장음표시 사용
81쪽
I. Lib. III. c. II. pag. 32. S. Enarr. in I. Io. Bibi PP. Οὐδὲ Κ, ο e αλQi- T- Α- p. 3 3 3- .Quia vero confun- νος Θεος, το ὐπα γροια g δοξ ει τω dunt r aliqui ex nominibtis 1εsv Πατρος, ο ζοῖν Gυ Θεου Λογγι, CHRISTI non perscrutantes Ser γι, - ντων κηδεεων, ώς σαπων τῖipturas ita, ut in maximum in Θεοτο .... αλλ' εἰ σταν Us το cidant detrimentnm ; arbitrati θ -σ ΑΣΥΓX Τ TΩΣ, Gq δω namque sunt, non disinguentes εαμματω. . h. e. Mc Scripturarum sensum, quia quod ergo orat magnus O verus Deus, ex Urta secundum carnem pr splendor gloriae Patris, vivem cessit , ct Angeli voce IMVs n Dei Verbum , e, omnium curam men accepit ; item, quod ipse est, habent, tanquam minor secun- qui cum in forma Dei etat nigedum Deitatem . . . . Sed orat, quia nitus Dei Filius, non rapinam ar-
nobis similis factus es INCONFvsS bitratus est &c. iatin esse ; ideo di-O sine delicto. cendum es, quia licet praecipua
Et c. 6. p. 36. Οὐκ αλλον d unitas facta sit Dei Verbi ad ho-mσίον ς εο . - Παξος Υιον , minem , quem assumsit, verumta'
γυΘμ ε ς μη 'b--factiis es, quod es Dei Her-- η Θεο ς . h. c. bum, licet Deus sit , factus ab eo, vero credentes esse Filium μ P fiat habeat, fletiti possibile est pertre, se alium , qui caro DHIμi sectam iutranscendibilam Deita- es , ct cruci ui fuit: q-ηi m iem. βuapropter licet unitas ita nunquam diuungi a fesso , ης' sit facta ε tamen praedicta nomique mutari potes Deita na, aliquando quidem eum, qμi factus es ex semine David secum dum carnem: aliquando vero Unigenitum Dei Filium, qui es subsanti aliter repraesentatus, fletit exempla proposita patefaciunt.
s. Sicut ex Anonymi sui locis hie a me allatis collegit Frater meus , eumdem &unicam in Christo Personam agnovisse, & distinctionem humanae Divinaeque naturae, licet ante Nestorium scripsisse dicendum sit ; ita idem dictum vides a Didymo in appositis ejusdem testimoniis.
82쪽
lii Dei claritas, quid ali fueris , quam Use Deus Verbum , ipsum lumen verum e . Ibidem in Ioan . cap. IV.
Cum Deus sit inaspectabilis, rem
autem inaspectabilem corporis expertem esse consequens sit; utique Deus, utpote incorporeus, inaspe
Παρθένου . . . ora eξέφανεν υψους.
quidem Patris ab aeterno, in a-biliter ; ex intemerata autem Vimgine ... quando apparuit ex alto. 7. Lib. I. c. 2 7. p. 3 . Καδία mmκώτεροι o λιγ γ φανη
tatem, formaeque carentiam, ante illud tempus invisibilis erat.
6. Aloysius Frater hoe producto loco allisque pag. 28. observavit, Arionymum suum maxime alienum esse ab illa blasphemia , juxta quam Divinum Verbum genitum non fuisset, nisi eum factus es Deo Filius ex semine David ; is enim doeuit Divinae generationis nullum esse initium . At eamdem aeternam Divini Verbi generationem a Didymo assertam fuisse eomperimus, tum e loco, quem hie habes ; tum ex praecedenti, ubi dieit Christum is eum in forma Dei essetis nigenitum Dei FAIIum .... qui elisubstantialiter repraesentatus . 7. Plura attulit Aloysius Frater cap. II. 34. ut Anonymi sui sensum aperiret,& edissereret . qui ab Anonymo Deus dictus sit invisibilis. At Didymus hie ei appositus; sieuti seipsum Auctorem ostendit: ita quo sensiu ea scripserit, quae ex Αnonymo suo protulit Frater meus, luculenter declarat, monstratque, cur φxtrema adjecerit verba δ Mi istat.
