장음표시 사용
261쪽
virtutes eκ una charitate generantur, nec
habet viriditatis ramus boni operis, si non manserit in radice dilectionis. Tettio idem ex doctrina Pauli in multis locis colligitur, in epistola ad ephesios ter lio, Praecatur illis, ut Christus in illis habitet,per fidem in corde,vi sint radicati in fide Maritate, jn eadem in dati, ut possint cuni se netis cognoscere quae sit lar itudo, longitudo,sublimitas,& profunditas. Vbi glossa subliniitatem cliaritatis interpretatur rela
tionem operum bonorum in aeternam mer
ceden , litet Deus est, in quam inquit si opera nostra bona non reseruntur percutit, hoc
est,idsi propter Deum fiant. Rursus ibidem
P. q. qua rauis sper verba obscura docet modum quo homines crescunt secundum aedifici uin spiritu. te quo ecclesia Chrilli edificatur, Squo unusquis'; eii: maediscatur,&crescit in virum petieetum, cuius aedificii
spiritualis sundamentum est charitas d des Christi, ut illic docet dicens , scilices.' eritate ni feetantes in charitate adolesca inus in illum per omnia, qui est caput, nem- pe Christus, in quo totum corpus compactu Moimexum per omnem iuncturam latantinistrationi; iuNta aetum in mesura viliuscuius smembri incremetum corporis facit,
in aedificationem sui ipsus per charitatem. idem significat ad Cossossen. r. Idem etiam priuia ad Corin. s. Fundamentum aliud nemo poteli ponere, praeter id quod positum
est, quod est Christus Iesus, idest fides Chri, si , qui per dilectionem operatur , ut eX ponit Ai ustinus . ct statim docet quς sdifieatio sit permansura , Squq opera approba da, puta bona opera Suera doctritia super dictum sundamentum sundata, reliquς vero in igne probationis ardebunt,Speribur, in Christo autem nodicuntur opera aliqua
fundari, nisi ea qui ex fide S amore Christi prMedunt. Simillier sipe idem Paulas docet opera nostra si debeant ad vitam Hodesse in Deum esse referenda , unde ad Collossen. Si consurrexistis cum Cluislo, qui sursum sunt 'utrite, nam vita nostra abscodita est cit Christo in deo.Non aute aliud est quaerere quae sursum sunt, nisi ob am
rem supernorum cinerari, nam Per alia opera quae ob alium finem facimus, non dicimur stiperna quaerere, quod prius etia Chrie sus docuerat dicens, Nolite thesauri Eare super terram, sed in coclis, diagddit, Ubi sitim est thesaurus tuus, ibi d cor tuum erit,
V bi siniscat, quod ροὶ non ex amore su- G
pernorum, si ilicet Dei, facit eicemosynam, non tiaesauii Zat in coelis,ex quo non habet cor in cretes libus, igitur nec praemia cal rum reportabit, propter opera absit; praedicto amore facia,qualia sunt quae extra charitatem sunt. Vnde diat idem similiter i. ad
Corintllaici. hortatur, ut omnia quae agimuxin gloriam Dei reseramus,dicens. Si up comedatis,sive bibatis, sue quid aliud agati , omnia in gloria Dei facite.Nec videtur ad quid si nobis id necessarium, nisi ut opera nostra nobis ad vitam prodes Ie valeat: am reliqua opera ad id non prodesse satis significat a lGalatas. .dices. In Christo Iesia nec cireunciso aliquid valet iec praepilliu sed noua creatura , ct quicunq; iuxta resulam hanc inc dunt, paN super eos ait sericordia. I bia
perie docet solam nouam creaturam ese aliquid in Christo. Est autem n ira creatura quae deposito vetere homine Christum in- duit, iuxta Christi regulam ambulat, acriointactim opera ficta extra cliaritatem
non sunt olera nou. ae creaturae, nec nouam
cieaturam iacium,sed potius ad veterem hominem peri inet, sequitur quod illa nil sunt in Chiillo ad obtinendum pace Dei aeter Hnam misericordiam. Quod aperitu, idEPaul is docet dices. Si linguis hominum loquar uia mih
yngelo In , charitatem autem non ha-bcam, factus sum, velut s sonans. Et post. Si distribuero totam si ii stantiam meam in cibos pauperiam,e sdem habeam, ita ut nisites transferam, charitatem autem non habeam,nil sum scilicet, ad obtinedum gratia ct loria. En quibus innumeris abisquetas ferri possent, patet, quod opera in peccato
mortali facta, nunquam aeterno prsinio remunerabutur, nec ad gloriam vii quam prodes levat t,etia si post moduex charitate superueniete c5placeat Quarto arguitur in . tisie,quia ex sentetia omnii in illlu Nus potes sestern viis meritoris,nisi sit in Deu relatu sed opera qui in peccato mortali facta Retint,de quibus postea complacetia habetur,
ni quam sunt in Deu relata. Patet,quia non quado fiebat,ut suppono, nec etia quado superuenit c5placotia c u charitate. Patet hoc, quia lite talia opera no sunt,sed prsterieri si igitur tunc tisi reseruiitur in Deu, hoc enim est opus in Deu reseni quod est ipsum ex more Dei actualiter, vel viri ualiteraecedere eri. Cum ergo per nouam complacentiam non sat, ut opera quae prsterierunt amore Dei, ut constat, sequitur intentum.
262쪽
. A Quinto, si opera in mortali facta postea,
Per nouam complacentia valent ad gloria quaero iuxta quam claaritate veniunt reniu-nerada. Non iuxta cliaritate ex qua fuerunt ficta ut constat usitur, secund ii charitate mqua homo in illis factis coplacet, sed lioc est
inconueniens, quia tunc sequitur quod homo maiore gloria obtineret ob opera facta in peccato mortali, quam ob opera ex charitate facta. Pater, si quis eX charitate, ut unis, secit opera meritoria, alio tempore in peccato mortali fecit aliquasona opera de quibus resurgens complacet ex cliaritate ut quatuor,& patet lana illatum. Si dicas ut inconueniens euites, quCd si ex chalitate eadem complaceat in bonis quae ex gratia secerat, sicut in bonis quae ex tra gratia secerat, tunc Per hanc nouam con Placentiani aniplisis remia nerabitur ob Opera meritoria facta, q ob alia extra gratiam facta. Contra, quia tunc
sequitur quod idem opus non semel,sed pluries ad nouam gloriam acceptatur,toties scilicet, quoties quis in pratia de illo complacet,iax consequenti dabis Q ob unu opus B paritum & paruae utilitatis si de illo nequenterquis complaceat, remunerabit urtatum,
quantum pro multis Saragnis meritis exesialitate factis, quod est inconueniens.
