장음표시 사용
231쪽
quod mitto significat . qui quidem aoristi enunciandi fuer
232쪽
qui quum omnino suturi consonateis respuant,pure enum Aoristipes tiantur. Penultimam uero eandem habet cum suturo.&uniuersaliter natura aut positioneproductam. ut ακονω. κακουσα. τPetriae. τυψα. Aliquando uero natura, ct positione. ut ψα.Sed de his in primo tractatu satis dictum est. cunda persona ετι ψας. Tertia ετυψε. Δῶκα. Eτvi α
λε ei κως. ετύ φατε, ετνιαμ, a genitivo siti participii fit. quumno sit δἱι -ονην, abiecta τος. syllaba. ut τιψας,ψagroς, Αοίιτος p. indediunt. Secundus aoristus activorum a priori fit, mutata finali in ον. breuem, 2 figurativa posita ante op. loco eius literae quae finalem praecedit in primo aoristo: S est parium syllarbarum cum primo,si fit a grauitono themate.ut τύσῆω,ἔτναψα,εππον. Si autem a circunflexo.minuitur una syllaba.' Regula, ut=ονπειοῖο rῖ,Luxu ,ἐλ ισα λυπον. mia quando cunm suturum primu stiperat praesens circunflexum. tunc in medium praeteritum minuitur una syllaba ab activo.
cundum. si is in usu non est. aequidem tempora,hoc est,media praeteritum.& secundus aoristus, in prima ct secunda conuiugatione circunflexorum rarbinueniuntur. In tertia uero , nunquam .dc ab his uerbis itum fiunt,quae in a. non purae: sinunt. ut o. orases. Sed de hoc in praeterito medio lautius tractatur. mando uero futurum pareis habet syllar bes cum praesenti, tune medium praeteritum parium est syllabarum cum activo,oc secundus aoristus cum primo, re se
i γ' ,unde si αγον, longa habent penultimam ratione prinr
233쪽
TLACTAT Ws SECV ND Vs. opalis iocesi primae syllabae. Nam disyllabi existenter oeandem habent 2 primam ct penultimam. At
eενθε res is tr. producit penultimam: aetro G εχω θυατος.sectu dum aliquos. Sed melius απ του ἔσχουσαν quidem aoristus .ct si eius thema circunflexum monosyllabum si formari tamen potuit: quod medio prpeterito no euenitiunde σχων,σχόνοος eius participiu. O . .
tur,2 poeticum est. Gaedam tamen polysyllaba poni int*tione penultimam producut: quorum thema quampiam b 'a
rb mutatione a. in o. ct tralpositione e. ct interpositione l. inter quum modo nullo cohaerere possint in eadem dictione, corripit penultimam. mando autem corripitur penultima secundi aorisu, ct quae in quas mutentur, in primo tractatu satis dictum est. Sed aduertendum est, uerba in s. purum desinentia, si
in penultima habuerint aut in. aut ov. nequaquam torm si riserum. re poste,neque medium praetentum, ne* secundum aortastum: praeter ἀκουα,cuius medium praeteritum est ηκονα κοινως. ἄκxκοαστλεως. Secundus a oristus ἔκοον, ut quibusdaPlacet. Videtur tamen non posse recte sermari huiusmodiaonstus ηκοοι , quibusdam regulis inter se pugnantibus, quae hui usimodi sunt. Ηιψeρτον. etiam, quod penultimam habet productam differentiae
caussa. Eny ,ομ enim ad corpus refertur: επλαγον uero ad
234쪽
cc Attice avi κοα. Et quomodo existente medio praeterito. se in ' secundus aorisbis non extat r quoniam secundus aoristus μ*xii ' praeteriti consonatem ante ομ. habet. Medio autem praeterito non habente, sed pure prolato, secundus deestaoristus. Etiam quia secundus aorimis penultimam semiper corripit,etsi fieret ηκονον,eadem producta esse deberet ἔκαου. sicut ηκονα,quod absurdum est.Inuenitur tamen εκαον αοει
id est,in usu. Cuius praeteritum medium,hoc est,πεπιωα, ἔκ si πανω abs P consonante pure profertur, per m . scilicet dis 'phthongii: qua soluta, secundus aoristus α. solum admisti Secunda persona a prima singulari fit oμ. in ες. mutata. τυπρο Primες. Tertia ἔ-ε. re alia quae praeteriti impersere formationem omnino sequuntur.