83쪽
Creatura non videt Deum O Pa. trem ita uti es: ab altera enim natura hoc capi non potes, nec
fusineri: O ita intelligendum es
illud: Nemo videbit faciem meam& vivet. Scripturae autem dicunt interdum quidem Filium suum , interdum vero Spiritum Sanctum flum videre, aut no e Deum P
trem . . . . Nonne ergo, inquiunx,
scriptum es a Matthaeo ex persona
Misatoris: Videte ne contemnatis DIDYNVs Spiritus, non tamen ab aere mo
vetur . Nam quod spiritus bomianibus quoque corpus significet , non idcireo tit de Deo eodemsemis accipi debet . auemadmodum igitur, cum Lux vocatur, eo quod non visum sed intellectum illumianet , non corpus aliquod, sed sp ν italis lux intelligitur. Et Enarr. in I. IO. 4. 1 .cit. P. 3 3 2. Deum nemo vidit u quam . Cum invi uis sit Deuι nullus eum sensiliter vidit unquam , quando non potes videre pectus ereporalis incorporalia...
Ne vero p. 3 3 3. C. hujusmodi seductione fallamur sicut haeretiaci , per id , quod univocum es, d idendus es sermo videndi, O inspiciendi. quaedam alia, quae similia verba reperiuntur, in id, quod mente conspicitur, O quod aspectu videtur . Sic enim discnplinam habemus, scientes quom do videtur Deus, ct quomodo imo bilis es. mum ex his pusillis: dico enim v bis, quod Angeli eorum in caelis semper vident faciem Patris mei, qui in caelis est Θ Vtique. At vident, non quantus , O qualis es Deus, sed quanium ies eapaces sunt. Vnigenitus autem, O Spiritus Samctias ob identitatem Deitatis vident ita uri es carenι quantitate,
forma Deus. Comin Diuili od by Corale
84쪽
Composuimus hactenus splendidiora Anonymi Didymique locarnunc autem non omittam Didymum etiam Lib. de Sp. S. pag. 3 os . a. attulisse locum e Libro Sapientiae : & pag. 3I7. Susannae historiam attigisse, ut, quoniam de Anonymo suo Observavit Frater meus pag. I 2. O r 3. eorumdem Librorum auctoritatem ipsum agnovisse , dum iis tanquam Divinis usus est, videat quisque minimas etiam lineas converis gentes esse. Comperiemus etiam, si quae ex Didymo supersunt, obse vemus, eum alienum non esse ab Monymi consuetudine, quam adnota vit Alossus Frater pag. II o. asserendi scilicet Scripturarum sensem, non secus ac si verba ipsa agerrentur. Ex his itaque omnibus ita compositis validissimum extare arbitror argumentum, quo Libros de Trinitate nuper detectos Didymo meo asseram. Quamquam enim, si solitarium Bret hoc argumentum, m rosiores Critici suspicari sertasse possent Auctorem alterum ab altero exscriptum esse ; nec sibi facile persuaderent, aut novum non accidere,
ut Didymus seipsum exseripsisse sere videatur ; aut fieri vix posse, ut sibi
tam similes adsint duae imagines, quin ambae eamdem faciem commonstrent: attamen cum tam multa attulerim Didymum declarantia i propterea ex horum textuum, quae hic tandem contuli, similitudine, agnoscendum plane censeo Didymum Auctorem ejus operis, de quo, hactenus verba secti amat ο= a. ν-am π pataraψενησ
mus Gregorio Theologo seripsisse Basilium in Epistola de vita in solitudine
agenda. Superesset adhuc argumentum, quod licet nullius esse momenti comtingere possit, ut dignoscamus; quia tamen hoc uno detegi potest, sint ne revera Didymo asserendi Libri de Trinitate, quos disquisitioni se jecimus, idem idcirco attingendum duco. Inquit ergo Didymus L. de v, S. p. m. a 9 s. D. De Spiritu quoque Sancto retractemur: si quidem ipse quoque partisipatione alterius sanctimoniae Sanctus es t ς--
