장음표시 사용
391쪽
multa. ne clerici, vel monachi. ibi. talia 2 similia ministris altaris , ct monachis omnino prohibemus. At vero quando fiunt pietatis causa, non dicuntur ossicia secularia , sed opera misericordiar, quae sunt valde propria clericis. fauent omnia tria capita de postulando. & iuxta haec pollet intelligi Panormita. in c. sententiam sanguinis. neclerici, vel monachi. nu. 2 2.ubi dicit, qubdexercere officium Medici, prohibitum est clericis in sacris. Secundo supponendum est,quod exercere officium Chirurgi , per incisonem vel adustionem,prohibitum est clericis in sacris vel beneficiariis,dicto c. sententiam sanguinis. ibi,nullam Chisargia artem , qua adustionem vel incisionem inducit. Dixi,in f --,qraia clericis in minoribus, dummodbnon lint beneficiari j, non est prohibitum.
ita Sylvest. verb. Medicus. nu. 2. Panormit. dicto c. sententiam singuinis. nu. 2 2. Felin. su p.& probatur ex eodem c. sententiam. ibi,Subdiuonus, Diaconus,vel Sacerdos , Sc
de homicidio intelligitur de religioso S cerdote,ut inquit Felinus. Tertio supponendum est,qui,d si urgente necessitate quando alius non reperitur, clericus id munus exerceat,non peccat. ita
Quarto supponendum est,clericis non prohiberi consilio, aut auxilio iuuare peritum Chirurgum ad secandum men1brum,sed tantum secare per se ipsos. ita P. Henri .ibidem. Probat armam dictum cap.
sententiam.inquit pie exerceat.
Hinc sequitur, licitum elle clerico petito Modico dare consiliumquδd fiat minutio sanguinis , dummo id per te ipsum non faciat dictam minutionem. His suppositis,st Tertia conclusio. Qinamuis clericus in factis Chirurgus scindens mein brumpeciacet contra prohibitionem iuris, si aderat alius qui id facere posset, non tamen fieitregularis, si abscitulat seciuadtan regu
Piobatur: Mam licet hoc ossicium sit illis.
prohibitum, eo quod est periculosum,&inductivum mortis,vel mutilationis , intelligitur de periculo mutilationis non necessarisenec ordinatae ad conseruandam vitam totius. Unde generalitur loquendo dicimus, quod quando iura inducunt irregularitatem ex mutilatione, loquuntur de mutilatione , quae Ordinatur ad priuati nem partialis vitς membri,vel totius surpositi, non tamen de mutilatione membri,quς ordinatur ad conseruandam vitam
totius suppositi. Quarta concluso. Si clericus scindat membrum,& inde sequatur mors,erit i regularis,quamuis alias debitam adhibuerit diligentiam, ut patet ex diisto dub. I. nam hoc est illis prohibitum , quia periculosum , & hic est casus in c. tua nos. de homicidio. Sed quid si clericus in sacris peritus Medicus curet,& omni adhibita diligemtia, moritur infirmusi Villadi ego c. 6. vers
dicitur autem. n. 3 8 Couarru. p. a. f .num.
cus tamen laicus,cui non est prohibitum, non erit irregularis. Sit quinta conclusio, quod non manet irregularis : nam tale Oiscium citra incis3onem S adustionem non est prohibitum clericis rationc periculi, sed solum generaliter, quatenus est ossicium seculare, ut vidimus , ergo si mors non proueniat ex aliqua culpa clerici, non inducit irregularitatem. Imbampluta. dico, quod si Saceidos peritus Chirurgus citrauit bene secundum attem,per incisonem v ebadustionem, de infirmus mortuus est, non
ex tali adustione vel incisione, sed ex grauitate morbi, non manet irregularis. ita. P.Heuri. cap. 3.n m. Io.litera G,dc Couaria numeri s. vers. primum ad prioris circa finem. DV Ei TATVR undecim),quae cutipa requiratur ita his casibus δc similibutia in eurrendam hanc irregularitatem prouenientem ex homicidio castralia De quo variae sunt opiniones.
Prima opinio eth plosse tu c. significasti
392쪽
Disput. sexta. Sect. prima. Dub. zndecimum. 36
et t. de homicidio. & in cap. consuluisti. operam illicitae rei,& ideo prohibit , quia a. q. s. quod sitfficit culpa leuissima,quam- periculo ia, iussicit ad irregularitatem culuis homo det operam licitae rei,& probat pa leuissima in praecauendo ea, quae po- ex dicto cap. consuluisti. ubi Stephantis terant caulare homicidium. ita Villadie- Papa v. consultus de infantibus, qui in go cap. s. versi c. sed ego limito. nuni. s. uno lecto dormientes cum parentibus Probatur : nam, ut diximus, iste quamuis mortui reperiuntur. Relpondet, monendi omnem adhibeat diligentiam , fit irregu sunt parentes, ne tam tenellos in uno le- laris, imo illa sola culpa exercendi talecto secum collocent, ne negligentia qua- opus iussicit ad irregularitatem e nam libet proueniente suffocentur, unde ipsi quandiu quis non cessat a tali opere, non homicidij rei inueniatitur. adhibet debitam diligentiam,ve vidimus Secunda opinio est,culpam leuissimam, dubio primo.
