장음표시 사용
121쪽
Α ra M&perquibus senteturam abselut tuam
debet proferre. Ac proinde, si sacerdos aliunde habeat peccatorii ipsus poenitentis si Giiciente notitia, Speccator se omnium ill rem quae sacerdos agnouit, reu esse fitetur, siue ea nouerit ex consessione ipsi, vel alteri facta, vel ex facti obedientia, vel aliunde, id pro lassiciente eosessione habendum est, ut postita tali consessore absolui. Inde fit, ut si mulier non habeat alia peccata confitenda, Praeterea, quae cum suo coses lore commisit, athiacit, u dicat: Ego fiteor me peccaste in illis, quae nosti me tecum commisisse. Et si
norante crasso, seu asectat vela orater. Canusiaci baster. Si primit, no dubito speciale precatu es le in casu,ratione loci sacri,qui ad colend u Deum specialiter est dedicatus, &cosecratus, ratione cuius illi sita debetur reuerentia: ac proinde qui in tali loco stienter mccat, videtur specialiter ossendere Deum. dimiliter si peccet in loco sacro ex ignoratia cralla, quaacu ignorantia crassa no excuset a toto,ucet Denea tanto, non desinit peccare contra Deu ratione loci. Exempla est clarum,si quis velit accedere ad ea,quae re vera monialis est, siue id sciat is, qui peccat, sue
sori suo detexit,tanquam qui historiam narrat, volens postea ab eisdem peccatis sacramentaliter ab ioso consessore absolui, satis,
didit,s in omnibusillis,quae huiusmodi con
festori retulerat, reum se esse fateatur,& poterit per illum assilui. Ad hunc modum de
contritat.Aut si quis eu clericus sit vult uxora icia ut aduertat se clericueit siue id ex inaduertetia crassia faciat,noncubiu quin i cet ob circunstantiam perso Glieu voti. Si vero inutabiliter ignoret homo ille se in loco sacro, vel tepore sacro Dec- - 4 V k-RUIOι . nunc mouum de care: tunc non duplici, sed simplici nectatripectat, Nec opus es circunstantia in hoc in
aliis casbus videtur dicendum: dummodo peccat, Nee Dii, ut, si
talis poenitens probabiliter errat huius suconfiteri. IX dictis sequitur peccatorem di sacerdotem de omnibus ipsius poeni en- teneri ad constendit numerii nec toruit susssicienter instructum quae comisit, seu frequentiam eorum. Ratio esse. Et per haec patet responsio ad rationes Gara est,quia numerus ille seu fieriti 1 in dia
supra Pro oppos ta sententia factas. dii pecca rupere o. & hi
. o neces nate confitendus. Non quod sinoulanan indiuiduo narret,sed satis est, si dicat Fateor me decies tale peccatum comisi ita, vel te ut qirater δέ Corollati equitur, ne Ioel&--- .i μ μ ς' ς ς' plicare personas, cotta qua,.
cant nouu peccatu. Res quis habuit rem cum matre, aut sorore, aut consanguinea propria. Quod si c6sessor ast- noscit personas complices,satius esset aliuinconsessore qui eas non agnosceret, quaerere idque de licentia proprii curati, petita,&obtenta. Si autem alterius copia haberi non potest, nstat tempus obligationi consiteaturProprio, ereplicando personas, rati ne quarum distinctum, vel nouum peccotinia allatum est, iuxta ea, quae dicta sunt. cepto,si inde scandalu timeatur. De quomst. Vbi illud notandriqudd non est licitum complices in c5sessione explicare,ni-M-i'tegreconfitendi, aut alicuius consilij accipiendi id exigat . Sicut nec nudum secretum confitenti comissum est licitum in consessione detegere,seclusa necessitate:elia si id aliquado ipsi confitenti conueni si 'mype qui sacerdos aliquod ei salutare consiliu , aut meliorem medicin i,audito se reto,extat Set: quae quidem,i di conuenientia
non, nisi quando ipse lo- riis, vel dies est obiectum prauς Iolutatis, ut si quis velit fiumicari, vel turati intra eccle seu in die festo. Sicut di-
tia illa. Aut si qui si loco sacro iaciat aliquod
ad ecclesia confusi etes dessendere, consessiones illic audire M. illa ibitur peccata, quae sunt horum operui misit tua, mutants ciem ex circustatia loci. Sic dicit Caietanus in opusculis. Veru quicquid sit de his in dis dicedi,de quibus alias:videi nunc breuiter, quod siue homo comittat peccatu ope re, siue sola volutate, i loco, vel topore sic potest se tripliciter habere. Quia vel id facitic emetis ius se in loco si uo Peccare, vel ig-
122쪽
Γ m; eritia rentIps poenitens, non tamen ne sinio tuo,ut tibi CimbremEt iter vii: I G
o iis. Et ita,quando consuentes in citatum iuit. Similiterii consessio integra G Ado e persona: ij, ab'; necessitate fieri no potest, ni m Periculo morias cordetestut dedis consessor aut Lari, ut de hoe poralis ipsius confitentis, aut alterius, tune
ra via ira quo confites occidit tales suum, quae
etiam neces truseret, quaer parente iuerat etiamteripsius consessoris,
di illi ui te e queverisimiliterputat, audita integram tbe, Pilioqui confedo huiusmodi, iacta
consessori tertia persona agnoscenti, culpa consessori tertia persona agnoicenti, culpa
do detegere,non in exigit, ut talis consessio integratiat cosessori tertia illam personam aen centi,quando alius potest haberi consessor. Corollati e sequitur peccare de nouo peccatore, qui non examinata prius conscientia, confitetur: quia exponit se periculo dimidiandi confessione: ad cuius integritatem sub poena peccati mortalis tenetur,ut patet ex dictis. antsim autem tempus rxquiratur ad huiusmodi examen,non potest
