장음표시 사용
271쪽
E nem. Ad tertium licendu post Thomam, quia ille decedens de quo in casu argumenti erit in purgatorio viq;quo soluat per se, vel per alium, quod Deo ratione peccatorii debebat quod si ipse In purgatorio per se patiendo solueritaenebitur vivus qui se oblitauit etia hic soluere, quod soluendu suscepit, ct tune non exigit Deus duplice punitione proe edebito,sed a defuncto asti poena pro comisse debita, ct a vivente exigit , uia se ad eam obligauit, tunc quicquid vivus persoluerit, cellet ei in solutum pro ipsemet iuxta id quod sci iptu est, oratio mea in sinu meo conuertetur Quod si ipse non indiguerit,conuertetur in sinit ecclestia qua poterit dispensari per viam indulgentiae. Ad p liremum dicendu cnm Bonaventura, Quod sitissaestio habet duplice viilitathadhibetur
cnim tanquam medicament si ad sinandum nroibuni,valet etiam ad soluendu debitum in peccato contractitaunc duo, quia quatenus satis fictio est medicamentit, non valet
alteri sed ipsi operanti.Si enim alius Pro me F ieiunet.etiani si millies id agat, non ob id extinguitur In me cccupiscentia,atiata: en qu tenus tenet rationem precij, d Ioluiiua debiti est,ualet aberi ad panae remissioni ni.
Vnde sequitur,l lus valete satisfactionem propriam, u aliena, idq; quoad tria, scilicet, quoad gratiar,& gloriae augmentu d quod valet propria dialon aliena. Secundὀquoad sanandum morbum, sequelas morbi prς- stind cndum,ad quod valet propria di onaliena.Tertio ad remissione ponsi comises; dei iit,Ad quod valet cita propria, plusqaliena. Vnde ii quis vult per se satisfacere, non est ei necessaria tanta satisnctio, quanta esset si per alium satisfaciat, vi si unus sa-cit pro alio poenitentiam septenne,non tantum prodest ei pro quo si, quantem prodesse ii ab ipsemei fieret. Cuius nc nnullum argumentu est,quia parma poenitentia vc lumtarie assumpta in hoc secules, valet ad remittendum magnam Pornam purgatori, , cum haec volum ate si amumpta, illa vero a Deo illlata. Inde etiam si, ut magis satisfactoriast parua pa na, volutate propria assumpta, quam mar na PGna in hoc seculo a Deo illo
ta, quantumuis patienter toleretur.Cuius in
diciu es , quia multo maiora sunt mala,quae solet Deus pro peccatis insigere,quam quae poenirensa issumere potest, sitim panitemiae,quas ecclesia iniungere instituit. S Iet enim Deus immitere pelle,bellum, S bestias, quibus multi homines intereunt, idq; pro peccaro unius bonianis teonstat deps Gile immissa populo Israel propto peccatum David. Et tamen credendum est luod per
aliam longe minore voluntarie assumptam, vel secnndu canones misitentiales iniuncta homo omnino a peccato liberaretur.
Inc tamen oriuntur duo dubia, alterum est, An itast, qui Deus hominibus Patiani pro alienis peccatis insigat,& si sic, an huiusmodi 'na sit illis peccatoribus satisne otia. Alterum est, an pro uno quoq; peccato sua correspondeat satisfactio. Ad primam breuiter dicendum, quod Deus saepe legitur hominibus non solum impijs, sed
innocentibus mala immittere propter alienapeccata. Id patet, uia inter sodomitas fuerunt aliqui iusti adulti, similiter Si paru
lirer circuncisionem, aut aliud sacramentum legis naturae iustiscati, omnes tame perierunt ob peccata molinunt.bi militerin diluuio idem accidisse credendum est multos, ' scili et,insontes item Paruulos, ob peccata maloium periisse. Letitur etiam numer
riam.a. dieiuni esse ad flebraeos. Filii vestrierunt vagi in deserto quadraginta annis,&
potiabunt fornicationem vel ira, donec com
sumantur cadauera patrum in deserto.Dab Htur etiam tertii regu.ri. Achaz impetrasse a
domino, ut sui peccati poena in posteros differretur. Ionae primo: binailherlegitur tempestatem grandem super nauigantes euenisese propter peccatum ipsius Ionae,ut ipsemet testatur. Reseti maeterea beatus Ambrosus in quadam villa Tusciae, ubi ipse tunc aderat cum fiat ibus suis propter peccata vilius hominis, qui in hiκ mundo nil aduersunt sustinuerat,illum cum reliquis praesitaevillae habitatoribus terra absorbuiisse. Iustos etiam, qui illic erant, terra smisit crabsorbuisset, nati cuni ipso beatoAmbroso ad eiusdem monita inde fugissent. Beatus etiam Gregorius, libro. is. Moralium. capit. 8i. Paruulos aliis quando a daemonibus arripi. propter pec
catu parentum, quia caro parentum sunt.
Itaq; non dubitatur Deum saepissime, tam in lege gratiae quθm ante illam multis insontibus OD scelera impiorum multa intulisse mala. Iam igitur aperta est ratio propositi dubii. Nam cum ita id sit, quomodo sobuatur una in omnibus sitis operibus i num esse, qui innocentes pro nocen: ibus punit, etiam pona litoriis, quod si iude chumanus faceret, iniustissimus esset. Deus etiam reprehendisse legitur Iudaeos, eo quod dicebant.Patres nostii maducauerunt E .a.'
272쪽
am acerba,& dentes filioru obstupescunt, ' Vnde addit dominus. Anima quae peccauerit ipsa morietur, nec filius portabit iniquitatem patris,nec pater portabit iniquitatem si
patris,nec pater portabit iniquitatem silii, unusquisq; in suo peccato morietur: quod ipsa natura lis iustitia dictat, secudum
quam,poena debet tenere suos actores, nec
ultra debet progredi poena q culpa sit coperta, iii xta quod ait Augustinus, i Deus non prius est ultor, taliquis sit peceator. Respo.
