장음표시 사용
251쪽
nis. Prima persena pluralis a prima sngulari sit, exuer
tia quoque ab eadem fit. ν. scilicet ante τια. immisi stasmen alia non intercesierit consonans: tres etenim nulla ineterueniente uocali simul inuenirentur,qur sicut iam dicta est minime possunt cohaerere. ut πεπorerm. Si uerb amrerat. aliqua uocalis extiterit, nihil erit impedimento,quin tertiam pluralem formare posivmus. ut minoi m. πεποίκπτου. Haec autem formatio dualis numeri. simul S pluralis,communis quidem est passuis omnibus praeteritis,quorum activum in ist. terminatur. Desinentia uerb in Ies. φm in sue in ara. dc in I b. fiaturum facientia, ad secundam reducuntur coniugationem. Praeteritum etiam quintae coniugationis smiliter ab activo fit, extrema scilicet in Am. comversa. Vbi aduertendum est, uerba quae habent uel h. vel 'ε. illud seruare in activo, repassivo praeterito. ut νάλλω, s
selum uel cum ν. habent, id quide seruant, sed κ. interpornitur, λάτροκαλλiφωνί : 'uemadmodum re in praeterito
activo iam dictum est. ut νεμα, νενε ηκα, νενεμημα. τ μνω. τεστερηκα, τετελημπ,-συγκοπη τετμηκα, τετμημα. dc alia similister, quae in praeterito activo annotata iunt. Quae uetb Verba in in νω. desinunt. ν. minime seruant: sed id quidem in actis νη uo praeterito propter sequens κ. in 1. transferunt. At in passivi praeteritissimatione illud in uertunt, cum forte alterum μ. sequatur. ut Φαυω, tiriΦαγκα, hoc a tem in prima tantum per na seruabiturinam secunda qui
inlimpserunt κ. tanquam a circunflexo themate deducta. quemadmodum Disyllaba uer .ro quae ante ν. vel ι. uel s. uel u. habent, omnino ν. res
252쪽
Verba sextae. Penest.praesieriti palsiui. Annotatio. Verba in iis Tettia plaralis passivit Ionice lamas
spuunt. ut κeiνa, κεκeina, Riae ui . κτεινωτεθυκ*, τε enim,sed haec pauca sunt. AtmμoMuam, cuius arctuum praeteritu est ει ολ γκα, ο τμον bia fi quod quidetrisyllabum est. Praeteritum uero pisuum seras coniugationis ab activo fit, extrema in s m. conuersa, sed ante ιρα. ut plurimum recipit in ut σκοίω,uκονκα, ηκου ιαι. LIεκα, ct i um. Sed dc quaedam inueniuntur, quae quidem συ non admittunt. ut τριευω. τετοἱενην, τετοἱ tuum .pao Muta, βεβασις διευκανεςασι ομαι. Actiuum aute praeteritum uerborum quae circunflexa sunt. si longam habuerint penultima, praeteritum quidem passuum nihil assumit.utrireιῖ,πεποικιου πιπο mea. Si uero breuem, in recepit. ut τελοῦ, τετελεκα, τετεγιεσμα. mod autem ad penultimam attinet eandem faene habet passuum praeteritum, quam re activum, si a uerabo desinente in ω. ueniat.ut τετυφα,τὼRRUM.*iπεικα, πεπεισμαι.πεπιυκα,πεποiuam. Excipiuntur disyllaba primae coniugationis re secundae grauitonoru, quorum praeteritum passuum rursus assumit ε. uocalem penultimam praesemiis, quae in praeterito activo in o. paruum conuersa silerat. ut λέγω, M'λολα, λελεγμN. κλεγξω, κεκλοφα, νιλ tinea. Inuenis tur ocu lusim. Annotantur etiam quae e. habent cum aliqua consonante implicitum,in quorum penultima praesentis ε. reperiatur.horum enim proeritum passuu ε. mutat in a. ut seἰφω,Geεφα. Se rium.τpἰφη. V φα,τετραμ . scipiturpeεχω, βεβροχα,βί εγμαόατ ε. At in uerbis in ui. desinentibus,penultimam corripit,qupin activo quidem longa deprehenditur. ut ποκα δεῖγμα. De tertia plurali persona pestiui praeeteriti formata comuniter satis quidem diximus. Sed hic locus exigere uidetur,ut quemadmodum ea fiat Ionice, latius quam in priori tractatu diximus, explices mus. Iones igitur tertiam hanc personam a tertia singulari temporis eiusdem sermare consueverun non ι .sicut alii sed α. breuem interponentes inter ultimam syllabamat penultimam. Sed quia ante τω. finalem syllabam tertiae personae comunis singularis numeri diuersae coninantes inueniuntur, diuersam quo sormationem esse oportuit. Nam in uerbis quide grauitonis primς coniugationis o secundAtertia petibna singularis prpteriti pastui habet ante
