Veterum testimonia de Didymo Alexandrino Coeco ex quibus tres libri de trinitate nuper detecti eidem asseruntur Ferdinandus Mingarellius ... collegit atque animaduersiones adiecit

발행: 1764년

분량: 146페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

Propria autem electione babemus, ut boni simus, aut mali, O dom exsudio, aut indocti ex ignavia. Haec porro ex Origene desumpta n vimus . Ait enim & Origenes m.XLI in Num. Sunt ergo quae dantur a Deo, uni quae praebentur ab homine; verbi gratia in homine fuit,

ut una mna faceret decem mnas. . . . Ex Deo autem fuit, ut haberet homo mnam, ex qua facere poset decem mnas . Similiter Lib. VI. in D. Rom. ait Origenes: ut boni, auI mali simus , nosrae voluntatis

es ; aliaque hujusmodi in Libris vita facile reperies. Κρω ταυ GH δἐ uri. Uerum arbitror sane neque Adamantium, neque An nymum antea dictum, seu Didymum, propterea a confitenda Dei gratia abhorruisse. Et quoad Origenem quidem, disertus esse possem , si, quae Auditoribus meis olim hac de re praelegeram, huc transferre aequum esset a . Sed cum non sit hic suus de iis disserendi locus, nimis enima recto itinere digrederemur, indicabo tantummodo, Origenis scopum nunquam fuisse , libertatem extollere arbitrii, ut Dei gratiam auferret, quod Pelagiani postea fecerunt I sed dumtaxat liberum defendere arbitrium , contra eos, qui hominem necessario vel bonum, vel malum operari blasphemabant; in quo tamen semper supposuit Divinum ad torium praesto esse homini bene agenti , licet aliter Viris Clarissimis, atque Eruditissimis visum fuisse noverim . Horum omnium haec cis

perbrevis demonstratio, quam tamen, ut hic tuear, nemo ex me postulta

H PraelectIones has meas lubenter equidem commemoravI,quia vix Aloysi Fratris Epistolam quatuor ab hinc mensibus legi, eaedem mihi declararunt, Origenistam esse, qui quaerebatur; atque idcirco de Didymo Alexandrino oeco, qui illusrior Origenista fuit , llatim cogitavi, neque hactenus quidem ea me de re Poemituit.

72쪽

stulet, cum longius vagari non debeam. Origenes ergo Hom eῖι.in Num. paullo ante allata superius vecta inquit: erubescant illi , qui negant in homine liberum esse arbitrium . Et Lib. III. vita ἀρχών e. I. ubi delibertate arbitrii praclertim agit , p. m. s a. L Et haec quidem, est , dicta sint adversus eos, qui naturas bonas , vel malas ; ides terr nas, vel spiritales commentitiis fa/utis introducunt , ex quibus fieri dicunt, ut salvetur uniusquisque vel pereat. Vide dil Praef. ejusdem

operis. Ita vero assertum liberum arbitrium , ut ex antea allatis apparet , nunquam tamen Origenes Divino orbatum supposuit auxilio , quoad bene agendum iuvaretur ; inquit enim cit. Lib. III. c. I. pag. I 3

edit. Mauμ. Non fussisit hominis υoluntas , ut finem assequatur, nec cathetarum cursus, ut celestis in cirso Iesu υocationis Dei premi um