In praesenti vita non inanites latur,nec minplet Eexercetur diuina iustitia, quae in finali iudicio exercebitur,d mnibus manis stabitur, quando reportabit unusquisti; secum dum ea,quq in proprio corpore gestit. In prς
senti enim vita indissereter videmus bona &inala,prospera S aduersa,sanitatem, S morbum,vitam ct mortem tam bonis,quam malis euenire, quod in scriptura sancta sa re significatur: Vnde si dominus tu lioe seculo
multa bona temporalia, aut etiam corpor
lia tribuit, cum ea bonis, S malis pm voluntate tribuatino ea ex iustitiae debito tribuit,
sed ex gratia sua ob causas,&si nes ipsi cogniri tos. Ac proinde, si huiusmodi bona aliqui, M bus negat,aut eis ternaliquos priuat, uan tumuis boni dos sti sint nullam eis iniustitiam facit,quia gratiam seu gratuit u beneficium negare alioqui indebitu, iniustitia noest,ut eonstat. Quisd si Deus, quia dominus omni uest absq; iniustitia aliqua potest prγfata bona pro solo nutu suae volutatis a quibus vult amouere, sequitur aperte, qui ad similiter absq; aliqua iniustitia potest eadem
bona ab hominibus amouere ob culpam seu offensam alicuius irritatus. Credendum tamen est, Deum huiusmodi mala hominibus non sine causa aliqua inferre, scilicet,vel adtentandum,vel ad corii gendum, vel ad persuadendum,vel ad gloriam Dei manifesta diam,vel deniq; ad peccata comissa puniendum,haec autem punit, non solum in ipsis, qui peceata cI milliaru ni,sed aliquado & saepe in aliis personis ipsis peccatoribus colune is, quorum punitio solet in panam ct mactatum eorum,qui Peccauerunt, redundare, et quando peccatum patris punit per mortε
silii vi contigit ipsi David, pro cuius peccato silius suus mortuus est, Aut quando peccat u principis punitur in populo suo, quod eidem Dauid accidit, propter cuius pec- populus suus fuit peste perculius, Aut
quando ob peccatum maioris,uxor Z domus punitur, ut contigit Abimelech tegi. ob cuius peccatu, quo, scilicet, Sarram uxorem alienam decluebat,tota sua domus plaga per C cus Ia est. In quo Deus nec iniustitiam facit ipsis peccantibus, qui maiora merebantur supplicia, nec iniustitiani facit caeteris pers nis, etiam insontibus, a quibus pro sola v luntate omnia bona corporis Sibrtunae porset citra iniuria amouere, Et ita Patet Deum non es le iniustiam, etiam si ob quorundam peccata δ celera,alij etiam innocentes poenam sentiant. Et per haec respondetur ad
rationem dubij propositam , quod si humanus iudex innocente pro alieno peccato occideret,esset inhistus,non sic dominus deus. Discrimen est, quia Deus est dominus vit. Sinonis, omniumq; bonorum qiis pro voluntate dati& pro voluntate poterit data reuocare,n5 stoliumanus iudex. Quod etiam
ex Declitele citatum est, quod filius no portabis iniquitatem patris,procedit, ut ait Augustinus, de poenis seu retributionibus sin Iis iudicij, seu alterius seculi. Et ira ad alia similia dici potest.De quibus latiusvidebitur, Dquado de iustitia & misericordia dei a tur. Vnc respon.ad aliud ibidem queritum,
A n,scilicet, poena a Deo hominibus ob aliena peccata immisia, sit illis peccantibus apud Deum satisfactoria. Dicendum sine disputatione,distinguedo. Nam poena huiusmodi aliquado Infertur pro peccaus Per contritione seletis , aliquatio vero pro peccatis, in quibus ipsi peccatores sunt obstinati, aut impoenitetes. Ex pla clara sunt, De secti do, patet ex supra allegatis. De primo aute similiter patebit quistione sequeri. Tu dicendu, τ poena immisia peccatoribus, aut aliis pro alioru peccatis; quadiu de illis poenit Elia noprccessit,nullo modo est satisfactoria.Tum, uia satisfactio dicit actione, seu actu ipsius satisfacientis,in perpessione aute praefatorii malorum illi n5 active sed passive se habent,
ut patet:igitur,no dicuntur satisfacere in ea-
.Tum etiam, quia satisiactio locii habere
non potest manente eodem peccato
PR, pro qua quis pmnam sustinet, etia spvoluntarie esset assumpta,ut ex dictis patet. Secundu dicendit,quia poena illata a deo propeccatis, de quibus poenitentia vera Praecessit, si patienter S voluta id toleretur, quodamodo est satisfactoria, &quodam on5 est satisfactoria. In quantu est voluntarie &patienter per ipsos ponitentes acceptata, satissectosa est, sicut d apetitoria, quia ipsa
voluntaria acceptatio propter Deum, est a
eius ipsius patientis in charitate procedens. ideo a deo ad praemiu de poetis remissionem
273쪽
E occeptatur. Ipsa tamen poena illata, non est in se satisfactoria, cum actus no sit ipsius poe nitentis,cedit tame sibi in solutum,aliter tamen,quam per actum satisfactioia is, quia amissatisse horius ipsius poenitentis pavum poenalis sit, multam poenam purgatorii redimii: poena autem a Deo illata non redimit maiorem Poenam purgatori ,quam ipsa sit, sed illa cedit illi pini relati in solutum pro alia lata, quam erat in purgatorio passurus, ideo Diniae otia propitcn5 est, sed tam i msolui tua debiti secundum quanitiate ipsius Et consermiter ad hoc est mihi probabile, quod pα nitenti paticnter Ssponte po nam illata sustinenti cedit in solutum,non si tum poena ipsi mei illata,sed etiam pana,qus ob ipsius peccatum aliis pers nis sibic iunctis anfertur.Et hoc de primo dubio.
AD aliud seundum dubium quando quPrebatur. A n unicuiq; peccato sua correspondeat satisfactio,seu an diutria peccatoriii genera exigam diuersa genera satisfactio- nu m,an pol ius uno genere satisfact ionis, scilicet, praeciseiciunando, aut preciseelcemo-s3 nam erogando possit quis Pro multis pec catis penere differentibus satisfacere. Et fa-F cit difficultatem dictum Hieronymi dicentis: Non sanat oculum,quod sanat calcaneu. nam pestes animae sanantur re rorationem, pestes corporis per ieiunium. Respondendubreuiter, aliud est satisfacere Pro Peccato , aliud sanare peccatum. Satis sacere est recompensam debitam ossenso reddere: Sanare autem peccatum, est illud eradicare, remouendo vel remittedO,aut extenuado illud, quod ad actum peccati inclinat,' xcitat: maxi-
md quan illud Mex acti s vitiosis fuit
an anima derelimam, Stunc stat bene,quὀd poenitens satisfaciat pro peccato, absq; linc, quod sanetur peccatum: Nam potest nomotam vehementer conteri, ut Peccatum prodisiis remittatur, ct quia sanatum non sat, sed maneat vitiosa radix, quae ad illud incliner.