Sequitur amplius, qu ad ob peccata prius dinitissa quoad culpam punietur homo sternaliter.Pater, si postea in illis coplaceat,non
enim minus operatiar coplacentia in peccato ut pro illo aeternaliter puniatur homo, qcomplacentia in bono ut pro illo sternaliter praenatem conseqtiens suppono falsum. Sequitur amplius, i homo propter unu idem opus ordinatur ad vitam aeterna &ad poenam aeternam successiud. Patet si homo secit cu in peccato es Iet vitia opus, quod
de se est reseri bile in bonii d Inalum finem,
deinde eo elapso superueniat complacentia de eodem propter Deum, iam ordinabitur ad vitam. Postea superueniat alia coplacentia de eodem ob peruersum finem, tunc ordinabitur ad aeternam morte, nee enim est maior ratio, quod per bonam complacentiam ordinetur ad vitam, qua per malam ad molatem. Ad hunc modum possent alia inconue-n entia inferri. Tenendum igitur est, quod opera evtra charitatem ficta,sicut meritoria gratiae,& gloriae non sunt,quando sunt, ita nec Po simodum superueniente charitate, &noua complacentia meritoria erunt,sed ipsa notia complacentia ex charitate procedenserit meritoria.
Iam ad rationes pro psore senti ia factas respondendu. Ad primum,qudd s batismus ficte susceptus,incipit recedete fictione pro defle,ideo est quia Daptismus valore non habet ex dispositione bapti Zantis, neq; baptizati,sed ex solis meritis Christi, & side ecclessiae,qu. ae merita cum semper in Dei acceptatione uiua sint, ita de baptismus in se semper est vivus. Qui; si non ill co eum, qui si id bapti Zatur, vivificat, ideo est,quia ponit obicem, quo semoto, suum operatur esseditam
Et quantiis hoc non sit omnibus sacra metiscdmun Ghis scilicet,qui iterari postiant, attamen his,quae iterari non possunt, secundum comunem sententia conuenit gratiam prae state, quando suscipiutitur, si obicem non reperiant,vel si reperiant,quado per superuentum charitatis fictio recesset it, non quidem virtute nou complacentis,sed vit tute sacra menti sustepti, ad quod impetiitiens est accedat,urno accedat huiusmodi coplacentia
Ad secundu,fiteor, qudd quando illa opera fiebant,desciebat circunstant i a vitinii sinis necessariavi meritoria essent, Sed quis postea, charitate superueniete, homo in illis propter Deum complaceat, non inde fit, v teisdem operibus circunstantia, quae deerat, Dapponatur. Id patet ex dictis, quia circun- sanita via luni circunstet,iunc debet apponi quando opus fit, ex quo necesse est opus incertum finem relatu eκ amore talis finis procedere, si usari, quod nullo modo po
testseri, si post opus factu quis in illo propter finem illum complaceat. Add quod si ratio aliquid probaret, similiter probaret, Psi quis quado baptizatur si id novere inius
conseritiei fratione,cuius verum sacramentum non est,quod si postea consensum , qui deibit, pronat,incipiet este veru sacranaen tumba uisini,quod est erroneum. Ad tertium. Iustus iuste a domino petens quod bonum est, b aeternam salutem simul, ct ad
gloriam Dei conserens, exauditur.Petere au tem a domino, quod opera in peccato mo
tali facta remunerentur a domino praemio aeternae vitae, ac si in charitate facta ruisiciar, non est iusta petitio, cuni sit de eo,cuius opopositum dominus ordinauit,qui statuit,ncnnisi iustos, ct pro operibus iustis propter Deum S in charitate factis prcinio vitae sternae remunerare,ut ex dictis patet. Nec contra facit simile de homine maetnisco obsequia eidem tepore inimicitiae lacta remunerante,naeti a Deus similia obsequia remunerat Irae amplius,et homo, tam temporaliter,
263쪽
E quam spirituat; ter,ut sibi placet,citra tamen
Ad quartum ex Augustino sumptu solet respoderi quod inde no colligitur,nisi quod
Deus remunerat bona opera in peccato mortali facta,sed citra aeternu praemiu. Videtur tame decretu Augustini procedere de rem neratione gloriae aetetnae finalis praemii. Nam si de temporali praemio loqueretur, nodixisset: vi csim destruxei it mala ipsius peccatoris,remuneret bona quae in peccate platauit. Quia ad remunerandu iEporaliter bene OPerantem,t O opus est,peccata prius de strui, quandoquide naultos peccatorestem Poraliter remunerat,ante ieissi e peccatu dimittat. Et ita videtur quod loquitur de rena u
neratione sterna, qua remunerat,non quide
opera bona ex cliaritate facta ,sed opera me ritoria, ius per peccatu sequens fit crat mortificata. Et ita hoc decretu valet ad probandum quod supra dixi naus, scilicet, opera meritoria mortificata reuiuiscere ad aeternum Praemium, quando homo a peccato ad gratiam resurgit.
Ad postremum ex decreto de poenitentia distin. .citatum, dicendii, quod est dictum Graiiani,qui fuit illius sententiae, quam im-x pugnauimus non alietius sancti Quod si qd
aut horitatis liabet, seu veritatis, intelligatur de operibus mortificatis,qui reuiuiscunt ad aeternum praemium , quemadmodum nuper dicebam.
