장음표시 사용
231쪽
E citi damno non aliter obuiari potest, quam
conses,ionein detegendo. lam in casu tenetur sacerdos interitum spiritualem, aut col poralem communitatis ex praecepto cliariis talis S lege naturae impedire. Si ergo aliter id impedite non poteti, nisi reuelando confes ionem sequitur quod tenetur eam reue
Lare. Nec in casu lioc videi, qu liabeat vim Praeceptum decflandocosessionem,cum id pro charitate sit ii illi tutum.uus autem pro charitate sintvloriam instituta sunt Mon debent cor ira cliaritatem boni publici milliare. Adde decretum Symaclii. disin. 83. Mortem languctibus videtur infligere,qui hane, cum poteli,non excludit Se. Igitur in casu
damnum, interitus rei p. imputabiἰcos sori, oui cum obviare possit, non obuiat. .
Respon.Et dictis patet resposio, quia etiain praesenti casu non licet consessionem dotegere. Et si confessor potest alia via praesito
damno publico obviare , tenebi: ur, non ta- meti aperiendo coii fessioium,etiam si aliter obviare non possit. Quia nemo tenetur binnum publicum procurare,aut damnum publicii impedire per media illicita, ut per me dacium,aut per micationem, aut aliud huiusmodi: tale est reuelare consessione , quod F semper illicitum est. Non enim sunt agenda
- mala,ut eueniant bona, nec ut naiora viten,
mr mala. Et quod dicitur,Mortem languem tibus infligit, qui lianc, cuin potest, non cludit, procedit, quando potest de iure eam excludere.Quod in praesenti locum non habet. Et quod dicitur, quod citare confessionem in casu mi litat contra charitatem, dicendum non ita esse ino potius esset cotra charitatem eam prodere polli,cum inde sequatur,ut dictum est, comi unis animarum i
mra,l interitus.Et ita citatio consessionis non in quorundam salutem est instituta, sed
in communem totius ecclesiae utilitatem.
Ad hune casum reducitur alius,scilicet, si abbas ex cofessione intonachi, cui aliqua e ra,vel ossicium comissum est,scit quod eum in talio cio permanere versit in oemii cureligionis, an possit abbas illii ab Oisciose-
mouere.Dicendum quod sic, sine tamen reuelatione consessionis. Ratio, luia aliae causae possunt dari,quare illuni ab ossicio remoueat, absq; hoc,qui H peccatu monachi pr dat , puta si abbas solet pro nutu, oluntate monachos a smilibus ossiciis amouere: aut si id solet, non ob culpa comissam ipsius
monachi, sed ob periculum eam commutendi i diu monachi in osticio Permaneat: aut quia in confessione ei; sesilis est monachus, Gse ad ossicium illud inhabilem esse: aut optare se aliis rebus studere. itaq; ex huius inodi
facto non reuelat peccatum monachi.Quod si videntes eum amoueriande cocipiunt monachum aliquod notabile peccatu commisisse. iliis erit hic suspicio imput ada,qui rem
re,ct in peiorem partem rem interpretatur. Si tamen talis sit casus, i uod nullam ob causati solent monachi, a talibus Ossiciis alimueri,uili propter comis iam culpa: tune abbas
eum amouendo, . io videret cofessione rinuelare:& pcoseques tenet monachu iustinere,qubus'; occurat alia causa eum amouedi. Secundis,aliquado c lare confessione ethin praeiudicium alterius teriij.ut si con sitens infamauit Petrum, illi falsum crimen imp
nendo, proter quod Pet rus est ad morte condemnat utilii tali casu,sicositens crimen suuno prodar,puta se false testificatii esse cotra Petrum,consesser potet it hoc ipsum publicare:quia licitu est pro alio facere, quod ille alius iacere debuisset.Vt si diues nil vult patienti exiremam necessitate succurrere, possum ego de bonis diuitis tali pauperi subu nir si aliter no postum,quia id facio, quod ille diues facere debuisset. Et si sim intra
nullam nauem tempore tempestatis. d Hminus mcrcium non vult eas in mare proiicere cum necessariu sit,ego potero eas protiiscere, etiam minuito, nec alii in aliquo tene-lta,r, quia id facio, quod ipse facere debuin set. Cum igitur in cara ille constens deberet suunt crimen prodere ad finem restituendi famam Petro, quem tam iniuste damnauserat, ad finem eruendi eundem Petrum a morte iniusta,cui ipse consitens causam de-darat, cid non velit confitens facere. sequitur, i idipsum poterit facere consessor pro conmente Sc. Respon. Falsum est fundo mentum huius rationis,si uniuersaliter accipiatur. Lquia unicuiq; licitu eli pro alio L. Ore quod ille alius facere debuisset.Patet, si uxore petente a viro debit si,uir ille non reta datino ideo erit licitum alteri in aliena vκ re Dicere id'niaritus tacere debui isset. Similiter si latro, aut homicida est iuste ad mortem c5demnatus,non erit licitum personae priuatae latronem illum a carcere laesentem
suspedere,quod iudex facere debuit leti Nee si debitor nolit soluere debitum creditori. cum possit, erit mihi licitum sine consensit illius bona debitoris accipere, x creditori solvere,quod ipse debitor facere debuisset. . Nec si ego de Petro dctem,qui Ciceroni totidem
232쪽
A totidem debet,potero sine consensu Petri illa decein, qut Petro debeo, soluere Ciceroni, ruod Petriis facere debuisset. Et ita patet ra-onein factam salis inniti fundameto: niaxime in casu,qiu, aliquid dicere aut sacer m homini licitu est, alteri vero illicitu, ut accedere ad fitaminam, suo viro lichum est, non alieno. Suspendere criminosum&morte dignum, licitu est publica authoritate habenti non alii. Res alienas, aut alteri debitas distrahere, Ilaitum est domino earum, no alii.
ita igitur in proposit dere crimen falsi tosimonii licitum est ei, qui falsum imposuit
crimen,no confestari, qui sola via confessioni, illud scit,ut patet ex dictis. Nec valente- Nempla de eo, qui de bonis alterius succuserit pauperi : ct qui merces alienas in mare proiicit, ct similia, quia tunc necessitas su currendi excusat, nsi hoc, quod est alium itiipsum sacere debuisse. . Si obiicias, quod simili modo in praesenti
casu posset excusari sacerdos reuelandi confessioneni, ad finem saluandi innocentem a morte iniusta, quia id nessitate facit, non v Iuntate . Dicendum , negando consequentiam,nec est simile,quia in aliis casibus ubi
necessitas excusat eum, qui rem aliena conistractat, no interuenit alia iactura, quam rerutemporalium, quae postponetis & exponen-B dae sunt pro vita fiatris. In praesenti vero ca- si ex reuelatione facta, alia lo*e maior, q sit
famae diserum temporalium iactura intela uenit,stilicet,contemptus uniuersalis, velut plurimum integrae consessioni stadeo praesata necessitas saluandi vitam innocentis, non
reuelat reuelantem consessionem.
