장음표시 사용
241쪽
E sed constens potest suum crIme occultu ob causam per ipsum prodere, i mo non solium Potest, sed debet aliqua do,ut silionii cultum perpetrauit, de quo no est accusatus, nec in infamatus, sed alius innocens, ct homicida probatus, licet salic, dicitur ad cruce seu gladiu,
id sciens verus homicida, potest, Ssebet se
prodere, ut innocente illum a morte iniusta Prouer.14. eripia prout scriptum est, Erue eos, qui ducuntur ad morte: igitur, in simili casu Ipoterit suum crimen per consesserem ad id licentiatum prodere. Quarto, Quia si quis secretunudum commissit amico, iure naturali d diuino tenetur illud celare, ubi necessitas reuelandi non cogat ad oppositum, Saamen licentia conati xentis iussa cit, ut is, cui comini Dium est, revelet.Igitur, pari forma licetia consileniis sus ciet, ut consess)r ob causam, secretum consessionis revelet
Hanc igitur positionem tenedo,potest ad rationes pro priori sentelia adductas, responderi. Ad primum dicendu, quod in casu non violatur ius diuinum aut naturale, quod est intelligendum, consessionem in nullo casa esse reuelanda sine consensu S licentia consirentis. Cuius limitationis causa est, quia data licentia a consitente, cessat causa praefatae
oblisationis,ut supra dictum est: quae quide causa quia non cellat ad licentia seu dispen- talionem Papae, ideo licetia Papae non Lusit
cit, ut consesser alterius consessiqnς reueler,d bufficilli ciuia ipsius poenitentis. Sicut licentia Papae ixon suasistest, ut Petrus vestem meam accipiat, did sit issicit licentia mea,
seu per me voluntarid data. Sicut si Petrus iurauit se soluturumihi certum debitum liquidum ad terminum, licemia Papide ultra disti enda solutione non releuat debitorem,&tamen licentia per me illi ad idem data, rei uatillum aperiurio, ut constat. Ad secundum ex dictis patet responsio, quod ius celandi confessionem personale est, don satiorem personae confitentis direm, animediate concestum, quanias ex co sequenti sit in fauorem omnium peccatorii. Ideo no est
simile, quod pro simili de clericis inductum
est. Ad tertium,admisita antecedente, consequentia non valet, quia aliud est devita&membris hominis loqui, in quibus ipse non eii sui iuris, nec se potest unqua occidere aut mutilare, ta quod per se facere non potest, non poterit per alium facere, quando illud est in se prohibitum, aut malum. Famam autem potest homo per se perdere seu
aniittere, ut ex dictis Patet, scilicet, si causa postulauerit, ideo famam per alium ad id lira Gcentiatum perdere potest, iniis dis liquando etiam si licentiatus no sit, ut fari lὰ potes hexemplificari. Nec obstat. quὀd ex scriptiora Augustino citatum est, quia inde id colligitur, scilicet,quθd homo non debet esse prodigus,seu contemptor famae suae citra causam id postulante,quia sciat temere per dere bona temporalia peccatum est, a sortiore temere famam amittere, et culpandum, quod in casu no ponitur. Ad quartum ratio illa supponit unum salsum, ilicet, quia in omnibus licitis est superiori obtemperandum quodno ita est,ut patet, si iubeat alicuivi religionem ingrediatur, ut edtinens sit, &vxorem no ducat,cum dicat Hiero. Castitas
suadeli potest, imperari no potest, & tamen non solum licita sunt l, ,sed multo melic raquzm sua opposita. In illis igitur opus est sit periori praecipicii obrepcrare, in quibus est aliquis illi labditus, seu ad quae sua potestas
domina di se ex tedit. Humani enim iudices potestate habent limitata,ut sicut no omnes excessis punire possunt, ita nec omnia peccata prohibere. Et musto minils possunt omnia ius licita sunt, pr cipere. Et quan uisc si tensa sit periore iussus nolit licentia confestas i i dari ut consessione revelet, no ideo periculum iii currit, taec per se dat causam astantibus aliquid si iiii ire de illosi spicandi, eὼ id
nolle dare licentiam ad pKceptii superioris, alias iustas causas habere potest, scilicet, ne in i iliae iudicis voluntati codescendatur,qui illud lucendo, metas sit .aesia perioritatis excedit. Et e ita ne alii a plena confessione ageda deterreantur, qualiter deterreri possient ii assi uisum sta perioris licetiam praenitam darer,
Quod si inde sinistra suspitio coira con fitentem nolente licentia praebere orietiir,n5 posset seperior ex tali suspitione contra illa procedere. Et sit coactu licentiam Prst cret, non deberct sacerdos huiusmodi licentia uti, cὐm extorta sit, non voluntarie concessa. Ad quintum, parum valet, quia si priuati malitiae locus in casti daretur, ita etiam . malitia locum halberet imponendi crini Esil sum alicui confessione non Privula, gontra illum false testificandi, Haheret etiam locu ad fingendum impedimerata canonica inter coniuges, etiam une e lessione praemia, sicut ea praecede lue. Postet etiam confest br pravus, audita coiissessione, singere, se licentiam h bere . a constente, multa alia silia, qti in confessicite non audiui:, confiteanti imponere. itaq; haec ratio omittatur
242쪽
A videtur Istur tenendum, 'Mnon qualiscunq; licetia confitemis fulvicit ut con sesso possit consessionem reuelare nisi eostet sussicienter de licentia, his coram quibus huiusmodi cofessio reuelatur,nam per hoc tot litur scandalum disium consessionis. Secundo, requiritur, quod detur pWfata licentia propter aliquod notabile bonum procorandum, vel malum euitandu,quod prpponderet famae confitentis. Alioqui, nec debet dari talis licetia, nec ea data vit,licitum erit. Est autem ratio,quare licentia confitentis susscit in casu,non obstante prscepto naturali diuino deseruando huiusntai secretum,quia data licentia pCedicta, iam desinites le materia secreti,Sicut data licentia ab eo, qui secretum nudum alteri commisit desinit esse materia secreti. Sicut quaiso creditor differt, seu prolongat debitori terminum soluationis ultra terminum, quem sub iuramento Praefixerat: iam solutio in termino non est materia iuramenti.
Corollarie sequitur, quia potest eo tarpublicὰ dicere crimina in consessione cognita,sine licentia ipsius confitentis,ut si poeni- Π tens publice c5festus est illa, via tuc illa crimina no sunt materia secreti mi aut edicta
sunt, procedunt de confessione secreta.Nota
etiam qu/d quado confesser ex licetia consitentis prodit confessionti opus est ad vitandum scadalii dicere,&ost ere, se consessio-nE illa reuelare ex li edita expressa con fitetis.