Dico igitur, quod eotest quis satisfacere
Pro peccatis genere disserentibus per unum genus satisfactionis. Nam si de culpa loquamur,unica pernitentia tordis pro omnibus culpis amouendis suissicit. Si aut e loquamur de poena temporali,cu i post dimissani culpa homo manetobnoxius, cum finita sit,potest lic ino pro ea satisfacere ieiunado semel, bis, ter, quousq; prorsus sit sena remissa. Sanari autem peccata non ita bene Possunt, per unicam medicina, quandoquidem, ut ait Gregorius,contraria cotrariis rada sunt. Et ideo sit perbia per orationε, carnia petulantia per Gieiuniu,auaritia per eleemosyna,tane perc5trarias medicinas veniunt curada atq; sananda .Et de hoc genere aut modo sanationis i quebatur Hieron mus. Et hoc est,quod supra ex Bonauctura diximus,m satisfactio ethcurativa comissi simul praeseruativa, est etiam debiti solutiva,& quaten' luiiua dobili est,una specie retierata susscit ad remit tendum poenam dimissis peccatis debitam,
quatenus vero curativa est, diuersa satis socti e opus est.
EX dictis alia iterum consequiturdubitatio,An, scilicet, possit homo satisfacere Deo pro uno peccato non satisfaciendo pro omnibus.Ad quod similiter sine disputati ne respddendu duplicem esse satissa tionuscilicet reconciliante S luente, seu liberarit .Reconcillans est, qua in Dei gratiam de amiciciam redimus,hic sit per veram cordis contritionem perquam culpa remittitur, de gratia Dei restituitur.Satisfactiosolirens seu liberans est,qua laomo reddit Deo aliquid, rer quod a poena temporali, in qua aeterna fuerat cc mutata, in toto vel in parte liber Quo praemisso,quaestio proposita potest intelligi,facta comparatione peccatori, ror Hialium inter se, Oenialium inter se,&mortalium ad venialia.Si de mortalibus fiatquς stio, iterum videtur distinguendii inter mortalia nondum quoad culpam dimisia, ct ii ter ea,quae quoad culpam dimissa sum: si loquamur de his, quae quoad culpam per po iii tentiam no sunt dimisia,certum est, quod non potest homo satisfacere pro uno mo tali, quin Pro omnibus satisfaciat, eo quod quanuis peccata mortalia non snt quoad
commissi omni connexa, sura lamenccnno
est,quia principi u remissionis unius mort Iis, en unum Sidem respectu omniumorta-lluc mitarii, puta nati a ratu faciens, seucharitas, quae secunultu admittit peccatum
mortale:Et satis id probat Innocentius, cap. Naisres de baptismo. Similiter &Augustinus.lib. de vera S falsa poenitentia, dicens. eusque sanat,perfecte sanat. Et iteru: Imphim est a Deo dimidiam sperare veniam. Et quis Innocentius procedat de originali peccato comparato ad mortale, ratio tame eius
que de mortalibus inter se collatis pro ii, quandoquide no minus debetur poena daniaterna Pro mortali, quam pro originali, de per consequens si remissio originaus requi rit acceptationem ad gloriam ita di remissio moitalia
274쪽
Α imortalis culpae,ad gloriam aute nemo in culpa mortali permanens potest acceptus esse de Ieserigitur, necesseeltuna mortali culpa dimilia, omnes simul dimitti. Si autem loquamur de mortalibus dimissis quoad cubPam, certu etiam est, posse peccatorem pro uno Citisfacere, no satisiaciendo pro alio. Ratio,quia post dimissam culpa, no manet nisi temporalis poma soluenda poma aute temporalis pro uno peccato debita,no est necessario connexa poenae alteri peccato debitae quoad remissionem.Nam ills Poeni tempserales paulatim soluuntur,&non simul,& ex consequenti potest una sine alia dimitti. Si vero loquamur de peccatis venialibus, idem
dicendum est, quod, scilicet, potest quis pro
uno satisfacere, non satisficiendo pro alio, Et ratio est eadem,quia transeunte actu peccati venialis, non relinquitur nisi reatus ad temporalem Poenam: haec aute paulatim remitti potest,& ita venialia quoad sui remisesonem connexa non sunt, unde poterit homo pro uno eorum satisfacere sine alio.
Si deniq; loquamur de mortali peccaton comparato ad veniale, similiter dicendia, et V potest homo pro uno sine alio satisfacere,cu. Possit mortale sine veniali dimitti, e contra, secundu probabile opinione, quam ali
qu i probauimus. Et patet prima pars, quia
intermortale Saeniale nulla est quoad remissione connexio,stat enim mortale etiam
quoad culpam dimitti ne dum quoad po nam temporalem ) absq; hoc, quod veniale
dimittatur,quia cu remissione mortalis peccati stat reatus ad incnam temporalem,quae proveniali debetur, ut constat. Secunda etiaPars patet, quia potest homo soluere poena temporalem veniali peccato debita mandiel eccato mortali.& ita satisfacere pro venia,S no pro mortali, iatisfactione sumpta secundum iustitia decentiae diuinae largitatis, ut supra fuit expositu,quanuis non secunduiustitiam legis. Sed quia de hoc alibi latius
egimus, hoc nunc dixisse sufficiat.
cessitate satisfaciendi videndum est, an sit homini neces lariu in pressenti vita Deo pro peccatis satisfacere, ct an debeat satisfactio seri per opera
Poenalia, Ad primu dicendii, non esse dubitandum, quin sitnecerriti proco misits sa-Ctisfacere Ueo, loquendo de satisfactione reconciliante,seu de satisfactione pro peccatis quoad culpa, idq; de potetia ordinata, secus de potentia absoluta. Potest enim Deus Pro sua bonitate omne iniuria liberaliter condonare,nulla pro illata iniuria satisfactione existendo 'nam id potest facere S.Iaudabiliter nomo,qui sicut pecuniariu debitu, ita & ii
iuriam recepta potest gratisianae condonare,
quod quide opus cliaritatis est 3c liberalitatis. Com igitur Deus optimus sit, ac magnificentissimus, non dubi si,quin possit liberaliter omnξ offensani in eum comissam renii:-tere Nec obstat esse de iure naturae satisficiendum offenso,quia in hae re id sola est de iure naturae loco satisfactionis Deo reddendum,auod ille exegerit:id aute, quod in loge ordinata exigit, potest non exigere,ut supra,cὐm de poenitetia cordis ageremus, o stadimus. Quod auiddelege ordinata sit necessaria satisfactio pro ossensa, no solum ea, qua christus pro nobis satisfecit, sine qua nemo de lege ordinata potuit viis iustificari, sed alia particularis, ex dis linitione satisfactionis satis c5stat. Est enim satisfactio,iniu- Driae illatae recopensatio, secundu aequali re iustitiae.Aut vidi lassinit Scotus, Est volutaria redditio qui ualetis alias indebiti. Ex utraq; constat satisfaction desse actum iustitis,quo . . redditur os senso debita pro peccato recompensatio. Id etiam sonat verbum , redditio,
quod praesupponit alliquid esse delutum.