Τυψω.a6etriis praesenti fit,ide habens principiu:quod quis Futurum omnibus accidit uerbis. Nam pςx P RV si illorum thematar. habeant antistichu eius. Regula. ut τρεφω, ct reεχω.Sciendum tamen haec quom per θ. scribenda suisse θεες α.&θd χω. Sed quia regula est, οτι obli οτε Asm λαλος λ*ς-έινα ἔν τους προτείας crina, HSκς αἰνους ἄπο δαοψως, ω τοῦς λυτ εας απο ῖαθεως. id est,quod nulla dictio disyllabant in usu. cuius prior syllaba incipiata crassa, altera quom a crassa principium habeat. Propterea cautum est,ut prior crassa in praesenti in propriam tenuem mutata sit: sed in futuro seruata, quamuis e. sequatur, quod crassum
235쪽
TRACTATUS SECUNDUs. crassum spiritum uidetur habere. Sed de eo regula est, ut Regula.
cum crastis crasium sit, cum tenuibus tenue. Excipitur etiam εἱω, A4ον, quod aspiratur ad differentiam quam uerbii loci secundum aliquos. At Eustathius μα ι. σῶας, eadem utitur ratione in hoc uerbo 4ω qua usi sumus
λοντας. hoc est, Dicit enim profundus Heracjides, in ' 'χω auspiratum erat ε. sed tenue fictum suit ob illationem id circo aspiratum est da, futurum, docens ab eisdem spiritubus cum praesentibus incipere futura. Ante ω. habet futurum, cum primae sit coniugationis grauitonoru, in quo est in potestate. oniam omne futurum cuiusui s comiugationis hanc appetit conssinantem. 2 eam uel actu, uel
potestate habet. ut νγω,λζω. πείθω, πει - .-φeασω. ασκούω, ακονσω. Excipiuntur uerba quintae coniugationis, Vesta quin quorum futurum in ω. desinens circunflexum,per eandem coniugas immutabilem praesentis enuntiatur. ut μέλλων γασνἰμω, νεμω. φανω, φανω. σπειρω, σπεeω. Aeoles tamen Aeoles. consueuerunt.& cum ιnct accentu acuto in penultima,hoeidem futurum proferre. ut i δε . Grεec . : σω, - π eeω.
igitur μενῶ, μυσω. S uel νῖ, κίi Q. Sed comuniter in usu non sunt ob dissicilem enuntiationem. Multa tamen huiusmodi futura apud poetas inueniuntur. Dores uerbiturum quom tam activum, quis, medium, uerborum allarum coniugationum circunflectunt: non silum grauitornorum, uerum etiam circunflexorum. 2 terminatorum in
subiunctivo modo. haec eadem accentu graui enuntiant. ut Ah, Vbi aduertendum est, Dores uere tere ou. diphthongum aliquando in ω. ct hoc in nominisbus cum diphthongus non sit synaeresi. ut μουσα, μωσα. βουκολος, βωκο,ος. Aliquando autem in ol. quod partis ov. inor. cip is scemininis grauitonorum prs sentis temporis euenit. ut τυῆουσα. ταlouis. γελάουσα, γελάοισα. Nonnunquam
236쪽
DE FORM. VERBO R. ACTIV. ον. iniri uero in εν. eum ex synaerest sit diphthongus. ut si/ioetas
me fugit quosdam esse, qui asserant, haec eadem etiam in modo subiunctivo circunflecti. 2 per s. diphthon: Lociis The; gum scribi: adducentes illud Theocriti. μκμευ λωGimsεοςxinςM κέλος. sic enim illi legunt, quibus nequaquam adhaereo.' cum praesertim in pluribus uetustissimis codicibus λωβασκα
antiquis Theocriti commentarijs super illud,
Verba in i 56uoia. Attici quoque in uerbis terminatis in I a. grauitonis, polysyllabis i. natura breue habentibus,
abiecto cr. circunflexum faciunt futurum: tam activum quam medium. ut νομilae. μελλωμ. νοιώσω κοινως. 4 νομιοῦα si κως. hin ομαι. μίMiων. palibuam κοινως. Iacho P mPest,sen' Penultimam etiam habet futurum aequalem tempore cum praesenti, aut maiorem. nunquam uero misnorem. Excipitur πνιγω. miIae. S. quorum penultima praesentis est natura Ionga: fur Verba quin turi uero penultima, positione tantum. Excipiuntur uerx ςQRVS 'quintae coniugationis. quae penultimam futuri corri; Piunt, cum aut alteram immutabilem abiiciant. ut ψαλω. ἶάμνω, Avio. aut ι. diphthongi. ut χανω. κεισεω, κερω. Sunt oc quae contrarium patiuntur. ut πλευσα. eiae, ονἰω, ονεν . quorum fiaturum asses mit υ. ab antiquis positionibus, hoc est toλεώω, ρεύω, Etiam annotantur κα ω, κρυσοι. α κλα ογ, κλαύσω. quorum penultima praesentis est m. diphthongus: suturi uero αu. Annotatio. Quo in loco stiendum est. καήσω. urialis Aeolica esse. καυι, enim dc κ Aeoles dicunt, non tamen in omnis
