Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

181쪽

171 DIssERTATIO IV. tirpationem sit supra Papam . Ab ultimo eo. . que antiquiore Vigilii exemplo initium esto. Oberbaustrum equidem clarissimi viri titulo insignitum a Febronio non miror; hoc tamen Ioco noluissem. Dum enim ait, omnia Isere Concilia refiicuisse sententias anteriores Pontis.cMm, nihil minus est quam clarissimus; tan. eae hoe dictum temeritatis, verbo sit venia, plenum est, atque inscientiae . Iis quae in. .antifuνonis hac de re dicta a me i unt tet), nihil est quod addam . Consulentur antea , si possunt. Quod autem de Ugilii Consituro heic ait oberbauserus, ne id quidem viro

clarissimo dignum est . Doctissimus quidem Cardinalis Baranius c 3 ) opinatus est , misia

sum ad quinctam Synodum a Iustiniano Vigilii Conseitutum fuisse, ab illa vero in sexista collatione refutatum. Verum Illustrissimus de Marca in egregia dissertatione de Episto. Ia Vigilii iis argumentis ad hanc refellenis dam sententiam usus est ) , quae deinde eruditis plerisque viris plane persuaserunt , ne in spetium quidem a Synodi Patribus fuisisse Consitutum Vigilii , Iussi iano, cujus id maxime intererat, illud callide supprimentes s ). Quamquam concedamus quintiae Syn

182쪽

C A P. VI. 373di Patres Vigilii consistitum improbasse. Iur ne id factum ab illis sit 8 inquirendum superest . Nego enim velo. Id ipsa Concilii gesta nos docent. Synodum etsi secundo a Legatis Concilii initiatus adire noluerat, sed scripto 1 e quid de tribus Capitulissentiret , obliturum Imperatori receperat. Veritus porro Iusinianus, ne quam maxim urgebat, trium Capitulorum damnationi petitae a Vigilio induciae moram iniicerent, Consantinum Sacri Palatii Quaestorem ad Synodum misit, qui litteras ea de re antea a Vigilio perscri pias ad Aurelianum Arelatem sem & ad Valentinianum ScFlbiae Episcopum, & sententiam ab eodem Pontifice lao tam adversus Rusticum &-Diae nos suos illorum Capitulorum defensores e Latina in Graecam linguam versas Patribus exhiberet' quo scilicet intelligerent, non es.se, cur novum Vigilii strietum exspectarent, quum ejus mens satis ex iis, quae saepius tiam scripto docuerat, explicata videretur.

Cur hoc nisi quia, ut inquit de Μarca so

,, prima semper fuit in Synodis tacumeniis ,, cis sententia Romani Pontificis . Itaqueri Iusinianus, ne praetermissa videretur ino hoc negotio 'galii auctoritas, consiturum , qui

183쪽

174 DIss ERYATIO IV. , quidem suppressu ' sed alias Vigilii prioris

,, 1ententias, quae annis superioribus ab eo ,, latae erant οἰ ονομικως, Synodo exhibuit ,

se ut in Αεhis omnia rite & solemniter g se Ita fuisse viderentur. Quare Synodus quom que ipsa magnum decreti sui momentum ,, in eo posuit, quod Vigilius tria Capitulaia saepius & scripto & sine scripto conde mis , nasset; eisit conqueratur, quod conventui ,, licet illustri legatione invitatus, interesse se noluerit, satiusque duxerit' polliceri , sh,, suam ipsius sententiam ad Principem mi ,, surum. Hinc ergo fit, omnia ibi suis. se contra Canones gesta , praesertim quum VCitius, ut in ipso illo suo Consuato ait,