Corollarie sequitur,quὀd n5 sussicit licentia mesumpta, nisi sit repres la Sactu concesta: alioqui reuelans confessionem ex sola licentia praelumpta, no minus de se facit consis,ionem odiosam,quam si absq; vlla licem
tia eam reuelaret, ut de se patet. Corollarie sequitur,m nec et Iam susscit licentia debita,nec cosensus debitus, no enim
idem operaicosensus debitus alis. Idi, at et in multis,ut suora exeplificauimus,sciicet, si Petrus dolose cotrahat cum foenaina, deberetquide ad vitandu doluc5sentire ubi consensus actualis sussceret ad coniugiit, ad quod no sussicii consensus debitus.Similiter in baptismo, positis aliis neces lariis,ad vetabaptismusufficeret c5sensus acti alis ipsius baptirati.&tameno susn it consensus debitus eiusdAIdem in caeteris sacrametis mempli sicari potest. Similiter in sacrameto absolutionis, si quisvult ob causam alieno consi-tert,extra articulum necessitatis su sisceret lieentia actualis proprii sacerdotis, S 145 sussiceret ii Elia debita eiusde. similiter,ubi camsa aliqua evigeret,quia Papa dispensaret in ematrimonio consanguineorum, dispensatio
actu data sussceret, di n5 suisceret dispensatio debita. ita dico in proposito, quod licetia confitetis debita dari ad reuelanduc5sessio ne, non susscit,& sussceret licetia ama data. Quanet in distramone reruteporalisi, si consensus actualis sufficit, ita etia susscit cosen sus debitus & praesumptus domini ipsarii rerum. In sacrametis aute dadis aut recipi diu non ita. Habet enim haec diuersas leges ideis n5 mitu, si ad diuersis casus diuersimodὰ r spondeaLAc proindecu licetia actu data tol si aliolat scandalii alioq ex cofesiionis reuelatione prouenturu, quod per licetia debita,seu pret sumpta, aetii datam no tollit,idia Sc.
su, quo factu per alia viam cognitu sit.
inem sciat,possit illud obl causam manifestare, sine licentia confitentis. Et di DNetunt aliqui et no, siue consestar illud sciuerit per alia via ante consession siue post c5sissione. Pro qua opinione arguitur priniri quia districte prohibitu est confesseri,ner uelet confessiondid est, id quod per cons s sionem sciuerit aut cognouerit sed consissereo ipso,et reuelat crimen per consessione co-
nitum, etia si aliunde illud cognouerit, verὰ
icitur consessione reuelare.Nec valet recipere casum, quo alia via illud cognouerilina ecclesia nil tale excipit: igitur, nec nos excipere debemus. Pro quo etia facit Augustinus, qui videns Paulum in epistola ad Corin 1 thios cocedere hominib', ut possint ad secundas nuptias tran sire, cocludit esse vita licita transire ad tertias &quartas M.dices.' ubi Paulus non limitauit,nec nos limitare debem Et habet L; .q. i.ca.Quὰd si dormieritisci Tertio pro eade sententia facit ratio,quia si Petrus extra consessionem sciat quia,lcili-eet,vidii Ioanne aliquod crime committere.'cui deprecatur, ut nemini,quod vidit,pactis Ioanes promittens se celatura, teneturillud celare,tatione promisitonis, etia si alioqui, scilicet, pel euidentia facti, illud cognouerit. Igitur a sortiori consesser alias sciens crimeneonstetis,tenebitur illud celare, ratione promissionis, qua tacite consesser se obligat c laturum,quod per consessionem agnouerit.
243쪽
E Resnon. His no obstantἱlbus tentaum est oppobtu,scilicet, luὀd quado necessitas aut viilitas postulauerit, poterit consessor manis estare peccatu in coiissione cognitia, etiam relatum ad personam, si alia via illud agnouerit. Probatur, quia confessor extra consessionem sciens crimen alicuius, si producatur in testem aut a iudice inquiratur, est obligatus ob publica iustitiam, dicere quod sciue rit. Igitur si illud sciat per consessionε sacramentalent, siue subsequente siue praecedenteni facti cognitione,non minus tenebitur a
iudice inquisitus, aut in testem productiis illud manifestat e, alioqui consessio esset 'inculum iniciuitatis,d impeditiuum pului caeiustitiae. Secundo, quia fraus solus numini debet patrocinari,patrocinaretur aut si prior sententia esset vera. Pater, quia si latro cor.im sacerdote calicem, aut rem aliam
iuretur,st iens,quod si illud illi sacerdoti consteatur,non poterit sit per illo testificari, seu denunciare, adibit illico ad sacerdotem eundem, sistebitur illi furtu illud ,iam fraus F dci ius latronis illi patrocinaretur. Tertio, via opposto dato,sequitur aliquod absurdum,si ilicet, quodpr latus,cui incumbit
super adulterio, usura, aut concubinatu cognosce te, Scillud in foro exteriore iudicare
S pullire, d non posset alique talem criminosum per testes omni exceptione mai res probatum, talena iudicare, sententiam contra eum serre supposto, qudd ille praelatus per consessionem sacramentalem ab illo crinii nosos actam cognouerit eius crimE, de
quo est in iudicio conuictus. Patet sequela, uia in sententia contra illum serenda debet eclarare illum estia tali climine irretitum. Quarto sequitur alia absurditas, quὀd si sacerdos vidit Petrum in loco prophano semicantem, de quo Petrus confitetur eidem sacerdoti, quod sacerdos videns Petru ab aliis accusari, quod in loco sacro fornicationem commiserit,ia5 posset sacerdos in excuseii nem illius dicere, quὀd non in loco sacro, sed in prophano est sornicatus,ipso sacerdote vidente. Potest igitur, α aliquando debet consesser crimen per conssissionem stitum, prodere, si per aliam viam ex tra consessione illud cognouit. Pro x itando tamen scandalo debet, quando id reuelauerit, dicere modu,