riae aut beant ingenii solertiam, aut non nulliterint prHata pericula euoltura. Sdiu ante consessi sunt Assis vero econ- militer si consessio verisimile est poenitenti curatu procurarram. Aut in auis huiusmodi ratibus, cellat obligatio integre confitendi . Huius ratio aeque nota est: nam cessat obligatio intem confitendi, quando id fieri non potest, nisi cum periculo fimae propriae: ati more ly-tur cessaliquando seri non potest, nisi cum velisimili periculo mortis propriae, velati Nae. Non enim voluit Deus, nec ecclesia ad huiusinodi confessione cum tanto pericula, no quenqua obligare. In talibusenim casaeus satis est summo sacerdoti illa pecB-ta, seu circunstantiasconfiteri: unde verisi-tra maius tempus est neceitatiuini
S necessarium pretiatam inistegritate confessionis seris uare Respond.quia non tquia in multis casibullicitum est consessionedimidiare, etiam scienter.Vt si est verisimit aut certum, quod imtegra confessio cedet in infamia ipsius
flentis: it casu, quo poenitens scit consest rem illum solitum elle consessionem in certis criminibus reuelarer unde verisimiliter
nisi confessio ab ipso confitente reveletur, incestat praelata obligatio, ut casii, quo 'uida clericus absoluit episcopum quenda a onia: quem tamen absoluere non potuit, &idem clericus velit curato sua peccata confiteri: cui si confiteatur se quedam a simonia absoluille, illico curatus veniet in notitiam episcopi,qui simoniam prius λerat consilia sus tunc non tenetur is clericus illud peccatum in specie confiteri. Ratio huius etiam clara est: quia irae plus obligat praeceptum de non reuelando consessionem,quam pinceptum de integre confitendo, ut suppono, igitur hoc debet illi cedere. I rio Patet ad casum sequentem. Si Demina cum aliquo Amicata, hoe peccatu suo sacerdoti confiteatur. 'si
tis criminibus reuelare: unde verillmu er Pec Iu
dit,quod ita secum taciet:tunc non tene- militetsci ouod eam solicitabit, es libidituris utens integrὰ illi confiteri Ratio vis nem excitabitur, an ad vitandii huiusmodi det notarquinti intentio Dei, nec eccle- scandalum consessoris teneatur illud 'siae, nec sanctorii est obligare poenitente, ut cum instinia laa, seu famae suae detrimento confiteatur. Ideo in. e. ni sutriusq; sexus. Statutum est, ut peccator solus sua peccata confitearur. ideo etiam disit Chrysostomus loquens ad peccatore confiteri erubescente. N.n dico tibi At confitearis peccata triacontum subiicere. Et uniuersaliter posset quin i,an in similibus casibus, pro vitandolcandalo conietaris possit, Syebeat dimidiari
confessi Dixerlit aliqui,qu5dnon. Tum, quia ex regula iuris villius scandalum nam permittitur,quam veritas relinquatur.Cum
uiuu integre confiteri sit de veritatevitae.
123쪽
A ex quo est praecepto sub poena peccati mortalis obligare:sequitur, quod n5 est praetermitted Uropter scandalii consesseris vitandum. Tum etiam,quia illiceret ab integra confissione cessare propter liuiusmodi scandal uligitur etiam liceret totaliter a conmione ob eandem causam cessare, ut si poenitens non habeat peccata, nisi talia, quae si consteretur, esset consessor scandalizadus. Sed conseques videtur falsum: quia tunc staret poenitentem esse perplexum, ut si accedat articulus mortis,aut lepus paschp quando necesse est comunicare, tunc enim si constetur,peccaret ex opinione. E cotra si non confiteatur,etia peccabit, decedens,aut communicans sine confessione,igitur.Nec valet
dicere, quod tunc euadet perplexitatem, si in genere c5fiteatur, non descendedo ad speciein.No vale quia quod diuino, Iunaano praecepto confiteri oporteret, non est in genere confitendum, sed in specie. - D ta dictis apparet cotrarim
cessat obligatio integrὰ constendi propter
scandalusacerdotis vitandii Iliobatur,quia non minus, imo magis tenemur ad salutem spiritualem proximi, morte spiritualem B eius vitare, quam ad vitandum corporalem
proximi,vel propria, dc quam ad vitandum Propriam infamiam: sed ut ex dictis patet,si conmsio integra fieri non potest, sine periculo verisimilis infamiae, aut mortis corporalis alicuius,cestat obligatio inte re confitendi, igitur etiam in casu praesenti. Deinde
ex regula beati Bernardi in libro de Dispensatione,& praeceptis. Quod pro charitate institutum eli, contra charitatem non debet militare. In casu autem, ii esset neceIIarium integre confiteri,hoc ipsum contra cliaritatem proximi militaret,igitur in casu nec Deus, nec ecclesia obligatad talem integritatem. Praeterea concurretibus duobusyraeceptis, quae simul obseruari non possunt, quod minus est, debet cedere maiori: sed in casu maius est praeceptum de vitando scandalo confessoris, in quo vita eius spiritualis Periclitatur, quam praeceptum de integia confitendo, cum primum fit iuris naturae: secundust positivi iuris, ut constat. Et Procedit ratio non soli ni de vitando scandalo fratris activo, sed passivo: quia permittere scandalum fratris , ciliat illud euitare possit-mus,5 Sandalum eidem Praebere,aequiparantur. iuxta illud Symachi Papae. Et habetur distinc.' an primipio. Non Pandisserentia est,icctu inseras et admIttas. ror- Ctem enim languelibus videtur infligere,qui hanc, cum potest, non excludit. Et iterum
perillud Ambrosii:Fame pasce morientem,s non pauisti, occidisti. Et Augustinus Bonifacio scribens, ait de medico, & natre Io-quens: Si illos negligant,dc perire sinant Dia falsa mansuetudo est, mdelitas. Et habetur. H. q. Ipsa pietas &c. Nota tamen diuersum quid esse sacerdotis scandalum, quod in calis timetur ex malitia ipsius euenturum, aut ex fragilitate, seu ignorantia. Si enim ex malitia euenturum est,ut si alioqui parati animi sit eam solicitare,ut secum consentiat, quacuq; oblata occasione: tunc non