2nuis enim dare voluntatis sitireddere tamen necessitatis est. Pro eodem facit cap. Si culpa tua damnum illatum est iure super liis satisfacere oportet. Quod verbum etia necessitatis est. Et siciit restitutio neces laria est,s ne qua peccatu minime dimittiturata &tisfactio pro offensa comista, necessaria es cum de utroq; smilis sit ratio.Non enii n- iusius est iniuria inferre, seu os sensam comis mittere, quam alienii surripere: inanio illud longe iniustius, ac Proinde non minus Pro Primo,qu im pro secundo opus est satisfacere. Idem etiam aperte colligitur ex his, qus supra in tractatu de poenitentia cordis diximus, ubi probauimus poenitentiam cordis
de mortalibus este peccatori necessariam, i tDeo reconcilietur: ergo non dubium esse necessariam satisfactionem pro peccatis quoad culpam, quae per contritionem sit, sine qua peccator Dei gratiam obtinere non potust,
iuxtaillud Esais.Ad quem respiciam, nisi ad
Pauperculum,d ontritiun corde.
275쪽
ὶ Dydesto necessia lusit Deo thfacere, An Oid debeat sieti per opera poenalia. De hoc
posset aliqua cotrouersia est Unde pro parte negativa arguitur primo,quia de lege ordinata potest quis venia in persectam consequi per veram Otiisti dilectione, iuxta illud loa. Si quis diligit me,diligetur a patre meo, de ad eum veniemus, ct apud eum mansione faciemus, Pro quo cita facit quod ait Petrus in canonica,dicens, Charitas operit multitudinem peccatotu. Vnde S de Magdalena dictum elιDimissa sunt ei peccata multa, quoniam dilexit multu Igitur, ad obtinend uveniam peccatorii, nsi est necessaria satisfactio per opera poena lia. Secundo ad i qem ar-3 mitur,ciuia sus icit homini ad salute, si mandata Dei seruet,iuxta illud Christi: Si vi, ad vitam ingredi,tetua mandata: sed in mand iis decalogi, de quibus cliristus loquebatur, nulla de satisfactione agenda per opera I nalia metuto fit, sed desola Dei d iroximi dilectione: iuandoquide praecepta prini petabulae ad dilectione Dei, praecepta vero secudae tabuli ad proximorsi dilectionem pertinere noscuntur, Hucentii omnia mandata
tendiit iuxta illud Pauli,s inis praecepti,chavλώπι' b Hia,.Et lictum, Qui proximu diligit, les k in picuit. Tertio, qa homo potes per elee R Τῖ imosynam S per oratione satis lacere, iuκta Dam. . id, quod Daniel ad Nabucliodonosor dixit,
Ecele. . Peccata tua eleemosynis redinte. Et alibi scriptura ait, Sicut aqua extiti it igne, sic ele tace. u. amosina extinguit petcata. nde Scliristus dixit,Date eleem ij no, d cce omnia munda sunt vobis. Sed huiusnodi eleemosyna, ut sitissa tot ia sit, no oportet este poenai': immo si cum laetitia fiat, quali, si ab homine liberali,erit apud Deum gratior,prout inquit Paulus, Hilarem datorὲ diligii Deus. Quar: Q P qui a s sela opera ponalia esstat satisia-OAia,quantis opus ali quod magis poenale esset, tanto esset magis Latisfactortu, ercoinsequens magis satisfietorium estet ieiunium unius gulosi Sint erati,qui munius religiosi ad ieiunandu assueti, latinosi 'na unius auari ellet magis satisfactoria, quavnius liberalis: ex quo ieiuniu intemperati, Saleemost na hominis auari magis poenalia disci ilia eis suint, religiosi, S liber lis. Quini Hidem apparo ex eo, quod habetura olda .;.qui ad Deu loquens,ait,Non enim delectatis in perditionib' nostris, quia Post tempestat ,tranquillusicis, poli la- chrimation P ': fletum, gaudium Sexultationem infiindi .: Non ergo est necessam sollinctii, det opera pithasa, in quibusDeu, Gminime delectatur. Confirmaturex dicto Anselmi dicentis,Satisfacere Deo,in hon rem eidem indebit E subtractum, impellere. Hoc autem seri potest absq; opere poenali,s homo post peccatum,quo Deo honorem. Sobedientiam subtraxit,se illi rursus subibriat, eum colat, revereatur,& timeat
In opimsitum,&pro parte assi aliuaa suitur, Dia illa satisfactio est homini necessaria, qua deus ab homine , si ensam exigit:Deus aute in utroq; res limeto sar a precatore moltctiam exigit de comissis, ut indictis est manifestum, enitentia aure opus pinale est.Idem etiam arguitur ex eo, quod habetur Matthaei. s.ct Lucae.3. Facite mictus dignos poenitentiae. Super quo in Augusti nus,alios esse mictus dignos poenitentiae, Mlios vero virtutis, qui per mactus dignos poenitentiaeopera poenalia dicit esse intelligenda. Pci nitentia enim cordis, fletum, lachrymas,iciunia,vigiliam, aliaq; in alia opera, spera fluctificat, per quae homo volup tali sus, operibusq;, unde homines delem tionem atq; utilitatem solent accire,priuetur. idem etiam apparet exemplis utrius ;tes lamenti non enim peccatores aliter legi. omius Deo satisfecisse, q per opera P malia. Cum enim intelligerent Deum illis iratu esse, illico ad Dialtenti luctunt,aliaque rinalia dctrillla opera accurrebant, animas sitas
Periei linia, vigilii aliaq; huiusinodia eligetes.Exemptu est de non infrequens de populo Istaei, de regibus eius. emptu sunt Nini uitae, quibuscum dixisset Ionas, ad quadra sinta dies Niniue subuertetur, ad remedium illicὀconfligerunt,omnibusq; seipsos asi i- gentibus, ira domini placata esst. Ex hium etiam est Petrus, qui post christi negationGnatim ad lachrimasse conuertit, δ deniana impetrauit Idem de Magdalena,&de innumeris aliis apertissimum est.Postrento idem patet ratione, quia culpa ter poena comperi Latur,& tanto maior exigitur Poena,quanto maior fuit culpa.' nde Gregori. ait, lusi umest,ut peccator tanti maiora sibi inserat Iamenta per panitentiam, quanto maiora in tulit damna per culpam.
quoad culpa,quaeroesiciliatiua dicitur, dubiu est esse necessaria satisfactionem Ier opera poenalia,quia ad minus est necesaria contritio,& pomitrita cordis: simili rerct consessio,quan pera valde poenalia sunt.