ΡRaesupposito ergo, quod opera bona ex
tra esiaritate facta non incipiunt este me estoria gloris per nouam complacentiam eκ charitate superueniente habita, audebatur secundδ, an saltem incipiant tunc eile satisfactoria. Quam quaestionem ex dictis arbitror notam eue, dixit tame Tho.in. distinguendo hiiiiismodi opera, Nam sunt quaeda quae post se in poenitente effeci ii poenalem relinquunt, ut eleemosyna post qua erogatam manet homo comodo temporali in parte priuatus, S ci iunium Post quod manet homo in arte secundum corpus debilitatus. Et talia ona licet satisfactoria no essent quando fiebant ob defectum charitatis, ea tamen superueniele incipiunt satisfactoria esse, nec opus est ea iterare,idq; ratione es lectus ponalis, quem reliquerunt. Alia vero sunt opera in peccato facia,bona quidem, sed nullu talem post se effectu poenale reliquerunt, qui post modii . i Deo acceptetur, ideo talia non incipiunt caii, factoria esse per superuentu charitatu, enium res eranda,ialtent si vult homo pro dimissis peccatis In praesenti sit; ssa. ocere. Hanc opinione supra quando de poenit Elia iniuncta agebamus, probauimus n5 omnino vera esse,ium quia ex dictis opinati iis nullii opus potest de lege satisfactori uni apud Deum esse,nis meritori u sit,& ex charitatefactum,ut ipsemet o. ait, cum omne tale debeat este Deo gratum S acceptum.Si igitur opera bona in peccato facta per superuentum charitatis meritoria est e non incipiunt,nec in se, nec in effectu suo,apertu es hea no incipere satisfactoria esse, nec in se,nee in essectu suo. Tum etiam, quia non sem per ex ieiunio aut eleemosyna relinquitur effectus pridictus poenalis,qui duretvsq; ad
superuentu charitatis,ut supra exempliticauimus, e contra vero exoratione aliquando
relinquitur talis essectus usq; ad superuentu charitatis, no igitur valet diiseretia inter orationem &alia pr fata opera posita. Deinde, demus quod ex illis operibus printus relinquatur effectus usquequo charitas super u ni aliquaero,quid eii, quod incipit satisfactori uni esse3opus ia Elapsum, an eflectus illius remanens. Non prim si, ut satis ex dictis constat. Nec secundis,quia satisfactio esse no potest,nis volutaria sit via indicta distingua- tur,ille aute effectus remanens non sic euvo luntarius, in se, cum actu priore transeunte non subiaceat potestati voluntatis. Quod si voluntarius dicatur antecedenter quia,scili, licet,ex actu volutatio Elapso resictus est, id non siis scit, ut satisfactorius dicatur, quia iiii est satisfactorium virtute voluntatis prioris tempore peccati habitae,ut suppono. Si dicatur esse tum illum esse voluntati unoua voluntate complacentis, d hoc sussicit ut satisfactorius sit. Contra, quia tunc ipsa complacentia,quae ex charitate fit,erit satisfactoria, no praefatus essectus, qui ex chai itate nost, terum,quia coniti acere in actu bono
priterito etiam si ei sectu non reliquerit,erit satisfactorium, tere in complacere in esiectu p mali undecunq; fuerit resictus, siue erea tu bono, siue ex malo, erit similiter salis6ctorium. Ad hunc ni odum possent alia inserri. Adde qu d Thomas nullam de huiusmodi complacentia mentionem facit,sed des io charitatis superuentu. Ideo alitervidetur iuxta ea qui dicta mercspondendum,quod loquenta proprie de salissectione,prout iustitiam dicit, qua scilicet,offensus, de iustitia debet esse contentus cum tali solutione,quod opera primia sicut satisfactoria no suerunt tepore quo fiebant, ita
264쪽
A ita nec satissactoria esse incipiutit ore quo
charitas superuenit, cu Deus nec ex natura
solutionis huiusmodi, nec ratione legis per
eum statutae debet essecolentus,nec tenetur talem solutione ad remissione poenae per se peccato debitς acceptare.Secus si loquamur de satisfactione largius sumpta, secundui
stitiam ex decentia diuini bonitatis, daberalitatis consideratam,quia tunc teneri potest, quod praefata opera sunt hoc modo satisfactoria per superuentum charitatis, maxime s evectiani pa nalem,ut dimim est, re liquerint. Sed hoc modo large de fatissam ne loquendo, aeque potest dici, quod operaraefata,bona erant satisfactoria quando fieant extra charitatem, quemadmodu supra in tractatu de confessione ex Dari e defensabatur. An autem de facto Deus acceptet Pr fata opera ad remissionem ponae temporalis dimisiis peccatis debitae, tempore quos iunt,an tempore quo superuenit charitas,
an nunq,cem hoc sibi liberum sit salua lege,
incertum est. Vnum tamen est, quod diu cultatem doctoribus facit, qui dicunt,praesata opera nec quando sunt, nec quado stipe
B uenit chalitas satisfactoria esse, si glossa
interlinealis,quae habetur Leuiti.rs. superil, Iud. Si frater tuus attenuat Sc. 'bi ait glos. sa, et fructus bonςc5uersationis c5futatura tepore quo vedidit. i. Peccauit, ct reliquu satisfactionis opponet emptori, idest, diabolo: igitur opera bo na in peccato facta valent superueniet echaritate ad hoc, i homo anima suam ci potestate diaboli,qui eam detinebat, rediniat.Sicut s fructus medii leporis computatur in sorte,&valet ut homo qui possesesionem vediderat, eam a potestate emptoris redimat.Et ci m textus ad litera sumptus clarus sit, glossa tame spiritualiter teritu ex Ponens,videturobscura, ct diuersimode perdoctores intellecta.Tho est,et illi fructus boni conuersationis qui ad anim redeptione seu satisfactione valent, n5 sunt opera factam.