est de tali scandalo curandum, nec Propter illud vitandum,a confessione integra cellandum est Id patetitum quia rationes supra factae in hoc casu,non currunt,eo quod ad integritatem consessionis non sequitur mors animae ipsius consessoris: cum ipse iam ob animi sui praeparationem mortuus sit. metiam e plo Christi, qui docuit nos de huiusmodi icandalo Pharisaeorum, ex malitia
proueniente, non esse curandum, nec ob illud a bono opere cessandum, ut patet Ioannis.6.de multis,qui scandaligati sunt, audientes Christum dicentem: Nisi manducaue Viitis carne si lii hominis δέ c.Et clarius Matthaei. is.quando discipuli dixerunt ad Chritum, de cibo indisserenter sumendo praedicanteni: Scis quia Pharisaei audito hoc verbo,scadalizati sunt3 Quibus respondit: Sinite eos, Quia caeci sunt, uces caecorum. Si autem scandalum timetur, frigili rat 'aut ignorantia, occasionem opere nostro sumpta: tunc de illo curandum est, ct 3b opere cessandum, pro vitando huiusmodi scandalo. Sic enim docuit Paulus. i.ad Corint.8. Si esca scandalizat fratre, non manducabo carnes in aeternum. De quod Xemplumba - 2.MMM.sbemus deEleazaro,qui cum posset mortem euadere, sumpto cibo porci uo , videtis inde scandalizandos pusillos, omnino ab illo, etiam cum mortis periculo, voluit abstinere. lam ad rationes priores breuiter dicedum,
quia regula illa:Vtilius scandalu nasci per inittitur d e. procedit,quando ipsa scandali permissi altiore iure no est prohibita. Si
tamen vitare scandalum sit de veri rate vitae, sicut & integreconfiter non est permittendum scandalum nasci,d tunc regula rasi procedit. Aut dicatur, quod mcedit de scandalo Pharisaeom,miod ex malitia est, no de stata
124쪽
E ramia est. Itaque pro debita regulae intelli- sentia,attendenda est veritas illa, canda ii qualitas, videre quid cui debeat praeserri. Ad secundam, ni eor in casu certo a tota conses i. ne esse celsandum, nec inde erit
peccator ille perhleΝus, quia cum a praece pio minore desillat, ut seruet, quod sortius est,nulla relinquitur perpleXitas. Cit igitur regula innac materia, quod quando consessio integre uni fert non potest, nisi cum peliculo notabili, siue famae, siue vitae corporalis, siue spiritualisrropris, vel aliens, quod quide daninis alioqui de necessitate vitandu est,cessat oblisatio integrecostendi. Et sutiliter cessat obligatio coi tedi simpliciter, qn ipsa cosessio sine tali dano fieri no pot: quia tunc perinde
est,ac si poenitens non habeat copia conses.soris, satis est summo sacerdoti tuc cofiteri. Co I ex hoc oritur dubium,an in casu hu V ius regulae, in quo cestat confitendi inivrc obibatio, cesset etia simpliciter o ligatio con mendi,an potius sit necessariuinconfiteri dimidiando conses, ione quia ha
tenus non coclusum est, nisi quod possit in casibus diuidi coses, i 3.Resp.quod in hesiis modi casibus,in quibus licitum est non in te F gre costeri,necessariu eli confiteri quia diuersa sunt praecepta de confitendo,ois integre conlatendo, ex quo unum potest sindaltero copleri:ac proinde cessante obligatione integritatis praesitae,non opus,cessct obligatio , reliqua peccata ter ore necessitatis,seu praecepit confitendi. Et esto esset tantum unum praecept u de confitendo omnia,
ut innuitur in. c. Omnis utriusq; SE.Si non potest in toto cor teri, opus est in eo, in quo
solest illud seruare. Ut ii unicu praeceptum it de ieiunando quadragesima,qui non po
test totam integram ieiunare, non inde de-
obligatura necesitate ieiunadi, quando potest,etiam si ieiuniit dimidietur.Et ita in casu consessio non soli in potest,sed etiam debet dini idiari,si integre neri non potest.
casu, quo peccator multa comist,interquae ha
bet casus Papae, vel tra lato suo reseruatos,a quibus curatus eum absol-ueie non potest, an confitens curato possit
ψuidete consessione scienter,non constem donisi ea peccata, a quibus potest curatus aeum absoluere.In quo tangitur alia quistis, quae huic praesupponit .san absolutio sacramentalis,qui de peccatis impeditur,admiratat similiter divi sionem. Et video quadruplicem modurespodendi. Vnus est, quod nee confessio unquam diuidi potest scieter, nec
absolutiosacrametatis. In casu aut, quo non
potest integre cosessio sne periculoali uotieri,Seqn habetur copia sacerdotis,ctu Gne periculo fieri possit, tunc dimittenda est conses, io potius,qu ni dimidiada: iuia per . inde est,ac si non habeat copiam cosessoris, Sauc satis est De S sumo sacerdoti Christo c5fiteri.Ita Saala,quo sacerdos non habeat potestat E plene, seu integia ab omni b
conritet ite absoluendi, non potest ex parte absoluere: sed debet peccatore ad supeliorε remittere, qui ab omnib' eum absoluar, vel
eum ad curat ii remittat, cui vices plenas ea absoluendi conserat. Secundys modus ait,
quod quando sine periculo sieri non potest
integra cosessio, aut sacerdos non habet plenam potestateat, omnibus absoluedi, quod licit uest,tam confessione, quam absoluti nem diuidere. Teritus in us est, quod licet confessio aliqua lo possit ob causam n cessaria diuidi: absolutio tamen diuidi noti potest: sed vel de nullo peccato fit,vel deoninibus. Quartus modus est, quod confessio seniper integreest uni sacerdoti agenda etias peccator casus habeat superiosi reseruatos:&aame absolutio diuidi potest, ut in casu praescnti,in quo debet sacerdos poenitenteni a peccatis non reseruatis absoluere, pro aliis autem debet eum ad superiorem remittere. Sed quia de integritate, aut diuisione cofessionis, existente notabili periculo, latii dictum est quὀd posit diuidi videre conuenit de absolutione, d Sontasione integr4vcl divisim agenda in casu praesenti quid de
