
facerdos sub nomine & persona Ecclesiae; alia sunt suffragia particularia , nempe
orationes particulares , in quibus qui orat tantum orat ut persona particularis.
Secundo, nota esse differentiam inter haec
136쪽
haec sitffragia, qudd suffragia iecundi generis solum habent valorem ex persona offerente; at vero se Magia primi generis
praeter valorem,quem liabent ratione per. sonae offerentis, habent etiarn valorem ratione ipsius Ecclesiae, cuius nomine offerunturin insuper sacrificium Mist, habet alium valorem praecipuum quidem) ex
institutione de virtute Christi,cuius personam gerit sacerdos qui sacrificat. Hinc sequitur alia disterentia, quod valor suffagiorum secundi generis perditur ex invignitate personae osterentis, unde si sit in mortali, non sint satisfactorias bi neque alteri , valor autem sustragiorum primi generis,qui prouenit ab Ecclesia, non
pendet ex dignitate offerentis; unde quam, uis sit in mortali, erunt aliis satisfactoria, quia offeruntur nomine Ecclesiae, quae est
gratissima Deo; de valor, quem sacrimetum Misse habet ex institutione Christi, non perditur per hoc quδd iacerdos offerens sit in peccato, imb licet per impossibile tota Ecclesia esset in peccato,
Tertio, nota quod sicut suffragia communia Ecclesiae habent duplicem valorem , ita etiam potissimus considerare duplicem fruetiim ab illis prouenientem; primum generalem, qui prouenit fidelibus ex applicatione ipsius Ecclesiae; secundum specialem. qui prouenit illis, quibus specialiter applicantur a ministro o ferente; & insuper sacrificium Mista habet alium tertium valorum ex instituti ne Christi. Quartδ, nota qubd non disputamus modo virlim offerens generalia suffragia pro excommunicato peccet: de hoc enim agendum est infra; sed solum disputamus, quibus suffragiis priuetur, ita ut licet de facto offerantur pro illo , non prosint ei.
His positis, sit, Prima conclusio. Excommunicatus etiam non toleratus,ex vi excommunicationis non man et priuatus pallicularibus
Ecclesiae suffragiis,nee semctu ab illis proueniente.Haec recipitur ab omnibus; imo
Soto dist. χχ. quaest. I inrt. . videtur sentire,
quod nec potest Ecclesia illum priuare; quod verum est in hoe sensu, quod licet de facto prohiberet, ne huiusmodi suffragia offerrentur pro illo, tamen si de facto existens in gratia offerret illa, prodessent
excommunicato, non solum quoad impetrationem, sed si esset in gratia,etiam qu ad satisfactionem; & ratio est, quoniam talia opem habent vim ex applicati ne dc deuotione offerentis ergo licet superior possit praecipere subdito , ne offe
rat ea pro excommunicato, tamen non
potest tollere, quin applicatio, si fiat, sit
valida. Secunda conclusio. Excommunicatus etiam non toleratus,ex vi excommunicationis non solum non priuatur particularibus se stragiis, verum nec communiabus , quantum ad valorem particularem prouenientem ex particulari intentione& applicatione offerentis. Probatur, quia illud suffragium, quantum ad hunc vat rem, non est Lilragium generale; quia non habet hunc valorem ex intentione de applicatione generali Eeclesiae, sed ex speciali intentione offerentis. Confirmatur: nam per hoc quod tale suffragium applicetur ab Ecclesia pro omnibus fidelibus , non perdit illum valorem particularem prouenientem ex particulari applicatione offerentis, quem quidem haberet , licet non offerretur ab Ecclesia; ergo quantum ad hunc valorem est suffragium
palliculare. Ex dictis sequitur, quod si illud generale suffragium , quod ex speciali
intentione sacerdotis ostertur, est sacrificium Misi, , excommunicatus gaudebit non solum fructu speciali proueniente ex speciali applicatione sacerdotis osse rentis, sed etiam illo fructu proueniente ex
institutione Christi , ut postea videbi
Tertia concluso. Ex communicatus maiori etiam toleratus, ex vi excommunicationis manet priuatus generalibus
Ecclesiae suffragiis , quantum ad valorem proueniente ex applicatione ipsius Ecele
137쪽