quae contingit in omittendo, non iussice- Secunda conclusio. Quando aliquis datre, bene tamen,quae contingit in commit- Operam rei licitae,Vel illicitae, sed non petendo. Hanc tenet Panorinita.cap. quaesi- riculose, non sufficit culpa leuissima, neetum . de poenit.& remissioni b. Couarr.p. 2. leuis ad inducendam irregularitatem,sed f. q. num. 9.f. ipse quidem. quia commissio requiritur lata.Qubd non tussiciat letiissi est magis voluntaria,&consequenter gra- ma, tenet AngeluS Veib. iri egularitas. g. s. uius peccatum. Imb addit Couarr.culpam Sylvest. Verb. homicidium. 2. q. 2 3.part. 1. leuiuimam etiam in omittendo sufficere, P. Henriq. cap. .num. 1. Probatur prun b. quando quis mercede conductus tenetur quia in his non requiritur tam exacta dia
adhibere diligentiam, ut in eo, qui mer- ligentia,quanta a summe prudentibus adcede curat infirmum . hiberi solet. Secundo probatur : culpa le- Tertia opinio est,quδd eulpa debet eo uissima contingit sine ulla malitia in orta- se lata, vel leuis ita villadi ego cap. 6. g. li nec veniali, sed irregularitas , quae est
idem dico. num. I. poena, non potest incurri sine peccato,eria Pro resolutione supponedi m est, quod go. Maiorem concedit Couarruv. regula culpa sumitur dupliciter: una enim est possellor. . p. g.T. num. T. dicens, quod culia
Theologica, & haec diuiditur in morta- pa leuissima est quaedam negligentia alem & venialem; altera est iuridica. Pro crimine etiam veniali libera. Et probatur: quo supponendum est cum glosia l. quod Peccatum etiam veniale non incurritur
Neruaestidepositi. qu bd dolus proprie lo- sne transgressione alicuius legis diuinae quedo differt a culpa: nam dolus fit apro- vel humanae, sed nulla lex diuina nee hu posito de scienter, culpa verδ fit ignoram mana obligat ad omnem diligentia, quam ter, vel negligenter; unde simplex culpa homines diligentissimi adhibere solene eommuniter diuiditur in leuissimam , t nam talis diligentia magis pertinet aduem,& latam,ut tradui Sylvest. verb. cul- persectionem consiliJ, quam ad obligati pa,num. 2.Nauar.ca P. I T. num. I 78. Leuisi nem praecepti in ergo. Minor verb patet ex sima est, deuiatio incircuin specta a dili- disputat. 1. dub. s. conclus. I. & hanc pa gentia, quam communiter habent homi- tem conclusionis intelligo contra Co
nes diligentissimi ; leuis est, deuiatio in- uarru. licet quis fuerit mercede condua. eircumspecta ab ea diligetia, quam com- ctus; nam quando aliquis locat suas ope muniter habenissa omines diligentes illius ras, non se intendit obligare ad adhibe professionis; lata est, deuiatio incircum- dam exacti is mam diligentiam,quam ho specta ab ea diligentia, quam communi- mines diligentissimi adhibere solent: hoetet habent homines eiusdem professionis. enim esset graui stimum onus. Quod verδQuo supposito. sit non susticiat culpa leuis, sed requiratur
Prima conclusio. Quando aliquis dat lata, tenet Caiet. a. a. quaest. .art. 8. circa medium.
393쪽
3 68 Septima pars. De bomicidio casiab.
medium. Anton. 3.p.tit. 28. c. a. f. 4. ubi de
hii qui seruiunt infirmis,dicit, quod non tenentur,nili culpa sit lata, Ze negligentia
dissoluta.Tabien. venirregularitas. .n. I 2. idem videtur tenere Nau. n. 228. dicensquδd non tenentur,nisi culpa fuerit notabilis. Sc P. Henriq. c. I s. num. I .in fine. ubi ait, non elle irregularem patrem, qui infantem lecto positum oppressit casu sine
eulpa lata. Probatur primo. Irregularitas non contrahitur sine dolo, ergo requiritur
lata culpa,quae dolo eomparazur. Antecedens tenet Panormit. cap.pastoralis. g. v rum. de appellationibus. Geminia. c. let. de sentent.excommunicat. in 6. Felin .cap. Rodulphus. de rescript.Nauar. a. 2q9. d. 7. Secundo probatur ex cap. quaesitum. de poenitetia de remissionibus.vbi Papa consillius de sacerdotibus Graeci , qui filios in lecto oppresserunt, respondet quδd si
ipsi procurarunt, vel studiose neglexerui, sunt irregulares; ex quo aperte constat
requiri studiosain negligentiam, quae prope dolum est,ut ait ibi glosi verbo , negligentibus. & Panormit. Tertia conclusio. Non tussicit culpa lata,nisi sit peccatum mortale. ita P.Henri P cap. I s. in fin. Zc est de mente Doctorum, quos citauimus disput. 2.dub. 3. conclus. 3.quδd nulla irregularitas,quae sit poena, est imposita nisi pio mortali. Et probatur: nal ex non punit nisi actus perfectos de consummatos in illa materia, quae prohibetur,ut patet in excommunicatione posita contra haereticos,quae tantum coprehendit haereticum complete de in multis aliis exemplis. Et quamuis in aliquibus contractibus sufficiat culpa iuridica, licet nulla
interuenerit culpa Theologica, ut patet in contractu commodati secundum D ctores communiter,quos sequitur Nauar. cap. IV num. 84. quia haec obligatio non
tam nascitur ex peccato,qu1m ex natura