tra charitate, sed ea, qus post contritione habitam de peccato,quo homo anima diabolo vendideratis acta sunt. Veruli se expositio non placet beato Bonaventi:rs quia tructus bonae couersationis,de quibus glosia loqui tur, sunt fructus qui fiunt, aliteu anima sita potestate diaboli emptoris redepta, qui stu- eius significatur per fructus possessionis medii teniporis inter venditionE S redempti nem possessionis. Si aute semctus boni comuersationis essent opera bona post coti hi nencia, ut vult Tho. no estent fructus medii temporis interi endition Raedeption tu Ciam suerit anima a potestate diaboli perpretulam cotritione redepta, d In Dei gratia &amicitia restituta. ideo Bonaventura ct alii dicunt illos fructus boni cohersationis esse opera in peccato mortali facta, 'uadiu. saninia est sub potestate emptoris diaboli. Et ad
argutarentu quado arguitur, φ tuc opera bona in peccato facta es lent satisfactoria, saltesuperueniete charitate. Respodent negando sequel quia huiusmodi fructus bonς couersationis nodeducuntur nec cedunt in solutu
debetur,no diabolo emptori, sed deductitur de eo, quod diabolo emptori puciaret, qui nos susteruituti astrictos tenet, postqua nos aere peccatorii nosipsos illiu diderimus, ita scilicet, quod ratione seruitutis huiusmodi omnia nostra opera deberet diaboli villitati cedere, cuius nosmet seruos fecimus. Si quae igitur opera bona durante seruitute hac facimus, illa deducuntur ab eo, quod diabolo ratione seruitutis erat euenturum, non tamen
inde si,ut valeant ad remissionem poetas. Videtur tamen, quod sit aliquam uluvio lenta expositio, qua glossa ponit, nec consi onat ipsi textui, nam ait textus, quod fructus hos sionis venditae,ex quo centunt in viilitatem emptoris,computemur in precio redemptionis, d . quod residuum fuerit,reddatur emptori, modo autem fruinis boni conuersationis antins vendit siue facti ante animet redemptione,sue post, non cesserunt inutilitate emptoris diaboli, necetia residua satisfactio Sciorrectio redditur diabolo, sed
Deo,scut & omnis bona conuersatio. Veruadmissa pr fata glossi,haec secuda expositio
adhuc no satisfacit, quia secundu t tu fru- eius possessionis copulati in precio, dinem duum precii,valet, ut possessio redimatur de manu emptoris, ut constat:isitur si glossa debet textui corresp5dere,fisitas bonae couersationis medii teporis cohutati cum residuo satisfactionis debent similiter valere ad redimendum anima a potestate diabol emptoris,hoc autem esse no potest, si studius bonae cduersationis ellent opera in peccato facta, ut ait secunda expositio: igitur. Ideo vide
tur dicendum cum Thoma,et illi fructus boni conuersationis sunt cottitio cum reliqui, virtutii operibus,qui fructus, si cum residuo . satisfactionis adiungatur,valent ad redimendum animam,quae per peccatum erat diab Ilo vendita.Redimiturautem a potestate dia aboli, non illi dando quod vuli, sed contrariss
265쪽
E EllopponMo,undevenditoriuit hominem- eontritior iitia, est tit Issa Aa, tilam si gra Gptor viabolus,res vendita anima, preciu pro tiae sit de lege meritoria, nisi sit superabim- quo fuit Vedita delectatio aliqua S propriae dans. Vnde putat aliud requiri ex parte pecvolutatis expletio. Loco huius precij, si vult eatoris ad remissione culpae mortalis, aliud homo animansa potestate diaboli redimere, vero ad remissionem poenae temporalis, in debet illi reddere non idem precium Per pec quam aeterna fult coniurata. Et ita si contristatum acceptu, sed aliud loco eius, Cesidem tio tam tenuis sit, quod non sit maior ouam eoni rarium, scilicet, cotritionem, consistio' sit necessaria ad remissionem culpae, talis estneni, ait sectione per vitae ct morum cor meritoria gratiae, per qua culpa deletur,non rectioi ita S latc Deo proprie redduntur, di tamen est satisfactoria,quia tio tollit aliquid eadem diabolo opponuntur,ct lacum precii de poena temporali praedicta. M tamE sit maradeptionis tenent,quoad hoc,quod est, ani totiquae dicitui superabundans, tollit vitraniam de manu diaboli redimere. ideo si haec
omnia bona opera coniungantur, anima Perpeccatum prius vendita omnino redimunt.
Si obiicias primo, quod conita Thoniam obiectum est,scilicet, quὀd alii ma per contritionem est a potestate diaboli redempta:igutut per fructus bonae conuersationis,qui ad redemptione agunt,no intelliguntur opera post contritione facta. Respon. Quanuis sit anima pet contritione redempta, n5 tamen omnino,quousq; stoli ino a peccato di ho p na peccati immunis S libera. Quauis igitur percottitione culpa peccati & aeterna poena tollitur,manet tame adhuc t oratis soluenda. Ideo ut plendantina a diabolo redimat, cuius est anima,quae peccauit,habere sublinctam,stite quant v ad poena,ideo ad tersecta animae redeptione conferunt,no solum contritio, bonae vitae conuersatio, sed i esdu a
precii addendu est,scilicet, consessio, uterioriatisfactio, d boc modo fructus bimae uersationis, esi residuo satisfictionis tendi lacu precij perfecit redeptionis, S ualent ad remissione culpet & ponet aeteriit, ct teporalis simul & ad gloris consecutione. Attamen othia hic ex charitate si ut, usin charitate, ut constat,in qua animς a diabolo redeptione, tio opus est diabolo aliquid reddere,quod in eius comodu cedat,sed potius opponere,qd is sum diaboluvincat, iuxta glos Iaprct acta.
Quaestio quarta. Raeterea, de Ope
i tib et Itoriis seu in charitate factis, solet quaeri, An omnia talia sint deo satissa toria, quod spe- cialiter potest quaeri de
Prima Lorii ratiotic. per quam homo a pecca
tis resurgit, qui de lege meritoria est. simili culpam, poenam temporalem in toto vel in
De qua tamen opinione cὐm supra in tractatu de poenitent ia n5nihil dixerimus,lu uiter nunc couenit eam expedire.Et videtur quod sit falsa Prim quia videtur supponinte, quod est certa ' eterni inata poena temporalis, in qua venit aeterna per contritionacomutanda. Supponit secundis, quod est dabilis contritio Seterminata, quae valet ad romissionem culpae mortalis discnnt sternae, quae tame ad praefatae poenae temporalis remissionem no valet. Quod potest dupliciter intelligi, scilicet, vel quod detur minima contritio per natura quoad intensione,vel quia se requitatur ex Dei ordinatione certa intenso in cotiatione ut ad remissionε valeat mortalis culpae, ut videret Thomas ct Scotus sentire , ita , t citra illam intensionem contritio non si,d a unc talis minima contritio valeret ad temissionem culpae diaternae ponae, non tamen ad remissionem poeni tempor iis. Si tamen inde excederet, valeret ad prae filiae poenae temporalis renaissionem. Priinu na taliaen,quod de minimo natura
Ii dictum est, non videtur esse certa,nec a doctoribus approbatu, etiam ab his, qui in ceriis rebus minimu naturale ponsiti ci m illud in intensione qualitatis non ponatur, quia ut ait Gregorius de Arimino,quacunq; qualitate remissa data potest dari remissiot. Secundum ellam, quod de intensione requimia ad contritione dictum est, non est certum, quia ut alias probauimus, omnis contritio quantiinlibet minima, seu omnis poenitentia coidis quantumlibet remissa modo ess,cax sit est de legessisissiciens ad gratia &t missionem mortalis Ipae. Ueo hoc styposto, apparet salsitas opiniois ex duobus.
