장음표시 사용
171쪽
test, cui sit de necessitate facienda confessio t Lai- leo scilicet in desectu sa
coni municato in desectu alteri' idonei An simplici sacerdoti, seu alieno in desectu proprii: Et quaeritur hoc, casu
quo peccator sit in articulo necessitatis. Et dixerut aliqui cu magistro semetiaru, quod in tali articulo neces lariu est cofiteri laico. Id probat primo ex eo, quod lacob' dixit intiems. sua Canonica:Cofitemini alterutru peccata vestra. Qua epistola, no ad selos sacerdotes scripsit,sed indisserenici ad laicos, disce
dotes.Et cum dicar, alterutrii, idetur innuere,quod laicis etia si cofitenduin, id'; ma- Nilne in articulo necessitatis. Secudo id arguitur ex ratione,quia cum cosessio sacra metalis a Deo iussa duo coiineat,scilicet confisitone,& absolutioneni sacra inentale, esto
quod in praefato casu absolutio haberi non possit ob desectii ministit, n5 ideo tolletur obligatio costendi quia de duabus seruitu-
v tibus,vna remota, altera relinquin ut tenet,
dccitat glo.c. OIs utriusq; sex . de usu pallii. P.ex tuaru . Et de priuilegiis.c. Pastoralis. His non obstatibus dicendu, quia etia in
articulo necessitatis no est neces uiriu consi-
non obstatibus dicendu, quia etia interi laico. Probatur, quia nec de iure diuino, nec humano. Primum patet, quia ius ditibnum,unde necessitas costendi deducit ut, talem procedit de confessione facienda sacerdotibusmam ad solos sacerdotes dixit Christus: Quoru remiseritis peccata Sc. Igii ubi
non linei copia sacerdotis, no tenetur Peccator homini laico c5fiteri. Secundu etiam tet,quia potisiimu ius humanu de constendo,eil prssens decretalis:haecautelli non obligat,nisi ut semel in anno quisque confiteatur proprio sacerdoti .Ex nullo igitur i
re deduci potest necessitas confitendi laico. Secundo idem patet, quia cofessio a Deo, d ecclesia iussa,est cosses io sacrametatis, ea autem quς laico fit,non est talis, nec est e potest, b desectum ministit, qui neces Iari 6 debet esse sacerdos: S ita coiessio secta laico,iiun si cadit sub prs epto diuino: vel lium
D ξtita, si in alticulo mortis peccator ca reat copia sacerdotis no tenet hol cofiteri, iatis est si Deo coirit costeat. Poterit in si velit collieri laico,ta in necessitat 'et mira, adfrid habetat ab eo, si doctus sit,saturare c5si- Clium, seu consi lationem,& ad sine amplius meredi ob verecudiam ibi se habitam: nyri tame ad sine sit scipiendi ab eo absolutione. Ad primum ex Iacobo citatum in oppintum, dicendum 'ludd lacobus noti loquitur ibidem de colites,ione iustificate, qualis est sacramentalis, sed de confestione humiliante,qua scilicet unusquisq; sepeccatorem esse recognoscat,& proximum tuum dclinquentem non ob id cotemnat sed utriq; agnoscΘtes culpam, pro se inuice ordi,ut supra dixi. Ad secundum, licendum, quod procedit de diuersis seruitutabus,seu obligationibus, quibus aliquis ex aequo tenetur,non de his , quarum altera est principalis, altera accelloria. Exemplum primi, ut Peccator semel in anno tenetur confiteri, ct Eucharistiam recipere: sduti unq; videtur φη equo teneri,
adeo sint et cofiteri, de non potest Euchalis iam suscipere tenet ad id, quod potest, &e cotra. Secus in nostro casu, in quo absolui sacra metaliter est principale, confiteri vero
est accessibrium Nec cadit sub prscepto consesito,nisi propter absolutionem.In signum
cuius, christus in authoritate saepe citata, non directe, Dinediate loquitur de con- D sessione, sed de remissione, Peccatorum a sis lcerdotibus impetranda. Cum igitur in casu praesenti peccator ille nullam speret absol tione a Iaico,ideo cessat obligatio confiten di illi,queadmodu cenat obligatio staternet
correctionis,casti, quo nulla sperat emenda. . Sed conira obiicies,quia tunc non tene turpeccator,habens casu superiori reseruato eos suo curato confieri . ex quo nullam ab ipso curato eorum remissionena sperata . Respon.Si ila esset,qu4d peccator nil liab heret, quod esset necessario confitendum,nis casus superiori reseruato, Nunc non tener rei huiusmodi peccator suo curato cofitet LAttame si habet alia peccata, ς subsunt iurisditioni curati,& simul habet alios casus alteri resemiatosauctenebitoni inia simul coli steri, ne integritatem cos doliis dirumpat.