contractus ; non tamen sussicit in materia
irregularitatis, nisi sit culpa Theologica, ac quae sit mortalis : nam irregularitas est poena spiritualis, ergo praesupponit culpam Theologicam. Ex quo insero unum corollarium valde notandum, quod quam do Iudex in foro exteriori declarat alique irregularem,quia praecessit iuridica culpa lata, haec sententia fundatur in praesumptione , qu bd talis culpa suit mortalis, at verb si non suit mortalis, liber erit quoad forum interius; corollarium hoe est demente P. Henri l. in alio simili cap. is. n. a. Sed pro maiori explicatione tertiae coclutionis notandum est cum P.Henrique LCOd.num. 2. Contingere aliquando, id quod
de se est tat ii v veniale, fieri mortale,quia est causa homicidij, attentis circunstatiis. Ad cap. consuluisti. citatum pro prima opinione respondetur, explicandum esse per dictum cap. quaesitum . nam quod in confuso dixit Pontifex in cap. consuluisti. id expressit distincte in cap. quaesitum. dicens, requiri negligentiam studiosam. Et quoniam si quae irregularitas incurritur per homicidium factum a carente usu rationis, pertinet ad irregularitatem homicidij ea sualimnam ea,quae sunt ab homine non habente usum rationis, praeter intentionem fiunt; ideδDVni TATVR duodecimo, virum,
furiosus,infans, vel dormiens, si aliquem
oecidat, incurrat irregularitatem Conclusio negatiua , quam tenet Co- Uarru. 3. pari. in initio per totum. Castro lib. 2. de lege poenali .ca. I .conclus. I.Sylvest. verb. homicidium. 3. num. I. Nauarta cap. 27. num. 2IS. P.Henriq. cap. I S. num.
i .de est definita in Clement. 1i furiosus. de homicidio. Et ratio est: nam ut occisio inducat irregularitatem; debet esse volita,ut vidimus disput. s. in princ. Praeterea probatur : Isti in sero ciuili non tenentur de homicidio,ergo nec in foro canonico. Antecede iam patet ex l. infans. E. ad leg. Corneliam. de scariis. ubi dicitur: Infans vel furiosus si hominem occiderii, lege Corneislia non tenetur Aziem alterum innocentia consitartuetur,alteri m facti infelicitas excuset.
Sed eirca singulas partes conclusionis aliqua sunt notanda circa furiosum.
Notandum est primδ quod intellis tur, quamuis ex culpa graui in furorem Vel
394쪽
vel phrencs in inciderit. ita Henriq. num.
7. de Nauar. num. 2 3 o. ubi citat alios.
Secundo notandum est, quod intelligit tu durante furore : nam si habeat lucida interualla, & occidat tempore sanae mentis, manet irregularis, quia est occisio volita. Praeterea:nam in foro ciuili puni tur.text. est in l. Diuus Marcus S. si vero. E. de ossic. Praesidis. Sed difficultas est, si dubium si, utrum occiderit tempore furoris,vel sanς mentisῖ Sit secunda concluso. In foro cxteriori pendet ex qualitate ipsius actus , & circunstantiis eius. ita Couarru. 4. Decretalium .par. 2. cap. 2. n. s. ubi citat Iasonem
de alios. Et ad iudicandum, quod occidit tempore furoris, magnum indicium est, si paulo ante erat in furore. ita colligo ex eodem Couarru. quod si omnibus pensatis fuerit dubium , potius iudicandum est occidit te tempore furoris , iuxta ea, quae tradit Antonius Gom eZ tom. 3. Uariarum Cap. I. num. TI. Dixi, in foro exteriori, quia in interiori in quo ccllant praesumptiones, de insistitur veritati) standum est conseisioni ipsus. Sed notandum est tertio, non sufficere, quod habeat imperfectam libertatem, sed requiritur persect.i, quae susticiat ad pec- atram mortale, & hoc idem intelligenduest in infante Sc dormiente. ita Henri.n. 7.& petiet ex dictis disputat. a.de insante. D U BiTATV R decim orertio, utrum si puer Haetra tempus infantiae, scilicet ante septennium,habeat plenum usum rationisse scientem ad peccandum mortaliter , de occidat,fiat irregularis Partem affirmativam tenet Couar. 3. p. num. s. versici de infante. ubi citat Ioannem Andr. de alios. idem tenet Villadi egoca P. c. n. 3 8. versic. an autem. Emmanuel in Sum. ver. irregularitas.cap. I 74.concl. t. Naraar. n. a 3 o. nam licet in Latino obscure loquatur,tamen in Hispano clare id tenet. Fundamentum est, quia cellat ratio
dictae Clementi scilicet quod occisio non est voluntaria in insante. Sit prima conclusio. Probabilius est no suilla de censeris.
manere irregularem . ita Henriq.C. 3. II. .
litera Z, & Dida cus Perca ad Uill ad lego,
ubi hoc copiose tractat. idem tenet Anaiaias in cap. pueris. de delictis puerorum. licet falso citetur ab Hippolyto pro contraria sententia. Probatur : Irregularitas non incurritur nisi in casibus a iure expressis, sed non est expressum in iure, quod talis infans maneat irregularis I ergo. S cundb: nam generaliter excipitur infans.& cum si beneficium legis absque praeiudicio tertis, est ample interpretandum. Confirmatur : nam quando beneficium concessum est caula miserationis dc pistatis, ad hoc ut excludatur, requiruntur
verba non solum specialia, sed specialis.
