장음표시 사용
171쪽
terea licitum est orare publica oratione, de offerre Mittas pro clute Germaniae Se Angliae, intelligendo pro inultis Catholicis ibi existentibus. Ex dictis sequitur , non esse illicitum instituere Capellanias, in quibus dicantur Millae pro conuersione haereticorum de aliorum infidelium , iuxta sensus praedictos; neque hoc est contra Sotum in A. d. I l. quaest.2. arti c. 7. ad a. ubi reprobat consuetudinem offerendi Missas pro coimuersione infidelium;& lib. 9.de tuiti t.q. a. artic. 2.ad 3. ubi ait, quod est error instituere capellaniarn pro conuersone infidelium loquitur enim Soto de Milsis directe oblatis quantum ad Atisfactionem pro infidelibus. Tertia conclusio. Qui oraret publica oratione , vel offerret se crifici uiti Millae
pro non tolerato, peccaret mortaliter; ita Soto arti c. . citato, colum.7. 3c alij. Probatur: nam violat praeceptum Ecclesiae in re graui. Loquendo autem de infidelibus, qui non sunt baptizati, Solo 9. de iust.quaest. 1. artic. 2. ad 3. de aliqui viri docti etiam ex iis qui impugnant primam opinionem, dicunt quod cst licitum orare pro illis oratione publica, quoniam Ecclesia non potest istos punire scut haereticos
Quarta conclusio. Licet haec sententia sit probabilissima, oppositum tamen iudico probabilius cum Nauarr. tractat. de
Petro de Soto lect. 3.de Purgatorio. Osio de consessione fidei, cap. i. & aliquibus vitis doctissimis. Probatur primδ: nam huiusmodi infideles non sunt membra Ecclesiae, suffragia autem communia Ecclesiae, quatenus communia sunt, selli mordinantur per se,&directe ad fideles, qui sunt membra ccese fasticae commuia nitatis. Secundo : nam Ecclesia eo ipsoqubd sol cun orat pro infidelibus in die Veneris sancti, tacitu 3c virtualiter prohibet suis ministris ne saepius orent pro illis oratione publica.
Ad fundamentum in contrarium rspondetur, Ecclesiam ait hoc non puni directe infideles,sed tanquam domina &dispensatrix communium suffragiorum prohibet suis ministris,ne orent pro illis. Ex dictis sequitur, certum cile, quods Rex,uel Episcopus estent excommunicati non tolerati, non client nominandi in canone Missae,ut ait solo d. 22. q. l. rL
DuBITATUR quartd,virum qui publica oratione orat pro excommuni
catis non toleratis,incurrat minorem e Mommunicationem Nauar.cap. 27. num.
36. tenet quδd sic , quia censet hoc ei leparticipare dc communicare cum CX- communicato. Sit conclusio. Quamuis peccet mort liter, ut dixi, non tamen incurrit minin rem excommunicationem. Sic tenet aliqui viri docti.& probaturmam orare pro
excommunicato, non est communicare
cum illo,quia non est orare cum illo,nec coram illo, ut dicunt Caietan. & Sylvest. statim citandi. Hinc sequitur, quod licet tertium dubium, de duo sequentia communiter tractentur aPoctoribus in expositione huius particulae, orare, tamen reuera proprius pertinent ad secundum excommunicationis effectu , qui est priuari suffragiis Ecclesiae. Vnde ille solum
communicat cum excomunicato in ora
tione, qui simul cum eo orat, vel audit Oflicta diuina,vt aduertit Caiet. in Sum. VCIb.eX communicatio.circa finem. Dillicita autem. & clare sentit Sutu est. vorb.
excommunicatio. J. n. a particula, oram.
cerdos in Memento Misse possit orare
Prima opinio est assii maliva; ita Sylv.
172쪽
eolum. I 2. Palac. In A. d. IS. disputo s. de orare. Primo modo,ut mi iuster Ecclesiae eam amplectu tur expresse multi viri docti. Fundamentum est , quod sacerdos in Memento orat ut Persona particularis. Secunda opinio est negati ita,ita Ledes. a. p. 6. q. 23. art. I. in fine. Magister Cano , dc Medina in Sum. lib. I. c. II .f. I. dc aliqui Magistri. Fundamentum corum est quod sacerdos etiam in Memento Oratui persona publica ; quod probatur primo: nam Memento est pars Mis Iae , sed quaelibet pars Misita celebratur a sacerdote tanquam a persona publica; ergo. CCim sequentia cum minori patet: maior autem
probatur primδ , quia non est positum in
voluntate sacerdotis relinquere Memento, sed ex instituto Ecclesiae tenetur Vtruque facere sacris vestibus indutus. Secun-
db ex primis verbis ipsius Memento ; dicit Enim , Memento Demine famulorκm,fι- muli trumque tuarasm,scilicet earii quas mu-
taliter hic commemorauero, sed in persona Ecclesiae dicit illa verba vocalia, Me
mento Domine, dcc. ergo etiam in persona Ecclesiae orat mentaliter. Tertib. nam finito Memento, dicit sacerdos vocaliter, omnium circunsirmium fro quibus 1δι offferimus , dcc. Vbi coniunctio, er,denotat copulationem circunstantium quantum ad orationem & oblationem pro circun-
stantibus, cum illis quorum meminit in Memento, sed certum est, quod pro cir-cdni stantibus orat ut periona publica;ergo etiam in Memento. & similiter non
offert sacrificium ut persona priuat i, sed ut publica;ergo. Si obiicias, ex hoc quod Ecclesia relinquat in libertate sacerdotis, quod in Memento oret pro iis vel illis, qui quod oret ut persona pritiata. Respondeo negando sequelam,sicut ex hoc qubdreinquat in voluntate simplicis sacerdotis non Parochi quod offerat Mii Iam pro iis vel illis, non sequitur quod offerat ut persona particulatis.