quo illud sciat scilicet quia vidit illud perpetrari, vel quia audiuit extra consessionem. caueat tamen ne dicat se illud scire per consessionem , quia hoc dicere non poterit sinercuelatione consssionis .Habet enim sacerdos in cassi cognitionε illius secti duplicem: Galteram per viam consessi inis, Sanc hac notitia nil potest dicere,ut patet: altera pereulis identiam facti, vel aliquorum relationem, &ex hac via licitum est peccatum illud ob causam iustam manifestare, Exemplum huius est clarum. Iudex ex coniecturis non potest aliquem iudicare: si tamen ultra coniecturas habet sufiicientem certitudinem eκ euidentia facti, aut ex testificatione, seu ipsius rei consessione iudiciali, tunc ex tali notitia poterit ad iudicandunt procedere. Ita in proposito. Per haec patet ad rationes ante opposit uni. Ad primum dicendum, quod quando sacerdos reuelat crime per consessionem, cognitum, non ex notitia per consessionem habita sed ex alia emra consessionem acquista , iunc n5 dicitur reuelare consessionem. Aliud enim est reuelare peccatu confessum, aliud consessionem,ut ex dictis patet. Ad secundum eκ Augustino allegatum, dicendum quod quznuis ecclesia praecipiens co sessioneni celari nullum casum excipiat se maliter ratio tamen ipsa cogit nos eXciperer quia alioqui sequeretur absurditas dunconueni ita magna, ut supra argutum est. Sicut se etiamsi ecclesiansi excipiat casum, quo con 'siens ipse licentiam conserat confessori, ratio tamen cogit nos, talem eNceptionem adis mittere. Sicut d ecclesia quando iubet, ut peccator Oiria sita peccata semel in anno c5fieatur, non evcipit venialia: attamen ratio
cogit nos, ea ab illa obligatione excipere. A d teri tum dicendum, quod illa promisisio in casu obligauit promittentem ad celandiana,quando nec necessitas, nec utilitas publica nec priuata , opposivm postulauerit. Si tamen causa iusta, aut salus ipsus deli quentis, sue alterius, aut praeceptum superioris iustum postulauerit, non est flandum in promissione, ut constat: ita don pinsenti casu, qui dimittatu dicendum est.Deunt tamen consessores esse nimis cauti, quando de peccatis aliorum loquuntur, sue in iudicio, siue extr3, ne inde aliqui scandaliaetur: quia facile spicabunt ut astantes, quod illa
aliena peccata per confessionem cognou rit,scietes illum ex osscio esse conses rem. Ideo nis necessitas postulet, flere debent aliena peccata, necessitas ea prodere eat, causam S otitiam extra confinionem habitam reddant.
244쪽
A C Equitiat iam re onsio ad aliud dubiu, scita licet, An sigillu tecto, nudi alicui c5 missi
sit de necessitate celandu . Et dicendii quod
sc,tum, quia iure naturae tenemur Pr imuin fama non ledere. accideret autem saepisii me contra sania comitiemis, aut alterius,huiusmodi sigillii reuelari.Tum etia, quia de tu re naturae tenemur esse fideles, seu fidelitai Eproximis seruar lianc aute no seruat,qui reuelat arcana sibi ab amico comissa,Tum deniq;, qa de iure naturi tenemur seruare proniis m, sed in secreti comisione semper vel tacite vel expresse interuenit promistio eius, cui secretu comittitur,alioqui no sibi cc mitteretur. Cum hoc tame flat, v licitia sit liuiusmodi sigillii aliquando reuelare, ut si eius
celatio vergat in rernicie resp. aut salutis corporalis ipsius comittetis,aut eius,cui comi titur,aut alterius. Huius limitatidis ratio est
clara, quia inliis casibus, in quil, no potest aliter praefatis damnis obuiari nisi reuel dosecro u, cesat obligatio celadi. Nec rationes factae tuc habet vim, quia famas x imi posms ponenda est pro salute rei inaut alicuius est rhis, maxime pro spirituali. Fidelitas autem tune no obligat, quia no dicit quis perfidus Per hoc,l arcanu reuelat simpliciter, sed per
hoc, v temere,& sine causa cogente reuelata Promissio etia tunc cessat, quia nemo potuit se per promissione cotra remp.obligare, aut contra salutem corporalem,aut spititualem
alicuius,ad quam diaritas ipsa obligat. Corollarie sequitur, quant ii intersit inter sigillum secreti commissi,& sigillum consese
soni quia hoc in nullo casu potest reuelari, Ditein ibrinaliter, dic Edo per consessionem scitum esse,iale,vel tale Lectu,nisi habita expressa licentia confitentis. Secretu vero nudum comissunt,saepe potest reuelari ob ea sam cogentem, si elicentia committentis. Explicit codex de conses ne.
De satisfactione pro peccatis. Quaestio prima.
factione, quae tertia pars poenitetit dicitur, aliqua breuiter Ptractare, di in
primis quaerendu occurrit de possibilitate satisfaciendi, An,scilicet ac mo purus possit Deo pro peccatis comissis siti vicere. Et in multorum sententia quod per se non potest bene tamen in virtute pas- Cnonis Christi. Prima parte probant propto
duo, prini u est,quia offensa corra Deum e missa est infinita, atteta coditione ipsius os. sensi, qua enim maior Saneliores quior fenditur caeteris paribus lato ostensa seu in iuria eidem illata est maior.Cum ergo Deus sit infinitus, Scinfinite bonus, sequituros. sensam cotra eum comissam este infinitam. Homo auid nil insiti tu potest Deo reddere,' in recompensam offensae infinitae, ergo non potest illi satisfacere.Ηscconsequcti a pater, quia satisfactio est redditio aequi ualetis. Sc. Secundu est, quia homo no dicitur satisfacere creditori reddendo aliquid alioqui eidenidebitum.Cum so homo debeat Deo qui