huiusmodi opinionibus senti dum, quidlin re tenendum sta
DA absolutione sacramentali dixitDurandus, d Idrianus, Salis, tu diuidi non potest.Pro qua opinione arguitur, quia unum peccatu moriale sine alio remit ii non potest secundu fidem, igitur necesse est, sacerdos absoluat peccatore ab omnibus
peccatis,vel a nullo. Tum etiam,quia a lolutio sacramEt alis, vel confert gratia gra tum facientε, vel non. Si primum, omniat, itur peccata mortalia tollitinam cu gratia illa nullum moriale est compatibile. Si securidui nulluigii mortale renuttit. Tum etia
125쪽
A sacerdos absolueris peccatorena, tenet vicem
Christi cuius vicari est in laoc sero:sed christus unum mortale sine alio no reniittit, igitur nec vicarius suus, cui potes late renittre ndi peccata Per partes noli contulit, csim nec
ipse Christiis de lege ordinata talem habuerit, nec habeat potestatem. Confirmatur
hoc idem, quia si absolutio a peccatis diuidi poster, demus igitur, quod iacerdos absoluat poenitentEab una medietate, dison ab alia: sequitiati iam sacerdos remittit illa medietatem gitur Deus eam remit tit, discerdos aliam medietate non remittit igitur nec Deus eam remittit. Hae consequetiae patento textu supra citato. Quorum remiseritis' peccata, remittentur eis: A quorum minueritis, retenta erunt. Et ita mus ex parte romitteret peccata mortalia, parte alia relinqueret non remissa, quod no stat in votitate. Impium enim est a Deo dimidiam
sperare veniarn. Secundo idem probat Adrianus contra Paludem, quia sacramenta, quaevnica ibrina perficiuntur, non admittunt diuisionem. Sicut baptismi forma unica est: ideo non nisi per unum ministrum potest conserri.Similiter confirmatio, d Sydinatio, quὀ ad unum ordinem. Secus de saB crameniis, quae ex partibus diuersam formam laabentibus integrant urinam talia bone admittunt diuitionem, ita, ut perplures ministrentur, quemadmodum unctio exi rema, cuius parics plures sunt,dc quaelibet earum est sacramentu, suam rmam habens. Et Eucharistia, prout continet consecrati nem panis, d rini. Cum igitur sacramentum poenitentiae in partibus diuersas Dr-mas habentibus non integretur, sed unica forma perficiatur, ut patet, sequitur tale socramentum diuidi in partesiacramentales non posue ac proinde si sacerdos unus a non reseruatis absoluatralius vero a reseruatis, tales absolutiones non sunt sacramentales. Si c5tra hos doctores obiiciatur, quia tunc nihil operareturilla casuum reseruatio,quae
de iure Papae, di episcopis fit. Respondent,
quod quantii maci ab lutionem sacramentalem integre, vel divisim fieri, nihil eperatur: quia, ut dicunt, i lia reseruatio non ei ad remittendum peccatum sacramentaliter, sed ad remittendum pumam, quani quis ob certa peccata incurrat, cuius remissionem maiores sibi reseruant. Et ita solus ille, qui omnia peccata in consessioneaudit, potest sacramentaliter absoluere , siue sit superior,
sue insetis r alisqui si perranti fiat abse-lutio, nec gratiam,nec sacramentam, nec re Cini Cioneni oeccatorum ipse peccator consequitur. Tettio pro eadem opinione posset arsui, quia tunc liberum euet consessὀ-ti abloluere ab uno tantum pecea , veI duobus, vcl tribus, etiam ubi nullus esset easus reseruatus: d salis absolutio esset vere sacramentalis, ct de Papa,& episcopis probatur. quia quod ipsi per alios facere possunt, per scipses possunt: sed per alios possint diu
sim pota remittere, committendo aliis tacerdotibus potestatem abist uendi in parte, o parte sibi,vel aliis cortos casus reseuando: igitur ξer ipsos possunt a casibus communibus absbluere, non ab luendo a reli
quis, qui eis videbuntur.Et si id possunt pretiati facere in his, ad quae sua petestas se extendit : igitur pari ratione curati, Sciacerdotes parochiales possent similem diuisionem in absolutione facere in his peccatis, ad quae sua potestas se extendit,quod si hi conueniens sit, conseques est praefata sacramentaloti ab lutione per partes fieri no polle.
Henticum, Thomam,Ricardum, Bonaventurant, Scotum, d lios quaplurimos, tam oveteres, quam neotericos. Pro quorum sententia, s contra praecedentem opinionem argui posteti Primo, quod casus, qui papae,
vel episcopo reseruantur, non sit sela abs lutio a poena, seu censura ecclesiastica, in
' iam peccator incidit, sed quod etia sit alia
selutio a peccatis ipsis:&Per consequens absolutio a casibus ceriis, maioribus reseruata
est sacramentalis. Secund quia ab lutio sacramentalis potest per partes impendi. Probatur primum ex cap. Si epistopus. De poenitentiis, inmissio. libro.QV bi in sententia dicitur,qu0d si episcopus dederit subdito facultate eligendi sibi consessbrem idoneum, quὀd taliter electus possit eum ab luere a peccatis: cepi is casibus ei iscopo reseruatis. Et addit, quia in illis nulla potestatem habet sic electus. Iam arguitur: Cuni detur illi electo potestas absoluendi subditi ima peccatis: Nnde excipiuntur casus istopo reseriisti, ipsa exceptio arguit elli allia ira Peccata excepta, a quibus non possite electus absoluere : Cum ex Dialecti iconstet terminum exceptum debere cotine
rasiab termino, a quo fit exceptio. Vnde si data esset sic electo facultas absoluessi a re nis excipiendo inde casus reseruatos: re Utalii exceptio ad sellas in sextenderetur.