bus hoc faciunt, sed in his tantum, in quibus inuenerint
237쪽
aliquid Atticos detraxisse, quemadmodum του κύακάω, α κλύω, κNτω dixerunt, subtracto t. haec igitur Aeolesuauia dicunt, ct κλαύω, πλεονασμῖ - ν. futurum uero καυσω, ακλαύσω. Hoc autem inis non faciunt, cum arpud Atticos nec Foroi. nec α inuenerint. Sciendum est Imphisen. etiam omnia sutura pareis habere syllabas cum praesentis habere. bus suis. non plureis,ne P pauciores. ut D Hiv,ρ λωρ,τυ νω. ακρυω, ακούσω. Et si qua inueniantur quae uidentur haberre plureis syllabas, aut pauciores quibusdam suis praesens tibus: aduertendum est,quia ea non sunt eorum futura, sed aliorum. ut θελώιο,μῆλκσω, βουλDω, ct alia huius sinodi, quae uidentur esse futura eorum, quae sunt θέλω, uis
ώσω pauciores uidentur habere syllabas praesentibus suis, sed non habent. quia non existunt ab eis quae sunt, τίθη ut, sua , . quae annumerata reduplicatione trisyllaba sunt. sed a primitivis horum θέω scilicet, & ώω. 6 Ao. ut suo loco planius ostendetur. AIω quoque, & αλεἱα, Attica sunt themata.&grauitona.quae quidem secundum regulam communem circunflectuntur. Nam uerba in Verba in re in Iu . desinentia circunflectuntur. ut γψω, me νβοἱῖ, cpiλοῖ ἱῖ. αυἱῖ, αMIω. goi ω uerb re Atticorum more ex circunflexis grauitona facta sunt. Futura tamen fiunt non ab Atticis grauitonis, sed ab his quae synaeresim patiuntur. ut αν εω. z. αυἱώω. ω.
Consonantes autem suturi hae sunt, ν. e. So inlaessio de Iet autem qurri, cur in prima coniugatione futuru habeat .. in secunda I. in tertia inin quarta indifferens sit, in quinota immutabiles, ct in sticia etiam ire Dicendum, praesens proportionem habere ad genitivum nominum, niturum G a uero
238쪽
Futurum quartae coniugationis. Futurum sescundum.
uero ad nominatiuum. Nam cum nominatiuus enumtiatur per i . genitivus declinatur aulper p. aut per η . aut per φ. ut σξαψ, κυκλωψ, κύκλιοπος. κιννή. κισφος. Sie in prima coniugatione praesens, cum proportionem habeat ad genitivum,eflertur aut per h. aut per O. autper aut per ril. ut τερπω,'Halae. Futurum uestb per i . cum sit nominatiuo proportionatum. λεμ est,ries γω, γραψ ω, τιμέω . Nam i . potestate complectitur l. φ.&ς.Rursus. quandocun* nominatiuus effertur per s. tuncgenitivus per γ. aut κ. aut χ. aut κτ. declinatur. τεbis τHi γος, Φρ ibis Φοίνiκος, ονυἱον ος. σναἱ ανακτος. huius gratia, quandocun p praesens per γ. uel κ. uel uel Q. enuntiatur,suturum per I. effertur. ut λεγα, λεὶα.πλεκω,πλεδω. et hωβeεὶω. τἰκτω τ odi. s. enim uirtute coprehendit γ κ. Etiam quandocunm nominativus per ια effertur.& imparibus syllabis declinatur, tunc genitivus per aut θ. aut τ. aut per ος. purum enuntiatur. ut araeiς ωaei λς, oeνις oeνιθος, λα1ης λαβοτενς βοτρυος. huius gratia quoties praesensin aut ῆ. aut τ. aut ω. puru habet sicut in sexta conlupatione.tune
αkούσω. Imparibus syllabis dictu est propter κοχλίας κοχλία ec καλὸς καλοῖ. in his enim S similibus nominatiuus effers per tr. At genitivus ne p per linessi per θ. necpper τ. ne per ρς.purum enuntiatur, quonia non imparibus syllabis. sed paribus declinatur. In quarta uerb coniugatione fiaturum nuc σ. habet nune I. sed de hoc satis dictu est supra. At in quinta,quae ex quatuor constat immutabilibus, eade est proportio futuri ad nominatiuu. quς est prssentis adg rquonia ubi R eaedem seruantur immutabiles.