possem, nisi ex his mentem Origenis abunde constare judicarem. His breviter de Origene adnotatis, brevissime nunc tum d Anonymo, tum de Didymo, ne duos eos esse suspicari quis posit. Anonymus ergo , de quo sermo est, licet Origenismo imbutus, ut hactenus observavi; Divinam tamen gratiam consessus est, ut Frater meus demonstravit De. eit. quia nimirum & ipse Manicharisinum passim confutans, ortynis dogmata ad id nimium apta, complexus est ἔ adeo cdum arbitrii libertatem extulit, Dei gratiam sustulisse videtur. Didymus vero etiam, quem Origenem sequutum fisisse, nuper ostendi, gratiam dc ipse admisit, ut inter cetera constabit ex ejus Fragmento 3o, quod in setius adjiciam , & ex aliis, si opus esset, confirmari posset ac prac serti in e Libro de Spiritu Sancto p. m. 198. ubi agit de Sancti Spiritua effusione, &ubi iterum demonstrat eum esse , sive capabilem, ut Vertit Hieronymus. Quamobrem, risi quaedam in Origene, & An nymo, seu Didymo meo , reperiantur, quae nunc Pelagiana plane esse is ex illarum tamen mente, a Pelagiarissimo admodum distabant. Pelagi

nis enim nondum litigantibus Antemasiani Patres taurius isqueb

73쪽

eum nominat Prosper ad Rufinum scribens cap ult Unde plura vel stiorum Patrum loca supersunt, quae Theologi Ca h lice cxp icare debeant cum iis fuerint scripta temporibus, quibus Divinae gra tae hostes nondum Catholicos coegerant,' ut accuratiisine res hujusmodi e poncrent, &qua quemque ratione icribere plane oporteret, edissererent.

Quare intelliget quisque Tillemontium T. X Diome, Art. IV. Didymo vindicasse Commentarios in Episolas Canonicas indicio, quod nimis multos afficiat, dum inquit: car on 1 trouve tout ce qui peut Dire

juger qu il es υeritablement de Did1me du Pin t. a . Od un Auteuμpeu instruit de Ia grace . Sed jam de Anonymi, de quo loquor, O mgenismo haec satis dicta sint.

Denique validissimo, ut arbitror , argumento, Didymo meo asis seram tres Libros de Trinitate nuper detectos . oritur hoc argumenti genus e collatione locorum quorumdam, quae Didymi Alexandrini esse jam novimus, cum quibusdam Anonymi testimoniis, quae in Aloysii Fratris Epistola observavi . Vberrimum sane futurum hunc locum censeo, cum Anonyini ejusdem opus vulgatum fuerit; deque hac re me mihi blandiri compellit perexiguum ejus operis specimen exhibitum a Fratre meo de hoc ne cogitante quidem . Fateor equidem me locum hujusmodi hic prorsus excolere patuisse, si ipsum Codicem, quem nainctus fuerat meus Frater, consulere voluissem . At, quamvis valde a meo gurgustio non distaret is Codex, quemadmodum reipsa valde diis stat; adeoque di cursus huc illuc perincommodus mihi futurus non fili set, &diu urnus la,fr lucubratiunculae huic meae longiores, quam vellem, moras c 'nstituere ni n debuisset; & quamvis etiam me impotem non persentiscerem difficilimo Codici Graeco pervolutando, cui nihil minus me impotem esse mihi conscius sum: adhuc tamen nunquam commisissem , ut campum ab alio detectum ne partim quidem praeoccuparem i haud lubenter enim ferrem ipse, Icculum a me praevisum, ab alio, quamvis germano Fratre mihi praeripi. Idem igitur argumentum ex iis, quae comperta sunt, nunc tantum urgeam: in hoc autem operae pretium me facturum arbitror, si Anonymum e Didymi regione constituam, ut rubra, non verbis res conficiatur. DIDYDiqilirco by Cooste

74쪽

I. Lib. de Sp. S. Opp. Hier. T. VI. p. 3 o 3 .B. uir non ex isto cogetur veritate Iuscipere indifferentiam S.Crinitatis, dum una

sit fides in Patre , ct Filio, o Spi

ritu S. O lavacrum detur, atque Armetur in nomine Patris, O Filii , ct Spiritus S. Non arbitror,