sae. Hinc sequitur, qu bd manet incapax huiusmodi fructu, ita ut licet de facto a'plicetur illi a ministro Ecclesiae, non 'audebit illo;& ratio est,quoniam huiusmodi valor pendet ex applicatione de intentione Ecclesiae, sed Ecclesia cxcludit excommunicatos maiori a tali fructu; ergo. Consequentia patet a simili: nam si oec nomus distributurus nummos, distribuat eos illis, quos dominus exclust,talis di tributio non valebit, nec iiti acquirent
dominium. Duai TATUR secundδ, quando excommunicatus exit a peccato , de non stat per ipsum,quin absoluatur ab excommunicatione , virum statim fruatur communibus Ecclesiae suffragiis, & possit communicare cum fidelibus 3 Casus potest
contingere, quando aliquis incurrit excommunicationem reseruatam Superiori,& postea conuertitur ad Deum , tamen longe abest Superior,a quo est absoluendus ; vel quando aliquis incucrit ex communicationem , quia non satisfecit, cum tamen posset, modb autem non potest,
sed proponit firmiter satisfacere cum primum possit,& dolet de peccato. Prima opinio est , quod licet fruatur si ueta particulari,quem participant iusti,
non tamen fruitur communibus Ecclesiae suffragiis;sc Adrian. in . quaest. 3. de clauibus . in fine. Soto dist. 22. quaest. I. art. I. colum. i 2. dub. 2. R quam plurimi Tho-mistae. Probatur primo ,ex cap. a nobis. de sententia excommunicatio. ubi dicitur, hunc non else habendum pro absoluto, nec orandum pro eo,& subditur, contingere possie, ut qui liber est apud Deum , sitan nodatus lententia ecclesiastica. Secun- db:Contritio non liberat hunc ab excom- .nunicatione, sed de ratione excommunicationis maioris est, priuare suffragiis Ecelesae ergo, Confirmatur primδ. Vel in isto saluati relliantia excommunicationis, vel non; si primum , ergo priuatur suifragiis communibus Ecclesiae,ut patet ex definitione maioris excommunicationis , si secui
dum;ergo non indiget absolutione. Comfirmatur secundb : iste manet excommunicatus quantum ad alios effectus excommunicationis , ne pollet recipere, nec'ad ministrare lacramenta; ergo etiam quam
tum ad hunc,qui est priuari suffragiis EGclesiae. Tertib mam alias sequeretur,qubdpos Iet aliquis ut minister Ecclesiae orare pro huiusmodi excommunicato, de pro eo offerte Millae sacrificium. Quartomam
alias iste non curaret absolutione ni ab e communicatione,& per consequens comtemnerentur claues Ecclesiae. Secunda opinio est,qubd fruuntur communibus Ecclesiae suffragiis huiusmodi
excommunicati, sic Richard. in .dist. i 8. artic. 7. quaest.2.post conclus. Palac. eadem dist. disput. I 3.colum. 22. versicul. Obleruatamen.Anton. s. par.tit. I S. cap. 76. Turre- cremata can. si quis Episcopus. i I. quaest. 3. Nauar.cap. 27.num. I 8. dc 36. ubi ali gat Hostiensem. Couar. cap. alma mater, par. I. β. 6. num. 8.conclus. 9. Sc aliqui viri
Prima conclusio, haec opinio est probabilior. Probatur primo: Ecclesia ideo priuat excommunicatum suis lustragiis, quia illum reputat inimicum δc contumacem ι ergo si cessat contumacia , cessat etiam voluntas puniendi illum hac po na acerbissima, & oppositum videtur timhumanum. Confirmatur, quia non est praesumendum de pietate Ecclesiae, qu)d velit excludere a suis suffragiis, de tradere Satanae illum , quem Deus admisit in suam amicitiam. Secundδ, iste est membrum Christi vivum , & per consequens membrum uiuum Ecclesiae ergo veg Ct tur codem spiritu, quo reliqua membra viva, atque ad eb fruitur communibus su firagiis. Tertid, excommunicatio est medicinalis, sed iste iam est curatus rgo cessauit excommunicatio , saltem quai
tum ad hunc effectum , qui est priuari suffragiis. Secunda conclusio. Lic t iste fruatur communibus Ecclesiae suffragiis , non tamen fruitur sacramentis, nec poterit pro
138쪽
D4 t. quarta. Dub. secundum S tertium. In
illo nominatim orari, ut amplius patebit hoc multum enervaretur,& contemne- in solutione argumentorum. retur potestas Ecclesiae, quod inconus Tertia conclusio Excommunicatus li- niens non sequitur ex hoc,quod iste incet certe, sciat per reuelationem se esse terius fruatur suffragiis Ecclesiae : nam in gratia, non poterit communicarc cum hac participatio est omnino occulta Ec-
fidelibus, sed quantum ad hoc debet se clesiae militanti.