Prim quia conustio,qui valet ad remissi iis resurgit, qui de teste meritoria est. simia- nem punt sterni, etiam potest valere ad reter de operibus boni s aliude debitis. De priis misitonem prent temporali talis est omnis modixit Uurandus, quod non omnis talis contritio. Nec liri inhaere aeternam pe
266쪽
A nam sitisse eominatam in temporal perie
ab aeterna diffferentesiue nodiiserentem, de quo supra:iram siue disserant specie, siue n5, Prima contritio est eiusdem virtutis cum secunda Saertia,et tamen constat secunda &uri iamcontritione valete ad remissiond prens temporalis, prslatae,& tanto magis,quan tos requentius illa cotritio rei teratur igitur, Prima valet salte in parie ad remit tedum. Iiuiusmodi poenam. Hic tamen obiicies, pt incomitis contritio etiam prima sus liceret omnem poenam illam temporale tollere, eκ quo susscit aliam in infinitu maiorem amouere,puta sterna, quia quod potest in maius Potest in minus, maἰκ ime si si, ecie non diis rant , 5 cita non ellet locus purgatoi ius ponendus. Respondendii. Si contritioni ex na- ra sua competeret poena a ternam delere, ratio videretur probare quod etia dcteret, de temporal E. Verti no ita eli,nam diuina iustitia vult, i peccator postremissam culpa,&aeternam poenam satisfaciat, quod ex dictis alibi probatum suppono. Attamen non est aliqua contritio quantulacuq; sit, quae non B tollat aliquid de teporali poma, prout Deus di natur contritionem acceptare. Necundo, ac it contra dictam opinione ratamquia non est aliqua contritio, quae no sit superabundans,id est,maior, i sit necessaria ad remilii Oile culps na ortulis, S aetern α-pa:igitur omnis talis est pro parte satisfactoria. Antecedens probatur, quia quacuq; con ritione data,est dabilis minoricii in sit in in- sinitum remissibilis, ta intentum. . itaq; videtur tenendu, quia nec est certae taeterminata contriti qui requiratur ad remissione culpae,nec est certa S. etermina a I cna teporalis, in qua venit sterna comutandassed liuiusmodi csimulatio sit secundu igentia cotritionis. Nain si magna est contritio caeteris paribus, n minore poena merna comutatur, si Parua, in maiore. ubi tameaequalis est contritio, si multa peccata coniissa sunt,aeterna poena in magna temporalem comutatur, si pauca in minore. Ad hunc modum puto fieri mutationem. Vnde nulla est contritio, quae non habeat vim,ut aeterna in minorem ponam comutetud, quam per aliam contritionem esset comutanda, d ita omnis talis est satisfactoria,salte pro parte . Fis dubit: tur de opere meritorio, An sit tantae gratiae loriae meritorium, cum satis actorium est pro peccatis, ac satisne o- .rium no esset .Et pro parte negariua videtur,
suta aliar PGyn9 S idem opus consequerς-
remission prent,quod ideo videreturinco ueniens, a viaico operi,unicii debet prς natu correspodere, a Pinde si per collationes riae late sufficieter remuneratur opus ex charitate factu,sequitur et de tu stitia n5 valebit ad remissiones cons. Secudis arguitur,quia alias sequitur, et squaliter meretes,inmualiter prinitabuturi Pater,si Sortes duliato sa-ciant eleemosyna omnino aequale ex aequali gratia diaconatu volutatis, alter tame sit obnoxius pcons teporali pro peccato, alter v ro non,iam aequaliter meretur,d tame non
aequaliter praemiabuntur, quia cum viriq; aequalis pratia dc gloria ob prifatu opus conseratur,alteri tame amplius debitum poenae,
cui erat obnoxius, condonatur: consequens
tamen est cotra Paulii dicente, quod virusequi'; reportabit secundum ea quae Pssit. Tertiδ, quia nemo meretur prsmiu de iustitia per hocquὀd soluit id, quod creditori debesat. Sic enim significat Paulus dices, Si
euangeliZauero, qu gloria est mihi,necessitas enim mihi incubit. Ciam ergo quod quis alteri debet, necessitate teneatur hoc ipsumsistitere, sequitur quod si homo per opus alia
quod satisfaciat Deo, soluendo quod illi do P
si non meretur gloria aliam, aut gratiam. Respon. His non obstantibus tenenda est contraria sent Aia,scilicet, li opus bonum erecharitate factu,& si satiuefactortu sit,non minus gratiae S gloriae meretur,u si de facto sa-ii in hortu no esset. Huius ratio videtur nota, quia de lege communi unicuiq; opera mcliaritate facio corresi det sua gratia S at ita perpetua,qui quantulit et parua sit, sine comparatione tante longe superat remissio nem poeias,pro qua satisfacto tu est,scilice poenae teporalis. Vnde si loco 'nae temporalis, quae ratione operis meritorii tollitur,
piluatur homo aliquo gradu gloriae turpe tuae alioqui sibi per opus ipsum debitae, . iuste ageretur cu tali laomine, quia sine pro portione plus est et id, qu Triuatur, et bonis, quod consequii, vi editur.Tu,quia quod petcitie si bonusternu,qd' aute ob satisfactione consequitur,est teporale, scilicet, ren: issio petnae teporalis.Tum etia, quia Sutrunq; est citeporale uod perdit, dc quod consequitur, adhuc esset longe pristantius quod perdit. Lgradus aliquis floris es leni talis, u quod conlaquitur, quod est remissio prens tempora- lis. Secundo eadem sententia lainc pater, uia iune imprudeterct male agerent sacerotes poenitetias constetibus imponendo, quas
267쪽
E quas desinat hic pro peccatis adimplere, Imprudenter etiam ipsi poenitetes eas acceptarent,quod tamen est contra ecclesiae Minctorum pri epta seu statuta Moctrinam communem, qua passim sancti ex lioriantur peccatores,ut nic opera poenitentiae faciant, neq; unu ab illis cellent. Ecclesia etiam instituit longas poenitentias pro peccatis este iniungendas,qu. nuis hodie sint arbitraris. Et sequela patet,si ita esset quia opera ex charitate iacta per hoc, q, sati,sactoria sint nota merentur tantam gloriam essentialem,quantam si satisfactoria no essent, mererentur. Et ita satius esset homini sua omnia opera ita propter Deum facere, quod nullo modo ea ordinet ad remissionem poenae temporalis. Nec obstant, quae supra adducta sunt in oppositum. Ad primu enim dicendii,nullueue inconueniens, quod illic illatu est: nam homo per una d Diadem contritionem, primam consequitur gratia, ius ad gloriam, d aemissione culps commissae simul di xterne poenae. igitur non miru,si homo per unuopus consequaturius ad gloria simul di remissionem poeias temporalis: nec minor gratiam Sesoriam consequitur homo per p contritioiari illi centu peccata per illam re' mittuntur, quam si unii tantum remittatur, si non nisi unum comisit, alioqui dabitur, quod tot estent peccata,quς per contritionε Primam remittuntur, quod per eam nullam prorsus gratia contritus assequeretur, sequela patet calculanti. Ad secundu dicend v,et argumentu aequὰ militat cotra arguentem. Nam demus duos quoru alter sit in solo ori- sinali, alterveessit in originali simul,&alio mortali,&ambo inualiter omnino in deum