augmento. 2 extrema in ω. circunflexu mutata: eadem p penultima uocali, ac eius consonante, quae figurativa coniugationis est, omnino seruatis. ut τυαῖ. τε ω. εσο ορ, ora ξω. Secunda persena τυπως. Tertia
τυπῆ. Δοκά. 6πειτοὶ τυπειτιγι a secunda plurali.τε.in τον. conuersa.
239쪽
TRACTATUS SECUNDUS.eonuersa. Πληθuπiκά. Prima persena a prima sngiu
lati. ω. in ον. diphthongon,2 adiuncta μεν. syllaba. τοποum, . Secunda a prima plurali, ον. in s. o μεν. in τε. murtatis. τυπωτε Tertia etiam a prima plurali , μεν. in ο i. consuersa.τυπονω. accentu circunflexo ubi I seruato.
Formationes aliorum modorum uerbi actui. AD formationem temporum omnium aliorum modorum. aduertendum estprim b, praesens o praeterritum imperfectum declinari simul praeteritum perfectum d praeteritum plusquampersectu simul. aetempora in modo indicativo distincta sunt, ut supra patuit.
Secundo, omnia praeterita tempor hoc est,m 63χημευονς, in his modis abiicere augmentum, siue temporale sit siue
syllabicum, sicut dc participia: st simile praemati indicatiui principium habere, dempto praeterito perfecto, α paulopbst futuro: quae in omnibus modis ct participijs propriu
τυ τε u Rτωσαν. inio in loco sciendu est. secundidam personam imperatiuoru activorum omnium. extrema corripere syllabam : nisi fiat synaeresis, quam teretia producit,&perae magnum scribitur.In plurali uerb terrtiam personam extremam eorripere, ct producere penulitimam .ut τυηRτωσο .da b κῖς τυ ξονται , adsimilitudinem genitivi pluralis eius participq. οἱ τυά,πες, ιν τυπνντως. Tετυς, ε. a tertia persona praeteriti persem activi: nulla mutatione facta. Tertia a secunda fit, adiuncta τω. τετυφωa.
Tui os .a tertia persena singulari Gui ε,extrema in ομ.cor uersa. tamen esse debuerat: at Syracusanorum conssuetudo obtinuit,ut in ομ.potius quam in ε. enunciaretur. Illi enim ε. in ον. uertentes, faciut secundam personam imperativorum activorum. ut λαβε, λαβομ. λε , ἄνελορ .sic τοψε, τύ - . Tertia persisna τυ lares,quae secundum analor
Praeterita imperativa. Indefinitum imperati. Syracusano
240쪽
DE FORM. VERBO R. ACTIVO R. giam imperativorum in ε. desinentium,li; τετο. sermanada suerat. Sed quia primus aoristus natura ubi ν adpetit
ui. τυψάντωρ. Inuenitur tamen apud poetas οἶσε boἰ του κομισσimissis, o similia: quaest si habent consen an tem primi aoristi, nihilominus praesentis temporis sunt. Veibaa suae sunt, quae a futuro ad praesens deducun
ruibusda tamen placet ut haec sint primi ao isti per trans
formationem ορ. in s. ut oi ορ,οἰσε. Unx,οἱε. Sed his aduersari uidetur horum penultima ε. scilicet quum primus aos risius in penultimam α.ubique adpetat.Nc n loquor de mcunda pers singulari, quae in op. desinit: sed de tertiast de his quae sequuntur.ut Πον,οἱατο,.αIno KἀIάτωρ,α reliqua. Reei ς S. indesinitum δ' persona secundi aOrisib. ut τυπε,τ ε.τinr e secundum. Adnotantur ab antiquis tres aoristi secun di; qui quum producant penultimam.contra communem regulam