quam supra ostesum est esse de iure diuino. AD aliud,an scilicet in alticulo necessitatis debeat peccator costeri sacerdoti nominatim excomuni ato, si no habeat alteri idonei copiam. Arguitur quod sic, primo, quia in articulo necesiliatis debet sacramentum baptismi de manu lix reiici,S ex municati suscipi. igituretiam sacramentum poemtentiae, cum utrunq; sit de necessitate talatii. Anteccdens Pater, exca . Siquum for
172쪽
G tP. . q.Lubi ait Augustinus de quoda, qui
in articulo necessitatis bapti sinunt de manu haeretici suscepit dicens.Factum illud no sol sim non improbantus,sed securissime, S veraciter laudamus. Secudb,quia si non elset
sacranientu poenitEtiae a sacerdote excomu
nicato suscipi du, ellet emptet prohibiti
nem ecclesia qui prohibet comunicationdeum excomunicatis: sed hoc in articulo ne-eessitatis n5 obstat una ob id, quod dimini est in ratione prscedere,ium etiam, quia noobstante prstata ecclesiae prohibitione, potest in simili necessitate sacerdos comunica
recum Peccatore excomunicato,d eadem
beneficium absolutionis impendere, ut P tet ex cap. Non dubium. le sententia excommuni .lgitur non obstante praelata prohibitione, poterit poenitens sacramentum absolutionis recipere de manu exc5municati Respon. Oppositum tenendum est, quia excepto baptisino, nullu aliud sacramentupotest recipi de manu haeretici, aut excom municati,ut ait beatus Chusostomus, ut habetur in lib. Canonum poenitentialium. Et Gratianus.2q.q.t.cap.Subdiaconus.concludit,quisit depto Daptismo , cstera alia sacramenta a pricisis,aut haereticis etiam in arti-F culo mortis ministrata, aut nullu, aut letha- Iem habent essemim. Secud5 idem patet, si sacerdos est nomitiatim exc5municatus,
non habet potestate propinqua soluedi, &i gandi,ut supra deduximias, ex cap.Si cete bret de clerico exc5municato celebrate. Et ex capi. Duobus. de sententia excomuni a. Ac proinde peccator, qui non habet sacerdotem, cui confiteatur, nisi excomunicatu,
Perinde est,ac si copia n5 habeat eoses ris, ct ita no tenet illi magis quam laico cositeri. Ad rationes ante oppositum, dicendum, quod & si in necessitate possit, & debeat sacramentum ba ptismi de manu excomunieati,vel hiretici forma ecclesiae seruantis reci- ,non tamξ sacramentum poenitentiae. Ratio qui solet assignari est, quia sacrametum baptismi est de necessitate salutis, non ita sacramentum p nitentiet, cum peccatoribus alia via salutis pateat. Sed non omnino placet haec solutio, quia sicut peccatoribuspatet via salutis per contritionem, ci5sessionem Deo factam,tra hominibus non baptizatis,saltem adultis,patet via salutis perveram eordis poenitentiam,& amore,de iidem
Dei. Et sicut adultis datu est in precepto, lbaptismum suscipiat, ita peccatoribus baptizatis datum est in praeceptu, ut sacramentupesae suscipiat :igii virum videi de iure diui cino aeque necessarium adultis peceatoribus. Ideo aliter dicendu, quod in articulo nocinitatis potest,&debet sacrament si baptismi de manu excomuni ati, & haeretici recipi: quia talis idoneus minister est ad baptizandum, ad quod non requiritur nisi nosse
abluere, verba sacramentalia proferre. Quod aeque uenit hcreticis, Satholicis. Sacramentum autem Poenitentiae non inrtest in articulo necessitatis ab excommunicato recipi: quia nominatim excomuni at non est minister huiusmodi sacramenti ido neus, eo qu ad per eκcomunicatione maiorε
expirat potestas soluendi, S ligandi, stas inqua propinqua, ad quam requiritur
ultra potestatem ordinis, potestas iurisditionis, qua exc5munitatus per ipsam excommunicationem priuatur. Sed ultra replicabis, quod tunc adminus sacramentum Eucharistiae deberetin necessitate recipi de manu hqretici, aut excommunicati, sicut & b ptismus,nam tanta necessitate videtur nec, sarium unum ex his sacramentis, sicut reliquum, de quorum altero scriptum est. Nisi quis renatus fuerit eκ aqua,&Diritu san- rho, non potest ingredi reprium Ues. De alte cro vero: Nisi manducaueritis carnem filii hominis,& biberii is esus sanguine, n5 habebitis vitam dic. Cum tamen totus citati solii baptismi sacramentum de manu haeretici recipi permittant, sanie sicut haeretico non deficit potestas baptiκandi ta nec potestas secrandi,si utrobiq; forma seruet ecclesit. Respon.pro nunc non es Iede necinitate salutis sacramentum Eucharistiae, sicut est sacrametum baptismi Nam illa verba eκ Ioa. 6.supra citata, scili et, Nisi manducaueritis carnem filii hominis, d liberii is eius sal guinem Sc. non de manducatione sacramerali,sed de maducatione spirituali, quae per fidem est:exposita sunt per Innocetium papam in epistola super hac re ad beatum Augustinu inista, cum Ait Acanum con illuc lebraretur, cui aderat Augustinus.Si nificauit igitur,& exposuit Innocetius id eue ma- ducare carnem, S bibere singuinem Christi, quod est Eidem per fidem incorporari,&membrum eius seri. Ac proinde dixit illam Christi corporis manducationem, anguinis potationem in paruulis adimpleri, quando bapti Eanturiquia tunc per fidem, quam ibidem recipiunt, Christo incorporantur,re ius membra est iciuntur. Qua expositione audita, Augustin gratias tetulae eidem In
173쪽
A noeendo. de patet discrImen inter baptismi sacramentum, &Jucharistiam, quantuad eorum necessitatem ad salutem. Sed de hoc alias. Ad secundam rationem lapra factam. Respon.quod filium est ideo non esse
eonfitendum sacerdoti excomunicato, quia ecclesia prohibet comunicare eum eXcomunicato,sed quia nominatim excommunicatus non habet potestate propinqua soluendi, Stigandi, quam supra ostensum est per
maiorem excommunicationem expirare.
AD aliud, an scilicet in eode articulo necesiit alii sit necessariis confitendum sacerdoti simplici, aut alii cuicunq; non praeciso,quando eroprii sacerdotis copia haberi
non potest.Et arguitur quod non, quia confesti , sacramentalis pr. elapponit in absoluente potestatem iurisditionis , cum sola potestas ordinis no last iciat, ut pollea patebitriacerdos autem simpleκ huiusmodi iurisditionem non habet, nam suppono eum non habere licenti im a proprio sicerdote, sinE ua,neminem potest absoluere,ut dicitur in ecretali praesemi.Omnis utriusque sexus. Oppomum tamen tenendum est, quia in articulo neces, iratis quilibet sacerdos, ei iam simplex non alioqui sus illas, aut excom-B nimicatus, potest quclibet ablatuere, non sol am a peccatis communibus, sed a reseruatis,imo ci a celara excomunicationis, ut patet ex ea.supra citato.N5 dubiu.de sentilia excommunicationis. Et per extrauagantem
Sixit quarii, in qua ponutur casus de coena Domini a quibus ait nemine absolui posse, nisi per papam,excepto a reiculo mortis, in quo poterat absolui, praemissa tamen sati,iactione vel sumptaeauit M.At illic dicit. itaq; quavis sacerdos simplex ordinalia potestat tem no habear, neq; a curato c5missam, aut ab epo,hal et tamen ficultatem a iure potiti eum sibi in tali aniculo mortis concessam. Quod aute in hinoi articulo teneatur peceator con steri cicerdoti simplici, si proprii
copiam non habeat,patet: quia iure diuino tenetur peccator, saltem in articulo mortibsua peccata confiteri sacerdoti,qui possit eu absoluere:a linqui per eum flabit, quomin sacranient aliter absolu itur, SQ cosequenti decedet in peccato mortali sed sic est, et in illo articulo quilibet sacerdos simplex habet potestatem a iure,mia possit eum absobuere,si velit eidem conliteri, igitur M.