Terti4 ad idem arguitur, quando celatio consessionis cedit in damnu corporis vel animae confitentis, ut si Pctrus ingressias est locum meretricum hora certa, in qua illi eratrohibitum illuc adire, &vltra ingressus irus suit scandalosiis, S in illa ea si hora amparuit homo alibi occisus, Saropter indicia aut prssumptiones apparetissimas,puta, quia Petrus erat inimicus occis, S illi fuerat
mortem cominatus: incarceratur Petrus, ct
ad mortem damnatur, nis probet in illa limra absentemiuisse a Ioco occisionis. Quod sciens sacerdos, at dens illum alitera ino te liberati no posse, nisi revelet iudici, quod tali hora absens in talem locum, scilicet mentricu ingressus est,quὀdq; ipse Petrus non vult hoc nianifestare ob invinia,quam inde incidet:reuelati pse sacerdos, quod per cons silane sciuermam in tali calu celatio com
sessionis cederet in damno vitae corporalis Cipsus constentis. Similiter,si consessorii uenter audiuit Petrii in confessione, in e em praecepto perseuerante, nec admonita contes ris respiscere volente, lud putat c
sestar errores emendaturis, correcturiris stipere e peccato ab alia certa persena redarguatur.&c. Iam celate consessione, cedit in iterum animae ipsius confitentis, que saluare posset consevbr reuelandorem illi . lii
Personae,quae potest prodesse 5 non obesserigitur in huiusmodi casibus holerit reuelari confessio,quando scilicet cedit in salute coi potis aut animae ipsorum constentium. A laxime, quod in huiusmodi casibus non vide tur habere locum fundamentum supra positum: quia per huiusmodi reuelationes iis sessionum in talibus casibus non reuocabunetur peccatores a consessione, sed potius ad eam allicientur, videntes ad eorum salutem sere saepe necessarium consessione reuelari. Res n. Quisdo quo pro saluanda tota repub. non est licitum reuelare confusione, a fortiori non erit licitum eam reuelare, pro saluanda vita unius hominis, siue corporali,
suespitituali, propter fundametum Posti Qui a d si accidente cassi, quo a morte liberatur constens per reuelationem consessi
nihin hoc ipso gaudeatiesecostens, potest citamen accidere casus,quod potius eligat mo ri, quam quila crimen suum occuli uni det gatur.Et ante euentum casu est claris,quia data confestaribus ficultate reuelandi comsessiones,de se est hocreuocativum a consensione integra agenda. Vnde in casu proposito in argumento, si confestar vult occurrere
damno corporali,vr spirituali confiteris per reuelationem consessionis, licentiam prius impetret ab ipso constete, qua si dare noli taceat sacerdos. Sed de hac licentia postea videbitur. arto ad idem arguitur, quando celatio conressionis cedit in a mnu corporis vel animae insius c5iestatis. EXemptu,si confestar in teste prinlumis,& a iudice suo iur
iurado astrictus responsuria ad ea superqui bus suerit interrogatus. Sc. quo iurante, interrogat eum iudex super casu quoda, luetamen per sola consessione scit ipse conseil titunc tenet respodere,quia iurauit, S i5 p test deponere salsitate, quia Peccaret mortaliter: igii debet deponere veritate, hanc alaiano potest deponere, nisi reueladoconfesta ne,ut videt,igitur. Vndepatet,l celatio confestionis in casu cederet ipsi consesbri indotrimentu animae,quia scilicet esset periurus
233쪽
Ad hune casum refertur alius, si sacerdos nemus aliquod fuerit ingressus cum alii, hominibus, qui conspirauerimi inter se, ut sacerdotem in medio nemoris occideret, quorum alter, pomitentia ductus, ab aliis sera
gatus, colitetur illi sacerdoti: qui conseisi' ne audita, nisi retrocedat, scit se ab illis occidendum : sed retrocedendo videtur reuelare ncto consessionem, cum nulla alia causa videatur seu appareat, quare sacerdos deserat
in casu societatem illorum, nisi quia per confessionem illius agnouit coniurationem contra eum iactam.