Tertia opinio est qnorundam rCcentrorum , qui nituntur concordare praedictas duas opiniones : dicunt cuim quod
sacerdos in Moncnto potest duplicitet intendens applicare illis sacrificium & orationes,quae dicuntur in Milla , R in hoe sensu habet verum secunda opinio. S cundo modo , potest allui uere aliquam partem illius Memento , in qua oret tanquam persona particularis, non intendens applicare illis sacrificium, nec oration ς Misita, sed solum commendate eos DUO, de hoc modo habet verum prima opinio.
nam hoc modo etiam extra Memento in
reii duo Misi, posset facerdos eleuare cor
ad Deum , & orare pro excommunicatis etiam non toleratis, & quando erat in Memento hoc secundo modo pro ex comis municatis,cum finito Memento,dicit, pro
quibus tibi σι,-m, S c.debet habere se maliter vel virtualiter intentionem offerendi sacrificium pro illis tantum,pro quibus potest de debet secundum ordinem praetcriptum ab Ecclesia. Haec opinio placet mihi: sed ego addo, quod qui non habet aliam intentionem specialem,praeter illam quam intendit Ecclesia, iste orat in Memento ut persona publica, Ic per consequens no potest orare pro excommunicatis non toleratis, ut
dicit secunda opinio : nam quamvis E clesia permittat quod sacerdos possit orare in aliqua parte ipsius Memento ut persona particulatis , nihilominus praecipitquδd non praeternuitat ibi orare ut pc sona publica, ut constit ex verbis vocalibus antecedentibus de consequentibusi plum Memento; unde absolute loquendo tenenda est secunda opinio. DUBI TATVR sex id, utrum sit licitum
oraro publica oratione pro excommunicatis toleratis. Partem amrniatiuam tenet Nauar. cap.
27. num. 6. qucria sequuntur pauci quidam recentiores. Probatur primb r nam
post Concilium Constantiense pollunt fideles communicare in humanis de diu ianis cum excommunicatis toleratis. Secundo:nam huiust nodi excommunicatis
post Concilium Constanti ense non denegatur ecclesia Itica sepultura, T a Pars
173쪽
Pars negativa est longe probat Ilior,
num. 4. dc alij ab eo citati, & communitet Magistri. Probatur ossicaciter, Eccle. sia priuat huiusmodi excommunicatos communibus se stragiis, taliter qudd reddit eos ii habiles ad illa participanda; ergo ministri Ecclesiae non pollunt licite illa ocerte intentione Ecclesiae pro excommunicatis etiam toleratis. Secundo: nam
alias similiter liceret oi serre sacrificium Millae pro liuiusmodi excommunicatis. Ex dictis sequitur, quod non licet publica oratione pro excommunicatis ctiam non de nunciatis,ut patet ex dubio tertio.
Ad primum respondetur prim γ, quod
Orare pro eae communicato non cst participare cum illo, ut patct ex diibio dc eum ex alia parte obstet prohibitio Ecclesiae vetantis orare pro excommunicatis, ideo decretum Constanti ense non cst cxtendendtun ad orationem pro excommunicatis toleratis. Secundo respondetur, quod licet daremus quὼd orare pro eXc municato esset participare cum illo, non liceret orare pro tolerato : nam decretum Constantiente non est facti uia in fauorem excommunicatorum , sed aliorum fidelium ; & quoniam oratio directe ordinatur in utilitatem cius pro quo oratur, ideo oratio non potesit fieri pxo tolerato. Per haec irat et ad fecundum, qudd non licet sepelite in loco sacro excommunicatum toleratum , antequam absoluatur: nam hoc dilecte cederet in fauorem & maximum honorem ipsius excommunicati. Praeterea probatur ex cap. a nobis. et 1. de sententia excommunicationis. ubi da itur non esib communicandum mortuo , cui
Neque obstat primo , qu bd alij dicunt,
nempe hoc potius cedere in fauore ip Ium minit romin prooter eleemosvras quas recipiunt ex ossicio sepulturae et nani ex hoc sequeretur, quod etiam esset licituministris offerre publica suffragia de lacrificia pro cxcommunicatis toleratis.