126쪽
aei seculias abibluendi eligentem a peccatis, Sonde excipiuntur casus episco reserviati, argumentu certum est, illos casus epist pi,aquibus electus at, soluere no potest, peccata elle,non poenas solum. Fortὰ dices illic non per modu exceptionis seri nietionem de ea sibus reservatis,sed perviam monitinnis, aut instructionis, ut. s.sciant electi non illis concedi potestate ad easus reseruatos, itavi sit iacultas illis concessa cum ii initatione, non cum exceptione. Sed tuncasseram extrauagantem Benedicti undecimi Intercunctas. V bi dicit: Fratres priuiliniatos, hcerdotes parochiales non posse absoluere a casib Papae, Sepiscopis reseruatis.Et quod
illic laquatur de abs tutione a peccatis r seritata.costat: quia dicit, quod non se intromittant ad absoluendu eos, quibus erat poenitentia solennis imponenda, nec excom nica os, nec eos, qui ob delictu incurrerunt irregularitate s. Et datur illic pro causa, quia inconueniens est, quὀd sacerdos absoluata peccatis,quando Poenam,qine peccata illa eosequitur,remouere non potest. Quod ratione conficiliatur, quam illic innuit textus.Qui no potest remouere posterius, non
F etiam potest remouere prius, cui illud posterius annectebatur, remoto enini priore,
bene reniouetur posteri qui Emo posterius non potest tollere,igitur nec prius.Cum igitur, poenae cecclesiastici posterius quid sint, e teques ipsa peccata: si ergo sacerdos poenam,quae posterius quid est, tollere non potest, igitur nec peccatu, qu- prius est. Sed di et aliquis,textum non dicere, quod sacerdos non potest remouere peccatu, ad quod talis poena sequitur:sed quod inconueniens est, quod tollit peccatu, quado nam consequent&ollere non potest. Sed hoc parum valet,quia cum ait, inc5uenies esse Me. nos idem intelligimus, ac si diceret, non posse, iuxta cap. Si episcopus supra citatum. Ali qui si post et culpam ab anima peccatoris remouere' manente pana suspensionis,seuiseregularitatis,quam tollere non posset, quod anconueniens esset lino magis conueniret,
ut homo iustis catus in statu lalutis esset , dcticilius remediu pro poenis amouendis quς reret. Quὀd si per hoc segnior esset, aut nosti genitorin inquirendo absolutione a poena si a peccato sit iustificatus, ceria conueni rei tollere a sacerdote potestate remittendi
tale peccatu. Ad haec possent dicere: Esto ita sit, quod illa reseruatio non ad invitas laldm se extendatised etia ad peccata, ob quae Gillas incidetvt:non inde sequitur quod OG sit absolutio diuidi: sed id sequitur. quod si
peccator habet casus reseruatos, quod non potest curatus illu ab illis absoluere, nisi absita reseruatione,vel poena, hinc tamen non sequitur, quod possi eum ab aliis non reseruatis absoluere, stante alioru reseruatione.
Et si contra sic dicentes obiicia ,su M tunc nil videretur concessum fratri priuilepato, aut alteri consessori de licentia epistori per subditum electo. Responderent.Imoidesset illis concessum, quod ubi non sint casus reseruati, absoluant illos.Et si sint, quod me
na per episcopos, seu maiores, quibus erat reseruata, remota: gatione cuius poenae peccatum ipsuin erat reseruatu, possint mtunc ab omnibus peccatis, etiam quae ali
qui reseruata erant, absoluere. Et hoc sumcienter soluit rationes,qui ex his iuribus sumptae sunt, nisi c5munis ecclesiae usus in contrarium staret,qui tenet,quὼd habens casus
reseruatos, cora suo curato conliteatur, qui absoluat eum a non reseruatis: Pro aliis vero eum ad superiorem remittat. Aliter arguitur pro hac communi sententia, quia sa- cerdos nonpotest quenquam a peccatis ab soluere, nili habeat potestate iurisdictio sin eum, cum ibia potestas ordinis non sussiciat, ut suppono: sed hanc iurisditione Papa concedit, oncedere potest, prout vult igitur potest alicui concocte facultatem plonam integre absoluendi, potest igitur due mi plenam potestatem concia re, ut possiit quosdana peccatores absoluere, &quosdam non,&possit actuibusdam peccatis absoluere, S a quibusdam non: cum hoc non sit a Deo illi prohibitum: non enim iussit Deus integritata absolutionis,sicut iussit integri tate consessionis. In illa enim clausula. Quorum remiseritis I eccata. .s, Et quorum retinueritis . sacerdotibus non est imposita necessitas,sicut peccatoribus. Illis enim ibi. dein citis ius potestatem contulit remittendi:his autem necessitate iniunxit confitendi. Praeterea supposito, quod sacerdos non absoluat a peccatis quo ad culpa, quam stipponimus percotritionε prius fit ille deleta, sed a debito, quo peccator tenebatur consteri, ut a sacerdote ab luan Sapoena temporali, in quam fuerat terna comutata,haecaute admittunt diuisione, ut costat, igitur &absolutio sacramentalis admittitdiuision&Minor probatur, quia postquam qui cosessus est peccata,quae sciuit,quominum ali
127쪽
A m oblitus, ob luitur, tollitur obligatio confitendi illa, a quibus absolutus est, &manet obligatio conii tedi alia, quorum oblitus est, quando memoriae occurrerint. Si
militer si quis ex necessitateob causas supra di has dimidiauit confessionem, absoluitiintollitur obligatio confitendi illa, quae dixit, ct manet suo tempore ol liaatus dicere, uae subticuit: igitur absolutio a debito contendi diuisione admittit, sicut S ipsa consessio, quando vel necessitate, vel obliuione consessio dimidiatur. ὀd aute poetas temporalis diuersis peccatis debitς remissio etiam diuisione admittat, satis certum est: istriar quoad utrunq; essectum, quem absolutio sacramentalis operatur, admittit diuisiolum igitur S ipsa absolutio. Secus de absolui ione qua Deus peccatorem a culpa morotali absoluit: na haec diuidi non potest,quia reatus aeternael onae etiam diuisionem non admittit. Sed aeterna poena peccatis debita, vel totaliter tollitur,vel totaliter nurnet.