Quod cuius sciciet probatu ut superias, no
276쪽
A opus est denuo probare Sed ad rationes a
te oppositu respon. Ad primum,fateor peceatorem possie per dilectionE Dei venia peccatorum consequi,non soli in quoad culpa, sed etiam quoad omne poenam.Verum ipsa Dei dilectio, si vera esl, virtualiter cotinet satisfactione poenalem praelata,scilicet, contritionem, consessione, sine quibus peccata minimcuniit tuturiEt ita venit comunissententia intelligenda,quae ait,elle necessaria satisfactione per opera rinalia,scilicet, formaliter,uel virtualiter in actu aut in iis proposito. Ad secundu dicen tu,quia si ratio valeret, aeque probaret non esse necessaria contritionem,nec consessione, nec ullam satisfactionem,immo nec baptismuni, nec eucharisiam, cuni de his in decalogo metio ex preses a no fiat. Ideo dicend si, Q cum ait Chilistus. Si vis ad vita inetredi, serua mandata. non in telligitur ita ut aliora omni unecessitate excludat,sed ideo id dixit,ut intelli amus ma- datorum obseruantia ita elle ad salute Sottam necessariana,quὰd sine ea no possinius saluari. Dixit itaq;, qui d necessariu est ad vi B tam madata illa seruare, no quod suinciens. Aut secund4 dicatur, iuθd qui madata Dei
omnia seruat,ccn eritur,confiteturq;, ac satisfacit tepore quo tenetur: alioqui nec Deli,
nec seipsum uti debet, diliget,qus dilectio in ipsis ni datis nol is contendatur. Ad te tium. Esto eleemosyna no sit positive omnibus Panalis, bene tamen Privative. I iideopera dupliciicr dicuntur poenalia, scilicet, ros tuo, quae tristii ia seu dolore causint. Et priuatiue,quia scilicet,ab aliquo bono oporantem priuant,vi ieiuniit, quod priuat hominem bono delectabili,&eleemosyna,que priuat hominE bono comodo, S utili. Ad quartum fateor,quia caeteris paribus quanto inagis poenale est opus ex Parte operis, aut ex parte naturalis complexionis ipsius operatis,tanto est magis satisfactortu, sicute erit ortu,si ex gratia sat,non tame si sit magis pconale ex vitiosa operatis consuetudine. Unde ex tribus potest dis scultas, qua quis in operado sentit,prouenire,inlicet, ex opere ipso in se,quia est in se arduum S disescite,vir p.regere iudicare, omni u lites & contentiones dirimere: similiter bellare, S morte tolerare.Secudo, ex naturali co-
Plexione operat invii stant multi,quibus dis scile est ieiunare, quia a natura sunt ad stequenter comedendii inclinati. Quibusdam etiam diffcile est continenter vivere, quia a natura sunt ad concupiscentiam Procliues.
TertiJ, ex vit Iosa operatis consuetussine, Cui gulosis diem ite est ieiunare, ct auaris eleemosvnam dare,E contra etiam potest ex tribus facilitas operadi prouenire, ut salis de se constat. illa igitur disti has, quae ex opere
in se,uel ex naturali operantis complexione veni auget ratione meriti datis lactionis: c contra vero facilitas odiosita, minuit meritum&satisfactione.Dilucultas verὰ quae vitio maxime non emendato prouenit, meritum,& satisfictionem non auget,sicut P contra facilitas ex studiosa consuetudine procodens, non minuit ineratum. Non enim cou
nit dicere,quod vi ilia sustragetur viii ossi ad magis merendum, S uirius seu studiosa consuetudo obsit studioso ad merendum. Ad quintum dicendii, quod Deus non delecta tur in poena homi rum,ut puna est, bene tamen vi iusta est. Sicut etiam sancti de poena impiorum laetantur iuxta illud Esaiq.s LP tabitur iustus, cum viderit vindicta, manus suas lauabit in sanguine peccatoris. ideo etiaDeus in poenis laetari non dicitur, quia non eas per se intend it,qui omni u salute cupiati quod si poena insere,aut exigit adeo est,quia vel sic ad hominu salutem craucit, vel quia sic iustitia exigi . Ad postremum eκ Anselmo citatuin, Fateor quod Deo satisfacit, Qui illi debitum reddit honorem, quem iniuste subtraxerat.Unuid opus est sat non solum de caetero mandata seruando, sed de suo si quid subtrahendo, quod ingloriam diali norem Dei cedat, siue huiusniodi sit btractio fiat de bono utili, siue de bono delectabili. Verum com haec, quae dicta in hae iuristione d Eonclusa sum, procedant de satis factione pro peccatis quoad culpam,quς di
citur reconcilians,quam non dubium necessariam esse peccatcri. etiam sub poena noui Peccati, ad quam necet Iaria quide est contriotio, d don sto. Esset tamen dubiu an post dimissam culpam percontritionem Monsessionem, sit homini necessaridulterior tisfactio. ita ut si ulteriorem satisfactione in Praesenti vita non addati peccet de nouo. Et pro parte assὶrmativa arguitur primo, quiam sententia omnium Pa nitentia,quae ad remissionem peccatoru necessaria est, tres h betpartes.scilicet,cotritionem, confessionti
atisfactione agitur, sicut contritio ct consessio necessaria sunt homini sub poena noui peccat ita satisfactio. Secundo necessaria est homini id procurare, Sagei sine quo ad finalem gloriam peruenire non potest, sed ad hanc non peruenitur, nisi post remi ilum
277쪽
E culaam,poena et lam temporalis remittaturrhaec autem per satisfactione venit remittendatigitur. Sed quia laaereiici negant post ronii sitim culpam relinqui temporale prenam soluendant,ideo id probatur testimoniis scri
uid de peccato, quo populum numerari fecerat,vel eκ quada animi elatione, aut ex Dei diffidentia veniam per poenitentiam esset a depi iis, sitisfactione in ulteriorem Deus exe it, hoc est,pinnam aliquam,cuius electione
ominus ipsi David reliquit,&ita peste grauissima sitit in populo punitus. Et iterum αὐm dominus eidem Propheta peccatum adulterili homicidi j transtulisset,queadmodum Nathan propheta illi denunciauit, a huc voluit dc minus illum in filio suo dile-cio Punire, quem dominus breui de medio
illi abstulit. Simillier Maria soror Moysi
Post obtenta venia de peccato,quo in Moysen murmurauerat, septem diebus masit ex senteni ia domini exi ra ea lira, lepra insuper faciei eius superfusa. Similiter Osias rex,qui sacerdotis cilucium contra diuinu praeceptu
usurpauc rat,post ad .am poenitentiam,man
F sit per vitam suam leprolus. Et alia multae xempla possient asserri quae praetermitto. Tertio idem probatur, quia in lege veteri dominus instituit hostias pro peccatis osserenda per quas ira domini placabatur. pla-mri autem contra peccatores, & hostias pro illis acceptare,nisi praehabita pociliteila cordis de lege ordinata non poterat. Igitur illae hostis proderant ad reniissionei' ns,etiam
si culpam diniissam. nde S Dauid post
veniana peccatorum obtentam,tu ssus en pes Gaad propiaeto, ut super altare Per eum ex iruendit,liolocaustu ad Dei iram placand si, offerret. Idem etiam patet ex Poenitentiis,
quas ecclesia Iniungendas instituit pro peccatis contritis diaconsessis: quibus iiiiiiiiiiὸ opus esset, si post dimissam culpa, nulla ira
Dei contra peccatores permaneret, nee vlla Poena per eos soluenda relinqueretur. Quartὼ idem videtur testimonio sanctorum com
probari, ait enim Austus linus in sermone de monte, Satisfactio a Ioanne prircipitur,ubi ait. Facite fructus dignos prenitEtiar, scilicet,
ut secundu qualitate .quantitatem culpae,
iit qualitas ει quantitas ponae. Non enim par debet este istud a boni opelli eius, qui minus peccauit,d aius, qui grauius cecidit.