quid boni habet, quicquid boni agere potest, qb benefici uci rationis, redoptionis, quoris ipso Deo recipit,sequiturquod per nil potest Deo satisficere, pro iniuriis ei sena illatis. Secunda partem probat,scilicet, rudit in virtute passionis christi potest lion ODeo satisfacere,ed quod satisfactio, qua Christus 3 nobis satisfecit, fuit quod modo infinita, Desim esset Deus infinitus ipsis,qui pro bonis satisfecit. Quanuid communiter dicatur, oportet tame rem amplius distinguere,ctud veritatis habet inuestigare.Vndecotra hanc sententia currit ratio, quod, scilicet, illae duae palles simul no stent:nam quaero, vel intelli sunt de satisfactione sumpta secundu libera Iem Saraiiosam Dei acceptatJonc,qui, scis licet,disnatur contentus elle cit eo, quod homo reddit, vel de satisfacti me sumpta secundum rigore iustitiae, quae requirit aequalitata rei.Se. Si primum, quaero rursus an de potentia absoluta loquatur, an de ordinata. Si loquantur de satisfactione secundu liberalε Dei acceptatione,d se potetia ab luta, insa est prima pars,in qua dicunt, quod homo purus no potuit per se sine passione Christi satisncere De Patet hoc, quia alius fuit nisdus Deo possibilis ad redimendu genus hornanum, Scit alius couenientior non fiterit, quam per incarnatione di passionem Dei, veait Augustinus, potuit etia Deus de potetia absoluta remittere peccata unicuiq; libetat irsme, nil in recompensam ab ipso peccatore exigendo: Potuit ergo ei de peccata remittore absolute, aliqua recompensam parua exigendo, scilicet, poenitentia cordis, aut solam peccati confessionem, aut aliud obsequium, quodcuq; Deo gratu Sc. quo reddito, liceretur homo ille satissicereDeo secundu eius liberalem acceptat Dan etia non concurren-
245쪽
E ieras,ὶone Ch isti. Si aute loquatur de satisitatione secundu Dei acceptationet S de porentia ordinata, tunc vera est praefata sementia pro utraq; Panc. Attamen rationes addu
fia pro prima parte sunt impertinetes, ct sal λ:patre hoc,quia i inpertinens est offens une Iesinita aut inlinitam ad hoc, quod lior possit Deo latisfacere secund si ipsus Dei liberalem acceptarion ut costat: imperiines etiam est id quod ionio Deo reddit in reco--nsamostensae, esse alioqui debitum vel in biiuin ad hoc, quω homo satisfaciat Deo undum ipsiusliberale acceptatioria, tis- militeiae se constat, ei matbetu stipsi Deo acceptare opus sominis bonii in remissione peccati, siue alioqui sit illidebitum,sive non Sc. De falsitate aut erationum illaru statim patebit. Et ita apparet praefata sententia saliam esse,vel impertincter probata,si de sati Giactione secuti tu liberale Dei acceptatione loquantur. Si autem loquantur de satisi
olone secunduri ore iustitit, quae rei squalitatem requirit, falsa est prosecunda rarie, quia passio Christi no fuit satisfactoria pro peccatissecundu rigore iustitiae, seclusa Dei gratiosa S liberali acceptatione ut statim patebit. Et quhiqin vera sententia pro primax Parte, attamen rationesad eam probandum non videnturve .Patride prima in qua dicunt,quia ostensa suit infinita,& homo pinxiis nis infinitu potest Deo reddere in recompensam. Sc. Nam csim dicunt offensam es levis inita es intelligunt, quod sit in si nita soeundum substantia actus vel secundu inren sonem actus, vel secudum duratione actus, vel solum obiective, quia contra Deum iii finitum, prima tria dicere nosossunt,ut coimnat. Et si quartu dicat tam falsum est, quὀd non possit homo inrecopensam offensae se infinitae reddere Deo aliquid infinitu, quia omne opus bonii propter Deum summe dilectum tactum erit,sinii liter obiective infinitum. Adde quod potest homo purus reddere Deo actum tam bonu,quam malias suit actus quo Deum osse erat id patet, supposito mactus malus de formali importet ca rentia rectitudinis ineste debitae, ut si debuit homo actum facere primi er Deum,& nose-cit propter Deum, aut si debuit homo facere
consormiter ad rectam ratiotiti no ita socii. Tanta ergo erit malitia actus formaliter, quata rectitudo qua caritit S erat in essedo bita, haec aute rectitudo inesse debita sinita aerat, e per homine postmodii reddi, Sap
pota potest. Vt si desultprius flectio Pei,
potest postmodum homo Deum diligere, si Gdefuit prius actui rectitudo, potest post in
dum homo actu cum lata rectitudine agere,
quata defuit actui ostensium&ita potest homo purus redde Deo actum, qui in tam bonus,qu. in malus erat formaliteractus ossessuus,&ita apparet ratione prima est e falsam.
Praeterea ad idem falsum est, quod omnis offensa si infinitaobiective, patet,quia multae ossenta seu peccata ab homine fiunt que non habent Deum pro obiecto, ut si homo
nil de Deo cogitans peccet conueriendo. Si dicas non onme ostensam esse infinita comuersiuriberae tame mersita , quia otiaes auertunt a Deo Sc. Contra, quia si hac ratione diserentur infinitae solom , quia a Deo aue
tunt, sequitur omnia peccata mortalia esse aequalia,quia omia qualiter a Deo auertiat,
ut constat. Et ita esset incidere in errore stoicoriam qui omnia vitia aequalia esse dicebat. Ci nitanae certumst dendemu peccatum altero esse prauius, Quod etia in inundar tione disebatur,scilicet,homine deberemoratione beneficii creationis quicquid boni agere potest,non vidctur verum,max hue loquendo de deliito necessitati quia hoc mindo homo no debet Deo,nisi ea quae Deus ab se homine exigit, scilicet, ut mandata semet, in reliquis autem homo fui iuris est,d Jher,&rion semus, nec aluplius ab homine exigit Deus ob bellesciti creationis Se. X consequenti nillil obstat , quo minus polia homo peralia opera supererogationis quoda- modo Deo pro peccatis satisfacere. Dicendum ergo, tu loquedo de satisfactione secundii liuet aleni acceptationem mssens, potuit homo de potentia absoluta satisfacere pro peccatis, etiam si metita Spaseso Christi no interuenissent ede Pinentia tanaen ordinata non potuit homo ime meritis
Cassione Christi Deo pro peccatis satisficere, eXquo Deusita ordinauit,neminem iustificare, nis persiliuiti suum incarnatum &passum,que Deus mittere redecreuit, ut eos
qui sub lege erant rediniere, quod suppono tanquam cerium de side.