numeretur ceteris ereaturis: F vero sanctos facit capaces sui, cum Paxre ponatur O Filio. βυod autem ab aliis eapiatur Spiritus Samctus, O non alia eapiat, o nunc O in sECTARUM VOLUMINE prout Κ a potu Diqitigod by Cooste
85쪽
potuimus, expressimus. Et in fine pag. 3 oz. Sicut ergo solus Sapiens Deus non accipiens aliunde Sapientiam . . . . A ct Spiritur Sanctus non accipiens aliunde Sapientiam dictas es Spiritus Sapientiae; boeenim ipsum quod subsisit, Spirittis Sapientiae est, ct Natura ejus nihil es aliud, nisi Spiritus Veritatis, O Spiritus Dei: de quibus
jam abundanter in sECTARvM voLvMINE AE putavimus . Hic porro
oritur mihi suspicio, Didymi opus, quod Socrates fv. Num. XXVII. tres Libros de Trinitate nominavit, ab ipso Didymo Auctore inscriptum suisse SECTARUM voLvMEN . In hanc equidem suspicionem adductus fui, tum quia Anonymi loca, quae nuper cum Didymo contuli num. q. hoc mihi videantur ostendere Spiritus Sancti naturam nihil aliud esse, quam Spiritus Veritatis , & Spiritus Dei; immo & Libro II. cap. a. ut cognosci potest ex Fratris mei Epistola pag. 7 o. rem eamdem fuse per tractat is Auctor; tum deinde quod Anonymus idem facile disserere ρος. st de Spiritu Sancto veluti Sanctitatis Ente; tum demum etiam, quod Noysius Frater, cujus verba retuli pag. D n. a, observarit, Anonymum suum omnes serme haereses Macedoniam vetustiores attigisse; ex quo titulum voLvMINis sacT1RvM exurgere sacile potuisse intelligimus. It que edito demum Anonymi opere, quodnam hisce momentum inesse
Rursum inquit Didymus ibid. p. 3o . si Spiritus Sanctus superis veniet in te, & virtus Altissimi obumbrabit tibi. se Creatrix igitur virtus Agissimi Spiritu Sancto supervieniente in Mariam Chrisi eor-Pui fabricavit . . . . Ex quibus senditur esse Spiritum Sanctum Cremtorem: ut jam in DocMAHM voLvΜ1NE breviιer osendimus . Ex his Fabricius Bibl. Gr. Vol. VIII p. 3s s. conclusit unam eamdemque rem esse & Sectarum, & Dogmatum Volumen. Utinam vero utrumque com
mostraret Didymi opus, quod quaero; tunc enim quam multa clare sterent, quae pag. 3 I. conjiciendo magis quam asserendo proposuit Nublus quidem , ut censeo, exiget, ostendi ab Anonymo Spiritum Samctum esse Creatorem , quod obumbrans Mariae Virgini Christi Co pus fabricarit sufficere enim debere existimo, si creandi vim Spiritui Sancto tribuat: verum si attingeret etiam Spiritum Sanctum in Mariam super Diuiti sed by Corale
86쪽
supervenientem, rem plane consectam putarem, tumque tandem nosceremus , id opus ab Hieronymo diserte commemoratum , dum Dp. Num. VI. Didymum ct de Dogmatibus scripsisse admonuit: ac facilius multo coniceremus , Anonymum seu Didymum Lib. ILe. 8. p. 238. Lucium perstringere; ac propterea Hieronymum eundems .mm XXIV. ad annum Ch. 3 76. adnotasse Didymum plura de nostro Dogmate commentatum esse: atque ob id etiam Prosperum Aquitanum, Canis Basnag. r. I. pag. 293. eadem verba ex Hieronymi Chronico in suum tran
tulisse, & subjecisse Gratiano ct Probo ; Modesto O Agintheo Confuli.