Respon. Ad casum primu dici solet, quod talis sacerdos potest iurare se nil de casu illo scire, quia ex quo illud scit vi deus,& non ut
homomam in audiendo confessionem tenetvicem Dei, potetit i itur sine medacio in s ro hominu dicere, se nescire id, quod in persona alterius alioqui scit.Sicut e cotra potest aliquis in perstris alterius aliquid de se affirmare,quod in persona propria loquens false afvirmaretur , ut quado angelus ad Moyseinmod. loques dicebat in psonamissim sum dominus Deus tuus. Et iterin Ego Ham Deus patris tui Abraha,lsaac, Maco Qui costat abo angelo esse dicta, in persona Dei, ut dixit A Stertianus, ct habet in actibus apostolorii. H G:. Et Paulus in epistola adHebraeos. Contra hanc solutione videtur ratio. Scot.quod confesset audit ut homo confessione sibi faci
nam eam auribus corporalibus audit,& m
te humana,quae audit,percipi in sch.Quod
pia sorma consessionis significat, in qua ait Hator, Ego costeor deo, S. tae Alariae,& omibus iunctis, S tibi pater me in his sisPeccasse. inc sorma per totam ecclesiam es sapprobata igiturno loquit ad comsessorem tanqad Deum,sed tanu ad hominedo is Dei. Deinde sacerdos in peribria sua ablatuit, quando it, Ego te absolum non in persona Dei matutic no opus esset dicer Ego authoritate dei te abaluo,sed verὰ dicere posset, Ego auctoritate mea te absol- .si iii persona Dei loqueretur. Sicut vera dicebat angelus ad populit istaei, Ego eduxi te de Aegipto, Epo creavi te,&c. Praeterea, si
in persona Dei abselueret,no ergo possim ructe disere, Ego authoritate Petii dc Pauli mihi comitia te absoluo. Esset enim blaspheniare si id in persona Dei diceretur. Postremὀ, si in persona Dei ut De δε no vi homo sinret, quae per confinionescit, se uereῖquod loquens extra confessiondsiue in iudicio siseue extra, dicens se scire in generealiquape cataeomittiin repulaquae correminis indis .gent, ut scilicet corrigantur,veluti emtissser consilium coueniens ab aliquo accipiat. quod metiretur, nec id ullo modo dicere posset, ut homo, Extra confestiolidaute non I quitur ut Deus, ut constat, sed ut homo, iritur.Scotus vero disit, quod in casu confestor nec debet dicere, scio,nec nescio, sed debet tacere.& nil res dere. Et tacendo, non prodit confessionem, sed tacere potius est de se celatiuucosessionis, quam manifestatiuu.Quod
si inde aliqui suspicetur quod quaerunt, illis
imputetur, qui perpera id praesumunt, nosacerdoti tacenti. Veruli no satisfacit, quia iurauit sacerdos se ad interrogata responsi
rum, ac proinde no satisiacit iurameto, si nil responcleat. Ideo dicendu, quod conses Ibepotest dicere in casu se nil scire idq; sine me. data, , quia illa verba admittiit huc se una, scilicet, nil scio super hoc ad reuelandum v bis, prout Aupustinus interpretatur, quod
Christus de seipssi dixit scilicet, filius nestit
diem iudicii, scilicet ad reueladum hominibbus,Aut sic interpretatur,scilicet, Nil scio de Ii , super quo intellis me interrogare.Et v ia respondet scut debet, quia debet responderiadnaemeinteirogatis. Mens autem interrogantis haec debet esse,scilicetanquirere
de his, qui in foro illo traciada sunt, Sinu ru cognitio ad potestate ipsius iudicis peritisnet. Modo aute quae in sola consessione scita sunt,non sunt de litis,quae in illo foro sunt tractanda, nec de his, qui ad potestate humani iudicis pertinet, ut constat, quia ad illum forum no pertinet, nisi quae alioqui possunt in illo soro probati,d quoru testificatio seu depositio possunt ad illusera deserti, qualia
nonsunt, quae in sola consessione seiuntur. Quod si mens iudicis sit interrogare sacerdo tem si stiri de casu proposito aliquid, etiam Per consessirine,iam excedit potestatem sibi concessim, d aiori opportet ad mente illius, quam habet, re odere, sed ad mente, quam debet habere. Corollarie sequii, quod si crimen alicuius sit omnino occultu, aut fidei licuius sub secreto conuissimi,de quo nec iodicia nee clamin insinuatio, nec semiplena probatio ptaecessit, interrogatus a iudice, norenei se prodere, si reus sit: nec reum potest prodere, quisub secreto rem illa accepit, sed potest uterq; respondere sentitare, adsensum scilicet praecidiu,idest,se nil scire in hoc
quod ad seruiuum pertineat. Et ita vere res. pondet ad mente interrogantis,nam haec de lictesse eius mentiri de uis constat. Pro quo
234쪽
. mo facit cap. Qualiter trando. de accu- sationibus, de quo alias. Ad secundunt casum in hoc argumento propositu dicit S ci quod cofestarille potest retrocedere sine reuelatione confessionis , quia ob multas alias causas potest se a nemore diuertere, scilico, quiano bene valet, vel quia reliquit negotiucoeptum in aliquo loco quod sibi sit necessarium perficere, vel tenebatur aliquid facere, cuius nunc recordatur. Et ita illa digres,io, qua sacerdos a nemore diuertit,cu ta squiuora silino est de se manifestati uacofessionis:&ira poterit sacerdos curare quod sibi couenit,diuertendo,suspicenturalii, quod velint. Aliter respondet Adrianus, quia eslo nulla alia causa posset in casu dari,nisi v perc5sessionecognouit conspirationecontra eum sectam, quod potest retrocedere diuerte
rea nemore ad saluandum vitam suam. Et in casu no reuelat crina in confinione scitum cum illud iam ante consession desset illis co-sbiratoribus notum,quod si facto confestne ille aliquid confessionis reuelat,est poenitentia d senitas illius constetis, hoc est enim,ruod in notitiam illoru eκ facto sacerdotis educitur,scilicet,quod ille confessus est crismen, quod contra iacerdotem parabaturi: is Verum haec responsio procederet, si ratio ' quare vetitum est confessione reuelare, esset non infimare confitente,qualiterin casu n5 infamatur: & ideo consequenter in casu potest sacerdos coiisses ionem reuelare,quando
scilicet huiusmodi reuelatio cedit in laudemd Jonum nome ipsius confitentis, aio in eius dedecus S infamia. Sed si ita esse scit,eet,quod solum habendus esset respectus ad saniam confitctis, certein multis casibus es.set reuelanda confessio, scilicet in omnibus illis in quibus fama proximi est pro aliis bo nispostponeda, quod est cotradicta. Deli de quoties aliquis costens est de aliquo crimine infimatus, posset Lacerdos ore dicere 3ropalare se scire per consessione illum nitente tale & tale peccatu commissiste, de quo scilicet eli infamatus. Ideo dicend si, quod nullo modo licitum est confessionem prodere,ob causam iam datam, quia scilicet inde redderetur cosesito hominibus odiosa. Quod etia in casu praesenti videre licet, quia ille socius conspirantium in morte sacerdotis grauiter doleret in casu si sacerdos proderata his,quod ipse conspirationem eidem sacerdoti intimauit, & si sciretquM confest beelset confessionem reuelaturus, serte nullo
modo illi sitisset susus , cu ob id in odium
aliorum socioris grauissimul nrurrerit. Ideis Cconuenictior est responsio Sco. od si nulla alia caiisa subsistere possit, ob qua debeat
sacerdos in casu a nemore diuertere, praeter consessione sibi si Lim, potius deberet ultra Procedere,&DDeo comendar exponendole martyrio pro lege Dei seritanda, quae striiactissimeiubetconfessionem celare. Quinto ad idem arguitur. Quando cel tio confessionis cedit in praeiudicium ipsius consessionis, puta infractioneipsius, Osre sitam eius integritati, ut si in viro Ioco sint duo sacerdotes nunqinde erres,i,Saltere rum episcopusimoniacum illuc diuerinem in consessione andiuit, simul , eum absoluuit,quem tam cum simoniacus esset,abGluere no potuit. Deinde hic confiteturali eri sacerdoti socio eius id, cum alterius copia ha re no possit. Iam vel talis teneturcoialiteri se episcopii simoniacum absoluisse, quena non potuit absoluere,&tunc reuelat conseGsiones vel si celare id oportet, dimidiat consessionem, quod est contra integritate in eadem seruandam. Ad hoc facile resip5detur, quod non debet confiteri in specie peccatu, absoluendo simoniacum comisit,quia sortius est vinculu celandi eon sessionem,quam eam non dimidiandi Nam in multis casibus est di idianda, visit pra dixi,in nullo tamen reuelanda. Ideo in casu satis est, si confiteatur illud heccatum in aenere, dicens se mal Θ&perpera administr se sacramentu abs tutionis,quia hoc dicens, culpam suam confitetur, Amsessione episcopi celat,ut constat.
