장음표시 사용
91쪽
A de quo Euan lisbe, erat amiconmiis sum a
Iudaeis,quos Eliristus tam acriter redargu bat,idq; illis viventibus,quos tamen pollea
ad poenitentia hortabatur. Peccatu aute ad morte nemo incurrit, nili miriodo, s.f. tunc sine poenitetitia decedatique ad poenitenti. apostmodii adhortarioinnino superuacaneuest. Quod auidsuerit peccatu in Spiritu sansiim,de quo Christus loquutus est, satis explicat Mar.cblasphemia,qua opus Dei miraculosum, Melaebulli attribuebat, ubi nil de sinali impoenit Dia dictu est. Dicendu igiturpeccatu ad mori Edici peccatu sinalis im mitenti pro quo solo non est orandum. Nam pro aliis omnibus,quadiu vivit homo orandu est, quoadmod u docet Pau. Od Tinio.LQuod si quis obiiciat eunde Paul. qui compro aliis oraret, pro Alexandro tamen aerario non videtur orasse, inito iussit Timo. ut illu euitaret,qui ipsius Pauli fuerat persoquutor. Respondeo.Non legitur,quod Paulus pro Alexandro non orauerit, uanuis legatur,quod iuster Timotheo, uod illu euitaret,ut patet a.Tim. . Quod ideo suit,quia Paulus illii Satanae tradiderat, excomu- nicauerat tanqua apostata. Et qua uis dicat
ibidε Paulusit eddet Deus illi s. Alexandro
mercede sui operis: non imprecatis verbum
8 v est, sed praenunciantis,ut dii it illic glossa. teritu de volutarie peccatil, . Respe detur,quia quia Paulus videtur adi
mere spem salutis his,qui volutarie post acceptam notitiam veritatis peccant: ideo quidam opinati sunt epistola ad Hebrieos non fuisse Pauli: cum Paulus alibi, d gaepe eos, qui post baptisina receptu,& post notitiam
'veritatis habita labutur,ad poenitentia ho tatur,speni venis illis tribuens. Alii vero tenentes epistola vere Pauli filii te iuxta sanctoruni doctoruid acclesiae doctrina, hune
locum inponentes dixerunt per voluntarid
peccantes intelligi eos,qui in peccato perse uerant usq; ad fine, videntes pro nullo alio peccato adinii peccatori si Psalutis, sic dicit gloss. ibide.Contra quos occurrit ratio,quia in illo sensit nulla secissetPaulus disi renita inter voluntariὰ peccantes, linuoluntarie: nec inter peccantes scienter post accepta no titiam veritatis,&Peccate, ignorater. Quia quomodocuq; quis peccet, si perseueretvsq; ad finem nulla illi relinquitur hostia, nec remediu salutis:cum tamen textus aliquid speciale de voluntarie, cienter peccantibus
dicat. Alii vero dixerui post Chia sest. li milia.ro quod tam iit Paulus non relinqui
hostiam pro peccato his,qui voluntarie pec Ccant,non excludit omne remedium lic peccantibus , sed remediu baptisimi, qui hostia quaedam est: 'uia in baptismo comoriiuur christo, idem sacrificamur Itaq; intendit ponere differentia inter hostia pro peceato legis veteris, dc hostiam hanc pro peccato legis nouae: quia illa iterari frequenter Poterat, non haec. Et hoc dicitur coit formiter ad id, quod Paulus in eade epistola. cap. 6.dixera impossibile est eos, qui semel illuminati sunt, si prolabantur, rurius renouari ad poenitetia Sed nec lim satisfacit. m. quia illo modo impertines esset, quod quis
Peccet voluntarie, aut inuoluntarid ex scientia, aut eκ ignorantia, seu metu: quia quomodocunq; quis peccet, non potest denu , bapti Eari:cum tamen Paulus aliquid specitale ilicat de voluntarid, d scienter peccanti bus. Tum etiam,quia non solutis videtur eκ
eludere illis ii ostiam baptismi sed ei iam pinnitentia &quodcuq; aliud remedi a Calutis: nam postqua dixit: Non relinquitur illis hostia pro peccato, statim labiun insed sermidabilis quaedam expectatio iudicii. Alii dixerunt,quod per implicationem additam. svoluntari P, ct post acceptam notitiam veritatis, non excludit Paulus peccantes culpabilirer ex ignorantia culpabili, seu vincibili, quasi illis hostia aliqua relinquatur. non au Utem hi qui scienter, di voluntariὰ pecca nt: sed eos intendit excludere,qui deficiunt a legis obstruatione inuoluntariri quod impossibile est cum culpa accidere.Nam aliquan do in scriptura dicitur peccatu,etiam si culpa, Da putabilitate careat, ut opus contrale em Dei comissum per ignorantia inuincibilein, quale suit accessus Iacob ad aliatii,
quando sua non erat, quale etia fuit dei in re uxorem alienam nescienter, quod accidit
Abimelech Regi Gene.ro. Sic enim peccan tibus bene relinquitur hostia,ct remedium salutis,etia si perseuerent, non aliis. Sed nec hoc satis pertinenter videtur esse dictu, mnon sit intentio Pauli alicui peccatori qualitercunq; peccanti remedium salutis adimete,sicut opinione istorum adimitur liis, qui voluntatiὰ peccant. Videtur Ergo in ieiuna Pauli in eodein cap. elle ponere differentiam inter homines ante legem Euagelicatu,
quando,scilicet, sub lege erant Moysi, 'ter homines post legem Euangelicam: similiter Scinter liostias illius legis, S legis ni upQui enim sublin erant,in umbra eranti ignorantia. Et hostia illius legis, quae
92쪽