bus, annis scilicet Ch. 3 7 1. & 3 72, cum nimirum Lucius sedem Alexandrinam invasit. Immo illud etiam compertum fieret, Didymum prius Sectarum edidisse volumen, quam Librum de Spiritu Sancto; nec amplius propterea miraremur , quod hic disertior, quam ibi appareat. Sed Γι ἀργαλέον in is e loco nondum omni sua luce persulo Coecum hunc intuerit At inquiet iam tandem aliquis, me hactenus quidem pluribus haud sertasse spernendis conatum esse, ut Didymo Alexandrino Coecorres Libros de Trinitate nuper detectos assererem ; verum illustrius indicium , quo Anonymus ille agnoscendus erat, nondum attigisse . Siquidem Ioannes Noysius Mingarellius in sua Epistola pag. I o. ct I I. plura Anonymi sui collegit loca, ex quibus omnino inserendum duxit,
ejus operis Auctorem filios At progenuisse: me autem contra, imquiet, Didymum Alexandrinum C cum exquisitis argumentis non modo Monachum fecisse ; verum etiam caelibem. Ast nunquam equidem meam in mentem venit, ut quidpiam pra termitterem, quippe qui hunc laborem susceperim, non ut ingenii mei in re, quae verosimilis non esset, periculum facerem , sed ut rei veritas de regeretur : ac propterea indicium ex Anonymi Filiis petitum eum in i eum duxeram reiiciendum, qui veritati investigandae opportunior mihi visus esset. Neque vero me piget, quod Didymum aut Monachum, aut caelibem secerimi sed immo dico , atque edico ipsum revera M nachum fuisse; quemque animadversione Prima disserendo Monachum
fuisse conclusi, nunc Monachum ostendam; postea siquidem reperi: A
87쪽
no XXXIX. Imperii sui Iusinianus muchium volit.Episcopum, dam. natorem Crium capitulorum, O Euagrii Gemitae Diaeoni, O Did mi Monaehi ct Confessoris Alexandrini , quorum laudes supra ill frium Hrorum ex auctoritate retulimus, exilio dirigit. Scripsit haec Uictor Tununensis in Chronici parte superstite CanifBa ag.TIp. 3 3 3. Rus vero maxima sane esse debet auctoritas: licet enim ipse annos plus minus CLx. post Didymi obitum, ob defensionem Trium Capitulorum exul fuerit Alexandriae; ibi tamen, quae Didymum C cum spectabant. optime nosse potuit, litterisque mandare. Vtinam ergo reliqua etiam Chronici ejusdem superessent , in quibus Victor idem Didymi laudes
illustrium Virorum ex auctoritate persequutus est; fortasse enim plura hac una in re, nedum in aliis innumeris, adhuc obscura clarescerent. In terim igitur hoc certum esto, Didymum C cum Alexandrinum, M nachum fuisse; ac propterea suspicari jam amplius neminem debere, quemadmodum ab aliis factum est antea, apud Ba Q. cit. Animadυ. in Did. num.X. initio Libri de Spiritu S. ab Hieronymo addita fuisse haec verba, qui ea retulerit ad versionem suam , scilicet: eomptis fumus creberrimae exhortationi Fratrum cedere; quaeque sit nosra de eo Spiritu S. opinio, etiam Scripturarum tesimoniis comprobare. Iam enim intelligemus, eadem a Didymo revera scripta fuisse , quippe qui Monachus esset ,& Fratres hortatores habuerit, ut aliquid de Sp. S. comtra ejus hostes elucubraret . Intelligemus quoque hujusinodi Monachos comprehendere volitisse Palladium, dum Lauso scripsit: Deipiens itaque tibi narrare vitam M. Patrum, neque eos, qui sunt in Urbibus, vel Vicis .... praetermittam oratione: adjiciens eos etiam, θυι sunt in eoenobiis. S- ἐγώ σοι ε - αγ -ν