253쪽
.TRA CTATUS SECUNDUs. ia arm. Miam tenuem mutam in eadem syllaba comprehemiam: quibus disiunctis, ct a. interposito, ac priori tenui in propria aspirata c5uersa, sat tertia perina pluralis ἰανικως. est enim regula. οτιπερ Viτομπροσωπος c OA uost Norou R SV M
λατοα. Tertia quo sp pluralis praeteriti plusquamperfecti
χ εατο. At in uerbis tertiae, necnon re quartae coniugatios nis, tertiam pluralem etiam a tertia singulari faciunt, uera tentes in in figurativam consis nantem praeteriti medii.ubi ante ται. extiterit. inia, quandocump tertia communis grauitonorum per σ. profertur, tertia Ionice figurativam conssinantem praeteriti medii sibi asciscit. ut πωρω, μεσος παρακ. πεποiθα. tertia praeteriti passui n1GAxou. πήξατα. eo lω. μω. παeακ.ἔee ea. tertia praeteriti passivi εes
hoc est. sanguine autem aspersi sunt parietes. κρῆω uero dcoebdω Ssimilia, quae I. habent in futuro. ad secundam reduci possunt coniugationem. At in quinta coiugatio; in bane ea tu uerba,quae in eω. desinunt, inueniuntur tertiam quintae. habere personam Ionice sormatam, cum in tertia communis praeteriti e. tenue ante τα. forte existat. Nam e. cum tenuibus tenue,&cum aspiratis aspiratum est. Et quonisam regula est,quam modo diximus, οτ ad rτει roy Dωσπον ἔνiκo ,ελονπερ του τ. ψiλομ. Sc. e. quod in tertia comrmuni persona tenue est. in tertia Ionica in seipsum aspirar
Ratione tertia persona Ionice formari non potest in his uer bis, quorum tertia singularis r. habet ante τm. Ut u κρυset ebqubd figurati ualitera medij prpteriti non est co nans inquam r. mutandu esset, ut supra, sed uocatis,aut diph. At in his, quorum tertia communis in τα. puram des nisi hoc est, abs p σ. tertiam pluralem; ωMκῖς apte sermare poterimus,si solu α. ante ται. posuerimus, ac penultima,si longa fueri corripuerimus. ut ε ei a deνται, Degarat. INap. a.
254쪽
reunflexa ex in M. Testia pluralis praeteriti usquam
Poetae tamen metri gratia eam aliquando productam
Αἰθίοκας τοἰ λχθ; Rλίατα ε haeroi αν M'. am του Nnirem, cuius thema est bouui, divido. De cireunflexis. α uerbis in m. quoniam a sextaeoniugatione deducuntur, idem est intelligendum. Nam si tertia commurnis praeteriti passivi in τα. puram desuerit, α penultima longa fuerit, ea quidem in legitimam breuem coniugastionis uertitum sic* α.solum interposito, tertia fietἰωνικοῦς.
autem non dicimus. sicut nee itaasti, realia huiusmodi τηρ- τέθειται, τε ἰατω. ' Hoe eodem modo de tertia pluralis praeteriti plusquis persecti fiet. ut επεποίκτα πεποiciero. βεολκατο tamen, ct RGNGτο, α κεχολωοrro, realia multa apud poetas metri gratia productis, seruare
α Oli an s. Δή κεχολύατο χιλια Poetae uero Iones imitati, formant tertiam per nam plurralem aliorum quoip temporum mittentium tertiam una gularem aut in Nu. aut in το. nec solum in modo indicatiuuo, sed etiam optativo, α. ut supra dictum est interposnentes. ut ημα, Πα tertia pluralis ἔπαι κοινοῦς. MVατανδιονιιεῖς. INάῖος γ.
255쪽
ab eadem dc plusquamperlictum principium habebit. ut ηκου uoluit r. m. sicut in primo tractatu salis dictu est.
