장음표시 사용
51쪽
62 flexit ea dicendi ratio, A. ara, qua usus est Palladius; hine enim inserendum putavit Uir Docti limus, per decem annos visum esse Didymum a Palladio ; licet id revera deducendum non sit. In haec se
lasse Tillemontium adduxit Gentianus Hervetus, qui Lausiacam Hist riam La inam secit, eumque locum vertit, ut habes sup Num XXV. cum quo mihi fuit quater congressio , cum decem annorum interiecto intervallo ad eum proficiscerer . Sed quemlibet contensurum ce sto, eam vim Palladii verbis non inesse : ipsa siquidem, ut eadem oc
lis iterum subjiciam , ejusmodi sunt: ἔ -- ιμ
possent: cum quo mihi quater fuit congressio, eum interIectis interva Iis ad eum ven spem decem anno iam spatio . A que hunc plane semsum ex Palladii tex u expressi Heraclides Paradisi c. I. RUυυ. Vii. PP ρ 938, ubi legitur : quem ego intra decem annos dioersis te oribus quater vidisse me memini. Iiverpres vero Paradisi Palladii Monachi, cuius latina versio saltem saecula Ix charactere Longobardico descripta est in Codice cxxxvi. S.Crucis in Ierusalem a , quem pag. I Commemoravi, quemque inspiciendi humanissimus Mari nonius illi B, Hi
inde eonfirmatur valde conjectura Uossit de Historicis Graeeis , quam sequitur C reus de Heraclidis Paradiso differens, stilicet Lausiacam Historiam ex duobus confla tam esse Libris, Palladii uno, Heraclidis altero, ut mecum ex Commentario quodam ΜS. am iee communieavit Recaleatius. Cuius vero si latina versio hujus Paradisi, reperire diffieillimum erit. Nihilominus ex eodem Commentario novit Recat, Catius post Caput extremum , quod est de Filia Presisteri, duas lineas deseriptas fuisse eadem manu , sed minoribus litteris , in quibus quidam haec sibi vidisse visus est petet meraris; adeoque versionis Auctorem Pelagium suime conjecit. Idem & nos ins ere optavimus: unde eum ii characteres pene evanuissent, tentavimus, ut renigreseerent. Sed voti eompotes fieri omnino non potuimus; b Reeeni. dumtaxat detegere potuimus peri post pis . Suspicamur igitur e naversionem adornatam fuisse a Pelagio R. E. Diseono, qui etiam transtulis de Gram eo in L sinum, ut ait Sigebertus Gembiaeensis de Seriptori Eccles c. II 3 de una , es δεμ na, in de perfectione n 're Libras aera, quos edidit Rosoeidus in Vitis PRHine vero, si recte eoclee mus, intelligimus eumdem Pelagium, quem pluresce sent vigilio R. P. sueeessisse, prius quam Pontifex eligeretur , R. E. Presbyterum fuisse, eum legendum iudicemus postea meis re. Haee s vera essent, pluris sane faetendus esset hie Codex, ct eum feliciter nactus esset. Abbas D. Ioachimus Besu tius, postea R. E. Cardinalis, ut eo etiam cum plurimis aliis Codicibus, nedum
rimis Libris ea Bibliotheea ditesceret.