.προθώἐε B ain eo su Mποβυιι. Sed num ergo quia Didymus in Co nobio Alexandrino Monachus fuit, tres idcirco Libri de Trinitate, in quos feliciter incidit Aloysius Frater , eidem Didymo aliudicandi, quod ejusdem operis Auctor , se filios habuisse, innuere videatur ξ Istud quidem nunquam ego dederim , sed magis cujusinodi rem hanc esse censeam, paucis expono . Ne autem me vel syllabam praeteriisse quisipiam Disiligod by Corale
88쪽
7spiam suspicari queat, integrum Aloysiui Fratris lacum exscribam. Atque
istud quidem ob id etiam lubenter facio, ut hac in re quilibet sentenistiam serat ex iis, de quibus persuasus fuerit . Inquit ergo Moysius Frater pag. I 39. II secondo contrassigno e , ehbgli aυea Agliuoli, e questi secondo Iacarne: imperciseche no o persuadermi, ehe posseno intendes ne'seguenti test i Alitioli secondo Iospirito, o generati, come parta S.Cirilis di Gerusalemme, οἴ--. Uno di quest test Θ sato gia dis a da me recato , e laus
is corti sunt , eorumque qui nobiscum sunt, omnem laborem strenue, is ac periculum, si opus fuerit, subire pro eo, qui nos secit . . . . Sup- ω plicate peculiariter pro me, & pro iis qui corti sunt ex me, ac pro
se iis qui mecum sunt, & pro omnibus .... in .... nos cum Omniis bus filiis, cum tota domo, cum tota familia, & cum Omnibus amicis amici vero nobis sunt orthodoxi mereamur vobiscum una, & eum is omnibus Sanctis eam laudare, ter Sanctus canendo, in caelis M. ME nel cap. a 7. delusesso Libro : λίσσομ 3 -- m ἐμ GP, --ἀἐμ οῦ, κm QN d.' o,b et ' ἐσυμένων ' ἔτι μι si ' παντοιν πει s. πή- an a χ- ' a '' ἄλληλων. Cliaris Supplico pro me ipso, & pro iis, qui nati sunt ex me, & pro iis,
fi qui nati sunt, & nascentur ab illis, imo etiam pro omnibus, o si diem Salvatori Christo, qui iussit nos orare alterum Pro altero . ,, Finalmente net ea toto I . deI Libro 3. Tν γ Θε adis N -ν Θαρρη-
εἶδεν , F ἡ- δέξομαι. Clae: is Deo autem rursus in omnibus con
89쪽
8osi sus, qui fluctus compescit, & prosperam naVigationem dat .... pro se gredior ad sequentia, credens , quod, priusquam loquar, una cum ,, filiis, quos dedit mihi, & filiis filiorum, propter quos etiam vive ri tes laboramus, ac propterea cum omnibus, quos ille novit, gratiam
ob haec fatetur Aloysius Frater, se sibi persuadere non posse, eiusmodi loca de Filiis δώ κατηχηαωc scripta suisse . Sed longe aliter quidem persuasum est mihi. Istae enim omnino sunt dicendi rationes,
quibus Anonymus ille utitur, ad filios suos indicandos: εο εμοῦ, e rum, qui ex me . Et: - Βες- , - νοιμει, - Πωγοῦ, omnibus filiis, tota domo, tota familia. Rursum : g ἐμου, αἰπ' ἀυτ ον - , ' εσυμ ενων, iis , qui ex me ; ct iis, qui ab his sunt quidem, Oerunt . Denique : σαί su πωλκοις, οἶς ἔμοι, e Gli παροισηπαδίων eum filiis , quos dedit mihi, O filiis filiorum . Sed quaenam cbsecro ex his dicendi rationibus vim inserre potest cujusquam intellectui, ut persuaderi debeat, iisdem Auctoris filios v, in radi Q egressos plane designari Θ At, nisi me caustae meae fallit amor, nullam equidem reperio. Et primo quidem illa Hῆ-ἐμοῦ, sive etiam τ-ἐμου,6 ντ α- ια, αν ον-ν M κγ' ἐσωμένων, fatebitur, arbitror, quisque, non magis liberis indicandis adhiberi posse, quam aliis quibuscumque qualibet facultate, aut arte ab illo, qui ea dixerit ita imbutis, ut alios etiam iisdem erudire debere videantur. Quapropter cum Didymus, qui se XII. jam noverat CatechistamAlexandrinum, plurimos ad seipsum accessisse videret ad sacras disciplinas capessendas, quam concinne in tamia Ecclesiae tempestate ab Arianis excitata Divinum implorat auxilium