Si autem aliquid in quaesione praesenti difficultateni habet,lioc est, an possit homo
Purus per se et cum passione Christi satisfacere. ,s udurigore iiiiiiii. x, qui rei ςqualitate rentit, seclusi gratiosa Deirentissione, us liberali acceptatione. Et quid Esit quamur, dehomine puro eveludido merita pataone Christi,no dubitatur, sed certuesse videtur, hominem puru per seno posse Deu
246쪽
A Deo pro peccatis sitissa re, secuduin squa litatent, erigore iustitiae. Probatur,quias sicivel esset agendo aliquod bonum opus post offensam comissam,quod sit de precepto,vel agendo bonum opus,quod sit cie consilio,vel sustinendo, seu allularendo, aliquod laboriosumaeu poenale opus Non Primum quia homo no potes suo creditori,vel ossenso satisfacere per opus alioqui eidem debitu de rigore iustitiae, quod de se constat: Sita etiam sanificat ratio ipsa satisfactionis, quae est voluntaria redditio aequiualentis, alias indebiti. Pro quo etia ficit quod Christus per Lucamdirithoim feceritis quaecunq; Prscepta sint vobis, licite etesinutiles sumus, quod
debuimus facere, secini'. SCIn quo satis docemur,opera nostra, quae ex Praecepto facismus,de se non esse meritoria, nec satisfactoria apud Deum. Secundum etiam non est
dicendum, scilicet, quod purus homo possit de rigore iustitiae satisfacere per opera de c5dilio, Nam licet illa Deus de facto tisi exigat ab homine,posset tametuste,si vellet,ea exi-B gere pro beneficio creationis S redeptionis, es aliis innumeris bonis, ius quotidie a Deo recipimus.Irrationabile autem est dicere, vhomo possit Deo satisficere pro peccatis de rigore iustitiae per iis,quod Deus iuste ali qui exigere possctai vellet. Repugnat enim, uod homo per opus bonii Deo satisfaciate iustitia seclusa ipsus Dei gratiosa S liborali acceptatione. Tum etiam, quia nemo secundum rigorem iustitit satisfacit offense: seu damnificato,nisi eidem tantundem reddendo de suo,non de bonis ipsus ostensi, vis dis ii sator, cui dominus bolia sua commist,suum dominum ostendat, certe non satis-ficit offenso,dando illi de bonis ab ipsed mino sibi csimissis,ergo etiam viator, cui dominus omnia qus habet commisit, si Deo iniuriam inserat,no poterit per bona quς a domino recepit eidem satisfacere, eum illa bona potius sint Dei, quam hominis. Ita enim dicitur primo Paralipomenon. cap. 29.Om nia bona domine tua sunt, ct quae dema I. Ad Cora. suscepimus , reddimus tibi. Vnde
aulus, ct id habes, quod non accepi
si is Augustinus. Cum Deus remunera potius remunerat dona sua , quam opera nomaia, . stra Sc. Adde, quod omnes iustitiae ii strae sunt velut pannus ni crastruatae, ac proinde Per opera nostra qu. anuis alioqui bona ct de consilio sint, ni possumus de rigore iustitis, seclusa ipsius Dei misericordiaciliberat litate,ac gratiosa promissi e , eum in aliquo Cnobis obligare, S per consequens si operanti peccata remittit, non est hoc de rigore iusti insed ex sua bonitate Sc. Nec etia potest dari tertium,scilicet, quὀd per Poriis viri luntaria tolerantiam, possimus secundum i stiliam sati facere Deo. Ratio est clara, quia satisfactio secundum puram iustitiam requirit aequalitatem, i sc aute no potest reperiri inter iniuriam pro qua poena infinita deis sicia debetur, S inter poenam, quam lioni invia potest voluntarie sustinere. Nam sco Paremus pinnam,qua toleramus, ad culpam commissam,sine coparatione peius quid est culpa,quini Poena vitae prssentis,quod inde aperte constat,quia de duobus malis semper id quod minus est, est eligendum:sed secum dum rectam rationem potius est eligendum malum poenae,quantiantibet acerrimum sit, quam malum culps quantumuis leue. Si etiacomparemus Poenam viis Praesentis ad poenani debitam pro peccato mortali, absq; dum bio loge maior est,qus pro peccato debetur. quia in sinita, tuaquq iii praesenti vita sustibnetur,ut constat. Non ergo potest in hac re qualitas reperiri,ctita certum est, homine purum per se non poste Deo pio peccatis sa .risfacere,fecundum rigorem iustitiae.
tristat evo videre,an homo possit de iustitia satisfacere Deo , in virtute pasi Gis Christi Quae quislio pendet ex illa, An scilicet Christus satisfecit pro nobis Deo ex piris ra iustitia,seclusa Dei liberali acceptatioe.In quo multi contender ut partem anὶrmativa defendere,& publice praedicare , dicentes Christum per moriem suam omnibus de iustitia meruisteremissionem peccatorum, &gratiam, loriam, ita ut omnibus hic omnia de iustitia debita sint, nisi Per eos steterit, quominus ea astequantur. Stat autemper eos, si fidem quae per dilectionem opς. ratur, non habent, nec in eadem decedant.
Pro quo supponunt, quod Deus gratis & liberaliter dedit Christo omnia bona qui ha
bet, vel habuit ex quo suit conceptus, scilicet,esse naturale,este gratuitum, asse be tisicu, ita ut pro illis nultu manserit in Chisesto debitum,quo Deo quicqvim deberet. iaprobant intentum suuna.
Primis, quia Christus multa obseqilia alioquiindebita praestitit Deo, qui iustissimus est, ergo ex iustitia debuit Deus illa Christi obsequia remunerare, non in Cliti- sto ipso, cui maior gratia aut gloria pristari de lege non Potuit, quam quae ab instanti
247쪽
E e5ceptionIs illi suit data,ut supponimus, ese se debuerunt de iustitia remunerari in iii, dis ipsius Chi isti, pro quibus ipse illa omnia obsequia Deo impendit, quibus uamerita,ardentissime applicauit, consequenti de iustitia satisfecit pro illis: S ei HEde iustitia pratiam S gloria promeruit Sc.