Et iterum Augustinus, habetur in glori
ad Coras. ait.Nosusscit peccarori mores in melius comulare,d o nialis recedere, nisi
de his, qui ncta sunt, domino nilis cἰar,per G
enitentiae dolorem, per humilitatis genibium, per contriti cordis sacrificium, cooperantibus eleemosynis.Hierony. etia in Ea chielem lib.8. ubi dicitur, d accingetur cilicio, ait. Vetus lumborum libido damnatur, vi qui vixerant in dctitiis, postea poenitentes vivant in aulleritate duritia.idem si per Malachiam, ait,Peccatordo Iatin sacco,& prsteritas delitias vitae austeritate conipenset. Ex quibus d multis aliis apparet, non satis esse peccatori veniam peccatorum
quoad culpam per tontritionem d nses
sioneni obtinuisse,sed neces latiunt eῖcivitatisfactionem opere superaddat. His tamen n5 obstantibus videtur tene dum non esse peccatori necessarium tab pcena noui peccati mortalis aliam in hoc seculi, satisfactione ultra contritione d consesii nem superaddere. id apparet, quia si esset necessaria ulterior satisfactio, maxime ad pia eandunt iram Dei,d aeniam integra conse quendii,sed ira Dei non est nisi voluntas su mendi ultione seu puniendi peccatore.Quae si si voluntas puniendi homine aeternaliter, haec ira cesssauit iani per contritionem & confessionem,ut suppono. Si aute sit,sicut est in uptaesenti casu, voluntas puniendi hominet ritemporaliter pro comi sis,haec ira aliter placati potest, 'per superaddita satisfactionem in prssenii vita.Patet hoc,quia poena illa te
poralis poteli in hoc seculo solui,& in talu-ro,ct electio conueniet ipsi homini: Sicut si aliquis debet unu de duobus subdisiuncti
ne, electio ad debitore spectat. Ae pmindi; liberum est homini post contritione pii fessionem velle hic, vel in purgatorio poma temporalem soluere, di per consequens non est neces larium iubpstia noui peccati illantvlteriore satisfactione in praesenti vita addere. Et inde iupra coctussim est,no eri peccatore obligatu admittere poenitentia a sacem dote iniunctam, sequ&lo positioncm Scoti. Confit matur hoc, Quia licui post culpam dimittam mortale remanet homo poens temporali obnoxius, ita post comitia venialia te manet Ob eadem, rimae temporali similiter obnoAius,quam ii in prssenii no soluat,soluet in seculo ventum, sed ad finem redini di poena temporale venialibus debitano tenetur holmo sub poena peccati mortalis pro ipsi venialibus in prisenti satisfacere:igi , nec pro redimeda poena t*orali dimissis inortalibus debita. Antecedes notii est: alioqui venialia no in alio seculo remitterentur,s eortiremissio
278쪽
De quo alias.Si igitur ultra contritionem SconseLione sit necessaria ulterior pro dimis ss peccatis satisfactio,intelligatur de necessi tate ex suppositione seu c5ditionata, scilicet, s homo vult plenam in prauenti vita pecca torum remissioneni consequi, S adere alterius seculi vindictam,tunc neces larium est ulteriorem satisfactionem superaddere,& sieputo intelligendos sanctos,quando de necessitate particulariter satisfaciendi loquuturi Ad rationes ante oppositum facta resp5. 'Id primum dicendum, quod illa tria dicuntur partes e nitentiae, non φ poenitctia eκ illis tribus intrinsecὰ componatur,na poeni tentia cordis quae virtus est,no ex alliis com Unitur aut integratur: poenitentia etia quae Lacramentum est,eκ aliis minime componitur. Itaq; nec sunt partes essemiales, nec integrales ipsius poenitenti sed dicunturpotentiales partes poenitentis,ta virtutis qua sacra nacti,eo villa quς requirsitur ad esse rei seu ad eius perfectam operationem, solent dici quodammodo partes potentiales ipsius rei, B etiam si eius elsentiam non intrent. Et quia operatio perfecta poenitentiae tam virtutis e sacramenti est integra peccatorum remissio, quae sine contritione, consessione d satisfactione seri non potest,idq; in actu aut in Votbsermaliter, aut interpreta ine ideo dicuntur partes potentiales poenitentiae. Sed non
inde fit, ut omnes illae, si ab inuicem distin
suantur,sint aeque S eodem modo necessariae.Nam primae duae cilicet, contritio & cofessio, neces latis sunt de prscepto,ct sub poena noui peccati. Vlterior autem satisfamo,
quae ad remissionei ocns teporalis fit non ita est necessaria, nisi ex suppositione,ut nuper dicebam. Ad secundu ratio nil probat, quia Rindat se in hoc, quod no potest homo snaliter ad gloria peruenire, nisi in hoc seculo plenis peccatis satisfaciat, Quod est erroneu, quia in presetiti seculo non pleiad quis satis faciat in pursatorio poterit poenam debita soluere,& innad gloria pertransire.Ad alia vero testimonia, quibus probatur, i post dimissam culpam relinquitur ut plurimu na teporalis seluenda,Fateor ita esse.Fateor. etiam ex multis exemplis scripturet costare, homines postponitet iam poenas teporales
diuinitus ordinatas in hoc seculo soluule. Sicut d multi sancti in hoc seculo similiter
post obtentam veniam aDrrimas egerunt panitentias voluntari eas lumptas, notame
nem peccent homines de novo, si liuiusmodi poenitentias exteriores non superaddant.