An solus confestar, is icta est,an etia alii audientes. Respon. Quῆdnsis lus sacerdos, cui acta est, sed quicunq; alius, qui confessonplicite, vel illicite audiuit,ut si quis sertcconfitetur per interpret aut si laicus fingit se sacerdotem
esse, aut dolo, seu ex Proposito, aut a casu audit confessionem, quae constabrisit: omnes tales tenentur illam celare. Ratio constat isdictis, quia omnes illi tenetur confessionem celare, per quorum detectionem redderetur odiosa, Gab ea homines retraherentur sed si
poenitetes sciret aliquos tales posse licitia emsessioneis
235쪽
E sessionem reuelare,cum sciant Dosse de facto
multos ipsum confitentem audire id timentes, non ita auderent confiteri. Si tamen conseitar consessione alicui reuelaret extra conseisionem, siue occulte, sue publice sine li
centia confitentis, ille alius,an teneatur cela
re auditum, sicut d Apse confitens Z Crederem quod non, quia ille non per viam coinsessionis illud sciuit casu.
unda stant3 An scilicet sotia peccata consessa, an rei liqua omnia etia no Pec- cata in consessione audi- ita 8 Respon. Quὀdvniuersaliter illa omnia necessario cclada sitiat, per quorum detectione redderetur onerosa , seu odiosa ipsa consessio, S quia ex reuelatione Peccator ub& circunstantiarii,S complicum
redderetur odiosa consessio, ideo omnia illa cadunt sub sigillo conses,ionis. inde etia sitivi aliquando sub eode sigillo cadat virius de bonitas ipsus confictis cognita per conses sione: ut ii sacerdos aliis videntibus duas mulieres audiuit in confessione,d pratii astan' tibus volens alteram c5mendare, dicit eam esse castam Mirpine, Quod cum de una asesirmet,s non de altera, secundum commonem hominum intelligentia significat illam alteram non esse talem, iuxta capit. Nonne depraesumptionibus. Sed pro maiore huius dubii explicatione, pono dicta aliqua. Primi ni. Ucitum est ob causim in publico , vel alias reuelare consese sone, id est,peccata in consessione scita prodere, non predendo persona direct vel indirect ubi ciciuando nullii subsequatur scandalum. Vt si consetarcomunicat alicui casum, uena in confinione cognouit, ad fine sciendi an sit reseruatus,vel non, an sit mo tale vel nia,S quae pro illo si h nitentia imponedaot habetur cap. os scit.de Poenitenis, Saenii. Aut si praedicator dicat in genere peccata talia, vel talia conitis, ad sine noli scandi audientibus opus illud vetii u esse esperniciosum, b hominibus vitandum. Secundum dicium. Ucitum est reuelare, hoc est in publico, vel occulto dicere in penere, peccata per consessionem cognita, etiam Personam seu constente ex primendo. Vt si
confestat escat de Petro,Petriis cosessus est sua peccata. Quia dicendo nec Petrem insa- Gmat, nec consessionem odiosam reddit, cum
omnes sciant nemine confiteri debere. nisi peccata, quodq; risi est,qui a peccatis sit prorsus immunis. non enim est homo qui no peccet, Et si dixerimus, quod in alii non habς 3.Rstamus, nosmetipsos seducim ut ait beatus Ioa Inde patet esse licitu consessisti dicere de P di tam . tro,Petrus confestus est sua peccata Venialia, eap. i. modo per hoc n5 significet Petrii confessi nem mortalium omissile. Tettium dimini. ricitum est consessori peccatu in particulari simul Saersonam constente dicere,si Pe catum tale alioqui publicii est, Samitibus notu. Vt si dicat de publica meretrice,quod consessa est turpitudinem suam. Et de publi. co homicida, quod consessius est homicidiu. In quo duo signiscat confessibus ilicet, P
trum esse contes lum, d yetrum este homicidam.Et primu est occultu, cuius reuelatio cedit in laudoipsusconstentis. Secundumen publicum, etiam ante consessione auditam. Deo per hoc non duitur consesset reuelare consessionem, quia non dicitur reuelari, nisi quod prius occ ultum erat, quod in casu non accidit .Huius dicti ratio aperta est, quia taledictum conses Ibris,nec est infamatiuu confitentis,nec reddit consessione odiosam.Si t men inde timetur scandalum, tenebitur con Hs or silere. Quod quia ut Plurimum timotur ex similibus dictis, salius est tacere, nisi
sorte aliqua necessitas cogat.