f. ecundo.Non minus meritoria Rerut Chrisi obsequia ex feruentissima charitate Dei Pincedentia , quam fuerint demeritoria hominum Peccata ex amore ipsorum, aut mundi facta nam comparando amorem det,quε
Cluistus habuit,ad amorem hominum, que de seipsis habuerunt, Soabent, longe maior fuit in Cliristo amor Dei, quam in homine amor sui,aut mundi, idq; iam quoad , ectum,quam quo ad esse tiam. oad an dium quidem quia in Christo fuit amor dei
serupiissimus ex toto conatu volutatis, summa charitate coadiuuante elicitus, ct in eodem seruore abii stanti conceptionis, per totam vitam continualus, in hominibus autem amo r sui, mundi non fuit tam iniensus, nec tam Diui Jus,nec tam continuus,nec
tam purus: quoad effectum etia, quia Chii nos vitam suam preciosissimam eκ amore Dei pro nobis tradidit Seuanuis homines F aliquando pro amore sui aut pro amore mudi vitam suam tradiderint,nuquam fieri potest,ut etiam omnes simul tantum tradant Psui amore,quatu Christus tradidit pro amore Dei, quia vitae omnium peccat cru qui fuerunt, sunt,s erunt,si congregentur,ct pro amore sui,vel mundi tradantur, non possitnt aequari vitae Christi, quam tradidit pro nobis,quae sine comparatione excellentior est, quam omnes vitae peccatorum. Et ita quoad assessum, S eflectum fuerunt maiora merita
Christi, dinator amor Dei, quam fuerint, sint demerita peccatorum d imor sui. Adde, quod obedietia Christi, qua Deo inobediens usq; ad moriem , fuit longe maior, di cellentioriquam fia erit inobedidit a limminis.Et ita colligunt Christum de rigore iustiti aetatum itio plus, Deo exilibuisse, qua homines peccando a Deo abi tulerint: S per consequens satisfecit de rigore iustitiae. Tertio idem suadent quia merita Christfuerunt infinita,salid eN parte perscuae quaeni eruit Saatisfecit p nobis:erat enim deus, dota Deus merui: Pro nobis, S Deus pasesu s, ct mortuus est pro nol is, S seipsum infinitum obtulit pro nobis, d per coiise quens infinita fuit satisnctio, qua siti fecit pro nobis,d dia intentum. Contra huc modum arguitur. Primo sim Gium videtur, id quod sui ponit, scilicet, Deum dedisse Christo omne bonum naturale gratuit uni, di beatiscum, S reliqua alia, ita liberaliter,ut in nullo voluerit Christum ipsi deo manere obli ratum , sed in omni biis
sui iuris esse.Na Christus,prout honio, su diius suit legi naturae, quae ore nem creatura rationalcm obligat ad diligendu deu,eumq; loris candum,adq; colendum, uti verum Deum,Soratorem onmium, quam quida legem nullatcnus Christo licuit violare radquam tanto magis tenebatur,quanto plura, ct maiora i deo benescia receris. I u etia,
Christus non suit liberab obseruantia diu, nae legis, S de lege decalori constat, in qua charita, Dei S proximi iubetur, S ut malatrox isti iubetur,S vi mala proximis nolim feramur.Constat autem Christum oblivia sitisse ad no peierandum, non occidendum, non adulterandum Sc.s militer S ad parentes hom r. indum,S illis seruiendum, qu
admodum Sseruiuii:de quo ait euagelista, quod Christus erat iubditus illis. Delegeo itiam diuina postiua ueteri, patet etia quod fuit illi subditus, Neanelius quzm reliqui iudaei obseruauit,Dixit enim, Non veni sol, uere legem,sed adimplere. Et Paulus ad G latas. . list Deus filium suum fictum ex muliere,factum sub lege.Se. Et ad Philipe. i. Fa ius est obediens patri usq; ad mortem,
obedientia autem praceptum seu madatum praesupponit.Ioanne etiam. cap. P. S.I diiscit chi istum madaium habuit lea patre ponendi animam suam. Et iterum dixit idem Christus, Cibus meus his est ut faciam volatatem eius, qui misi me, Non enim quia sum riore ad aliquid ag endum imittitur,estomnino liber debito a obedi edi , Sipsum adimplendi. Christus autem ad id a patre in mundum missus est, ut verbo ct operae mundum illuminaret, S ad veram Dei cosniti Edcad amorem nos adduceret,quod es secit. M. igitur falsum est quod Christus tu nullo suerit patri debitor . Falsum etiam est quod in omnibus suis operibus laesit sui iuris, ita ut sibi liberu S lii itu fiterit ea facere, no facere. Esto etia ita esset, quod Deus noluit Christu ad aliquid obligare ob beneficia illi collata, non inde sit , ut per obsequia sua Christus meruerit de rigore iustitiae nobis remis. sonenti colorum, ex quo Deus iuster terat a Christo talia obsequia tanquam debita ob praes acta beneficia exigere si vellet, ut supra depuro homine.
248쪽
A Secundo arguitur,quὀd Christias de ristore iustitia non satisfecit. Quia satisfactio de rigore iustitis requirit aequalitatem interdanum illatum & recompensam pro illo facta,
talis autem non est inter peccatu cotra Deueommisitim &passionem Christi. Probatur, quia offensa fuit infinita,non sol sim obiecti
ue,ut communiter dicunt,sed aliundi: nil auid quod Christus egit,aut pas Ius est,suit infinitum. Patet id, si consideremus in peccato tria. Primum est damnum, quod peccatu est aptum natum inferre Deo,si Deus damni esset cinam Secundum est,malitia ipsus morati.Teritu est, poena peccato debita. Si prini uinconsiderentus peccatu, 'tex dictis opinantium apparetide se est aptum natum auferre a Deo bonum infinitum,imo S totum suum est e,ex eo,scilicet,quia si Deus esset capas tristitiae sicut est homoriniuria Sossensa contra Deum commissa de se esset illativa
tristitiae Deo ossiense, & ex consequenti priuaret Deum sua s licitate, cuni qua nulla tristitia se compatitur,& ex consequenti priuaret eum diuinitate, & per consequens tuo est e,Haec omnia patent,quia Deus per esten V tiam est,ct Deus est, ct beatus est,ita ut idem sint in Deo este, & Deum este,& beatu est erigitur quod est aptum natu inferre Deo tristitiam eX conseouenti est aptum natu Deusuo esse priuare,& ita peccatum eκ parte suaeli aptum natum Deo infinitum damn u i seriectita est infinite damnificatiuu. Christus autem per qualiacunq;,S quantacunq; obsequia non potuit ex parte obsequii res dere Deo infinit uelle ruta esto quod Deus esset capax gaudia accidentalis,seu adueni