Ad fundamentum in contrarium respondetur, argumentum acclIante rati ne non valere , nisi a negatione causae totalis 8c adaequatae, quae non cellat in praesenti, quia non cellat aetas tenera,in cuius fauorem hoc beneficium est concessum.
Sed quid, si sit maior septennio,& non habeat plenum rationis usum 3 Hostiensi
in cap. i. de delictis puerorum. tenet esse irregulas m.
Sit secunda conclusio. Non est Irregularis. ita glossa dicta Clem. si furiosus. Vilialadi ego cap. 6. n. S. vel sic. vlier is quaero. de ibi Didac. Perez. qui citat multos.
Sed quid , si sit maior septennio,& duis
bitetur, ut tum liabeat plenum rationis vlum Tertia concluso. Nan est iudicandus irregularis. ita Henriq.cap. s. num. q. litera Y , quia in dubio savcndu est puero. Confirmatur ex Goctrina Barioli, & commisent,in I. non solum. f. sed ut probari. 1s. de noui operis nunciat. ubi dicit,qudd quai do actus vel delictum potest fieti tempore licito x illicito,ille, qui accusat, tenetur probare, factum esse tempore illicito& punibili. De dormientcDupi TATVR decimoquarib , virum aliquando fiat irregularis,si occidat3 Conclusio. Communiter loquendo nosit itregularia ; aliquando tamen fiet. itis
395쪽
3 o Septima pars. De homicidio directe moluntario.
Henriq.cap. num .7 I s. litera M. Probatur secunda pars conclusionis: nam si homicidium fuerit formaliter , vel interpretatiue volitum de praeuisum in causa,inducet irregularitatem , scut pollutio nocturna volita in causa , est peccatum. ut docet D.
Tunc autem homicidium erit volitum& praeuisum in causa , quando homo prae- uidet,vel praeuidere debet, qudd dormius solet arripere arma, de percutere & tamen non adhibet diligentiam ad euitandum homicidium, nempe includendo se in cubiculo obserato , vel aliam diligentiam arbitrio boni virilita tenet Alexan.& Ancharanus dicta Clemen si suriosus. & C
uarru Num. 6. Et confirmatur: nam ille pi
nietur poena temporali, ut probat Anton. Gome E p. num .7 . Ex hoe inseri Palud. in A. distin. 3 2. q. I. arti c. s. quod si aliquis maximo conatu desiderauit occidere inimicum,3c hoc d siderio eat dormitum,& somnians ea,quae acciderunt in vigilia,sumat arma, & occidat inimictim,est irregularis. Probat. Si ex
smili desiderio fornieandi sequatur in somniis pollutio, erit peccatum mortale; ergo. Sed corollarium Loc falsu in est, nisi in casu sui'. posito , quod praeuideret se solitum arma sumere & percutere.ita Henrisu p. litera P, Villadi ego cap. c. n. 69. Castro lib. 1. de lege poenali. cap. 1 4. versicul. prima principalis coraclusio. Nau. n. 1 3 O. Couar. p. num. 6. Jc alij. Probatur: nam tale homicidium nullo modo est voluntarium. Ad argumentum Paludant , concesso antecedenti, negatur consequentia: nam
desiderium sornicandi plerunque solet causare pollutionem in somniis; at verb illa imaginatio occidendi in vigilia contingens , non solet liniales enectus producere, & ideo est causa multum remota
- Duni TATVR decimoquintd , vir ura eadem ratio si de ebrio , ac de furioso Scdormiente'De quo late Couarru. nu In. 3.
dicta Clem.tenent,esse irregularem, quia Papa non excepit illum;quam sententiam tenet Villadi ego cap. 6.num. s 4 vers c. sed ego limitarem,& quidam alij limitant in eo, qui culpabiliter inebriatus est. Sit prima conclusio. Quando aliquis ante ebrietatem praevidit formaliter, vel interpretatiue squia scilicet debuit praeuidere) h micidium sequεdum ex ebrietate, si ebrius occidat, fit irregularis. Exemplum est in eo, qui factus ebrius consueuit arma sumere , vel Iapides proiicere, & occidere homines, nec adhibuit diligentiam in praecauendo. ita Couar. num. 4. versic. posset quidem. Castro su p. post primam conclusonem.Nauar. n. 2 C. HEnriq.c. I S. n. 7. &alij communiter. Probatur: nam tale homicidium est volitum in causa, Sc idem a fortiori dicendum est in illo, qui eo fine se inebriavit, ut liberius posset occidere. Ita Castrγs . versicul. prima principaliseonclusio. Henriq. num. T. dc Eouar. n. 3. versic. huic autem quaestioni .in fine. Secunda conchisio.Si homicidium non est praeuisum formaliter, nec interpretatiue,non inducit irregularitatem , quamuis homo peccauerit mortaliter inebriando se: ita tenent Doctores citati. Probatur,quia tale homicidium non est volitum in se , nec in causa: ebrietas enim secundum se , non est causa periculosa homici- dij.& ideo solum est causa remota, & per accideris. Ad argumentum Cardinalis & minoialae respondetur, quδd Papa excipiens fiariosum,excepit tacite ebrium mam in iure aequiparantur.c. venter. 31. dist.& eadem est utriusque ratio.