Neque obstat secundo,qudd Nau.c. 27. N. 35. ad i. significet consuetudinem esse in contrarium: nam alii viri docti & multum practici dictit se nulli bi vidisse talem consuetudinem. Vide dicta disput. 4.dub. vlt Et quoniam, ut dictum est dubio quar
to , communicare in oratione cum ex
commuMicato est simul cum eo orare vel audite Ollicia diuina, ideo D vii ITATVR septim δ, utrum sit licitum fidclibus comunicare cum eX communicato non tolerato in orationibus, vel Oiseiis diuinis Dico, nil tole M. nam clim
tolerato licitum erit, si is se si paratus,vel se ingerat, iuxta dicta disput. 8.dub. I. Sit trima conesulio, luda non est licitii,
quamuis ipse excommunicatus non toleratus sit paratus,vel se ingerat, unde fideles non possunt ab eo audire Mitiam , vel alia officia diurna , ncc postulat coram eo sacerdotes dicere Millam,nec alij ministri dicere alia ossicia diuina , nec fideles in- tcresse cum eo M. isie, aut diuinis ossiciis. Haec conclusio est de mete Caiet. in Sum.
rum Doctorum, sed parti in est contra Durandum dicentem qudd audire Mittam
semel cum excommunicato non est Communicare cli illo; verum haec sententia est singularis contra communem Doctorunt: nam omnes qui assistunt Villae , communicant in codem n. sacrificio in cii codemn. ininistro sacrificante; similiter non pol sim iis intereste cum illo in procellionibus, licci unus sit in principio , Se alter in sine processionis extens e per duo milliaria; ita Caiet. su p. Nec possumus recitare cum eo alternati ira. Sed circa conclusionem hanc aliqua sunt notanda. Primδ, quod si ego audio Millam in una capella . & excommunicatus ia6 toleratus audiat aliam Mistam in alia capella eiuste templi, non comunico cum illo, liquidemiro audianus caden, Missuit, D propter hac ratione idἴ direndum est qtiando audimus diuersas Milias in eodem te plo lic t non
sit in diuersis capellis, imo ided cui aliqui
174쪽
viri doctii intra eandem capellam esentdiuersi altaria, tu quibus simul celebrarentur diuersae Mista; hoc autem intelligendum est, quando non toleratus nullo modo attendit alteri Milia: nam si attenderet , ut solent facere fideles, quando simul dicuntur coram illis diueriae Misib, tunc alij fideles dicerentur communicare cum illo,& credo quod ad cultandum hoc
in conueniens Dociores loquuntur com muniter, quando excommunicat ira audit
unam Millam in una capella,& ego audio aliam in alia capella. Secundo nota, qudd si dum celobrantur Mill,,vel alia ossicia druina , non toleratus ingreditur Ecclesiam, non ut intersit diurnis ossiciis . sed ut illac transeat ad alium locum, licui quando transit genuflectat.& breuiter Oret pii irata oratione, nec clerici celebrantes , nec fidcles audientcs communicant cum excomnul-nicato; ita Caici. supr.Nauarno 2 .nu. 34. Soto ar. . citato. colum. 8.&alij, quanimis Contrarium teneat Palac. in A. q. I 8.disp. s.colum. 3 i. idem cst, si tempore quo celebratur diuina Ossicia, existeret ibi ex communicatus non attendens ad Ossicia, sed tractans aliud negotium , vel si sit in angulo templi non attendens ad Osseia diuina, sed sedon ς, vel sorte exercens suam artem', idem etiam est, ii notorius percu D1or clerici confugiat ad Ecclesiam , dc ibi
commoretur ne capiatur a Iudice , de remaneat in loco separato Ecclesiae, quantum commodi: fieri posit,non attendens ad Omeia diuina,ita P.llud. ii a.d. I 8. q. a. ar. i. in fine. 3c Tabiena ver. excommunicatio. 8.nu. s. similitor si tempore quo non celebrantur ossicia diuina, excommuni.
Catus non toleratus,& alius non ex comu
nicatus ingrediantur simul Ecclesiam , Scibi simul tempore orent, Jc recitent etiam Horas Canonicas, priuatim tamen Zc seo sim unus ab altero, non censentur cona. nisti: caro, S ideo licite postulat id saccro; ita Caici. de Solo. Patetmam excommunicato non cst prohibitus ingrciliis Eeciosae
etiam ad orandum Oratione priuata, unde
sacerdos excommunicatus non toleratus
licitis potest recitare Horas Canonicas intra Ecclesiam tempore quo non celebraritur Ossicia diuina. Hinc etiam fit , quod qui simul cum non tolerato Ingrederetur Ecclesiam, ut acciperet aquam benedictam , de adoraret Eucharistiam reseruatam in altari, non censebitur communicare cum illo. Secunda conclusio. Non est licitum fidelibus communicare cum excommunicato non tolerato etiam in orationibus priuatis, verbi gratia , recitarc Psalmos poenitentiales alternatim ex deuotione, verum circa hoc notandum est ex Caietano , qudd non censetur quis communicare cum excommunicato in orationibus
priuatis propter loci propinquitate, verbi
gratia,pulsatur a las aue Marias, de fideles recitant simul in codem loco cu excommunicato salutationem Angelicam, non . communicant cum illo, atque adeo licite recitant mam haec oratio non est communis, sed priuata ; ita Caieta. su p. Unde improprie loquitur Nauar. c. 27. num. 36. ad 3. dum ait, qu bd non peccat mortaliter qui
communicat cum excommunicato ora
tione priuata , qualis est oratio Angelica matutina , vel meridiana , melius dixistet quod non pcccat nec vonialiter, quia in
hoc non communicat cum exconamuni-
ni mentae,quamuis non sit communicare in oratione publica, est tamen communicare in priuata, si excommunicatus reis sponde. it; idem dico quando non toleratus comitaretur Eucharistiam cum desertur ad infirmos,& recitantur aliqui Psalmi ad libitum sacerdotis, non Ossicium ordinatum, unde tunc si a 'stat non toleratus. progrediendum est flentio sine ullis precibus , ne excommunic itus respondeat simul eum reliquis sidelibus, sic palac. in .