ulu necessitatis, si quae at cui sit coins,io neceD
satio facienda textus declarat, lut proprio sa-
cerdoti, vel alieno deliratia proprij,cum non possit aliter absiluere. In quo tres partes notant. Prinia est pceptiua, qua pcipit ecclesia, qt quilibet fioeli, semel in anno suo proprio iacerdoti costea Secuda est,pi tolli moderativa, seu cu elatiuassi si velit alieno c5fiteri, licet iapri' postillet a proprio, bili uat.Tertia esides noua an qua dicit,et no aliter possit ab luere, vel ligare Ex quo aperte sequii, i qui c'stetur suo proprio sacerdoti, aut ali 'ni, de licentia proprii, satisfacit hilo flatu:o,cunsi obliget mili sub disiunctione. Sedelf qutili ,
An parochianus,qui colitet religiolis priui- lcgiatis quil, .s cocessum est priuile tu audi edi consili nes .non prim obtenta licem Apris sacerdotis.i.eurati. satisfaciat linictuto:ita,ut no sit ei nece ilariu iteru proprio curato costeri .Quae quislio duas inuoluit, altera esl, an religiosi otiuilegiali positiit sitire licetia curati parocnianos audire, ateia sacramEt aliter eos absoluere.Αliera est, pro Psupposito quod sic. Ancos si illis sne licentia curati, teneant iter u suo curato confiteri
Ad primam quisu mem dicit loci a. de Poliaco, lulia religios,ut praeseri priuilegia ii,
seu ab episcopis licetiari ut coles iones parochianorum audiant,nsi pollunt sine licentia curatorii eas audite,& si audiant, absoluti nes per eos impens ,non sunt validae,nec ve sacramentales. Pro cuius probatione sui ponebat,quod proprius sacerdos in pri=nti decretali accipitur liricte pro selo curato parochiali.Cum enim proprius sacerdos tripliciter seleat accipi, stilicet comitiumssinis pro omni sacerdote potere absoluere ex potestate ordinaria,sive comissa, aut delegata. Secudo modo, pro omni sacerdote potente absoluere ex potestateordinalia tantu. Tertio modo stricte, pro solo curato parochiali.
probat isti, quod in pr senti decretali n5potest accipi comunissini ripatet, quia propri'
sicerdos, de quo haec de retalis loquitur, potest licctiam audiendi confes,iorem alienodare,d cita potest altu delegare, ut patet eκ secunda clausula supri citata. Hanc autem lacentia darenetii potest quilibet D cerdos potens absoluere, scilicet ille qui solutiat et potestatem delegarusno p test
174쪽
E telis delegare,non igitur eomunissimPaecipitur.Nec ei naccipitur secundo modo t5 muniter, inlicet proomni habente potesta . tem ordinaria id probat, quia tune episco- pus,& Papa dicerent proprii sacerdotes h
rumparochianoruimcimi tamen sint comu nes: nam Papa communis pastor est omniusidelium episcopus etiam communis pastor inomnium ecclesiarum ad suam dioecesim pertinentium. Si igitur comunes sunt, ion.erunt dicendi proprii, prout dicit Amta sus,d Jabeturcap.Sicuti- .distin.Nemo dicat proprium,quod comune et L Secundo idem patet ex extra gate Martini qui nil, . apud veterem urbem edita, quae tamen non habet in corpore iuris,in qua ait, quod riui fratribus sirerint consessi, teneantur nihil minus proprio lacerdoti parochiali semel in anno confiteri,prout in generali concilio Lateranen. iii Ilitutu est,in quo aperte declarat,secerdoteni proprium in praeienti decretali esse sacerdote parochialem, hic auid est oratus. Restat isti, quod proprius sacerdos sit eurat Scita intentu pro Ilipposito suo.
Quo pulsupposito, res,ndet ad quistionem , quM resistos praefati. s. priuilesiali,
aut ab epo licetiali, non possiim sine lictita I curati confessiones parochianorum audire. Probat primo,' ia possent,inaxinic rati
ne priuilegii a i a illis cocissi, prout eisdεx5cessumesi in Clemctina Dudu de sepulturis, sed tale priuilegium non potuit illis concedi in praeiudi tum curatoru, nec Papa in
tendit alicui e iudicare, quido prii ille a
tacessit,ut colligitur ex is Ex tuarum. De aut horitate,&vsu pallij. Et dete inat similiter Gratianus.1Dq.l. p.fina.Sed tale priuilegiu sfairibus eo sium,esset in praeiudicium curatoru,quit, de iure covenit, quia sui parochiani nulli alij confiteatur, nisi delicetia ipsoru curatorii Pro quo facit, uod dicit,cap. PermenitiiLq. i.Si uni utq; epist poturis ditio non seruaξ, quid aliud agitvr, nisi ut pernos,per quos ecclesiasticus ordoxustoditi debuit,toriandat Quod etia turrit de parochiali presbytero, tui sita iurisditio in inos parochianoscouenit. Secundo idε probatex clausilla postrema, in qua dicitiar. quod alienus no potest aliter soluere, nec li-νre, nisi de licentia propclj,id est, curati, ut in supposito preti edit. 1erti ὀficit glo. ibiis demin verbo alieno, ubi dicit, quod fratres priuilegiati absoluere parochi imos non possitntini si de licctia curati. Uncte infert, quod stante statuto luti iesicilligenerari, rue Respon. Haec opinio errat in utroq;, tam ait, proprium sacerdotem opponi cotis alienu,quam in coclusioe principali. Quδd emfalsum si, propriu sacerdote pro solo curato accipi,patet, quia illa eps, ct papa no essent Proprii sacerdotes, di cosequenti essent
alieni,cum alienus,&propria videant in posito se habere uxta tenore decretali ras papa esset alienus, sequii non posse papa uenil parochian u absoluere, nisi de litam
a curatoobteia,quod est ablutauni, ciliri papa habeat plenissimam potestatem ordinoriam super omnes fideles in utroq; sor Nee eius potestas quenqua absolueri pendet ecticetia curati. Ac proinde error videtur dic re,quod proprius sacerdos in presenti decorali pro solo curato accipia , Mose te dat limsii nomen adum,Spaeam. Itam in hoc puncto,sicerdos propri', dicit sacerdos, qui habet potestate ordinaria absolu&li paroclitanos, aleemedit limes nomen ad episcopum, S papam,ct non soli in ad cura. tum,ut isti volvt,resti gitur. Nec obstat, ouod supra allegatu est ex decreto Ambro, hi,dicentis: Nemodicat proprasi, quod commulie est M. quia propriu dicit dupliciter.