A Liud dubium, An sub sigilloc sessi
nis cadat peccatu comitiendu, quod peccator cossessus est, sicut S ccatu commissum. Et dixeriti niuit S criptis relique-rum, quia no,sed quia talia peccata potest
consessor ob causam reuehite. Pro quasei temta sacit, quod Deus illa peccata conses, non tegit, quadiu sunt in proposito costolistis: igitur nec sacerdos debet ea te ere . Tum etiam, quia talis consessio no est Lacrameta lis,eo quod consessio sacrametatis lebet esse lachrymosa, id es eX cordis poenitetia procedens qua laterno proceditconfimo praedicta, cum poenitentia cordis sit praei; ita ina la plangere, S.Ilangenda iterum non committere, In casu aute deest huiusmodi poetibi enita Tunc etiam, quia sacramentu non in consessione consistit, sed in ab lutione. In casu aut episenti talis costens nec absoluit, nec absolui potest igitur eius cosessio sacramentalis no est. Respon.Cum alii scomuni
236쪽
pertineat confiteri non selum qui praeteri vini, Metiam propositu habitum ea postis modum comittentu,si esset cerdoti eocesta multas huiusnodi proposita reuelandi, nodubium, quin daretur occasio, ut vel conses: so dimittatur, vel saltem dimidietur. Tnni etiam, quia talia peccata sint postea in re comittenda, iam tamen sunt in voluntate commissa:igitur celata sunt, sicut & reliqua inmissa, ereterita. Nec obstant rati nes in op situ ruet quia consesito haaesa eramentam est, ad quod nec necessarium es heonsessiondex vera cordis poenitetia procodere, nec Deum peccata sic consessa tegere.
Id patet, quia tunc confesMo fictae facta cum subsequente absolutione no esset sacramen talis,ladposset ob causani reuelari, quod est contra comunε sentetiam. Et sequela patet, quia nec in vera cordis poenitetia procediti nec Deus illa peccata tegit. Deinde,ut sacra mentalis sit confessio faba, non est necessarium, quod confitens absbluatur sacramen taliter, quia tunc si consessor non absolueret B eonfitentem, eo quod confinio nondum est perfecta, vel quia vult sit per casu aliquo conresibralium consulere,vel ob aliqua causam, seu pro voluntate abselutionem differre, vel negare, quod tunc no esset sacramctalis hua humodi confessio, per consequensposset obeausam reuelari, quod iterum lapponotatan. Nee etiam videtur dici sacramenis' talis consessio, quia peccator poterit postea ab illis peccatis sacrametaliter absolui asin hoc, quod eorum cons sionErei teret. Nam lite si peccator in via narret sacerdoti vitam sim, sicut qui historia narrat, qualitet eam narraret alteri no sacerdoti, esset dictaa hoiusmodinarratio,cosessio sacrametatis, quia absq; repetitione huiusinodi narrationis potest talis peccator stea ab illo sacerdote sacrament ter absblui per hoc solum, quod ille peccator sua contritus,fateatur se rea esse in omnibus, quae illi praenarrauerat, etiam si consessionem non resteret. Ideo videtur ad praesens illa consessio dicenda si eramentalis, quae si a peccatore in recognitionem suae culpae discerdoti,quatenus imdex in soro poenitentiali, seu quatenus tenetvicem Chri lii,d eum spe veniae seu absel tionis a sacerdottalo impetrandae.Nam lite est consessio,quae iure diuino dc humano nobis praecepta est, in cuius praeceptione, sundatur necessitas celandi in omni euentu confinionem. I acetia est aquasi hominest
uocentur periculosum est, x pernic;oquus, CCum igitur talis sit consessio, a quis coni εmilla d omittenda confitetur alicui sacer doti, quatenus Christi vicarius esi,d Oude dipsius constentis, sequitur illam sacram sa- Iem esse, Saeces Lario celandam. Et qu inui cui confitetur, spem veniae illicd impetrandae non habeat, sed postea, erit satrametatis,
Imo tacii non habeat spem illic0 , vel postea
remisitonem a sacerdote impetrandi, modi consessionem illam faciat animo adimpleta
di praeceptuin Dei aut Ecclesiae, de integideonfitendo,videt utconsessio sacramentalis, aer consequens celanda. Lorollarietiequitur si peccator eonstemeepiscopo, se saepe δέ vela ementer tentari ad
occidendum ipsum episcopu, Qq; nondutuanimii occidedi eum deposuerit, Episcopus
ille no poterit directe, nec indirecte ante occisionem attentatam arma Salias defensio
nes parare,si sit verisimile, quod inde prodetur consessi quia sorte alij, qui episcopu ita parari viderint, suspicabuntur, prius ipsuiu confitente necem episconi procurare. ita firmabuntur in sua opinione. Sed tam rohoc, S liis similibus casibus,quando sacta, seu versa consesseris aequivoca sint, opsint ob diuersas eausis fieri est a cognitione per consessione habitam, potetit confessbrillis fictis atqui uocis vii pro bono reipub. dc suo, aroximi. Sequiturvltra. si quis ci exe5municatus. populo nescicte, Sicerdote,id per conses
honem cognoscente, no debet eonfessor illa exc5municatu vitate, nec in publico, nee in occulto. Ratio clara est,quia quantiis vita loillum in occulto non revelet confessionE, at tame reddit eam critiosam,&onerosam. vnde videns incaret se a sacerdote etiam in occulto vitari, eum id cedat illi in poena di nfusionem, am sne tonsessione non Milet passu verisimile est, quod a consesiione si mili reuocabitur,ltaq; confesser audita conafestione, ita sepos iniciau habere debet, ac si nil per consessionem illam cognoui siet. Nee
obstaticap. Cum non ab homine.de sententia excomunicationis. ubi dicitur, quod qui scit in occulto alique esse incommunicatu debet in occulto eum vitare. Quia textus ille non se extendit ad casum presentem,sed lo quitur, quando extra conressione, aut alitee
Inde vitia videtur sequi, quod peracta eo
sessione, bsolutione impensa, no potest confessit etia in occulto eκprobare illi cona
237쪽
τ sient; peccata consessa,vel eum reprehender nec de illis cuillo confabulari,nisi de consensu ipsius mitelliis Ratio,qua aquanuis non sit hoc poedere, seu reuelarenem,est tame eam onerosam facere, S odi sim, cum omni Inis uiolensi sit,eorum peccata,qitae in consessione de Xoum,extra con
Madhuc superest scrupulus, quia Hu G
detur,ides Glanda est conisitio, ne homines a consessione illis necetaria retraliatur, hinc, qiti, i sic5sessionis necessitas cessitae ex consequeti cessaret obligatio, tam stricte eam Glandi: nam semota necessitate conse
citum reuelare, quas homines sere necessit te,sed ita volutate facisit. Qu les sivit,quas faciunt extra articulu necessitatis, di xtra rempus ab ecclesia statutii. Quales etia suo quas factiunt aliqui perscriptum, aut peri terpretem , ct quas aliqui ex deuotione ploribus simul sacerdotibus faciunt, aut via, cin