E erat animalium occisio,non proderat ad remisitone peccatoru. Et tu quolibet anno liostiae fierent, remissio tamen peccatorii non fiebat,sed peccatoru remissionis comemoratio. Et qui peccabant, ignorantes, umine carentes peccabat,&iliis erat una hostia vera pinilla, qui erat passio Claristi per quam vere peccata erant remitaeda, Rignorantia pellenda, legis nouae luce superueniente. Et naec de coditione hominuante leaena nouam.Deiride lege noua veniente, liristo semel in cruce oblato, iam homines si peccant, volutarie peccant, Sacienter, non via prius. Et iam post lucE Euagelica non relinquitur hostia: quia cessauit animali ii immolatio per Clitisti immolatione, d shristus non est amplius pro nobis immoladus, nec confidendii nobis iam est in alia hostia ventura. Quia illa unica Christi oblatio suffici-etitissima fuit pro peccatis omnibus etiam aut uris, si Christo pro nobis immolato, fi initer adii reamus. Et hoc ell,li vere Paulus intendit in loco praesenti. Et cum addit: Formidabilis autem expectatio iudicit, non debet a mi,ut arguntentii praetedit. squod post lege Euangelica peccantibus,nil reme dij relinquit: sed sola formidabilis expectatio iudicii. Quia hanc clausulam non aduere satiue ponit,scis os hesiue,docentisquam fornudanda sit sentctia iudici j c5tra impios ferenda.Itaq; intendit Hebrios firmos in fide Christi facere,d G ceremoniis legis amou re, propones eis finalis iudicij terrorem. ει quibus aperi u es , tu. ni impertineter multi circa praetentem iocum fuerint loquuti. Λ I confirmatione dicendii falsum esse, quod nulla fuerit hostia peccato ex malitia commisse in lege veteri instituta. Nam Leui.6. statuta est hostiat his, qui peccanei in t in conleptu Diii, si de situ nNauerit,quod fidei illoru commissum est: similiter pro his, qui vi alienum retorserint, aut calumnia secerint. Quae qui de Peccata con stat non nisi voluntarie iacienter comitii A I quartum Eaechiele,d Ieremiacis V tatu dicen tu, audd intelligitur de irrogatione poenae, qua Deus decreuit aliquibbus in serre in hoc seculo, siue sit mors, siue bellia,sue alia plaga, quib' malis Deus tempore legis populit uagellare selebat, partim ultione de conlisiis sumendo, partim homines,ne offenderet deterredo. Et ideo non mirum si ab huiusmodi teporali poena, homines per poetiitentia non liberaretur, ex quo
erat selitentia Dei ad id determinata: ideo nec ad id orationes sanctorsi tune prodeat. o
Sic etiam est accipiendit,quod legit urit.ROgum. .luraui domui Heli, quod non eκpi tur inituitas domus eius victimis, anuneribus vlli; in aeternu: quia scilicet, erat Helicu sua posteritate in perpetuit priuadus dignitate Potificia, ut patet ex cainta ibidem. I quintu ex Amos citatu dicendum,
quia non potest intelliai,ut Hebrii putant,quὀd si quis quater in Aiqnia peccatum cadat,non poterit venia postmoduni obtinere:ci m collat ex. . Regu.Manas
Regem.lion solisim quater, sed pluries idola trail. & pluries homicidiu perpetras Ie, qui
tamen venia tandem oblimiit, ut patet ex. MParalip. in fine: sed procedit de irrogatione
poenae teporalis,qua Deus tunc contra perseuerantes,& pertinaces inferre decreuerat,
Et sic et ia videtur Hiero.intelligedus in prologo supra citato.Et quod ait,quod per hoc significatur Deum quater peccatibus, inmitentia non daturu nec indulgentia,intellio iur de pocilitetia liberante a tali poena temporali illis parata Et quod ita sit,patet ex sine eiusde prologi similiter textu ipse, in quo exponitur poena non remittendassi ignis, d diuitatum illarum destructio.
Λ a Miudex Augusti. citatu, decerta periodo,dicenisu, ut verba ipsius Aug.
fgnificat eum de periodo vitae fuisse loquu
tum:taliter, quod aliquado videns Deus homine in peccatis perseuerar eunt de medio tollit,ex quo dato illi tepore poenitem non vult poenitere. In quo Deus illi peccatori
magnam facit misericordia, eum morte praeueniens: ne si diu viveret, peccata peccatis accuntularet,&sbi longe maiore damnationem pararet. 4M eria ex Gene. s.citatum
est, scilicet: Nondu sunt c5pletet iniquitates Amorrhaeoru, ita accipienda est, ut ea quae supra exposita sunt de poena teporali: puta de ex pelictio illos populos de terra promis sonis,quii Deus Abrahi,& posteris sui spromiserat: qua sorte priuati non fui sient, si expectati poenitentia esistent. Et quia tepus, per quod Deus eos ad poenitentia expedi
re decreuerat, nondum erat completu: ideo
differebatur siliis Abrahae terrae promisse traditio. itaq; haec omnia impertinetla sunt
ad dicetida hoinine quandiu vivit,non Pos se veniam peccatorum, Sc gratiam per e nitentiani consequi,ut ex dictis patet.
Sta eslo ita sit, poste scilicet homine per
poenitentia semper reparati. An de ficto ita sit,quod semper, quod homine vetari
93쪽
A nitet, tonsequariar venia,S gr. alia. Et dimis. si eorum opinione, ut dicunt,non quacunque poenitentia sui acere adoratia, nisi ualde intensa sit, aulper aliquod tepus pei seuerans,cui ide Armachanus ubi supra consentit, de qua opinioe supra qusilide. s. aliquid disteruimus:ideo pr sens quistiuncula procedat de poenitelia quant uui sint m, Scontinuata.nt arguitPro parte negativa. f.quod non sit iniuersaliter veru, aut no sit certum homin per poenitet laseimp venia cosequi.