fc potest accipi etum Ambrosis,qui l
quebat de bonis teporalib',quaelEpore no sitatis cmunia sunt. . indigetib comuni cada, in ipsis possidentib' approeliada. io modo,ut opponiturcotra alienu,& ita in prisenti decretali accipit secunda com nesentiniarac proinde nil impedit papa esse sacerdote, leu Pastore comune,&pro uni:
quandoquide unusquisq; fidelis potest oes dicere, papa est meus pallor, quod quia quilibet fidelis potest id de papa dicere,est mmunis pastor. Et quia poteli dicere, quω est meus pastor,est unius iusque proprius, quiano alienus. M sobid,et Papa esleom nis omniv p tin5 esses proprius cuiusq; rita nec curatus unius parochil diceretur proprius pastoralicui parochiani, ediri cura vita cois sit multoru parochianorii pastor. Nec obstat,quod secundo ex extra gisti Martini allegabatur, in qua dicit, sacerdotem proprium, esse sacerdotem parothi
lem. Nam merdos parochia' dicitur is,
175쪽
A cura paros,lae commissa est,conflat autem cura parochiae esse a Christo comissavi Papae, e , episcopo, episeopo,
eutato interiori, cui missisterium incumbit. Ac proinde in praeiata Marauagante, face dos paroclii alti se extendit ad episcopum, Spapam, sicut Sciacerdos proprius. Quan- oua de sacerdote proprio quis ut iuxta pri sentem deceretalem aliter, quam comuniter tenetur sentiendum est,ut patebit postea.' Iam superest ostendere conclusionε prae
fili doctoiis falsam, d aeroneam esse. Pro quo pilii: teilae stili tres propositiones pambulae. Prima est,quJd episcopus potest propria authori rate ordinaria eofessiones parochianorum audire, SMsdem sicut, Sciuratus absoluere. Haec patet, quia quod potest inferior, potesta fortiore superior: eum igiἱ episcop' sit curato superior, poteritergo sua aut horitate absoluere eos,quos potest curatus, idque sine licctia ipsius rati.Quod inde magis cosmiatur,quia episcopus potest limitare potestate curati, S i5 Ecdua:quia potest ob causam illi prohibere neconsesitones audiat, imo ne bapti Zet,ut habetur. i6. q. 1 p. Cunctis.Sin aliis capitullis. Secuda propositio. Est spinest vices suas, B hoc est absoluendi potestatem committere --aliis capacibus,prout velit. Haec patet extra de ossicio ordinarii, his quibus. Et de cons cratione ecclesiarum. p. Aqua. ubi apertὰ dicitur,quia ea, quae sunt ii iris ditionis, possunt aliis comitti.Ciam igit absoluere poenitent ead iurisdition eti ineat, sequitur M. Quod simul cum praecedenti confirmat mitis, qui de officio ordinarii dicuntur,cui inter caetera iura id conceditur,ut in cathedr scis ecclesiis,d sollegialibus ordinarii assiimant sibi viros idoneos adiutores in oss-cio pridicationis,d audienti.i consessionu, hoc autem esse non pollet iiii episcopi possent sua aut horitate oonaria confessiones audire, ices suas aliis committere.
Tereia propositio Friscopi possuntvices
suas audiendissicotis siones, comistere, non
Dium sacerdotibus secularib sed etiam religiosis. Haec patet, quia religio non facit l, minem incapacem huius potestatis iurisditionis,cu deest enita religiois si Paupertas, eas litas,d obedielia, haec aute persecte fit xiit in Apostolis, qui lii non fuerunt incapaces limoi potestatis. Multi etiam vi sunt, e ciuerunteteligiosi. quibus conuenit potestas huiusmodi abseluendi: ac proinde relivo non obstat quo minus episcopus Possit illis facultatem audiendi c5sessiones conce- Cdere. Nec obstant decreta. 16. q. t. o. Placuit
interdicimus.& alia, in quibus expresse prohibetur monachis.ut noli audiant confessiones, quia hoc intelligitur sine licentia episcoporum,quia de licentia episcopo iuxtinnem sciant,ut habetur eade causa, & qu stione, cap.Eκ aut horitate Et cap. Sic vive.
ibus praemissis corollarie sequitur, Prilitios ab episcopis licentiati, possunt n-
fessiones parochianoriam audire, etiam sindlicentia curatorum. Nam licentiatus a curato, potest consessiones audire: igi7a tortiore licetiatus ab epo,& limsii licetiat habet potestatEordinis, ct iurisidi ionis in casu. isi . Inde sequitur, quod religiosi apapa priuil
stati,possunt etia snὰ consensu curatorum confisaones audire parochianoru: quandoquidem non minus operat priuilegium a papa recessum, quini licentia, ct Onaissio episcopi. Sequitur secundo confessionem taliter licentiatis faciam,vere esse secrament lem quia illic cocurrunt omnia, qui sunt deessentia huius sacramenti silet ita materia, scilicet peccator pomitri,debita sorma absolutionis,ct commens, &idoneus minister, scilicet sacerdos habens potestatem ordinis, D iis litionis Sc. igitur. Sequitur te tio errorem es te,dicere,stante staturo prssenti concilii Lateranei .Papam non post relisiosos licetiare,ut sine curatorii licentia confessiones parochianorsi audiant. Hoc patet,
quia quod potitit facere papa ante statutae cilii,potest facere post statui u, iuxta cap. Si nificasti.de electione,& electi potestate. ubi dicitur,et in omnib' statutis per cocilia generalia, intelligi 7excenta aut holitas Romani potificis: sed ante statutu potuit papa licetiare religiosos,ut coielisiones audiat:ipicetiam postea: qua loquidem statutu in nubio abstulit ut imminuit potestatem Papae. Quibus quidem rationibus cum Ioan.de
liaco satisfacere non posset, actus fuit, e rorem suum reuocare. Et ita per Alexandrupapam, Sper Clementem quartum, & per Dan. xxii.declaratum suit, praefatos religi ses priuilegiatos,posse de licentia papae, aut episcopi, parochia nos constentes absolus re,inferiorum assensu minimὰ requisito. Devo vide Clamenti. Dudum. de lepulturis.
Nunc res,ndendum est ad rationes a te oppostu factas. Arquebatur primo qui state priuilegium non fuit concessum statriis Huin praeiudicium curatorvita. Illa admis.