Pelagium diaconum ad Patres misissec, graviter admonens, antiquum regularem cuso.ώιentes ordιnem , ne ante suae, Me est Sedis..Apostolicae . . . . promulgatiovem sententiae quiri quam proferre tentarent, unde scandali rursus ,

quae sopira fuerat, Orara posset occaso . Quid ergo ejusmodi Concilii acta nobis obij clantur Dedit deinde, sex scilicet a soluta Sy- nodo mensibus Vigilius decretalem de tribus Capitulis ad Eutνebium Epistolam, de cujus fide non fuisse, cur Garnerius dubitaret, in .se tisebronio s7 ὶ monui . V ide autem quam

altas, ut cum eodem de Marca loquar , an mentibus bominum tune temporis egerit radices

tradita a maioribus sententia de summa Seis 3 dis

184쪽

C A P. VI. 17sdis Apostolicae auctoritate . se duum enimis de ceteris Synodis ἄcumenicis ea reueia

se rentia loqui soliti essent Summi Pontili.,, ces ipseque adeo Vigilius in hoc decretori scilicet, ut se eas suscipere, amplecti , &is devota mente venerari profiteretur, utpo-

is te quae Sedis Apostolicae suffragio & uni.

M vertatis Ecclesiae consensione nrmatae es A sent, hanc quinctam Synodum Vigitius ne,, quidem Synodi nomine cohonestat ' nem. ,, pe illa ratione motus, quod ejus celebra.

tioni, iis conditionibus, quibus facta est, is consensum non praebuisset . Deinde verori quod etsi vitium illius ex post facto dissi se mulasset , a Constituti sui promulgationeis cessatum fuerat, ut monui . Quod vero se ad rem ipsam adtinet, ipse sua actorita se te, suoque decreto Tria Capitula dam. nat; quoscumque Vero, qui jam illa conisse demnaverunt his verbis Synodum Conflavisse tinopolitanam significat in fidem a qitatuoris Synodis praedicatam amplectentes, eos fri se tres eonsacerdotes esse defuit, id est, vios communioni suae adjungit , eorumque is sententiae robur illud impertitur, quod ex ,, consensione cum ipsius decreto trahere debis bent. Eandem sententiam superioribus epist se lae verbis sic expresserat: a nobis dσnire,, debent, revelante Domino,'invesigata veris

., te sal brarer impleta sint . Quasi diceret, hane quaestionem , licet ab Episcopis discussam

185쪽

I7s D IssERTATI IU. in Synodo, & eorum suffragiis decisam, is sedis apostolicae decreto es Ie peremptorie , , definiendam . Unde hoc suum decretumis διατυπω Πν appellat ad Principum exemisse plum . Quod igitur separati a Vigilio egerant Constantinopolitani Patres, nullius est auctoritatis . Atque id Graeci agnoverunt . Cur enim decretum illud Vigilii in Acta retulerunt continenter post Synodi desinitio.

nem Z Pbotiusque ipse 8 in confirmatam a Viagilis Synodi definitionem ostentavit λ nisi quod intelligerent, nullius eam auctoritatis esse posse, nisi ab Apostolica Sede probata suisset . Neque illud omittendum quod postea contigit. II Hae Episcopi Quinctam S

nodum, quod ab ea CbalcedoneVis improbata acta sibi falso persuaderent, suscipere reis nuebant, in suique schismatis excusationem. Sedis Apostolicae , quae caussae hujus initio damnationi trium Capitulorum per Vigilium Papam obstitisset , auctoritatem praetexe-hant. Quid vero ad eos Pelagius II. ' quid Magnus Gregorius' Si generalia Concilia Romanis Pontificibus aulioritate praestabant , responsio in promptu erat , quinctam oecuismeni eam Synodum aliter ab Apostolica Seinde sensisse, illiusque, non hujus standum juridieio. At nee Pelagius II. nec Gregorius hac sibi Deillima utique, & peremptoria responsione utendum esse censuerunt . Id unum

schiis

186쪽

C A P. VII. 177schismaticos monebant, perspecta melius veritate Vigilium sententiam mutasse . Hoc erinimvero , ut obiter dicam , falli Romanos Pontifices posse in cudendis fidei definitionibus non efficit, quum tota illa de tribus Capitulis quaestio non fidei caussam , sed personarum respiceret, ac praeterea nihil eorum , quae ad Synodi confirmationem scripserat, statueratque Vigilias solemnem fidei definitionem exhibeat , sed unam veritatis inquisitionem . Quare idem Pelagius II. ad