Nabusiodonosor, .sp mitentia ageret,d
se Deo commendaret ut exponit Tho. addens, peccata tua eleemosynis redime doniquitates tuas misericordiis pauperu : ruta ignoscet Deus delictis ritis. Dod si censi es-quitates tuas misericordiis pauperuienoscet Deus delictis ritis. Uod si certu eb. i set, poeniteria hominis sufficere ad remissionem peccatoru, non id reuocasset Daniel in dubium,sicut reuocauest dicens, rsan. Acilium. 8. Petrus dixit Sloecu HGU motii Mago: Poenitetia age ab hac nequitia tua, Saraa Deum, si Brid
remittaturi ibi haec cogitatio cordis tui. Vbi videtur in dubiu reuocare,an P nitentia,&oratio ad Deum pro dimissione peccatoruo fusa,sussciat semper ad obtinendu veniam. rosesin facit usicle,quod dicitur Iohe-U Iis.1.C5uertimini ad Deum vestrii,quia beniplus, i sericors est.Et a Ndit statim: inis scit, si conuertatur, S ien strat,d relinquat post se benedictione 3 idem habetur Ioii .hubi, cum statuissetit Niniuitae poenilentia agere, quisdq; eouerte litur
ad Deu, d anuisi'; recederet a via mala: statim addit quod dici u es .f. Quis scit, si coueriatur,signoscat De Vbi hilphetaevidentur indulatu reuocardian de facto Deus semper indulgeat ad prenitentia peccatoris. idem videtur ex iis copro baride Esau, de quo ait Paulus ad Hebraeos. ia. Non enim inuenit pomitentiae t v, quavis cum lachrymis inquis,uisset eam.Et de Antiocho.r.Macha.9. dicitur: Orabat scelestus Dominum, a quo non erat misericordiacosequuturus. Igitur non solution est certu honi ineperi renittii adefacto veniam edsequi:sed de quibus sacerta est .veniam per poenitentia non obtinuisse. , , , , ,e non obsutibus videtur stati dum in e quod supra probatum est,scilicet,Deum omnes vere' itentesillico in sui gratiam admittere. Cuius iundamenta non opus est repetere, sed ad rationes nuper inoppositit sactas respondere.Et C
dicendum breuiter omnia illa loca citata in quibus videi in dubiu reuocari, an per p nitentia homo assequatur indulgentia, este intelligenda de indulgentiam ae id talis praesentis vitae. Nam )e indulgetla culpae,&P mae artem dubitari non potest, uto dictis patet. Et discrimen certu est: quia de diis uin proniissionis adimpletione, atq; de ii sius Dei fidelitate minimὰ dubitandum eis. Ipse aure promisit,idq; fietqucter in script ra sancta, se ad Vatia admissurum omnem, quem verὰ in iteat, . ad ipsum Deum vero corde confugiat. Depona aut teniporali amoum,talis promissio non liabetur,sed hanc potest libere insigere, Samouere, si velit salua veritate legis. Hanc legitur Deus a populo suo a reces Moysi,d torti sanctorum amovisse. Aliquando etiam legitur sanctoru orationes ad id minime profuisse. Particulariter id patet de poena Nabucti odonoser in semno p unciata, quiui,scilicet,erat ad tempus regno suo priuandus, &tam bestiis terret foenum comesturus. Hanc enim poena illum per poenitentia euasuru, reuocabat Daniel in dubium, non prenam aeternam debita pro peccato. De poena Sisenionis Magi idem dicendu: suia Petrus praedixerat multa mala, multasq; asilictionesalli ob suam pessimam cogitation deueturas, has incertum erat illum per poenitentia euasurum. De mxna Iudam , ad quos loquebatur Iohet,patet, quod erat teporalis, scilicet,aduentus liomu, eorumq; desolatio, aduersarioritq; in eos crudelitas, hanc eos per
Poenitentia euasuros, non erat certu. Idem
dieatur de Niniuitis. Ad exempla dice dum, quia poenitentia Esau nil illi sitit ad
recuperandum primogenita, quaestatri suo vendiderat. Et si ad remissione culpi nil valuit: ideo stati, quia vera poenite tia non fuit. De Antiocho vita idem uidit,quod non verὸ illum polluit propter Deu: sed soldm propter Pisae timore,α etiam soldm putendebat euadere:ideo non fuit exauditus M.
an possit hominem verὁ poenitere de uno peccato absque hoc, qudd de alio poeniteat. aequetilio potest dupliciter intelligi, secundum quod
94쪽
E vera poenitocla potest accipi .ut dicat verit tem existellae,aut dicat veritate enectus pretsentanei, qui est remissio culpae, de qua aliquis poenitet. Et in hoc secundo sensu accepta quaestione, ide est ac si queratur, an possit homo per poenitentiacosequi renii Monem unius peccati absq; remissione alioruPeccatorum: loquor,ut hactenus de peccatis inortalibus. Et dixerut aliqui, ut Gratianus
dicendu mouentur primo. Quia aliquando Deus punit homine in hoc seculo pro uno Peccato, Son pro aliis, ad minus ita fieri
Potest, sicut puniuit AEgytios, Satha rao-
Irena,cis quoci nolebat dimittere populuDei libere abire: sicut etia puniuit populum Hebraeorum, dc Davide Regem mi ita desuper peste, pro peccato numerationisi opuli,&non pro aliis peccatis pro tunc. Et de multis aliis legit,quod fuerunt in hoc seculo a Deo Puniti, pro quibusdam certis peccatis,etiamsi non pro omnibus suis peccatis puniretur. Iam arguitur. Homines illi sic pro determinatis peccatis a Deo in hac vita puniti,con sequuntur remissione talium peccatorii, eo
quod no punietur in alio seculo pro eisdem iuκta dictu Naum: Deus no punit bis in idipsum, aut secundu aliam translatione: Non consurget duplex tribulatio: d clamen constat alia peccata,in quibus homines illi per-x seuerant,non illic dimitti. Confirmat id auctoritate Hiero. super eunde locum dicetis quod genus humanum Diluuio,Sodomitas igne, Aegyptios mari,Scisraelitas in eremo podidit. Scitote ideo temporaliter pro pe Gils punisse, ne in aeternunt puniret, qGanon iudicabit Deus bis in idipsum. betur de poenitetia dillim .hPluit. Vbi dicit, quod Deus pluit aliquando super una ciuitatem Saa'n supet aiam: Saliquado compluit unam, d eandem ciuitatem e X parte, O e c parte eande arida relinquit:qa i peccator, si ciuitati copara , in quo multa habitat vitia, aliqua peccata resecat, Deo mouente, peccatore in reliquis vitiis perseuerante.
I. CV ι ' octonariti. i qui de peccatoribus loquens, ait: quod duplice habent consolatione.Prima est quia no obliuiscitur misereri Deus, &quia etia si desit fides, poena inmereleuat,&satisfacit. Si i tur poena satisfacit in his lioibus,in qbus fides no est, se Uu,',quod manete in fidelitat ipse infidelis consequitur remissione alioru peccatoriini. G
tore non omnia peccata,qus secit, costeri sacerdoti,sed aliqua: aut si omnia c6siteatur, non tame ob omnibus absoluatur,cii aliqua snt superiori reseruata iam Deus remittit illi peccata, quae sacerdos r mittit: alia vel quae sacerdos non remittit,
nec Deus remittit, iuxta id quod Chri ibi,
dixit. Qimru remiseritis peccata, remittentur eis:&quorunon remiseritis,non etia remittent eis in caelis. Confirmat.Si tali peccatori sacerdos poenitetia imponat pro consessis condigna,& peccator illac5pleat, quetvsit an illa poenitrita sit citisfactoria an nor Si primu,igitur illa peccata, pro quibus imposita fuit,erunt remissa sine aliis. Si secundum, igitur veniret imponeda iteru poenitetia pro eisde peccatis, quod reputat durum.
iam illud, de quo dolet, tollitur iuxta regulam Chrysos res, per quas causas nata per easdem dis loluii: S tamen aliud,de quo non
dolet,non tollitur, ut suppono.