υφθων, fit a tertia persona praeteriti pamuhextrema in κιρ.mutata,& abiecta consonante in principio praeteriti germinata. Pro quo adnotandum, quod si uerbum aut primae fuerit coniugationis,aut secundae, tertia persisna praestetiti passivi semper habebit duas tenueis eu m. diphthoiugo finali, in eadem comprehensas syllaba: quibus in prosphias densas mutatis,ac etiam extrema in nr.fitprimus aciristus passuus, abie ut diximus cons ante in praeterito persecto geminato, si sorte extiterit. λελis κτα. λεχθηr. Si uero alterius fuerit coniugationis praeteritum perfectum aut inrai. puram, aut in Nu . cum aliqua consonante terminabit. Si in m. puram, mutata τ. tenui in propriam adspiratam,puram eandem seruabitaoristus p Muus. ut metro κτα ποιήθ, ρ. E ινθ', lasmen timuia inueniuntur apud potias perri
Hoc quoque adnotandum est,ambos ao istos passivos similem habere 2 se ationem S declinatione cum praesterito imperfecto activo uerborum inm. in omnibus ni I 3 dis.
Praeteritum plusquam periectum,
256쪽
DEFORM. VERBOR V M P A S s. dis, acetiam participiis: paucis admodum uariatis, quor Regula. rum talis datur regula. mandocunc ν participium inruenitur terminatum in ς. extrema habens acutam. ae des clinatum per ντ.ut est etiθῶ,τι θυτος.τυφθῶ,τυφθλος.tunc indicativus eiusdem temporis in p. desinit cum uocali lonsgassecundum propriam uerbi exigentiam: ut intractatu uerborum in Mi. planius dicetur. ut eui. Nam in uerbis in ui. participiti sermatur a secunda persena praesieriti imperfecti sei ς. Imperativus ureb in θι.desinit. et τυφθωθi. Sed propter alternationem duaru adspiratarusrcunda in τ . mutatur. ut τιθετι, τυφθητι. Optativus in V. cum diphthongo in penultima. ut τiθει 'insire φθεiu1. Subiunctivus in v. circunflexum. utἔαμ πιθοῦ. τυφθοῦ. Infinitivus uero in ναι. ut τιθε , τυφθοῦνα. De penultima autem huriusmodi aoristi.& quae sequuntur,in primo tractatu satis diximus. Sed de tertia persona pluralis numeri βρι ωτὶκως aliquid dicere hoc in loco,inutile non erit. Tertia igitur persona pluralis a tertia fit singulari, adiuncta σαμ. ut επι φθη,ἔτος θησαμ, βοiari κυς ρυφθεν. ad similis tudinem participhneutri generis eiusdem temporis . pr posito L syllabico augmento, ct accentu in antepenultima retracto .uto τυφθει ετυφθεμ. . Potest etiam sors mari a prima persena singularis numeri, extrema in εν. mutata,ct accentu in antepenultimam retracto. ut ετύφ
Quod factum est, ut in uerbis quae habet participium in ι'.uπονομ. S declinatu per re. prima persena oc tertia plurartis numeri impares sint: sicut in praeterito imperfecto actis uorum dictum est. Aoeisος β. ει ρ.sita secundo aoristo activo. extrema in ην. muta
257쪽
a secunda persona praeteriti impersecti pastita passivus.
Τετυψο, fit a secunda persena praeteriti plusquamprimcti. simile augmentum habens cum praeterito perfecto. m
o Pintiui passui omnes a proprio indicativo passivo
fiunt extrema in sim . conuersa,ae i. penultimae acti iuncto, demptis ambobusaoristis. qui activoruio morea genitivis morum participiorum fiunt. Est enim re 'ς
τορ το t. το ευκτικον nroles. hoc est quod omne pestiuum, siue medium.habens in fine a. urin κορ cum imiga, uertenStremam in is .ctante iv suscipiensia optatiuum facit.ut
258쪽
DE FORM. VERBOR. PAS s. Praeteritum. ΠΗ- Ανος M v obfκος. Praeteritum persectum fit aprima permna praeteriti perfecti passuhium.iniui p. ac ι. penultimae uocali adiuncto, stacut in praesenti: si tamen seia 2pura fuerit. Sola die quos niam monophthongum esse oportetti no quamuis tamen. Excipitur enim u.ae omnino diphthongus ex eo cosistens. Puram uero quum nulla continas intercidat inter ipsam
δε. itur. Alioqui formati non potest: supplendum igitur erit perparticipium eiusdem temporis, re uerbum substan
indefinitum TvΦθει , Φθειας, φθάκ, a genitivo participii eiusdem
o in loco aduertendum est, qubd quandocun p prisma persona pluralis optatiuorum anteμεν.diphthongum habuerit, subtracto si. Gcit tentam personam pluralem.ut τι υιερ,τι iu=. mu uerb habuerit monophthongum. hoc in solam uocalem,tunc in σαμ. mittit tertia pluralem. ut τυφθυημει τυφθευ παν. At si in prima persona ipsa monophthongus per syncopam abiiciatur, non extrema quisdem mutata in σαν. sed Iubtracto/ι. selum, fit tertia plurariis:quum penultima, quae prius in integra dictione tertia a fine erat. fit diphthongus, mutato etiam accentu acuto in circunsexum: quum natura sit longa ante breuem . ut τυας εἰμεμυφθῆεν. quod omnibus optatiuisaam grauitonoerum quis, circunflexorum,oc terminatorum in tui . habemtibus monophthongum inpenultimaprimaeptassinaeplu
259쪽
TRACTAT vs SECUN DV s. rarint adristi passivi τυφθάσhum, sicut 2 praesens.