per amorEcoueriantur, tales aequaliter merentur, Mamen uni solii originale deletur, alteri vero originale simul di mortale. Aut pone duos bapti Eatos, quoru alter via si moretale e5misit, alter vero centum, ualiter omnino in Deum ambo c5uertantur, aequaliter operantur, Sin me uni centu, altera vero no nisi unum peccatum dimittitur. Itaq; quod communiter dicitur,scilicet, aequaliter operantes, aequaliterprimi abutu procedit
deprimio essentiali per collatione gratiae ct gloriae essentialis,non de aliis primi is seu donis accidentalibus, aut aliis bonis gratia lysam S gloria concomitantibus.Adde, quod remissio panae debitae pro peccatis non est proprie prsmiu bonis operibus prsci seco respondens, cum talis poena bonis Sinalis .remittatur, postquam vel Ipsi satisfecerint,
vel de ipsi, debita vindicta sumpta fueriti GAd tertium, quanuis apud homines, ut in plui imit, remuneratione non mereatur quia
per hoc solii quod debita seluit,apud Deum
tamen secus est: nam homo debet Deoprinceptorum obseruantia, ob eam tamen Deus vitam promittit aeterna,pro ut script si est: si vis ad vita ingredi,serua mandata. Et iterum ciὶm de mandatis mentionem fecisset, TitChristus homini illi. Hic sac& viues. Ita igitur,si homo velit satisfacere pro peccatis per opera extra charitate secta,ad utrunq; Deus ea acceptat, scilicet,ad gloriam, d ad minae remissione. Vtrunq; enim ex charitate operantibus in lege promisit. Nec obstat, quia eκ Paulo citatum est, quia in loco illo id docet, scilicet huiusnodi homini nulla mere dem a Deo debeti pro opere, quod inuitus secit,& velut coactus,ut ii eri solo timore poent id faciat , secus si ex amore Montanea voluntate propter Deum faciat. Eadni
dum operatur, qui exclaaritate agit, qui non
solam prens remissionem quaerit, sed principalius Dei gloriam. T IIc oritur alia quaestio,scilicet, An possit. I homo deo satisncere per opera alioqui debita, Et dixit Palude, ouida alii, quod non . Tum, quia di saniti datisfactioni, si e
sonat,quὀd est redditio aequivaldiis aliasim debiti. Tum etia , quia nemo potest pluribbus debitis sicut nec pluribus creditoribusher unum dem opus seu per unica sol tionem satisfacere, quando illud ob alteram tantum causam debitu est sussicirier. Exemplum videtur claru. Si sacerdos mihi imp nat ut ieiunem. o. dies, non satisfacio ieiunando quadratesima ordinariam,cum eam alioqui essem obligariis ieiunare,on seclusa sacerdotis iniunctione. Similiter si iniungat dein pauperi certa eleemosena, non satisfacto,si eam dem pauperi extremam necessitatem patienti, quia ad id alioqui eram obligatus. Similiter si debeo Petro.io. ducatos, quos surtim surripui , ex altera parte idem Petrus mihi decem ducatos mutuauerat, non satisfacio 'triq; debito,s.lo.soluam. Hoc insuper videtur confrinari, per id, quod Christus dixit Luci. 17. Cum seceritis uaecun ; praecepta sunt vobis,dicite, serui inutiles sumus, quod debuimus facere, fecismus.Igituropera, quςalioqui,scilicet obpretceptum debita sunt, non sunt satisfactoria, etiam si in charitate fiant.
Facit deniq;, quod ait Antamus libr. Cur deus homo,dices,Perillast satias actio, quae
268쪽
a non possim abli omine intes,nis i eccasset:
sed priceptat ouem ab honii ne ex igi, etiamsi non peccat se & ita per opera quae de pret-eepto vim, non potest fati si amo fieri. Contra tamen praefatatu sententia sic indistine positam arguitur. quia ieiuniit quadragesimati ab ecclesia praecepti est satisfactorium pro Maiis etiam si alioqui rati ne praecepti sit debitu Id patet, quia tale ieiunium si ab ecclesia praeceptum no fuisset, essetpro peccatis satisfactoria isitur, aequd satisfactorium est,s ab ecclesia sit prsceptu, cum priceptum ecclesiae valorem ieiunij notollat,alioqui imprudenter ecclesia tale ieiuniuiu Noa opera satisfactoria pr epist et, si liuiusmodi opera valorem spiritualem ob
Prsceptum amitterent. Deinde,martyrium eX necessitate ac procepto Dei toleratu, ne, scilicet, fides pusillorum periclitetur, est satisfactori u pro peccatis, cum martyr stat hia adploi iam volet, nec aliorum orationibus ad id indigeat. Dicente Augustino. Iniuriam salit martyri, qui rat Pro illo,& rame tale martyriia in cassi est alioqui debitu,etiam si martyr ille n5 peccasset. B Pr terea opeω bona ex voto facta,n5minus satisfictoriosunt, quam si ex voto non seret, sicut nec sunt minus meritoria, quam si sine voto sant, tame seclusa oblimione satisfaciendi pro peccatis comissis estent huiusmodi opera ratione voti emissi debita. Similiter,eleemos, Da sa' pauperi extremam necessitatem patienti s ui,factoria est, no minus,et si eκtra extrema necessitate Dauperis seret,quod liine apparet, qa talis cleemos) na utiletur Deo magis grata: nam Deo masti placet, quo necessiitatibus eoru, qui omni sunt destituti subsidio, subueniamus, quam alioris,qui suam aliter Possunt necessitatem releuare. Vnde magis ad prima eleemosynam, quam ad secundam nos Chri lius sua lege conlpellit dia secuda propter prima est postponenda,& taliae in casu est talis elee mosyna ratione prscepti debita.Ad huc moduni de aliis possemus exemplificare: Pr terea quod opus sit satisfactori u Deo,
non ex natura sed ex Dei acceptatione est: opus autem a Deo acceptatur ratione charitatis ex qua sit,& tanto magis, quatis ex inviore charitate fit. Igitur non obstante, quod opus si de praecepto ita quod si no fiat,pe
cabitur, ea tamen rati me, quam charitate