Λ I 'uam quaestione comuniter respondetur,quod de potetia Dei absoluta. Potest peccatorem vere, metuosὰ de uno i
Peccato poenitere, non de aliis ad sensum nuper tactu,non tamen de potesta Des ordinata.Prima pars proba ,quia Deo possibile est, quicquid contradictione non implicat, I rout comuniter accipitur,quod dicit Angeus ad Maria:Non est impos ibile apud Deum omne vobis. Vnum aute peccatu remitti sine aliis, nullam videi repuanantia implicare, quod inde patet: quia de pluribus Oseiensis, hi iuriis alicui homini illatis, potest ipse ouensus unas ne aliis remittere, igitur id poterit Deus a sorti ari:cum loge pro nior sit ad miserendii, quam homo. Sec 3 id confirmant: quia de potentia DA abseluta potest Deus remittere peccata sinὸ charitate infitia, igitur aenum sindillo potesaremittere.quia,ut dicunt,ratio quare depotentia ordinata unum mortale remitti non
potest sine aliis, est, quia nullum mortale remittitur sine charitate,quae omnibus mortalibus peccatis aeque repugnat. Si igitur sindeliaritate potest de potentia absoluta peccatum remitti,iam nil obstabit, quomin possit,unum peccatu sine alio dimitti. Secuda pars,quod id de potentia Dei ordinata fieti
non potest. Probatur tum,ob rationem mo
95쪽
A fit de legesnὸ cliaritate Insula, quae Oinni- sua voluntat omnes paruulosa peccato ori Chus mucrepugnam a ex probationibus, ginali, sicut virgine praeseruare: non tamen quib Augustinus hoc ipsum probat, lib.de stante lege in qua scriptum est Nemo muri Iob.re. Poeni teli Primo,quia Christus, que sanat, Derfectὰ sanat: ut patet inductive de eo, qui habebat septe dimonia,quem cum curaret, non unum sinὰ alio expulit, sed onania. Similiter de eo, qui habebat legione angelorum malorum,a quo similiter omes eiecit, dotade aliis. in secudo,quia Deus nulli remittit peccatu mortale sine amore ipsius: am rem autem suum nulli comunicat, quandiu est inimicus igitur necesse est, si unu remittit,omia simus remittat:quia,ut ait: Impium
est a Deo iusto dimidiam sperare veniam. his tamdellit dissicultas. Primo, via' videtur, quia non halbeat locum ciuisio illa comuni, de potentia Dei absoluta, de ordinata: quia repugnantia videtur dicere, quod Deus possit facere aliquid de potetia a Bluta, quod non agat de ordinata. .ia illud dicit agere de potentia ordinata, quod ipse ab aeterno ordinauit facere:ipitur si ponatur in esse, quod aliquid agat potentia absoluta, necesse est dicere illud agere de ordinatasum nil agere possit, quin illud ordinauerit ab aeterno facere. Si dicas illud solum dici,Deuna agere de potentia ordinata, quod secundu legem suam per eum reuela-V tam agit, seu iuc in lege sua reuelauit se facturum, contra: quia Praesupposita reuelatione, aut promissione, qua in lege dixit, aut promissise aliquid iacturum, repusnat, quod de potentia absoluta oppositu faciat. um , quia oppositum agendo mentiretur,ci in tamen id tit impossibile, ut ait Paulus ad Hebraeos.&Tum,quia oppositum agendo, est et infidelis: csini tamen iterum Gat Paulus,Deum fidelem esse, qui seipsum negare non potest. Ideo Ioan .m iij dixe-riint, praetatam diuision Esupra politam nullam esse. Ad haec dicendu , standum esse in diuisone posita, eam benepositam est e. Quia illa dicitur Deus Posse de potentia ordinata, quae fieri postunt ab e salua veritate legis ab ipsi reuelat Ulla vero dicitur pos. sede potentia abseluia, quae facere potest,
non tamen salua tota lege per eum reuelata.
Exempla sunt clara. Potuit Deus siti plicibterfacere, quod nullus homo moriatur corporaliter, omne immediate ad caelum trans- serendo:sed esset contra lege, quia scriptum . est: Quis est homo, qui non videat mortem Et, ut ait Paulus. Statutum est omnem hominem sentia mori. Potuit simpliciter produs est cora illo, etia si sit infans unius diei. Potuit simuliciter,si vellet genushumanum redimere absq; hoc, quod illius Dei carnem mortale assumeret, sed no salua lege,in qua frequeter scriptu est Messia Deu, ominem ad redimendum venturum. Ita igitur,
in proposito potuit Deus simpliciter unum
peccatum mortale simi alio dimittere, no tamen stante legis veritate. Nam scriptum est Per Isaiam: Ad quem aspiciam, nisi ad
Perculum contratum corde trementem sese
mones meos 3 Eκ quo colligitur Deum ne-ntini peccata remittere, ni sic5tritus si,qualis non est, qui in aliquo peccato vult pe si iterare, etiam sit de alio illum poeniteat. Et Ps. l.6s. iniquitatem si Oxi in corde meo, rasi exaudiet Dominus. Uro decreuit Deus
non remittere unum peccatum , durante in
homine alia iniquitate. Et iterum dicit Dominus per Eaechielem: Si recellerit impius ab oti,ibus iniquitatibus suis, ecerit omnia praecepta mea, vita vivet, alioqui in pee. catis suis morietur. Et ita patet intentum. Iani qu, i do arguitur, ouod Deus contra legem nil potest de potentia absoluta:quia alioqui mentiretur, Scita fidelis e esset. Respondetur: Nec hoc, nec illud sequi Vtur, si attendamus scientiam Dei de suturis eiusq; decretum, nullam rebus sesuris neces starent ab luta immnere: quicquid sit de necessitate consequetiae, seu en suppositi ne.Vnde stat,quodDeus decreuerit aliquid agere: d clamen potest oppositum agere. Si cut statiquδd homo currat cum possibilitat seu potestate non currendi. Md posito in esse illo possibili, necesse est suu oppositum deponi. Quod, quia artistis notum est, ideo non insisto. Sed iterii obiicitur,qudd Deus.*on possit etiam depol Elia abseluta,vsum mortale sine alio dimittere:quia si unu mor tale dimittere Pollet sine alio 'igitur originate peccatum posset dimittere sine mortali, cum longe leuius sit originale, quam actuale mortale: consequens videtur repugnare, ut patet per rationem Innocentii.cap. Maiores. de baptismo, jus essectu.Si enim originale dimittitur: igitur ordinat hominem ad stloriam: si autem mortale non dimittit, ordinat eundem ad geli Aram,quod est con- tradi . Nec valet dicere,quod n5 est smile de originali,d fortali:ν originalis pe poena est carentia diuini vitionis civitF lis au
96쪽