quemquam tam vecordem , atque

infanum futurum, ut perfectum baptisma putet, quod datur in nomine Patris , O Filii, sine affumptione Spiritus Sancti: aut rursus in nomine Patris, ct Spiritus Sancti, Filii vocabulo praetermisso: aut certe in nomine F lii O Spiritus Sancti, non prae posito vocabulo Patris. Licet quis ρυμ existere saxei , ut ita dicam cordis, ct penitus mentis alienae, qui ita baptizare cone tur , ut unum de praeceptis nominibus praetermittat, videlicet contrarius Legislator Chrisi; immen sine perfectione baptizabit: immo penitus a peccatis liberare non poterit, quos a se baptizatos exis aυerit. Ex bis colligitur,

quam indivisa sit subsantia Tria

nitatis, O Patrem vere Filii esse Patrem , O Filium Uere Patris Filium ; Spiritum Sanctum

Significavit, quod es in nomen Patris, est Fuit erediderint, o baptizati fuerint, ni F aequaliter ,'similiter in ipsam Deitatem SpiritusSancti erediderint, ct

in ejus nomen baptizati fuerint , fieri non possunt regno cel rum, utpote qui non babent perfectionem, O frusra tres immer-flones fusceperunt , immuta

is ps baptismum in glorificati

nis 6mno aequalitatem Trinitatis , ct transgrediendo proprias confessiones . . . Nemo autem, qui non At regeneratus baptismate a

75쪽

Spiritu Dei, O obsignatus sancti-flcatione, actus templum ejus,eelesia bona consequi potes, es reliqua ejus vita inculpabilis inventa fuerit . a. Initio Libri II. pag. 62. Τή ' ηιρουσσ ἡ Τεια μὴ am iamς Fόmν d Gi δ φορον

ά- ν. i. e. Consubsantialitati quidem Crinitatis Mem non den gantes ; modum vero , ac discrimen generationis , O processionis non quaerentes : id enim vel e

Isibus Dei mini is Potesatibus

sere Patris ct Dei esse Spiritum, ct in per Sapientiae, ct Veritatis , ides Filii Dei . mee si alus ergo credentium: O di pem fatis Ecclesiasicae disciplinae in hae Crinitate perficitur. a. Et ibidem circa finem L,

bri . Sacrilega adversus nos audacia proclamantes : Si Spiritus Sanctius creatus non est: aut Frater

est Dei Patris, aut Patruus est Vnigeniti Iesu Christi, aut Filius Christi est; aut Nepos Dei Patris: aut ipse Filius Dei est, & jam non erit Vnigenitus Dominus Iesus Chrisstus, cum alterum Fratrem habeat.

Miseri atque miserabilest no a sentientes de incorporeis, ct -υ bilibus juxta eorporalium, O visibilium disputari non licere naturam . Fratrem esse non Patruum , Nepotem , vel Filium , corporum nomina sunt, O imb eillitatis humanae υocabula. DAnitas vero omnes has praetergreditur nuncupationes . Et quoties

I. Quod ali Didymus hoe primo collatiotiti numero, Spiritum Sanctum Sapie tiae quoque &Veritatis, idest Filii Dei esse Spiritum, paullo infra examini su scietar. At in ceteris, Anonymi & Didymi maximam sane vides similitudinem. Asserit uterque necessitatem baptismatis collati in expresso nomine trium Divina. Tum Persionarum : & insinuat uterque ritum baptirandi trina immeritone; An nymus quidem perspicue; Didymus vero per dispensationem Delesiastieae disciplinae, quae in Trinitate perficitur; id enim his verbis plane sani seni mihi videtur.

76쪽

cumque in aliqua de his eadit, nominibus nostris O incongruis vocabulis, non sua natura loquiatur . Cum igitur S. Scriptura amplius de Trinitate non dicat, nisi Deum Patrem esse Salvatoris ; OFilium generatum esse a Patre; hoc tantummodo debemus sentire, quod scriptum es. Et osense , quod Spiritus Sanctus increatus sit: consequenter inulligere, quod cujus non es creata suis antia , recte Patri Filioque frietur.3. Ibid. pag. 294. G. Nemos picetur alium Spiritum Sanctum Disse in Sanctis Viris ante adventum Domini, O alium in

Ap/solis , ceterisque discipulis, ct quasi nomina in disserentibus esse sub antiis .... p. a 9 I. A.