Tenendo igitur hanc secunda senien
' tiani communem, videturd; cendum, quia potissima ratio pro priore sententia adducta inoi itur huic propositioni,quam praesupponere videtur, quod ab B lutio, quae a sacerdote fit, est absolutio a peccatis quoad culpa,idq; ratione gratis,quana ex opere operato cosor,quae cum Onam peccato mortali repugnet, conseques est, quod
omnia peccata remittit: nec unu potest sinὸ alio remittere.QJein nos ipsi concedimus X. quod absilui io sacramentalis non potest unum mortale sine alio,quoad culpa remittere. Et quoad id,non admittit diuisione, siue actualiter peccata quoad culpa ditiaittat, sue aptitudinaliteri cum semper gratia conserat,quae vel actu,vel aptitudii te Pcta mortalia excludit. De quo post, quando agetur de efficacia huius absolutionis. Est in alius absolutionis esse s sqaesto mortalia sint quoad culpa per contritione dii nista, relinuitur tamen peccator adhuc ligatus, ebito quoda,quo tenetur se sacerdoti sul
licere, dili confiteri, Sab eode absolutio-ιrem procurare:&antequa sic absoluatur,dicitur in peccatis salte quoad ec lesia manere.Voluit em Christus, quod peccator Dei, ecclesiae absolutione libi, praeuia consessione curaret, quε Deus per cotritione ab omnisus peccatis, quoad culpa praestando gratiaminisoluit, qua absolutiori est ireseruauit, esto, quia ministerium sacerdotibus concessit, quo illi aiablutionis benesciuili
impendant: cto , vel in toto velin parte, Cut ecclesiae visum fuerit peccatoribus expedire. Et quia contingere poterat,mininie Oepedire, quecurul; peccatore ab omnibus peccatis, ob quorunda peccatorii enormitatem simul absoluere: ideo Christus concinit ecclesiae, ut si expedierit, quaedam peccata remittant,quaedam autem retineant .Et ita factum est, quod cum inferior peccatore a noreseruatis absoluit,aliqua remittis, aliqua veta retinet,quousq; per sirperiores,vel de eo rum licentia per iii seriores,ab huiusmodi reseruatis is, qui ea commisit, absoluatur. Et tam absolutionem, quam retentionem per ecclesiam factam,Christus,d seus in caelis approbant. Igitur absolutio, quae a non re seruatis sit,sacramentalis est,&gratiam conscrt, Scitule aptitudine omnia peccata, tuo 'ad culi am,remittit, quantu est ex parte sua ratione huiusimodi gratiae, quam praestat. Sed quantum ad debitum, quo tenebatur ligatus,quo, scilicet, debebat he ecclesiae praesintare, ob eadem beneficium absoluti nis,praetida cofessione, obtinere, non est plene per illam primam ab lationem liberatus, sed ex parte:quia illa peccata, quae consessu, est,iab et Laeni absolutus, non tenetur amplius ecclesiae confiteri, cilin de his oiam sit per ecclesia iudicatus, ct absolutus. Absurdunt enim est eum, qui semel legiti-nie absolutus est, eodem debito rursus tenori, vi dicitur in extrauag. Inter cunctas naanet tamen in debito constendi alia peccata reseruata ei, cui reseruat alant, ut ab illi, I
gitime per ecclesiam ab luatur. Itaq; absolutio a peccati, quoad culpam, diuisionem non admittit:sed quoad ligaturoni, seu debitum praefatum, quod tuist iustificationein relinquitur, bene ad inittii diuisionem. A solutio etiam sacerdotis de se reconciliativa.
simul o Aluiiua debiti dici potes Lea ratione, lita reconciliatiua est, diuisione non adis Dalriit: ea tamen ratione,qua selutiua debili est, partitione admittit, siue id reseratur addebatum,quo peccator consteri tenetur: siue ad debitu, quo obnoxius est poenae temporali, inquam fuerat aeterna commutata.
De abseluti te igit, quae a peccatis fit quoad
culpa,& 'deserecociliatiua est, procedur, uae in ratione prima obiecta suillenon aut εe absolutione, quae est, a praefata ligatura ex peccato relicta. Et quando vii imo urget ratio et quia sacerdote aliqua renititente,&alia reseruate, Deus similiter aliqua remitteret, calia non Respo.id veru esse de remi G
128쪽
si sone secundo modo donsiderata, quae diu, sionem admittit. Unde Deus duplici absolutione absoluit peccatorem confestum: altera, a peccatis quoad culpam, Ad aec sit pucontritionem: altera, a Peccatis quoad relictum debitum, S lixe sit per sacerdotem in qua sacerdos ministerialiter absoluit, Deus vero principaliter. Et confessio, quae sacerdoti hi,Deo per sacerdotem sit.Et Deus est, qui illic per sacerdotes poenitentein iudicat. Et ita sacerdos,quae illic scit,ut Deus scit. Acsroindet quae saccrdos,vel ecclesia remittit,
eus remittit: ct quae ecclesia retinet, Deus relinet:sueremissio in toto fiat, siue in parte, iuxta facultatem sacerdoti concessam. Et
ita patet velificatio dicti Clirisu,quorum reini eritis peccata, remit inureis: dc quorum ' ritii tueritis, retenta erunt. in quo peccatori imponitur necessitas confitetidi : Dccidoti vero,seu ecclesiς potestas remittendi δέ retinendi cocedi . Et per hic patet ad primum.
Ad strii Adriani. resp'nsio facilior esti naubi materia sacrametialia, S alia est, quavis forma sit una a diuersis ministris prolata, s cramentum est aliud,d aliud. Vt diuersificato Panrici se a conlecrationis a diuersis sacerdotibus,vel ab eodesuper diuersum paT nem prolata, diuersum est secramentum, de diueria consecratio. Et ita si unus intendat primam medietatem panis consecrare,& alius secundam, si eaciem rina viantur, tenebit utriusq; consecratio r& ita unus panis potest plene, S p partes consecrati. ita igitur, forina abbolutionis sacranientassvna sit,quae non diuersificetur,cum materia eius sit consessio peccatorum, hac diuersis .cata,vel diuisi,non mirum, quod absolutio diuidatur,ita ut peccata per partes remittantur:maxime si id intendat ipse absoluens, ut intendit , quando reperit casus reseritatos e.. Si obiicias, quod materia absolutionis lacramentalis non est dimidiata consepso, sed integra: ac proinde absolutio etiam
debet elle integra. Respon. Esto ita sit, quod non potest ab aliquibus absolui pectatis,nisi praecedat integra consessio si commodὰ praecedere potest) cum hoc tame star, quod
non ab omnibus simul absoluatur peccatis, cum intentio absoluentis , quana habet, aut habere debet, non ad otitia peccata seextendar,sed ad ea,ad quae sua se ex tedit facultas, Sciurisditio, id est ad no reseruata. Deinde cum ad superiorem vadit pro absolutione a reseruatis, superior reperiens relicua esselegitime Per inseriorem remissa, absolui: itilum a residuis vel ad inseriorem eum remidi Glit, ut absolutionem compleat. Ad tertiunt videtur consequenter dicendum, quod I'apa,ct episcopi.&praelati,quibus eii concessa potestas reseruadi sibi aliqua peccata porsunt confitent ea quibusdam peccatis absol
uere alia enormia retinendo,aut eorum a
solutionem differendo, prout viderint ex dire,ut ratio suadet.Alii vero in seriores, quibus facultas reserualidi peccata aliqua non est concessa, non video unde possint per irartes peccata non res Iuata remittere. Non
enim quod maioribus conuenit. debet similiter minoribus couenire. Si ob; icias, iuba maiores habent iacultate praefatam a Christo per id, quod saepe citatu est,quoraui remiseritis SSQuod quidem dictu u Cli risu
non ad maiores sacerdotes sol. bii,sed ad otiines uniuerialiter dictum est, queadmodum ad omnes sacerdotes, quado ordines suscipi untiat, i pso ordinante vicem Christi tenen- te,dicvtur. Vel igitur omnes sacerdotes possunt remittere, Getinere, ad sensum datu. vel nulli. Respon. Vere loquendo, in dictis verbis potestatE ordinis Christus otiit..bus sacerdotibus concessit, sicut S potestatem ordinis episcopus his, quos ad ordines sacer dot ij pmmouet, ministerialiter tribuit,qua ildo Gaeni verba ad eos dirigit. Iurisditioni Lautem potestatem plenam Christus suo pia moricario contulit, per quem huiusmodi iurisditionem voluit ad alios derivari Et inde est, quod Papet conuenit primari e Peccamia aliqua reseruare, deinde his, quibus ipse. talem concessit facultatem, id est, praelatis. quam,quia inserioribus non conccisit: ideo non est illis attribuenda. Si iterum obiicias.