Uriae Episcopos scribebat ρ : Si igitur iis

trium Capitulorum negocis , AMUD , QUUM VERITAS QUAERERETUR , ALIUD IN EN TA VERITATE DICTUM EST , cur mutatio

sententiae bule sedi in crimine obiicitur, quae a cincta Ecclesia is ejus auctore veneratur λ Non enim mutatio sententiae, sed inconstantia senius in culpa est. II. Iam vero Honorii caussam a Chariasio

III a Garnerio Ial atque a Balle rinio si in strenue propugnatam quid heic defendere ad ingrederer 8 duod unum ad anathema in Honorium a Sexta Synodo latum , & a Febronio obiect um spectat, dicam cum eodem Balis Antis Vind. T. II. M leνL

187쪽

1 8 Drs SERTATIO IU. Ierinio fr4 id opponi omnino inepte . se Ut ,, enim hoc factum probaret generalis Con- ,, ei lii iurisdictionem in summos Pontifices, o duo probanda essent, nimirum & Hono. rium, jamdiu ante e vivis sublatum, adis, , huc fuisse Summum Pontificem actualiis primatu iungentem , Sc Concilium eo Mis nathemate veram in ipsum jurisdictionem

se exercuisse. Utrumque autem salsum est . , , Summi enim Pontifices , una cum vita se Pontificatum actualem amittentes, secum is non deserunt Primatum, sed in Sede Apostolica relinquunt ad successores tranis A sferendum ' 8c sicut nullam primatus ju-- risdictionem habent amplius, nec exerceis,, re possunt in Ecclesiam; ita Ecclesiasti ea si proprie dicta iurisdictio atque potestas ,

,, quae Petro 3c Apostolis, eorumque succes , , soribus a Christo tradita fuit Jveν terramis tantum, ad mortuos non extenditur, quois, , rum judicium soli Deo reservatur, ut m ,, nuit S. Gelasius in epistola ad Dardanis deis caussa o Mir, dc in gestis Synodalibus de , , absolutione Miseni. Damnatio vero dc ais, , na hema , quod aliquando latum fuit ab se Eccles a in mortuos, sicut 3c quorumdam , ,, qui obierant, absolutio , non fuerunt a-

- ctus jurisdictionis proprie dictae in ipsos,

s, quasi

143 De Potest. Eeelis. ea'. V. f. 1. n. s. 'M. 68. Conser quae in eamdem sententiam disputat eruditus A Hor Di eae rationis contra Nellertim alias indicatae ; editaeque Leodis a. 176 . sp. Ia8. I

188쪽

C A P. VII. 17stis quasi mortuos extra Ecclesiae ludietum crinis stitutos ipsa posset ligare, vel lolvere, nec sortem ipsorum, cui post mortem divino judicio suere addicti, potuit mutare sinisdulgentiae pro animabus purgantibus per modum suffragii impertitae ab Ecclesia, ad iurisdictionem proprie dictam non sunt reserendae J' sed tota earum vis ac juri L dictio quaedam vivos respicit, ut absoluist S ex. gr. ab excommunicatione donare

possint Ecclesiast sca sepultura , atque juvare suffragiis, vel damnatos ex. gr. Ob eris rorem , quem docuerunt, vel cui favorem praestitere, ita caveant, ne ipsorum scriptis aut auctoritate decipiantur . ua H norius damnatus . Notanda autem hae in re potissimum verba tertiae adloquutionis Hadriani 1 I. ad Romanae Synodi Ρatres,

quae lecta subinde , & inserta fuerunt g stis octa Vi Concilii tacumenici Act. Io.