Manifesum es, non a corporalibus tantum; sed O ab incorpor libus creaturis extraneum esse Spiritum Sanctum quia ceterae

subsantiae bane sub antiam sanctificationis accipiunt r se vero non tantum non es capax sanctia Iscati

ignotum es, instabile , atque ad cogitandum formidabile; nee in vestigantes quomodo in seipsa furusiterit ab aeterno Sancta Crinitaι, uno semper O eodem modo se habens, ac potens ex aeterno,

ubi consirit, Iulo abesses inspis

divinitus coli rat .... O nulla I aa. Qi is hie non perspiciat eum Anonymum, tum Didymum animadvertisse, non posse nos intelligere, quid generationem Divinam inter, & Spiritus S. proces.sonem discriminis intersit Idem pariter est , incongrua esse nostra voeabula Trianitatis naturae declarandae, quotieseumque humanum quid sapiunt, quod docet Didymus ; &, investigandum non esse, quomodo in seipsa substiterit ab aeterna Sancta Trinitas , &e. quod ait Monymus.

77쪽

es ex omnibus rebus, sed Deus edi Hationis alienae, sed insuper at- in celo ex sens, O nobsum co- tributor es ct creator . . . . Ipse exisens, omnia in omnibus bona Spiritus Sanctus, si unus de ereatificiens, omnibus quidem prae- turis esset, saltem circumser sens immaterialiter . . . . non cesiptam haberet subsantiam , Acutsans vero manere Dessabiliter universa, quae facta sunt. Nam cum Patre, ct ubique dissufus cties non circumferibantur loco Θpenetrans, ct in omnibus sine , Anibus invisibiles creaturae; ta- permixtione inhabitans, Mn c imen proprietate obstantiae μα-gitationes cum nostras , tum e untur . Spiritus autem Sanctus, rum, qui nobis sunt invi iles, eum in pluribus sit, non habet se insinuans , Oe. subsantiam circumscriptam .... Et Lib. II. c. s. pag. 6 . Οὐ Neque enim omnes Aposui, ad

δ υ sits ο- το εν Ἀγιον Πνευμα omnes gentes pariter funt profe-

ἀνυδριον ' ουτε τώ- ὁ ῖ πνευ dam in Sothiam, O alii in alias μάτων ομνιον. h e. Non potes er- dispersi nationes , fecundum diago unus Spiritus Sanctus neque is spe ationem iIlius, quem secum uni Patri, vel uni Filio se dissi- habebant, Spiritus Sancti . . . . Similis, neque multitudini Spiri- ergo hi in extremis finibus terrae uum similis . ob resimonium Domini eonsituti, Pag. etiam 118. vri a trisabant inter se longissimis spa-λου -- 'A-m T. E. I eis 1nhabιω- 'I Ae ' ἰάρω ΣουανIα. αλλω tor Spiritur Sanctus, ιncircum- δ' eo ἀλλω σωι 4r-ώ scriptam habens subsantiam ; δε- γης παρ' μ ὲ τί, monstratur Angelica virtus ab ἀπωνοῦσ- έδόλου μι-δ ob hoc prorsus aliena . Angelus φiac. i. e. alteri quidem quippe , qui aderat verbi gratia insolorum in India; alteri υero Apsolo in Asia oranti, non pote-3n Hspania degenti ; aliis vero' rat simul eodem tempore adeste in aliis locis usque ad extremi- aliis in ceteris partibus mundira em terrae ab ias disributis consit uti . Spirιtus autem San- suam Diqitirco by Cooste

78쪽

ctus non suum friunctis a se hominibus praesto es taedo gulis

quibusque Angelis, Principatibus Thronis , Dominationibus inhabitator assistit. q. Ibi d. p. 3 o s . A. Mittente

autem Filio vir ἰtum meritatis , quem Consolatorem υocav t simul mittit O Pater. Neque enim Pater mittente Filio non mittit, cum eadem voluntate Patri, ct Filii Spiritus veniat; Salvatore quoque per Prophetam loquente ....