De irregularitate proueniente ex homicidio
De quo tractat Nauarrus capite
si furiosus. pari. 2. in initio. n. I.
396쪽
cap. I . Em istet in Vςης homicidium, non erit dilecte Vo
m. Derb. ureoularat. cap IIo, Ex dictis sequitur , quδd qui mandat
seruo percutere altu citra deformatione,DVa i T A T v R prim ὁ , quod homici- quamuis seruus excedens mandatu occidium dicatur directe voluntarium, dat, mandans non est homicida volunt a cuius dispensatio semper excipitur in Ilus.ita Nauar. n.citatO.Henr. inglossa, lia omnibus priuilegiis. tera N , contra Coua verso. mosi citato. Prima conclutio. Illud homicidium nec etiam ille qui intendes leui iis vulne dicitur directe voluntarium, quando est rare, non temperauit manum, sed inflixit volitum in se formaliter& expresse, vel Vulnus lethale. Hoc videtur contra Nau. in causa adeo propinqua, ut moraliter lo- cons. 18. de homicidio. ubi refert, quod
quendo sit impossibile velle illam, de non quidam lacessatus leui iniuria ab amico,
velle mortem, ut praebere venenum,quod quaesiuit illum animo leuiter percutiendi, scit esse mortiferum , vel seri re punctim & inuentum percussit ense in capite abs.circa praecordia , de qui ense grauiter per- que intentione 'occidendi, de altera diecutit in capite ita Nauarr. n. citato. Henr. mortuus est, & dicit, quoad forum exte-α I. litera L, Emanuel post tertiam coim rius iudicandum ellia homicida volunta clusionem. Idem est in eo, qui praebet mu- rium,& quod vix poterit non iudicari v lieri remedium ad aborsum , si sequatur luntarius, etiam quoad forum interius.
aborsus post animationem. ita Emima- Sed ego dico, qudd si quando percunnues colum. t. sit, intendit leuiter vulnerare, sed non Sed dubium est, utrum quando nihil temperauit manum, non est homicida voia horum contingit, si homicidium directe luntarius, secus ver i si voluit grauiter per- voluntarium, verbi fratia . qui mulierem cutere, licet non intenderit occidere. grauidam percutit sine animo' causandi Praeterea dico , quδd si quis in rixa imaborsum, volens percutere leuiter, & ta- opinata occidat aduersarium prςcipii au-men occidit torem rixae ion est homicida voluntarius. Couarru. loco citato , & clarius f. I. ita Henriq. c. r . nuni. i. in fine. Dida cusversicul. quibus ira. num a. tenet esse vo- Perez lib. 8. Ordinamenti. tit. i 3. in Rubr. luntarium,& idem Caiet. 1.2.q.6 . art. 8. Colum. q. pari. II 6. ubi id lare tractat, &in responsio. ad a. nec lumit voluntarium Emanuel verb. irregularitas,e. 3 7'. nota b.
Iro casuali culpabili, sed pro directi vo- a. Probatur, quia talis occiso magis
untario, ut patet ex verbis immediate est defensio, quam occisio. Secundδ pr praecedentibus. batur ex Trident. seir i 4. cap. 7. de roso , Sit tamen secunda conclusio. Contra- mat.dicente, cum etiam qui per industriamria sententia est probabilior ; quam tenet oeciderit proximum,sir per insedi as,s c. 8c ex
Nauar. num. citato. Henriq. num. I. citato, illis verbis non ex proposito, sed casu; quae
litera N, Ludovicus Lopea in Instrix sto- verba non sunt intelligenda de homicidio Ilo conscient. pari. a. cap. 9 3.versic. sed si casuali non volito in te, sed in causa: sed 'iratrat aliquis. Probatur prim&nam se- intelligeda sunt de homicidio , quod casucundum D.Tho m. a z. quaest. 6 4-ar. 8. lam solo contingit, ad differentiam homicidii micidium directe voluntarium in hoc dis, volitrex proposito. Patet hoc: nam Continguitur a ea se ali culpabili, quod hoc cilium ibi loquitur de homicidio occulto, est volitum in causa illud autem est volitii cuius dispe satio reseruatur Papς,& tamen in se;ergo homicidium , quod non est vo- certum est, quod post Concilium Episcolitum in se, nec in e uita ad ed propinqua, pus potcst dispensiare in homicidio oe- non se compatiatur,velle illam, de non culto casuali volito non in se: sed in causar
397쪽
ergo non loquitur de hoe homicidio , sed de homicidio,quod contingit calii, id est, non ex proposito. Inquiris,utrum qui directu voluit mutilare , dicatur irregularis ex homicidio dilectE voluntario Tertia conclusio affirmatiua , ita Medina in Sum. libr. I .c. II I 2.Henriq.c. 9.num. s. litera Z, ubi citat alios. Utrum vero dispensatio talis mutilationis reseruet tu soli Papae, secti vit. dicemus, scilicetidas .dub. . Quarta conclusio. Qui in bello clare iniusto occidit per se , vel per alium suo consilio est homicida voluntarius. Idem di eo de Iudice, qui praetextu publicae autocitatis occidit iniuste. Sic Hemiq. c. I . num. s. ubi citat alios. Idem etiam dico de illo qui per taliam accusationem,uel testificationem feeit aliquem occidi a Iudice. Ita Emmanuel cap. citato. concl. 3.