176쪽
iudiciu fit curatis, quia ut ait illo. lucr riuilegiu datur in Pindicium tertij, qn Per priuii tu auferi a tertio aliquid, quod erat ei de concessum in fauore suit. Modo a uti l paroclitani possint suo curato con fiteri, aut alieno, te licentia propris,lioc cedit in fauorem Parochianorii, Mib datur libertasn optio unum de duobus eligendi. Deinde praelatu pii uilinium etiam cedit ingratiam, d uoram ip tum curatorum: nam per tale P filum priuitigium exoneramur curati ab onere, tu, per seipsos tenebantur confessioues suoru in parochianorum audire. Etia naeli specialiter curatis concessunt, ut ipsi soli possint licentiam suis parochianis concedere,ut alieno coiiteanturmam facultas dandi huiusmodi licentiam, proprio sacerdoti conceditur,quo nomine intelligatur, non solus curatus illed eps,& papa. Et ideo, quado eps, aut papa coserunt licentiam fratribus, ut cofes,iones audiant, suo iure utuntur, etiam si
consensum curatorum non requirant.
Ad cap.Peruenit. it.q. i. lic ii, quod pro cedit de coerciua iurisditione. qtia pro ut illitate subdi tu, Symunis boni necesse est unicuiq; eposeruari .necofusio ad impunita P tecti minum,uel turbationis fiat, d ax inse-soru ad superiores debitus ordo, & reuerenti seruetur Secus de iurisditione fori poenitentialis, ut magis innitit voluntari et sumptis,ioiii Dibditorum. Ad secundum sumptu ex clausula.r. s. quod non potest alienus
aliter soluere, vel ligare, nisi de licentia pro-Pri .i. curati,dicend ii, quod procedit ex fallo supposito.squ)d in hac decretali propri' sacerdos accipiat pro solo curato,quod ost&sim est esse falsum. Ac proinde licentia se tribus a papa,vel episcopo concella,sufficit, ut possint absoluere. Ad tertium ex glosi praesentis decretalis,dicendu, quod errauit, a b ea recedendum est.
Sto igi , quod licentia es, aut papae relingiosis cocella susticiat, ut audire sitiit par hianoru cofession rid Sos absq; curali licentia absoluere , est quaesito. An parochiani fratribus consessi, teneantur iterum
curato confiteri, seu confessionem rei terare.
Et dixerut nonnulli iurisiae quod sicut Ioa. imonachus,d i Ghidiacon es alii. Pro qua
sementia a guttur primis, eκ trauaganti
Martiiii quinti, qui inter alia ait. Volumus autent, quὁd hi,qui fratribus constebutur, eisdem si is parochialibus sacerdotibus f mel saltem in anno consteri, Prout genera te cocilium statuit. Qiilominus teneantur. μQuodq; iidem fratres eos ad hoc diligenter, silcaciter secudii data eis a duo gratiam exhoitentur. secundo argui , quia licetia alicui cocessa ad aliquid, non tollit obli 'tione prscepti,quando ambo compossibilia sunt. od ineptis apertis costat,quia paulo ante Christi pinione erat baptismus in-. fututus, grat de cosilio, quado citc is lerat de prscepto, icentia i une data de baptismo,non auferebat obligationem de cise cui cisione, imo tunc baptizatus, tenebatue
o de circuri ilantiquam lappono no ante chiisti passionem. Similiter li cemia alicui data, ut possit mi istam in die do
minica extra parochiam sua audire, non tollit obligationem audi edi missam solennem in propria parochia,quam de iure audire tetur.Et licenti quam quis habet elidi in cui .ctum Iacobum, non tollit obligationem v ti, si quod emisit, de eundo in Hierii salem, cum in his casibus illa sunt coni possibilia. Cilni igitur in pro uti casu parochianus habeat licentiam confitenditiatribus priuii
giatis,cum qua consione facta,se compatiatur iterata consessio facta proprio iacem . ti, iuxta statutuni concilii Lateranen. sequit, quod consessi praedictis fratribus tenemur iterum suo proprio consteii semel in anno. HTertio idem videtur quia ad osticium c rati pallorale peri inet inuigilare super oues sibi comissas,ctvitana earu aVoscere, iuxta illud. Diligenter agnosce vult u pecoris tui. Pro m. tuosq; greges cosi sera. Curatus autem non potest vultu pecoris agnoscere, nisi praeuia Osesione, no it poterit curatus impediri,
quominus coles, iones suaru ovium audiata.
st ita esto parochiani sint fratribus consese
si, tenentiar iterum eade suo curato ei siteri. Qirario. prccepto euagelico curati no debent dare sanctum canibus dest, noti de bent iniquis,&peccatorii, sacramenta mi-.nistrare, nec aliam spiritualem doctrinam, in qua nullus meratur fructus, ad curatu autem pertinet, cum sacramenta confert, scire,
an sint digni qui lacramenta suscipiant:hoc autem scite no potest,nisi agnita vita, ct cor remone, ct poenitentia suoru paroclii an rum: uod nisi praeuia cotessione, scire non poteri .lgitur, esto parochiani sint fiatribus costasi,tenentia riuo facerdoti proprio conareri &c. Respon.His n5 obstatibus, tenendum est contrarium tuta. consessi fratrisbus priuilegiatis non tenetur recofiteri pro
prio lacuq ua oculus manifestatione P
177쪽
A no aliquas propositiones. λ est. Consessio ficta praedictis fratribus priuilegiatis est
vere suramentalis, d absolutio per eos impensa,valida. Haec pro turm dictis, quiati aliquid deesse quominus fiterit sacramentatis,inaxime idoneatas ministri sed hoc 335, quia pra uti fratres habent potestatem tam ordinis quam iurisditionis per licentia, aut priuilegium illis concessum,ut patet, igitur.
Secunda propositio. Consessio praedictis
fratribus facta, non est neces lariis iteranda. Isaae probatur primo ex intrauagate Benedicti undecimi.Intercumhubi dieitur. Absurdum est eos , qui semel legii ime absoluti
sunt,rursus eodem debito teneri. Secundo idem patet ex extra gante Ioan. xxij. Vaselectionis,ubi in sententia dicitur,quod consessi limoi religiosis priuilegiatis,non tenentur eadem iteru cdfiteri, magis quam si propriis curatis fulissent sessi. Tertio idem . Patet ratione, quia si esset illis parochianis
necessariunt iterum suo curato eadem confiteri,vel esset id necessari si de iure diuino vel humano. Non primit, quia iuri diuino iam sitisfactu est per hoc, quod peccator semel
fuit a sacerdote idoneo legitime absolutus. Nec secudum: quia ius humanu non potest B quenquam obligare ad cositendita peccata, quς alioqui iure diuino no sunt de necessitate c5iit Sla.Inde est, quod ecclesia n5 potest obligare fidelem baptiZatum, ut c5fiteatur Pcccata, quae ante baptismum c5misit. Nec etia ecclesia potest quenu obligare, ut particulariter sua peccata venialia confitear,quia scilicet nec haec, isee illa alioqui sunt de iure diuino necessariis confitcda. Nam tolle diuinum ius de cos estione agenda, nullum aliud ius potest quequam obligare ad costendit. Cum igit de iure diuino peccata c6seila, o a
sacerootibus sacramenialiter remilla, non
sint de necessitate confitcta, sequitur quod ecclesia non potest quenquam obligare ad reconfitendum peccata prius confesta Sc.