Et Dominus misit me, & Spiritus ejus. Siquidem non solum Filium, sed ct Spiritum mittit Deus . Et P. 3 QT. A. auia ergo Spiritus Sanctus in Nomine Filii mittitur a Patre, babens Filii proprietarem , secundum quod Deus es, non tamen Filietatem , ut Filius

ejus sit, osendit quia unice sit jumctus ad Filium de O Filii dictus es Spiritus. Et pag. 3O9. A.

suam infallibilem , O incontaminatam impertiebatur sapientiam .

tris sunt, sua dixit esse , ita ut nibit amplius Deo Patri det, nisi hoc solum , quod sit Pater Filii

coaeterni, ac simul cum eo sub sentis. Sic nos credere jubet etiam illud: Omnia mea tua sunt , &tua mea; &c. Et Libro II. c. F. pag. 7 6. Καὶ κα Θα ὀ Πια-ρ eo ιδέα muν ἀωων ιζ lay ω τήμονοίνει δώ

3. Testἱmonla pariter , quae huIe numero tertio subiret, omnIno parallela esse noscuntur . Utrobique enim videas Spiritus Sancti naturam Angelicae plane esse dissimilem r Angeli enim omnes, ut unum nomen; sic unam quoque naturam habent, quemadmodum dictum est a Didymo apud S. Io. Damascenum , ut insta videbis Fragmento A. At Spiritus Sanctus his omnibus praecellit naturis; est enim ubique diffusus, omnibus simul praesens, ne ipsis quidem Angelicis mentibus exceptis; eodemque tempore adest Apostolis alteri quidem in Asia , alteri in Scythia , atque alteri in India, alterique in Hispania degenti, quae omnia ab Angelica virtute pro sus aliena esse demonstrantur.

79쪽

i. e. Et sicut Pater in propria brposasi exisens repraesentatur in igenito tamquam imagine ob identitatem Deitatis , ides essemtiae ; ita eodem modo etiam Vnia genitus repraesentatur in uno Spiritu Sancto tamquam in imagine.

Et Lib. II.