Et quoniam etia qui praecipit, vel consulit homicidium, fit irregularis, ideo de hoc agendum est, aduertendo prilis qubdin dubiis sequentibus quaedam irregularitates sunt ex homicidio volutario, quae-ἡam vero cx casuali, quod secundum regulas modo traditas facile discernetur. Duai TA TvR secundo, utrum mandans occidere sit irregularis, morte sequutat De quo P. Henri'. num. Is . Couar.
Sit prima conclusio. Certum est, quod manet irregularis. ita Nauari num. 23 3. de Doctores est text. c. si quis viduam. 3 o. disti itist. Probatur: nam secundum omnes Theologos, inter caulas mortales concurrentes ad aliquem effectum connumeratur,qui mandat illum fieri, imo hie dieitur causa principalis; qui exequitur aut c, est causa minus principalis. Quae concluso habet verum, non solum quando mandatum est exprestum, sed etiam qualido est tacitum, ut si iniuriatus dicat filio, vel
famulo , ne occidas illum , veruntamen ne redeas domum donec aliquid noui det C audiam. Ita Bartol. quem Doctores communiter sequuntur, ut testatur co-
uarru. num. 3. Vers caeterum. tenet ellam Henriq. n. I.
Secunda concluso. Etiam est irregularis, qui illicite mandat percutere citra deformationem, si mandatum excedens occidat. Nauar.num. 23 3.&alij,dc est lex. cap finali,de homicidio. in s. ubi reddit ut ratio,quia mandando in culpa fuit, de hoc euenire posse debuit cogitare ; verum hoc homicidium non est directe voluntarium in mandante,ut vidimus dub. I.
lens homicidium fiat irregularis , eo se-
qinito 3 De quo Henriq. c. I 7. Dico,eo se quκto : nain licet excommunicatio possie aliquando incurri a consulente, vel mandante,etiam estectu non sequuto, ut patet in mandante aliquem interfiei per as lassi-nos,licet ille a parte rei non occid itur,ut patet in materia de excommunicatione , at verδ nullum mandatum, nec consilium
homicidij facit irregularem,antequam se
festum ex dictis disp. 2.dub. I. Praeterea si apponendum est, quδd ut consilium inducat irregularitatem, requiritur, quod sit ciuisa homicidij;vndes consilium, vel fauor detur post commissum homicidium, non inducit irregularitatem, nisi sorte consilium , vel fauor pro inulus
excitaret animum occidentis: tunc enim
non ut suturus, sed ut praeuisus, & se par tus causaret homicidium. ita Couar.dicto n. 2.& Henriq. c. I .ia. r. de quia consilium potest esse bonum, vel malum,de utroque dicendum est. Vnde inquirimus, virum qui consulit minus malum , fiat irregularis , verbi gratia , qui consulit mutilationem membri ei, quem aliter non potest auertere ab homicidio 8 Et ratio dubitandi est, quod licet tale consilium sit licitum, ut communiter dicunt Theologi , tamen irregularitas potest incurri sine culpa. Ca terum hoc non obstante, Sit prima concluso. Talis consulens non fit irregularis. ita Henriq. c. I 6.num.
. & multi viri docti. Probatur: nam talis mutilatio Di iliaco by Corale
398쪽
mul ilatio non est voluntaria considenti, nec tale consilium est caula mortalis mutilationis, sed potius est causa, ne fiat homicidium. Loquendo de consilio malo, Sit secunda concluso. Consissens tu micidium ei, qui alias non erat paratus ad occidendum , fit irregulari sua aec est certa apud omnes,& habetur ex cap. s quis via duam. so.dist. & cap. finali. de clericis pugnantibus in duello. Probatur: nam qui considit, est ver causa mortalis influens in effectum. Tertia concluso. Quamuis is, cui d
tum est consilium , estet alias occisurus, quia iam erat determinatus ad occidendum , tamen si ego per concilium auxi voluntatem illius,& veluti exacui, sum irreis gulatis; haec est contra nonnullos, sed eam tenet Couarru. numer. 2. versc. est igitur. Henriq. num. 3.& multi Theologi. Probatur conclusio: nam vere in quo in homicidium ; augendo enim voluntatem consequenter auxi actum exteriorem a voluntate procedentem. Secundδ probatur ex cap. licut dignum. f. qui verb. de homicidio. ubi dicit Pontifex , fui vero se asserunt animum Regis infla asse ad odium, unde
homicidium fuit sequutum , dure 2 sere, seu non ita seuerὲ sunt puniendi, si forte R gem ad illud homicidium suis seraemonibu
prouocissent subintellige , alias non facturum, ut inquit glossa, quo casu tenerentur de homicidio, sicut ipsi met occisores. Quarta concluso. Quando consilium filii ita simplex, qtidd non an fluxit in e ste-chum, quia alter erat alioqui occisurus, &consilium non auxit voluntatem, Tec cOnatum ; considens non fit irregularis. ita Henriin alij communiter, imo dico cum Emanuele vel bo, irregularitas.cap. 178. conclus. ii. qnδd si consultus fuit exigue motus, consis ens non fit irregularis , S: idem dico de mandante cum eodem con clus. 9. Et notate tertiam cones usionem intelligendam esse, dummodo consilium operetur aliquid in opus exterius, scilicet ut facilius,citius, aut crudelius committatur homicidium ita Henriq. uum. s.