Duni τATVR octaud, ouid faciendum est , si tempore quo in Ecclesia colebrantur Millae δc ossicia diuina, ingredi tur non toleratus ad assistendum ibi ε
175쪽
Prima conclusio. Fideles assistentes debet illum precibus expellere, vel ii preces non susticiant, expellant vi, dummodo id fiat sine scandalo dc percustione,&, si opus
erit,inuocato etiam auxilio brachii l cularis,dum modo e uitetur estusio sanguinis ; si autem non possit commode ex
pelli,debent fideles exire ab Ecclesia. Sed quid facient ministri Ecclesia r
Secunda conclusio. Relinquant ossicia diuina,in quacunque parte ossiciorum id contingat; unde,ut refert Cordub. in Sum. q. cessiiuit quaedam processio generalis, cui volebat interesse Praetor,qui clericum publice coniecerat in carcerem.Si autem dicatur Missa , & nondum sit inceptus canon,qui incipit a Te igitur,omnes conueniunt Millam cise relinquenda ; at veros inceptus est canon , nonnulli dicunt,
qudd potest sacerdos prosequi usque ad
consumptionem sacramenti cum vno tantum ministro : facta autem consumptione moneat iterum excommunicatum
ut exeat;qudd si noluerit, pergat sacerdos in sacristiam , de ibi perficiat reliquum
Mill,:ita Sylvest.ver. excommunicatio. F. num. 3obi citat alios, tenet etiam Nauar.
c. 27. num. 34. Sed probabilius e qndd si
nondum est incepta consecratio , debet sacerdos cessare, quia facrificium non in- Cipit ante consecrationem , unde de illa parte canonis antequam incipiat conie- crati ,eadem ratio videtur sicut de praece
dente parte Milia ; si vero incepta est
consecratio , prosequatur modo tradito a Sylvestro, quia magis urget diuinum praeceptum de integritate sacrifici j, quam humanum de vitandis excommunicatis ; ita
Sotia d. 22. q. I .art.4. colum. 8. δc expresse etiam Nauar.trach. de oratione. notab. I s.
num. 3 8. Idem tenet Innocentius, quem refert & videtur sequi Armil. ver. ex com- nullaicatio. numer. 3 9. & tenent alij multi
viri grauissimi. Qubd si non sit sacristia,
vel locus occultus, ubi sacerdos dicat ea, quae sequuntur post consumptionem sacram cti,relinquat ea quia maior est obligatio vitandi excommunicatum, quam si-
niendi illud paruum. Sic multi viti dotii. Tertia conclusio. Si clericus celebret vel celebrare faciat Misiam,vel alia Osficia diuina coram non tolerato, pr ter minorem excommunica dione incurret etiam
suspensionem ab ingrestu Ecclesiae , si
scienter id faciat. c. Episcoporum. de priuilegiis. in g. & si durante Hispensione celebret intra Ecclesiam, manet irregularis.
c. is cui.de sentem excommunicationis. in
s. Dixi , intra Ecclesiam . nam si celebret sub dio, vel in tentorio, vel in sacello non erecto autoritate Episcopi, non fit irregularis , bene tamen si intra Ecclesiam etiam non consecratam ; ita Ledesma, Mexi ea dissic. 8. de de interdicto. de Nau. c. 27. num. ITO. Verum est, quod haec suspensio de irregularitas tum habent locum in clerico exempto a iurisdictione
ordinaria,ut tradit Nauarn capit. 23. Dum. 4. nam dictum cap. Episcoporum. Conditum est in odium exemptorum . .
mc tractanda erat illa quaestis,quan dos deles peccent mortaliter , ct cq --
do veniatiter communicando cum em
communicatis , diis iam esset tractata disputatio. praecedent. ub. s. in filae. σ
communicatum non toleratum salutemus cum verbo aut scripto, nec resalutemus eum nos salutantem : polsumus tamen dicere, Deus te illuminet. sic Antonin. p. tit. a J. c. 2.in principio. Scito d. 22. q. I.