gerere, ac si porseueraret in peccato. Ad quartum negatur sequela:nam in- Ad primum respodetur, illum textum diget absolutione ab excommunicatione solum inludere quod Ecclesia non repu- quantum ad multos effectus, scilicet vitabit hunc pro absoluto,& qudd non po- possit communicare cum fidelibus,dr fi-test publice orari pro illo nominatim. deles cum eo in diuinis S in humanis, ut Ad iccundum respondetur, qu bd licet possint fideles publico orare pro eo ia
contritio non liberet excommunicatum minatim,& quantum ad multos alios es-
ab omnibus effectibus excommunicatio- Distus, hoc excepto de suffragiorum prinis, liberat tamen ab hoc, qui est priuari uatione, SI ideo non contemnentur cla- suffragiis. Ad primam cofirmationem re- ues Ecclesiae. spondetur, qvbd es Ientia excommunica- D vhi TA TvR tertili, vir ura sationis non consistit in diuisibili, sicut ei- crificium Mili, oblatum a non tolerato,
sentia rei naturalis, verbi grati adio minis, sit validum Sc proficuum aliis fidelibus 3 vel lapidis, sed est quoddam ens morale, De hoc latius egimus in materia de si- scilicet quaedam poena priuans multis re- crificio Mistae, capite η.dubio 3. Ideo sit bus; unde fieri potest, qu bd non duret breuiter quantum ad unam priuationem,& duret Prima concluso, ludd sacrificium erit
quantum ad alias. Ad secundam confir- validum,ita Soto d. i 3.q. I .arti c. 8.& alii mationem Angel. verb. consess s. Sc qui- multi. dc e contra Scot. in A. eadem d. dam alii concedunt, qu bd iste potest re- quaest.2.circa finem. de contra Bonavent. cipere sectamentum poenitentiae,non ta- in I .p distinet. Probatur primo, talis samen Eucharistiae;sed hoc salsum est maira cerdos valide consecrat; ergo valide of eadem ratione,qua potest licite recipere seri sacrificium. Probatur consequelatia: sacram ratum poenitentiae, posset etiam nam potestas consecranssi ordinatur ad recipore Eucharistianae consessio enim ad offerendum hoc sacrificium. Confirma- Eucharistiam ordinatur; undo in sorma turmam actus offerendi est actus chara- concello antecedenti, nego consequen- isteris sacerdotalis. Secundδ : nam facem
tiam; Sc ratio disparitatis est,quoniam ex dos quando sacrificat,non solum sacrifi- receptione , vel administratione sacra- cat ut minister Christi, sed etiam in pe mentorum facile cotemneretur potestas sona Christi offerentis por suum mini- Ecclesiae, ut in sequeti solutione patebit. strum, sed Sacerdoti operanti in persona Ad tertium Couar. supra de nonnulli Christi Ecclesia non potest interdicere, iuniores ex iis qui sequuntur secundam saltem ne operetur valide; ergo. Opinionem,dicunt quod licite potest ali- Petis,quam certitudinem habeat hae equis ut minister Ecclesiae orare, secrete conclusoὶ Nonnulli dicunt esse de fido, tamcia, pro excommunicato contrito, & sed hoc est falsum; unde sollim est certa