Tertia propositio. Qui csistetur fratrii, ut supra dictum est, ab episcopo, vel pap licentiatis,satisfacit huic itatuto , de costedo semel inai ino. Hscproba quia haec decretali, no obligat fideles ad consessionem Cunctin annosaciendani, nisi subdisiunctione.Lut confiteantur proprio sacerdoti, vel alieno de licentia proprii,cui quidem praecepto satisfacitiqui alteram patiem disiunctivae adimpleuerit. Cum igitur consessi fratrib' priuilegiatis alteram partem disiunctivae com-
Pleant, quia constentiar alieno, scilicet se rei,de licentia propcli,quo nomineum tin- Ctelligendus episcopus, S papa: sicut S c
ratus ex communi sententia, sequitur.
Quarta proposito eli, quod licentia data parochianis in generali,ut fratribus coiitea turan nullo relaxat rigorem, obligatione prssentis statuit de semel in anno c5sitendo proprio Sc. Haec etiam patet, quia totus risor huius statuti in hoc pucto est,quod quilibet c5siteat proprio, vel alieno de lices tia
Proprit,ab hac aute oblisatione ii ii solam non eximitur, qui fratrii, ex promta licetia confitet, sed eo ipso,qui d pHfata licet lautitur, adimplet in rigore limoi generale stati tum, ut satis de se patet. Vnde fit, ut conses,ihmoi fratrib', liberi sint ab obligatione e dem peccata suo curato,aut alij reconfit Edi. Ad rationes ante oppositiani, dicendu ad prima,qus videt dii lacultate facere, eo ch videntur pontifices contraria in psenti articulo declarare per plures pontifices declaratu sit huiusmodi consessiones fratribus fictas validas est & non rei terandas, per Martin ualite decretu siliquod edi essi fratrii, teneantur iteru suo curato cofiteri, Scc.Sed pro c5- cordia,videtur de licentia fratrib'cocessa distinguedu,alia enim est licentia illis conceGla secudum forma,& tenore Clemetinae, Du Ddum, de sepulturi alia vero, qua Martinus praefatis fratribus concessit. Prima licentiacosessiones audiendi est illis c5celsa, cu quibusda circus tantiis. s. quod superiores ordinum minoris, S pridicatorumcopareant coram dioeceiano, aut vicario eius,ut de ei'
sensu eligant religiossis, qui conlassiones audiant, quo habito,eligunt hin5i cos est res.cidii electi, pr sentani es o,ut electio confirmet,& ipsi cleeit,cosessiones audire possint. Et tales nabet absoluta, seu cathegorica lic tiacdsessiones audiendi. Et qui his fuerint se si aron teneni iterum proprio sacerdoticosteti. Licentia verba Martino fratrib csicesia, simplicior est. s. ut superiores praesatorum ordinum eligat, quos velint, Mosessoties audiant, absci; prs fatis soletianitatibLEt hanc liceni iam csedit Martinus non absolute,sed reseruata obligatione prssentis statuti generalis, quo semel in anno fideles teneant peccata suo proprio curato c5 sileti. Et qui hac licesia uti volentes stat rib c5fitent, manet obligat twprio, semel in anno cofiteri, cu n5 aliter fuerit limoi licetia fratrib co cessa. Si opponas corra hoc, lex quo sunt sacramentaliter: Sasere absoluti parochiani
178쪽
E no egressim, non igitur tenentur recositcri Proprio iacerdoti,cuna ecclesia seniet ab latum oluigare non possit, vi iterii costeatur.
Restina n. ii in surrῖfalsii. entix,oblinatio iterii confitendi non est ol, iiis ecclesialticu, quod neminem potest cogere,ut confessa re confiteatur,sed ob voluntatein ipsus, qui licentia taliter data vii vult, clim non aliter data sit a Martino licctia cosit Edi, nisi hac lege.
vitaliter cosesii, confiteantur semel in anno suo sacerdoti. Et lioci suin etiam pollet coratus facere,quod.s parochiano volenti pro sua deuotione alieno confiteti, licentia consurat,tiac lege, ut ipsi met i eru confiteatur. Et valet liγ licentia,no ad exiniendia paro-elaianu ab obligatione proprio colit edi , sed ut ipse poenites ampliore gratia, amplioreq;
peccatorum remissionem consequatur.
C Ed quaeri polletian qui fratribus taliter li
centiatis iuerit confessus sine voluntate iterum proprio curato constendi, an teneatur iterum proprio confiteri. Si sic, non cr-go huiusmodi obligatio reconstendi nascibis rex voluntate laonitentis. Si non, ergo
non stat decretalis Mari ini quinii. Respon. Distinguendum est ex parte sic confitentis: quia vel scit licentiam, qua utitur, fratribus F confitendo e isse concestam cum reseruatione obligationis reconstendi proprio, vel id
ignorat. Si primu,&vietis licentia lacn pr ponit iterii curato consteti, tunc ponit obicem peccati. Scita non manet vere absolutus. Si secundum, S ignotainita sit inuincibilis,lunc tenet uriter in eoisieri esto quod sit vere sacramentaliter absolutus. Ratio, quia& sino proposuerit formaliter iterum coiiteri proposuit tamen virtualiter ex quo cum bona fide voluit licentia praefata uti, virtualiter paratus legem seruare,sub qua huiusmodi licentia concessa miti
Posset secundo dici, quilia intentio Ma
tinisuit, lare licentiam iratribus, ut intra annum confessiones audiant, Saales erunt validae.Attamen illa consessio, qui semel in anxio, scilicet in quadragellina agenda est,r seruetur agenda proprio curato, non 'x'idem de peccatis prius consessis, S per iratres licentiatos remissis: sed de peccati, si quae sitit postvltimam cosessionem fratribu, factam comitiis,is: si autem postea nulla peccata homo coiniserit, tunc teneatur se suo curato praesentare, licens, se nil habere, quod debeat confiteri. Et hoc credendum est Martinum praetendisse. Quanquam es
set particularius videndum eius decretum. Ad secundu quo arguebatur, quod liceo citia alicui aliquid concessa non tollit obligationem praecepti , quando ambo corupolsis bilia sunt. Fateor. Et quando arguitur,toriae consessus fratribus licentiatis tenentur it serum proprio cofiteri Cosequentia nil valet. S procedit argumentum ex falso prcsupposito. Lquod haec decretalis obliget cathegorice sdeles,ut sitis propriis sacerdotibus confiteantur,quod tamen fusum est: quia no nisi subdisiunctione obligat, ut dictum est. An proinde, qui fratribus priuilegialis consecsus est in quadragesima,satisfacit huic statuto, in sit de illo verum dicere, quia confessus est proprio,vel alieno de licetia proprii.