Quinta concluso. Ab ipso eonsulto de ex aliis coniecturis accipiendu est, utrum consilium influxerit in esse mim,vel non. Explicatur conclusio: nam si dicat, se noli motum esse consilio, nec ad substantiam homicidij, nec voluntatem suam fuisse auctam , liber manet consissens ab irresul ritate. ita Henriq. num. s. Caeterum si hoc non possit sciri ab ipso, prudens vir perpendet coniecturas: nam si ego dedi consilium Ioanni,qui ardente voluntate occidit statim , signum est,qubd meum consilium influxit, at vero si occidit post multos dies, non potest sumi certa coniectura: nam licet pro tunc quando ego dedi consilium, fortassis excitauerim dc inte derim eius voluntatem; at verb post tot dies potuit ille sertior elangliescere,& voluntas redire ad statum pristinum, in quo mat ante consilium,& tune ego non sum irregularis. Si autem omnibus pensatis maneat dubium, utrum meum consilium influxerit, debeo me reputare irregularem , quia in dubio praesumendum est, quδd alter non committeret delictum
sne consilio, ut ait Couarru. verscul. in eo verδ casti. Tabien. ver.consilium, num. 4.
qui c: tat relinum,& aliqui viri docti, licet contrarium teneat Henriq. num. 3. in glossa,litora D. Sed inquiris, utrum quemadmodum consulens homicidium ei, .qui alias cratita determinatus, ut meum consilium non auxerit eius voluntatem, non manet irregularis,ita etiam nec mandatas 3 Couariu .
foco citato dicit manere irregularem . Mquod ea, quae dicta mi in consilente. non habent locum in mandante. Sit sexta conchisio. Oppositum est probabilius , & est de mente Nauar. in alio simili.cap. 27. num. s I. ante versicul. aduo lubd refert.tenet Emmanuel concl. 9. Citata. Et probatur: nam licci habuerit animum ii fluendi in essectum, tamen de sacto non influxit. Duni TATUR quartb , virum mandans vel eonsulens homicidium fiat irregularis,si ante executionem reuocat Ia an
399쪽
3 Septima pars. ' De homicidio direcn toluntario.
datum vel conlilium,& tamen post reuo- mandantis , in consilio verb agitur res eationem mandatus vel consultus occi- ipsius consulti. Vnde consulens debet co-dit. Et quidem loquendo de mandante, nari precibus importunis, ne consilium Sit prima conclusio. Si reuocauit maim mandetur executioni; quδd si non firmidatum , ita ut reuocatio peruenerit ad n ter credit preces profuturas , debet indititiam mandati, non incurret irregulari- care occidendum in particulari, vel in getatem. sic Innocent. receptus communi- nerali, ad arbitrium viri prudentis', ut cater,ut ait Nauar. num. 2 33. de alii multi,ut ueat; qua diligentia facta, liber erit ab imresert Couarru. r. pari.in initio, numer. 9. regularitate, quia tunc mors imputabi rarversi c. s. ex his. dc P. Henriq. cap. I 6. n. 2. negligentiae occisi. ita Sylvest. vel b. ho- Qua conclusio intelligit uti, licet reuoca- micidium. . num. I 2.in fine. Anton. 3.Par. tio fuerit tacita,ut ii restituat aduersiarium tit. 28. cap. a. f. 2. Henr.num. I. Elnmanuel in pristinam amicitiam,vel contrahat cum cap. 7S.concluc I a. de alii contra Nauataeo affinitatem sciente mandato. sic Henr. num. 233.& Emmanuel cap. II 8.post 7. concl. Pro- Hinc sequitur, qu bd si consulens non
batur,quia talis mandatus, non occidit ut potest occidendum monere de periculo, mandatus , nec ut causa instrumentalis manet irregularis. sic Henriq. ibidem; at
mota a mandante,sed ut causi principalis: vero mandans non tenetur mon Ere, ut ii mandatus enim ut sic , solum operatur in quit Henriq.nuni. a. Praeterea dicit Henta ratiam mandantis. n. F. non manere irregularem clericum,
' Secunda concluso. Si reuocatio non qui non potest dimouere coniugatum aperuenit ad mandati notitiam , mandans consilio dato ab sus, quia iam monuit sit irregularis. ita Felinus in cap. ex parte. infantem in matre. Sed contrarium teneo de rescriptis. Couarru. versiculo modb ci- cum Nauar. num. 13 3.&Cordub.in Sum. lato, ubi allegat alios,Nauar. num. citato. quaest. II, Emmanuele concl. I a. in Henriq. num. a. Probatur: nam mandatus fine: nam illa monitio infantis in matre
vere occidit virtute mandantis,& motus nullius est momenti, siquidem ipse nullo ab ipso. modo potuit se liberare. Praeterea dico, Sed contra, mandans in isto casu non quod si consultus deponat omnes rati
incurreret excommunicationem, si occi- nes, quibus motus fuit ad aceeptandum sus ellet clericus ', ergo nec manet irregu- consilium, & dicat , non propter consi-
Iaris. Admisso antecedenti tanquam val- lium, sed propter alias causas velle holui- de probabili,quod videtur de mente Hen- cidium exequi cui in hoc credendum est)xiquea litera RAEcgatur consequentia: nam consulens non manet irregularis, & hoc secundum 'hanc opinionem, qui iam est quainuis non moneat occidendum . ita I contritus,npia potest excommunicari: ex- Emmanuel concl. i a.