ueniensoppositu dicere Stenere,quod consessor vitet in occulto eum, quem per confelsionem scit et se excommunicatum. Et quod consessor, peracta consessione,extra conlelsionem rc ehendat consessum de peccatis
consessis idq; si viderit illi confitenti prosu-
ψ 's tenentem. Verum rem adiudicandum inter lepram ct lepram, posivi Hum fur Inter reseruata durioreseruata Nam ad c
2' i, Ch ' sine, dilui odiosa& ssiones taliter fatiis, nulla com Ilii nec s
y' ouid faciet eam si- stas, sed sola mouet voluntas, ut supra dixi '' 'f' illani, eiit smiliter mus:a quibus si hcmines abstιneat, nullum
i hiiDictiale videtu animaru periculu, Sicut nullum est
'',' si ta rela, o con- animarum periculu, hcmines no ingredi relis sis ibi, j.nee ioc nas contra reii. gion quod de costio est,n5denecessitate. H titii ,αι,. Sequitίt ampliὐs,s duovo Tum etiana, quia videtur in casula iturotantes italu i i uo are homines a consegione iacienda, non si itam comiti ut quὀd stater sponsi co- etiam in inso teinpore,scilicet in quadragesi o lam, qua ducere vult, no potestta ina, imo in tempore, quot homo G
Vi hi diceri in publico nec inoin tus in articulo mortis,mi ecessitasco remee debet absiliere celebrandisam Ia pugnare pro re .disio
benedicendis nuptiis illas, cum nulla havat causalia legitima abstinendi ab usu sui officii in casu. obstat, quod videtur cooperati ad actum lege diuina damnatu,scaucet, ut illi alioqui impediit, coniugiuc5traham. Nam non id facit sacerdos voluntate,sed ne si iat ut scilicet,scandalum vitetur,& confessionem non prodat. Nec in casu cooperatur adamini, qui de se est illicitus ex circunstantia quae tamen latet,d quam publicare non Iicet. sicut etiam potest curatus eucharilliam
dirigere exonerare pro salute eorum,qui in ea existunt, ct in aliis similibn, suadenda est, ut illo tepore homines a consessionecessent,si quae ad vitam necet siria sunt Iurconsessione illam Impediantur. Igitur,siit multis casibus licitum est directe homines a consessione reuocare,ncn igitur erit illicitum reuelare consessionem ob id, sciliceti quod ex tali reuelatione datur occasio, ut homines a confessione reuocentur. Res in . Quod no solum necessarium est
nil nislsis si sto publice cum confusi nem Glare Ptopter necessitatemn - - L: ----fili, sed fitendi, nam ad committendu alteri secretulenti,etia si sciat eum in peccato moriali, socculto esse. Sequitur iam inite si est e mandatum, quod dicitur, nonullos incini stores dedisse de manifestada seu denuncianda hi-res,qualitercunq; si ita,etiam perviam consessionis,aut secretae commissionis, oce. Iniquum etiam esset, tali mandato parere, saltem si non aliter haeres silla scitur, quum per consessionem, siue sit haeresis praeterita, siue seminanda.
nudum nulla compellit neces, itas: si tamen alicui comittatur, necessariu in ei,cui tale sectetum csimissum est, illud celare, dintegere. Ita Scit saepe homines volutarieconfiteantur absq; aliqua necessitate, est tamen necessarium conses ii ipsam coufessionε celare.idq; multo strictius, quam si esset sere tum nudu conses lati remissum. Vnde eo omnino esset sublatanecessitas vocaliterc5stendi,
238쪽
A stendi supposta tamen utilitate ipsius consessionis, ad li esset necessario celada consessio.Quia non solum illicitu est per consessionis reuelatione dare occasione hominil, ut a confinione eisde necessaria abstineant, sed etiam ut confestimoquet tam salutare remedium est ad curandu comitia 6 praesese iamdu a recidiva liomines abliotreat. etiam eo tempore, quo confessio utilisiima hominibus laret Et ad id datur occasio cocessa licentia confessione reueladi Et per hoc patet ad rationes ante factas. Reuocare enim homines a consessione directo,eo tempore, quo necessitas aliis rebus seu actionibus insistere cogit, no est reuocare homines a confessione pro tunc illis necessaria aut utillima in tali casu postponeda esset consessio Reuelare autEconsessione,de se dat occasione t confessio, siue mado est necessaria, siue qua do salutaris est pretiermittat, hoc est illicitii. Sicut esto oe cossessio esset quide utilis, sed no necessaria,cialiquis dissuaderet eam omnibus, scilicet, Ilo 1 nq tepore costeancceracpeccaret mortaliter,ut constat.Sicut q dissuaderet hominibus, ne ullo vnil tepore opera conmv lii .faciant,absq; dubio peccaret mortaliter.
possit dispensare, cum confestare,ut possit
reuelare cons.ssione. Et arguitur pro parte affirmativa, quia potest dise - pensare in Praecepto de
constendo,salte semel in annotagitur etia in Pr epto de celado cosessionε, quadoquidequi potest remouere prim, potest eX cons quenti remouere posterius. Secundo, potes Papa di ensare in voto d Arameto, ut Patet ex eoru titulis,no obstan q, sit dei rediuino seruare votu S iuramentu: igitur, etia potest dispensere in pricepto de celado conremion estoqisit de iure diuino. Tertio; test Papa dispensare in gradibus consanguinitatis iure diuino Ghibitis, ut quod . possit vir successive duas sorores in coiuges accipere, φ possit Patruus cum amita con here S ita in aliis gradibus, quod tame c statin Leuitico esse iure diuino prohibitu. Quarto. Non obstate et iure diuino vir teneatur debitu reddere ori postulati, ea Ad r. . no destaudaxe,pro P ulus doceti. potest ta ,
men Papa cu viro dispensare ut possit eucruce signatis in terra sancta peregrinari, etiam no liabito consensit inoris, ut habe cap. Eκ multa, de voto, &voti redeptione. Similiter potest dispensare eu coiuge ne debitu persoluat ob initudine, no obstate iure diuino in oppositum:igitur, etiam in praesenti casu poterit dispensare, ut conseitar possit reuelare. His non obstatibus tenenda est opposita sentetia,scilicet, et Papa n5 potest dispensare cum consessore,ut revelet consesiione. Et Probatur, quia Papa non potest disibluere, quod iure necessario Miuino est institutu,suale est confessione in omni euentu celare. Id patet,quia vi ait Paulus,No est data potestas Papi ad destructione, sed ad aedificati nen .Et quod a Deo institutu est, per homines dis Iolui no debet. Vnde rbanus Papa dixit, diuina madata seu instituta,usq; ad sanguinem esse defendenda,& no violanda. Constat aut ε consessionem omni iure esse celandam. Secundo, Non potest Papa diis mensare in praecepto de baptisino, aut de cosissione facieda, sali diapore necessitatis,quado dehire diuino tenetur homo costeriugmtur,necpotest dispesare in peerto de celada consessione CosequEtia patet a minori,quia maior est obligatio celadi confessionZquisist oblitatio costddi,ut ex same dictis patet.