E li, aut ε peccati poena est cruciatus attemus. ideo originale non potest dimit ti, manente mortali:non, inquam,valet.Quia no minus debetur pro mortali peccato poma damni, quae est carentia diuinae visionis, quam pro originali : cum poena sensus mortali debita, poenam damni includat. Igitur si originale noti potest sine mortali remitti,sequii,quintnec unum mortale sine alio. Respondetur, Illam rationem Innoceiij procedere, potius de ordinata potentia, quam de absoluta, ct illo modo concedo, qu- sicut originale sine mortali dimitti non potest: ita nec unum mortale sine alio. Rudd autem de ordinata Potentia procedat, pater. Quia de ab hira non impluat aliquem ab originali liberari Pervisionem Dei, manente cruciatu, S poena sensus aetema. Quia naturaliteri pugnet visio clara Dei, ct poena sensias, non tamen summaturaliter. Ud manifestum est in Christo,cum esset in via tempore passionis, qui simul Deum clare videbat, ct henrentem dolorem,Stristitiam simul semtiebat: quod ad tempus tantum durauit mihil tamen repugnat potentiae Dei posse in homine in perpetuu aurare. Sed nunquid de mentia absoluta posset ori inale
inmitti unc hoc, quod homo unqua Deum clare videaNRespondetur, M si non o
stante, quM poma orijnatis culta sit carentia diuinae vitionis, nec ad dimissione peccati necesse est,ecena sinpliciter tolli: satis est
ipsiam peccatu,non amplius ad poenam im-Dutari: ita,quandiu carentia visionis minabet rationem poenae Pro originali peccato a re dichur ipsum peccatu. Si autem maneat carentia diui visionis:non tamen in poena peccari iam non manet peccatum, nec di itur amplius imputari. Cuius exemplum clara est secundum Augustin v. Mors Guporalis poenaest peccati generalis humani, o snte baptisma liabet ratione enae, post baptisma vero, ct si maneat mors, non in iam habet ratione mςD originali re cato, q&plene filiis baptisma condonatil.
mortale sine alio possit de potentia abseluta dimitti , impertinens esse, dicere, quod mortale potest sine cliaritate infusa remitii. Ratio est clara quia qua-vischaritas aeriue repugnet omnibus pecca tis mortalibus ideo uno percharitate remis si necesse est omia simul remitti: hanc tanae repugnantia, quam charitas habet ad otiarnia ,no ex natura tabe ed ex Deio dinationera patet. m, assabilis est omis Gsio pura,quae sit peccatu mortale, ct menomissio pura alicuius actus nulla ev natura habet repugnatiam cum habitu charitatis. Tum etia,quia aliquis est actus peccati mortalis, si non est ex natura sua malus: sed soluquia prohibitus, qntinore prohibitus,
Staijs, si non prohiberetur,charitati insosae non repugnaret.Igitur es prohiberatur, non eκ natura sua repugnat charitati, cum prohibitio illa non variet naturam, d asteritiam actus, quanuis variet eius qualitatoria
Iani spondendii est ad rationes suptiproyriori sententia factas Ad primum lanaptu de malis,qus nonnulli in hoe seculo pro ceptis peccatis patiunt. Fallum qui inde putant sua sentenua sussu icter probari. Quod patet si attendamus multiplices causas, ob quas solet Deus mala hominibus infligere. Datem Deus homini inlicie vita amictione,ne cadat, sicut Paulo fuit das stimulus Satan colaphiZasillu,nrismagnitu- ς - - do renclationii illu extolleret. Dat etia mala aliquib', ut lapsi a peccato resergat. Deus P r.3.em quos diligit,corrigit, di astigat,ut avia
iniritatis reueriani, sicut ait Paulus,quia r. ad ratiniuuisdat Deus infirmitates, dc morias,Pindi nὰ corpus Diti maducant, sic punivit HPauid, multos alios, ut .s resurgem. Dat insuro aliquibus mala, ut eos tentet, qui admodu, Deo permitt&e, Ilab multa mala pas sus fuit,ut probaretur Datdeinde qui bladaniata in hocseculo, ut in illis Dei gloria in nifesta fiat: queadmodii fecit, ut homo quidamcaecus nasceres,ut opera Dei in illo monefestarensiticut manilena fueruliqua cetcum anatiuitate Christus sinauit. Dat praeterea quibusda mala, ut eos pro suis p tis Ahic euniat , ne in alioseculo eos aeternaliterctiaciet:quales sunt hi, quos p sita miserico
dia punit:Mes,quod inter ipsi flagella resi-Pisin, siuertetur. Qui da deniq; hic punit,suaviari iustitia in illosexercere, indicta in hoc seculoinchoare,quos. cindu tos videtilios hiepunit ad lepus, postmodii aeternaliter puniturus. Exemplo est Anti chus Reκ, d Merodes,& alij quos diuina seueritas grauibusaflixit morbis,di demi, in infernu proiecit. Si isitur Deus ob tam v caulas, d nes solet hori in hoc mundo cruciate, quo potest inde qs arguinctum certu semere ad dicendii, quod irer Poena in hoc seculo inuicta remittantur aliqua peccata, aut unum peccatu sinὸ alioZQuod aute dictim estpuNahum,quod Deus non punit
97쪽
A bis in idipsum, intelligitur de his, qui cu ni
in hoc seculo flagellantur,inter ipse ilagella resipiscui, llos poenitet, Sueia ad Deum conuertuntur. Et sic Hieronymus est intelligendus in eo, quod in confirmatione allegatum est, ut ipsemet exponit: Roabetur de
. Poenitentia. distinc .s. cap. Quaerathicini secundu ex Grego sumptum,dicen
dum cum masistro, quod non ad criminis remissionem, iud ad peccati desertionem referendum est. Aliud enim est unum peccatum sine alio remitti:aliud vero unum peccatum sine alio deserere. Deserit homo unum peccatum sine alio, qua locessatvsus unius, non alterius. Et hoc est Deum super eandem ciuitate eκ parte compluere, βὰκ parte eande aridam relinquere: quod eli hominem sua gratia mouere, ut a certo peccato abstineat, etiam si illum in lterius peccati usu relinquat, quod tamen fit sine remisesione peccati, ut satis de se constat. A a teritum ex Ambrosio allegatum.Respondetur: Falluntur sic arguentes,
tam putent Ambrosium illic loqui de fide,