pro eo Missiae se crificium offerre, sed ego eo gradu certitudinis , ut oppositum sit cum aliis oppositum sentio; unde dico parum probabile , vel improbabile. itaquδd licet talis oratio Jc applicatio sa- nonnulli viri doctis sunt. Probatur: nam crisicij, si fiat, erit valida, illi eita tamen licet sit certum de fide, quod consecratio erit,quoniam est directe contra prohibi- Eucharistiae A ouatio eiusdem est actustionem Ecclesiae,& ratio est,quoniam ex characteris sacerdotalis snam solus sae futia de censuris P cerdos Diuilir Corale
139쪽
eerdos potest validu offerre saerificium
non tamen est certum de fide,quod ch racter saccrdot. ilis habeat se eodem modo respectu oblationis huius sacrifici j, quo se habet respectu cosecrationis:po set enim aliquis absque nota erroris dicere, qudd licet character sacerdotalis non pondeat ab Ecclesia quantum ad v, liditatem consecrationis, pendet tamen quantum ad oblationem lacrificij, ita ut nec licit Gnec valide osterat; cuius rei potest cile aliquod lignum,quod non solum sacerdos,verim etiam reliqui fideles permanus sacerdotis onerunt hoc sacrificiu & tamen soliis cicerdos cum Christo consecrat Eucharistiam. Secunda conclutio. Hoc sacrifieiu erit proficuum fidelibus iustis per modu impetrati csais, S per modum satisfactionis
quantum ad fructum, quem habet ex virtute Christi ; hanc tenet Soto art. 8.cit.&alij. Et probatur mam hic Luctus non potest impediri per indignitatem sacerdotis,quoniam Christus est qui principaliter offert. Dixi, ex viri te Christi,quia non erit proficuum quantum ad valorem,que
habet ex parte Ecclesiae: nam ipsa no vult offerre per talem sacerdotem, quod am. plius patebit dubio sequenti. Praeterea haec conclusio partim non habet locum in eo , qui scienter petit a tali sacerdote praeelio quod lacrificet, quia peccat petendo,& ideo no erit illi proficuum quatum ad satisfactionem, & bene tamen quantum ad impetrationem. Et ita se
tiunt aliqui viri docti, quamuis oppositu
videatur dicere Soto loco citato. DuBITATVR quarib,utrum hoc saerificium oblatum pro excommunicato non tolerato sit ei proficuum 3 Prima conclusio, hoc sacrificium oblatum pro quocunque cxcomunicato etianon tolerato, est illi fructuosum quatum ad impetratione, licet Offerens,& ille pro quo offertur , peccent mortaliter, unus Offerendo , alter petendo quod offeratur
pro sic. Ita tenent doctissimi viri, & pr batutinam hoc sacrificiu secundum pr
priam naturam,& institutionem Christi, habet posse prodeste quantum ad impetrationem quibuscunque peccatoribus;
ergo licet Ecclesia per suam prohibitionem efficiat, ne licit 'l offeratur pro tali
ex comunicato, non tame essicere potest,
quod si oblatio fiat,non sit fructuosa.
Secunda conclusio. Si talis excommu
nicatus sit in gratia, sacrificiuna oblatum pro illo non lotum erit illi fructuosum
quantum ad impetratione, sed etia,quan-thm ad satisfactione,& loquor de satissa-ctione proueniete ex virtute Christi: suppono enim quod hoc sacrificiu etiam h bet fatisfactionem ex parte Ecclesiae, ut ostendi in materia de sacrificio Missis, c.
3. disp. t .dub. t o. Probaturmam haec sati
factio non potest enervari ab Ecclesia.