52쪽
bliothecae Praesestus copiam mihi secit, fol. ys. ita prorsus habet:
quem ego intra decem annoι diversis visibus tertio vidisse me men i . Ex his itaque apparet, necessario revera concludendum non esse illo integro decennio Didymum superfuisse; sed hoc unum confici, Palladium stilicet decem annorum spatio diversis intervallis Didymum quater convenisse. Quamobrem, quemadmodum Tillemontius Hieronymo , &Palladio compositis, advertit Didymum reipsa non obiisse iis tribus amnis , quibus Palladius circa Alexandriam vertatus est; adeoque jure inde collegit, Palladium initio Capitis q. confuse indicasse tempora, quibus sive circa Alexandriam, sive in eremo ipse commoratus esset: ita prosecto eosdem Hieronymum, & Palladium sejungere postea non debuit , nobisque veIuti necessariam obtrudere consecutionem illam , quae nonnisi perplexa cile potest, certisque rebus repugnans. Quamvis enim quis hic urgere vellet Codicem Hieronymi Veronensem, quem
nuper ex Vallarsio commemoravimus ν is tamen nondum nos concludere , aut obtinere posset . Etenim seripserit jam Hieronymus anno Ch. 3 9 a. Didymum octogesmum tantum aetatis annum excessisse. Quia igitur diserte inquit Palladius annorum xxxxv. obiisse Didymum , ad mum propterea conficeretur, Didymum ad annum usque 397. vi tam produxisse ; at integro decennio illa Didymum superfuisse, & anno 399. vita functum esse constare nondum posset. Si igitur quae ilia Palladio perspicua sunt retineantur, quaeque ibi obscura deprehenduntur, ex claris illustrentur communemque Hieronymi lectionem, plurimi sane faciendam, ut ante dicebam, conservemus; liquido sane constabit, Didymi obitum nonnisi ad annum Ch. 39 s. referendum esse. Ex his porro quisque intelligit ad alium Didymum , quam ad Coecum, scriptam fuisse Dionysii Alexandrini Epistolam, memoratam ab Eusebio H. Lib. VII. e. io , ab Hieronymo Catalogi c. 69 , atque a
Nicephoro Lib. VI. c. I 8 . Didymus enim, qui oculis orbatus fuit, ci m annum Ch. 3Io. natus erit, si ex praecedentibus rationes subducere velimus, Dionysius autem AlexanPrinus longe antea, scilicet anno m. 263. mortuus erat , ut ex Eusebio H. Lib. VII. O. x8. ostendit Pagius
Crit. Baron. an. 263. num. III.
53쪽
Did Mu Auctor Trium Librorum de TRINITATE , qui nuper detecti sunt . NVnc de Didymi Coeci operibus agendum. Praecipuum au tem ejus opus Tres Libri deTrinitate censendi sunt,sup Num. . VII. O XXXII. Quoniam autem de his paulo fusius disserendum , id propterea hac Animadversione efficiam, de reliquis ejusdem operibus Animadversione sequenti acturus . Illud igitur opus deperditum hactenus judicatum est : sed ego, summo Rei Ecclesiasticae bono, ab interitu seliciter servatum opinor; proximeque vulgatum iri confido . Scilicet Aloysius Frater Epistolam edidit O, in qua disseruit de Ueteris Theologi opere inedito, Cres Libros de Trinitate continente, quos & Latinos fecit, & αὐ Θεώ publici juris facturus est . Cum autem Codici, quem nactus fuerat, inter cetera haud pauca initio deessent, adeoque Auctoris nomen ; postulavit ipse ab aliis , cuinam opus tam praeclarum reddendum esse cens rent; anque alicubi Codicem integrum reperiri, quis nosset. Quam
obrem perspicua satis indicia vulgavit, quibus idem Auctor haud aegre dignosceretur, persectumque opus investigari posset. Opinor itaque ego, Cres ejusmodi Libros de Trinitate H Didymum Alexandrinum
plaria seorsim quoque ex eodem proelo exierunt tribus sere mensibus Prius, quam Tomus ille XI. qui nuper vulgatus est , in lucem prodiret. bὶ Postea quam Typographo lucubrationem hane meam tradideram, ad nomnullos perlatum est , me de Didymo Coeco , tamquam operis de Trinitate nuper.de tecti Auctore eogitare. Consultis itaque satim Cavet, ae Tille montii Inὸicibus Fabricii quoque Bibliothecae Graecae Indiees cohsulere potuissent , ac perlustra iis, quae de Didymo ibi adnotata reperissent, observarunt tres Didymi libros de Trinitate e Socratis Historia ibidem eommemoratos. Quamobrem δε ασδωπε 'πε ab iisdem repente iudieor. Sed νω-ii sunt, qui in meum dedecus vertunt, quod veritatis character censendum est 'Cur vero me ipsi antea non docuerunt, quid in Indicibus quaererem λ haud exiguo sane labore ab iis liberatus fuissem. amquam , si deceret, gloriandum magis mihi esset, qui dum rem veterem me revocasse putabam, novae κτσαι inscius judicabar. Utinam ergo hujusmodi semper obtrectatores habeam. .