Nec deus vindictam de peccatis in praesemivit a sumens intendit nos ad huiusmodi poenitetias astringere,sed potius suam indignationem corra eos,qui ipsum offendunt, osi dere.Quae quide indignatio, adhuc post poenitentiam cordis durar,eo modo, quo dicta est, ani opere ostendit, ut diuinam iram
sentientes, euamplius offendere timeamus.
Ad tertium dicedum, quὀd sicut olim, ita aiunc pineptum est sacerdotibus sacrificia offerre,quae valent ad duo, ut scilicet religiose Deus ab hominibus colat,d H Deus contra peccatores Placetur.Quμd si tunc te Poris Deus a peccatoribus aliquas oblatio nes seu opera aliqua particulariter pro Pe caiis exibebat,ietiebantur ob praeceptum ea reddere loco confessionis vocalis, qua modo tenentur peccatores sua scelera sacerdotibus confiteri,qualis consessio tunc in praecepto non erat,sed aliud opus,quod conressionis vice teneret,illis iniungebatur.Vltra igitur ea quae tune Sunc eXPraecepto tenentur peccatores,currit quod dictum est, scilicet, non esse ulteriorem particularem sitissi sectionem necessariam sub Pana noui peccati. De poenitentiis autem per ecclesiam ordinatis certa est responsio, quod iam arbitrarie sunt. Ad quartum ex testimoniis sanctorum patet ex dictis solutio, quod ex illis sequitur praefatam satisfactione esse necessariam eκ suppositione, si volumus in ptisenti
vita copletaincosequi veniam peccatorum
ut promisimus, aliquid dicere. Pu s quiderartes tres este constat, i iunium, eleemosynam,&orationem. Quare autemagis his tribus modis satisfactio soleat se-H,triplex est ratio. Prima, quia secundu Ioa-neni. Omne,quod in mundo est, cocupiscen 1. la sitia est carnis, aut oculorum, aut superbia vitae.Ideo pro concupiscentia carnis, satisfacimus per ieiunium. o concupiscentia oculo Tum,quae auaritia est, satisfacimus per ele mosinam. Pro superbia vero vitae,oniniq:
279쪽
E vanitate,saiissasmiis perorationem. Secunda ratio, luia tribus modis peccatur, scilicet,
contra Deum contra seipsum, & contra prorutinum.Peccatis contra Deum csiniissis, respondet oratio.His vero, quae coira seipsum ontra proNimum. Peccatis cotra Ueuna coniissis,respondet oratio.His verὀ,quae cointra seipsium quis comittit,respondet ieiuniu. aliis autem contra proA imum perpetratis ,respddet eleemosvna.Tertia ratio,quia his tribus modis legimus sanctos patres Deo pro peccatis satisfeciste, S ipsum placa sse, ut passim per script nram sani am docemur, Vnde galliclici doctores hane sumpserunt d
Oriira,Ait enim Leo sermone. 4. de ieiunio.
Curatidis igitur letsioni latis,in quas saepe incidunt,qui cum inuincibili hoste confligunt,
trium maxime remedioru est adhibenda medicina,in orationis instantia, in castigatione
ieiunii,in eleemosynae Largitate, quq cilin pariter exercentur Deus propitiatur,culpa deletur, Dator eliditur. De quit us partibus ruisus in alio seimce ait.Tertia sunt, ius maxime adactiones religiosas pertinet, oratio, iciuniunt, leemos) na. Cratione Dei propitiatio quaeritur: eiunio,concurisceliaca nis extinguitur: Eleemosi na vero, peccata redimuntur.
De his igitur panibus breuiter agendum est.Et primo de ieiunio solet quaeri, quid, &quoiuplex sit. Ad quod, dimissa multiplici
ieiunii acceptatione, dicitur, qu H ieiunium est abstinetitia a cibo S potu, secundum re gulam super hoc traditam,vel statuta.Quod
ex diuisione facile percipietur. Est enim ad propositum loquendo triplex ieiunium,scilicet,natur .virtutis Seccsest. Prima quod naturae est, dicitur abstinentia ab omni cibo ct potu, omniq; gustabili, seu comestibili quale ieiunium dicitur esse necessariu ad dignam eucharistiae sumptionem. De quo in loco. Ieiunium virtutis est abstitientia a cibo ct potu secundum regulam temperantiae, quae in mediocritate cos; stit, non quoad nos,ut saries ratio dictauerit, ita scilicet,ut homo in comedendo libedo, nee abeo,quo i ii aturae necessarium est,deficiat, nec notabiliter eXcedat, sed id sumat, quod ad vitam, d ebitam corporis valetudinem
conueneriis.Habet autem hoc medium rationis suam latitudinem , non enim in indiuisibili consistit. Respectu etiam diuerserum hominum,varia est huiusmodi latitudo, secundunt variam hominu compleNionem, statu,
atq; coditione. Qdseus Motu esse sup no. Ieiunium ecclesiae dicitur abstinera ilia ἔ- GIo secundum regulam ab ecclesia traditam, seu approbatam. Haec autem est, ut in iei nio ecclesiastico tria seruentutis iliceto,bstianentia a numero resectionum, abstinentia acerto ciboru genere, ε hora debita resectioni . Primum, scilicet,abstinetia a numero resectionum,ita,ut non nisi semel in die com datur,licet non appareat in iure aperte praecepti ina, aequi ualentur tame significatur in cap.Quadragesima. de consecra. distin. Vbi dicitur, qui in quadragesima summa obseruantia ieiunadum est,exceptis diebus dominicis. idem habetur ex concilio Agathen. S. 6secra. distin. 3.cap.Placuit. Quae excertio,cum locum non habeat,quatum ad qualitatem ciborum ex quo ab eisdem cibis ab sinendum est in diebus dominicis quadra hesim a quibus in caeteris diebus abstinencum est,ex eo saltem tempore quo huiusmodi abstinetia in diebus dominicis a fidei bus
fuit adniissa: superest, ut praefata exceptio Ponat disserentia inter donlinicos dies quadragesimς, quantum ad numerum resecti num ita,vi licitum sit dominicis diebus quadragesimae pluries comedere, quod in ea et
iis diebus illicitum esse dignoscitur.Adde, et
viii uersalis consuetudo dccommunis liter
torum doctrina sic ieiunii conditionem interpretantur, ut non nisi semel in die sit c
Secundi na,scilicet, abstinentia a certis cibis,satis traditur cF. Deniq;,disin. Et P- cecit de quadrNecma,tii qua a carnibus est abstinendum,snimi d bb his, quae ex carne originem trahunt,ut sum adipes, larda, ea seumaac,&oua. Na in aliis ecclesiae ieiuniis, non ita unitiersaliter videntur hic esse prohibita,sed solus usus carnium: ideo in alis diebus ieiunii liceret citra earnes,alia cibaria sitinere, si tamen non sit in oppositum consu ludo,quae vicem legis non haberet. Tertium, scilicet, seruandam esse horam
resectionis, ita,ut cibus ante horam vesper rum non sumatur. De quo cap,Si let. de consecra.distin.4. Hoc ex ccmmuni consuetudine ad horam sextam,hoc est, iuxta meridici
est limitatum, sue vespcrotum ossicium sit
celebratum, sue inon.In his tamen magnam
vim habet patriae consuetudo, quae quidems manda est,ut habetur de obseruantia iei Diorum.cap.Constium. Etiu distinctu, illa.