quid discipuli Christi, seu apostoli antequam a Papa iurisditione ad absoluendunt' acciperent, habebant potestate non soluim
ordinis, sed iuris si tibis, qua soluere pasent,id di rate, non nisi a Christo immediate: nec . videtur quando a Christo hanc potestate iii soro poenitet tali acceperint, nisi quado eos sacerdotes instituit,dicens .Quom remiseristis peccata M. igitur tunc no soli in potestatem ordinis,sed Arisditionis omibus con tulit. Respon. Esto tunc oes liabuerint hanc potestatem iurisditionis a Christo, non constat, quὀd qii illa verba dixit, eam illis omnibus cotulerit: verum dato, quad ea verba dicendo, hanc iurisditione omnibus concessit. potuit hoc esse per quanda concomitantia.
qua tradedo potestate ordinis , voluit simul potestatem iurisilitioinis tradere:non tamen
129쪽
A qvi voluerit Illa verba instituere ad ea praeuandam. Quod inde constat, quia potestas iurisditionis separabilis est a potestate ordinis,ut postea patebit contra Armachanum. In potestate igitur iurisditionisChristiis onines Christianos subiecit Petro, Ssuccessoribus suis: ideo per ipsum debet huiusni odi potestas in alios dimanare. Et talis, ma, quantam ipse illis concesserit.
principaliter quaerebaturis de integritate consessionis, quando pecca-
tot liabet casus superiorii reserua os, an sit necessa ria. Et arguit, quia non, tum quia non est necessaria integritas ab . tutioinis,ut ex dictis patet: igit nec consessionis, cum no sit maior ratio de una, quam de alia. Imo magis necessaria videtur unitas ab stlationis ab omnib' peccatis, quam unitas contes,ionis omni ineo quod sacerdos a peceatis absoluci,tenet vicem Dei, qui non nisin ab omnibus absoluit: Saamen videmus ab Glutione diuidi, cum diuersi sacerdotes adiuersis peccatis absoluat. Si dicatur, vidi cutiquod lacerdotes gerunt vice Dei unius, qui unius Christi sunt vicarii: ideo diuersi absoluant,vi vice unius absolu sit, S ita non fit diuisio i absolutione. Cotta,qa tunc si sis diuersis eonfiteatur, diani quaeda:alii vero aliti peccata, cu illi diuersi, unius Christi vicem gerat,n5 diceῖconfessio diuisa: q. sup-Potio filium.Et sequela patet paritate rationis. Secudo,si sacerdos nulla habeat piatem absoluendi, nullii peccatu tenetur peccator
illi coiiteri ob desectu iurisditionis: ibitur si
sacerdos non habet potestate integrAb omnibus absoluddi,ut in hoc casu, no tenebitur Peccator et oia peccata confiteri, ea.sa quibus absolui ab alio non potest. Confirmo hoc, quia vocalis cosessio non videtur necessalia, nisi ad fine absoIutione obtinendi, ita duntegritas confessionis no deduci neces saria, niti ad sine consequendi integra abs Iutionem: igitur ubi necessariu non est intestam absolutione ab aliquo sacerdote obtinnere,cum sit impossibile,ut in casu: sequitur tunc non esse necessariu eide inteare confiteta Assiimptii patet, repetedoration qua deductu est necessariu elle conster ex illo,
Deus, peccata , quae sacerdos non remiserit, vo non remitta: sed necellaria est peccatori,quod Deus illi remittat peccata: igiturneces laria est, quod sacerdos ea illi remittat uacerdos aute non potest peccata remittere, nisi praecognia:pr. Hunoscere non potest, ni si pr i a coseisione: igitur necessaria est precatoru consessio.Ex qua deductione aperta es adeo colligi necessariu es lecosteri, quia necessariu est a sacerdote absolui. ii quando quis sacerdote absolui integrὰno potest, non est necessariu et integia confiteri. Et si nullo modo potesta sacerdote absolui, non est necessarium, nec semiplene illi confiteri. Inde cessat obligatio in subdito confitendi suo superiori excomunicato veI haeretico facto, qa absoluere non potest. Si dicas, quθd ecclesia iubet districte, ut consessio intege fiat.e. cap. Omnis utriusq; sexus. Contra id obiici potest. Tum,quia sequii, quod admi
nus erat necessaria huiusm i integritas ait te praefatam ecclesiae constitutione in caci praesenti. Tum etiam, quia nec esset uerellaria nunc de iure diuino.Tum deniq; estode iure humano necessariu sit integre costeri vitextus ait, quare non patietur exceptis- onem ius hoc humanum,ut excipiatur casus,
quando,scilicet,non potest hade integra sperati absolutio 3 Sicut Miuinum ius de se
terna correctione cessat, vel exceptione admittit,vando non inde erat ursratris correctio Tertio ad ide arsui potest, argumento sumpto eX ratione Ilio. qua probat necessitatem integrae confessionis, a contrario arguendo.Si quis multis laboret morbis cor poribus, ct pandendo unum eorum medi co,sperat salutarem medicinam, quae ita pro
sit ad expellendum illum morbum, quod
in nullo noceat, respectu alterius morbi,nec illum alterii morbum reuelando, sperat pro illius cura inermediu, certe talis infirmus' non tenetur pandere morbum medico, pro cuius curatione, nullum inde sperat remedium, satis est si primu in padat. igitur ita erit