54쪽
Coecum Auctorem habuisse : quam opinionem ut omnibus quoque insinuare queam, abs re non sore censeo, si plura ex Fratris Epistola huc transferam pro iis certe, qui eamdem nondum inspexerint, ut &ipsi dijudicare valeant, an mea opinio vero similis habenda sit. I . Igitur inquit ibi Aloysius Frater Cap. IV. Γ opera, di cui glano, fiasenza dubbio composta dom ta morte di S. Basilio, la quate avvehme, come sapete, it primo di Gennaro deli' anno 379. Impereioc-cbe nel cap. 2 a. δει 3 libro . . . . vi en euei additato con quoio tituo, ii quai manifes amente dimosra , eh' egli era morto : ύς τις τ c. αγίοις - ef ibid. p. III. p ra 6. α ιαι γέμων αἰσυλλογί ς ἐδιδὰξαν ' Βοι- σίλειος ἴνομα α s. si Sicut quidam e Sanctis Patribus, sapientiae B plenus , sine ratiocinationis fuco docuit: Basilio erat illi nomen. μ. a. Nesi' una meta deli opera aealtro egii non parta , che dei Verbo Incarnato: e pure desie Eresie de' Monotetiti, degli Eutichiani, de Nesoriani mal non alcuna menetione. Muto meno pol nessalira meta, che tuita υersa intorno la Divina Persona delio Spirito Santo, accenna lacontrover fra i Greei , e i Latini agitata delia processiondes mede o. Anzi in generale puo dis, eb' ei paria bensi o poco, o motio di tulte quasi ι'erse, ehe la Maeedoniana , e ι' Ariana hanprecedura, ma di quelle, cheposcia inforfero, non fa parota ne punio, ne poco in aliun Gogo ; comechὸ quese per certo manior relaetione abriano au' argomento, eb' egli aυea per te mani, che non han que
te; e bene Besso qualche oeasione segli ossea di rammemorare o cunila
,, audimus de Deo melius loquentes, quam Ariani, qui Haeresiarcham D Vestrum Maccdonium ordinarunt ; ac post ipsum Marathonium. λ
55쪽
verandone come autori gli Ariani. . SUHevano amora te sese dei Frigi, e degit Eunomiant, quali non eonferivano υaiidamente ii baltesimo. . . . Versa de M nichei non flamente non era per anche spenta , ma gran numero di est ansava ι Oriente . . . . Durava ancho tra ferili ι' antico ritodi rivo es inverso roriente nessare oraetione .... Da tultavia in o ia disciplina deli arcano. s. Ei sis, come da tutia Iopera a manifess , tin Catolico et iantissimo . E la persona payticolare da esse impugnata , almeno nes cap. 8. des a. Libro, D un Macedoniano , iι quale ave a scritio uinop colo pleno ac rese, ed era saxo prima Diacono d' tina Chiefa Ap soιica, poscia sis ordinato Vesovo duli Ariani. Κω πώς ω 'κεδε-
is o Macedoniam, non vides haec esse praeter sententias Theologicas Θ &ω manisesto ex his ipsis te hypocriseos convinci ... id quod non cbservansis tu, qui Macedoniamo es... Atque illud etiam scito, quod non latet te is taudulenter omisisse in inepto, & pernicioso tuo opusculo, vel P si lius in tuo blasphematorio, id quod antecedit in divino textu . . . . is Ac si praeterea initio secutus ex pane non fuisses Atii assectas, quoSis nec nominare nobis licet, nec noscere , reveritus eos, utpote quis, tibi nomen Episcopi imposuerunt, cum antea orthodoxae, & Ap ,, stolicae Ecclesiae Diaconus esses dici is 6. Rivolgendo Lib. a. c. 26. u discors alta Santissima nit., e di molle coe regan a ,sraiis aura chisia etiandio quoia , cisDiuitiaco by Corale