art. q. cor cl. 3. & omnes. Aliqui etiam dicunt , quδd non licet caput eis detegere, nec asIurgere, qitia haec sunt salutationis indicia, unde per haec incurritur excommunicatio minor; ita Sylvest. vcr. e Xcommunicatio. . . i. ubi citat Palud. Alii vero dicunt oppositum , quoniam ius soldmuctat, Ioc aue ei dixeris is, quod lignificat verbalem fallitationem, nullum ciuem li-Snum
176쪽
Dissut. nona. Dub. decimum S undecimum iri
gnum praeter verba natura sua est insti- pro diueaesis negotiis licitum est Iaabitare,
tutum ad salutandum, sed ex accommo- cum excommunicato in eadem domo da ione usus. Praeterea: nam panae sunt restringendae ; hoc tenet Angel. verb. cxcommunicatio. s. n. . Tabiena Cod. n. s. Maior in A.d. I 8. q. 1 Palac.eadem d.disp. 3.Colum. 32.Soto su p.&Mexica dissicul. I O. de excommunicat. cassi A. 'Dico secund ..Hoc iudico probabilius, dummodo non fiat animo salutandi, nec resaIutadi,sed ne se ostendat inurbanum;
ita Henr. lib. t s. c. I. n. 3. lit. N.& cap. 22.infin C. Nauar.c. ann. 2o.& potest, si velit,dicere : Deus te illuminet.
Dico tetrii δ,quod si vere intendat s
lutare,incurret minorem excommunicationem , & hoc modo pollunt explicari Sylvest.& Palud.
Dico quarto,etiam tenendo quδd non licet caput detegere excommunicato, si ego subi id non aduertens de excomm nicatione, qua uis habitu sciam aliquemel in excommunicatum,detego illi caput, non pecco, neque in eurro minorem excommunicationem ; ita Syli est. supra, nulD. 26. f. IT. quia iste actus non est plene deliberatus. Quarta particula est, communio. D V-n I T A T V R decimo, quid prohibeatur
per illam rRespondetur,qu id prohibetur omnis
communicatio in sacramentis, in orationibus etiam priuatis,in contractibus hu-ruanis,& etiam in habitatione. De sacramentis S oratione iam dictum est. Circa contractus nota primo, quod sunt validi, ut diximus disput. 7.dub. s. Secundo nota,quod non licet contrahere clam famulis excommunicati non tolerati, ut vendendo, vel emendo, si contrahant eius nomine, nisi in casu quo liceret contrahere cum ipso excommuni. cato, nempe in necessariis ad vitam; ita
Miu est. ver. excommunicatio. F. num. I a.
& aliqui viti docti. Circa habitationem nota, quod intellieitur de habitatione in eadem domo, quando est pro eodem negotio; at verbi mo in eadem camera, dummodo non dormiant sim it in codem lecto, nec comedant in eadem mensa, nec loquantur inter se; sic Anget .vcrb. excommunicat. 8. num . . Sylvest. p. num. 3. Armil verb. excommunicatio. Iium. 1. Tabicia verb. excommunicatio. 8.& Magistri.
Quinta particula est , Mensi. D Wa ITATVR undecim δ,quid prohibeatur per illam 3 Dico qudd prohibetur comedere simul
in eadem mensa,& dormire in eodem te.cto, secus in eadem camera , si mensa delectum sint diuerca, & non sumus ambo inuitati ad idem conuiuium; ita Sylvest. Tab Armil ubi sup. Et nota,quod non tam cst consideranda unitas materialis menta,quam unitas moralis mensae, seu
prandi j,ad arbitrium viri prudentis. Hinc sequitur prim b, quod si in aliquo hospitio si aliqua mensa mediocris longitudinis,& in una parte mensae comedat excommunicatus non toleratus,& in altera parte comedat alter non excommunicatus in codem tempore nulla secie
tes societatem , sed unusquisque per se,
non censetur communicare in mensa,
quamuis iidem cibi apponatur illis,quia illa sunt veluti diuersa prandia; sic aliqui
viri docti. Dixi, tocm longiιudinum amquando 'mensa est paruula , censebitur communicatio in mense. Secundo sequitur , contingere posIequbd mensae sint materialiter diuersae,&nihilominus si communicatio in mensa, ut si multi inuitati ad idem conuiuaum comedant in diuersis mensis intra idem cubiculum , im , etia in diuersis cubiculis, quia unum no capit omnes conuiuas, unde si ibi esset aliquis excommunicatus non toleratus, reliqui deberent singere a
prandio, si i e non surgit; sic Anton.Sylii est. & alij litati dubio praecedenti, quia
moraliter reputatur eade mensa. Et hoc secundum corollariu intelligitur quam
uis serviant diuers ministri, & ponantur diuersi
177쪽
diuersi cibi excolari amnicato, reliquis, ut patet in rc sectorio Religiosorunnnam si in die Veneris quibusdam infirmis apponantur carnes,& reliquis pisces, om-ues dicuntur communicare in eadem
mensa; sic aliqui viri docti. Verum est, quod ii tot essent inuitati ad unum conuiuiu, ut una domus no post et omnes capere, si in una domo esset unus conuiuae X communicatus, conuiuae comedentes in alia domo non censerentur communiticare cum illo in mensa. Secundum corollarium intelligitur,quando propter multitudinem conuiuarum requiruntur plures mensae ; at verb si una sum ceret omnibus,& ego ut euitem excGnurnicatum, ingredior aliud cubiculum, ut ibi comedam, non communico in mensa: nam qui comedit solus & segregatus a reliquis c uiuis, non dicitur interelle conuiuio.