Tertio,N5 potest mea dispensare in praecepto devitado scandal u. igitur, nec in erae cepto celadi cosessionZNam no minus, im maius est vinculum celadi consessione, si se vinculuvitadi scandalu, prout colligit in meap.Sacerdos.de poenitctra distin.6.Vbi dicitur, quod nullo unq tepore aut casu licita est conressionem detegere, etiam pro vitan do scandalo. Qui aut E non potest in minus, nec poterit in maius, iuxta regulam iuris. Si
vin vincentem te,a sortiori vincam te.
Ad rationes priores resp5.Coceta posist Papa dispensare in pri is deconnitas
semel in anno,non valet consequentia.Quia pr eptuni de semel in anno est humanu ex voluntate pontificu procedens:quae autem humana volutat eproficiscuntur, per voluntatem humana possunt distatui, iuxta res Iam iuris . Res per quas causas mscitur, per easdem disset uitur. Ad statindu fateor, ippotest Papa dispensare in votis & iuramelis, non obstate , obligent ad sui obseruantiam deiure diuino, sed n5 inde sequitur, in possit in casu praesenti dispensare. Ratio est, quia sunt obligationes, quae ex humana volunt te miscuntur, ut simi obligationes voti &iu- P ramenti,
239쪽
E rameli,qusossuntur ex animo uouetisaurulis, aut promitteris. In tantu enim obligatur qui vovet, iurat, aut promittit, in quantu se
ad id obligare intedit. Unde sit,ut si quis dolose iuret, voveat, aut promittat, nulla inde nascitur obligatio in conscietia:excepto nisi in fit aude seu damnu alterius factu sit votu, iuramentu,seu promisito, quia tenebituris,
rui dolosis iurauit, aut promisit,ad resarcienum daninu suaculpa alteri illatu. Ac proinde fallutur,qui dicunt,et obligatio iuramenti nascitur ex deliberata verboru attestati ne,etiam si animus se obligadi defuerit. Aliet sunt obligationes,quae habent ortu ex diui- Da volutate, ad quas tenentur homines inubti,ut sunt obligationes priceptoru decalogi, e liorit,quae Deus per se iussit,n5 pectata hominis volutate. Tunc dico et in prioribus obligationibus, quet ex humana volutate proiceti sunt, teli Papa dispensare,non tamen in his, quae ex ditiina voluntate oriuntur. Ratio est clara, tum, quia quando homines per votu, aut iuramentit, leu promissi nem ad aliquid se obligat,kl intelligitur,m-cepta aut horitate superioris . Tum etiam, quia volutas humana est obliquabilis ab eo, F quod rectu ei . Unde accidit homine incaute .iurare autuouere.Ae proindeiu stum est,ut inferiorum voluntates alicui silperiori subiiciatur, per cuius voluntateinferioru voluntas reguletur sitigatur. Inde patribus concessa est iacultas irritandi vota per filios emissis Et viri, similiterdistbluedi vota per uxores emissa.Ita etiam SPari concessa est' s ultas in votis Sciuramentis dispensandi ob causam iusta occurrente, ut patet ex titu Io devoto.e. Magne Sc. Sed indignu est,&absurdum dicere, quod voluntas Dei obliquabilis sit, quodq; hominu voluntati labiiciatur, ideo nec dicendu est,quia Papa posesitobligatioes,quae ex diuina volutate sunt, orte diuoluere aut limitare, qu nuis eas possitdeclarare. Nec obstat, siquis obiiciat ma
trimoniu habere ortum m volutate contra
hentium, Sihilominus Papa no potest in eo dispensare,ita ut possint,qui legitime contraxerunt,quoad vinculum Laeparari, Id inqnon obstat , quia hune casiam Deus sibi soli in lege euangelica reseruauit. De quo alias.. Ad tertium dicendu , admis quod Papa dispensare potest, ut in gradibus lege diuina Chibitis aliqui contrdant,nil cotra coclutem proposita, quia lex illa Levitica, in qua pronabitsi est coniugium in gradibus il
eaeremonialibus, exceptis gradibus in linea recta ascendentium d 3escendentium.
Ad quatium dicendu,t in illiscasibus papa protrie non dispensat,sed declarat,quod fieti d at, aut possit.Nam in.c. f. multa,
non ponitur verta udispensationis, nec casus talis est, qui dispensatione indigeat,quia in fauore fidei viros cruce signatos, uxores ad tempus relinquere, an subsidisi terrae sanctae adire, no est, qui dubitet esse licitum, modo vi K huiusmodi tales sint, qui ad praesata
finem possint armis,autcosilio prodesse.S militer si infirmitas coiiugis talis sit , quia si alteri contu comisceatur,timetur verisimis liter periculu mortis, aut aliud notabile Lm num,quod alioqui vitandu sit,poterit Papa declarare illum liberum esse a debito petibi- uendi, nec opus est tunc dispensatione. Et quod in his, quae sunt de iure naturaliauidiuino Papa non sit concessi facultas dispensandi, sed declarandi, seu iudicandi, ubi aliquod dubiu occurrat,patet ex Deutero. 7.