sit, aut ex magnaχharitate fit,n5 est de princepto iritur,ob illam causam nilobstat,quontinus sit satisfactorium. Et confirmati inqu7a ob Illam eausim est Cmeritoria glorie aeteriit, non obstante,quod sit opus de picepto:igitur, ob eandem causam erit satisfac ortu,quod longe nainus est, quam primit, ut constat, Et ita sicut vim meritoriam & satisfactori. a sortitur opus ex charitate a qua sit, ita & smild vim seri itur, si apoc nitentia seu cordis contritione procedat,
idq; ev opere operantis Sintiliter etia si virtute clauiu iniunctu sitimus alioqui eK prccepto debitum,& per ipuim 'nitentem acceptatum Sadimpletu,sortietur vim sati sactoriam, quia opus eo modo actum, in tali vel tali raclice Piscedet tinta est alibqui 'alebitum,ut suPP0nq-Itaq; vadetur tenendu,opi a m charita encta sarissactoinere, et i iiiiii , qui sint de Praecepto debita,non sclum si pricepta sitie ad sinem satis secundi p ro peccatis csimissis,' sed etiam si ob aliam causam praecepta sint,
qualia sunt,qus tenentur peccantes Saoii peccantes adimplere, ut sunt prscepta decalogi, alia 'l' ad legem naturi d halit
ii, ossicium spectynli . . . QAd rationes aut Eprioris sententiae dicendum. Ad primia, Quo ar itur ex disssint i ne sitisfactionis iacendii, quod procedit illa dissi uitio per Scotum eos ita S communiter
approbata, de satisfactione, quae sit ex pura iustitia, qui rei aequalitatem requirit, qualis est, ius inter homines sit, non tam de satisfactione secta secundum i ulli iam mi tam, qualis sit Deo pro peccatis, in qua sicut rei
ad rem aequalitas non requiritur, ita nec re
quiritur quod id, quod in satisfactionE red-citur,sit alioqui indebitum, cum liberum si e Deo opera debita ct indebita,si ex charitate sant, acceptare, sicut S de facto secundu i gem acceptat, acceptaturum promisi Eodem modo respondeatur ad secundum quando arguebatur, quod nemo potest pcrvnicum opus pluribus debitis sitisfacere, quod procedit de satisfictione ex pura iustitia secta pro osicilia aliqua velae debito re Ii. Nasi accipiatur de satisiactione qua quis
tenetur praecepto satis sacere,compertum est esse salsum, quia ut supra in tractatu de consessione ostendi inu stat vilicii S idem opus multis obligationibus este debitum scilicet, ratione legitiratione praecepti, ratione voti,
aut iuramenti, Saer illud unum opus lisat, sali, si pluribus debitis o bligationi
bantum vero ad oepta lic adducta a tinet, alia tagitur utilio cilice Sisacerdos . iniunxerit.
269쪽
z iniunxest peccatori; n poenitentia aliquod opus, ad quod alioqui homo erat obligatus, An satisfaciat iniuncto sacerdotis illud agendo,ut si iii iunxeriticiunt a. d. dierum, S ieiunet pa nitens quadragesima ordinariam, aut eleemosyna, irridet ponitetis pau-reri in extrema necessitate existenti. Ad quam quaestiuncula breuiter dicendia,ut supra di, imus, quod id pendet ex intctione sa cerdotis huiusmodi potnitentia iniungciis. Nam s eius inteliosuit iniungere cniten- . i,quCdieiunet. o. diebus, quicuq; illi sint, id constet poenitenti,tiinc se i,ficit ieiunando quadragesima, ct facta tali iniunctio- . ne duplici vinculo tenebitur ad quadrues- male ictui, tu,scilicet,eX pr cepto ecclesiae,&iraecpto sacerdotis, ct valebit cita duplici- ier tale ieiuniii,silicet,quia ex charitate fit, Hirtute clauiu. Si autem certum sit,quod intentio sacerdotis sui , quod poenitens ieiunaret. o. diebus eNtra cies, quibus alioqui erat ol ligatus ieiunare: tun et tu est illum non si is acere iniucto sacerdotis,si quadra r stesimam ordinaria Ieiunet. Si aut e dui iumiit quid sacerdos iniungens intenderit, tunc praesupponendum est , qu intenderat iiii ponere ieiuniit, ad quod alioqui ponitens non esset astrictus. Sic enim comuniter ver ba Iniunge iis vehium interpretada, puta socundu coniunε hominu intelli entia, iuxta Op Ex literis. desponsalibus. Excepto nisi contraria intentione ipse sacerdos mi licet.
Ad hunc modii videtur dicendii de quacuq; alia poenitetia a sacerdote iniuncta, quae potest per opus aliosui debitum adimpleii, quὀd,s ilicet, ad intcntionem iniungentis
Coroll irii sequitur, quae est ratio, quare homo potest per unicii opus pluribus debitis legalibus satis sacere, dasn pluribus de-bi is realibus .Quia,scilicet in legalibus debitis, seu obligationi tus, uales sunt, qui ex lege, praecepto,voto, aut iuramento oriuntur, ad intentione eoru est recurrendum.Et cum
intentio legis, voli, iuramenti possint invii una diadem opus tendere,ut constat,ideo qui lene, pr. xcepto, voto, S iuramento astris ous est ad certa eleemos, na eroganda , eam erogando, satisfacit omnibus illis debitis. In aliis autem debitis realibus,qualia sunt,quet iniustitia c5mutatilia consillum,ut olligatio ex mutuo emptione, aut venditione, ex
simo, aut alio damno dato, ad aequalitat ε rei est attendendum. ideo si aliquid loco sati, sectionis Per unam viam sufficienter debetur, Raantiadem per allani, tun ebon sat linest, Gqui id reddit omnibus illis debitis,ut costata Excepto, nisii cocurrat liberalis remissio seu gratia ipsius ossensi,vel creditoris, qualis e currit in satisfactione, quae Deo pro peccatis sit,ut sare die rem est. lnde iterii sit,ut clericus benesciatus, qui
tenetur ad horas canonicas ratione ordinis, horas in choro caliendum ratione beneficii. satisiacit viri'; praecepto per unum opus,scili et, si horas in choro cantet: maxime si id admittat comunis cosuetudo, quod probabilius est,quam suumoprestum. Ad aliud,quod in Luca citatum est, scilicet. Cὐm feceritis quaecunq; praecepta sint vobis, dicendum, quod si per id probaretur opera quae furit de praecepto n5 esse satisfactoria,per idem probaretur, eadem non esse de lege meritoria,nec ad gloriam acceptata, cruod suppono falsum. ideo di endii, quod illie intendit Christus docere, quam Paru valeant opera nostra de se ad gloriam, quam parum debeat nobis Deus ob illa, si ea secundum se cons deremus:quia ut sic, nec metitoria sunt, nec satisfactoria. Secus si diuina bomni ratem d si beralitatena' siserenius cui soli fidere ebemus, nor ,etibus nostris.