qua credimus: csim loquatur de Dde, id est, de conscientia nostra, pro qua,aliquando sidem accipi constat, ex eo, quod ait Paulus: Ad Omne quodno est ex fide peccatu est Vbi fides pro conscientia accipitur. Et intendit Anibrosius, quod prima consolatio, quam habet peccator, ut veniam speret, est, quod Deus misericors est,& poenitentibus condonat. Secuda consolatio est, quod etiam si aliqua peccata habeamus,de 'uibus conscientiam non habemus:quia a memoria exciderunt, illa tolluntur per P nas, mala,quae hic pati eter toleramus. Et polle id nobis acti Corin. ridere, clare docet Paulus, dicens: Nil milii' cissctu, sum, sed no in hoc iustificatus sum. Valet itaq; poena, qua Deus homini oblito infligit, ut pro peccatis oblitis satisfaciat si ea patieter tolleret, qd intelligo,supposito, quod oblita fuerint quoad culpa remis Iam. Λ a quartum de absolutione sacerdotali dicendii quod si illum hominem vec poenituit, D tegre,ut debet,omnia Pe cata mortalia confestus est, iam sunt illi quoad culpam remissa: si autem non, ut debuit, contritus est, aut consessus, nullii peccatum illi dimillum est, nec a Deo,nec a sacerdote Qv d autem de casibus reseruatis additur,
aliam 'us ilionem tangit, de qua in tractatu
de coninsione. Pro nunc attamen commu
nem sententiam sequendo, dicendum,quod
sacerdos absoluit illum ab his, a quibui a soluere potest,id est, a non reseruatis, Ceisdem ab luit similiter Deus, sed non se
lum, veru metiani a non reseruatis, idq; virtute contritionis praehabit s. Et quavis non sit ab lutus a sacerdote a reseruatis,actu, bendi amen in voto.Nam eo ipse, quod coni ritus suit,ut debuit, proposuit confiteri, d abs lutionem sacerdotalem obtinere. confirmationem de poenit tia imposita, an sit satissa toria, dicedum, quod si peccator ille contritus est, confes.sus, ut debuit, poenit 'ia illi iniuncta, S per
eum adimpleta,satisfactoria erit.Nec inconuenit, quod sit satisfactoria pro uno pece tO,SSO pro alio: iuia per huiusinodi satis factione non dimittitur peccatu quoad cutipam, sed quoad poena temporale, in quam
' hierat in casa aeterna contutata: Sooc modo nil inconuenit,unum sine alio dimitii. Si aute non fuit contritus, aut consessus, ut debuit, peccata non sunt remisia quoad curuPam, α per consequens poenitetia illi intulicta,& per eum completa, non erit ei satisfictoria pro huiusnodi peccatis no dimissis, ut collat. Et tutas vere vult satisfacere necerse est vere illum poeiuteat,&alia pinam, vel iniucta,vel voluntarie assumpta adimpleat.
Λ a quintum dicendum,quisit ipsum petit aliam quaesti. nem sequentem,&dicendum,ut postea dicetur. M
Ccurrit igitur secudis quaerendii, quod
supra fuit propositu in altero sensu: an scilicet, possit homo verὸ poenitentia agere de uno peccato,d nsen de aliis; loquendo de poenitentia vera veritate existentiae . qualis est detestatio, qua qui s. peccatum detestatur propter Deum summe dilemini. Et dixerunt aliqui doctores, liuod non potest
quis de uno poenitentiam agete quin de omnibus occurrentibus memori ae illum po ni
teat. Pro quibus facit, quod dicit Innocentius secundus.d diabetur de poetiitentia. distin h.f. cap. Fratres nostros. Ait enim: Fal
sam autem poenitentiam est e constat, cum
spretis pluribus,de uno solo P nitentia a
tur,vel cum se agitur de uno, quod non di scedatur ab alio.Facit etiam Augusti. S laabeturde poenitetia.dish s.c.Sunt plures. Vbi citatis eXeptis concludit opportere homine simul de omnibus criminibus poenitere, &non de uno tantoni, si vera debeat esse pnia.
Uri is inutio ratio. Quia si quis vere is
let devii opus est doleat de illo, quia offensuit Dei est: S per conseques nocet se est, de omnibus doleat, quoi nouam
98쪽
cato Poenitentiam agit,crgo pro
pter Deum summὰ dilectum Ohedietialiter dolet: i Deum vere obedietialiter dilisit, proponit ergo oli ita Dei madata custodire:& eum in Dei madatis contineatur de omnibus comissis poenitere,vult igitur de omnibus prefiitere: Scit id e scaciter vult giturami de Oibus poenitet, & ita a primo ad ultimum,si de uno verepropter Deu illus enitet, necessse est de omnibns simul poeniteat. o His non obstantibus vi dum scilicet, quod potest vere homo dolere de uno peccato a se c5oris Ib propter Deum absque noe,quod sermaliter doleat de aliis,
etiam si memoriae currant: idque non s Isim vere quoad existentiam paenitetiae, sed etia fructiros meritoriae. obatumquia potest qliis diligere Deum vere, δ seritori 3, etiam si de peccatis memoriae occurren tibus actu illum non poeniteat. Patet hoc, si diligat quis Deum tempore, pro quo non tenetur sorinali:er poenitentiam agere. Nam cum dolere de peccatis sit de priecepto affrmativo,quod non pro semperofligat: dabile igitur est lepus, pro quo non currat obligatio tali, praecepti: igitur illo tempore potet it vere, seritorie Deum dilisere, non x dolendo actu de peccatis occurrctibus.Quo dato, poterit de uno dolere non dolendo de alio serinaliter, ex quo dolor de uno non est
connexus dolori de altero ex nat ura rei,nec
vi praecepit , quod pro tunc non obligat, dota intentum. Si dicas, quod ipsa dii ctio necesiit abit hominem, ut de omnibus occurrentibus doleaticon ra.Quia vel eis dilectio Dei simplex, tua si quis vult Deo bene esse, vel esto diei uiatis. Si primum illa dilectio no necessitat voluntate ad volendum seruare madata Dei, sicut nec dilectio, qua filius diligit patrem suum compellit illum ad seruadum eius mandata, o constat: igitur illa Dei simplex dilectio non necessitatdiligentem ad iteruandum Dei mandata, Sina nec ad dolendum de commisis. Si voto litobedientialis dilectio, non etia neccnstat peccatorem ad detestandum peccata, nisi pro illo tempore, quo ipsa detestatio cadit si, b obligatione: non pro alio tempore, quo de consilio est, non de praecepto quare est tempus,de quo casus positus est.Dilectio enim Dei non necessitat ad actus consilii, etiam si obediemiari sit, ut contati
iivno peccato dolere absq; hoc, q iiisd de aliis doleat: patet in eode casu, Sem cire.Quia sicunt de uno illu poenitet, neces itari ir de caeteris dolere, vel igitur haec necessitas oritur ex dilectione Dei, auteX praecepto,&hoc noviquia loquor pro tenipor pro 'uo non cadit sub obedientia,aut praecepto ipse dolor. Aut oritur ex dolore de uno peccato.' ioenon. Quia dolor de unono est ex natura annexus dolori de altero: sicut complacentia unius non est neces latio annexa coinplacentiς alterius ut satis de se collat,igitur Nune . irationes supra factas. Ad pri-naum ex Innocentio sumptu,dicendum, quod falsa est poenitentio, d oliveta,id est,no fructuosa, qua quis ita de uno peccato poenit 'iam agit, quod non de aliis