56쪽
. Nili fluenta plena; & maxima segetum copia. is A que haec sunt lineamenta, ex quibus sive Anonymi illius es giem dignoscere, sive quibus temporibus scripserit dijudicare possimus. Has p rro lineas Didymum Caecum commonstrare mihi plane persu sunt est . . am pulchre enim cum Didymo Coeco Maesu Animit .a ct 3 stet ratio temporum & Basilii deiuriisti; &haeresium Macedωniana seu vetustiorum, seu recentiorum, ne indicare quidem necesse est. Circumitana etiam regio est per se memaesta. Didymi vero Coeci tempnribus Manichaeos eskrbuisse , pluriumque Fidem, & mores corrupisse, exploratum habemus. Immo eosdem Libro, partim certe adhuc super stite, Didymum summo cum ingenii acumine confutasse comperimus . Restat nunc Macedonianus ille, in quem Anonymus iste invehiatur . Sed hae in re etsi nihil , quod plane certum sit, proterre positam rex paucis tamen , quae Aloysius Frater, in sua Epistola vulgavit, &ego hic attuli, quaedam mihi conjicere posse videor, ob quae Anonymus ille, Didymus meus iam censeatur; quodnam autem pondus hisce conjecturis inesse debeat, ex ipsis opere Frater meus intelliget, nosque etiam cum vulgatum fuerit, facile sine d gnoscemus . Conjicio itaque onymum illum, sive Didymum C cum ibi invehere, vel in Lucium Pseudoepiseopum Alexandrinum, vel in Eunomium Cyticenum Aut,
Et quoad tactum quidem , Alexander Alexandrinus Antistes in Epistola Encyclica apud Socratem LibLc.6.5c Nicephorum Lib.VIII. a 7. inter ceteros Eumium & Lucium cum Ario destivisse admonet: M
Idem deinde Alexander in altera Epistola ad Alexandrum Constantin Politanum apud Theodoritum H. E. Lib. I e. , & usi. Tripari. Lib. L. - 1 4, atque apud Nicephorum Lib. I. c. 8. Eugoium di Lucium inter AI Diuili od by Corale
57쪽
Alexandrinae Ecclesiae Diaconos, qui cum Ario excommunicati sene,
Ch. 37 2. a desunctus esset, Ariani statim curarunt , ut Lucius licet ab omnibus ubique orthodoxis saepe damnaιus, quemadmodum ait Petrus, Catholicus Athanalii successor in quadam Epistola apud Theod
κις ἀπαγρευΘὼς , curarunt inquam, ut Lucius iste Alexandri nam in sedem obtruderetur. Quamobrem Eumius praesertim, qui una cum Ario damnatus olim fuerat, Socr. Lib. II. e. 4, atque Antiochensem jam occupaverat sedem, apud Valentem, qui tum Antiochiae morabatur, egit, obtinuitque, ut opem serente Militum manu sibi onus imponeretur tradendi Lucio Alexandrinas Ecclesias, Socr. Lib. Ira. 2 I , ac Theodorit. H. Lib. IV. c. a I, O 22. Contra hunc itaque nebulosum Doctorem, velut lampadem quamdam Divina luce fulgentem Didymum Dominus accendit , sup. Num. I. Cumque maximus Fidei Patronus ac propugnator Did mus habebatur, sup. Num. XXVII ; eumque Arianis, qui Alexandriae erant Divina opposuit Providentia , sup. Num. XXVIII: Arianos enim non mediocri dolore a ciebat, dum S