Romanum Pontificem de omnium Ecclinarum Pontifribus iudicasse legιmus ' de eo vero quemquam iudicasse non legimus. Licet en/m Honorio ao Orientalιous ut non immeriisto CharIasus, Ovcadentales hac in reor/enis

non adhaesiisse collegerit) PoςT ΜoRTEM quum scilicet non amplius Pontia sex reapse esset) anathema st dictum et scio dum tamen es, quia fuerat super haeres a custius, propter quam solam ιιeιtum est minoribus majorum β' rum motibus resilendi ,

189쪽

in calu Honoru) nec Patriarcharum , nec ceterorum Antistrum cuipiam de eo quamlibet fas se rit profere di sententιam, vis eis iusdem prime Seis Pontificis consensus praeis celsisset auctoritas . Adeo vero octavae SP nodi Patribus perivatum fuit , nemineri posse contra primae Sed is Antistites sententiam ferre, ut ne ipsis quidem cecu

menicis Conciliis hanc potest alcm tribuerint. Sic enim illi Is) : Sa qua vero

Teum nica Synodo collecta de Romana eistiam Ecclesia contro ersia exstiterat; licebit

cum docenti reverentia de proposita quaestio- ne veneranter percontari reποέumque admit

men impudenter contra senioris Romae Ponistifices Iententiam dicere. In textu ver.

hum αποφερεσΘαι legitur, quod hic redditur sententiam dicere. At si vim eius ver

bi propriam spectemus, significat potius in

ius υocare , subintelligendo γρανεν, Vel δικην, quae formula est ustatior. Cur vero generali Synodo non liceat , nisi per impudentiam atque Iemeritatem Romanos Pontifices in judicium vocare, aut con tra i plos sententiarn. dicere, ubi rebus exis

pensis caussa justa credatur, si legitimam supra ipsos generale Concilium jurisdicti

190쪽

C A P. VII. I 8 Inem hebeat ρ Hoc, inquit Balle inius siue cecum enicae Synodi testimonium nulli ob- ,, noxium controVersae quantum praestet ais

,, liis quibuslibet posterioris aevi , Sc in se.

rioris multo , aut nutantis auctoritatis ,

is quae ab adversariis opponi solent, facile is est iudicare. Hic certe generalis Concilii se Ca non , quo Romani Pontifices ab cecuisse menicae quoque Synodi sententia atque ju-- ril dictione lubtra fiuntur , satis superque

, , omnem excessus aut ad lentationis notam

,, detergit ab eo generali exiomate, Prima ,, Sedes non iudicatur a quoquam , quod ex , , antiquitate, ac ex quodam principio nais,, turali depromptum, generat is quoque Conisse cilii jus in summorum Pontificum pers , , nas evidenter excludit. si

si εδ ι. e. p g. 72. 1 cus hie est, ut a Peretra reprehensone Rom nam aulam vindicemus. Inter exempla, quae Lusitantis hie Theologus adieri s de Episcopor. potest. pq. ς7. J ut illud comprobet: h massinia ben nota delia Corte Romana il tentar di seperimere tuiti ii monumenti antichi, e m is derni, quali incomodar postano in qualche modo te suem nuove pretese unum producit , quod ad praesens Ηο- morianae caussae araumentum pertinet . Soppressero neli is anno et 66o. i' ihione deli antico Rituale , cheis porta questo litoto liber diurnut Romanorum Pontifidum M pubblieato in Roma da L ιca MIstinis , e lo seppressero se eon tanto impe no , che ii Nuntio Pieotimini adoperδ,, somma diligenra pes levare dxlle mani deli' Illustiissutio vi de Marea tre ibilli pia stampati, e mandati da Roma a ,, quel Prelato, e illi ritisset con somma accortetra di caris pirii,