s eommunicatio enim est medicinalis,quia Duai TATun quintb,vir im qui co imponitur, ut homo exeat a peccato, dc sulit alteri,quod exponat se periculo mo ideo pro illo puncto requiritur contum M tis, sit irregularis morte sequuta Innoc. cia, secus autem est de suspensione,inter- & Hostiens in cap. ad audientiam. de ho- dicto,& irregularitate, quae solent infligi micidio,dicunt esse irregularem, quando etiam in poenam praeteritorum criminum, verisimiliter d/buit cogitare mortem
nulla praecedente contumacia. Loquem uenturam; excipiunt autem consulentem
do de consulente, alteri, ut exponat se pro desensione fide, Sit tertia conclusio. Qui consulit ho- vel Ecclesiae.1nicidium , ut liberetur ab irregularitate, Prima conclusio. Qui consulit alteri, debet efficacilis reuocare consilium . quam ut exponat se periculo mortis pro bon mandatum, quia in mandato agitur res publico,ut pro defendenda patria, non fit
400쪽
irregularis. sic Angel. verbo , homicidium I.num. I I .Supplementum , & Rosella citati a Sylvest. verbo, homicidium. I . quaest. 8. pari. S. & est de mente eiusdem sylvestri. Probatur,quia non est IITegularis,qui in bello iusto adhortatur milites ad pugnandum. Hinc infertur a sertiori, non esse irr gularem eum,qui consulit alteri, ut moriatur pro fide vel Ecclesia. ita Couartu. Par. 2. 6 I. n.6. de alij, quia hoc nihil aliud. est, quam exhortari militem Chii iti adsertitur pugnandum. Secunda conclusio. Nec etiam est irregularis , qui consulit alteri, ut exponat se Periculo mortis pro bono particulari, in casu quo ipse tenetur, inad quamuis nouteneatur, dummodb licite possit. Prima pars patet in casu , quo filius tenetur patrem a morte defendere: nam tunc consulo, quod euit et peccatum. Secunda pars Patet, quando consulo Petrum, ut liberet amicum lapsum in flumen.Haec colligitur ex Sylvest.& Panormit. in cap. ad audientiam ubi explicat dictum Innocentij. qua-do consilium datur in causa iniusta, secus quando in causa iusta. Et probatur: nam scut amicus liberans amicum Cum periculo propriae vitae non peccat,ita nec consulens; ergo non vult directe nec indirecte mortem consulti.
Tertia eonclusio. Qui consulit alteri,
ut illi cith se exponat probabili periculo
mortis, fit irregularis. Probatur . nam qui iniuste & temerarie exponit se periculo mortis,censetur homicida sui ; ergo consulens est eausa. Quae concluso est demente Nauar num. 13 s.& Henriq. cap. I S. num. .dicentium , esse irregulatem eum,
qui fecit praegnantem intrare per loca periculosa, ut per tectum domus, dc mortua el , vel abortivit. Ex dictis sequitur decisio trium qu T-stionum.Prima est, si ego mando vel consulo Ioanni occidere Paulum, & tamen Ioannes Occiditur a Paulo, utrum ego sim irregularisὶ Partem negativam tenet Hen
Sit quarta conclusio , quod sum irregulatis. ita Nauar. num. 233. & Couarru. par. 2.*. 2. num. I. versic. quod si ex prauo. ubi citat alios.tenet Armil. verbo, irregularitas num. 2 9.Tabie n. verbo, irregularitas. 2.f. I 2. Emmanuel c. I 8.& quantum ad mandantem tenet Sylvest. verbo, i, micidium. i. quaest. .pari. 4. qu tum ad consulentem vero tenet quaest. 8. pari. 2.
Probat Tabiena,quia fuit in culpa , S: hoc euenire posse debuit cogitare; unde Sylvest. in vit. loco modo citato, & Tabicn. sequentes Panormitanum, non admittunt
limitationem innocent ij & Hostiensis, scilicet quod conclusio solum procedat, quando erat verisimile , quod lite poterat occidi a Paulo inuadendo , ut quia mandatus, vel consultus erat longe debilior Paulo, vel quid simile. Nihilominus
placet mihi limitatio Innocent ij qui. one ii omnino eadem ratio, quando occiditur inuadendus, & quando occiditur in.
Secunda quaestio est, quando ego illiacite rixor cum Ioanne, & amici mei occiduntur ab amicis Ioannis, utrum ego maneam irregularis , sicut maneo, si amici mei occidunt amicos Ioannis
Partem negativam tenci Henriq. c. I. num. 4. litera O,& Panormit. cap. Petrus. de homicidio. Contrarium tenet Nauar.& Emanuel cap. citato.concl. I 8. Idem videtur tenere Villadi ego cap. 6. num. 37. versi c. si verb qui s. de aliqui iuniores. Sit quinta conclusio. Probabilius iii dico, quod ero irregularis ; quam conclusionem intelligo, si ego vocavi amicos in mei de sensionem,quod tenet Armil. num. 3 s. vel etiamsi verisimiliter debui cogit
Tertia quaestio est, si scribat clericus,que,d aliquis capiatur , & ex captione sequatur mors,utrum si irrcgularis3
Sit sexta conclusio, qu bd si scribendo fuit in culpa , est irregularis, secus verδ si non suit in culpa. Primam partem tenet Hostiens. cap. sententiam sanguinis , ne clerici vel Monachi. Sylvest. verbo, homicidium, Diqiligod by Cooste