Ad postremum,quia ex rii selmo est allegatum, licendum non esse ad propositum, si menteni ipsius attendamus, aliae est, esse ii bis Deo satisfaciendia pro peccatis Per opera pocnalia,haec enim sunt, qua si laeccatum non praeces,tilent, non ex igerentur, modo aut cun aliud quaerere an pi isit homo satiss cere Deo per opera olioqui de ita, aliud ve-rdan debeat sitisfacetes cropera poenalia. De quo Postea.
solet, A n possit unus homo pro alio homine Δ-tisfacere deo.Et pro parte negativa arguit, quia
i non potest unus homodi ιιιι ιιιei eru agitur nec potest pro alio satis
facere. Et utriinq; probatur ex riuio dicente,Omnes nos stabimus ante tribuuat Chri- 'i,5 reportabit unusquiser; secundu ea,quae in proprio corpore gessit. Et psilmista. Dabit unicuiq; dominus secundu operastra. Et Paulus, tae sentinauerit tonio, haec & m. ag - tet. Igitur non venit homo a Deo ob aliena topera remunerandus, nec puniendusaed ob sua
270쪽
chiele.14. Si misero in terram seme, pestem, gladiu,aut bestias terrae, fuerint in medio eius tres viri, Noe, Daniel.Ssb. vivo esto, dicitdominus,quia nec filios,nee filias liberabunt,sed ipsi soli liberabutur, terra autem deselabitur.Si igitur iustitia, ct sanctitas, ac preces sanctorii alijs prodes Ie no possunt ut iram Dei evadat,sequitur, quod unus homo, quantuitis iustiis pro alio satisfacere non 'potest. Tertio,Si ita esset, quod posset unus pro alio satisti re,sequiruti quod si aliquis susciperet in se obligation E satisfaciendi pro alio,d e alter ante adimpleta satissam nema oc seculo decedat, quod volabit ad gloriammam ipse iam nullius pom debitor est,m quo alius pro illo suscepit obligationem debitu soluendi, u satisfaciendi, S ex consequTu si alter qui obligatione suscepit, satisfactionem susceptam omittat, erit in gloria is,qui decessit absq; debiti solutione. Si
autem decedens Iret ad purgatorium, Sol uus compleat satisfactione pro illo suscepta, bis punieturpeccator decedens pro eodemia debito, aut saltem duelm poena pro eodem V debito exigetur,una a defuncto, alia avium te pro defuncto satis iaciente. Postrem3,satisfamo est medicina miritualis morbi curativa, ad id enim Deus satisfi nem exibia peccator ut cureturino ut puniatur: qua-doquide Deus in poenis non delectatur, iuxta illud Esaipio. Heu consolabor super hostibus meis. Nec vult deus mortem Peccatoris, sed ut conuertatur, vivat.Cum ergo medicina uni applicata non valeat curare morbualterius ed eius, qui eam suscipit, sequitur
unum homine pro alio satisfacere no posse. Quibus non obstantibus, tenendu est op Positum cum comuni sententi quia, talicet,potest unus pro alio, saltem de cremo satisiacere.Tum,quia potest unus alteri gratia Primam impetrare, Saule remission EJaltem mediat iuxta dictu Christi ad parsyticum, Videns Iesus fidem illorum dixit paralytico, Confide fili,remittuntur tibi peccata tua. Per quod Ambrosius probat aliena opera alteri ad gratia prodeste igitur, a sortiori poterunt prodesse alteri ad impetrandum ei
remission Epoenae temporalis. Tum etiam,
Potest vivus pro defuncto satisfacere, faciendo pro illo susseasia, ut ecclesia tenet,& communis sanctoru doctrinati itur, poterit similiter pro vivo satisfacere, cum utrobiq; eadesitratio,scilicet, charitatis comunio, qu omi via facit communia,&quae nostra sunt,skna,&ὰ contra Tum etiam quia inter homi Cne, ubi magis tui litia, s misericordia locu tenet, potest alter pro altero satisfacere, quia
nil refert, tuta debitor soluat per se vel altu, quod creditori debetur,modo soluatur. I tur, sic erit apud deum, cui gratum est, quod a L. Aproximorum onera supportemus,iuxta consilium Pauli. Alter alterius onera portate.
Quod eua possiet qplurimis exemplis comprobari, quibus docemur, Deum ad iustorupreces saepissime suis te placatu, iram qua
contra alios peccatores conceperat,deposuisse,& sententiam punitiua reuocasILADrahet nan'; dominum interroganti,an parceret sodomitis, si inter eos estent. N. iussi. autaqC. aut.M. Respondit dominus, qu0d sic, etiam si tantum.1o.iusti inter eos reperirentur. Si
militer dominus propter peccatum Salomonis praecidit reen ii filio suo Hieroboam, parcens eidem Salomoni propter David patre suum. Similiter legiturDeum liberasse Loth
propter Abraham, cuius est dominus recor- 'datus. Dimitto alia, quae notissima sunt. Et
ita non dubium,posse hominem iustii pro alio satisfacere per viam saltem gratis S li ratis impetrationis, quis no de iustitia pura. Ad rationes igitur supra saetas respodendum. Ad p imum ex Paulo & psalmistacitatum,dicendu,quδd procedit de finali remuneratione seu iudicio, in quo unusquisq; pretmium essentiale aut supplicium reportabit
secundum exigentia suorum meritorum aut demeritorum,non autem de remuneratione
seu retributione, quae interim fit per collationem boni temporalis, aut mali temporalis remotionem, alioqui si uniuersaliter illa te- simonia essent accipienda, in nullo postent defuncti suffragiis vivorum adiuuari, quod erroneum esse suppono. Ad secundum ex Ezechiele allegatum,dicendum,quὀd procedit de poenis seu malis, quae Deus decreuit absolutὰ aliquibus in vita praesenti inferre, ad quorum amotionem no prosunt sanctorum preces,cum stet firma sententia dei iuxta illud Hieremiae.7. S.ii. Tu ergo noli orare pro populo hoc, Sinon assumas pro eis
laudes,dorationes, quia non eΚa iam. Vbi plos Ia.Prophetae praecipitur,ne pro eis ioret, an quos est iam consummata sententia ne videatur oratio eius infirma,& merito ia5 audita, quod maxime verum est, quando pro obstinatis diapertinacibus oratur. Cum quo tamen stat valere sanctorii orationes &merita aliis peccatoribus poenitentibus ad multa borra simul, d peccatoru remissi