Tertib sequitur, qtibd si in aliquo resectorio Religiosorum sederet in mensa
Vnus ex municatus non toleratus, reliqui ibi sedetes, licci in aliis mensis,dicerentur communicare cum illo in mensa.
Q aarib sequitur , quid dicendum siquando ex testamento alicuius defuncti in eadem die & hora distribuitur cibus per vicinos illius oppidi: nam si conueniant in eundem locum,ut simul sumant cibum,dicuntur communicare in mensa, secus est siqiuauis cibus detur unicuique in loco quidem communi, tamen ita d, tur quod possit illum obseruare, ut comedat in propria domo, tunc enim non est conuiuium , sed est sicut eleemosyna quam quis lite reportat. Vltimo,dico cum Sylvest. su p. num. 3.qudd incurrit minorem excommunicationem, qui relinquit clauem & domum excommunicato a 35 tolerato venienti ad domum comedere, vel permittit eum in alia mensa comedere, facies hoc in fraudem propter eius filiorem acqui sudum,
vel ne illum ostendat, secus si faciat,quia timet ne vim sibi inserat, vel si faciat cati. ia humanitatis, quia putat eum hospitio vel alimentis indigere. Circa ultimum
essectum excommunicationis , scilicet quod si per annum pertinaciter perseuerauerit in excommunicatione, sit suspectus de haeres. Duai TATUR duodecim δ, qu modo sit intelligendus hic effectus 3 Prima conclutio.Conuentus super crimine, siue ciuiliter, siue criminaliter, &ob contumaciam excommunicatus,& in eadem excommunica ione per annum perseverans, conuictus censetur de' eti-mine,de quo fuit accusatus. Nauar. c. 17.
ubi citat Abbatem,& alios,& est textus
Hinc sequitur, quod si aliquis eo quod est suspectu; de haeresi vocetur ab inquisitoribus, & ipse fugiat, & in excommunicatione in eum ob contumaciam lata perseuerauerit per annum, puniendus est tanquam hi ereticu ς, ita Couarr. notab. S.& cst text. c.clina contumaci .de haeret te. iii 6.Vtrum aute perseverans per annum in excommunicatione lata ob contum,
clam sit priuandus beneficio, vel requiro tur quod perseueret per triennium,videte Nauar.& Couari locis citatis. Secunda coelusio. Qui fuerit excommunicatus quacunque cx causa, si in excommunicatione pertinaciter perseuera-
Merit per annii, fit suspectus de haeresi; ita Concit.Trident in. sei 1 .cap. q.de reser-matione : quia praesumitur male sentire de potestate clauiu Ecclesiae. Circor illam concitisionem sunt aliqua notanda. Primb, quod ille non est puniendus tanquam haereticus. Sccundo, quod licci haec suspicio sit leuis, ut tradit Directoritana Inqia istorii, r. p. q. a . quem seqUitur Couar. sup notab. .Nil illo minus sit ficit ad inducendam purgationem,quams subire noluerit adhuc in excommunicatione permanserit,tunc velut impc niicias, pertinax, c haereticus codemnari
poteth; ita Sininiacas de Catholicis institutionib tit. 17. in . . & est text. c. EXCnm municamus. et i . f. qui autem. de ha r
ticis. Vltimo nota, quod qui per aliqusalem Pu
178쪽
temius etiam ante annum pertinaciter petieuerauerit in excommunicatione, lebet puniri aliqua poena temporali,de quo sunt leges iiostri regni, quas refert Couar.
De poenis quae incurruntur propter communicationem mm excommunicato in
rebus prohibitis. DVvὶτ AT VR primo, virlim qui pamticipat cum excommunicato in rebus pro nibitis , incurrat excommunicationem ὸ Quod dubium tractat Soto dist.
Prima conclusio. Qui participat cum
excommunicato minori excommunicatione , neque incurrit excommunicationem , ncc pCccat, quia minor excommunicatio non transit in tertiam personam, ita Soto sup. parum post secundam conclusionem. Armil. verb. excommunicatio. num. 97. dc est textus can. quoniam multos I I. q. 3.dc glolla cata excellentissimus. eod .lit.
Secunda conclusio. Qui post Concilium Constantiense communicat cum excommunicato maiori , tolerato tamen, etiam in casu quod peccet, non incurret minorem excommunicationem, ut dixi disp. S.dub. I. Tertia conclusio. Qui in rebus prohibitis communicat cum excommunicato non tolerato, regulariter loquendo , solum incurrit minorem excommunicati nem , ut patet ex can. excommunicatos.&Can tam excommunicato. II. q. 3. & aliis textibus , inter quos est optimus textus c. a nobis .de exceptionibus. Nec obstat qubdita dicto can. excommunicatos. dicatur, quod qui communicat cum excommunicato , simili excommunicatione innodabiturinamini bene ait Couar. num. 3. non est tensus quod incurret maiorem eXcommunicationem ; illa enim clichio , simili, uita de censereris
non significat aequalitatem exeommunicationis , sed multitudinem , id est, quδd
etiam inciriret excommunicationem,miano rem tamPn , Vt a pCIic const. t cx c. vlt. de clerico excommunicato ministrante.