Ad tertium quo arguebatur, quod ad os uetum curati pertinet inuigilare M. Responis Si ratio probaret, quod priet dit, etiam probaret , qu H consessiis alieno delicentiae cis
presta ipsius curati, teneretur eadem Peccata iterum ipsi met curato confiteri, cum non
aliter possit vitam subditi Moscere, quod tamen est falsum.ldeo dicendum, quod illi enon iniungit curato,& pastori nisi quod est
in sua potestate agere, non quod ex alterius pendet voluntate. Debet igitur vigilare si per subditos,ut si viderit eos non sicut debet vivere, illos sua correctione reuocet, ne pse rareant.O gnoscere autem subditorum peccata per consessionem secretam,non in eorum
potestate est, sed subditorum, si scilicet v
lint omnia illi confiteri. Ideo citata aut horitas, no se extendit ad consessione pnialem. Ad quartum.s non ei Iedadum sanctu canibus, dicendu, quod curatus sacrameta dare non debet,nisi dignis,hoc est, quos putoucrit esse dignos,quadoquide reale eoru di Mitatem,qus per gratiam Dei est,n5 potest ipse binianit cire. iuste aut putat suu subditu disnu elli,ns afleritet, se suffici Aerali ricolessum este,&coscictia peti n5 habere. Habemus igitur ex pdictis,quod Lia licetia epi,aut patri susscitivi parochiani alic
ius curati possint sine licetia curati fratrii, aut aliis taliter licentiatis confiteri, inq; illis conses, i satisfaciunt prscepto ecclesiae des
mel in anno: ita, ut non teneatur coses longres erare. odq; sacerdos,ppri in piata decretali non stridie pro solo curato parochi li accipitur,sed largius,ut se extendit ad omnelii liabentem potestatem ordinaria, ut disctu es , idq; secutidii comunem sententiam.
Esset iamcn hic dubium, An possit tenseri.quod propri' sacerdos in pra senti docuiali non nisi strictPaccipiatur ta scilicet,
179쪽
A quia in ordine ad parochlanos alicuius p rochis solus curatus dicat illis parochianis
Proprius sacerdos, iuxta trauagante Martini supra citatam. Et dico notanter in ordiis ne ad parochranos, riam in ordine ad peccatores indissercter, non dubiu quin propripssacerdos se extendat ad epos, ct archipresbyteros,& ad papam. Respon. quM non solum probabilis est talis assertio, sed vera, ut apparet, si cino modo intelligatur: quia papa est proprius sacerdos cardinalium, Seporum. Episcopi vero sunt proprii sacerdotes archipresbyterorum, lioruin inferiorum pretratorum. Archipresbyteri autem, sunt pro- j sacerdotes presbyterorum, seu curato' rumparochialtu.Paroclii ales vero sunt proprii sacerdotes parochianorum Se. Ac proinde, est , quod proprius sacerdos se extendat, ut dicitam est . ad episcopos, ct papam
simpliciter, non tamen ita, ut papa respectisue sit omnium proprius sacerdos, nec episcopus si omnium subditoruin proprius face
dos,sed communis. Itaq; proprius sacerdos in praesenti,est alius, ct alius respectu diuersoru, sed uniculo; est proprius iacerdosille, si propinquus eri & immediatus, cui ipse immediat E subiectus est. Et ita respectu laic S rum alicuius parochiae, curatus illius parochiae est illis proprius sacerdos, non episco-Pus,nec papa.Cotra quod fiebat ratio, quia si papa,& episcopus no es lent proprij sacerdotes talium parochianorum, igitur essent alieni, cum proprius, S. enus eκ oppo sito se habeant in textu, & m consenuenia iuxta textum non post et Papa par Iaianuabsoluere sine licentia sui curat L Respon. quia ratio est appares, si ita esset,quia alienus immediate distingueretur contra Pr prium inpres ita decretali, ut communiter dicitur,non tamen ita est,ut videtur, sed alienus opponitur contra suum, Sciron contra proprium.iModo autem respectu parochianorum, curatus dicitur sacerdos suus. Episcopus etiam est pastor suus, Spapa similiter
est pastor suus ut constat. Dempto, quia curatus est pastor suus proprius, id est, immo .diatus Spropinquus episeop'aut Eest suus remotior,papa vero Ioge remotiori no quod non habeat potestatem, clua immediate possint piatos parochianos ab luere, sed quia inter papam,dcillos mediat episcor: &ii
ter episcopum,&illos, mediat curatus:&in. ter curatos, os non mediat aliquis alius
pastor suus, ideo est proprius. Ac proinde, icum omnes illi, quorum alter alteri labor'
dinatus est, sint sui idestipserum parochianorum, sequitur nullum eorum esse eis leni alienum, sed reliqui, tui nun sunt sui, erunt illis alieni. Et tunc ait textus,quod parochiani, ut velint alienis confiteri, prius licentia postulent,&obtineant a proprio suo,id est, curato. Et curati,qui velintipsis alieno consteri, tia prius postulent licentiam a suo. s.