tis,nil aliud ex obsequio Deo grato illi posset euenire, praeter huiusinodi gaudium accidentale:sed non inde sit, vitale obsequiuin reddat Deum summes xlicem ct beatu, cum non in extrinseco sed in se beatificetur, sicut peccatum de se erat α consequenti ablativuseu destructiuum talicitatis Dei essenti tis. Si consideremus secundum, hoc est malitia ipsius peccati, patet ex dictis ea esse infinitam:tanto enim est maior malitia offenso seu iniuriae, quanto de se est magis damnificativa persenae ossen*.Cuin ergo peccatum de se sit infinite damnificatiuum ipsius Dei ad sensum dictumsequitur omnem talem offensana in Deum commillam, esse infinitae malitiae, Cum ergo Christus no potuit Deo
reddere pro nobis aliquod obsequiu, quod esset infinitae bonitatis ex se, sequitur quod non satisfiecit pro nostris peccatis adaequali
tatem itistitiae. CSi deniq; con sideremus tertitam In peccato, quod est poena, qua peccator dignus est ob ossensim in Deum commissam, idem apparet,nam poena inferni pro peccato debita secundum intentionem longὰ acerbior est,
ct intefotiquam fuit poena, quam Christus in via pertulit, & si poenae debitaeomnibus
peccatoribus adunarentur, S in unum redibrent, non dubium,quin esset longe intestor, quanToma, quam Christus tolerauit. Non
ergo Christus per luit poenam aequald in
intensione, clim poena debita pro peccatis omnium hominum. Poena insuper pro peccatis debita secundum extensionem est insinita, quia sterna: poena autem Chiisti no nisi ad tempus sirit, igitur ex nulla parte fuit aequalitas inter id quod Christus Deo m n bis persoluit, Sinterofensam cotra Deum csimissam,& ita non fuit satisfactio ad squa
Tertio arguitur quia si meritum Christi suit satisfactorium decondigno,seu de rigore iustitiae, aut tale filii ratione ipsus optris
in se con siderari, aut ea ratione,qua eX gra tia lata processit aut ea ratione, qua erat per mlans inlinitae, scilicet,verbi Dei,cui humanibias erat coniuncta. Primum dici non potest quia tale omnino opus S ide specie potuit illa humanitas a verbo deposita operari, &tale secundum naturam rei potuit a puro homine fieri, quod tamen non esset de rigore iustitiae pro toti & tantis peceatis hominum satisfactorium de se . quod certum esse suppono. Nec potest dici secundi ni, stilicet, quod opera Christi datioe gratis sumius, eκ
qua procedebant, erant ad aequalitatem satisfictoria. Tu,quia gratia Christi, d s sunt
masiit secundum potentiam ordinatam, no tamen sitit infinita, ut tenent Tho. Sco. Scaeteri doctores:peccata autem contra Deu c6-
missa, ct quae comitti possiunt sunt infinita,& esto finita essent numero, sunt in quoad indignitatein finita, cu digna sint poena infinita inaesiue SextEsu ut teneri solet secudum Cancellarium Parisiensem: gratia auid Christi finita est. Non ergo facit opus ta meritorium,quain meritorius uit hominis peccatum. tum et Lim, quia tantam gratiam
potuit Deus dare puro homini, quatam de- dis Christo, & ex consequenti purus homo posset in casu satisfacere pro peccatis omnia de condigno,seu de rigore iustitiae, s ista satis Actionis condignitas procederet in christo ex tanta gratia illi collata. Tum etiam
249쪽
E quia si ex quantitare gratiae Christi euenit.
vi opera Christi fuerint de se meritoria,& sati,sictoria pro tot Saaniis peccatis igitur si gratia esset subdupla, essent sintiliter in subduplo satisfictoria, Ss subquadrupla, in subquadruplo,& ita de aliis,& per coseques
unusquisq; nomo liabens gratiam, posset ex ri ut e gratiae pro peccatis suis,vel alienis satisfacere,saltem in parte, secundum exigentiam,seu qualitatem gratis, ido; seclusis in
litis Chtiui, quod iterum est salsum, S ese
Nec potest dici tertium,sElicet,quia opera Christi fuerint de condigno, S ex ri ore iustitiae satisfactoria ratione persent, cui humanitas erat coniuncta pro tur,quia Claristus S si fuerit,S si pellana diuina,S Deus: non tamen Claristus meruit nobis, nec satis fecit pro nobis secundum quod Deus, sed socundum et laomoad patet, quia nec fleuit secundum quod Deus, nec orauit secundum G Deus, nec passus est S mortuus est secundum quod Deus t constat. Ci m igitur per haec, ε alia liumana opera Chtinus nobis meruit,& pro nobis satis secit,sequitur ergo,
quia S si Christus suerit Deus, non inde F opera quae faciebat ut homo, erant infinita aut infiniti valoris, seclusa Dei liberali a
Confirmatur horiquia tune omnia merita Christi filissent eo lia, saltem omnia suissent infinitivatoris,di meriti,& dignitatis,&ex consequenti Christus totum satisfecit ex rigore iustitiae per merita, que in vita sua &cit, quantum per passonem ct mortem qua
pro nobis sustinuit, Sper consequens antequam actu pateretur, iam erat hon inibus debita ex iustitia, peccatorum remimo, & per consequens ianua regni coelestis aperta, &ita si quis iustus decessisset vivente christo,
antequa inciperet pati, introisset nu eoelorum,quod suppono erroneum. Et sequela patet, quia non obaliud erat iustis ante adtientum Christi clausum regnum coctorum, nisi quia nondum aduenerat satisficti Rhaec autem iam ante passione Christi aduenerat Per alia opera meritoria Christi,quae eκ opinione erant infinitaevirtutisan ratione meriti.& satisfactionis idq; de rigore iustitiae, Sita omnes patres, qui erant in sinu Abrahae suissent in coelum translati antequam Chrisus Pateretur, quo ante Christus lassicieter pro illis satisfecerat ex iustitia.
Deniq; arguitur. icquid Christus secit secundum quod homo, Potuit sacere Purus homo: si ergo Christus satisfecit de rigore la ostitiae secundu quod homo gitur hM ipsiani
potuit purus homo, consequens est a nemia ne concessum, tranator non potest rationiis
biliter negari, igitur minor est salsa. Quarto arguitur.Si Christus ad squalit tem satisfecit, di de rigore iustitis pro peccatis nostris,sequitur quod Deus de iustitia debuit esse contentus cum obsequiis&passi ne Christi loco os sarum in Deum comisesariam, S ex consequenti no potuit iust). eisdem ossensis amplius a peccatoribus exissere. Si enim ereditori suum debitum susin. cient et S abunde solutum est,non erit iustuamplius Edebitore pro eodem debito exigere.Deus auteni ultra passionem Christi, qua pro peccatoribus satisfecit, exigit ab eisdem
poenitentiam cordis,essessionem, Gonem promani, ut manifestiam est argumentum ergo certum est,quia Christus n5 satisfecit adaequalitatem cerigore iustitiae.