formaliter,nec virtualiter,ne actu,nec men
tis propo sito. Quales sunt,qui de uno peccato dolent decetteris aute nec dolent,nec un- qua dolere,nec ab ipsis recedere intendunt. Non sici casu nostro,in quo, com homo v re Deum obedictialiter litigat, si non actu. saltem voto virtualiter intendit suo tempore de singulis dolere: uando.Crraecepit ne- cessitas postulauerit. Sicut enim alia praecopta agrmativa, sita habet deterniinata tempora, ita S praeceptu de conteredo, ut supra diximus. Eodem modo intelligatur dictum
Augustini ibidem citatum. δ Glia similia.
I secunduin, in quo docti, res conimu-
iii et faciunt vina, dicendum, quod aliud est dolere de aliquo part iculari peccato, quia ossis si uum filii Dei: aliud xitG d lere de illo, quatenus ollensivum fuit Dei. In primo dicto notatur causa dolendi, siniqua non. in secundo veri; ponitur reduplicatio, ratione cuius notatur, tuta dolior ille de omni offensa saltem in genere habeatur. Edprimum dictum veri scari potest absq: hoe quod homo ille doleat de citeris peccatis in
particulari, nec in generali. Secundum vero dictum velificari non potest, nisi homo ille de caeteris doleat saltem in generali. Et cilin hoc secundum notum sit, accipi&lo si muni illud reduplicatiue, probatur tame priniuIndictum. Nam liri verilicatur,scilicet,video
Petru,quia mihi prisens est absq; hoc, iura
reliqua praesentia videam in particulari, nec in generali: ubi, ii, quia, causini sine qua non importat. Similiter haec, lego domit meam Petro quia filius meus est,quam illi alioqui non legarem: dismen non inde lego do mum
99쪽
A muni hanc caeteris spis meli. nec in particu nerali. ut ex dictis patet. Iari,nec in generali. Ita igitur stat, quod - Dolliet finaliter qζaeri, an facultas ve Acurrentibus peccatis contra Deum comis- - fructuose poeni endi duret usq; adem de Pontinime dolerem, nisi offensiuii Dei fuisset: d clamen quod de caeteris commisisnon doleam,nec in genere iec in specie. Unde iterum si, quod itant haec duo,volo hoc:
quia reista ratio dictat, tamen non volo omne, quod recta ratio dictat, nec in genere,
nec in st Qqus omnia clara sint, accipiendo ii, quia, solum causaster. Corellarisseruitur, quod quanuis sic eadem causa doleni de aliis commissis, quae est de hoc,de quo sarticulariter doleo. squia omnia fuerunties offensiua non inde sequitur,quὀd sicut
doleo de hoc, ita dis caeteris doleam. Glamaxima hF, scilicet,ubi est eadem causa, est idem essectus, aut similis, procedit de causa tot , & praecisa. In praesenti autem, causa sine qua non detestadi commissum,haee es illud suisse Dei offensuum: non tamen esth totalis,&praecisa cause,cum potior causa sit voluntatis libertas. Exemplum est clarum, scupio ostendere aliquem,non gen raliter,&quomodocunque, sed aliqualiter. Stat etia, quod velim facere hoc opus, quia ossensiliuin est illius: Gum hoc qui d nolim facere illud aliud opus, q Psimiliter sit repropeccatis; ovensilium eiusdem. Ita'; vltra motivum, . valetudinarior. quo mouetur voluntas, aliquid, anultum Di secundo periculosum esse poeni conseri voluntatis libertas, ut unum faciat, tentiam1ssum usq; ad finem vi
sion reliquum: esto, quia in utroque ea-
dem causa reperiatur, Sper haec patet ad se
inum vitae ita, scilicet, ut qui semper usq; ad illum articulum in vitiis vixit, possit illum in eodem verὰ poenitere. Ad quam quaestionem videtiir dicendu,qudd, ut ex dictis patet, quandiu homo est in via habens iudicii discretionem,potest vere illum poenitere,&fructuose:etiam si in extremo vitae articulo sit constitutus. Exeplum est de latrone,que in fine vitae puniuit, qui do Christo audire meruit hodie meta eris in paradisio. Idem Patet ex eo, quod in Psil. t o. sentetialiter Poenitentia, quae in fine vitae agitur,appellatur sacrificium vespertinum, quod erat in lege acceptabilius, ut ait Magi ster i l. .dis . . Idem iterii patet ex EZechiele. .inia. cuq; hora ingemuerit peccator,hoc es ,quoecunq; tempore vitae suae. Idem patet ex Din. creto Leonis Papae,de Poenitentia, di stin.7. Nemo est demerandus, dum in hoc corpore constitutus est:quia nonnunqua, quod dinfidentia aetatis differetur, concilio maturiore perficitur. Idem etiam parsi. Quia si in extremo vitae non esset peccatoribus spes, seu facultas fructuose poenitedi, otiose videtur Iacobus monere presbyteros acersiti, rare pro peccatis aegrotantiu , Sas gere oleo DAd x um, responsio patet ex dictis,
'uod quavis ex dilectione obedientiali Dei, sequatur propositum seruandi omnia Dei mandata, d ex consequcnti de omnibus peccatis particulariter poenitedi, ninde sequitur, quod actia de omnibus illum poeniteat. Satis saluatur vera dilectio obedientialis, d verum propositum in omnibus obediendi, si proponat homo singula
praecepta suo tempore custodire, σκ consequeli s proponat de singulis peccatis suo tem ore preniteret absq; hoc, quod actu de illis illum poeniteat. Et ita patet ad quaestionem in utroq; sensu supra proposito. Si tamen quis velit dicere, quod non dicetur u ra poenitentia de uno peccato, nisi homo de illo doleat, quatenus est offensuum Dei,accipiendo signum reduplicatiuὸ, tunc ce tum est non posse quenquam de uno poenitere, quin de omnibus doleat, sutem in g tm Id patet ex Ambrosio ita oratione exhortatoria de poenit dita agenda. Ait enim. Qui post in ultima necessitate utitudinis suae accipit poenitentiam, Gnox reconciliatus
fuerιt, a Xit de corpore: fateorvobis, non
illi negamus, quod petit, sed non praesumo dicere bene hinc exit. Et post. Agens incnitentiam ad vitinium, an securus hinc exeat: ego non sum securus, poenitetiar are possum, securitatem non possum. Ausustinus etiam dicit se legisse,&relegis Ieseripturam nec inuenisse, querite monituerit agentem animam praeter latronem. Unde multum
dissit adet hominibus poenitentia in dii serre ad extremum vitae, ut patet de poenitentia. distin. c. Nullus expectet. Vnde Sco. colligit quatuor rationes ad probandum hoc secundum dictum.