modi Nicenae doctrinam assereret, sep. Num. XXIX, & XXXVIII. Ex quibus conjici facile potest, Lucium hunc esse ipsum, cui jam Artium τι . Episcopi nomen imposuerunt, cum antea Orthodoxae , Olosiaicae Ecclesiae Diaconus esset. At inquiet fortasse aliquis, Monymum illum in Macedonianum, non in Arianum, cujusmodi Lucium fuisse novimus, invehere Episcopum;
quique praeterea edidisset. Verum quoad primum, vel Anonymus ille invehit in Macedonianum, cum nempe qui Macedonii erroribus esset infectus; vel in eum, qui Macedonianae factionis fuerit. Utrumque porro Lucio Pseudoepiscopo Alexandrino convenire existimo. Atque errores quidem Macedonii de Spiritu Sancto Arianis etiam, E Nomianisque communes fuisse, colligi potest e Socrate Lib. I. e. 6 , isque
a Vide Fontaninium Disserti de anno Lmortuali Athanasiἱ post Historiam Lita
58쪽
que diserte testatur Rufinus V 3.Lib. Lc. 2 s , inquiens: Macedonius ... licet Spiritum Sanctum, aeque ut illi Ariani, & Eunomiani blasphemaret G. Theodoretus etiam Haer. Fab. Lib. V. c. 3. ait: nec primam facturam nominat Paulus I. Cor. a. I a. secundum iii, ct Eunomii, O Macedonii blasphemiam. ουδε in πν ποιημα οὐ τ, YM . Ob communes igitur hujusmodi haereticorum errores Anonymus ille Arianum Episcopum haud injuria Macedonianum compellare potuit. Immo ab hac notione eumdem An nymum non rccessisse judicabit, quicumque adverterit, ipsum de Ari nis ea scripsisse, ex quibus intelligatur ab iis, Marathonium Nicom diensem Episcopum ordinatum esse , licet hanc electionem, ut advertit Aloysius Frater , cujus verba nuper dedimus, non modo Nicephorus --
cedonio tribuat; sed & Socrates L.II. c. 38., & SOZomenus L. IV. c. 2 .
Quod si vero Anonymus idem Macedoniani nomine innuere etiam voluit Episcopum Macedonianae factionis . conjici adhuc posset, Lucium eumdem ab ipso perstrictum esse . Etenim, ut novimus ex Rufino Ioe. eit. quamvis Macedonius a suis, qui eum, quod similem Patri Filium diceret, deseruerant, esset expulsus, plurimi tamen ., ct Episcopi nobiles Macedonii magis errorem sunt sequuti. Lucius porro, cum Arianorum Episcopus Alexandriam delatus est , CPoli profugus erat. Alexandriae, inquit Nicephorus Lib. XII. c. a. Ariani quidem Lucium Antisitem habuerunt , qui tum profugus consantinopoli degebat Oc.
sede Samosatensi expulsus est, CPolim sese receperat. Atque ex his quidem conjici posse arbitrarer, Lucium hunc unum suisse ex iis Episcopis, qui Macedonianae factionis essent , cum a Macedonianis distare videri nollent Ariani, & Filium Patri similem gratiae largitate tandem dixissent Ruf. loe. eit. : ac propterea ab Monymo, de quo loquimur, seu Didymo Coeco sub Macedoniani nomine urgeri. Reliquum nunc est Macedoniani ejusdem B σφηινάριον. Verum nihil equidem, tuto respondere quod possim, compertum habeo. Illud tamen ex Hieronymi Catalogo cognoscimus, eumdem Lucium prae G ter Diuili od by Corale
59쪽
Ios . An vero in hisce libellis esset Buumpη ιη ριον illud , quod Anonymus Aloysii Fratris, seu Didymus meus confutarit, asserere prosedo non ausim . Quamquam ipsas etiam Paschales Lucii Epistolas blasphemas in Christum fuisse judicandum est ex unius fragmento, quod se perest in Concilio Lateranensi sub Martino I. Secr. R edit. Omeil. Paris.