ubi dicitur. Si disssicile, cinibi suu apud te
iudicium esse prospexeris inter sanguine,&sanguinem,causam Dausam, lepra lepram, S sudiciu intra portas tuas vitais Hvatiari, surge, scende ad locum, quem elegerit tibi dominus,sente'; ad se me, Leuitici generis,ct ad iudiciqui fuerit illo temrir , luere'; ab eis qui iudi abut tibi iudicii veritatem, ct faciesquodcim; dixerint &docuerint te iuxta legeeius. Eκ quibus verbis apparet, v poniti ici ci cessa est potestas declaradi in casu dubii, quid tenend u sit, a te agendum quod longedissere a potestate disspensandi. Ac proindensi satis periinentercitatur hic textus ad probandu posse ripa in dubiis superiure naturae aut diuitio dime sate. Et multd minus si dubitatioipsa iit, an Pana possit dispesare in aliquo nec ne. Namssuper hocvatie sentiunt doctores, ita ut re hinc inde perspecta,maneat res γῆ duis, si Papa dispenset, peccat, eNponens seperia culo agendi quod n6 potest, ispentatus, non erit tutus, dispensatione vis is, nisi puconscientiam inuincibilem excusetur, ut si putet inuincibiliter, quod Papa non dispensasset, nisi fuerit suisscirier instruinis, sepoGsedispensare. Qit m Praesumptione rationabiliter habere seu formare poterunt simpliaces, interim Q illis de contrario non conuar.
Si enim Papa posset dispens ire quoties esset probabile dubiu an pol sit dispensare, nunqesset tale probabile cubi uiua ad Postionatalis
240쪽
A talis dubii sequitur depositio eiusdGut constat. Si etia est dubiu, an causa, ob qua disepensatio petitur sit sus acies ad dispensandii. seu ad posse dispensare,tunc etia noVotes dupentare sine peccato, antei sit sussicieter defusi)cientia insermatus,quia ex dubio de suilicientia causae ad dispenandii, sequitur dubium de potestate dispensiandi,& tuc etiaad positionem dubii de potestate dispensandi, sequitur deposito eiusdem dubii, quia scilicet, non potest dispensare. Si vero sit dubium,an causa sit sufficiens,vi homo possit
libere agere conitu votum, aut iuramentum,
aut aliud postiuum ius,tunc habet locu disepensatio. Sed de his ali. is. .
re cosessione ob causam necessaria vel viile. Et dii Nerui multi doctores, etl non. Primo, quia celare
conseisione est necessariu de iure naturali &B diuino, ad huius aute iuris violatione no sufficit unius hominis licetia, sicutnec ad idem susvicit licentia aut dispensatio Paps: Igitur. Secundὀ,confitens non potest cedere iuri suo, quado id institutu est in fauorε muli rum: licui clericus n5 potest iuri sito cedere, quado eius cessio cedit in praeiudicium ordinis clericalis, ut habetur.c. Si dilig&i.de foro
municationis. Ex quibus collisit clericu noposse se laico iudici iubiicere, cum clericoruex tio data si ordini clericali, & n5 pers nae. Nec potest etiam clericus se stibiicere alicui, ut ab eode verberetur loco iniuriae, qua sorte illius prius irrogauerat. Et qui in clericum, erram voletem manus iniecerit, est excommunicatus. Cum igitur celatio consesesionis sit inducta in filiorem omni u Pecca torum, nec confessionem odiosam habeant, sequitur,l unius constentis ii etia nosvincit, ut conses servaleat confessiondreuelare. Tertio.Licentia data alicui, ut licentiante occidat,vel mutilet: no sumcit, ut licentiatus euoccidat,vel mutilet: imur,nec sufficeret, ut ipsum licdii ante insaniet, qualiter infamaretur per consessionis rei relatione. Et consequemia apparet, quia sicut unusquisq; tenetvit l, ct ni embroru integritat c stivare, ita &rro er. 22. sarriana piovi scripto est. Curam habe de bono nomine Sc.rt Augus Inus ait, vita nobis Cesse necessariam, famam autem proximis. Eccli.
Quarto. Si licite possiet confitens licetiare confidissere ad reuelandu confessione, sequitur, i superiore praecipi Ete ipsi consteti, ut licentia conses lori prsbeat,tenetuream prς-bere,iuin,quia in licitis opus est superiori obediamus,tum etia, quia si sit periore id iubente,nollet constens licesia dare,vehementer praestimeretur contra ipsum constenae,
ipse reus sit criminis, de quo inquit in Scita
sibi noceret negare licenti. i. Sinto, praefata confessionis reuelatio estes scada lora, &multis danis Priberet occasionE, si ex Ilice ila confitetis post et reuelari,quia inde dar
tur via sacerdotibus voletibus insaniare confit dies ut eos infament, eoru confessiones reuelando: dicendo se ad id licentia a consilentibus habere. Daretur elia via sacerdotibus dis luendi matrimonia, alioqui legitima, quia possent disere, se scire esse impedinaentum canonicum inter colu es, idq; scire per confessionem,ad idq; dicedum, se licentiam habere a confitentibus, S ad liunc modum II prsberetur causa ad multa Ala incouenicti Sed his no obstantibus, videtur contraria
lude, Dis multis quὀd,scilicet, de licentia expressa confitetis possit confessio reuelari. Et proba primὀ,quia in tali casu cellat obli alio celandi consessione: na cessat ratio simam talis praestiis obligationis, quae erat,ne reuelatione cotessionis reddatur odiose, d a imis onerosa ipsa cossessio,sed ubi eos latconsessorε reuelare consessiondeκ expressa licetia constetis, no ideo fit odiosa cofessio ei, qui licenti Spria volutate dedit,nec aliis, quibus sua relinquit libertas ne adi licentia praeniam, Socededi, si velitit.lgitur cestat in casu ratio obligationis, S per consequens
cestat ipsa obligatio celadi cosessione, ea cessante causa &c.S ratio legis,est ala legis'&e. Secudis, unusquisq; potest cedere iuri suo absq; praeiudicio tertii, quado ius illud in filis uore ipsius cedriis ei constitutu, sed celario confessionis est inducta in fauore confit iis diuem,& no in fauore ordinis,slatus Nil ii, aut dignitatis:cum huiusinodi ius se extddat
ad omnes peccatores, qui nec ordine, nec in
ossicio, aut dignitate aliqua sunt constituti, ut con stat:ac proinde in tauore personae constentis est inititutum, d luotest quilibet
confitens iuri suo cedere. Tert erit&Gia id potest quis per alium iacere, quod per se facere potest, cum causa iusta id postulauerit,