Prima infra, uti lurimum inaped tur
persemis usus rationis liis, qui extremo periculo laborat,sue ob morbum, sise ob tempestatem. aut aliud huiusmodi:
eo quod iunc vel est magnus dolor in pρας F ι senui tua,
100쪽
E senstrua, vel est magnusti inor: SQ iraque Passio cum vehemens est, solet rationem Perturbare. Quia vix potest homo init poenitentiam benecircunstantionatam, prout requiritur,scilicet,propter Deum summe dilectu. Quia qui usq; tunc Deum non vere dilexit, non est veri uimile, quod tuc inouebitur ad Poenitendu ex amore, sed o timore gehennae. Praesunn turenim quod si remotus est a poena illa, Ss articulo illo,non pmniteret illum,sicut nec prius Ah autem Augustinus. Opportet pomitentem non solium timere iudicem, seddiligere. itio enim sine charitate De Flacere Potest.
sve in Vmaliabitus vitiosa thi
Permanetes multum retra hut peccatorem a Poenitentia vera, cum dis scilvarum sit assueta relinquere.
te illum poeniteat, ct satisfaciat:necesse est, si vult hic iustificari,S satisficere, defectum tensionis poenitentiae suppleat per intensionem,& natum:h autem fieri vix po- test, cita pro tunc Omnes vires etiari rata V nales tin plurimum debilitentur.
am agere usq; ad extremum vitae, peccat genouo:quia exponit se periculo decedendi sinedebita, ina poenitentia. Modo autem qui amat periculium, peribit in illo. I contra primum dictum obiiciet ali Q quis,quod peccatore poenitentiam disserente non possit in illo puncto, in quo
vita finii, verepoenitere. Tum ex eo, quod ait Augustinus in sermone Innocentium: Hae animaduersione percutitur Peccator, ut moriem obliviscatur sui, qui dum vi ret, oblitus est Dei. Tum etiam ex eo, quod
ait Hiero. in epistola Eusebij ad Damasiam, ubi post multa alia dices: Certe vere concludam. Qui dum sanus est, Deumosi uidere non formidat,in morte non merebitur diuinani obtinere indulgentiam. Vnde dixerunt aliqui, quod in instanti mortis no potest homo mereri,nec dentereri .Quia si usque tunc man sit in merito,Soharitate, per hoc meruit, qudditi illo initimi fieret imprecabilis, ut dicunt. Et si usq; tunc mansi in peccato,per hoc meruit,ut in illo inflatis uitiiose illum poenitereno possit. Quia yt dicunt, illud inflans non attribuiriu vix, sed statui alterius seculi extra viam, ubi nec GI 3cus merendi est, necdemerendi.
ctualiter de tempore mortis loquuti sunt,ut de instanti, gnomento postremo vitael quantur: sed loquuntur de teinpore, quo in morbo existentes, admonetii tendunt ipsi peccatores. Et significatinon quod illo temPore mortis poenitere illos non spossit, sed qu5dde ficto, multos non poenitet . nec gratiam Dei conuersiuam liabent id sitis praecedentibus demeritis exigentibus, Ppto Suae Deus illis gratiam conuersiuam supera udantem non impartitur sed nee fauorem necessarium,ut illos poeniteat,eisdem negat, et sit a deduximus. Loquendo autem puri aliter de in istanti, in quo vita sinitur, an possit tunc de nouo poenitentiam agere,aut demereri, videturdis inguendum, quale sit illud in stans: an,scilicet,lit vltimum ei Ie h o minis, aut Primum non esse. Et quidem, si sit primum non este, ut multi opinantur,s teor illud instans, non ad viam pertinere,&per consequens in illo non poste hominem: mereri, aut demeris: cum in illo iam sit anima a co re separata, ct ita non est tunc homo. Si vero vita hominis finiatur per vltimum sui esse tune contrarium arbitror e
severum,scilicet, quod si in illo instantili mo habeat perfectum iudicium discretionis quod tamen dubito quod tunc potest de
nouo mereri, semereri, qualis iam anto
illud instans fuerit, cum in illo instanti adhuc sit homo vivus, a in via. Verilax qui dicunt esse necessariam poenitentis coatinuationem per tempus, ut ad gratiam valeat, habentconsequerer dicere, quod in il Io instanti non potest homo fruetuose primo poenitentia agere, etiam si homo vitam finiat pervisimum siti esse. Sed hoc sine in- conuenienti dicere tu,n possunt.Tum,quia sequeretur hominem decedere in dolore, &incnitentia depeccatis propter Deum semnaedilectum, G perire. Tuni etiam, quia si homo in illo instanti malam eliciat voluntatem:illico cadet a gratia,& danabitur.Igitudecotra, si in illo initanti homine primo vero Poeniteat, resurget illico ad gratia, S iiii liter saluabitur,nisi protervi do dicant hominem in illo inllanti nouam voluntate habere no posse: ideo stetur in responsione data.