280쪽
Vibus breuiter pTractatus quactus.
missu occurrit dubium de ieiunii institutione, a quo scilicet ecclesiasticuleiunium sit institutum: de ieiunio qua tuor temporum , vigiliis apostoloraim, S soldilitatum ecclesiae, certum sit id ab ecclesia institutum esse, sicut&alia particularia ieiunia a praelatis ecclesiae
instituta aut approbata esse constit:de ieiunio tamen quadragesimali, no ita certu est.
Et putant aliqui, 'et ieiunisi quadragesimalest de iure diuino dici deo inititutu. Ihimδ,
quia si de humano iure es Iet, inter humana iura ipsius institutio reperiretur, quando scilicet,&a quo fuerit institui ui hoc aute n5 videtur,quia iura in quibus de liuiusmodi ieiunio mentio si non sunt noui iuris inductiva, sed praesupponunt huiusmodi ieiunium prius suisse institutum, d uberit , ac deci rant, inaliter sit a sdelibus obseruadum, ut facile est videre distin. .in decreto. Et de c5secra.dist.2.ea p,Quydragesima. Nec obstat, B QThel, sphorus itistituerit, clericos perserite bel, domadas ieiunare debere, a carnibus alite festum pastitae abllinendomam non loquitur de ieiunio quadragesimali,sed de abstinentia a carnibus, quam voluit in clericiselle maloidquam in laicis. Quod aute The- Iesphorus non fuerit quadragesimae instit
Vbi dicitur,m quadragesima sex hebdomadas habet,&Tliclesphorus addidit septima.
Tum etiam,quia quadragenina omnibus,talaicis quam clericis iniuncta estia helesphori autem institutio non nisi ad civicos se intendit. Adde, i, ignatius apostolis cotemporaneus Theus horum tDre praecessit, qui tamen ieiunii quadrages inalis meminit, ct ad eius obseruant lam Christi fideles insitis epis ictis exhortarer. Non igitur humano hire fuit quadragesina instituta. Secundo idem probant ex facto Christi,
qui ante omnem ecclesiae super hoc institutionem, quadraginta diebus ieiunavit zut i itur membra corpori respondeant Sciapiti consorinemur,debemus ct nos sicut ille leuinare,oi. .m omni iuris humani dispositione
se lusa, lurndoquidem omnis Christi actio, nostraeli instructio. Tertio idem probant authoritate sanctorum. Nam Augustinus in se cne quadragesimali, Sincitatur in dominica prima quadragesim id videtur senili sciscet, hoc Cquadragesimale ieiuniunt a Christo filisne ordinatum d nstitutum. Apertius autem beatus Ambrosus in sermoe quodam ait, quod qui huiusmodi ieiunita quadragesimale soluuiint,legem diuinam scindiint, siuinael
gli sunt prsuaricatores. in alio etiam sermone aperitus ait, huiusmodi ieiunium quadragesinale, non cogitatione liumana adinventum,sed diuitia maiestate praeceptu es Ide videtur sentire Beda in homilia quada , quae recitatur tempore ascensionii. Similiter sanctus Max iminus ait, hoc ieiuniu quadragvnarium n5 tam ab hominibus institutu elle, quam a Deo consecratum,ct coelesti maiestate praeceptumadeo qui hoc spernit, iron tam sacerdotes,quam Deum spernit. Verum haec motiva non lassicienterpro bant intentum, scilicet,iriuilium quadragea male esse de iure diuino, loquedo de ieiunio, nostro quatenus ab ecclesia seruatur, ita vede ratione ipsus sint illa tria que supra commemorauimus. Prima enim ratio si probaret huiusmodi ieiunium non esse de iure humano, eadem probaret, et non si de iure diuino.&am scui inter humana iura eius insti Diutio n5 inuenitur, ita nec reperitur inter iura diuina euangelica vei apostolica. Secunda ratio ex ficto Cati sti sumpta, minus mouet.Tum,quia multa fecit Iesus, quae nobis no tradidit sub praecepto facienda, ut constat. Tum etiam in protrusio, quia si ex hoc sacto, quo Christus quadraginta diebus ieiunavit,colligitur nos sinii liter ad ieiunandu teneri: sequitur,quia sicut Christus ieiunavit,quadraginta diebus Motidem noctibus iitreomedendo, ita S nos deberemus adnem nil per totam quadra
zesinia comedere. Et sicut Cliristus illis diebus continuὸ ieiunavit, nullum festum exes piendo: ita Saos deberemus per totam qudragesimam ieiunare,nultu diem, etiam dominicum excipiendo. Quod tamen esse falsum constat HX cap. Qui tragesima. de consecra.distin h. s. a ieiunio quadragesimali dies dominici excipiuntur. Tertium etiam sundamentum m dictis sanctorii in sum pium, Sciapparens sit, non tamen concludii intentum, quὀd,scilicet, sit
huiusmodi ieiunium de iure diuino,cum ius sone saltem institutum. Nam Augustinua non ait huiusmodi ieiunium esse a Christis iussum,sed quod ab ipso sit consecratu, quia