auomodo igitur supra de naturis incorporalibus disputantes intel-Ieximus ; sic O nunc Spiritum Sanctum a Filio accipere id, quod naturae suae fuerat , cognose dum es ; ct non dantem, O accipientem ; sed una in ear ub-santiam. Siquidem ct Filius e dem a Patre accipere dicitur, quiaMu4. IntelligIt quIsque loea hIe a me collata esse de Proeemone spIrItus Sancti etiam a Filio. Rem hanc quoad Anonymum suum suis pertractavit Aloysius Frater C. ITA M. Ostendens eum a Catholica Doctrina non recessita. Quamobrem praeclari ribus hisce locis inde hue translatis, retractanda cetera non sunt. Quoad Didymum vero , quem prae Αnonymo disertiorem putes , saltem quia minori indiget expi natione , innuit vel ipse Spiritum Sanctum a Filio etiam procedere. Hic autem abs re non sore autumo, si advertam videri mihi, neutrum ex his Theologis, duos eos esse nune supponendo , directe hanc doctrinam persequutum esse ; sed dum Spuritus Sancti Di. initatem , & eum Filio consubstantialitatem ostenderent, argum e tum etiam duxisse ex Illius ab Hoc origine. Atque in eo quoque haud exiguam rationis cogitandi analogiam sitam esse censeo. sed illud etiam emolumenti ex hoe percipiemus, ut Photianis arma, quae ex Didymo sumere possent, praeripiamus. Exploratissimum enim est, Patres Spiritus Sancti processionem a Filio ostendisse . etiam ex quo Filius Spiritum miserit. At Photianus intorquere in nos posset . quod hie ait Dydimus : a Filio utique mitti Spiritum Sanctum ; at vicissim per Didymum Dominum missium esse a Spiritu: quare si ex missione constaret origo hypostaseos. Pugnantia loquerentur Latini, di fateri deberent, alterum originem dueere ab illo, cui ipse ortum dedisset. Verum inseite omnino haec diceret Photianus. Didymi enim scopus est eonsubstantialitatem Patris Filii & Spiritus Sancti asserere; id quod jure demonstrat, ex quo Spiritus mittatur a Filio simul di Patre; Verbum autem eum in tempore apparuit a Domino, & Spiritu missus fuerit. Photianus itaque longius a Didymi seopo inspiceret, nobisque obtruderet veluti de origine Divina alterius ab altero dictum, quod ad solam consubstantialitatem Didymus retulerit. Neque vero hic Photianus regerat; nullius ergo roboris esse argumentum e Spiritus Sancti missione desumptum . Immo enim hine validissimum illud esse osteniadam . Etenim quia Filius Spiritum mittit, & vicissim Spiritus Filium carnem assumentem, recte inde eum Didymo concluditur consubstantiales eos esse: ita ostendemus, quorum alter ab altero Originem ducat cum substantiae participationo . Divinae, animadvertendo, quis horum mittatur ut Deus. At Verbum a Spiritu mittitur, non praecise ut Deus, sed ut caro factum: Nessias enim est, qui diei eda. g. r7. Et nune Dominus misit me in Spiritus ejus: θ IESvΜ a N iret unxumus Spiritu Sancto, Ast. Io.38. Spiritus Sanctus vero a Filio mittitur ut Deus; igitur

80쪽

bus ipse sub iit: neque enim quid

aliud es Filius, exceptis iis, quae ei dantur a Patre; neque alia substantia es Spiritus Sancti praeter id quod datur ei a Filio . . . Omnia quae habet Pater mea sunt: pr pterea diri de meo accipiet; quodammodo Iuequens: Licet a Patre procedat Spiritus Veritatis .... tamen quia omnia , quae habet

Pater mea sunt, ct ipse Spiritus

Patris meus es, ct de meo accipiet .... Patris nomine se Filiam declaravit , paternitatem , qui Νιius erat, non usurpavit . . . . consequenter ea, quae diximus

superius Patris esse , habet O FLlius ; O quae Filii sunt , habet O Spiritus Sanctus .

Et Lib. II. cap. I 4. pag. 7 7

, e ρυησΠαν υδί . h. e. Haecne Daυid quidem Frentio praeterit . Conjungens enim manifesti naturam ct concordiam Filii, qui Lux ex Luce genitus es, ct Spiritus Sancti, qui Veritas ex Veritate processis, psallit in a. quidem : Emitte Lucem tuam, &Veritatem tuam. In I 67. autem:

Zmittet Verbum suum, & lique- faciet ea ; flabit Spiritus ejus , &fluent aquae as. Lib. m.

spIrItus est, quI procedit a Filio, atque hIe In Illo quemadmodum loquiatur Αnonymus ob essentiae identitatem ; non vieissim . Tertium vero Anonymi Ioeam, quem hic attuli, eum in editione Epistolae AIosesi Fratris perturbatum viderem , Cl. Vir Augustinus Antonius Georgius tum ob alia plurima, tum ob insigne Alphabeti Tibetani opus, paucis ab hinc mensibus evulgatum pereelebris, a me rogatus eum Codiee humanissime illum contulit, eamque ego collationem insipiciens typographi errorem emendavi; statim enim intellexi, hominem proeli typos atramento oblinientem typum unum e proelo extraxisse, eumque licenter restituendo graeearum linearum 2.-4. extremitates vitiasse. Ex quo rursum illud scite constitutum esse experimur, quod est in vetere Proverbis ἰ uror, ne ultra creFidam.

SEARCH

MENU NAVIGATION