Et haec concluso intelligitur non sol sim quando talis excomunicatio est peecatum veniale, sed etiam quamuis sit mortale, vis sit ita diuinis, ve ibi gratia, si audio Miscniti simul cum excommunicato non tolerato , unde infirma est valde ratio Soti, qua probat tertiam conclusionem, scilicet quia talis communicatio solum est pe catum veniale. Dixi in conclilsione,=eζulariter , quoniam in tribus casibus incurritur maior excommunicatio propter participationem cum eX communicato. Prinius est , quando aliquis communicat cum excommunicato nominatim a Papa: ita Soto conci . . Couar. su p. Sylvest. vel b.
93. 3c cst textus c. significauit .de sentent. cxcommunicat. Et quod textus loquatur de maiori excomunicatione,probat optime Soto ex ipso textu, dicente quod pro beneficio absolutionis recurrendum est ad summii in Pontificem. Secundus casus est, quando aliquis communicat cum excommunicato in crimine criminoso , scilicet in illo pro quo lata est excommunicatio, cap. nupcr. & cap. si concubinae. de sententia excomunicat. Tertius est . quan
do communicat cum excommunicat cx- .
communicatione lata contra participantes. capit. quod in dubiis. de sententia e communicat. 1n bis calibus Omnes conueniunt. Alij addunt quartum , δέ quintum. Quartus est, quando aliquis scienter
praesumit sepelire in loco sacro publich
excommunicatum. Quisitus,quando aliquis scienter praesumit sepelire in loco se
cro haereticos, vel eorum fautores,& d sensores : sed haec excommunicatio non incurritur propter participationem cum excommunicato, quia excommunicatiis est, sed, quia violatur pr. aeceptum conti- uena excommutac..tionem , in cap. qui-V cunque.
179쪽
cui que.de haereticis. in Q Unde quamuis daremus, quod ha reticus vel cius sauior, non esset excommunic. uus , nihilominus qui eos scpeliret, incurreret maiorcin e X-comimunicationem ; unde hic casus non
est ad propositum, reliqui sigillati in sunt
explicandi. Unde DuBITAT vn secundδ circa primum castina,quomodo sit intelligendus3
Respondetur. Sex requiruntur conditiones , ut incurratur haec maior excomunicatio. Prima. ludd communicans si clericus. Secunda. lubd communicatio sit in diuinis,& hoc non quo ira odocunque , sed admittendo talem excommunicatum a Papa ad Ossicia diuina intra Ecclesiam vel extra; unde clericus, qui simul cum tali cxcommunicato interesset diuinis ossiciis
tanquam unus de populo,no incurrit in iorem ex comunicationem, sed minorem; ita Caiet. verb. ex comunicatio,cap. 8.S Nauar. c. 27. n. 93. Tertia, quod id faciat sciens eum elle excommunicatum a Papa: nam textus dicit scienter. Quarta, quod faciat sponte: nam id dicit textus, ex quo se- qititur , quod non incurrit qui id facit aliquo metu, licci non sit iustus nec cadens in virum constantem, tum modo talis metus fuerit causa sine qlia non huius communicati m .iste enim , licci non excusaretur a peccato mortali,excusaretior tameab excommunicatione maiori: ita Caiet. cap. F8.COuar. su p. num . . & multi Magistri: nam quilibet metus etiam leuis sitf5cit, ut actus non sit omnino spontaneus,& hoc admittit Nauarr. sollim quantum ad sorum interius, non quantum ad exterius. Quinta , quod sit iudicatus ii Papa iudicialiter de nominatim , ita Caici. &Nauar. probat bene Caici. nam alias haec excommunicatio comprehendcret participantes in diuinis cum excommunicatis
quacunque Excommunicatione contenta
in iure communi, vel in Bulla Coenae mam omnes sunt Papales; imo ulterius requiri tui' Sexta, post Concilium Constantiense, ilicet quod sit nominatim de nunciatus, ut recte ait Nauarr. Circa secundum
casum, scilicet de participatione in erimine criminoso, DvBITATVR tertib, quomodo sit intellige indus 3 Priniaeonclusio. Vt ista maior ex eo m- municatio incurratur,quatuor c5ditiones requiruntur. Prima, qudit comunicet cum excommunicato in illo crimine propter quod lata est excommunicatio, & hoc est participare in crimine criminoso. Haec conditio aperte constat ex C. nuper.& cap. si concubinae. de sentent. excommunicat. Secunda, qu bd communicet in illo crimine, postquam principalis , cum quo communicat,incurrerit excommunicationem propter tale crimen; sic Caiet. verb. exc municatio. c. 67. Sylves . verb. excommu
nicatio. s. n. I C. Nauar. c. 27. num. II 2.&
latius num. 33. probat optimc Caiet. nam in dicto onuper. dicitur, Si aliquis scienter participes in crimine criminoso m ex m- municato; at uod qui communicat antequam principalis incurrat excommunicationem , non dicitur participare cum ex- comunicato. Si obiicias, qubd multoties qui consulit , mandat vel cooperatur ad aliquid , cui est annexa excommunicatio,