Secundb nam hic concurrunt omnia nC-ces Iaria ad hoc ut sacrificium sit fructuosum quoad satisfactione. Patcimam datur verus facerdos applicans veru sacrificiti,& ille cui applicatur est aptus ad recupiend si hoc sacrametu,cum sit in gratia ;ergo recipit hunc effectum; quae conclusio habet veru, licet tencremus cum priama opinione diib. 2.qubd iste ex comunicatus quavis in gratia sit, no fruitur communibus Ecclesiae suffragiis , ita ut licet applicentur illi,non valeat talis applicatio, Jc ratio discriminis est: nam sacrificiuMissae quantum ad rationem sacrificij, &valorem que habet ex institutione Christi, non pondet ab Ecclesia quantum ad validitatem. Caeterum valoe suffragiorucommunium pendet ab Ecclcsia,quae est domina illorum,& ideo potest annullare applicationem eoru factam per ministruexcommunicat una non toleratum , vel factam pro excommunicato etiam tolerato. Est etiam alia differentia, quae magis explicat praecedenteni: nam sacrificium Misis praecise quantum ad rati nem sacrifici j,& valorum quem habet cxinstitutione Christi, non computatur in
ter suffragia communia Ecclesiae proprie loquendo, ted communia suffragia sunt orationes, quae in ipsa Missa dicuntur, 3
140쪽
aliae quae dicuntur extra Mis Ianniram hςc offeruntur a ministris nomine Ecclesiae, ita ut ministri offerentes non osterant in
persona Christi, sed immediate in persona Ecclesiae; de hinc prouenit quod potest
Eccletia annullare applicationem horum suffragiorum fictam sine debitis circun- statiis,ut si fiat per ministrum excommunicat uiri non toleratum,quia ipsa no vult offerre per illum;vel si applicentur exco-
municato elixin tolerato, quia non vult ut osserantur pro illo.Valor autem quem
habet sacrificium ex institutione Christi, non pendet quoad validitatem ab Ecclesia, quia sacerdos illud offerens licet osterat vi minister Ecclesiae, non tamen ostertin persona Ecclesiae principaliter, sed in perlona Christi,& o: sertur secundum institutionem Christi, & ideo si adsint ea quae requiruntur ex institutione Christi, sacrificium & applicatio est valida,& ctia proficua illis, pro quibus onertur. Cuiusdificientia: est optimum signum qubd licet daremus per impollibile, non solum
sacerdotem onerentu esse in peccato, sed etiam totam Ecclesiam, talis applicatio
sacrificij haberet vim satisfaciendi; quod si in isto casu non prodes Iet alicui quoad
sit isfactionem, no esset ex defectu virtutis sacrifici j, sed ex incapacitate subiecti, cui applicaretur; at vero dato per impol sibile quod tota Ecclesia esset in peccaro, applicatio communium suffragiorii Ecclesiae nulla haberet in te vim latisfaciu-di. Vide D. Tlio. q. p. q. 82.aIt. T. ad s. ex cuius doctrina desumpta est differentia tradita. Dixi in secunda conclis sione, de satisfiatione prouemente ex virtute Christi nam de proueniente ex parte Ecclesiae,
stando in prima opinione dubi j secundi,
non valebit ili excommunicato contrito, bene tamen valebit iuxta secundam opinionem, quam ibi sumus sequuti, scilicet qiidd excommi inicatiis contritus fiuitur suffragiis communibas Eccletiae.
x in Horis Canonicis a ministro excomu nicato maiori, si applicentur aliis fidelibus, sint illis fructuoiaer Dico primo, si offerantur a tolerato, certum est quod sunt validς & fructuosae fidelibus, quia indignitas ministrix o ob
scurat valorem & dignitatem orationum communium Ecclesiae , neq; Ecclesia intendit annullare applicationem factam per talem ministrum, supposito quod tolerat illum. Vnde disti cultas solum est de
non tolerato; de quo est Prima opinio Gab.lect. 17. in canonem,
quδd istae orationes sunt fiuctuosiae fidelibus. Probatur primb. Sacrificium Mista
oblatum a no tolerato est fructuosum illis, pro quibus ostertur, ut vidimus; ergo etiam orationes communes. Sccundo' nana Osseruntur nomine Ecclesiae, quae
semper est Deo grata; ergo. Secunda opinio est expressa D. Tho. 3.
Millae dictae a sacerdote praeciso,non habent eis caciam.eandem tenet Soto d. I 3.
Dico secundo Haec opinio est icnenda. Probatur. Iluiusmodi orationes habenteis eiam ex meritis Ecclesiae, unde E clesia est vera domina harum orationum, sed ipsa non vult offerre eas pcr sacerdotem praecisum ; ergo si ab co osserantur, nullam liabent ossicaciam. Ad primum concesso antecedeti nego consequentiam ma Ecclesia potest annulla re oblationem orationum communium factam per ministrum lio toleratum, non tamen potest annulla re oblationem s. ctificii Millae, ut clare patet ex dictis dub. praeced. post secundam conclusionem. iAd lecundum respondetui , solum probare , quod si Ecclesia vellet Oflerre sita orationes per ministrum non toleratum,ellent fructuosae, qtria indignitas ministiri non potest obscurare merita , & dignitatem Ecclesiae;alvei non vult casol sene. Duni TATVR sexib; ut Lum Ycost municatus non ibi eratus , qui alias t nebatur recitare Horas. Canonicas, ti