in morbis animae. Quarto, stante iure de confitendo, stat esse licitum ob iustam causam eam dimidiare, non enim Augustinus videtur damnare dimidiatam coselaionem, nisi quando ob hypocri sim, vel expudore peccator desinit inleste consteri, ut apparet ex cin.Consideret.de poenitentia. ais linctio. s. Cum igitur hi praesenti casu concurrat iusta, rationabilis causa non confitendi curato cris seruatos, quia,scilicet,non in
130쪽
E desperatureorum remissio, nec hic adest hypocliri sis,tiec pudor ea cdsi tendi,sequit tamen video Pasilii a
Oppolixum doctolibus teneri, stili
cet, quὀd necessaria est iii tegritas conses riis, licet non sit necessaria integritas istutionis. Christus enim necessitatem impo- suit peccatori integre confitendi:ecclesi auteni non impositit necessitatem integre a soluendi: sed reliquit ecclesiae facultat econserendi beneficium absolutionis his, qui sita peccata fuerint consessi, prout ipsa videsit expedire, ut supra dicebatur. Vtrunque arparet ex testimonio sit pracitato,d 3κ situ, questi ecclesa seruat, 3κ cap.Omnis viriusque sexus. In quo 1 ltra temporis determinationem, reliqua ibi de consessione postri, videntur ad ius diuinum pertinere, ut com muniter dicitur. Sic etiam docuit Aligusti. ante ecclesiae deteritii nationem, docens neces Iariani esse integram consessionen . Huius ratio selet talis assignari:quia,ut dictum est,inus exigit a peccatore,quod sua peccata Deo confiteatur,non solum mente,quod percontritioneni sit: sed etia voce, quod fit, quando quis vicario Christi confitetur. ienim sacerdoti confitetur, Deo confitetur.
F Confessio aute,quae Deo fit,nisi integra sit, non est ipsi frata. Sicut nec contritio , quae Deo mente iit, dolor quo quis dolet de aliquibus peccatis, S de alii etiani memoriae occurrentibus non dolet, non est debita contriti aut menialis consessio. Naim s de aliquibus dolet, sicut dolendum est,quatenus, Rilicet,Dei ossensiva sunt necesse est de omnibus occurrentibus ob eandem causam doleat. Ita So ore Deo per sacerdote liqua
Peccata uia confitetur inquantum os sensi-ua luerunt Dei,ob eande causam debet omnia alia, Per quae Deum offendit, eidem, si memoria occuleant,confiteri. I 'que Deus conses, ionem sta factam immediate et mediate sacerdote, nisi haleg a st,no acceptat. ideo indignus est absolutione, qui taliter c5stetur. Ei per hoc patet ad rationes. Ad primum,fateorcausam discriminis per aliquos assignat qui dicunt sacerdotes plures, quia vi enitenent unius Clitisti, fidiuersis peccatis absoluant, non proprie absoluti neni diuidere. Secus de confitente, qui in partesdiuidit confestioneni, minime sitis fac ere. Sed causa quare requiritur integra consessio, est, quae dicta est tupra. Causa autem quare non requiritur integra absolutio est,
quia secultas comes, este lesetpeccati remittendi, retinendi: Sc non est posita G .
necetatas integre abseluendi, sicut inposi: aest peccatori necesitas inture constendi. Ad secundum,conseqυetia non valet, quia necessitas imposita est peccatori,ut conlatot vicatio Ct,risti, qui sibi possit beneficium allis,lutionis loco ipsius Dei impendere, qualiter potest sacerdos proprius, etiamsi non valeat ab omnibus absoluere. Etia rationem confirmationis. ita est, quod confessio iniuncta est ad finem alienum livoniam eam,scilicet,quam ecclesa statuit im pendere, scilicet, plen), vel semiplene iuxta ecclesiae statuta, quae, quia iusta sunt, a Deo ratificantur. Non tamen inde fit ut integritas cosessionis sit iniuncta tau ob line ratu absolutionε ab eo.cui fit obtinEda: sed ideo iniuncta est integra consessio, ut dictum est.
ruta cosessio, tua quis Deo facit siue eo se,
ue pervicariu sui im, nisi integra sit, a Deo non acceptatur. Ad illud aute,quod ibidem. dicitur de statuto humano , quo iubet u , peccator omnia peccata conliteatur, dicet dum, quod id non admittit exceptione pra dictam,quia id no tam iubet ecclesia, quam.
a Christo iussum esse praesupponit. Ad tertiit dicendu, quὀd sicut argumentu mT A bis corporalibus sumptum non probat in
scientereste necessarium integr&onfiteri. ut supra paluit ita nec argumentu inde a couatio sumptum,sussicit ad probandu in casu non esse integre confitendum. Ad quae tum dicendum,quod non est alia causa, ii
dimidiari possit scirier cossessio,nisi necasitas aliquavitandi damnu aliquod notabile. ut supra tactu est. Nec Au . ideo de hymeri si, S pudore illic meminit, quasi tuc sola vitietur dimidiata cosessio, quado ex hyp o si vel pudore dinii diatur:sed quia qua lodimidiatur, raro, vel nunqua fit,nisi ob alis quam ex illis causis. Et ita videi tenenda co- .munis opinio,aliis dimissis, quas supra commentorauimus cposse diuidi absolutione sacramentalem, iuxta ecclesiae statuta:non talum consession nisi neces,itate copellente. Mis seri hic in praesenti casu tunc fiet iii tegre consesilonem, suandocι, cui peccator aliqua peccata confit ei ur, nullum non remi ilum desinit scienter consit
K od dico quia si in casu er senti primo
adit curatu, d confitetur soli in ea, quet non sum reseruata, dimidiat consessionem. Si etiam primo venit ad superior cui illa sunt reseruata,& eidem sola reseruata confiteturissimultat confessionem. Ideo ei, cui in uno