πιτνψου ur. τετμοio. τετύψοιτο. a prima petibna paulo post futuri τενύψομαι.
est. Actiuum praesens subiunctivorum, appositione sum passuum fit. εαμ τυσξο, εαμ τGῆωμα. Secunda persona a tertia fit expuncto scilicet T. 61 bati ἰω ως,4 κeάσσει si κ. α. εἰς κ.-ιπογεγραμμἰνον τοῖ i. fit τει , κοινως. At si haec sermandi ratio non placet, antiquorum regulam Regula. sequi poteris, quae talis est. κοῦ Δου- οσωπα NHine 'γκτικων ὐπρυκτικων At τεία εισὶ αρπαθητικον. hoc est, Vnii uersaliter tertiae persionae activorum subiunctivoru. secvnadae sunt passivorum. ut Uν ἀῆα. τοσῆκς,-Uρτυσξωσμα vrrb. Tertia persona τοσῆκται, aprima singulari, penultima in κ. oc extrema in του. mutatis. εαμ τυ νμερορ, τυ biso , π,so r. Πλη. ἔαμ τυπυμεθα, τυπli suos ισξαντα. Possunto: haec omnia formari a praesenti tempore indicatiui passivi, ε. in κ. ct o. in ω. ubi y mutatis. ut τει Τομα, ἔαρν IN M. τι 'τα -& ne de alijs. ΠΗακειμ νος 4 vπεριγυπελιάος. Praeteritum perfectum fit a prima persiona prueriti pas Praeteritum sui, penultima uocali in M. μέα. conuersa, si sola ac pura fuerit, ct accentu circunflexo in penultimam retracto. ut
ἐὸν κ euc stat. Alioqui serinari non potest, etiam si per nultima eius v. fuerit uocalis, uel diphthongus ex ea consistens: sicut etiam de praeterito optatiui passui dictum est. Idcirco hoc etiam in loco perparticipium pasi uis raeterit α λbstantiuu uerbum supplendum crit. ut et in F ιοἰς K Apersos
260쪽
Ιndefinitum Instillivus passivus. Praeteritum Re Ia.
iam, a tertia persona praesentis indicatiui passui.
trema in θα. mutata, ae cr. interiecto. Nam osmne uerbum passivum, siue medium, habens in tertia persona τ. κυτικυ, & id quidem purum, cuiuscunquest temporis, sermat infinitiuum, extrema in θω. mutata.
ae in interposito. ut τειξετα,τMiberit. ετυ λατο. τυψαοθε. σPuncto augmento. Si autem ante T. alia extiterit tenuat s. ea in propriam aspiratam mutabitur, sicut in praeterito persecto uerborum primae ct secundae coniugationis grasititonorum, de quo proprio loco dicetur. Potest etiam formari a secunda perina plurali, ε. tenui in m. diphth. mutato. ut τυνξ ερθε. τυνξ εοθω.&scde alius temporibus, quoarum secunda persona pluralis in sε. desinit. Παρακε est νος i. ortae πωκος. Τετυφιm. a tertia perina praeteriti pastiui. tenuibus In densas mutatis. Sed hoc in prima & secunda coniugar
est, Omne infinitiuum in eat. desinens, re tempore dc tosno simile vult esse proprio indicativo. ut τυτῆετρα, τGrbem. Sed ab hac regula scito praeteritum perse Aum passuum excipi cum syncopam patiatur in uerbo, ac syllabae deferctum, ut supra diximus cum de eo tractaremus. Excipitur etiam secundus aoristus medius. qui τuxἰ stat infinitiiuum habetetr QOIυτονον. At in aliis coniugationibus τα .