incurrit excommunicationem , quamuis mandatus vel consultus non prius incumrerat eam. Respondetur cum Nauar. n. 33. quod iste non incurrit excommunicationem ratione participationis in crimine
criminoio de qua nunc loquimur 2 sed
quia lex excommunicans facientes , multoties extenditur ad cooperantes , mandantes, vel co sulentes; & ad incurrendam hanc non requiritur quod mandatus vel co fultus prius incurrerit excommunicationem , sed ipse & mandans vel collens simul incurrunt illam, imo aliquando incurrit manssans vol considens, quamuis mandatus vel consultus non incurrat, ut quando aliquis mandauit interficere peras lassi nos,incurrit, quamuis non sequatur esse stus,ut patet ex di chis cap. s. disputat. 3. dub. 6. Tertia conditio est,quod communicet sciens illum iani incidisse in excommunicationem propter tale crimen:
180쪽
nam in capit. ni Per. dicitur,quod participet scienteta Qu.uta est post Concilium Const. inti ense , qu ba principalis sit nominatim deae innotatus. I ita: conditioncs excuplis erunt clarae. Mandatum est alicui clerico sub excommunicatione latae sentes tiae, ut intra sex dies expellat e domo concubinam , qui post incursam a clerico excommunicationem praestat ei consilium, auxilium, vel fauorem, ne eam expellat, incurrit maiorem excommunicationem; ita Sylvest verb. excommunicatio. 8 Iam a.
lobetur ex dicto c. nuper.& cap. si concubinae. Similiter, scio Petrum elle excom- mimicatum siue a iure, siue ab homine, quia non oluit quod debet:& consulo illine soluat, cum tamen commode possit, communico cum illo in crimine crimin se , & incurro eandem excommunicationem maiorem ; si autem ego adiuuare illum ut non caperetur a Iudice,non communico in crimine criminoso; quod ii telligendum est, quando adiuvo eo animo ut non suspendatur, vel vapulet a Iudice propter tale surtum; at vero si iuno eo animo, ut non restituar, incurio maiorem excommunicationcm. Sic aliqui viri docti. Ex iis conditionibus sequuntur normnulla corollaria. Ex prima enim conditi ne sequitur primo quod si concubina ct rici sit excommunicata, quia cola limincauit in crimine criminoso cum clerico, de laicus cognoscat concubinam, non timcurrit hanc excommunicarionem mai rem, quia non participat in crimine. propter quod lata fuit excommunic. itio, qiiddscilicet erat conciabitus sacrilegus, ita P. normit. iusto cap. si coneu binae. imb dico, quod licet alius clericus cognosceret cam,
non incurreret maiorem excommunicationem : nam excommunicatio solum est
imposita propter sacrilesium cum illo
primo clerico; siccus cst ii illa excommunicaretur in generali, quia admittit clericos , tunc quicunque clericus accederet ad illam , postquam illa incurr t ex communicationem, manebit etiam ipte e
communicatus maiori excommunicatione. Pndtcrea dico , quod si alicui foeminaes rohibitum esset sub excommunicationeatae sententiae,ut ab Itineret a quocunque concubinatu, qui ter vel quater cognosceret eam , non incurreret si anc excommunicationem : nam ad concubinatum requiritur magna frequentia.
Secundo sequiitur, qudd si duo consurguinei scienter contraxerunt matrimonium , propter quod incurrerunt excommunicationem positam Clement. I He cd- sanguinit. dc amiare. licci perseuerent in tali matrii nonio,& habeant copulam,non
incurrunt excommunicationem contra
participantes in crimine criminoso, quia illa excommunicatio dictae Clementinae solum est imposita aduersus cos qui contrahunt ; verum est, quod qui praeberet consilium,auxilium,vel fauorem, ut non recederet a tali .ctimine, participaret in crimine criminoso ; ita Sylvest. vcrb. cxcommunicatio. 9. in explicatione excommunicationis.ψI. q. 8. n. 79.
Ex conditione secunda sequitur tertio, quδd qui communicat etia in illo primo istu,propter quem principalis in trit e
communicationem , non manet ex com-
rra r. n. . quoniam non communicat cum
excommunicato, siquidem principalis pro
tunc nondum est excommunicatus; unde
si aliquis persi adeat & cooperetur Religioso, ut temere dimittat habitum, non incurret hanc excommunicationem , incurrct tamen illam, si postquam Religiosus manet excona micatus propter ii imissione in habitus persuadeat illi, ut non reassumat habitum , ita Caiet .su p. & omnes. Dico , hanc excommunicationem, ne alia quis decipiatur: nam licet in iure com muni non sit imposita excommunicatio contra apostatas a religione, sud tantum contra temere dimittentes habitum religionis , quae habetiar in cap. periculosa. neclerici vel monaclii. in 6. de haec non extenditur ad consenticiates, vel cooperantes, nihilominus rc Iisiones ipsae munitae