blasphemias, quas & in Ario reprehendit Athanasius Lib. a. coni. Apa unar. Ac de Lucio quidem hactenus; nunc de Eunomio . Sed & Eunomium Cygicenum Episcopum in Monymo, de quo disserimus, si Didymus fuerit, perstringi potuisse existimo. Eunomium enim prius , quam Cyzicenae praeficeretur Ecclesiae, Eudoxius, qui Antiochenam in sedem translatus fuerat, suum Diaconum ordinavit, ut habemus ex iis, quae Photius nobis servavit ex impii Philostolii
Historia Lib. IV. n. s. Eυδοξιος sic δ κονίαν Εὐνομον-. illud etiam novimus, Eunomium eumdem plurima contra Fidem no
fram scripsisse, Rus His. Lib. I. cap. a s ; & Fidei Expositionem, &Apologeticum, &Apologiae Apologiam edidisse, in quibus non solum
contra Divinum Verbum, sed etiam contra Spiritum Sanctum sacrilege blasphemavit. Demum comperimus ex Hieronymo fust. m.VII. Eunin o Didymum respondisse Q. Igitur, quoniam superest adhuc & E nomii εκθεως, edita a Ualesio ad Socratis Lib. V. c. Io, iterumque ab Io. Alb. Fabricio Bibl. Gν. Hor. VIII. p. 2 1 3 , & ejusdem 'Απολογητmos , ab eodem Fabricio vulgatus, ibid. p. 161 . b , ex ipso opere dignoscemus, an Eunomium Monymus ille confutet, an vero alium; quemadmodum sane ex Basilii, & Gregorii Nyseni operibus videmus, alterum Euno
mii εκειαν confutasse, alterum απολογIας απουγιαν. Nunc
I . Alb. FabrieIas BM. Ge. HMMIGH o. recensens eos, quI contra Eunomium stripserunt, cum ealami ductum non advertisset, Didymum ciesreensem edidit. sM Bas eius in Antiquis Canisi Lectionibus T. I. p. et g. edidit vel ipse ex ValesoLunomii --, & fragmenta .---: sed di praeterea sobolia , seu dispurati nem orthodoxi, & Eunomii latine santum.
60쪽
INune vero siquis illud ex me postulet, Lucium ne, an Eun mium ab Anonymo, seu Didymo perstringi centeam , licet in re admodum obscura versari me sentiam, quod mihi tamen videtur , libere dicam . Itaque Hieronymus sv. Num. UI, ait Didymum contra Arianos libros duos scripsisse: Socrates vero, sup. Num. XXVII. tres libros de Trinitate eumdem dictasse testatur . Cavem quidem Seripi. Ecclesp. 16 I. Didymi scripta deperdita recensem inquit: De Trinitate Libri III. . . De Dogmatibus, O contra Arianos Libri II. is qui cum unico si illo de Sp. S. idem fortasse cum praecedente opus consecerunt : nisi si quis Librum de dogmatibus , ab iis contra Arianos diversum quidis arbitretur. is Ioannes vero Albertus Fabricius Biblioth. G. Volum. VIII p. 3 s 6. inquit: incertum , an Tres Libri de Trinitate iidem eum Libris duobus contra Arianos, atque simul eum illis eomputato Libro de Spiritu S. vel Sectarum volumine. Ast censerem ego revera duo, bus Libris contra Arianos Eunomio Didymum respondisset contra L cium vero, tres Libros de Trinitate edidisse. Innotuerat enim Hier nymo, & Didymum Eunomio respondisse, &duos Libros contra Ari nos ipsum elucubrasse: at Tres Didymi Libri de Trinitate Hieronymo γfortasse non innotuerant, nisi nempe dixerimus, aut alio nomine indicatos eosdem filisse ab Hieronymo, aut comprehensos his verbis : eoninscripsit . . . . infinita alia , quae digerere proprii indicis es. Porro admodum aegre mihi persuaserim, tam praeclarum opus Hieronymum, si novisset, diserte non commemorasse. Quamobrem ex his conjici posse mihi videtur, tres hoste Libros de Trinitate contra Lucium nebul sum Doctorem tum demum a Didymo evulgatos sitisse, cum Hieronymus jam Alexandria discessisset. Rursum eosdem tres Anonymi Libros de Trinitate contra Lucium Alexandrinum magis, quam contra Eunomium elucubratos filisse, uberius etiam colligendum puto is ipsis Anonymi, seu Didymi verbis ab Aloysio Fratre in sua Epistola allatis cap. 1.pag. o, ct 4 . ubi di