Quod ampliusconfirmatur, quia si Christus
ad squalitatem satisfecit secundum rem, noopus fuisset illi orare patrem,ut sua opera &passionem dignaretur pro nobis accepta
quod est falsum. Et sequela satis patet de sersequitur ergo, quta non fuit palito Christi usecundum naturam rei, dissecundum rigore
iustitiae satis fictoria, nisi quia fuit a Deo exsita gratia dimisericordia ad eundem sinem
acceptata,cuiliberum erat eam acceptare,deno acceptare.Et ita purus homo, nec per se,
nec adiunctis meritis Christi non potest ad qualitate satisficere, rigore iustitiae. Piae supposita tame lege ordinata, per uua Deus statuit S pronii si se placandum, es veniambis qui poenitentiam egerint, se concessurii. idq; interuenietibus hibus & metitis Christi, tune certum est hominem satisfacere porse mediantibus nitatis Christi secundilmiu nitiam hanc, qui non ex diualitate rei ad resumitur, sed eκ statuto Spromissione Dei, qua quia iustus, verax, & fidelis est, tenetur adimplere stante lege. Nunc ad rationes prioris sintdtiae. Res . Ad primum, esto Christus multa obsequia
Deo patri impenderit, illa tamen non erant omnino indebita mo ea tenebatur impedere,cum ad id fuerita patremissus, ct Adida patre madatum acceperit, ut ex dictis patet. verum dato,outa illa omnia aut multa libere, 'n ex debito fecerit, falsum est, quia Deus tenebatur de rigore iustitiae illa rem nerare: quandoquidem illa omnia poterat Pater ab illo iuste exigere Pro benescio crea,
250쪽
A clonis Scallorum donorum accumulatione.
Et dato adhuc, τ teneretur ea remunerare,
Non tamen in aliis a Christo, sed poterat ea- in eodem Christo remunerare, augendo gratiam S gloria, alia innumera dona illi comendo. Ac proinde nullo modo Probandi Deus ex rigore iustitis esset oblisatus peccatoribus sua delicia remittere ob obsequia Cliristi,& multo minus ob eadem eisde peccatoribus gratiam S gloriam conferre.
Ad secundum admisi. et amor Dei quem
Christus habuit fuerit maior quam amor sui quem homo habuit. non se itur inde Chiistium ad aevalitate satisfecisme, tu ob ea quae dicta sunt,d i m etiam, quia si hoc susῖceret ad satisfacie luna ad squalitatem sequeretur
hominem purum sine meritis Christi poste
ad aequalitatem,satisfacere, unum homine putu iustum pro alio peccatore de rigore ii stitiae posse satisfacere.Patet, ea honio postquam peccauit per amore siti,aut mundi potest conuerti d binare Deum multo sei uentius, lucina seipsum aut mundii amauerat, Et pol unus iustus feruetius amare Deu quam B alius peccator odierit.Similiter etia de ani
re secundum esse tum obiici posset. Ad tertium solutu est supra quod merita Christi no fuerunt infiniti valoris de se, nec ratione personae diuitas coniunctae, sed quia
a Deo gratiose silerunt acceptata. Et qua uis
Christus, qui Deus est,selysiim obtulit cruci,nsi tamen secundum quod Deus, sed secu-du iudd homo, d deo nil contra dicta. sta adhuc manet dubium, nam qualite cunq; Christus pro nobis satisfecerit, adaequalitatem sue secundi in Dei acceptationem,cominu nis tamen sententia est omniti,
mi id satisfecit pro omnibus sui scienter. Cilni igitur sussicientia unius eNcludat necesssitatem alterius, sequitur quὰd non esset peccatori alia satisfictio necessaria, praetereant, quam Christus secit:& tamd Deus exigit a peccatore contritionem, confessionem,
b datis facitionem, ut evdictis satis patet, igitur. Respon. Illa susscientia, quaeduitur ei in meritis Christi Sciatissamone Chri suintelligitur ex parte sua taliter quod si homines ex sita parte secerint, quod in ipsis est, ct quod eis a Deo exigitur, per merita &pasionem Christi si,ut actu a peccato redimantur, qvpliter non redimerentur seclu-ss meritis Spassione Christi, etiam si aperent quicquid in ipsis si, nil illis profuisi, scutilam prodest ob Christi merita ct passionem. Itamsuit passio Christi suil)ciens.
ut nostra poenitenna & opera In Deum relata, Deo grata sint, a Deo acceptentur,qualiter sine Christi meritis rion acceptarentur.
aut aliter ideYPonatur, scilicet, quὼd Chrinsus pro nobis sussicienter satisfecit ex parate sua, quia, scilicet,ex parte Christi nihil amplius requirebatur ad satisfaciendum,& mulsum redimendum quam quae egit, Spa slius
est,imo nec requirebatur rami m , quantum
egit,ct passus est,cum minus sufecisset. Vnde ait Psalmista. copiosa apud eum redem- dat.nmpti na gutta sanguinis Iesu Christi sius sectileti omnibus ad eoru redentione, ut dieitur in extrauagate Clemctis.6. migenitus.
Vbi nota,quod ait,scilicet, quHd una gutta sanguinis su siecisset pro omnibus , Pteri nione ad veri,si,quod videtur militare contra responsione supra ad quistione data, Ad quod dicendii, ii non inde se luitur passione Christi infiniti valoris secundu naturam rei fuisse,ita ut de pura iustitia satisfecerit propter ione ad verbum, ut ex dictis pata. Nec
Clemes in illa extrauagate intendit excludere liberale Dei acceptation sed intendit dicere ip Christi opa S passio tanta excelletia,Ppter unione humanitatis adverbii c5trahebat, ut unica gutta sanguinis pro nobis effisa sustecisset inclinare diuina clementia, ad nostra redemption nisi natu tu esset Chri- sum coplete per mortem satisfacturu. Non enim ait,et una gutta si Nuinis suffecit de facto,alioqui nil opus suis et Christu mori ad
redimendum miti duus, in imas sanctorupatru de limbo lilberandum,sed dixit, qu5dvna gnita suffecisset ad sensum dictum. Est igitur resollatio, Q purus homo no Potest nec perse,nec virtute passiois Christi depura iustitia,seclusa liberali Dei acceptatioe pro peccatis satisfacere Deo, quin libet ii sit, de potentia Dei ab luta,nec opus hominis, invasitone Christi acceptare in remissi ne christi acceptare in ren4ssionem peccati absq; hocet alicui iniustitiam iaciat, state tame lege, homo satisfacit de iustitia pro re catis in virtute passidis Christi. quia iusium est Deu sua seruet smissa, Iecreta. Est autEdi tardita in i posito inter iustitia rei, S iustitia legis quia prima requirit aequalitatem inter debitu, S redditu. Seclida vero no hae aequalitate requirit,sed Uid reddatur, quod in ter exigitnr. Et sicut solutio,qui secuda lege fit obligat Deu stante lege, ut illa colenius si,d elati si remittat, ita solutios uae secundum aequalitatem rei sit si qua esset,olligaret eundcin Deum,ut sina pliciterdelitum remittat