proprio, siue sit archipresbyter,sive decanLsue episcopus. Et episcopus, qui velit sibi alieno coni teri,licetiam habeat a papa, qui est pr-rius ipsius episcopi.ta dictis patet, quod Sixi .cproprium, lienum in praesenti non immediare opponi, quia datur si cerdos,qui repectu parochianorum alicui sparoclitae nec proprius est nec alienus,ut est episcopus, dc papa, qui alieni non sunt, ut constat eκ dictis,nec ei iam propris respectu illorum:quia non sunt iminediari.& propinqui conses res eorum. Nec valet dicere, sequitur bene, est proprius,ergo non est ali nus. Et E contra,est alienus,ergo non est proprius: igitur immediat ὀ opponuntur pro prius, dolienus Non inquam valet,ex quo datur ii iter proprium, Sabenu aliquis in
dius,ut patet inlucti. Si obiicias,quod iratur parochianus non potest alieno confiteri, nisi de licentia sui curati,& per consequEs oeum stat res priuilegiati sim alieni, sequitur M. Respon.'uod quantiis de iure ita dispositum sit, ut illatsi est,intelligitur tamen semPer, cepta aut horitas,di potestas superi
rum,scilicet episcopi, ct papae Sc.Itaque ubi Papa, aut episcopus licentiam praebeatit parochianis alieno confitendi , illa suis cit sine licemia curati. Si tamen parochi nus no a habeat licentiam superiorum, non poterit alieno confiteri sine licentia curati. Sed adhuc replicaret aliquis, cons an do praecedentem obiectionein,nam tunc parochianus non posset confiteri fratribus priuilesialis, nisi a suo curato licentiam petat, ct obtineat, quod est corra supr. a posita doterminationem. Et patet sequela, quia talis parochianus non habet licentia a superiori,c a paya,nec ab episcopo, ut positi coiisesse ,
reni alia a curato cligere, ut suppono, igitur necessaria est illi licetia curati, ut fratrib'constratur. Respon negando sequelam, quia sociusa licetia curati tissicit parochiano licentia, quam habet a papa. Hanc autem quan uis immediate,&directe a papa non acceperit, accepit tamen eam mediates luia eo ipso, quod papa, aut episcopus cocedit licentiam
uanibus, ut audiam coisiones eorum, rui
180쪽
quoscunq; alios, ut illis libere confiteamur. Sicut e conira,si episcopus concedit licentia alicui subdito, etcofiteaturcui veli ,eo ipso ex consequcti concedit licentiam sacerdoti Per limoi subdituelecto, ut cosessione illius audiat.Id patet G cap.rii eps.de poenite iis, d omnissionibus. ' bidii it quod sola licentia ab epodata,ut subditus eligat c5ses scire,su facit,vi scelectus eum absoluat. Idem patet de accipietilibus bullas, quibus conceditur iacultas eligendi confestor qui electus, ei, ipso potest eum ab liuere. Idem patet de
capellanis, quos curaticoadiutores accipiis antriuit, inimediate suas vices committur,
ipso sui paroclitani sine alia licentia Particulati milunt illi, costeri. Huius ratio est. luia sacerdos qui unq; potestate habet ordinis,qua Potei iunii uenq; pec cat rem absoluere, ii ipsi legitime subiiciaturima sine materia subiecta, vsunt ordinis excr- ere non poterit: sed eo ipso, quod sacerdoti datur a Papa,vel ab episcopo, vela curato favulias audiendi volentes eisdecofiteri, exc5 sequent i datur libertas peccatoribus, ut se illi sacerdoti subiiciat,si velint. Et ita eo ipso, quod peccator se illi in confestone subiicit, F ex quo id legitimὰficit,est matelia idonea, in qua possit ille sacerdos uiuin ordinis exertere. Eodem modo si pretiati dant peccatoribus licentiam eligendi coselseres, non opus est alia licentia pro conses Ibribus: quia tali ter licctia ti, eo ipso,et se eleeti, subiici ut,essiciuntur materia idonea, in ciuam Possit et eius usum ordinis exercere Sc.
An quando parochian non habet licentia a papa, nec ab em,nec aliqd priuilegium, sit neces la riu semper ei de lic&ia a
Proprio curato Petere, si tinere,ut alieno confiteatur. Et dixerunt aliqui sub distinctione respondentes, quod si sit ex parte curati de eius iactabilis,sive natur .siue vitis, aut impedimenti canonici: tunc potest parochianus alieno confiteri,non habita licentia curati,ut si curatus sit mente captus, aut infirmus,aut excommunicatus,aut licit tor mulierum,qυς illi confitentur, aut reuelator confessionis d. c. Id Probant ora. Placuit.de pnῖa,dimn. Lubi dici tam in teum, Gqbo. quid si citratus sit ignarus, ct indiscretus,possit suus subditus sine licentia curati alieno confiteri dcc. igitur paritate rationis, quando curatus est deiectuosus aliouo dese. a distis, poterit parochianus alieno in steri, sine licesia curari, eum no minoresdse
fictu, sint hi, quos diximus,u i norantia δε
indiscreti octe. Sic videt tenere Thmin. q.di. xi.in fine. Et Gabriel post Palude in. . dist. 7. l. l. lubio. . Pro qua sentctia etiam fa eit,quisdubi quis requisitus tenetur in Petiinconsentire, susticii liuentiam ab eodem petere,etia si eam actia non concedat, cum consensiis debitus inui paretur cosensui actitati, Argiumentu est cap. Licet. de regularibus, citranseutibus ad religionem Sc Exemplifica de eo, qui alienu retinet ut dispensat.seu distrahit de licentia,seucosensu dili debit etiam si actu non cosentiat. Cum igitur in casu, quo curatus praefatos desectus patiatur, ubsit iusta causi, lita existem non sit curatus rationabiliter licentiam subditta denegare, ut alieno cofiteatur, sed rationabiliter debeat consentire, uitur Sc. Si autein curato nullus talis defeetias sit, tunc dicite necessariam esse licetiana curati. iuxta textu misentem. His non obstantibus, videtur Haliter respondendum. Et distinguendum est de consessioris,nam qu na eli niere voluntaria, line sit sinὰ necessitate,quaedam necessaria, qui fit necessitate ex iure diuino, quθdam necessaria, quae fit necessitate eX iure humano puta quae semctin anno debet fi ti Sc. Si loquamur de conses,ione voluntaria, tunc supposita issimcirate profrii curati,non dubium quin ad eam requiretur licetia Proprii sacerdotis curati, si is, qui conses furiis est.nte parochianrad patet ex tese tu praeserui omnis uti iusque sexus. ubi dicitur quod si voluetit alieno confiteri, prius
postulet, d obtineat licentia i propito Vbi eum ala, si voluerit, occasionem s stat intelligendi, quὀdloquitur de consissione voluntaria, qualis potissimum ea est, que intra annum extra quadragesimam sit. Et ni igiturqui dicunt, poste parochi
num voluntarie ccnsteri alieno uine licentia proprii extra tempus, quo tenetur neces Iario consteri, quasi in sola quadrage sima indigeat parochianus licentia curati,
ut alieno confiteatur, maxime in textus dicat, non aliter posse alienum consten
tem absoluere, nisi habita proprii sacerdo-ii, licentia. Deliis tamen latius infra. Si autem