Angelorum interposita intercessione pro seipso, proque iis, qui e seipse
erant a) Hare Eleendi ratio iuxta sensum hactenus eI tributum , ut quisque percipit,
hic usurpatur, non juxta nuperam Clarissimi, atque Eruditissimi mazEoechii interpretationem, propositam Dissert. VIII. r. I. Sest V post Spici legium in Genesim , ibique scientissime demonstratam . Lieet enim hanc lubentes complectimur , quod Versionem e peditibus ejus eum plausa ab omnibus exeipiendam censeamus, & Iacobi exponendo Uaticinio Gen. 49. I . aptissimam experiamur; adhuc tamen illa
Phrasis eam quoque vim habere potest, ut significet id, quod pudice dicendum esse quisque intelligit.
90쪽
8 Ierant, aut ab his futuri essent, ut immobiles in orthodoxa Fide permanerent , & Catholicae Fidei defensores existerenti Similiter etiam is αυδεον etsi Aulum designare pntest praeter
nativam ptieruli significationem ἰ innuere tamen etiam valet, δν u quem nutrix sit, quemadmodum Henr. Stephanus ex Arist phane Grammatico observavit: immo igitur juxta hanc notionem vocabulum hujusmodi significandis filiis δώ- aptissimum esse dignoscimus, quippe quibus Orthodoxae doctrinae alimentum subministretur.
Reliqua jam sunt verba νει , ποπομει , πιυμῶ. Ac τεανον
quidem filium , quem quis genuerit reipsa indicare , dubitari nequit.
Verum nil tamen Graecos Scriptores prohibuit, quin eam vocem trans. krrent in alios etiam, quam liberos, eosque - τέμνα compellarent, erga quos amorem suum testari vellent, quorumve benevolentiam captandam censerent, aliamve hujusmodi ob caussam et atque ita Caeser, ut innum ra alia omittam Graecorum exempla, apud Suetonium a Bruto ad mortem pugione expetitus, ut ejus iram in mansuetudinem converteret, pro conviciis ci dixisse legitur: M μεινων , - ω τυινον; Cur ergo &praeceptor discipulos vocare filios non queat Sequitur πυοικει. At licet ibi Didymus, qui sibi sanguine conjuncti essent, respexisset, non propterea tamen inde inserri deberet, eum liberos genuisse . Quod si Vero vo aliquis reserendum judicaret ad Coenobium, in quo Didymus, ut nuper dicebam, cum Fratribus monasticam vitam ageret, is aliud nihil, quod meis de Didymo conjecturis faveret inagis, excogi- rare posset, quam si ei in mentem etiam veniret, Didymum Fratribus, qui idem Coenobium incolebant, praeesse facile potuisse , cum eum tanti secerit D. Athanalius, ut onus ei Mis imposuerit. Relat demum το παν-ει, idque Frater meus de tota familia interpretatus est , ejusque vocis notionem hanc aliis ibi praeserendam duxit, quod
eam interpretationi suae magis cohaerere novisset. Sed certum est, τρ-non modo progeniem O familiam significare ; verum etiam nationem O gensem: unde, ne multa asseram , Cicero illud Platonis D. 3. ο τυ ειυ φων των-vertit Philosopbγrum modo familiam,m.dia gentem, ac modo nationem. Quamobrem cum ego alium pro